Yaneks

Na moją postać przekładam z siebie tylko zachowanie, ponieważ różnie bywa z odgrywaniem przeze mnie postaci. To uzależnia tylko rodzaj profesji. Nie potrafię grać honorowym rycerzem, czarodziejem czy kapłanem, bo rzucam się wszystkim do gardła. Teraz gram Żołnierz->Najemnik potem rozwijam na Sierżanta. Dobrze mi idzie kimś, kto nie musi być honorowy, ale nie jest przestępcą. Krótko mówiąc - żołnierz

 

Diriad

Wybaczcie, ale nie mam siły czytać dotychczasowych postów. Więc co ode mnie - zwykle biorę jakąś moją jedną cechę (ew. kilka) i wokół nich buduję całą postać. Ewentualnie nie cecha, tylko jakaś koncepcja. Przykład? Moja postać do tutejszej sesji "Kamień Dusz" wzięła początek ze słowa "mgła".

 

Malkav3

Jeśli chodzi to o postacie to trzeba rozgraniczyć to na odgrywanie oraz tworzenie. Oba te czynniki przeplątają się ze sobą. Nigdy nie robie postaci jednorazowych, jednak wracając do podziału.

Odgrywanie:
Mam sobie postać, która wcześniej stworzyłem. Ma ona swój charakter - własny i niepowtarzalny. Posiada również swoją własną historie z której wyciągnęła pewne doświadczenia (zawód, doświadczenia życiowe, wiedza) i stosuje je w sytuacjach na jakie natrafia. To są czynniki wynikające z założenia postaci. Teraz należy wziąć pod uwagę nasz humor. Humor człowieka zmienia się nie tylko z dnia na dzień, zmienia się on cały czas. Wpływ na to ma praktycznie wszystko. Tak wiec to wymusza kolejne założenia.
Podsumowując samo odgrywanie to co najwyżej (najlepszym wypadku) 50% mnie w postaci.

Kreacja postaci:
Tu sprawa jest znacznie bardziej skomplikowana. Każdy człowiek ma pewien zestaw cech, wynikający z miejsca w którym żyje – narodowość, konkretny teren (np. województwo). Kolejna taką cechą jest wychowanie. Jedni są bardziej kulturalni inni mniej, każdy wychowywał się w innym środowisku. Każdy z nas uczy się czegoś innego, jedni to bardziej ścisłe umysły inni humaniści, a jeszcze inni biolodzy. Takich cech jest wiele i każdy jest w stanie dostrzec je we własnym charakterze. Lecz są też takie których nie potrafimy zauważyć, a jednak tworząc postać podświadomie je jej przekazujemy lub wręcz przeciwnie izolujemy postać od nich. I tak jak to już przedmówcy napisali, Postacie można podzielić na:
Takie które są naszymi marzeniami, jakimi chcieli byśmy być, a także postacie bardzo podobne do nas. Jednak podział ten jest dużo głębszy. Tworzymy postacie podobne do nas, przeciwne nam, odzwierciedlające nas, postacie z naszych marzeń – takie jakimi chcielibyśmy być lecz czegoś nam brakuje. Można by tak w nieskończoność wymieniać. Wszystkie jednak maja pewna cechę wspólną. Cechy które nas wyróżniają. Te które im przekazujemy lub od których izolujemy dla wzbogacenia jaj charakteru który będzie nam łatwiej lub trudniej odegrać. Prócz tych cech nadajemy postaci również własne, które nie maja wiele wspólnego z nami jako osobami.

Tak właśnie tworzy się niepowtarzalny charakter naszej postaci. Jest to tylko pierwszy krok w tworzeniu postaci. Kolejnym jest stworzenie jej historii. Oto i kilka pytań na które należy sobie odpowiedzieć:
-Kiedy się urodził?
-Gdzie się urodził?
-Kim była jego rodzina i w jakim środowisku się obracał w czasie dojrzewania?
-Czy był bogaty? Czy może zdobył majątek samemu?
-Czego nauczyło go życie? Jakie ciekawe zdarzenia mu się przydarzyły?– To chyba jedno z ważniejszych pytań.
Jakie ciekawe miejsca odwiedzała nasza postać? Kogo tam poznała? Jaki wpływ na naszą postać wywarło to miejsce?
To są tylko podstawowe pytania. Lecz kreują one charakter naszej postaci. Co ciekawe zazwyczaj te właśnie cechy są zupełnie nie związane z Nami. Może to z tego powodu że nawet jak gramy w czasach współczesnych to postacie nasze wywodzą się z innych części świata. Oczywiście nie jeden z nas wplata w postać pewne czynniki. Nieraz zdarza się że jak ktoś chodzi na siłownie jego postać korzystała z jej usług lub ćwiczyła w zaciszu swojego domu.

Na sam koniec pozostaje założyć czy coś z przeszłości naszej postaci nie ciągnie się za nim? Jakie ma cele do zrealizowania i czego pragnie, a także czy nasza postać nie zmieni się z czasem? Właśnie te cele nieraz sprawiają że nasza postać upodabnia się coraz bardziej do nas. I jeśli ktoś zaczynał jako niehonorowy rabuś, może skończyć jako rycerz, z drobną pomocą MG i odpowiednimi założeniami.

Podsumowując cechy przekazywane naszej postaci są całkowicie zależne od pewnych czynników. Mianowicie:
1. Ogólne założenie – to czy nasza postać ma być do nas podobna, czy może będzie się znacznie różnić, a nawet mieć jak najmniej wspólnego z naszym charakterem. W jakim systemie przyjdzie nam zagrać, itd.(10%)
2. Jaką część naszych cech charakterystycznych przejmie nasza postać. (25%)
3. Historia postaci i co wniosła ona w charakter bohatera. (30%)
4. Cele i założenia postaci. (20%)
I na sam koniec
5. Nasz humor w chwili obecnej. (10%)
Łącznie wszystko to daje 95% charakteru naszej postaci, pozostałe 5% kształtuje nasz MG. Raczej nie ma możliwości by nasza postać była dokładnie nami. Nawet gdyby wcielić się w siebie pewne rzeczy są jakby fikcją i możemy sobie pozwolić na dużo więcej, w końcu w nie zginiemy tak naprawdę. To tylko fikcja.

Trochę się rozpisałem, dużo nie na temat lecz mam nadzieje, że pozwoli to innym łatwiej ocenić odzwierciedlenie siebie w swych postaciach.
U mnie wacha się to miedzy 20, a 60%. Lubię wnikać wgłąb charakteru swoich postaci i zastanawiać się co w danej sytuacji by zrobiła. Jednak nie jest to tak łatwe w grach odbywających się w zaciszu domu, na konwentach czy miejscach odpowiednich do prowadzenia danej sesji. Właśnie dlatego trzeba dokładnie przemyśleć charakter swojej postaci zanim zacznie się grać. Sytuacja na forum zmienia się zupełnie tu zawsze mamy czas na reakcje i przemyślenia co można zrobić jak powinna zachować się nasza postać i inne pytania.

 

__________________
"Życie zaczyna się po śmierci"

"Vivant omnes virgines
Faciles, formosae"

Angrod

Istnieją trzy rodzaje kłamstwa: kłamstwo, cholerne kłamstwo, i statystyka.
Dlatego według mnie nie należy wypisywać w słupku co ma wpływ na naszą postać. Dla mnie sprawa jest prosta. Postacie dziele na dwie kategorie: Postać do odgrywania i nasze uzbrojone ego. Oczywiście może też być połączenie obydwu. Dlatego, że RPG ma w sobie coś ze snu, jesteśmy kim chcemy, a kiedy się budzimy zostajemy codziennym sobą.

 

__________________
. . . . . Zwierzątka . . . . .

Radosław

Zawsze staram się żeby było mnie jak najwięcej, bo łatwiej jest mi wtedy odtworzyć postać w czasie gry. Uważam, że wkładanie w swojego bohatera siebie daje nam możliwość zbadania naszych umiejętności. Badania to chyba najlepsze słowo żeby to określić, bo nigdy do końca nie potrafimy określić jak zachowali byśmy się w tej czy innej sytuacji. Dlatego też często daje moim postaciom te umiejętności, które sam posiadam, ponieważ daje mi to olbrzymie pole do popisu, gdy przyjdzie mi ich użyć. Dlatego każda postać ma w sobie „cząstkę” mnie.

 

__________________
W ferworze walki, na polu bitwy jakim jest życie obronną ręką wychodzą tylko Ci, których serca nie potrafią klęknąć przed nieprawością.

JPCannon

hmmy... do niedawna tworząc postać zawsze jej charakter, był moim charakterem, lub minimalnie inny. Jednak na ostatniej sesji, niestety miałem okazje grać z takową drużyną :/ która uznała, że moja postać jest nudna, bo taka zwyczajna, kiedy oni zawsze rzucali się jak to wojownicy do boju, gdy tylko pojawił się wróg, mieli mi za złe, że nie biegłem razem z nimi i uznali za beznadziejną strachliwą postać :/ taka prawda, że moja postać nie przykładała ogromnej wagi do drużyny, pomijając fakt, ze poznaliśmy się w celi :P więc fakt, że zawsze chętnie szedłem z tyłu i narażałem ich na niebezpieczeństwo mi nie rpzeszkadzał :] no ale nic, od tamtej pory pomyślałem, że tworząc postać skupie się troche bardziej na jej charakterze. Tworząc jej historie przykładam dużą wage do tego, jak jego wczęsniejsze przygody zmieniły mu nastawienie do świata. Dzięki temu moge się spokojnie wypiąć, wrazie czego na takich graczy i powiedzieć "taka jest moja postać i już, bo to i tamto" i skoro to będzie miało jakieś wytłumaczenie, dlaczego reaguje tak a nie inaczej, to nikt nie ma prawa się czepiać :]

 

__________________
"Miłość której najbardziej potrzebujesz to Twoja własna do siebie samego"

Niles Elmwood

Dla mnie najtrudniej jest grać postaciami przeciętnymi lub mało wyrazistymi. Nie wiem jak to wychodzi w praktyce, czy takie prowadzenie postaci rzeczywiście się udaje i czy widzą to inni. Myślę, że najłatwiej jest mi grać osobę z gruntu dobrą lub cholernie złą. Zatem wychodzi na to, że lubię skrajności i radykalizm. Z tego powodu granie charakterem neutralnym przychodzi mi najtrudniej, bo chyba sam taki jestem, raczej zwyczajny, a na sesjach jakby nie było jest okazja, albo do wydobycia z głębi siebie tych najlepszych, jak i najgorszych instynktów. Wychodzi na to, że przenoszę własne cechy skrajnie podrasowane, niemniej w każdą postać staram się mimo wszystko tchnąć więcej od niej, jak ode mnie samego.

 

Mhroczny

U mnie jest połowa. Jedna połową próbuje być sobą zachowywać się naturalnie ale drugą już lecę oczami wyobraźni i gram troszke pod moją wyidealizowaną postać. Aktualnie gram półelf bard i bardzo się staram zachowywać tak jak naprawdę, prowadzić podobny dialog itp. Jednak czasami wolę stworzyć postać taką aby wyćwiczyć w sobie odgrywanie tych ról. Np. sprytny niziolek czy pyszny mag.

 

Panda

Sądzę, że każdy wkłada chodź cząstkę siebie w swoją postać.
Moje postacie, hmm. Spokojnie mogę się z nimi utożsamiać, tzn z pewnymi cechami.


[nie wiem o czym jest dyskusja, bo odpowiadam na pytanie w temacie, nie czytałem postów (lenistwo, moje postacie też są leniwe ) sorry]

 

Kokesz

W moich postaciach zawsze było coś podobnego do mnie. Przeważnie jest to coś z wyglądu. Sam w rzeczywistości nie mam potężnej postury. Wybieram np. elfa bo jest szczupły tak jak ja; krasnoluda bo jest niewielki wzrostem tak jak ja.
Jeśli chodzi o charakter to moje postacie przeważnie maja pewien dystans do siebie i do otaczającego ich świata, oczywiście tak jak ja w rzeczywistości.