necron1501

Cóż sesję na pewno spowalnia, ale jedno można mu oddać. Może nie koniecznie rozmowa o Marynie, ale w bardziej rozbudowanych sesjach gdzie postacie biorą udział w wielu wątkach naraz (ukłony w stronę Północnej Zawieruchy) pozwala na omówienie wszystkiego co jest ważne, z każdą osobą. Lecz to się sprawdza tylko w niektórych momentach.
Jeśli rzeczywiście mamy pięcioosobową grupę jednocześnie siedzących w tym samym pokoju, doca bardzo ciężko ogarnąć. To tak jakby naraz 5 osób pisało na ircu. Chaos murowany.

 

Nemo

Ano. Ogólnie, to doc sprawdza się świetnie, ale każda ze stron musi w miarę realistycznie określić swoje możliwości pisania i oczekiwania odnośnie tego, jak często i w jakich godzinach odbywać się będą docowe interakcje. Bo przy dwóch graczach model "jestem w pracy, odpiszę Ci na pytanie w docu, Ty mi odpiszesz a ja Tobie potem wieczorem" sprawdza się świetnie, ale przy interakcjach grupowych gdzie Ty siedzisz w pracy a reszta graczy ma wakacje i właśnie siedzi na docu...
Ale w sumie to sprowadza się też do pisania na forum. A sam to gadanie o nogach Maryni uwielbiam, osobiście . Overall, sądzę że w sesjach w które grałem, to właśnie doc zapewnił dynamikę i ciągłe zainteresowanie sesją u osób które dotrwały do końca, a co za tym idzie - ich przeżycie.
...sesji, nie osób czy ich postaci.

 

__________________
A true gamer should do his best to create the most powerful character possible! And to that end you need to find the most gamebreaking combination of skills, feats, weapons and armors! All of that for the ultimate purpose of making you character stronger and stronger!
That's the true essence of the RPG games!

Kelly

Wedle mnie, gdybym miał radzić komuś, powiedziałbym tak: znajdź swój styl, szukaj współgraczy mających podobny oraz nie przejmuj się podobnymi uwagami. Spośród tych poruszonych rzeczywiście najważniejsze są terminowość oraz szacunek dla innych. Natomiast długość postów, retrospekcje, użycie doca, jakby to powiedzieć, to wyłącznie prywatne preferencje danych osób. Tylko tyle. Jeden lubi, inny nie. Jednego drażnią długie posty, innego krótkie, jeden uważa, że chce mieć krótkie, szybkie opisanie akcji, dla drugiego ważnej jest poznanie uczuć oraz charakteru. Jeden woli hack&slash oraz szybka akcję, drugi zaś preferuje granie bardziej podobne do współkreowania powieści. Najlepiej spróbować kilku sposobów, poczytać sesję prowadzoną wedle rozmaitych wzorców. Oraz samemu odkryć swoje preferencje. Jeśli właściwie zasadniczo bawisz dobrze się oraz dobrze bawią inni, znaczy ze gracie odpowiednio.

 

JPCannon

-Po pierwsze nie przeginać z ilością sesji. Każdemu może się odechcieć kiedy nagle trzeba napisać 10 postów bo zwlekało się do końca tygodnia

-Po drugie tworzyć postaci z zaangażowaniem, nawet jeśli to któraś z kolei rekrutacja w której nie wyszło. Jeśli w końcu uda się dostać do sesji to jeśli będziemy grali byle jaką postacią, szybko może się odechcieć.

-Po trzecie nie zmuszać się do pisania jeśli akurat nie ma się na to kompletnie ochoty, jednak nie zniechęcać się i spróbować później coś napisać. W końcu blokada twórcza odpuszcza i nagle pisanie posta to czysta frajda.

-Jeśli nie ma się akurat weny do gry, polecam obejrzeć jakiś dobry film z klimatu w którym dzieje się sesja. Jeśli film będzie faktycznie dobry, to nastrój do pisania wraca z automatu.

-Najlepiej pisać najpierw na brudno, przeczytać sobie to na głos, zedytować i wprowadzić poprawki a dopiero wtedy wysłać posta. Wydaje się to mozolne, jednak oszczędza potem wstydu, gdy czyta się swojego posta skleconego na poczekaniu i zastanawia się "co ja piłem kiedy to pisałem?!".

-Jeśli prowadzi się sesję i uznaje się, że nie ma się już kompletnie zamiaru jej kontynuować, kulturalnie jest poinformować o tym graczy i zakończyć jakoś schludnie przygodę. Pozawala to na mimo wszystko przyjemniejszy the end i nie psuje do końca zabawy.

-Polecam też nie przeginać z ilością graczy w swoich sesjach. Ciężko potem napisać dla nich coś naprawdę wciągającego dla każdego z osobna. Wyjątkiem od tego są mocno śmiertelne scenariusze, gdzie prędzej czy później liczba graczy mocno się zmniejszy.

To wszystko co aktualnie przychodzi mi do głowy jak coś jeszcze wymyślę to dopiszę.

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

Kelly

Chciałbym tylko skomentować słowa:

Co do postaci, prawda absolutna, aczkolwiek słowa "z zaangażowaniem" wcale nie trzeba rozumieć jako tworzenie postaci skomplikowanych. Wedle mnie postać nie musi mieć tajemniczej przeszłości, ukrytych kilku tajemnic, dziwnych fiksacji etc. Prosta postać, całkiem normalna, może być identycznie wspaniałą podstawą do realizacji przygód. Słowa więc "z zaangażowaniem" wydaje mi się, powinno się rozumieć jako "twórz postać naprawdę, jaką chciałbyś grać, oraz naprawdę poważnie się nad tym pozastanawiaj."

Natomiast co do weny. Dla mnie brak weny nie jest jakimkolwiek usprawiedliwieniem dla nienapisania czegoś. Jeśli gra się 1:1, abo postać dana jest oddzielona od reszty, wiadomo, można poprosić GMa, żeby: pozwolił opuścić kolejkę, lub po prostu na chwilowe spauzowanie. Natomiast jeśli nie, cóż jak nie ma się weny, można napisać post krotki, gorszy, taki prosty mechanicznie pokazujący co robimy, ale coś napisać trzeba.

 

Campo Viejo

Dorzucę parę słów do waszych przemyśleń. Z reguły najmniej ciekawe, najtrudniejsze przy odgrywaniu i generalnie niezrozumiałe zwłaszcza przez prowadzącego je gracza, są postacie „oryginalne”. Z tym, że ta oryginalność to zazwyczaj kończy się kombinowaniem na siłę i stawianiem na odmienność. Jako MG często w rekrutacjach musze pisać dużymi literami, podsuwać czytającym pod nos kogo do sesji szukam konkretnie, lub wręcz uciekać sie do gotowych konceptów. Zawsze znajdą się osoby, które za wszelką cenę chcą być inne. Pochodzić z innej krainy, być odmieńcem od normy, mieć profesję lub rasę, której nie przewiduje rekrutacja. Stopień skomplikowania takiej postaci wrasta zazwyczaj podczas czytania jej historii a na koniec zostaje wrażenie, że piętrzące się „smaczki” z życia postaci podstawowej u progu kariery robią z niej dziwaczne odbicie w krzywym zwierciadle „chorej, outsidereowej”, często niedojrzałej wyobraźni gracza. Dlatego zgadzam się w 100% z tym, że najbardziej ciekawe są postacie zwyczajne z krwi i kości, które mogą mieć jakiś element tajemnicy w sobie, który nabiera barw podczas przygody. Taki bohater, który nosi w sobie to coś, co ciągnie go do przeżywania przygód, niebezpiecznego, nietuzinkowego życia. Jednak taka postać zwykle staje się niezwykła przez i po grze a nie przed nią (chyba, że tworzymy doświadczoną, z konkretnym zawodem i przeżyciami fabularnymi, nie podstawową). Spójrzmy na historię naszej ludzkości, naszego świata. Ludzie wielcy, bohaterowie, zapisani w historii zanim zaczynali być tymi niezwykłymi byli po prostu sobą. Często nieznanymi nikomu szerzej i niekoniecznie wyróżniającymi się na tle im współczesnych. Talent i predyspozycje są do rozwijania na sesji, tak jak światowej sławy piłkarz zanim nim zostanie, jest tylko albo aż, utalentowanym juniorem. Niekoniecznie ze swą krótka historią życia tak drastycznie różną od jego rówieśników z podwórka czy klubu.

A jak to się ma do dobrej zabawy na sesji? Jak MG rozumie i czuje postać, jej motywacje, pragnienia i tak dalej, to i choćby dzięki temu dla Gracza przyjemniej się gra w kreowanym przez prowadzącego uniwersum. Dlatego moim zdaniem "zaangażowana" w sensie "oryginalna do bólu" to zazwyczaj sztuczna i nie grywalna postać.

 

__________________
"Lust for Life" Iggy Pop
'S'all good, man Jimmy McGill

behemot

Mam wrażenie, że rozmowa trochę zeszła od "jak grać by się dobrze bawić" w stronę "jak grać by zrobić mg dobrze" - przynajmniej w początkowym poście. Co oczywiście też jest godne pochwał i naśladowań bo wiadomo, że zadowolenie MG wpływa pozytywnie na sesję.


Jak grać by się dobrze bawić.
1. Graj różnorodnie i eksperymentuj z treścią oraz formą. Nigdy nie wiadomo, może ci się spodoba, a odmiana od ulubionych stylów też nie zaszkodzi. Tłuczenie cały czas w młotka jest fajne, ale zawsze jest szansa, że zupełnie inny system, konwencja, cały sposób gry też nam się spodoba. Też konwencje i systemy można syntezować z pożytkiem.
2. Graj z ludźmi których lubisz, nie graj z burakami co cię wkurzają.
3. Nie graj za dużo. PBF jest troszke mniej fajne gdy nie wyrabiasz ze wszystkim z postami do gazyliona sesji po czele. No i jak poświęcasz na coś n godzin każdego dnia, to już może przestać być rozrywką.
4. Jak nie wiesz jak się zachować to spróbuj przyzwoicie.Są gorsze rzeczy niż nie napisanie posta w terminie, zwłaszcza z przyczyn z grubsza obiektywnych. Bo nie napisanie posta w terminie bo byliśmy zajęci lansowaniem się na krzykaczu już przyzwoite nie jest.
5. Nie przejmuj się samozwańczami autorytetami, tylko graj swoje. Jakby się uprzeć to pewnie i są znawcy, którzy uznają PBF w ogóle za abominację, basfemię i nie true-rpg.
6. Jeśli jakaś sesja ci podeszła, to spróbuj dojść dlaczego i wniosek zastosować w przyszłych sesjach.
7. Graj tak, żeby to co tworzysz ci się nawet podobało. Nawet jeśli nie angażujesz się w postacie, to niech przynajmniej "fajna będzie" (cokolwiek przez to rozumiesz). Postać o której chciało by się przeczytać opowiadanie.
8. Spróbuj być też rzemieślnikiem słowa. Z weną fajnie się piszę, ale czasem nie chce przypełznąć. Wówczas dobrze jest umieć napisać "funkcjonalnego" posta (zwłaszcza jak jesteśmy MG) i pyknąć akcje naprzód.

Mam wrażenie, że udało mi się zapisać tą samą treść Kelly, ale w jakże odmiennej formie.


Wszechświat, życie i cała reszta.

Odwołując się do wszystkich poruszonych wątków - a jest ich wiele.
Ogólnie sprowadzają się one do preferencji, każdy ma swoje i dobrze je znać, oraz się ich trzymać. Dodatkowe punkty otrzymujemy za granie z osobami o podobnych preferencjach, albo umiejętność dobrej zabawy gdy gramy nie po swojemu.

Również preferencje gracza nie muszą być stałe, czyli nawet stary dedekowiec może zostać indianinem. Jak również nawet lubimy mrok & knucie to okazyjny dungeon crawl może być całkiem fajny.

1. Długość * częstotliwość
Każdy ma swoje gusta w tej materii. Ja tam nie wierzę w "optymalną długość posta".

Sam lubię w swoich sesjach "posty na awatar", czyli z jednej strony nie za długo, tak że napisanie takiego nie jest wyzwaniem, z drugiej strony dość długi by jednak napisać coś więcej niż "to ja go tnę".

Z drugiej strony jako MG i miło widzieć u graczy okazyjne epickie posty na kilka stron z obrazkami i muzyczką. Po prostu jak wena już przypełźnie to trzeba korzystać, a jak weny nie ma to lepiej poprzestać na rzemiośle i turlać akcję do przodu. Okazyjny długi post po prostu daję więcej możliwości by być dobrym kawałkiem literatury i zachwycić choćby estetyką wizji, czy ogólną fajnością, oryginalność, zgrabnością wykonania sceny.

Też lubię "sceny parzenia herbaty". Czyli z jednej strony prowadzimy sobie narrację nawet całkiem dynamicznie, a w pewnym momencie akcja zwalnia i postacie oddają się prozaicznym czynnościom typu pieczenie ciasta i przy okazji gadają o przeszłości albo o czymś. I to jest w dechę bo można pokazać postać od strony, która w scenach akcji niekoniecznie jest widoczna. I ogólnie poudawać, że nasza postać jest czymś więcej niż kombosem na 3x8x10xd6 obrażeń.

Oglnie częstsze posty ułatwiają zaangażowanie w fabułę. Zwłaszcza codzienne.

Ogólnie długie posty sprawdzają się lepiej gdy gracze mają więcej mocy MG. Bo czymś te arkusze trzeba wypełnić. Czyli mogą światotworzyć, animować npców i ogólnie grać swoje a mg nie będzie przeszkadzał.

"Przeżyjmy to jeszcze raz, jeszcze raz, raz, raz"
Niestety oglądanie tej samej akcji w kilku różnych ujęciaciach sprawdza się jedynie w filmach wuxia.
W PBF mi to raczej przeszkadza w lekturze.
Czyli jeśli MG opisał scenę, to najlepiej kontynuować w miejscu w którym skończył.
Z poprawką, że czasem piszmy tak jak możemy, a nie jak byśmy chcieli.
Czyli albo piszemy post aby była w nim jasna sugestia co zamierzamy, albo (być może jeszcze lepiej) w osobnym temacie dokonujemy stosownych rzutów tak by móc już opisać efekt akcji.

Też porada "jak pisać posta", to żeby zakończyć go tak aby wymusiś na drugiej stronie (graczach lub MG) jakąś reakcję. Typu podchodzimy do npca walimy w pysk i krzyczymy "mów", albo kończymy posta wejściem rozpalonych inkwizytorów.

 

__________________
Efekt masy sam się nie zrobi, per aspera ad astra