Alex Tyler

Jednych to bawi, dla innych to zaledwie oznaka elementarnej empatii i kultury osobistej. Ale dobrze wiedzieć, że istnieją tak otwarci ludzie, że nie mają problemów z opowiadaniem o traumatycznych i niekomfortowych dla siebie rzeczach przed grupą randomowych nerdów udających księżniczki i megazordy.

 

__________________
„Everything that lives is designed to end. We are perpetually trapped in a never-ending spiral of life and death. Is this a curse? Or some kind of punishment? I often think about the god who blessed us with this cryptic puzzle... and wonder if we'll ever get the chance to kill him”.

Marrrt

Niepotrzebnie i nazbyt pochopnie wtrącasz w to kulturę młoda damo. Mógłbym poczuć się urażony i zbanować tę dyskusję

Choć ładnie to podsumowuje temat. Na indywidualną ocenę jakości systemu tak naprawdę nie wpływa mechanika, a to jak dobrze wpasowuje się on w światopogląd. I dlatego wszyscy lubią Warhammera

 

__________________
"Beer is proof that God loves us and wants us to be happy"
Benjamin Franklin

Campo Viejo

Wyświechtane „gusty nie podlegają dyskusji” dobrze tu pasuje. Tylko co, jeśli któryś z graczy powie do mistrza, że chce zbanować zasadę banowania wszystkiego od ręki?

Najgorszy system dla mnie to taki, którego mechanika i fluff jest przez prowadzącego bez wcześniejszych zapowiedzi dowolnie zmieniany i zastępowany domowymi zasadami lub wymyślanymi na kolanie usprawiedliwieniami „och zapomniałem o tej zasadzie wcześniej, więc do końca gry obowiązywać nie będzie dla zachowania sprawiedliwości”. Najgorsze są też gry bez mechaniki w ogóle, czyli historioopowadania. Dobre do pisania, opowiadania, ale grą tego nie nazywam wtedy. Do najlepszych systemów to bym zaliczył TOR, Yggdrasill, Fate, Fudge i rzecz jasna oryginalne WFRP.
Do najgorszych DnD, KC i MERP.

 

__________________
"Lust for Life" Iggy Pop
'S'all good, man Jimmy McGill

Campo Viejo

Łatwość z jaką można operować narzędziami zapominając o ich przeznaczeniu przywodzi na myśl kazus Adama Koebela, ale to kolejna dygresja do temtu safety tools, w kierunku którego zaczyna ewoluować temat o najlepszych/najgorszych systemach. Dlatego założę nowy wątek (Bhp sesji, czyli „safety tools”) do tego, bo BHP przewija się co jakichś czas w różnych innych oszczędzając temu tematowi offtopu. Ostatni post Alex przeniosę do niego.

 

__________________
"Lust for Life" Iggy Pop
'S'all good, man Jimmy McGill

Alex Tyler

Nie zgodził się nikt nigdy. Chociaż w sumie... chętnie zobaczyłabym dowody np. na to, że w Warhammera 40k grają głównie zwolennicy teokracji, faszyzmu i zbrodni wojennych Tak naprawdę na ocenę systemu wpływa przede wszystkim jego lore (charakter i treść). Dostępność i częściowo płynąca z niej popularność też mają spore znaczenie (nie bez powodu na zachodzie defaultowy rpg to D&D, a w Polsce w latach 90 to było wfrp 1e. [bo MiMy, wczesne wydanie i polskie tłumaczenie]). Mechanika ma wartość podobną do gameplayu z gier komputerowych, czyli wpływa na to co można zrobić i jak oraz ile płynie z tego funu itd. Nie jest to jednak rzeczą decydująca. W końcu istnieją popularne gry komputerowe z koszmarnym gameplayem a dobrą fabułą (np. fallout 1). W tabletop rpg/rpg pen&paper ("grach fabularnych") jeszcze dochodzi ten luksus, że można łatwo hałsrulować (w grze komputerowej trzeba wprawnego modera i wdzięcznych narzędzi). Stąd mechanika ma główne znaczenie dla osób, które wykazują mniejsze zainteresowanie lore i wolą grać w sposób zgodny z intencją autora.

 

__________________
„Everything that lives is designed to end. We are perpetually trapped in a never-ending spiral of life and death. Is this a curse? Or some kind of punishment? I often think about the god who blessed us with this cryptic puzzle... and wonder if we'll ever get the chance to kill him”.

Luc du Lac

Pełna zgoda.
Kiedyś mechaniki dzieliły się na takie które przeszkadzały, poprzez zbyt duże zaangażowanie w trybiki/dużą komplikację i na takie które nie przeszkadzały. Ostatnio doszły takie które pomagają.
D&D kiedyś miało prościutką mechanikę - nawet zbyt prostą, prostacką. Potem przyszła edycja 3ipół która prostą mechanikę pociachała na kawałki, dzieląc na milion pod elementów - przez co wprowadzili sporą różnorodność postaci, ale także mocno przez to nadbudowali prosty system samej rozgrywki/testów/turlania/etc. Co potrafi być mocno uciążliwe. Walka miast trwać 15 min, zajmuje 1,5h.

Najlepsze (ulubione) kreacje z (A)D&D - oczywiście Planescape, który bije 95% fantasy, DarkSun i Al-Quadim. Najgorsze - oczywiście Forgotten Realms. Czyli wszystko wrzucamy do jednego garnka, zamieszamy i obaczymy co z tego wyjdzie. Po latach wyszedł z tego gówny świat do D&D

z innych - złych nawet nie pamiętam, grało się w to w '90. MERP faktycznie miał dość złą sławę - ale nigdy się nie interesowałem tym dość nudnym światem. Każda mechanika który wymaga zbyt dużego zaangażowania, zbyt mózgożerna, jest z definicji suaba.

Traveller New Era - mega wypasiony system SciFi, żeby nie użyć słowa zakazanego , ale..... zbyt skomplikowany nie dało się w to grać bez poważanych tabel Excela.

Shadowrun - no mechanika jest bolączką tego systemu. Skądinąd dość ciekawego.
CoC - ta najnowsza mechanika jest całkiem znośna, faktycznie stare pozostawiały dużo do życzenia. Natomiast sam świat - tutaj przede wszystkim spore wymagania wobec i MG i samych graczy. IMO nie dla każdego.

WoDowskie - no przynajmnniej te stare, które znam. Mechanika wsamraz, dość prosta, wymaga sporo od graczy. Rodzaj nieprzeszkadzający, ale mający minusy.

Nigdy nie lubiłem mechaniki WH ani pierwszej, ani drugiej.