Złamany Świat - Strona 16

AC. · 02-02-2009, 17:15

Merlin:
W drzwiach pojawiła się pielęgniarka i spojrzała na ciebie lodowatym zwrokiem, gdy wypowiedziałeś pierwsze słowo "hej" zamarłeś jednak, gdy niespodziewanie dwóch z trzech leżących przy tej samej ścianie wstali. Jeden z nich powiedział jakby do siebie: Cholera, co ja tu robię?, drugi natomiast spojrzał na pielęgniarkę. Obaj odwróceni są teraz do ciebie plecami. Niespodziewałeś się takiego obrotu spraw. Obaj mają około 30 lat... sytuacja się zmieniła, ale twój wcześniejszy rozmówca woli udawać, że śpi.

Erland:
Nie, większość rzeczy zabrano... - kruk stracił ochotę na rozmowę i odleciał. Przeszukując dalej wioskę odkryłeś jednak trochę starego jedzenia, jednak więcej pleśni niż chleba w chlebie... skacząc po drzewach dotarłeś na skraj lasu. Niestety nie ma tutaj żadnej chatki. Po prostu polana... a nie, gdzieś tam w oddali widzisz dym.
I kawałek na wschód widzisz w oddali... znak drogowy...

Mariusz, Jan, William, Łukasz:
Złamany Świat - kiedyś sztuki musiały się zgadzać, teraz mechanizm został rozregulowany i złamany... wielu tu przybyło... wielu straciło życie... niektórzy marzyli o tym... dla innych był to koszmar, a dla was? To co zawsze na początku. Zdziwienie.

Poszliście spać w swoich łóżkach, a obudziliście się w sali z sześcioma dwupiętrowymi łóżkami. Każdy z was śpi na niższym łóżku, a oprócz was obudziły się też tu Klaudia dziewczyna Mariusza i Elizabeth żona Williama. Drzwi windy i para drzwi po prawej są zamknięte. W pierwszym poście dajcie obrazek jak wyglądają wasze postacie. Nie macie ekwipunku, a oprócz was nie ma nikogo na tym piętrze więc możecie dowolnie zwiedzać.

Klaudia niech będzie kierowana przez Marjana, a Elizabeth przez Korbasa - dopóki pozostają w zasięgu wzroku waszych głównych postaci.

killihno · 02-02-2009, 20:53

Ze zdziwieniem odkryłem, że jestem gdzieś indziej. Od razu uszczypnąłem się dla pewności, że nie śnię. Nie pomogło. Zszedłem z łóżka, po czym spojrzałem na moich towarzyszy. Ostrożnie obudziłem śpiącego najniżej i po cichu zapytałem :
-Kim jesteś i gdzie przebywamy?
Po chwili uderzyła mnie myśl : a jeśli to jakieś agonalne omamy?!

PS. Zdjęcie :

Arucard Hellsing Anime Pictures and Videos Welcome to Alucard (Hellsing) Anime Gallery!

Korbas · 02-02-2009, 21:16

Obudziłem się i otworzyłem oczy. Chwilę patrzyłem dookoła zanim dotarło do mnie że jestem w innym miejscu niż powinienem być.
-What...?! - wyrwało mi się rozglądając się po pomieszczeniu. Czy to jakaś barka albo przytułek? Nie... bardziej wygląda na psychiatryk. Spojrzałem na człowieka, który podniósł się pierwszy z łóżka.
-Where we byc? - spytał go.

Tymczasem Elizabeth 35-letnia kobieta również wstała. Chyba najśmieszniejsze było chyba to że miała na sobie piżamę. Nagle usłyszała głos swojego byłego męża i spojrzała na niego z jeszcze większym zdziwieniem i jednocześnie przerażeniem w głosie:
-Will...?

Zdjęcie Willa:

02-02-2009, 21:17

Sen, sen nawet ten najpiękniejszy, śniony za długo staje się koszmarem.

Ja śniłem, śniłem o innych światach, aby oderwać się od ponurych myśli a teraz? Teraz jest to kurewską ironią losu, że jestem gdzie indziej. I nie wiem gdzie, zadziwiony, oszołomiony, lekko przerażony.

Spokojnie nie wstając rozejrzałem się, oni chyba śpią? Słysząc jakieś poruszenie zamknąłem oczy, udając że śpię, jak kiedyś przed rodzicielką kiedy to czytałem po nocach. Słysząc kroki zbliżające się do mnie, spiąłem lekko mięśnie.

Kim jesteś i gdzie przebywamy? Powiedział męski głos.

- Łukasz, - odparłem lekko zdziwiony i z tym uczuciem któremu towarzyszy spadanie kamienia z serca, to nie wróg, chyba - nie mam zielonego pojęcia. A ty? Kim jesteś?

killihno · 02-02-2009, 21:24

-Jestem Jan. Czy...my umarliśmy? To nie wygląda na sen. Ani na żadne inne otępienie.

Zacząłem przechadzać się po miejscu pobytu, wszystko dokładnie oglądając i myśląc nad tym, kim są ci ludzie.

Smola · 02-02-2009, 23:11

Chłopaka zatkało gdy zobaczył znak drogowy. Widział na Discovery jak się je robi i wie że potrzeba do tego ogromnych mechanizmów. Nie myślał że jest tu aż taka cywilizacja, ale możliwe że znak także został przeniesiony i wykorzystany. Tak więc przeskoczył kilka kolejnych gałęzi starając się odczytać znak. Był to znak z nazwą miasta, niezbyt czytelną jednak odległość była dość czytelna, 7km. Chłopak pomyślał że jest bardzo blisko miasta i musi szybko uciekać. Z ogromną prędkością poleciał w stronę dymu. Teraz z łukiem czuł że grupka ludzi nie wystarczy by go pokonać. Skakał, skakał aż dotarł do miejsca z którego wydobywał się dym.

Marjan · 03-02-2009, 10:27

Mariusz powolni podniósł się z łóżka.
-Coś mi tu nie pasuje_ Mruczał pod nosem rozglądając się po pomieszczeniu w którym się znaleźli.
Spojrzał szybko w miejsce gdzie pamiętał że Klaudia (lat 18 ) zasnęła.
Gdy tylko zobaczył że śpi delikatnie nią potrząsnął i powiedział:
-Kochanie obudź się. Obudź się śpiochu bo nie jestem pewien czy wczoraj tu zasypiałem.

Klaudia niemrawo wstała i rozejrzała się.
Jej oczy rozszerzyły się i powiedziała:
-Mariusz gdzie my jesteśmy?? TO nie jest twoje mieszkanie.
-Tyle to i ja wiem-odparł z przekąsem Mariusz.-Chodź rozejrzymy się po tym pomieszczeniu.
-Może i zasnęliśmy jak żule w opakowaniu ale nie mamy butów a podłoga jest zimna jak byś nie widział. Poszukajmy butów.-Klaudia wymówiła te słowa szybko i ze złością.
Mariusz pomyślał że szykuje się niezły dzień.
We dwójkę zaczęli przeszukiwać pokój w którym się obudzili.
Gdy tylko coś znajdą odkładają to na łóżko gdzie się obudzili.

Oto zdjęcie Mariusza:

http://farm1.static.flickr.com/41/88...31e6cf.jpg?v=0

Klaudii tez mam dać??

AC. · 03-02-2009, 15:37

Erland:
Nazwa była kompletnie nieczytalne z powodu rdzy. Odczytałeś jedynie WI___ _______SZC__KIE______NA _7KM. Przed cyfrą 7 było coś więcej, do samego domostwa miałeś 7 kilometrów. Skoki wiele pomogły, ale drzew nie było tu wiele, znów byłeś na trawiastych, odrobinę pagórkowatych nizinach. W końcu dotarłeś do domostwa przy którym stała stodoła. Z komina buchał dym, zbliżyłeś się do szyb, ale były zbyt brudne żeby zajrzeć do środka.

Mariusz, Jan, William, Łukasz:
Znaleźliście jedynie starannie poskładane ubrania uniwersalnych rozmiarów i z wieloma parami butów. http://fallout.bethsoft.com/images/a...concept23B.jpg Nie mają na sobie żadnych oznaczeń, cyfr, ani słów. Podeszliście bardzo nieufnie do pozostałych tu obecność, być może słusznie. Kto wie, czy oni tu nie byli wcześniej i tylko ściemniają? Dotknięty panel przy drzwiach sprawił, że metal odsunął w ścianę. Dość zaawansowany mechanizm.

Hikaru · 03-02-2009, 15:41

Chłopak stał przez dłuższą chwilę zapatrzony w jakiś niewidzialny punkt, analizując słowa, które przed chwilą usłyszał. Chyba jeszcze nigdy życie nie zmusiło go do podjęcia tak trudnej decyzji. Ale czy ona rzeczywiście była tak trudna? Przecież wystarczyło odpowiedzieć na zadane pytanie, nie bacząc na konsekwencje. W końcu drugi raz nie da się umrzeć. Na pewno?
Poprawił palcem okulary, przybrał najpoważniejszą minę, jaką tylko potrafił, po czym spojrzał na Kapelusznika.
- Chcę zostać i zobaczyć – odpowiedział grobowym głosem, nie odwracając wzroku od Kapelusznika. – Cokolwiek to oznacza i jakiekolwiek będą tego konsekwencje.

Marjan · 03-02-2009, 16:00

-W niebieskim Ci do twarzy- powiedziała Klaudia.
Mariusz przyjrzał się jej i znów się zdziwił jakie szczęście ma ,że jest z nią.
-Dobra sprawdźmy co jest za tymi drzwiami. Dobrze?-mrukną po chwili.
-No to idziemy- Powiedziała dziarsko Klaudia i ruszyli razem przez drzwi.
Mariusz odruchowo rozejrzał się w prawo i w lewo.
-Gdzie idziemy??-Rzucił nie tylko do Klaudii ale też do reszty obecnych.
Mariusz czuł ze zapowiada się dłuuugi dzień.
No ale nie musi martwić się o to gdzie Klaudia jest bo wie że stoi zaraz obok niego.
-Może pójdziemy w prawo-Rzuciła nieśmiało Klaudia oglądając sufit.

02-02-2009, 20:53	#152
killihno Reputacja: 1	Ze zdziwieniem odkryłem, że jestem gdzieś indziej. Od razu uszczypnąłem się dla pewności, że nie śnię. Nie pomogło. Zszedłem z łóżka, po czym spojrzałem na moich towarzyszy. Ostrożnie obudziłem śpiącego najniżej i po cichu zapytałem : -Kim jesteś i gdzie przebywamy? Po chwili uderzyła mnie myśl : a jeśli to jakieś agonalne omamy?! PS. Zdjęcie : Arucard Hellsing Anime Pictures and Videos Welcome to Alucard (Hellsing) Anime Gallery! __________________ Zanim przybędziesz na pustynię musisz wykopać dół. Inaczej kopiesz go pół godziny, zjawiają się ludzie, i trzeba kopać kolejne doły. I tak do samego rana. -Kasyno

02-02-2009, 21:16	#153
Korbas Reputacja: 1	Obudziłem się i otworzyłem oczy. Chwilę patrzyłem dookoła zanim dotarło do mnie że jestem w innym miejscu niż powinienem być. -What...?! - wyrwało mi się rozglądając się po pomieszczeniu. Czy to jakaś barka albo przytułek? Nie... bardziej wygląda na psychiatryk. Spojrzałem na człowieka, który podniósł się pierwszy z łóżka. -Where we byc? - spytał go. Tymczasem Elizabeth 35-letnia kobieta również wstała. Chyba najśmieszniejsze było chyba to że miała na sobie piżamę. Nagle usłyszała głos swojego byłego męża i spojrzała na niego z jeszcze większym zdziwieniem i jednocześnie przerażeniem w głosie: -Will...? Zdjęcie Willa: __________________ Wyłącz się! Ctrl+W

02-02-2009, 21:24	#155
killihno Reputacja: 1	-Jestem Jan. Czy...my umarliśmy? To nie wygląda na sen. Ani na żadne inne otępienie. Zacząłem przechadzać się po miejscu pobytu, wszystko dokładnie oglądając i myśląc nad tym, kim są ci ludzie. __________________ Zanim przybędziesz na pustynię musisz wykopać dół. Inaczej kopiesz go pół godziny, zjawiają się ludzie, i trzeba kopać kolejne doły. I tak do samego rana. -Kasyno

03-02-2009, 15:41	#159
Hikaru Reputacja: 1	Chłopak stał przez dłuższą chwilę zapatrzony w jakiś niewidzialny punkt, analizując słowa, które przed chwilą usłyszał. Chyba jeszcze nigdy życie nie zmusiło go do podjęcia tak trudnej decyzji. Ale czy ona rzeczywiście była tak trudna? Przecież wystarczyło odpowiedzieć na zadane pytanie, nie bacząc na konsekwencje. W końcu drugi raz nie da się umrzeć. Na pewno? Poprawił palcem okulary, przybrał najpoważniejszą minę, jaką tylko potrafił, po czym spojrzał na Kapelusznika. - Chcę zostać i zobaczyć – odpowiedział grobowym głosem, nie odwracając wzroku od Kapelusznika. – Cokolwiek to oznacza i jakiekolwiek będą tego konsekwencje. __________________ setsugai, setsugai se yo~ 意味のないことなんて何もない　僕� �の�-では輝... わたしはひかるです.

02-02-2009, 17:15	#151
AC. Reputacja: 1	Merlin: W drzwiach pojawiła się pielęgniarka i spojrzała na ciebie lodowatym zwrokiem, gdy wypowiedziałeś pierwsze słowo "hej" zamarłeś jednak, gdy niespodziewanie dwóch z trzech leżących przy tej samej ścianie wstali. Jeden z nich powiedział jakby do siebie: Cholera, co ja tu robię?, drugi natomiast spojrzał na pielęgniarkę. Obaj odwróceni są teraz do ciebie plecami. Niespodziewałeś się takiego obrotu spraw. Obaj mają około 30 lat... sytuacja się zmieniła, ale twój wcześniejszy rozmówca woli udawać, że śpi. Erland: Nie, większość rzeczy zabrano... - kruk stracił ochotę na rozmowę i odleciał. Przeszukując dalej wioskę odkryłeś jednak trochę starego jedzenia, jednak więcej pleśni niż chleba w chlebie... skacząc po drzewach dotarłeś na skraj lasu. Niestety nie ma tutaj żadnej chatki. Po prostu polana... a nie, gdzieś tam w oddali widzisz dym. I kawałek na wschód widzisz w oddali... znak drogowy... Mariusz, Jan, William, Łukasz: Złamany Świat - kiedyś sztuki musiały się zgadzać, teraz mechanizm został rozregulowany i złamany... wielu tu przybyło... wielu straciło życie... niektórzy marzyli o tym... dla innych był to koszmar, a dla was? To co zawsze na początku. Zdziwienie. Poszliście spać w swoich łóżkach, a obudziliście się w sali z sześcioma dwupiętrowymi łóżkami. Każdy z was śpi na niższym łóżku, a oprócz was obudziły się też tu Klaudia dziewczyna Mariusza i Elizabeth żona Williama. Drzwi windy i para drzwi po prawej są zamknięte. W pierwszym poście dajcie obrazek jak wyglądają wasze postacie. Nie macie ekwipunku, a oprócz was nie ma nikogo na tym piętrze więc możecie dowolnie zwiedzać. Klaudia niech będzie kierowana przez Marjana, a Elizabeth przez Korbasa - dopóki pozostają w zasięgu wzroku waszych głównych postaci.

02-02-2009, 21:17	#154
Oromis Poziom Ostrzeżenia: (0%)	Sen, sen nawet ten najpiękniejszy, śniony za długo staje się koszmarem. Ja śniłem, śniłem o innych światach, aby oderwać się od ponurych myśli a teraz? Teraz jest to kurewską ironią losu, że jestem gdzie indziej. I nie wiem gdzie, zadziwiony, oszołomiony, lekko przerażony. Spokojnie nie wstając rozejrzałem się, oni chyba śpią? Słysząc jakieś poruszenie zamknąłem oczy, udając że śpię, jak kiedyś przed rodzicielką kiedy to czytałem po nocach. Słysząc kroki zbliżające się do mnie, spiąłem lekko mięśnie. Kim jesteś i gdzie przebywamy? Powiedział męski głos. - Łukasz, - odparłem lekko zdziwiony i z tym uczuciem któremu towarzyszy spadanie kamienia z serca, to nie wróg, chyba - nie mam zielonego pojęcia. A ty? Kim jesteś?

02-02-2009, 23:11	#156
Smola Reputacja: 1	Chłopaka zatkało gdy zobaczył znak drogowy. Widział na Discovery jak się je robi i wie że potrzeba do tego ogromnych mechanizmów. Nie myślał że jest tu aż taka cywilizacja, ale możliwe że znak także został przeniesiony i wykorzystany. Tak więc przeskoczył kilka kolejnych gałęzi starając się odczytać znak. Był to znak z nazwą miasta, niezbyt czytelną jednak odległość była dość czytelna, 7km. Chłopak pomyślał że jest bardzo blisko miasta i musi szybko uciekać. Z ogromną prędkością poleciał w stronę dymu. Teraz z łukiem czuł że grupka ludzi nie wystarczy by go pokonać. Skakał, skakał aż dotarł do miejsca z którego wydobywał się dym.

03-02-2009, 10:27	#157
Marjan Reputacja: 1	Mariusz powolni podniósł się z łóżka. -Coś mi tu nie pasuje_ Mruczał pod nosem rozglądając się po pomieszczeniu w którym się znaleźli. Spojrzał szybko w miejsce gdzie pamiętał że Klaudia (lat 18 ) zasnęła. Gdy tylko zobaczył że śpi delikatnie nią potrząsnął i powiedział: -Kochanie obudź się. Obudź się śpiochu bo nie jestem pewien czy wczoraj tu zasypiałem. Klaudia niemrawo wstała i rozejrzała się. Jej oczy rozszerzyły się i powiedziała: -Mariusz gdzie my jesteśmy?? TO nie jest twoje mieszkanie. -Tyle to i ja wiem-odparł z przekąsem Mariusz.-Chodź rozejrzymy się po tym pomieszczeniu. -Może i zasnęliśmy jak żule w opakowaniu ale nie mamy butów a podłoga jest zimna jak byś nie widział. Poszukajmy butów.-Klaudia wymówiła te słowa szybko i ze złością. Mariusz pomyślał że szykuje się niezły dzień. We dwójkę zaczęli przeszukiwać pokój w którym się obudzili. Gdy tylko coś znajdą odkładają to na łóżko gdzie się obudzili. Oto zdjęcie Mariusza: http://farm1.static.flickr.com/41/88...31e6cf.jpg?v=0 Klaudii tez mam dać??

03-02-2009, 15:37	#158
AC. Reputacja: 1	Erland: Nazwa była kompletnie nieczytalne z powodu rdzy. Odczytałeś jedynie WI___ _______SZC__KIE______NA _7KM. Przed cyfrą 7 było coś więcej, do samego domostwa miałeś 7 kilometrów. Skoki wiele pomogły, ale drzew nie było tu wiele, znów byłeś na trawiastych, odrobinę pagórkowatych nizinach. W końcu dotarłeś do domostwa przy którym stała stodoła. Z komina buchał dym, zbliżyłeś się do szyb, ale były zbyt brudne żeby zajrzeć do środka. Mariusz, Jan, William, Łukasz: Znaleźliście jedynie starannie poskładane ubrania uniwersalnych rozmiarów i z wieloma parami butów. http://fallout.bethsoft.com/images/a...concept23B.jpg Nie mają na sobie żadnych oznaczeń, cyfr, ani słów. Podeszliście bardzo nieufnie do pozostałych tu obecność, być może słusznie. Kto wie, czy oni tu nie byli wcześniej i tylko ściemniają? Dotknięty panel przy drzwiach sprawił, że metal odsunął w ścianę. Dość zaawansowany mechanizm.

03-02-2009, 16:00	#160
Marjan Reputacja: 1	-W niebieskim Ci do twarzy- powiedziała Klaudia. Mariusz przyjrzał się jej i znów się zdziwił jakie szczęście ma ,że jest z nią. -Dobra sprawdźmy co jest za tymi drzwiami. Dobrze?-mrukną po chwili. -No to idziemy- Powiedziała dziarsko Klaudia i ruszyli razem przez drzwi. Mariusz odruchowo rozejrzał się w prawo i w lewo. -Gdzie idziemy??-Rzucił nie tylko do Klaudii ale też do reszty obecnych. Mariusz czuł ze zapowiada się dłuuugi dzień. No ale nie musi martwić się o to gdzie Klaudia jest bo wie że stoi zaraz obok niego. -Może pójdziemy w prawo-Rzuciła nieśmiało Klaudia oglądając sufit.