RPG w Szkole - Strona 2

Cedryk · 27-09-2007, 09:04

Mechanizm wcielania się w rożne role właśnie został w pierwszej kolejności w Polsce wykorzystany na uczelniach szczególnie wojskowych do wcielania się w różne role coś podobnego do Larpów. Oczywiście tak tego nie nazywano. Nic w tym dziwnego, bo przeniknął do polski z innych uczelni zachodnich gdzie widząc zalety RPG wykorzystano je w nauczaniu studentów tym bardziej, iż zajęcia tzw jedna godzina studencka trwa 1.5h i tym czasie jest możliwości przeprowadzenia już jakiejś scenki dłuższej rodzajowej a jak zdarzą się jeszcze dwa takie zajęcia pod rząd to już 3h i całą przygodę można rozegrać a i grupy studenckie są mniejsze niekiedy tylko 6 osób.

Kokesz · 30-09-2007, 15:02

Temat jest ciekawy. Z większością mogę się zgodzić. Ale... (zawsze jest jakieś) czy koniecznie potrzeba wykorzystywania rpg do zainteresowania młodzieży nauką. Czy takie wciąganie rpg do szkoły, na lekcje nie spowoduje, że Ci, którzy już w to grają nie zniechęcą się do tego. Przecież ludzie (większość), gdy kończą się lekcje chcą robić to co im się nie kojarzy za bardzo ze szkołą. Rpg to hobby i przerabianie tego na naukę może niektórych zniechęcić.

Moim zdaniem rpg to po prostu ciekawe hobby. I jak inne każde hobby odciąga młodzież od nałogów (tak jak: sport, zbieranie znaczków, kursy taneczne itd). Młodzi ludzie potrzebują jakiegoś hobby i nauczyciele mogą proponować i zachęcać uczniów do zajęcia się jakimiś zainteresowaniami. Jednak łączenie rpg z nauką możę powodować, iż będzie się to za bardzo kojarzyć ze szkołą.

Co do prowadzenia sesji przez nauczycieli, to też jestem trochę sceptyczny. Oczywiście wszystko zależy od ludzi. Dziś mamy do czynienia z brakiem autorytetu nauczycieli. Nie wydaje mi się by uczestniczenie nauczycieli w sesjach wraz z uczniami mogłoby to poprawić. Nauczyciel musi mieć autorytet, uczeń musi wiedzieć i rozumieć, że ten człowiek jest od niego bardziej doświadczony i mądrzejszy. Pewien dystans musi być zachowany. Prowadzenie sesji przez nauczycieli może spowodować, że młodzi ludzie zaczną ich postrzegać jako kolegów, a koledze to zawsze można nawrzucać. Dziś młodzież przecież w stosunku do swoich rówieśników używa wulgaryzmów. Często można usłyszeć jak koledzy rozmawiają ze sobą, a za przecinki i kropki w ich wypowiedziach robi bardzo popularny wulgaryzm (wszyscy chyba wiedzą o jakie słowo chodzi). To może spowodować, że uczniowie zaczną się tak zwracać do pedagogów, bo będą ich uznawać za znajomych, a nie kogoś kto jest wyżej od nich w chierarchi społecznej.

**Redone** · 30-09-2007, 16:50

Kokesz, piszesz że nauczyciele którzy mają dobry kontakt z uczniami (w sensie trochę luźniejszy) prawdopodobnie nie mają wśród nich autorytetu. Nie mogę się z tym do końca zgodzić. Osobiście najbardziej szanuję właśnie tych nauczycieli, z którymi można się pośmiać i pogadać. Tak samo jest z moimi kolegami i koleżankami. I to nie jest tak że nagle nauczyciele przestali mieć autorytet, ta kwestia od dawna była podobna, tylko teraz każdy taki wybryk jest starannie rozdmuchiwany przez prasę.

Druga sprawa, że rpg mogło by za bardzo kojarzyć się z nauką co by zniechęcało. Też myślę, że to nie do końca tak. Brałam udział w kilku zajęciach pozalekcyjnych, jak na przykład kółko teatralne w naszej szkole(bo granie chyba od zawsze było moim hobby

) i nigdy nie postrzegałam tego jako obowiązek. Chodziłam na to wcale nie myśląc o tym że jestem w szkole. To chyba po prostu kwestia podejścia. O ile rpg będzie sprawiać przyjemność, wszystko będzie ok.

Grey · 30-09-2007, 17:26

Hmm... w szkole miałem nauczycieli:
- których sie balem
- z którymi sie lubiłem
- którzy mnie nie obchodzili

Szacunek miałem tylko do drugiej kategorii i u tych nauczycieli starałem się wykazać, aby zasłużyć na współszacunek. U reszty mi wisiało. O pierwszych nie warto było zabiegać, bo i tak by sie dostało po łapach. U trzecich... po kiego?

Kojarzenie rpg z nauka miałoby zepsuć przyjemność z erpegowania?
W szkole pisało się wypracowanie itp. Nie cierpiałem ich zazwyczaj. Ale w domu lub nudząc się na lekcjach pisałem opowiadania. Wg mnie to zbija Twój argument.

Szkoda, że kitsune nie chce się wypowiedzieć. Jest nauczycielem i ma, że tak powiem, praktyczne spojrzenie na problem. Ogólnie jest mocno sceptyczny.

Kokesz · 30-09-2007, 17:32

Zgadzam się z tobą Redone. Nie chodziło mi jednak o to, że tak zawsze musi być. Wszystko jest przecież zależne od ludzi. Jednak taki scenariusz jest w jakimś stopniu prawdopodobny. Ja osobiście gdy chodziłem do liceum to najbardziej szanowałem "Wodza" - nauczyciela od chemii, który faktycznie potrafił nas rozśmieszyć, ale nie próbował się z nami zaprzyjaźniać i jak zaczynał na nas krzyczeć to puszczał niezłe teksty (na początku dziewczyny nawet potrafiły się rozpłakać) - język miał bardzo cięty. Rozumiem, że ty lubisz przyjaznych nauczycieli, którzy chcą się zbliżyć do uczniów. Jednak nie można uznawać, że wszyscy takich nauczycieli szanują jednakowo.

W całej mojej wypowiedzi chodziło mi o to by pokazać też jakąś możliwość nie najlepszego wpływu w prowadzenia rpg do szkół.

kitsune · 30-09-2007, 19:16

No dobra. N3 mnie przywoływał do tablicy, Grey teraz też. Powiem od siebie. Uczyć w szkole zacząłem 7 lat temu. Kiedy przyszedłem, z marszu dyrekcji (a mam świetne szefowe) powiedziałem, że ja to bym chciał uczyć niebanalnie i niekonserwatywnie. Metoda ulubiona oczywiście drama. Kto zna , ten wie. Kto nie zna, to powiem, że drama pedagogiczna przypomina elementami RPG. Przykładowe dramy to np. sąd nad bohaterem literackim etc., a można zrobić naprawdę fajne rzeczy.

Obie dyrektorki zareagowały uśmiechami i stwierdzeniem, bym przynajmniej pouczył z pół roku. I co się okazało,? Uniwersytet nijak mnie nie przygotował do wykonywania zawodu. Na dydaktyce i metodyce chrzaniliśmy o dramach o wspaniałym rozwijaniu dzieci i w ogle. Za to nikt mnie nie nauczył, co robić w klasie, gdzie ortografię zna 3-4 osoby (to standard, bywa gorzej). Gdzie niektórzy pytani o państwo na K odpowiadają Kraków (autentyk!). Nie nauczył , co robić, gdy uczeń mówi, że nie zamierza w ogóle się uczyć, robić cokolwiek. Gdy dyscyplina jest największą bolączką. racja, nikt nie mówił, jak zapanować nad klasą. Nawalili mi w głowę idealistycznych metod nauczania, a problemem okazało się przeprowadzenie normalnej lekcji metodą podawczą (wykład) czy ćwiczeniową.

Z mozołem uczyłem się tych rzeczy ok. 3 lat, znaczy podstaw. bo wciąż się uczę, jak docierać do uczniów. Pierwszy rok był taki, że myślałem, iż nigdy się ie przyzwyczaję, że nie uporządkuję dzieciaków, nie zapanuję nad nimi. Okay, zapanowałem. Czy to znaczy, że przeprowadzenie dramy stało się możliwe? Spróbowałem. Prosta, najprostsza chyba drama - sąd nad Tristanem. Lekcja porażka. uczniowie nie rozumieli idei, nie potrafili wejść ze sobą w dyskusję. Klasa była nienajgorsza, co z tego, skoro w szkole takich rzeczy nie robili? Zamiast dyskutować między sobą, być kreatywnym, tworzyć pewną opowieść o Tristanie, rekonstruować i dekonstruować ją, to wszystkie komunikaty kierowali do mnie. I wychodziła zwykła lekcja.

W tamtym roku przeprowadziłem kilka dram. m.in. obrady parlamentu tebańskiego (tragedia "Antygona"). Podzieliłem klasę na trzy grupy:
- partia popierająca prawa jednostki, czyli Antygony (lewica

)
- partia monarchistyczna za Kreonem (prawica

)
- partia środka (bez ustalonych zasad)
Uczniowie wcześniej przygotowali program partii, wzorując się na realnych partiach polskich. Zbierali argumenty, przydzieliłem rolę szefów partii i zacząłem obrady. Wytłumaczyłem, że akcja naszej dramy toczy się współcześnie. Taka uwspółcześniona "Antygona". Że Antygona wciąż jest uwięziona, że lud szumi na ulicach, że Kreon chce wprowadzić stan wojenny. i zacząłem dyskusję. W jej trakcie reagowałem, wprowadzając różne wydarzenia. Np. Hajmon, syn Kreona i ukochany Antygony przysłuchiwał się obradom, kiedy prokreonowcy chcieli ją skazać opisywałem jego reakcje, kiedy parlament się kłócił (jak w Polsce), nie wytrzymał i wyszedł. Potem opisałem, ze siły specjalne Kreona aresztowały syna jak wynajmował najemników do odbicia Antygony. Takich wydarzeń było multum. Początkowo uczniowie byli w szoku, bo zmieniało im to na bieżąco polituykę, ale z czasem, zaczynali wykorzystywać to w dyskusji. Kiedy lud wyszedł na ulice, przedstawiciel partii proantygonicznnej powiedział, że to przez Kreona idzie rewolucja. Wtedy szef partii Kreona powiedział (do dzis pamięta):
- Wiecie, i tak się musimy dogadać. Bo jeśli nie to za tymi drzwiami (wskazał na drzwi klasy) czeka już wojsko Kreona i ono was przekona do ustąpienia.

I wszystko byłoby okay. ale to wyszło w jednej klasie. W dwu niestety tak sobie, bez polotu. Zabrakło ludzi , którzy byliby kreatywni. A teraz ciekawostka, kto był w tej klasie najbardziej aktywny, gdzie drama wyszła? Około sześciorga uczniów. Z czego jeden grający regularnie w RPGi (szybko zajarzył o co mi chodzi), a dwóch mających kontakty i grających sporadycznie.

Tak szczerze. Fajnie, pewnie można wykorzystać RPG w szkole. Ale tak naprawdę nie jest to tak miło i latwo, jak niektórzy myślą. najpierw trzeba klasę do tego przygotować (moją przygotowywałem 3 lata, dając coraz bardziej nietypowe zadania). Nauczyciel musi poświęcić sporo czasu na przygotowanie się. Tego czasu zwykle nie ma, bo tonie w papierach (ok. 50 % mojej pracy po szkole to papiery właśnie). Oczywiście w szkołach z dobrymi uczniami (dobieranymi etc.) jest to łatwiejsze. W skrócie - rocznie prowadzę takich lekcji góra 3-4. na więcej zwykle nie mam czasu albo jeszcze inaczej. W tym roku mam taką klasę trzecią, że jestem pewien, ze podobna lekcja nijak nie wyjdzie, bo wymaga ona , by uczniowie się do niej przygotowali.

Nie chciałbym, by to brzmiało brzydko (to nie jest mój cel), ale by zrozumieć, co się da w szkole zrobić, trzeba w niej przepracować trochę. To tyle z mojej strony. Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłem.

Pozdr

Grey · 30-09-2007, 19:25

Mnie, potwornie!!

A tak poważnie, to cieszę się, że wniosłeś trochę praktyki do dyskusji, bo rzeczywiście była mocno oderwana od rzeczywistości.

Cedryk · 30-09-2007, 19:38

Kitsune przedstawił tylko obraz typowej szkoły i typowych w dzisiejszych czasach uczniów.

Kto chociaż z przez chwilę nie uczyły w szkole do poziomu licealnego nie wie przez co muszą przechodzić nauczyciele. Bo na studiach to zmienia się podejście uczniów do wiedzy. Gratulacje osobiście nawet nie próbowałem nauczać po ciężkich doświadczeniach praktyki pedagogicznej.
Pierwszy rok jest zawsze hekatomba dla młodego nauczyciela po studiach i jest go najtrudniej przetrwać i nie zwariować

kitsune · 30-09-2007, 19:44

Dzięki Cedryk.
Polska szkoła to temat na osobną dyskusję, ale ja w niej nie wezmę udziału, bo dostałbym bana za wielokrotne użycie wulgaryzmów. Z uczniami różnie bywa, jak to z ludźmi. Są normalni,aktywn, którzy chcą się rozwijać, są tacy, którzy wszystko olewają. Są też bandyci. Jak u dorosłych.

A sama szkoła ma beznadziejnie przestarzałą organizację i debili zarządzających. Chociaż powiem szczerze nie wiem, kto jest w tym tygodniu ministrem edukacji

.

Ok, koniec oftopa.
Pozdr

Kokesz · 01-10-2007, 16:13

Nie jestem nauczycielem i na razie nie mam zamiaru nim zostawać, bo nie wiem czybym wytrzymał. Rozumiem kitsune bo jeszcze niedawno (3 lata temu) uczyłem się w liceum. Doskonale wiem jakie problemy sprawiała moja klasa nauczycielom. Pamiętam jak pewnego razu studentka biologii mająca z nami praktyki po dzwonki wybiegła z klasy niemal płacząc, a na lekcji była zaledwie połowa klasy. Dziś będąc studentem współczuje wszystkim nauczycielom i trzymam za nich kciuki by choć kilku tych głąbów skierować na odpowiednią drogę.

Oczywiście ludzie są różni i pisałem to wcześniej. Właśnie o to mi chodziło. Wcześniej napisałem o tym, że wprowadzenie rpg do szkoły jest może dobrym pomysłem, ale mało realne i ciężkie do realizacji. Bo jak goście, którzy za interpunkcje w swoich wypowiedziach używają wulgaryzmów, mogą zajarzyć o co chodzi nauczycielowi, który chciałby przekazać im jakąś wiedzę przy pomocy rpg.

27-09-2007, 09:04	#11
Cedryk Reputacja: 1	Mechanizm wcielania się w rożne role właśnie został w pierwszej kolejności w Polsce wykorzystany na uczelniach szczególnie wojskowych do wcielania się w różne role coś podobnego do Larpów. Oczywiście tak tego nie nazywano. Nic w tym dziwnego, bo przeniknął do polski z innych uczelni zachodnich gdzie widząc zalety RPG wykorzystano je w nauczaniu studentów tym bardziej, iż zajęcia tzw jedna godzina studencka trwa 1.5h i tym czasie jest możliwości przeprowadzenia już jakiejś scenki dłuższej rodzajowej a jak zdarzą się jeszcze dwa takie zajęcia pod rząd to już 3h i całą przygodę można rozegrać a i grupy studenckie są mniejsze niekiedy tylko 6 osób. __________________ *Choć kroczę doliną Śmierci, Zła się nie ulęknę.* Ktokolwiek walczy z potworami, powinien uważać, by sam nie stał się potworem. gg 643974 Cedryk vel Dumaeg czasami z dopiskiem 1975

30-09-2007, 15:02	#12
Kokesz Reputacja: 1	Temat jest ciekawy. Z większością mogę się zgodzić. Ale... (zawsze jest jakieś) czy koniecznie potrzeba wykorzystywania rpg do zainteresowania młodzieży nauką. Czy takie wciąganie rpg do szkoły, na lekcje nie spowoduje, że Ci, którzy już w to grają nie zniechęcą się do tego. Przecież ludzie (większość), gdy kończą się lekcje chcą robić to co im się nie kojarzy za bardzo ze szkołą. Rpg to hobby i przerabianie tego na naukę może niektórych zniechęcić. Moim zdaniem rpg to po prostu ciekawe hobby. I jak inne każde hobby odciąga młodzież od nałogów (tak jak: sport, zbieranie znaczków, kursy taneczne itd). Młodzi ludzie potrzebują jakiegoś hobby i nauczyciele mogą proponować i zachęcać uczniów do zajęcia się jakimiś zainteresowaniami. Jednak łączenie rpg z nauką możę powodować, iż będzie się to za bardzo kojarzyć ze szkołą. Co do prowadzenia sesji przez nauczycieli, to też jestem trochę sceptyczny. Oczywiście wszystko zależy od ludzi. Dziś mamy do czynienia z brakiem autorytetu nauczycieli. Nie wydaje mi się by uczestniczenie nauczycieli w sesjach wraz z uczniami mogłoby to poprawić. Nauczyciel musi mieć autorytet, uczeń musi wiedzieć i rozumieć, że ten człowiek jest od niego bardziej doświadczony i mądrzejszy. Pewien dystans musi być zachowany. Prowadzenie sesji przez nauczycieli może spowodować, że młodzi ludzie zaczną ich postrzegać jako kolegów, a koledze to zawsze można nawrzucać. Dziś młodzież przecież w stosunku do swoich rówieśników używa wulgaryzmów. Często można usłyszeć jak koledzy rozmawiają ze sobą, a za przecinki i kropki w ich wypowiedziach robi bardzo popularny wulgaryzm (wszyscy chyba wiedzą o jakie słowo chodzi). To może spowodować, że uczniowie zaczną się tak zwracać do pedagogów, bo będą ich uznawać za znajomych, a nie kogoś kto jest wyżej od nich w chierarchi społecznej. __________________ Nic nie zostanie zapomniane, Nic nie zostanie wybaczone. Księga Żalu I,1 Ostatnio edytowane przez Kokesz : 30-09-2007 o 15:05.

30-09-2007, 16:50	#13
Redone Patronaty i PR Reputacja: 1	Kokesz, piszesz że nauczyciele którzy mają dobry kontakt z uczniami (w sensie trochę luźniejszy) prawdopodobnie nie mają wśród nich autorytetu. Nie mogę się z tym do końca zgodzić. Osobiście najbardziej szanuję właśnie tych nauczycieli, z którymi można się pośmiać i pogadać. Tak samo jest z moimi kolegami i koleżankami. I to nie jest tak że nagle nauczyciele przestali mieć autorytet, ta kwestia od dawna była podobna, tylko teraz każdy taki wybryk jest starannie rozdmuchiwany przez prasę. Druga sprawa, że rpg mogło by za bardzo kojarzyć się z nauką co by zniechęcało. Też myślę, że to nie do końca tak. Brałam udział w kilku zajęciach pozalekcyjnych, jak na przykład kółko teatralne w naszej szkole(bo granie chyba od zawsze było moim hobby ) i nigdy nie postrzegałam tego jako obowiązek. Chodziłam na to wcale nie myśląc o tym że jestem w szkole. To chyba po prostu kwestia podejścia. O ile rpg będzie sprawiać przyjemność, wszystko będzie ok. __________________ Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher

30-09-2007, 17:32	#15
Kokesz Reputacja: 1	Zgadzam się z tobą Redone. Nie chodziło mi jednak o to, że tak zawsze musi być. Wszystko jest przecież zależne od ludzi. Jednak taki scenariusz jest w jakimś stopniu prawdopodobny. Ja osobiście gdy chodziłem do liceum to najbardziej szanowałem "Wodza" - nauczyciela od chemii, który faktycznie potrafił nas rozśmieszyć, ale nie próbował się z nami zaprzyjaźniać i jak zaczynał na nas krzyczeć to puszczał niezłe teksty (na początku dziewczyny nawet potrafiły się rozpłakać) - język miał bardzo cięty. Rozumiem, że ty lubisz przyjaznych nauczycieli, którzy chcą się zbliżyć do uczniów. Jednak nie można uznawać, że wszyscy takich nauczycieli szanują jednakowo. W całej mojej wypowiedzi chodziło mi o to by pokazać też jakąś możliwość nie najlepszego wpływu w prowadzenia rpg do szkół. __________________ Nic nie zostanie zapomniane, Nic nie zostanie wybaczone. Księga Żalu I,1

30-09-2007, 19:16	#16
kitsune Reputacja: 1	No dobra. N3 mnie przywoływał do tablicy, Grey teraz też. Powiem od siebie. Uczyć w szkole zacząłem 7 lat temu. Kiedy przyszedłem, z marszu dyrekcji (a mam świetne szefowe) powiedziałem, że ja to bym chciał uczyć niebanalnie i niekonserwatywnie. Metoda ulubiona oczywiście drama. Kto zna , ten wie. Kto nie zna, to powiem, że drama pedagogiczna przypomina elementami RPG. Przykładowe dramy to np. sąd nad bohaterem literackim etc., a można zrobić naprawdę fajne rzeczy. Obie dyrektorki zareagowały uśmiechami i stwierdzeniem, bym przynajmniej pouczył z pół roku. I co się okazało,? Uniwersytet nijak mnie nie przygotował do wykonywania zawodu. Na dydaktyce i metodyce chrzaniliśmy o dramach o wspaniałym rozwijaniu dzieci i w ogle. Za to nikt mnie nie nauczył, co robić w klasie, gdzie ortografię zna 3-4 osoby (to standard, bywa gorzej). Gdzie niektórzy pytani o państwo na K odpowiadają Kraków (autentyk!). Nie nauczył , co robić, gdy uczeń mówi, że nie zamierza w ogóle się uczyć, robić cokolwiek. Gdy dyscyplina jest największą bolączką. racja, nikt nie mówił, jak zapanować nad klasą. Nawalili mi w głowę idealistycznych metod nauczania, a problemem okazało się przeprowadzenie normalnej lekcji metodą podawczą (wykład) czy ćwiczeniową. Z mozołem uczyłem się tych rzeczy ok. 3 lat, znaczy podstaw. bo wciąż się uczę, jak docierać do uczniów. Pierwszy rok był taki, że myślałem, iż nigdy się ie przyzwyczaję, że nie uporządkuję dzieciaków, nie zapanuję nad nimi. Okay, zapanowałem. Czy to znaczy, że przeprowadzenie dramy stało się możliwe? Spróbowałem. Prosta, najprostsza chyba drama - sąd nad Tristanem. Lekcja porażka. uczniowie nie rozumieli idei, nie potrafili wejść ze sobą w dyskusję. Klasa była nienajgorsza, co z tego, skoro w szkole takich rzeczy nie robili? Zamiast dyskutować między sobą, być kreatywnym, tworzyć pewną opowieść o Tristanie, rekonstruować i dekonstruować ją, to wszystkie komunikaty kierowali do mnie. I wychodziła zwykła lekcja. W tamtym roku przeprowadziłem kilka dram. m.in. obrady parlamentu tebańskiego (tragedia "Antygona"). Podzieliłem klasę na trzy grupy: - partia popierająca prawa jednostki, czyli Antygony (lewica ) - partia monarchistyczna za Kreonem (prawica) - partia środka (bez ustalonych zasad) Uczniowie wcześniej przygotowali program partii, wzorując się na realnych partiach polskich. Zbierali argumenty, przydzieliłem rolę szefów partii i zacząłem obrady. Wytłumaczyłem, że akcja naszej dramy toczy się współcześnie. Taka uwspółcześniona "Antygona". Że Antygona wciąż jest uwięziona, że lud szumi na ulicach, że Kreon chce wprowadzić stan wojenny. i zacząłem dyskusję. W jej trakcie reagowałem, wprowadzając różne wydarzenia. Np. Hajmon, syn Kreona i ukochany Antygony przysłuchiwał się obradom, kiedy prokreonowcy chcieli ją skazać opisywałem jego reakcje, kiedy parlament się kłócił (jak w Polsce), nie wytrzymał i wyszedł. Potem opisałem, ze siły specjalne Kreona aresztowały syna jak wynajmował najemników do odbicia Antygony. Takich wydarzeń było multum. Początkowo uczniowie byli w szoku, bo zmieniało im to na bieżąco polituykę, ale z czasem, zaczynali wykorzystywać to w dyskusji. Kiedy lud wyszedł na ulice, przedstawiciel partii proantygonicznnej powiedział, że to przez Kreona idzie rewolucja. Wtedy szef partii Kreona powiedział (do dzis pamięta): - Wiecie, i tak się musimy dogadać. Bo jeśli nie to za tymi drzwiami (wskazał na drzwi klasy) czeka już wojsko Kreona i ono was przekona do ustąpienia. I wszystko byłoby okay. ale to wyszło w jednej klasie. W dwu niestety tak sobie, bez polotu. Zabrakło ludzi , którzy byliby kreatywni. A teraz ciekawostka, kto był w tej klasie najbardziej aktywny, gdzie drama wyszła? Około sześciorga uczniów. Z czego jeden grający regularnie w RPGi (szybko zajarzył o co mi chodzi), a dwóch mających kontakty i grających sporadycznie. Tak szczerze. Fajnie, pewnie można wykorzystać RPG w szkole. Ale tak naprawdę nie jest to tak miło i latwo, jak niektórzy myślą. najpierw trzeba klasę do tego przygotować (moją przygotowywałem 3 lata, dając coraz bardziej nietypowe zadania). Nauczyciel musi poświęcić sporo czasu na przygotowanie się. Tego czasu zwykle nie ma, bo tonie w papierach (ok. 50 % mojej pracy po szkole to papiery właśnie). Oczywiście w szkołach z dobrymi uczniami (dobieranymi etc.) jest to łatwiejsze. W skrócie - rocznie prowadzę takich lekcji góra 3-4. na więcej zwykle nie mam czasu albo jeszcze inaczej. W tym roku mam taką klasę trzecią, że jestem pewien, ze podobna lekcja nijak nie wyjdzie, bo wymaga ona , by uczniowie się do niej przygotowali. Nie chciałbym, by to brzmiało brzydko (to nie jest mój cel), ale by zrozumieć, co się da w szkole zrobić, trzeba w niej przepracować trochę. To tyle z mojej strony. Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłem. Pozdr __________________ Lisia Nora Pluton szturmowy "Wierny" (zakończony), W drodze do Babilonu

30-09-2007, 17:26	#14
Grey Reputacja: 1	Hmm... w szkole miałem nauczycieli: - których sie balem - z którymi sie lubiłem - którzy mnie nie obchodzili Szacunek miałem tylko do drugiej kategorii i u tych nauczycieli starałem się wykazać, aby zasłużyć na współszacunek. U reszty mi wisiało. O pierwszych nie warto było zabiegać, bo i tak by sie dostało po łapach. U trzecich... po kiego? Kojarzenie rpg z nauka miałoby zepsuć przyjemność z erpegowania? W szkole pisało się wypracowanie itp. Nie cierpiałem ich zazwyczaj. Ale w domu lub nudząc się na lekcjach pisałem opowiadania. Wg mnie to zbija Twój argument. Szkoda, że kitsune nie chce się wypowiedzieć. Jest nauczycielem i ma, że tak powiem, praktyczne spojrzenie na problem. Ogólnie jest mocno sceptyczny.

30-09-2007, 19:25	#17
Grey Reputacja: 1	Mnie, potwornie!! A tak poważnie, to cieszę się, że wniosłeś trochę praktyki do dyskusji, bo rzeczywiście była mocno oderwana od rzeczywistości.

30-09-2007, 19:38	#18
Cedryk Reputacja: 1	Kitsune przedstawił tylko obraz typowej szkoły i typowych w dzisiejszych czasach uczniów. Kto chociaż z przez chwilę nie uczyły w szkole do poziomu licealnego nie wie przez co muszą przechodzić nauczyciele. Bo na studiach to zmienia się podejście uczniów do wiedzy. Gratulacje osobiście nawet nie próbowałem nauczać po ciężkich doświadczeniach praktyki pedagogicznej. Pierwszy rok jest zawsze hekatomba dla młodego nauczyciela po studiach i jest go najtrudniej przetrwać i nie zwariować __________________ *Choć kroczę doliną Śmierci, Zła się nie ulęknę.* Ktokolwiek walczy z potworami, powinien uważać, by sam nie stał się potworem. gg 643974 Cedryk vel Dumaeg czasami z dopiskiem 1975

30-09-2007, 19:44	#19
kitsune Reputacja: 1	Dzięki Cedryk. Polska szkoła to temat na osobną dyskusję, ale ja w niej nie wezmę udziału, bo dostałbym bana za wielokrotne użycie wulgaryzmów. Z uczniami różnie bywa, jak to z ludźmi. Są normalni,aktywn, którzy chcą się rozwijać, są tacy, którzy wszystko olewają. Są też bandyci. Jak u dorosłych. A sama szkoła ma beznadziejnie przestarzałą organizację i debili zarządzających. Chociaż powiem szczerze nie wiem, kto jest w tym tygodniu ministrem edukacji . Ok, koniec oftopa. Pozdr __________________ Lisia Nora Pluton szturmowy "Wierny" (zakończony), W drodze do Babilonu

01-10-2007, 16:13	#20
Kokesz Reputacja: 1	Nie jestem nauczycielem i na razie nie mam zamiaru nim zostawać, bo nie wiem czybym wytrzymał. Rozumiem kitsune bo jeszcze niedawno (3 lata temu) uczyłem się w liceum. Doskonale wiem jakie problemy sprawiała moja klasa nauczycielom. Pamiętam jak pewnego razu studentka biologii mająca z nami praktyki po dzwonki wybiegła z klasy niemal płacząc, a na lekcji była zaledwie połowa klasy. Dziś będąc studentem współczuje wszystkim nauczycielom i trzymam za nich kciuki by choć kilku tych głąbów skierować na odpowiednią drogę. Oczywiście ludzie są różni i pisałem to wcześniej. Właśnie o to mi chodziło. Wcześniej napisałem o tym, że wprowadzenie rpg do szkoły jest może dobrym pomysłem, ale mało realne i ciężkie do realizacji. Bo jak goście, którzy za interpunkcje w swoich wypowiedziach używają wulgaryzmów, mogą zajarzyć o co chodzi nauczycielowi, który chciałby przekazać im jakąś wiedzę przy pomocy rpg. __________________ Nic nie zostanie zapomniane, Nic nie zostanie wybaczone. Księga Żalu I,1