MG - wróg czy sojusznik?

[Rebirth]

Nasunęło mi się pewne pytanie: czy w sesjach forumowych traktujecie MG jako potencjalnych "wrogów" waszych postaci, a może ich "sojuszników"?
Czy zdradzacie chętnie MG swoje plany, czy też z przezorności nie chcecie ryzykować życia/zdrowia postaci i wolicie zaskakiwać nawet kogoś, kto ma pełną władzę?

Sam przyznam, że ja sam jestem typem MG przed którym lepiej się nie zdradzać. Traktuję sesję jako pewną formę gry umysłowej z graczami. Jeśli gracz mnie zaskoczy, lub zachowa się w pełni racjonalnie w krytycznej sytuacji, to nie mam wyjścia i muszę postąpić z jego zamiarem. Nie chcę bowiem być posądzony o nadużywanie swojej mocy, na zasadzie: "ok, ale z nieba spadł Ci na łeb kosmiczny kamyk, i straciłeś przytomność"

Jak wy podchodzicie do swoich MG?

[Dhratlach]

Wszystko po trochu! Oczywiście, zależy to w dużej mierze od MG i tego jak nasz prowadzący zamierza prowadzić świat i życie nim tętniące. Zawsze jednak staram się traktować MG jako sojusznika. Ostatecznie, jeżeli szukasz problemów, zawsze się znajdą, a jak wszyscy wiemy, nie ma problemów - są tylko rozwiązania. Rozwiązaniem jest MG, nasz sojusznik. Nie zawsze pewny, nie zawsze stabilny, mający swoje widzi-misie, ale zawsze Sojusznik.

Jednak podobnie jak Rebirth, nie przepadam za zdradzaniem swoich planów, przynajmniej nie wszystkich. MG, nawet jeżeli ma władzę nad światem kreowanym, jest tylko człowiekiem. Zapasowy plan A, B, czy C jest zawsze mile widziany. Z kwestii potyczek umysłowych to preferuję ogólne spojrzenie na szczegóły i myślenie parę postów do przodu. Takie prewencyjne umysłowe szachy.

[Armiel]

Ani jedno, ani drugie MG to arbiter. W miarę możliwości bezstronny, działający nie opierając się o osobiste sympatie czy antypatie. Ja staram się taki być od 25 lat grania w RPG

W grach pbf jest jedna zmiana z mojej strony. Jestem stronniczy - koszę najpierw tych ludzi, którzy opóźniają sesję - niejako na ich prośbę. I tutaj, w tej roli, nie jestem przyjacielski - absolutnie.

[Sekal]

Zgadzam się z Armielem. Uważam wręcz, że jest absolutnie niedopuszczalne, by MG zmienił swoje plany po tym, jak poznał plany postaci jakiegoś gracza. MG zawsze byłby po stronie wygrywającej, on nie mierzy się z graczami. Co najwyżej mierzą się z nimi okoliczności czy npce, a MG jest bezstronnym arbitrem, jak już Armiel zaznaczył.

[Rebirth]

Jednakże MG musi wczuć się też w rolę sił przeciwników. W pewnym sensie chodzi tu o grę nie tylko na polu ról w sesji (w której walka jest nierówna), ale na polu czysto umysłowym. Jeśli zdradzimy w jakiś sposób swoje plany MG, to będzie miał wtedy szansę i czas by obmyślić swój plan, który zaadaptuje w sesji tak by nie wzbudzać podejrzeń czy kontrowersji. Chodzi mi o czynnik typowo ludzki. Jeśli MG zostanie zaskoczony czymś, to będzie miał mniej czasu i sposobności by coś wykombinować. W takich sytuacjach może nawet gracz coś szczególnego zyskać, o ile MG chamsko mu tego nie zablokuje.
I nie mówię, że dzieje się tak bo MG jest złośliwy i czyha tylko na życie graczy (tylko czasami chciałby aby wyglądało to wiarygodnie :P ), ale chodzi o samą naturę konfrontacji chociażby wrogich NPC-ków z BG-ami.

[Armiel]

Zawsze staram się tworzyć wrogów "Z krwi i kości", ze słabostkami czy punktami, które poznane przez graczy dają im dużą przewagę w konfrontacji (nie tylko walce) z przeciwnikiem.

Niemniej jednak trudno jest niekiedy oddzielić t - co wie NPC od tego, co wie MG. Należy się jednak starać prowadzić tak, aby nie robić "nadużyć" na tym polu. To także gra aktorska dla MG. Udać, zaskoczonego planami graczy, mimo, że się je doskonale znało. Prawdziwe wyzwanie.

[Kelly]

Zdecydowanie przyjacielem, aczkolwiek słowo przyjaciel może oznaczać podczas sesji dla każdego coś innego. Dla mnie GM jest po to, żeby zapewnić graczom dobrą zabawę, co daje też jemu przyjemność. Nie jest ważne, jak prowadzi, opresyjnie, czy sprzyjająco, tylko jak potrafi dać radość.

Jeśli uczestnikom sesji sprawia przyjemność przezwyciężanie przeszkadzania GMa, to ok, jeśli obojętny arbitra, także dobrze, ale wedle mnie to wszystko mało. GM stanowi kogoś, kto zna sesję, wie, co się wydarzy, on więc powinien kombinować tak, żeby sesja była jak najfajniejsza. Ponieważ zupełnie nie ma możliwości, żeby przed sesja GM przewidział wszystkie ruchy graczy, wedle mnie GM wręcz jest obowiązany modyfikować plany, jeśli jakiś plan graczy może rozwalić sesję. Oczywiście istotne jest, żeby tak to robił, by gracze tego nie spostrzegli.

Przy czym akurat rozumiem co do tego obiekcje Sekala. Całkowicie się zgadzam, że GM manipulujący swoimi planami, żeby zrobić graczom złośliwie pod szpic jest niedopuszczalny, bowiem, tak jak wspomniał Sekal, zawsze by wygrał. Chodzi wyłącznie o sytuacje wspomagające gracze oraz sesję. Chyba każdy bowiem GM zetknął się z sytuacją, kiedy gracze zwyczajnie stanęli oraz kompletnie nie wiedzą, co robić. Blokada totalna. Można być arbitrem oraz odpuścić sobie sesję, można jednak wprowadzić NPCa, który, chociaż nieprzewidziany, jakoś podrzuci dodatkową wskazówkę, lub naprowadzi graczy na trop.

Arbiter jest z definicji bezstronny. Jako taki występuje w zawodach sportowych, grach zespołowych etc. Tymczasem celem role playing nie jest wygrana! Celem jest przyjemność. Stawia dlatego to przed GMem kompletnie inne zadanie niżeli bezstronna obojętność.

[Sekal]

MG powinien wczuwać się w npców, dokładnie. I wykorzystywać tylko i wyłącznie tę wiedzę, która jest dostępna dla tych npców, a nie dla niego osobiście. Sztuką jest oczywiście odrzucenie tych dodatkowych informacji, ale kazdy Mg powinien jej się nauczyć. Dla mnie narrator nawet nie powinien próbować stawiać siebie w jakiejś roli w stosunku do graczy, w tej roli występuję przecież npce. A każdy z nich jest inny.
A w pbf już zwłaszcza - po poście gracza i tak jest tyle czasu, że można wymyślić każdą sesję od nowa.

[Panicz]

MG powinien być zawsze wrogiem wobec gracza, bo życie to wojna. Trzeba być zawsze gotowym na atak, inaczej zginiemy!

[Dhratlach]

Napisał Panicz

MG powinien być zawsze wrogiem wobec gracza, bo życie to wojna. Trzeba być zawsze gotowym na atak, inaczej zginiemy!

MG jest MG, czy jest wrogiem? Być może, ale czy będąc jawnie wrogiem gracza czy zachęci go do gry, czy utrzyma się jako MG? Oto jest pytanie.

Sam należę do takiej złośliwej kasty MG którzy wyznają w sesji Realizm. To znaczy, że mniejsza jest szansa na to, żeby gracze przetrwali skutki swojej głupoty. Czy znaczy to, że jestem wrogiem graczy? Nie koniecznie. Osobiście wolę pełnić rolę niewidocznego prowadzącego, starającego się pomóc graczom, a potem puścić ich rękę i sprawdzić czy sami już potrafią. Jak by nie było, gra ma być radością wzajemną graczy i Mistrzów.

Problem u MG często leży w kwestii Ego. MG który kieruje się własnymi uczuciami wobec graczy, tego lubię, tego nie, nie jest wcale obiektywny (jeżeli w ogóle się da). Uczucia Mistrzów i osobiste dążenia są największym ich wrogiem. Są wrogami samych siebie ponieważ w sytuacji kiedy mają przepiękną liniówkę którą chcieliby poprowadzić, a gracze decydują inaczej dochodzi do konfliktu interesów. Dobry MG, to ten który stawia na dobrą, choć realną zabawę i rezygnuje z własnych ambicji, aby czerpać przyjemność z współpracy z graczami, z ich pomysłowości i nieprzewidzianych zachowań.