Lord Cluttermonkey

Te wszystkie szczególiki są zwykle wprowadzane po to, by zwiększyć "realizm" wąsko pojmowany jako wyższa śmiertelność postaci. Przedstawiona przeze mnie wersja "Ołów 2.0" realizuje ten cel w jednym zdaniu.

Proponuję autorowi tematu korzystanie z tej zasady we wszystkich napotkanych systemach. Będziesz Pan zadowolony.

 

__________________
[D&D 5E | Zapomniane Krainy] Megaloszek Szalonego Clutterbane’a - czekam na: wolny czas
[Adventurer Conqueror King System] Saga Utraconego Królestwa - czekam na: wolny czas

Leminkainen

mhm czyli .50BMG ma taką samą efektywność jak .25ACP? interesujące


rzeczywistość to olbrzymia ilość zmiennych które trzeba brać pod uwagę dlatego większość prób stworzenia "realistycznego" systemu rozbija się o grywalność.

Why one cop carries 145 rounds of ammo on the job

 

__________________
A Goddamn Rat Pack!

Evil_Maniak

This is some good shit.
+1

 

Lord Cluttermonkey

W BRP autorstwa Steve'a Perrina (nota bene członka założyciela SCA) przebicie płytówki sztyletem też jest mało prawdopodobne, jeśli nie niemożliwe. Sztylet zadaje 1k4 obrażeń, a płytówka ma 8 punktów pancerza. Jedynie wyjątkowo rośli wojownicy (z bonusem do obrażeń +1k6) są w stanie zadać jakieś niewielkie obrażenia, ale większe szanse na to mają wyjątkowo uzdolnieni nożownicy, którzy mogą liczyć na zadanie trafienia krytycznego ignorującego pancerz i zadającego zwielokrotnione obrażenia (0,05*procentowy poziom umiejętności szans). Widać BRP jest dobre w symulowaniu rzeczywistości, nawet w wyjątkowo skrajnych przypadkach.

Wiesz, stworzysz zasady, które symulują różnice między amunicją, to będziesz musiał zrezygnować z czegoś innego, żeby nie przeładować gry regułami (w sumie powiedzieliśmy to samo ) - mimo zamiłowania do BRP wolę się trzymać mechanik, w których jest mała ilość parametrów, z których każdy ma symulować kilka rzeczywistych zmiennych i abstrakcyjna walka. Nawet tak spaczona mechanika jak d20 ze swoim Armor Class i Hit Points też może być wysoce śmiertelna (czyt. jest realistycznie) - jak ktoś kojarzy Zew Cthulhu d20 to wie o co cho. A starsze edycje pod względem śmiertelności są nie do pobicia, no dobra, jest jeszcze Paranoia...

 

__________________
[D&D 5E | Zapomniane Krainy] Megaloszek Szalonego Clutterbane’a - czekam na: wolny czas
[Adventurer Conqueror King System] Saga Utraconego Królestwa - czekam na: wolny czas

Xill

Prawda, w wielu sytuacjach można nie dopuścić po prostu do danej akcji. Ale skutki tonięcia to już zasady opisane w wielu podręcznikach, które trzeba by zmienić, żeby wyszło sensownie, bo wiem człowiek, który tonie, albo się udusi wodą albo nie. Nie otrzymuje obrażeń i po uratowaniu będzie mógł za godzinę normalnie walczyć, a nie uciekać, bo zostało mu już mało życia.

Akurat mam stałą ekipę do gry i lubimy mechaniczne prowadzenie. Bez mechaniki nie potrzebne by nam były jakiekolwiek książki RPG, bo świat można wziąć sobie z jakiegokolwiek filmu fantasy czy science-fiction. A mechanika, żeby była realistyczna, wcale nie musi być mocno skomplikowana. Dzikie Pola są tego dowodem, gdzie walka nie jest trudna, a ma wiele założeń realnej walki. Sam również szukam złotego środka, czyli realizmu połączonego z prostotą i np. takie "Śródziemie" z masą rzutów i tabelek zdecydowanie mnie odstrasza.

Owszem, w DnD nie ma czegoś takiego jak uderzenia w głowę czy w ogóle miejsca trafienia, co już działa na minus tego systemu. Poprzez trafienie w głowę, serce itp. uznaję trafienie krytyczne. No ale akurat DnD jest systemem opartym na heroizmie bohaterów, a mnie bardziej kręcą klimaty przyziemne.
Mam okazję zagrać w Neuroshimę na zasadach Ołowiu teraz w sierpniu, więc zobaczę, z czym to się ma i może mi się spodoba. Z tego co słyszałem, to każde trafienie może być śmiertelne i znika coś takiego jak życie.

To jest akurat coś normalnego. Jak złamiesz kość, to zakładają Ci gips na 4 tygodnie i wtedy sprawdzają, czy już się zrosło, czy jeszcze trzeba Cię w gipsie potrzymać. Mi taka mechanika pasuje. Lepsze to niż pójście spać i samo się uleczy.

Dzięki za wszelkie propozycje, choć np. z takiego "Fatal" raczej zrezygnuję.

 

Lord Cluttermonkey

Jeśli dla Ciebie działa na minus, to ok, ale jeśli chciałeś być obiektywny, to się mylisz - wrócę do tego jak wyjaśnię następne zdanie.

To nie jest zbyt fortunna interpretacja - jeśli mielibyśmy uznać Hit Points tylko za odpowiednik "fizycznej" sprawności, dopiero redukcja postaci znajdującej się na 1-4 HP na 0 HP powinna być opisane jako trafienie faktycznie śmiertelne, w czuły punkt.

Jednakże Hit Points zostało pomyślane nie tylko "punkty życia", a suma wielu takich czynników jak łaska bogów, morale, szczęście, finezja, wpływ zmęczenia (wspomnianego tonięcia chociażby) i obciążenia, wpływ pogody, itp. Innymi słowy, to elastyczne narzędzie służące do obrazowania akcji jako całości, z którego MG wychowani na trzeciej edycji nie są w stanie zbyt kreatywnie korzystać - po prostu odejmują od HP fizyczne obrażenia.

Jakbym miał śledzić proces tonięcia za pomocą HP, po godzinie od utonięcia utrata HP na wskutek braku powietrza by znikła. Tak samo można zilustrować wpływ adrenaliny na zmęczonego wojownika - po całym dniu wędrówki MG zarządza, że HP spadają o połowę. Po pierwszej rundzie walki, która ma miejsce pod koniec dnia, HP wbijają z powrotem na skutek adrenaliny. Wszystko cały czas w obrębie jednego prostego współczynnika. Zero zamulających zasad wiernie symulujących k10 aspektów rzeczywistości, które akurat ktoś miał chęć symulować.

Biorąc pod uwagę taką a nie inną interpretację Hit Points, lokacje trafienia stają się całkowicie zbędne.

AD&D 2, D&D 3/3.5, D&D 4, D&D 5 - heroizm.

OD&D, AD&D 1, edycje Holmes / Moldvay / Mentzer - don't think so. Zwykłe, ułomne szaraki ruszają na fantastyczne przygody.

e. Zresztą "przyziemność" to kwestia dobrania odpowiednich wariantów danych zasad. W Zew Cthulhu d20 próg obrażeń, po których wykonywany jest Save vs. Death równa się CON postaci (czyli wartość zwykle w okolicach 8-14). To tak, jakby w D&D 3 każdy fireball był śmiertelnym zagrożeniem niezależnie od poziomu postaci. A to przecież dokładnie ta sama mechanika.

Jest czymś normalnym, oczywiście, ale śledzenie przebiegu procesu za pomocą kilkunastu rzutów - mam ciekawsze rzeczy do robienia na sesji.

Prawie jak w starych grach strategicznych, gdzie jedno trafienie równało się jednemu trupowi. Prawie jak w starych grach strategicznych, w które zagrywał się Gygax i spółka, zanim wymyślili RPG. Jedną z pierwszych zasad, jaką wprowadzili, były Hit Points, żeby pozbyć się niewygodnej wysokiej śmiertelności.

Pytanie, czy warto korzystać z mechaniki z aż tak wysoką śmiertelnością? Fajnie wygląda to na papierze, ponury świat niebiezpiecznych przygód i w ogóle, ale z doświadczenia wiem, że MG przy grze scenariuszowej nieraz naciągają zbyt mordercze mechaniki, bo głupio jest powiedzieć Graczowi, który siedział 1,5h nad postacią, że zginął od zbłąkanej kuli w pierwszej godzinie sesji. Chyba że mechanika ma służyć sama w sobie jako odstraszacz i przez to być nigdy używana (bo starcia zbrojne są zawsze śmiertelne) albo rozmywać odpowiedzialność wynikającą z sadyzmu MG ("to nie ja zabiłem Twoją postać, tylko mordercza mechanika"). A z punktu potencjalnego Gracza to taka mechanika nie spodobałaby mi się, bo nawet jeśli będę unikać nadmiernego ryzyka, moje postacie mają dużą szansę padać jak muchy.

 

__________________
[D&D 5E | Zapomniane Krainy] Megaloszek Szalonego Clutterbane’a - czekam na: wolny czas
[Adventurer Conqueror King System] Saga Utraconego Królestwa - czekam na: wolny czas

Warlock

Clutter, Ty mi lepiej powiedz dlaczego zawsze szukasz okazji by wsadzić szpilę fanom trzeciej edycji? Ja się właśnie wychowałem na tej edycji i od zawsze stosowałem Hit Points w sposób bardzo zbliżony do tego co sam podałeś - zresztą gdzieś tu kiedyś na forum poruszałem tą kwestię, aby przybliżyć mechanikę ludziom, którzy mają uprzedzenia do D&D.

Uważam, że mechanika powinna być czymś nieco bardziej abstrakcyjnym, raczej niezwiązanym bezpośrednio z odgrywaniem postaci. Właśnie to najbardziej lubiłem w D&D, że dużo luźniej podchodzi się do odgrywania starć niż w WFRP, który z założenia oblicza każde machnięcie mieczem czy toporem. Takie rozwiązanie w moim odczuciu pasuje do epickich starć (ale także tych bardziej przyziemnych), gdzie jedną turę można opisywać w sposób o wiele bogatszy niż sugerują to kości - np. szermierze niemalże tańczą wokół siebie, zasypując się serią szybkich jak błyskawica ciosów, testując luki w obronie przeciwnika, unikają, odskakują czy nawet zwyczajnie czekają na ruch ze strony przeciwnika, by samemu odpowiednio kontratakować, a to wszystko oparte na jednym tylko rzucie... Możliwości jest wiele i ogranicza nas tylko nasza wyobraźnia. Także uważam, że nawet D&D potrafi być w miarę realistyczne jeśli odpowiednio kreatywnie podejdziemy do opisywania starć.

 

Lord Cluttermonkey

Na moje komentarze też trzeba patrzeć z przymrużeniem oka.

Autor tematu, który miał do czynienia z D&D 3, krytykuje mechaniki oparte o Hit Points o brak realizmu, więc podejrzewam, że stosuje taką a nie inną interpretację, a ja staram się pokazać, że można inaczej. Jeśli ktoś już o tym wiedział i tak gra - mnie to tylko może ucieszyć.

Z całą resztą Twojej wypowiedzi się zgadzam. Osobiście najbardziej lubię te edycje D&D, w których mechanika walki jest doprowadzona do takiej abstrakcji, że jedna runda trwa minutę (OD&D, AD&D 2).

 

__________________
[D&D 5E | Zapomniane Krainy] Megaloszek Szalonego Clutterbane’a - czekam na: wolny czas
[Adventurer Conqueror King System] Saga Utraconego Królestwa - czekam na: wolny czas

secutor

Swego czasu zaczolem prace nad czms takim.
Ale zamiast przewidywac "wszystko" skupilem sie na tych aspektach ktore mnie interesowaly.

 

__________________
,,Ruchów na pozór jest wiele, ale tylko nieliczne są możliwe, a każdy kolejny zamyka drogę innym".

dzemeuksis

Szalenie pomocny w przygotowaniu / wybraniu realistycznej mechaniki a przy tym sam w sobie bardzo ciekawy jest artykuł pt. Śmiercistowska propaganda z ostatniego numeru Spotkań Losowych. Powodzenia!

 

__________________
Jedyna potrzebna moc to ta, która pozwala powstać po upadku.