Świecidełko IV: Dom - Strona 26

Sekal · 20-01-2019, 13:32

- Nikt nie znajdzie naszych dokumentów - pochwalił się kudłaty i niedługo potem wyszedł, odprowadzając pod ramię starca z rady. Karczmę opuścili zresztą wszystkie niziołki oprócz Mirko.
- Odkąd zabrano niziołki stąd, nie ma się kto zajmować tym miejscem. Rzadko z niego korzystamy. Chyba będziecie musieli spać tu w tej sali, sienniki się powinny znaleźć w pokojach - zasugerował. Rzeczywiście były, niezbyt czyste i świeże. I małe, nie było ani jednej dużej jego wersji, więc trzeba było układać po kilka dla wszystkich oprócz Luny. - Nie wiemy czy są inne osady niziołków, ale jestem pewien, że są inne osady. Kto tam mieszka… - wzruszył ramionami i zmienił temat. - Słyszeliśmy harpie, więc zadęliśmy w róg. To chyba ryk smoka albo czegoś, ON nam go dał, abyśmy mogli przeganiać stwory.

Po skonsumowaniu chleba i wypiciu wody dziękowali losowi, że mieli jeszcze swoje jedzenie. Przynajmniej było ciepło, choć dym unosił się wszędzie i zatykał jak zwracało się na niego uwagę. Luna na spółkę z Girlaen zajęli się rannymi i nie pozostało nic innego jak tylko położyć się spać. Elvin zarządził warty, nieufny jak zawsze, ale jak się okazało - niepotrzebnie. Na swojej Luna zdołała nawet dowiedzieć się więcej o swoim dziwnym, włochatym płaszczu. I nawet go wypróbowała, zęby miały dobre osiem centymetrów! Z takimi to nawet chleb od niziołków nie wydawał się straszny.

***

Dzień wstał tak ciemny, że aż mroczny. Dopiero po chwili zorientowali się, że to przez dym unoszący się z tych wszystkich kuźni. Od Mirko, którego spotkali przelotnie, dowiedzieli się, że ci od NIEGO pojawią się lada chwila, trzeba się było więc przygotować. Kto wie co tamci będą przeszukiwać i robić? Mieszkańcy wioski znosili właśnie wszelkiego rodzaju broń i zbroje pod bramę, pracując bez wytchnienia - kobiety czy mężczyźni, bez różnicy. Dzieci nie było widać nigdzie.

Nagle rozległo się głośne walenie do bramy, którą już niziołki w pośpiechu otwierały. Stanął w niej wielki stwór uzbrojony w równie wielką maczugę. Niziołki wyglądały przy nim jak bardzo małe dzieci, a nawet człowiek czy ork sięgaliby zaledwie trochę powyżej pasa.
- Ładować towar! - zadudnił i ignorując mieszkańców wioski ruszył w jej głąb, rozglądając się uważnie. Za nim przez bramę wpychano wozy ciągnięte i pchane przez orków, pilnowanych przez kilku pobratymców tego co przemówił, niewiele albo i wcale od niego nie mniejszych.

Plomiennoluski · 22-01-2019, 00:16

Yetar starał się nie wychylać za bardzo. Obserwował wszystko z kąta okna domku, w którym się skryli. Skoro mieli nie wyściubiać nosa, to właśnie tak wypadałoby zrobić. Przynajmniej dopóki stwory nie opuszczą wioski. Nie podobało mu się to, co dostrzegł. Mieli już nieprzyjemność spotkać się z jednym z tych stworów, kiedy okazało się, że jest ich więcej, szczęka mu nieco opadła. Najwyraźniej niziołki miały dużo większe problemy niż plemię orków. Walcząc z harpią i jednocześnie z ogrem, wpadli w niezłe tarapaty. Jak mieliby sobie poradzić z całą twierdzą tych istot, nie miał pojęcia. Zostawało jedynie pójście śladami wozów i obserwowanie ich, przeszkadzanie im w wysyłaniu transportu rudy. To jednak oznaczało, że do niziołków nie docierałyby też transporty z jedzeniem, jeśli dobrze rozumiał. Na razie, musieli poczekać aż wozy ruszą i ich śladem wyruszyć w stronę fortecy, sprawdzić, czy dadzą się dostać do środka. Ciekawość Yetara i chęć pomocy niziołkom, zwyczajnie zaczynały ustępować miejsca obawie o własną skórę.

Sayane · 22-01-2019, 09:49

Jako niziołka Luna nie musiała się tak bardzo ukrywać jak inni i mogła sobie obejrzeć "najeźdźców" dokładniej. Nooo... i nie tego się spodziewała. Pozostali oni chyba też. Ze względu na marną wartość bojową niziołczej rasy - co sama musiała przed sobą przyznać tyczyło się także i jej - sądziła, że sterroryzować mógł ich nawet ciut bardziej inteligentny ork, a tu proszę. Nawet napad na transport wydawał się nierealny, a co dopiero na zamek, które pewnie był zapotworzony bardziej niż w chwili bitwy za czasów Margery?!

Luna zerknęła w stronę, gdzie ukrył się Elvin, ciekawa jak rycerz to rozwiąże. Niby obiecał niziołkom pomoc, ale słowo honoru dał też księżniczce. Skoro niziołcza misja póki co wyglądała bardziej na zbiorowe samobójstwo to pewnie słowo dane królewnie będzie więcej warte.

Mag · 26-01-2019, 23:06

- Czy tylko mi się wydaje, że te orki są równie stłamszone co nasze niziołki - skomentowała Eivor, ostrożnie wyglądając przez okno. Zajmowała miejsce przy rycerzu i starała się ograniczać wyglądanie na zewnątrz, by przypadkiem nie zostać dostrzeżoną.
Chyba po raz pierwszy miała wątpliwości czy pójście z tą bandą było dobrym pomysłem. Bo mądrym na pewno nigdy nie było. Ogry to już niestety przeciwnicy, którzy stanową problem znacznie większy niż jakieś tam orki. Zdecydowanie w tej grupie nie mieli szans się im przeciwstawić gdyby doszło do konfrontacji. Zdecydowanie trzeba było teraz siedzieć cicho, a później zmyć się.

Eleanor · 27-01-2019, 23:01

Dla tropicielki, która większość życia spędziła w raczej spartańskich warunkach, posłanie złożone z dwóch rozłożonych na ziemi sienników, było doskonałym miejscem do wypoczynku. Obudziła się więc odświeżona i pełna entuzjazmu do działania. Entuzjazmu, który szybko wywietrzał z jej głowy, gdy tylko rozwarły się wrota wioski.

- Ciekawe jak wyglądają ich przeciwnicy? Myślicie, że to kolejna grupa Ogrów? - Girlaen skomentowała pytaniem to co zobaczyła, gdy dyskretnie próbowała spojrzeć przez niewielkie okienko niziołczego budynku. - Musimy zdecydowanie bardzo dobrze rozejrzeć się w sytuacji zanim podejmiemy jakiekolwiek działania. Może ich wrogowie mogliby być naszymi sprzymierzeńcami?

Sekal · 02-02-2019, 11:08

Ogry mogły wywołać strach. Wielkie i silne stanowiły same w sobie dobry straszak. Trzy metry żywych mięśni, jednakże trzeba dodać, że nie wydawali się bardzo ruchliwi i niesamowicie szybcy. Oprócz tego dowodzącego, bohaterowie naliczyli jeszcze trzy inne, z których jeden był jakby trochę mniejszy od pozostałych. Nie była to siła nie do pokonania, pytanie jak bardzo chcieli pomagać niziołkom i jak wiele grup ów ON posiada pod swoimi rozkazami. Zresztą orki i gobliny pod ich władzą mogliby w tym momencie być nawet sojusznikami. Nie było rzeczy niemożliwych. Jeśli się tylko chciało.

- To ziemie mojego rodu. Zaludnione tymi potworami! - milcząca zwykle Margery niemal wypluła z siebie te słowa, wściekłość musiała rozsadzać ją od środka. I teraz zaczynała wychodzić na zewnątrz. - Tacy jak oni zawsze walczą między sobą albo rozpierzchają się po śmierci trzymającego ich za pyski przywódcy.
- Jaśnie panienko, nie możemy ryzykować - wtrącił się Elvin, który w głowie miał chyba tylko chronienie niedoszłej królowej. - Naszą misją jest chronić cię wszelkimi środkami, atak na nich…
- Zgadzam się Elvinie, że nie powinnam brać w tym bezpośredniego udziału - przerwała mu niespodziewanie. - Lecz ten cały Groot jak go nazwał jeden z niziołków, zajmuje warownię mojego rodu!

Dalszą dyskusję przerwał śmiech największego ogra. Niziołki i orki trudziły się ładowaniem rzeczy na wozy, a wódz tej wyprawy bawił się niziołczą kobietą, trzymając ją za nogę i co chwilę do wody służącej do studzenia rozgrzanych w kuźni ostrzy. Znudził się po chwili.
- Idziesz ze mną. Najpierw nalejesz mi czegoś porządnego - zadudnił i trzymając nieszczęsną kobietą, dziewczynę nawet bardziej, ruszył w stronę karczmy.
Gospoda zbudowana była po niziołkowemu, czyli wyjście było tylko z przodu. Oprócz tego było tylko piętro, piwnica i zaplecze. Wszystko pod krój małej rasy. Czy ten wielkolud mógł się tu zmieścić, kiedy oni musieli się dobrze schylić, aby przejść przez drzwi? Z drugiej strony sufit był w miarę wysoki, taki prawie dla ludzi.

Plomiennoluski · 04-02-2019, 17:06

Zbliżający się ogr napędził Yetarowi sporo stracha. Te paskudztwa były ciężkostrawne nawet z daleka i w nocy, co dopiero za dnia i z bliska. - Kryć się, idzie tu jakiś. - Szepnął głośno i sam rozejrzał się po sali wspólnej, sprawdził wielkość drzwi, odległość okna od nich i pobiegł w stronę najbardziej zacienionego kąta, by stanąć tam nieruchomo i spróbować się z nimi zlać. Stoły może były niskie, ale pochylony fetchling wcale nie musiał być wysoki, a chciał przysłuchać się ogrowi. Liczył na to, że jest za duży i zwyczajnie nie wejdzie do środka.

Eleanor · 04-02-2019, 22:18

- Elvin, Vos, zabierzcie Margery z głównego pomieszczenia. Wasze zbroje zdecydowanie nie wyglądają na niziołcze. Musicie się jak najszybciej ukryć, na wypadek gdyby jednak chciał wejść do środka, i starajcie się nie robić przy tym wielkiego hałasu. - Powiedziała szybko Girlaen zbierając swoje rzeczy.
Sama uklękła za stołem w najdalszym kącie pomieszczenia. W tej pozycji mogła nawet uchodzić z niziołka. Miała jednak nadzieję, że ogr nie zwróci na nią uwagi, a jeśli nawet, lepiej by znalazł ją, niż zakutych w blachę rycerzy. Ich obecności w wiosce niziołków niczym nie dałoby się wytłumaczyć.

Mag · 09-02-2019, 22:32

- Ta jasne, bo skradanie w pełnej płytówce to pestka - sarknęła Vos, kiedy wraz z księciem w lśniącej zbroi i nieodłączną mu księżniczką razem zaczęli w pośpiechu szukać miejsca do ukrycia się.

- Na zaplecze karczmy, już - poganiała Elvina, samej czym prędzej zmierzając do miejsca gdzie może mieli szansę się skryć. - Ale jak naz znajdzie to atakujemy bez zająknięcia - poleciła, głownie słowa kierując do rycerza.

Sekal · 10-02-2019, 21:37

Ciężkie kroki ogra zatrzymały się przed karczmą mniej więcej w chwili, kiedy dwójka ciężkozbrojnych i Margery chowali się na zapleczu, a pozostali po rogach i za stołami. Okna w domkach niziołków były malutkie, drzwi zresztą też i taki trzymetrowy olbrzym nie miał łatwo tu choćby zajrzeć. Eivor odkryła na zapleczu dodatkowo wejście do piwniczki, przez które w razie czego mogli się przecisnąć. W środku było zupełnie ciemno, ale wyglądało na to, że spokojnie się wszyscy tam zmieszczą.

Ogr nie wszedł jednak do środka po krótkim namyśle, kiedy mruczał coś pod nosem stojąc tuż przed drzwiami. Upuścił na ziemię niziołkę.
- Przynieś mi mocnego. I dużo! - zadudnił i zaczął się rozsiadać, a kulejąca dziewczyna weszła do karczmy, rozglądając się panicznie.
- Dużo mocnego, gdzie ja mu to znajdę?! - obejrzała się za plecy i cichutko zaczęła skradać w stronę kuchni. Nagle dostrzegła chowających się tam ludzi i pisnęła, łapiąc się za serce. Ochłonęła dopiero jak Elvin wciągnął ją do środka, poza zasięgiem widzenia z okien.
- Ojej ojej, jeszcze wy tu… jak zobaczy to zabierze niziołki, a nawet jak nie to nie mamy ani mocnego, ani dużo, ojej ojej.

20-01-2019, 13:32	#251
Sekal Reputacja: 1	- Nikt nie znajdzie naszych dokumentów - pochwalił się kudłaty i niedługo potem wyszedł, odprowadzając pod ramię starca z rady. Karczmę opuścili zresztą wszystkie niziołki oprócz Mirko. - Odkąd zabrano niziołki stąd, nie ma się kto zajmować tym miejscem. Rzadko z niego korzystamy. Chyba będziecie musieli spać tu w tej sali, sienniki się powinny znaleźć w pokojach - zasugerował. Rzeczywiście były, niezbyt czyste i świeże. I małe, nie było ani jednej dużej jego wersji, więc trzeba było układać po kilka dla wszystkich oprócz Luny. - Nie wiemy czy są inne osady niziołków, ale jestem pewien, że są inne osady. Kto tam mieszka… - wzruszył ramionami i zmienił temat. - Słyszeliśmy harpie, więc zadęliśmy w róg. To chyba ryk smoka albo czegoś, ON nam go dał, abyśmy mogli przeganiać stwory. Po skonsumowaniu chleba i wypiciu wody dziękowali losowi, że mieli jeszcze swoje jedzenie. Przynajmniej było ciepło, choć dym unosił się wszędzie i zatykał jak zwracało się na niego uwagę. Luna na spółkę z Girlaen zajęli się rannymi i nie pozostało nic innego jak tylko położyć się spać. Elvin zarządził warty, nieufny jak zawsze, ale jak się okazało - niepotrzebnie. Na swojej Luna zdołała nawet dowiedzieć się więcej o swoim dziwnym, włochatym płaszczu. I nawet go wypróbowała, zęby miały dobre osiem centymetrów! Z takimi to nawet chleb od niziołków nie wydawał się straszny. *** Dzień wstał tak ciemny, że aż mroczny. Dopiero po chwili zorientowali się, że to przez dym unoszący się z tych wszystkich kuźni. Od Mirko, którego spotkali przelotnie, dowiedzieli się, że ci od NIEGO pojawią się lada chwila, trzeba się było więc przygotować. Kto wie co tamci będą przeszukiwać i robić? Mieszkańcy wioski znosili właśnie wszelkiego rodzaju broń i zbroje pod bramę, pracując bez wytchnienia - kobiety czy mężczyźni, bez różnicy. Dzieci nie było widać nigdzie. Nagle rozległo się głośne walenie do bramy, którą już niziołki w pośpiechu otwierały. Stanął w niej wielki stwór uzbrojony w równie wielką maczugę. Niziołki wyglądały przy nim jak bardzo małe dzieci, a nawet człowiek czy ork sięgaliby zaledwie trochę powyżej pasa. - Ładować towar! - zadudnił i ignorując mieszkańców wioski ruszył w jej głąb, rozglądając się uważnie. Za nim przez bramę wpychano wozy ciągnięte i pchane przez orków, pilnowanych przez kilku pobratymców tego co przemówił, niewiele albo i wcale od niego nie mniejszych. Cloak of Fangs: Wearing this animal-hair cloak grants a +1 resistance bonus on saving throws. Furthermore, the wearer can force its teeth to grow rapidly up to five times per day as a swift action. The oversized teeth last for 1 round, during which time the wearer can make a bite attack. Treat this attack as a primary natural attack that deals 1d6 points of damage (or 1d4 if the wearer is Small). If the wearer already has a bite attack, the damage of that bite attack increases by one step.

22-01-2019, 00:16	#252
Plomiennoluski Reputacja: 1	Yetar starał się nie wychylać za bardzo. Obserwował wszystko z kąta okna domku, w którym się skryli. Skoro mieli nie wyściubiać nosa, to właśnie tak wypadałoby zrobić. Przynajmniej dopóki stwory nie opuszczą wioski. Nie podobało mu się to, co dostrzegł. Mieli już nieprzyjemność spotkać się z jednym z tych stworów, kiedy okazało się, że jest ich więcej, szczęka mu nieco opadła. Najwyraźniej niziołki miały dużo większe problemy niż plemię orków. Walcząc z harpią i jednocześnie z ogrem, wpadli w niezłe tarapaty. Jak mieliby sobie poradzić z całą twierdzą tych istot, nie miał pojęcia. Zostawało jedynie pójście śladami wozów i obserwowanie ich, przeszkadzanie im w wysyłaniu transportu rudy. To jednak oznaczało, że do niziołków nie docierałyby też transporty z jedzeniem, jeśli dobrze rozumiał. Na razie, musieli poczekać aż wozy ruszą i ich śladem wyruszyć w stronę fortecy, sprawdzić, czy dadzą się dostać do środka. Ciekawość Yetara i chęć pomocy niziołkom, zwyczajnie zaczynały ustępować miejsca obawie o własną skórę. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

26-01-2019, 23:06	#254
Mag Reputacja: 1	- Czy tylko mi się wydaje, że te orki są równie stłamszone co nasze niziołki - skomentowała Eivor, ostrożnie wyglądając przez okno. Zajmowała miejsce przy rycerzu i starała się ograniczać wyglądanie na zewnątrz, by przypadkiem nie zostać dostrzeżoną. Chyba po raz pierwszy miała wątpliwości czy pójście z tą bandą było dobrym pomysłem. Bo mądrym na pewno nigdy nie było. Ogry to już niestety przeciwnicy, którzy stanową problem znacznie większy niż jakieś tam orki. Zdecydowanie w tej grupie nie mieli szans się im przeciwstawić gdyby doszło do konfrontacji. Zdecydowanie trzeba było teraz siedzieć cicho, a później zmyć się. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

04-02-2019, 17:06	#257
Plomiennoluski Reputacja: 1	Zbliżający się ogr napędził Yetarowi sporo stracha. Te paskudztwa były ciężkostrawne nawet z daleka i w nocy, co dopiero za dnia i z bliska. - Kryć się, idzie tu jakiś. - Szepnął głośno i sam rozejrzał się po sali wspólnej, sprawdził wielkość drzwi, odległość okna od nich i pobiegł w stronę najbardziej zacienionego kąta, by stanąć tam nieruchomo i spróbować się z nimi zlać. Stoły może były niskie, ale pochylony fetchling wcale nie musiał być wysoki, a chciał przysłuchać się ogrowi. Liczył na to, że jest za duży i zwyczajnie nie wejdzie do środka. __________________ Wzory światła i ciemności pośród pajęczyny z kości...

09-02-2019, 22:32	#259
Mag Reputacja: 1	- Ta jasne, bo skradanie w pełnej płytówce to pestka - sarknęła Vos, kiedy wraz z księciem w lśniącej zbroi i nieodłączną mu księżniczką razem zaczęli w pośpiechu szukać miejsca do ukrycia się. - Na zaplecze karczmy, już - poganiała Elvina, samej czym prędzej zmierzając do miejsca gdzie może mieli szansę się skryć. - Ale jak naz znajdzie to atakujemy bez zająknięcia - poleciła, głownie słowa kierując do rycerza. __________________ "Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory" Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn

22-01-2019, 09:49	#253
Sayane Reputacja: 1	Jako niziołka Luna nie musiała się tak bardzo ukrywać jak inni i mogła sobie obejrzeć "najeźdźców" dokładniej. Nooo... i nie tego się spodziewała. Pozostali oni chyba też. Ze względu na marną wartość bojową niziołczej rasy - co sama musiała przed sobą przyznać tyczyło się także i jej - sądziła, że sterroryzować mógł ich nawet ciut bardziej inteligentny ork, a tu proszę. Nawet napad na transport wydawał się nierealny, a co dopiero na zamek, które pewnie był zapotworzony bardziej niż w chwili bitwy za czasów Margery?! Luna zerknęła w stronę, gdzie ukrył się Elvin, ciekawa jak rycerz to rozwiąże. Niby obiecał niziołkom pomoc, ale słowo honoru dał też księżniczce. Skoro niziołcza misja póki co wyglądała bardziej na zbiorowe samobójstwo to pewnie słowo dane królewnie będzie więcej warte.

27-01-2019, 23:01	#255
Eleanor Reputacja: 1	Dla tropicielki, która większość życia spędziła w raczej spartańskich warunkach, posłanie złożone z dwóch rozłożonych na ziemi sienników, było doskonałym miejscem do wypoczynku. Obudziła się więc odświeżona i pełna entuzjazmu do działania. Entuzjazmu, który szybko wywietrzał z jej głowy, gdy tylko rozwarły się wrota wioski. - Ciekawe jak wyglądają ich przeciwnicy? Myślicie, że to kolejna grupa Ogrów? - Girlaen skomentowała pytaniem to co zobaczyła, gdy dyskretnie próbowała spojrzeć przez niewielkie okienko niziołczego budynku. - Musimy zdecydowanie bardzo dobrze rozejrzeć się w sytuacji zanim podejmiemy jakiekolwiek działania. Może ich wrogowie mogliby być naszymi sprzymierzeńcami?

02-02-2019, 11:08	#256
Sekal Reputacja: 1	Ogry mogły wywołać strach. Wielkie i silne stanowiły same w sobie dobry straszak. Trzy metry żywych mięśni, jednakże trzeba dodać, że nie wydawali się bardzo ruchliwi i niesamowicie szybcy. Oprócz tego dowodzącego, bohaterowie naliczyli jeszcze trzy inne, z których jeden był jakby trochę mniejszy od pozostałych. Nie była to siła nie do pokonania, pytanie jak bardzo chcieli pomagać niziołkom i jak wiele grup ów ON posiada pod swoimi rozkazami. Zresztą orki i gobliny pod ich władzą mogliby w tym momencie być nawet sojusznikami. Nie było rzeczy niemożliwych. Jeśli się tylko chciało. - To ziemie mojego rodu. Zaludnione tymi potworami! - milcząca zwykle Margery niemal wypluła z siebie te słowa, wściekłość musiała rozsadzać ją od środka. I teraz zaczynała wychodzić na zewnątrz. - Tacy jak oni zawsze walczą między sobą albo rozpierzchają się po śmierci trzymającego ich za pyski przywódcy. - Jaśnie panienko, nie możemy ryzykować - wtrącił się Elvin, który w głowie miał chyba tylko chronienie niedoszłej królowej. - Naszą misją jest chronić cię wszelkimi środkami, atak na nich… - Zgadzam się Elvinie, że nie powinnam brać w tym bezpośredniego udziału - przerwała mu niespodziewanie. - Lecz ten cały Groot jak go nazwał jeden z niziołków, zajmuje warownię mojego rodu! Dalszą dyskusję przerwał śmiech największego ogra. Niziołki i orki trudziły się ładowaniem rzeczy na wozy, a wódz tej wyprawy bawił się niziołczą kobietą, trzymając ją za nogę i co chwilę do wody służącej do studzenia rozgrzanych w kuźni ostrzy. Znudził się po chwili. - Idziesz ze mną. Najpierw nalejesz mi czegoś porządnego - zadudnił i trzymając nieszczęsną kobietą, dziewczynę nawet bardziej, ruszył w stronę karczmy. Gospoda zbudowana była po niziołkowemu, czyli wyjście było tylko z przodu. Oprócz tego było tylko piętro, piwnica i zaplecze. Wszystko pod krój małej rasy. Czy ten wielkolud mógł się tu zmieścić, kiedy oni musieli się dobrze schylić, aby przejść przez drzwi? Z drugiej strony sufit był w miarę wysoki, taki prawie dla ludzi.

04-02-2019, 22:18	#258
Eleanor Reputacja: 1	- Elvin, Vos, zabierzcie Margery z głównego pomieszczenia. Wasze zbroje zdecydowanie nie wyglądają na niziołcze. Musicie się jak najszybciej ukryć, na wypadek gdyby jednak chciał wejść do środka, i starajcie się nie robić przy tym wielkiego hałasu. - Powiedziała szybko Girlaen zbierając swoje rzeczy. Sama uklękła za stołem w najdalszym kącie pomieszczenia. W tej pozycji mogła nawet uchodzić z niziołka. Miała jednak nadzieję, że ogr nie zwróci na nią uwagi, a jeśli nawet, lepiej by znalazł ją, niż zakutych w blachę rycerzy. Ich obecności w wiosce niziołków niczym nie dałoby się wytłumaczyć.

10-02-2019, 21:37	#260
Sekal Reputacja: 1	Ciężkie kroki ogra zatrzymały się przed karczmą mniej więcej w chwili, kiedy dwójka ciężkozbrojnych i Margery chowali się na zapleczu, a pozostali po rogach i za stołami. Okna w domkach niziołków były malutkie, drzwi zresztą też i taki trzymetrowy olbrzym nie miał łatwo tu choćby zajrzeć. Eivor odkryła na zapleczu dodatkowo wejście do piwniczki, przez które w razie czego mogli się przecisnąć. W środku było zupełnie ciemno, ale wyglądało na to, że spokojnie się wszyscy tam zmieszczą. Ogr nie wszedł jednak do środka po krótkim namyśle, kiedy mruczał coś pod nosem stojąc tuż przed drzwiami. Upuścił na ziemię niziołkę. - Przynieś mi mocnego. I dużo! - zadudnił i zaczął się rozsiadać, a kulejąca dziewczyna weszła do karczmy, rozglądając się panicznie. - Dużo mocnego, gdzie ja mu to znajdę?! - obejrzała się za plecy i cichutko zaczęła skradać w stronę kuchni. Nagle dostrzegła chowających się tam ludzi i pisnęła, łapiąc się za serce. Ochłonęła dopiero jak Elvin wciągnął ją do środka, poza zasięgiem widzenia z okien. - Ojej ojej, jeszcze wy tu… jak zobaczy to zabierze niziołki, a nawet jak nie to nie mamy ani mocnego, ani dużo, ojej ojej.