Żaglowiec przedstawiał obraz nędzy. W niczym nie przypominał wspaniałej dwumasztowej "Jenivere". Pierwszy maszt zabrało w całości morze, po nagielbankach, półkach talrepowych nie pozostał żaden ślad, jedynie wyrwane dziury w pokładzie dziury w miejscach, do których były przyczepiony. Drugi maszt złammy był na wysokości pierwszej rei, której szczątki leżały zmieszane z linami i resztkami żagli. Przy maszcie tym pozostały wszystkie nagilebanki. Zresztą z samymi nagielbankami spotkała Annamari śmieszna sytuacja. W pierwszy dniu spostrzegła pięknie wytoczone pałki powtykane w deski przy relingach i masztach. Brakowało jej takiej więc myślała, że braku jednej nikt nie zauważy. Gdy tylko wyjęła jedną , jak diabeł z pudełka wyskoczył bosman. Pokład rozdarł jego wrzask. „Do stu fur, beczek zjełczałego tranu. Co se głupia babo wyobrażasz, że co, że to jest część wałka? To do żeglugi służy. Oddawaj”. Nieco zmieszana druida odrzuciła czerwonemu z gniewu bosmanowi. Mrukną on jeszcze coś niepochlebnego o pasażerach a zwłaszcza kobietach.

Druidka szybko przepędziła uśmiech z twarzy, ruszyła do ratowania wszystkiego co mogło się przydać do przeżycia. Kilkoma ruchami wycięła kawałek żagla i liny, nacięła dziury i przewlekał linę, uzyskując prosty worek. Dwa nagle zatkał za pasa a pięć wrzuciła do worka, potem ruszyła w pierwszej kolejności do kabiny kapitana. Klucz do oków, oraz inne przydatne przedmioty na pewno znajdowały się w niej. Znajdowała się ona w najbardziej reprezentacyjnej części statku, czyli kasztelu. Nie marnowała czasu na dodatkowe oświetlanie, w dochodzącym świetle widział bardzo dobrze. Po wejściu do kajuty kapitańskiej druidka skoncentrowała się na wykrywaniu magii, potem zaś wykrywaniu trucizny.

Nie było co się zbytnio zastanawiać. Annamari szybko przełożyła monety do trzech kieszonek bandoletu. W innych umieściła trzy mikstura leczenia średnich ran, miksturę usunięcia choroby, miksturę oddychania pod wodą, miksturę chodzenia po wodzie, cztery mikstury leczenia lekkich ran i cztery mikstury mniejszego przywrócenia. Sztylet wpuściła za cholewę swoich wysokich butów. Resztę przedmiotów umieściła w przygotowanym worku. Zniszczyła list gończy, jego resztki wepchała za cholewy drugiego buta. Postanowiła dać szansę Jeskowi, w końcu tylko on nie miał możliwościowi umieszczenia w jedzeniu trucizny. Wiedziała, iż będzie musiała przejrzeć kapitański log, miała też nadzieje, iż któryś z kluczy będzie pasował do kajdan.
Niczego nie zostawiła na łaskę morza.
Zabezpieczyła troskliwie w worku butelki pomiędzy skórzniom, ruszyła dalej, pod pokład. Wiedziała, iż z butelki brandy uciesz się Aerys, może to poprawi humor półelfki.
Schodząc pod pokład ściskała maczugę, wypatrywała stworzenia, które tam hałasowało.

W ładowni panował półmrok. Warunki niemal idealne dla Annamari. Ostrożnie odłożyła worek by jej nie przeszkadzał. Przesunęła tarczę. Miała nadzieję, że hałas jaki wywoływały przedzierający się z niższego pokładów pasażerowie, odwróci od niej uwagę kraba, na czas gdy będzie rzucała czar.
Wpowiedziała słowa czaru. Z nagla wyrosły drobne listki, zaczął też intensywnie pachnieć lasem, przynajmniej tak się wydawało druidce.

Rzuca czar Shillelagh