Po celtycku i słowiańsku ma być
 

Mam takie nietypowe pytanie (mam nadzieję, że to dobry dział). Chciałbym dodać do swojego uniwersum nieco większą i bardziej wyczuwalną nutę klimatów słowiańskich i celtyckich, redukując klimat takiego typowego i najpowszechniejszego rodzaju fantasy (ludzie z krasnoludami i elfami, trolle, orkowie, ogry itp.). Czy macie jakieś rady co do tego jak mogę tego dokonać?

Oczywiście domyślam się, że nie można stworzyć jedynej słusznej recepty z rodzaju "Zrób to, to, to, to, to, to i to i będziesz miał". Chodzi mi bardziej o podsunięcie pomysłów na dodanie nuty takich klimatów, czy to określonymi stworami, czy to wierzeniami, czy to specyficznymi zwyczajami, czy to językiem tudzież różnymi legendami. Każda rada, poparta jakimś ciekawym źródłem bądź własną interpretacją, może się przydać. :)

Skorzystanie z "Mitologi Celtów" i "Mitologii Słowian" z tak zwanej "czarnej serii". Tam możesz wybrać potrzebne Ci wierzenia i legendy.
Zapewne przydałoby się przewertować też "Złotą gałąź" Freziera.

Celtyckie klimaty to jest trochę artykułów na LastInn w dziale artykuły Artykuły Historyczne - lastinn . Na słowiańskich się nie znam.

Mitologia S�owia�ska
A na tej stronie masz trochę o mitologii słowian, to szybsze niż dostanie Arangnej książki, która nie jest jego, ale w tym temacie tak. W którymś pod-dziale jest o bogach, stworzeniach, duchach itp. Napewno coś znajdziesz, a jeśli nie to zawsze możesz zmodyfikować.

Może trochę nie na temat, ale czy myślałem kiedyś o świecie, w którym to ludzie byli byliby baśniowymi istotami?

Kilka rad w stanie bardziej ( acz nie do końca) trzeźwym :-D :

Słowiańszczyzna:

- Język. Najłatwiej osiągnąć klimat bliskosłowiański stosując język stylizowany na brzmienie staropolskie. Miast upiorów dawaj zmory. Miast wężopodobnych- wije. Spróbuj stosować liczbę pojedynczą, podwójną i mnogą zamiast obecnych dwóch. Archaizuj język.
- Operuj na znanych w dniu dzisiejszym przesądach. ( nawet niekoniecznie polskich. Wystarczy, że będą bazowały na skojarzeniach): Koty zakradające się do kołysek, chleb i sól, Lelum Polelum.
- Kontrastuj słowiańszczyznę z chrześcijaństwem. Twórz bóstwa i bożków, których nazwy łatwo zaczerpnąć z Grzechów: Opij, Obżar, Mord.
- Zajrzyj do podręcznika " Arkona". Obecnie chodzi w naszym kraju po 1 zł. Łatwo dostać w Empiku. System miał operować na wierzeniach Słowian. Nie wypalił, ale kilka ciekawych rzeczy w nim jest.
- Zrezygnuj ze znanego w chrześcijańskiej Europie modelu moralności. Słowianie, co by nie mówić, byli "barbarzyńcami".
- Ze źródeł polecam też " Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian" Strzelczyka. Świetna książka w formie słownikowej, w której odcedzono krążące w sieci wymysły co do wierzeń Słowian od podań mających źródła. Przede wszystkim zaś ukazano wpływy chrześcijaństwa na obecną interpretację tych mitów.
- Obrządki w stylu postrzyżyn. Przywiąż też dużą wagę do prozaicznych rzeczy, jak jadło i fakt, że wierzenia Słowian były dostosowane do cyklów życia prostych ludzi. Pory roku mogą mieć charakter wręcz mistyczny.

Ah tak, u celtów kobieta miała wysoką pozycję, mogła być wojownikiem, mogła wziąć rozwód i zabrać majątek mężowi(to jednak po chrześcijaństwie wprowadzono, ale co tam :P), jeśli ten nie mógł spłodzić jej dzieci, mogły nawet być królami, więc raczej równouprawnienie. Rzymianie najbardziej się bali właśnie kobiet wojowników celtów, które uważali za dużo groźniejsze od mężczyzn. Co więcej prawdopodobnie wśród celtów panowała swoboda seksualna, mężczyźni mogli sypiać z mężczyznami, a nawet chyba to faworyzowali, przynajmniej według opowiadań Arystotelesa.

Ja miałem gdzieś w domu cienką książkę o lokalnych (dla mojego regionu) przesądach. Co prawda mówi o przekonaniach dziewiętnastowiecznych wieśniaków, ale myślę, że mogłaby Ci pomóc. Dotyczy ona okolic Brodnicy - jest to pogranicze Pomorza, Kujaw, Mazowsza i Mazur. Jeśli tylko znajdę to książkę, to postaram się przekazać zawarte w niej informacje.

Pozdrawiam

Nie. Albo Arystoteles kłamał albo ktoś specjalnie poprzekręcał... zresztą... niby skąd Arystoteles miał wiedzieć więcej o Celtach niż to, że istnieją?:e?: Nie pisałeś przypadkiem o Milecie?

Zrezygnować? Czemu? Aż tak to się nie różniło, może nie jesteśmy kulturą miłosierdzia, miłości i cukierków, ale granicę między dobrem, a złem postrzegamy tak samo. Tak samo wierzymy, tak samo kochamy, tak samo mamy nadzieję o lepsze jutro. Jeśli by wypominać różnice to i Rzymianie w takich kategoriach musiałbyś uznać za "barbarzyńców" - ich model moralności też różnił się od tego znanego w chrześcijańskiej Europie, bo nie ma czegoś takiego jak kultura/religia/jednolitość Europy. Europa to kontynent, ewentualnie olbrzymi półwysep - nic więcej, nic mniej.

Rozpasanie seksualne, ani Celtom ani Słowianom oryginalności nie przyda. O wiele bardziej pasuje do Rzymian (zwłaszcza w schyłkowej erze Imperium).
Można się co prawda posiłkować książkami o wierzeniach Słowian. Ale dziwne że nie wspomniano tutaj dotąd o lekturach, które wg. mnie przynajmniej, są przesiąknięte słowiańskim klimatem.

Poz. nr. 1 Józef Ignacy Kraszewski:STARA BAŚŃ.

Poz. nr. 2 Karol Bunsch: Dzikowy skarb; powieść z czasów Mieszka I

Obie pozycje pokazują wyjątkowość słowiańszczyzny. Olbrzymich puszcz, pełnych zwierza i tajemnic. Puszcz w kórych od czasu do czasu można natknąć się na chramy i osady otoczone palisadą. Gdzie lud żyje hołdujący prawom gościnności, miod ubożętom ulewający podczas uczt.
Gdzie kmiecie za broń chwytają w potrzebie etc...
Duch słowiańszczyzny, to nie tylko bóstwa, ale obyczaje, mentalność i obrzędy...