Zaza towarzyszyła reszcie w plądrowaniu grobowca. Sama wiedziała że zapewne znowu będą tutaj bardziej przydatni ich inteligencie do rozwiązania jakiejś zagadki by sarkofag sam się otworzył. Choć przyjrzała się zawiasa na kamiennej trumnie.
- Hej. - Zwróciła się do alchemika, kapłana i czarodzieja stojących razem. - Jak się wam pomysły skończą zawsze mogę rozwalić zawiasy. - Poinformowała szczerząc się do nich w półorczym uśmiechu.

Morn badając magię otaczającą sarkofag odkrył, iż działają tu czary przemian, nekromancji i transmutacji. Przemian związana jest z obręczami, maja one utrzymać uwiezionego w sarkofagu. Nekromancja promieniuje z wnętrza sarkofagu. Magiczna jest też pochodnia na którą rzucono czar wiecznej pochodni.

Zoren stwierdził po dokładnym obejrzeniu sarkofagu, że wszelkie glify wryte na obrzeżu sarkofagu, sprytnie ukryte wśród wyrzeźbionych łusek smoka, maja za zadanie otrzymać wewnątrz jego lokatora. Zatem i ci co go uwięzili, obawiali się go. Alchemik przypomniał sobie napis nad dołem broniącym wejście do tej komnaty oraz z tajemnej komnaty.
~„Smoczy kapłan pogrzebany żywcem za wykroczenia przeciw Prawu, wciąż zachowuje zaszczyt swej pozycji”~.

Morn przez dłuższą chwilę przyglądał się sarkofagowi.

- Osobiście sądzę - powiedział w końcu - iż powinniśmy dać temu sarkofagowi spokój. Jestem pewien - dodał - że nie kryje się w nim nic przyjemnego, a raczej wprost przeciwnie. To coś, co tu zamknięto, z pewnością będzie zachwycone, że je uwolniliśmy, ale nie sądzę, by się za wolność odpłaciło wdzięcznością wyrażoną prezentami lub w innej formie.
- A ja nie dysponuję zaklęciami - dodał - które by się przydały w walce z nieumarłym. Zostawmy to miejsce w spokoju.

Zaza spojrzał po zebranych i powiedziała.
- Ja się chodzących zwłok nie boję. - Zaznaczyła stanowczo, ale dodała dla spokoju ducha słabszych ciałem towarzyszy. - Ale jeśli uważacie że nie mamy jak tego czegoś ubić to zgadzam się że niektóre walki wygrywa się nie zaczynając ich.
Widząc że nikt jej nie przerywa kontynuowała. - Mamy dużo skarbów z tej wyprawy. Znaleźliśmy tych po których nas tu wysłano a nawet więcej. Odejście teraz nie przyniesie nam hańby.

Morn spojrzał na Zorena, przez moment rozważając jego słowa.

- Tak, masz rację - powiedział. - Powinniśmy zamknąć drzwi do tego kawałka podziemi, a klucz zabrać do Azylu. Jeśli za parę lat nie będziemy mieli nic ciekawego do roboty i zaczniemy się nudzić, a będziemy znacznie bardziej doświadczeni, to zawsze możemy tu wrócić. W końcu drogę znamy.

Anathem spoglądał na cześć towarzyszy z niedowierzaniem. Przecież wrócili tu tylko po to, żeby zbadać sarkofag. Skąd ta nagła zmiana zadania? Postanowił wtrącić swoje trzy grosze do dyskusji.

- Nie będę kłamał, że kierują mną równie szlachetne pobudki, jak zwpewnienie bezpieczeństwa w rejonie, ale jeśli już idziemy tym tropem to czy naprawdę uważacie, że zamknięcie drzwi zatrzyma kogoś zdesperowanego, by tam wejść i sprawdzić co w.trawie piszczy? Żadna z dotychczasowych pułapek nas nie zatrzymała, a dla kogoś, kto potrafi przenikać przez ściany, jak ten cień na dole, zamknięte drzwi nie są przeszkodą. - spojrzał najpierw na Zorena, w później na Tenisa - Jeżeli chodzi nam o wyeliminowanie zagrożenia to nie wystarczy go tu po prostu zamknąć. Każde drzwi da się w taki, czy inny sposób otworzyć. - spojrzenie skierowało się na Morna - Jeżeli to faktycznie nieumarły to wystarczy przecież złapać go i przenieść do Azylu, tam ulegnie natychmiastowemu zniszczeniu.

Zaza popatrzyła zaskoczona na mnicha. Potem splotła ramiona na piersiach i zamknęła oczy zamyślając się głęboko. Kiedy już wydawało się że zasnęła na stojąco jej powieki otwarły się a ona sama powiedziała.
- Ogoniasty ma rację….nie ma takich drzwi jakich nie da się otworzyć. Wystarczy wytrych, albo wystarczająco duży taran. Pytanie czy jego pomysł podziała….Co powiesz myślicielu, Podziała? - mówiąc ‘myślicielu ‘ skierowała się do Zorena.

Tanis przysłuchujący się do tej pory dyskusji w końcu zdecydował się przemówić.
- Popieram Morna sarkofag należy zostawić w spokoju. Zoren ma rację. Nie wiemy z czym mamy do czynienia. Niektóre czary nekromantyczne mają za zadanie uniemożliwić powstanie nieumarłych, a są i takie co potrafią zawiesić życie uwiezionego do czasu uwolnienia.
Potem bezradnie rozpostarł ręce.
- Tylko ja wiem jak niewiele brakowało aby Belak zniósł nas z powierzchni ziemi, chociaż byliśmy przygotowani, w naszym mniemaniu, na spotkanie z nim. Nie chcę ryzykować życia swojego i Was, moi przyjaciele w tak niepewnej akcji. Pozostało mi tylko kilkanaście użyć różdżki leczenia, niewiele czarów leczniczych, które mam na co dzień do użycia. Myślę, iż najrozsądniejsze jest byśmy opuścili to pomieszczenie zamykając je na klucz. Dodatkowo mogę wokół sarkofagu, utworzyć strefę konsekracji o niekończącym się okresie działania, dzięki mocom moim i przedmiotów, które posiadam. Dołożenie w sali, która jest za drzwiami z kluczem, kuli dźwięków, którą jak pamiętacie zneutralizowaliśmy tylko dzięki przeniesieniu do azylu, powinno zapewnić, iż uwięziony w sarkofagu pozostanie tam na kolejne eony.
Potem popatrzył z wyrzutem na Zazę i Anthema.
- Nie pozwolę na to byście narażali swoje życie w tak niepewnym przedsięwzięciu. Użyje całej swojej mocy by do tego nie dopuścić. Za dużo już przyjaciół straciłem w tej cytadeli i w drodze do niej.

Alchemik spojrzał na Tanisa, jakby widział go pierwszy raz w życiu, po czym odwrócił się do mnicha i półorczycy.
- Jeśli tak stawiasz sprawę, to chyba nie powinniśmy ryzykować, nie mając wsparcia całej drużyny. Wróćmy tu w przyszłości. Mam nadzieję, Tanisie, że Twa decyzja nie będzie miała dlugofalowych skutków - stwierdził gorzko