[Pathfinder/FR] Górskie eskapady - Strona 4

psionik · 12-07-2019, 21:27

Renrark przygotował topór na wypadek gdyby decyzja towarzysza okazała się zbyt pochopna.
- Będziemy cię osłaniać - szepnął do Caspara przygotowując się do osłonięcia towarzysza przed niespodziewanym strzałem.

Cala sytuacja nie przypadła mu do gustu, wolałby rozwiązanie siłowe, ale nie kłócił się gdy słowa mogły zdziałać więcej.
~ W czym możemy wesprzeć Caspara? ~ spytał w myślach.
~ Niczym ~ przyszła mroczna odpowiedz zgłębi głowy. Półork aż wzdrygnął się, choć głos nie był mu obcy.
~ Trzeba było mnie wypuścić, nie miałbyś teraz takich dylematów ~
~ Phi ~ skomentował Renrark kończąc wewnętrzne dysputy.
Dłonie mocniej zacisnęły się na trzonku topora gdy czekał na rozwiązanie sytuacji.

shewa92 · 13-07-2019, 14:38

Płomień uznał, że podziela obawy Stratona. Nie był przekonany co do prawdomówności koboldów. Ich chęć opuszczenia tych stron była mocno naciągana, zwłaszcza, że właśnie zorganizowały sobie kogoś, kto rozwiąże ich jedyny problem tutaj. Dlaczego więc mieliby nie wrócić tu zaraz po tym, gdy zagrożenie zostanie zażegnane?

Dręczony złymi przeczuciami postanowił również zniknąć wśród cieni i sięgnąć po niewielka włócznię, którą nosił na plecach.

Aro · 18-07-2019, 03:17

Cisza dłużyła się niemiłosiernie, gdy koboldzi wódz rozważał propozycję najemników. Obie grupy trwały w napięciu, jakby czekając na jakiś znak, omen czy co innego. W końcu po chwili, która zdawała się trwać wieczność, szaman szczeknął coś do swoich pobratymców i cała grupa zaczęła wyławiać się zza kamiennej zasłony. Prowodyr bandy znalazł się na dole jako pierwszy i ruszył w stronę Caspara.

- Upiór tam dalej - szaman wskazał ręką wyrwaną kilofami dziurę w skalnej ścianie. - Zły i ciemny, stary. Kradnie zapasy, kradnie jedzenie, kradnie, kradnie, kradnie. Ooo, niedobra magia. Czarna.

Jaszczurza banda zaczęła powoli schodzić w dół po drabinach, łypając złowrogo na najemników poukrywanych za stalagmitami. Łapy same odnajdowały się na kuszach, gdy koboldy tylko pacnęły na ziemię, ale tutaj chodziło tylko i wyłącznie o troskę o własne cztery litery. Koboldzia procesja powoli szła ku wyjściu, a na samym końcu...

Dzieci. Jaszczurowate szkraby, wiekiem zapewnie odpowiadające ludzkim dziesięciolatkom, eskortowane przez jednego z wojowników. Szaman oderwał wzrok od Caspara i spojrzał na jednego z nich, z troską wymalowaną na pysku. Gadzie oczy ponownie odnalazły zaklinacza, gdy ostatni przedstawiciele plemienia ruszyli przez komnatę.

- Nie wiedzieć nic więcej o upiór. Człowiek, kiedyś był człowiek-szaman. Teraz nie, tam zło, stare. Ruina i czarne ściany, niedobre. Uważać. Żywi martwi, czarna magia. My iść. Wy iść. Bez krwi. Tak?

**Kerm** · 18-07-2019, 09:53

Schodzące po drabinach koboldy raczej nie wyglądały na takie, co to się palą do walki czy planują jakąś zdradę. Gdyby coś knuły, to zapewne nie angażowałyby w to swoich dzieci.
Cóż... zapewne Caspar i szaman jako pierwsi padliby ofiarą ewentualnej walki, ale zaklinacz sądził, iż jedyną rzeczą, o jakiej marzą koboldy, jest jak najszybsze opuszczenie kopalni. A Caspar nie miał nic przeciwko temu. I, nie da się ukryć, bardzo się cieszył z takiego rozwiązania, bo wspinanie się po drabinach i walka z koboldami nie skończyłaby się zwycięstwem.
Chyba że czekaliby, aż koboldy wymrą z głodu lub padną ofiarą upiora.

- Nie zaatakujemy was - powiedział - ale musicie szybko opuścić dolinę.

Przez moment zastanawiał się nad słowami szamana. Wynikało z nich, zapewne, że władający magią człowiek odkrył coś, co nie powinno zostać odkryte i dał się opanować mrocznej magii. Ale pozostał czymś na kształt człowieka, bo po co byłoby mu potrzebne jedzenie? Czy tak było?
Zapewne będą mieli okazję się przekonać.

Cedryk · 23-07-2019, 17:58

Straton nie mordował dzieci. Stał jednak ukryty osłaniając towarzyszysz z cienia, celując w szamana. Miał nadzieję, iż Caspar zażąda od koboldów zwrotu narzędzi i przedmiotów górników.

12-07-2019, 21:27	#31
psionik Reputacja: 1	Renrark przygotował topór na wypadek gdyby decyzja towarzysza okazała się zbyt pochopna. - Będziemy cię osłaniać - szepnął do Caspara przygotowując się do osłonięcia towarzysza przed niespodziewanym strzałem. Cala sytuacja nie przypadła mu do gustu, wolałby rozwiązanie siłowe, ale nie kłócił się gdy słowa mogły zdziałać więcej. ~ W czym możemy wesprzeć Caspara? ~ spytał w myślach. ~ Niczym ~ przyszła mroczna odpowiedz zgłębi głowy. Półork aż wzdrygnął się, choć głos nie był mu obcy. ~ Trzeba było mnie wypuścić, nie miałbyś teraz takich dylematów ~ ~ Phi ~ skomentował Renrark kończąc wewnętrzne dysputy. Dłonie mocniej zacisnęły się na trzonku topora gdy czekał na rozwiązanie sytuacji.

13-07-2019, 14:38	#32
shewa92 Kowal-Rebeliant Reputacja: 1	Płomień uznał, że podziela obawy Stratona. Nie był przekonany co do prawdomówności koboldów. Ich chęć opuszczenia tych stron była mocno naciągana, zwłaszcza, że właśnie zorganizowały sobie kogoś, kto rozwiąże ich jedyny problem tutaj. Dlaczego więc mieliby nie wrócić tu zaraz po tym, gdy zagrożenie zostanie zażegnane? Dręczony złymi przeczuciami postanowił również zniknąć wśród cieni i sięgnąć po niewielka włócznię, którą nosił na plecach. __________________ Potrzebujesz pomocy z kartą do Pathfindera lub DnD? Zajrzyj do nas!

18-07-2019, 03:17	#33
Aro Reputacja: 1	Cisza dłużyła się niemiłosiernie, gdy koboldzi wódz rozważał propozycję najemników. Obie grupy trwały w napięciu, jakby czekając na jakiś znak, omen czy co innego. W końcu po chwili, która zdawała się trwać wieczność, szaman szczeknął coś do swoich pobratymców i cała grupa zaczęła wyławiać się zza kamiennej zasłony. Prowodyr bandy znalazł się na dole jako pierwszy i ruszył w stronę Caspara. - Upiór tam dalej - szaman wskazał ręką wyrwaną kilofami dziurę w skalnej ścianie. - Zły i ciemny, stary. Kradnie zapasy, kradnie jedzenie, kradnie, kradnie, kradnie. Ooo, niedobra magia. Czarna. Jaszczurza banda zaczęła powoli schodzić w dół po drabinach, łypając złowrogo na najemników poukrywanych za stalagmitami. Łapy same odnajdowały się na kuszach, gdy koboldy tylko pacnęły na ziemię, ale tutaj chodziło tylko i wyłącznie o troskę o własne cztery litery. Koboldzia procesja powoli szła ku wyjściu, a na samym końcu... Dzieci. Jaszczurowate szkraby, wiekiem zapewnie odpowiadające ludzkim dziesięciolatkom, eskortowane przez jednego z wojowników. Szaman oderwał wzrok od Caspara i spojrzał na jednego z nich, z troską wymalowaną na pysku. Gadzie oczy ponownie odnalazły zaklinacza, gdy ostatni przedstawiciele plemienia ruszyli przez komnatę. - Nie wiedzieć nic więcej o upiór. Człowiek, kiedyś był człowiek-szaman. Teraz nie, tam zło, stare. Ruina i czarne ściany, niedobre. Uważać. Żywi martwi, czarna magia. My iść. Wy iść. Bez krwi. Tak?

18-07-2019, 09:53	#34
Kerm Administrator Reputacja: 1	Schodzące po drabinach koboldy raczej nie wyglądały na takie, co to się palą do walki czy planują jakąś zdradę. Gdyby coś knuły, to zapewne nie angażowałyby w to swoich dzieci. Cóż... zapewne Caspar i szaman jako pierwsi padliby ofiarą ewentualnej walki, ale zaklinacz sądził, iż jedyną rzeczą, o jakiej marzą koboldy, jest jak najszybsze opuszczenie kopalni. A Caspar nie miał nic przeciwko temu. I, nie da się ukryć, bardzo się cieszył z takiego rozwiązania, bo wspinanie się po drabinach i walka z koboldami nie skończyłaby się zwycięstwem. Chyba że czekaliby, aż koboldy wymrą z głodu lub padną ofiarą upiora. - Nie zaatakujemy was - powiedział - ale musicie szybko opuścić dolinę. Przez moment zastanawiał się nad słowami szamana. Wynikało z nich, zapewne, że władający magią człowiek odkrył coś, co nie powinno zostać odkryte i dał się opanować mrocznej magii. Ale pozostał czymś na kształt człowieka, bo po co byłoby mu potrzebne jedzenie? Czy tak było? Zapewne będą mieli okazję się przekonać.

23-07-2019, 17:58	#35
Cedryk Reputacja: 1	Straton nie mordował dzieci. Stał jednak ukryty osłaniając towarzyszysz z cienia, celując w szamana. Miał nadzieję, iż Caspar zażąda od koboldów zwrotu narzędzi i przedmiotów górników. __________________ *Choć kroczę doliną Śmierci, Zła się nie ulęknę.* Ktokolwiek walczy z potworami, powinien uważać, by sam nie stał się potworem. gg 643974 Cedryk vel Dumaeg czasami z dopiskiem 1975