Udało się! Tym razem przynajmniej. Obudziła się wcześniej od Almais. Całkiem wcześnie nawet. Głównie z powodu obolałej pupy. Półelfka miała ciężką rękę. Podniosła się powoli pojękując przy tym z bólu. Miała nadzieję, że Almais ma nadal ten specyfik do kąpieli, ale… i tak musiała poczekać aż ta wstanie. Zabrała się więc za zbieranie rzeczy po ich igraszkach.
Minęła chwila pełna sprzątania nim z łóżka wyrwało się cichy charkot i głośny jęk bólu.
- Dooobij… zlituj się i dooobij.
- Chcesz popatrzeć na mój tyłek? - El mruknęła z rozbawieniem kończąc chować ubrania.
- Obawiam się że jedyne na co spojrzę to na ubikację, nim zrzucę ciężar obecny w moim żołądku.- wychrypiała półelfka.- Nigdy nie chlej z nekromantką… taka moja… rada.
- Chyba nie będę miała okazji. - Morgan uśmiechnęła się. - Masz coś na kaca? I może na sińce?
- Na sińce… tak… z kacem będzie trochę trudniej. Zapomniałam ostatnio zrobić. Na sińce… w łazience.. jeszcze trochę zostało. - jęknęła zczołgując się z łóżka.
- Kawa ci pomaga? Wykąpię się i mogę przynieść. - Morgan uśmiechnęła się ciepło.
- Wiaderko… na razie… waza… cokolwiek… zanim będziesz miała więcej.. roboty…- jęknęła Almais.
Morgan pobiegła do łazienki po wiadro, którym myła podłogi i przyniosła je gospodyni. Sama chwilę później poszła wziąć kąpiel.

A po kąpieli dojrzała zemdloną półelfkę koło wiadra pełnego wymiocin. Musiały naprawdę mocno wczoraj popić… sądząc zawartości wiaderka. A przecież drobniutka Almais nie wyglądała na taką co potrafi radzić sobie z alkoholem. I najwyraźniej nie radziła sobie.
Morgan upewniwszy się, że nastała chwila przerwy od wymiotowania wylała zawartość wiadra i je wypłukała by czyste przynieść półelfce. Sama ubrała się w prostą sukienkę za kolano i ruszyła do kuchni. Może półorczyca będzie miała jakiś domowy sposób na kaca.

W kuchni szefowa już dyrygowała kuchcikami i podkuchennymi jak generał wojskiem na polu bitwy. I było to karne wojsko, bo ci którzy podpadli półorczycy dostawali po głowie chochlą.
- Czego tu ?- rzekła szefowa na powitanie.
- Śniadanie dla Pani Almais i… czy ma Pani coś dobrego na kaca? - Pytanie zadała nieco niepewnie szybko dodając. - Nie dla mnie.
Półorczyca zmrużyła podejrzliwie oczy i ruszyła ku jednej z szafek. Wyciągnęła z niej buteleczkę pełną zielonego… glutu. Wlała trochę do wody. Zamieszała. Mikstura śmierdziała mocno ziołami. Do tego dała butelkę soku.
- To do wypicia.- wskazała na zieloną mieszankę a następnie na czerwony sok.- To do popitki.
- Dziękuję. - Morgan zabrała miksturę, popitykę i śniadanie do pokoi Almais.

Tam już zastała półelfkę w łazience. Zdołała się rozebrać po drodze do niej i zaczęła się myć nieporadnie siedząc w wannie.
- Mam tu coś dla ciebie. - El zostawiła tacę w salonie wchodząc do łazienki tylko z zielonym lekarstwem i sokiem. - Lepiej zatkaj nos.
- Zaaabiesz to ode mnie… - syknęła półelfka niczym wampirzyca na widok czosnku. Najwyraźniej znała już ten “lek”.
- No już… mamy dziś randkę, a ty pracę. Mam całą butelkę soku na popitkę. - El usiadła na wannie z ciepłym uśmiechem i podsunęła półelfce zielony płyn. - To tylko jeden duży łyk.
- Nie chcę…- zamarudziła niczym rozkapryszone dziecko. I nawet próbowała sztuczki ze szczenięcymi oczami. El znała ją z domu rodzinnego. Jej bracia próbowali tego na matce… z mizernym skutkiem.
- A z mojego biustu to wypijesz? - Morgan spróbowała przekupić półelfkę, wiedziała jednak, że obietnica słodyczy nie pomoże tak jak w przypadku jej braci.
- No dobrze…- zgodził po chwili namysłu rudowłosa.
El odstawiła naczynia i zdjęła z siebie gorset i sukienkę. Jedną ręką mocno ścisnęła swoje krągłości, a drugą nalała w zagłębienie między nimi specyfik od półorczycy. Potem czeka ją sporo szorowania.
Półelfka skorzystała z okazji i wychłeptała lek, by potem wybałuszyć oczy i wycharczeć boleśnie.
-Phhaaaaliii!
Morgan podała gospodyni sok, a gdy ta piła rozebrała się do końca i weszła do wanny.
- Juuuż… lepiej…- po łapczywym wypiciu butelki Almais opadła na brzeg wanny i zarzekła się.
- Nigdy więcej alkoholu. Od dziś odrzucam picie trunków.
Zabrzmiało to jak pusta obietnica nałogowego pijaka.
- Przypomnę ci o tym wieczorem. - Morgan zabrała się za szorowanie swych piersi przy okazji je masując. - Mam dla nas jeszcze śniadanie.
- Nie wiem czym siły by jeść cokolwiek.- westchnęła ciężko rudowłosa.- Co… co wczoraj robiłam, co my robiłyśmy? Co gadałam?
- O tym, że Laventa jest irytująca, ale jej potrzebujesz. Potem podbiłaś moją pupę palcami i obiłaś ją paskiem. A… i mamy pójść na zakupy. Wiesz… strój pokojówki i zabawki. - Morgan nie przerywała mycia swoich piersi. - Ciekawe co powiedziałaś tej nekromantce.
- No a ty mi na to pozwoliłaś? No tak.. obiecałam ci ubranie i zabawki... Przekupna jesteś.- odparła żartobliwie Almais i dodała. - Laventa chciała pomocy przy swoim projekcie… i pewnie ją ode mnie otrzyma, nie stać mnie na antagonizowanie jej.
- Wiesz… moje zdanie jest tu bez znaczenia. Ja jej nie lubię i jej nie ufam. - El zabrała się za opłukiwanie swoich piersi.
- I dobrze. Bo ja też jej nie ufam. Ale czasem potrzebuję jej pomocy przy moich badaniach.- odparła smętnie Almais. - Więc… muszę się zgodzić na ten zgniły kompromis.
- Wolałabym by była inna opcja. - Morgan pochyliła się i pocałowała Almais.
- Ja też…- zamruczała Almais podczas pocałunku napierając ciałem na El, a potem przedłużając pocałunek i lubieżnie ocierając się pokojówkę.
Morgan położyła się na kochance dociskając swoje piersi do jej biustu.
Almais rozkoszowała się długo pocałunkiem, jak i miękkim ciałem panny Morgan. Niemniej w końcu mruknęła.
- Dość chyba porannego migdalenia. Nie chcę psuć ci apetytu przed wieczorem.-
Oderwała się od kochanki i przeciągnęła.
- Mamy dużo do zrobienia. Musisz kupić nam bieliznę. Zaraz podrzucę ci wymiary. A i suknie też. Hmm… wyłożę odpowiednią sumę gotówki. Nie zaszalejesz, ale nie wyjdziemy też na żebraczki.
- Ekhym.. suknie i bieliznę? To gdzie się wybieramy wieczorem? - Morgan odsunęła się od półelfki i powoli wstała z wanny.
- No… to są… to będą stroje na randkę. Mam trochę awanturniczych strojów, mam trochę seksownych… ale tym razem będziemy wyglądać… szykownie. - zadecydowała Almais i zamyśliła się. - Więc trzeba będzie kupić coś takiego.
- Masz jakiś sklep, który przychodzi ci do głowy? - Morgan wytarła się ręcznikiem i zabrała za ubieranie swojej sukienki. - W jakimś konkretnym stylu? Mogę ci pokazać swoją sukienkę do teatru i zobaczysz czy coś takiego czy coś innego.
- Nawet kilka takich sklepów znam. Ale jeśli chcemy naprawdę im zawrócić w głowie to nie kreacjami ze sklepów w których kupują wszyscy którzy coś znaczą… nie wyróżnimy się papugując innych. - rozważała półelfka półleżąc w wannie. Po chwili ożywiła się dodając. - Pokaż ją!
Morgan skończyła się ubierać i po chwili wyszła do salonu by wrócić z sukienką, którą kupiła na spotkanie z Charlesem.
- Nie jest… bardzo bogata. - Powiedziała nieco niepewnie, przykładając do siebie sukienkę by Almais mogła ją sobie obejrzeć.
- Urocza. - przyznała Almais przyglądając się pokojówce. - Coś w tym stylu tylko bardziej bogato i prowokująco. Ty masz łatwiej… mój biust nie jest wart prezentacji.
- Kwestia dobrego gorsetu. - Morgan wzruszyła ramionami. - To rozejrzę się.. pani gdzie ją kupowałam była nieco… nieprzyjemna.
- Ale to nie z nią idziesz na randkę. - zaśmiała się Almais. - Może być chamska, byleby towar był solidny.
- Ta się wspaniale sprawdziła, nawet przy moim niezgrabnym kochanku. - Morgan zaśmiała się ciepło. - Dobrze, to coś nam wyszukam. A bielizna?
- A która z nas ma lepszy gust w jej doborze? - zapytała rudowłosa. - Zwłaszcza jeśli randka skończy się zgodnie z naszym planem.
- Radzisz sobie całkiem nieźle. - Morgan złożyła swoją suknię starannie. - Może też miałaś ochotę założyć coś konkretnego.
- Hmmm…- zadumała się półelfka wychodząc z kąpieli i dodała z uśmiechem. - Zaskocz mnie.
Następnie zaczęła się wycierać ręcznikiem mówiąc. - Zostawię ci pieniądze i moje wymiary przy łóżku w sypialni. Kup sukienkę dla mnie i bieliznę. Reszta będzie na twoje pomysły i potrzeby. Masz wyglądać szałowo… a jak to osiągniesz to już twoja sprawa.
Morgan przyglądała się półelfce nieco niepewnie. Z tego co pamiętała to nie ona miała być główną atrakcją wieczoru, tylko Almais.
- To podaj mi proszę jeszcze tą listę sklepów. Zajrzę do nich. - Dodała w końcu planując jeszcze posprzątać przed wyjściem na zakupy.
- Eeem… dobrze… napiszę ci adresy. - zamyśliła się Almais owijając się ręcznikiem. - Acz nie musisz z nich korzystać.
- Jestem ciekawa gdzie uzupełniasz garderobę. - Morgan zaśmiała się chowając swoją suknię.
- Wchodzę do sklepu, wybieram co mi się nawinie pod rękę albo wpadnie w oko. Kupuję i wychodzę, nie mam czasu i głowy do… przeszukiwania wieszaków. Odkrycia wymagają poświęceń.- wyjaśniła rudowłosa.- Czasem takich... a czasem takich jak wczoraj.
- Hm… brzmi jakby twoje poświęcenie przyszło dziś rano. - Morgan zamyśliła się wydobywając księgę zaklęć. - Jesteśmy umówione na kolację?
- Mój piękny wygląd i naturalna gracja maskuje brak gustu jeśli chodzi o wybór strojów. Ja po prostu nie mam głowy do strojenia się.- westchnęła teatralnie półelfka i dodała zerkając przez ramię. - I choć trudno w to uwierzyć, nie lubię chodzić na zakupy.
Po czym skinęła głową.- Tak… wstępnie. Brat później poinformuje mnie w kwestii detali.
- Byłam ciekawa ile mam czasu na zakupy. Ja…. Nigdy za bardzo nie było mnie stać na to, by chodzić po sklepach i coś sobie wybierać. - Morgan wstała od kufra ze swoją księgą zaklęć, chcąc do niej zajrzeć. - Wiele ubrań uszyła mi mama lub ja sobie sama.
- Spokojnie masz czas do wieczora, a jakby go zabrakło to… na nas warto czekać.- odparła Almais zabierając się za ubieranie.
- Dobrze. - Morgan usiadła obok tacy ze śniadaniem i zabrała się za lekturę swojej księgi zaklęć.

Na poczcie. Znów list od rodziny. Ciepły, choć z oczekiwaniami, że znów się pojawi w domu.
Oddanie naczyń u półorczycy zajęło też chwilę. Wcześniej już zebrała papier z wymiarami Almais i listę sklepów jakie były warte odwiedzenia. I pieniądze. Dwa i pół tysiąca dolarów na zakupy.
Sporo acz bez przesady. Lista sklepów podanych przez półelfkę liczyła osiem lokacji, wszystkie w różnych dzielnicach Uptown.
Morgan postanowiła je odwiedzić nim uda się w lepiej sobie znane rewiry. Poprosiła tylko na poczcie by wskazali jej do których jest bliżej a do których dalej. A potem tam się udała.

Już pierwszy sklep wołał: “Nie należysz do tego miejsca”. Potężne gotyckie wrota zdobione miedzianymi i mosiężnymi płaskorzeźbami. Półork odźwierny o łapach gorylich jeśli chodzi o rozmiar i nienagannie ubrany jeśli chodzi o gust. Ochroniarz i lokaj w jednym. W środku dwa piętra. Na dole mały salonik z kanapami na których można było siadać, z obsługą tłoczącą się niczym muchy wokół bogatych klientek… lub tych co pozowały na bogate. Tu też, w niczym muzealnych gablotach, prezentowano najcenniejsze suknie i stroje. Bogate od klejnotów i zapewne też od magii. Natomiast reszta znajdowała się na piętrze. Na które to pewnie należało wejść po schodach.
Morgan podążyła w tamtym kierunku z zaciekawieniem zerkając na zawartość gablot. Jakże inne było Uptown. Co prawda dziewczęta z Downtown także marzyły o pięknych sukniach ale wątpiła by wyobrażały sobie te stroje.
Bo to co widziała, przekraczała możliwości wyobraźni. Na przykład ta skandaliczna suknia niemal uszyta z drobniutkich brylantów i innych kamyków szlachetnych.

Odsłaniała zdecydowanie zbyt wiele i utrudniała skupienie uwagi. Bo na czym zawiesić wzrok, na dekolcie tak dużym, że nie wydawało się możliwym pojawienie się w takiej sukni publicznie. Czy na błyszczących kamieniach wartych pewnie tyle co dwie kamienice.
Morgan była pewna jednego. Pieniędzy, które dała Almais by na to nie wystarczyło. Ciekawa była jednak co skrywa piętro i czy tam stroje są równie kosztowne.
Gdy tam ruszyła i zbliżyła się do schodów, nagle jej drogę zastąpiła kobieta ubrana w skromną acz szykowną suknię z materiałów najwyższej jakości. Owa niebieskooka niewiasta, była młoda ale z pewnością doświadczona w tej branży. Za to niepewna co zrobić z El.
- W czym mogę pomóc?- niemal zaświergotała nerwowo.
- Szukam sukni dla mojej pani. - Morgan dygnęła grzecznie. - Czy moja obecność jest kłopotem?
- Nie oczywiście, że nie… jaki kłopot. Klientki zawsze są mile widziane, bez względu na pochodzenie społeczne. Więc… jaka to ma być suknia? - zapytała uprzejmie pracownica sklepu.
- Jest czarodziejką więc ma… specyficzny gust. - Odpowiedziała El dając dyskretnie znać iż nie wypada jej zdradzać zbyt wiele.
- To nie problem. Obsługujemy też i osoby uzdolnione w tej materii. Czy... szata ma mieć jakieś konkretne właściwości?- zapytała cicho i dyskretnie sprzedawczyni.
- Nie… bardziej być odpowiednia na spotkanie z potencjalnym partnerem. - Morgan uśmiechnęła się ciepło. - Moja Pani pochodzi z elfiej rodziny.
- Coś tradycyjnego, czy bardziej ekstrawaganckiego?- zapytała ekspedientka, ruszyła po schodach zerkając przez ramię i mówiąc do El. - Proszę za mną.
- Ekstrawaganckiego. - Morgan podążyła za kobietą. Cóż… było jej nawet szkoda, że nic tu nie kupi. Obsługa była przyjemnie inna niż w sklepach, do których przywykła.
- Mamy piękną suknię ze skrystalizowanych płomieni podszywaną jedwabiem. Całe dziesięć tysięcy tylko, a zrobi wrażenie na każdym potencjalnym wybranku. Prawdziwa okazja.- wesoło szczebiotała ekspedientka, gdy obie weszły na piętro. Tu, ku uldze El, większość sukni nie wyglądała tak niezwykle. Ubrania na wieszakach były przeważnie eleganckie i stylowe, ale i bardziej tradycyjne. Pomijając oczywiście kilka wyjątków.
- Z przyjemnością sprawdzę krój i wymiary. - Morgan przytaknęła ruchem głowy. - Jeśli wszystko będzie odpowiednie przekażę mej pani iż może przybyć na przymiarki.
El wczuła się w swoją rolę dziewczyny na posyłki. Dziesięć tysięcy… jak bardzo by chciała móc wydać takie pieniądze na jedną suknię. Duncan pewnie by i mogła.
- Jeśli Pani pozwoli chciałabym jednak obejrzeć i pomierzyć kilka sukien.
- Oczywiście… pani sama wybierze czy coś mam przynieść?- zapytała uprzejmie ekspedientka.
- Z chęcią wysłucham propozycji, ale jak coś przypadnie mi do gustu poproszę o podanie. - El sięgnęła do swojej torby i wydobyła z niej karteczkę z wymiarami i metr krawiecki.
- Oczywiście…- odparła ekspedientka i pognała w pośpiechu. Następnie co chwilę przychodziła i odchodziła z kolejnymi egzemplarzami sukni. Jedne były niezwykłe ze względu na materiał, inne z powodu magii w nie wplecionej. Każda piękna, każda niezwykle śmiała, każda… poza zasięgiem 2500 $.
Morgan obmierzyła je rzetelnie chwilę porozmawiała z ekspedientką notując kilka rzeczy i obiecała że przekaże wszystko swojej Pani. Nie chciała zabierać błękitnookiej zbyt wiele czasu bo i sama go nie miała.
- Coś jeszcze by twoją panią interesowało?- zapytała na koniec ekspedientka.
- Pozostawię mojej Pani ocenę jeśli się pojawi. - Morgan dygnęła grzecznie. - Dziękuję za pomoc.
- Od tego tu jestem.- odpowiedziała kobieta z profesjonalnym uśmiechem.
Morgan opuściła sklep i udała się do kolejnego. Obiecując sobie, że jeśli tam sukienki na wystawie będąc wyglądać jak dwie kamienice to po prostu ruszy dalej. Jakby nie patrzeć musiała coś jeszcze kupić ale pieniądze chyba nie planowały się rozmnożyć w jej sakwie.

Kolejny sklepik wybrany przez Almais wydawał się przeciwieństwem poprzedniego. Po pierwsze był mniejszy, po drugie pełno tu było tiullów i atłasów w odcieniach czerni, purpury i fioletu. I łańcuchy. Kto na wystawie wiesza łańcuchy? Ano… elfka z czerwoną kolczastą obrożą na szyi wkomponowaną w białą suknię. Jasnowłosa sprzedawczyni z fryzurą w postaci połowy głowy wygolonej znudzonym spojrzeniem obrzuciła wchodzącą Elizabeth.
- Witamy w świątyni sztuki i bezpruderyjności. - rzekła na powitanie.
Morgan pomyślała, że rzeczywiście takie miejsce mogło się podobać Almais.
- Dzień dobry. - Dygnęła grzecznie. - Szukam sukni dla mojej pani, czy mogłabym się rozejrzeć?
- Oczywiście.- uśmiechnęła się elfka i wodząc spojrzeniem za El spytała.- A na jaką okazję?
- Spotkanie z potencjalnym kandydatem. - Morgan czując to spojrzenie pozwoliła sobie na delikatne kołysanie biodrami. Była bardzo ciekawa repertuaru tego sklepu.
- Na to też mamy coś.- mruknęła elfka wędrując spojrzeniem za pupą El.- Coś z dużym dekoltem?
Na repertuar zaś składały się koronkowe suknie, gorsety oraz bielizna. Wszystko to w dość ciemnych kolorach, dużo czerni i krwistej czerwieni. Dość specyficzny gust kolorystyczny. Suknie ociekały seksapilem, ale czy Almais byłoby w nich do twarzy? Chyba niekoniecznie.
- Bardziej coś co podkreśliłoby skromne krągłości. - Morgan posłała ekspedientce nieco zadziorny uśmiech i powróciła do przeglądania sukni chcąc oszacować ich wartość, ale też myśląc jak sama by w niektórych wyglądała. Szczególnie jedna dawała spore pole do wyobraźni El...

Odsłaniając jej ramiona, dekolt i nogi i… dając także spore możliwości… bratu Almais.
- Tu jest kilka intrygujących, kreacji.- mruknęła tymczasem elfka przynosząc kilka sukni do oglądnięcia.
- A ile… jest warta ta? - Morgan pokazała swoje znalezisko ekspedientce zerkając przy okazji na przyniesione przez nią kreacje.
- 950$ jak dla ciebie. Odpuszczę sobie te dwadzieścia pięć centów.- odparła sprzedawczyni.
Morgan zaśmiała się ciepło na te słowa.
- Brzmi jakbym nie wypadła zbyt dobrze. - Zdjęła suknię i przyjrzała się jej przykładając ja do swego ciała. - Myślisz, że by do mnie pasowała?
- To najlepiej sprawdzić… od razu.- stwierdziła elfka opierając się o ladę. Miała czarny gorset i czarne obcisłe spodnie, co podkreślało jej zgrabne ciało i pośladki oraz długie nogi.
- Tam jest przebieralnia.
- Dobrze. - Morgan wzięła suknię i udała się we wskazanym kierunku by ją przymierzyć. Nie była tania… ale jeśli dołoży nieco od siebie i daruje sobie zakup bielizny dla siebie… może resztą wystarczy na strój dla Almais.
Nie była tania… za to przylegała do ciała niczym druga skóra i choć daleko jej było do skandaliczności sukni z poprzedniego sklepu, to nadal… nie mogłaby się w takiej sukni pokazać matce. Za to Almais z pewnością doceni ten wyzywający dekolt. I jej brat też.
Morgan obróciła się spoglądając na ekspedientkę.
- I jak?
- Nie wiem jak na twojej pani, ale na tobie kusi do dobrania się do ciebie.- odparła ekspedientka pożerając El wzrokiem.
- Chciałabym to kupić sobie. - Morgan zaśmiała się a jej piersi zafalowały kusząco w ciasnym acz nadal mocno wyciętym gorsecie.
- Cóż… z pewnością pasuje do ciebie… - kobieta przesunęła spojrzeniem po zgrabnych nogach czarodziejki.
- Nie dam rady wytargować więcej niż 25 centów? - El posłała ekspedientce zadziorne spojrzenie.
- No nie wiem… może ze sto dolarów. Tylko jak chcesz wytargować?- zapytała elfka przyglądając się pannie Morgan.
Elizabeth podeszła do ekspedientki blisko, bardzo blisko. Czy musiała zbijać cenę? Pewnie nie, ale była ciekawa spojrzenia kobiety na jej ciele i jej reakcji gdy niemal zetknęła się swym biustem z piersiami ekspedientki.
- Hmm… z pewnością ta suknia pasuje do ciebie. W tym miejscu…- pochwyciła za piersi czarodziejki i ścisnęła delikatnie wypiętrzając je z gorsetu. -... nie ciśnie?
- Nie… zdaje się.. jakby była moją drugą skórą. - El wydała z siebie cichy pomruk zadowolenia czując tą napaść.
- Więc… sto dolarów to duża… obniżka nie uważasz?- zamruczała elfka ocierając uwięzione piersi o siebie.
- Hm… całkiem … całkiem. - Morgan posłała kobiecie zadziorne spojrzenie.
- Więc… jaka jest twoja propozycja? - zapytała elfka nadal ugniatając krągłości czarodziejki i zamyślając się nad czymś.- Myślałaś ooo… pozowaniu?
- Nawet miałam już okazję to robić. - Dłonie Morgan przesunęły się po bokach ekspedientki. - Ale biorę za to nieco więcej. A dla kogo i do czego?
- Prezentowania moich strojów… wybranym klientkom. O ile nie boisz się, że mogą pomacać suknię na modelce.- zamruczała ekspedientka w zamyśleniu.
- Hm… a kiedy? Wiesz… mam też inną pracę. - Morgan uśmiechnęła się. Była ciekawa o jakie stroje może chodzić… i co to za klientki.
- To rzeczywiście problem…- zamyśliła się elfka mocniej ściskając piersi El dłońmi i westchnęła dodając z uśmiechem. - Pewnie za dwa, trzy dni… więc może lepiej nie. Poczekaj.
Puściła biust Elizabeth i ruszyła do drzwi by je zamknąć. A następnie wywiesić wywieszkę: “Wrócę za parę minut”.
Morgan posłusznie zaczekała przeglądając się w sukni. Nie była kosztowna, była jednak w niej pewna elegancja, a do tego niesamowicie podobał się czarodziejce sposób w jaki została uszyta.
- Więc…- elfka wróciła do czarodziejki od tyłu przesunęła po jej biodrach, do gorsetu… rozpięła go odsłaniając jej biust.- … przyjrzymy się twoim… argumentom.
- Yhym… - El zamruczał a czując chłód na swych krągłościach.
- Są bardzo ładne… miękkie… sprężyste. - palce właścicielki sklepu rozkoszowały się uwolnionymi piersiami Elizabeth, ściskając je i ugniatając. -... i rozpalają.
- Masz… wiele kostiumów, które do nich pasują. - El poddała się pieszczotom obserwując siebie i pieszczącą ją elfkę w lustrze.
- Nie licz na aż tyle zniżek. Zresztą… na razie to ty się bawisz, czas będzie na zamianę ról.- delikatnie popchnęła El do przebieralni, podążając tuż za nią.
- Klęknij przede mną…- nakazała sama rozpinając swoje spodnie drżącymi palcami.
Morgan przyklęknęła starannie układając suknię. Spodziewała się tego czego oczekiwała elfka jednak na razie udawała niewiniątko. Niewiniątko z obnażonym biustem.
Elfka szybko zsunęła z siebie ciasne spodnie, a potem z trudem podszywane czarną skórą majtki. Pod nią miała oczywiście intymny kobiecy zakątek, gładki ale za to wytatuowany.
- Nie masz nic przeciwko zapracowaniu na swoją zniżkę.- rzekła kobieta bo też i jej zakątek z wytatuowanym wężami, był nieco… wilgotny.
Morgan przesunęła palcami po tatuażach z zaciekawieniem.
- Nie zarabiam swoim ciałem… nazwijmy to więc wymianą przysług. - Uśmiechnęła się ciepło do elfki delikatnie masując jej kwiat by ją pobudzić. - Ten tatuaż? Nie bolał?
- Bolało strasznie… ale dla sztuki czasem trzeba pocierpieć. - mruknęła lubieżnie elfka i dodała rozpalonym głosem. - Wymianą przyjemności niż przysług.
- Yhym… - Morgan przesunęła językiem po jednym z węży sięgając w głąb kobiecości kochanki.
- Kto… wie.. może kiedyś… ty też. - jęknęła eflka sięgając palcami pod szatę, by zacisnąć palce na swojej piersi. -Eeech… czegoś tu mi brakuje, ale… trudno.
- Czego? - Morgan poruszała palcami wewnątrz kochanki. Ona też? W sensie, że zrobiłaby sobie tatuaż? Jakoś budziło to wątpliwości czarodziejki, starała się jednak skupić na kochance.
- Czegoś na twojej… szyi i łańcuszka w moich palcach… który by łączył się z obrożą na twojej… szyi. - sapnęła rozpalonym głosem sprzedawczyni spoglądając w dół i mocząc się coraz bardziej.
- Niestety nie mam przy sobie takich ozdób. - Morgan zahaczyła językiem o wrażliwy punkt kochanki wsuwając w jej wnętrze kolejny palec.
- Ja… mam… takie dodatki… w sprze..daży…- sapnęła rozpalonm głosem elfka opierając się plecami o lustro w przebieralni i będąc coraz bliżej szczytu.
- Mam przerwać? - El wbiła palce mocniej w kochankę.
- Nie.. nie.. trzeba…- zarówno lubieżne mlaśnięcia jakie wydawało jej ciało, jak i jej głos mówił pannie Morgan, że kobieta za chwile dojdzie.
El kontynuowała więc swoje pieszczoty chcąc doprowadzić kochankę do szczytu, który ta po chwili osiągnęła. Po czym przeciągnęła się leniwie łapiąc oddech po chwili.
Morgan wydobyła z elfki palce i obliczała je dokładnie przyglądając się sprzedawczyni. Była ciekawa jak często ulegała ona takim pokusom.
- Tak. To było… interesujące.- stwierdził elfka naciągając bieliznę i podciągając spodnie. - I obniżka będzie.
El posłała jej figlarny uśmiech jednak zamiast się ubrać rozebrała się do naga i sięgnęła po bieliznę, w której przyszła.
- Jestem ciekawa czy masz jeszcze jakieś tatuaże. - Przyznała naciągając majtki na wilgotny kwiat.
- Mam… nie tylko tam i na szyi. Gdzie? Może kiedyś zobaczysz je.- wymruczała ekspedientka bezczelnie przyglądając El jak się rozbiera i przebiera.
- Nie ma to jak odpowiednią zachętą by klientka wpadła na kolejne zakupy. - Morgan mrugnęła do elfki nakładając sukienkę w której tu przyszła.
- Muszę dbać o moje interesy.- odparła elfka wesoło inkasując zapłatę od El. Pomniejszoną o spory upust.
- Do zobaczenia. - El pomachała właścicielce i ze swymi zakupami ruszyła na dalsze poszukiwania.

Kolejny sklep nie był tak wyszukany jak pierwszy, nie był tak… specyficzny ja drugi. Suknie na wystawie choć zrobione z drogich materiałów prezentowały się dość… klasycznie. Nie miały dużych dekoltów i sięgały do stóp. Co nie znaczy że były brzydkie.
El wiedziała jednak, że nie na tym zależało Almais obejrzała więc z zaciekawieniem wystawę i ruszyła dalej.
Kolejny sklepik był podobny, potem następny… wreszcie trzeci się czymś wyróżniał. Mechanicznymi tłokami poruszającymi ładne i zróżnicowane suknie, dużą ilością zębatek i kamieni półszlachetnych w kreacjach i krasnoludzko-gnomim podejściem do mody.
Morgan przyglądała się tej wystawie dłuższą chwilę. Wątpiła by trafiła tu na coś dla Almais. Krasnoludy były dosyć… konserwatywne. Wystawa zaciekawiła ją jednak na tyle, że zajrzała do sklepu.
Zanim zdążyła się rozejrzeć, już znalazła się przy niej szczebiotliwa sprzedawczyni z rasy gnomów ciągnąc od sukni do sukni i gadając tak szybko, że El nie zdążyła zrozumieć co mówi, ani nawet jej odpowiedzieć. Więc była ciągnięta od jednej sukni do sukni, aż dotarli do tej która nie tylko była szykowna i ekscentryczna.

Ale też, opancerzona na gorsecie, pełna ukrytych skrytek, w tym także kilka z nożami, do tego kompas, miejsce na małe pistolety i… El łatwo było sobie wyobrazić w niej dominującą nad nią Almais dociskającą butem na obcasie jej nagie ciało do łóżka. Taaak… to z pewnością była suknia dla takich kobiet.
Morgan ciekawa była tylko jednego… ile to cacuszko było warte.
Spojrzała z uśmiechem na sprzedawczynię i wskazała na sukienkę.
- A ile kosztuje ta?
- Ochdrobiazgledwietysiąclubmniejjeśliusuniemyczę śćgadżetówibroń.- odparła beztrosko gnomka, po czym rzekła wolniej.- Tysiąc maksymalnie… mniej po usunięciu części wyposażenia. Bez pistoletu z amunicją już tylko 900 $.
- A czy pomoże mi Pani sprawdzić wymiary? To suknia dla mojej pracodawczyni.
- Żadenproblemdopasujemyjąnamiejscuautoma... - wypowiedź gnomki przerwał niewielki wybuch i kłęby dymu wydobywające się z zaplecza, co bynamniej nie wywowało zdziwienia czy przerażenia na obliczu sprzedawczyni. Co najwyżej irytację.- … dopasujemy o ile KTOŚ przyłoży się do swojej roboty i nie zepsuje znów przekładnika!
- Heeej… nie moja wina, że twoje usprawnienie niczego nie usprawnia poza awaryjnością machiny czyniąc ją jeszcze bardziej awaryjną! Mówiłem że więcej gwizdków jest zawsze pożądane! - odezwał się męski głos z zaplecza.
- Ciężko być wizjonerką.- stwierdziła gnomka i dodała beztrosko chowając wymiary Almais w mały dekolt swojej sukni (to znaczy dekolt był duży, ino jej piersi nie). - Proszę tu chwilę poczekać przyniosę kawę… więc optuje pani za wersja za 1000 $?
- Moja Pani nie korzysta z broni palnej. - Morgan usiadła na jednym z krzesełek. - Choć z bacika by się zapewne ucieszyła.
- Da się zastąpić. Jaki bat?Skórzany?Łańcuchowyzkolcami?-odparła szybko gnomka.
- Och… proszę wziąć na mnie poprawkę. Wolałabym nie oberwać batem łańcuchowym z kolcami. - El mrugnęła porozumiewawczo do sprzedawczyni.
- Aaaa taki… jakieś inne zabawki poukrywać?Małycałyprzekrójdodatków.- odparła wesoło gnomka.- Podbije to nieco cenę do 1200$.
Morgan zamyśliła się. Nie była pewna czy wtedy wystarczy jej na bieliznę. Niby nie musiała kupować gorsetów, ale pończochy, pas… majtki. - Tak… poproszę dodać takie dodatki.
- Zarazsiętymzajmiemy.- odparła z uśmiechem gnomka i ruszyła by zrobić kawę. Tymczasem dym z zaplecza powoli zmieniła się lekką szarą mgiełkę, gdy włączyły się ukryte w ścianach rotory.
Wkrótce gnomka wróciła z kawą i dodała.
- Nie będzie problemów z wymiarami, jak i dodatkami.- rzekła po czym z ekscytacją zaczęła opowiadać o tym, gdzie są poukrywane różne zabawki w tej sukni. W tej którą dostanie Almais, łącznie z kajdankami obszytymy króliczym futerkiem… do czego one mogły służyć? Sądząc z podekscytowania gnomki przy omawianiu ich ukrycia, ona wiedziała.
- Też lubi Pani takie rozrywki? - Morgan uśmiechnęła się ciepło popijając kawę. - czuła jak same opowieści gnomki sprawiają, że robi się jej ciepło i mokro.
- Ooo tak… lubię eksperymenty…- odparła gnomka z uśmiechem.- … także w sypialni. Trzeba się rozwijać.
El zaśmiała się ciepło.
- No tak. I macie jakieś ciekawe zabawki z tym związane? - Morgan przyjrzała się gnomce z zaciekawieniem.
- Wszystkocojestwsuknibyłotestowane. Oczywiście nie te konkretne egzemplarze, ale… sama rozumiesz? - odparła sprzedawczyni.
- To teraz muszę liczyć na to iż moja Pani zechce je na mnie przetestować. - Morgan uśmiechnęła się i upiła spory łyk kawy.
- Jakmożnaniewypróbowaćnowychopcji?- dla gnomki taka sytuacja wydawała się… absurdalna.
- Moja Pani ma wielu kochanków i wiele kochanek. - Morgan zaśmiała się.
- Tym bardziej jest okazja do wielu testów w wielu kombinacjach! - stwierdziła entuzjastycznie gnomka.
- Ale niekoniecznie ze mną, czyż nie? - Morgan dopiła kawę i odstawiła pustą filiżankę.
- No nie wiem. - sprzedawczyni przyjrzała się krytycznie czarodziejce.- W tym stroju trudno ocenić twoją pełną atrakcyjność.
- Cóż.. - El uśmiechnęła się zadziornie opierając się łokciami o blat i nieco eksponując nieco swoje piersi.
- No… wyglądają apetycznie. - przyznała gnomka i krzyknął. - Bargan, choć tu!
Z zaplecza wynurzyła się czupryna pod którą były duże gogle i jakaś maska.
- Co? - zapytał ów osobnik.
- Ładne ma cycki?- zapytła sprzedawczyni.
- Trudnopowiedzieć, bo nie całe widać.- grubą rękawicą przetarł gogle.- Ale to co widać jest podniecające.
- No więc… nie wiem czemu twoja szefowa miałaby sądzić inaczej.- stwierdziła gnomka.
Morgan zaśmiała się ponownie. To towarzystwo było całkiem miłe.
- Ile zajmie jeszcze naszykowanie sukni? Muszę rozejrzeć się jeszcze za bielizną.
- Już niedługo. Barganzaraz skończy.- stwierdziła gnomka, a Bargan wrócił do roboty.- Bieliznę też sprzedajemyalekrasnoludzkąwięcpewnie nie zainteresuje cię.
- Szukam czegoś delikatnego. - El przytaknęła ruchem głowy.
- Myzdelikatnychrzeczymamytylko uprzęże.- odparła sprzedawczyni. - Z delikatnychskór.
- Tak podejrzewałam. - Morgan rozejrzała się po sklepie. - Będę musiała nieco poszukać.
- Powodzenia. - stwierdziła gnomka, a tymczasem Bargan wrócił ze strojem zakupionym przez El. Pozostało się jeszcze rozliczyć i… ruszyć w dalszą drogę.
- Tu jest lista co, gdzie jest i jak używać.- dodała jeszcze gospodyni wręczając pannie Morgan papierową instrukcję po otrzymaniu zapłaty.
- Dziękuję. - El schowała listę starannie i udała się na poszukiwanie bielizny. Nie zostało jej zbyt wiele pieniędzy.

“Dom urody Agraila” nie wyróżniał się zbytnio od innych domów, ale był popularny. Zwłaszcza wśród niewiast. Agrail był półelfem potrafiącym przygotować egzemplarze pięknej i delikatnej bielizny po okazyjnych cenach, więc… był śmiertelnym wrogiem rodu Morganów. O czym matka El przypominała półelfowi za każdym razem, gdy spotykali się na festynach. I za każdym razem Agrail “umierał” porażony tą wieścią. Owszem istniała pomiędzy nimi przyjazna acz zacięta rywalizacja… i Agrail często ją wygrywał, bowiem eksperymentatorski Adelaide często okazywał się zmierzać w stronę zbyt dużej ekstrawagancji jak na gusta kumoszek z Downtown.
Morgan nie miała nic przeciwko półelfowi. Downtown było duże i wierzyła, że każdy znajdzie tu klientów dla siebie. Teraz po raz pierwszy od dawna weszła do salonu prowadzonego przez Agraila i rozejrzała się z zaciekawieniem.
Nic się tam nie zmieniło. Nadal było ciasno, ciemno i przytulnie. Dwie młódki chichotały przy majtkach i gorsecie przeznaczonym dla chojnie obdarzonej półroczycy, wiszących na modelu.
Był też i sam Agrail liczący coś na kartce papieru. Matematyka nigdy nie była mocną stroną półelfa. Agrail… choć nazywany półelfem, równie dobrze mógł mieć owej krwi mniej. W jego przypadku twarde rysy i bujna broda świadczyły o silnych wpływach ludzkich. Jedynie uszy były szpiczaste… ledwie.
Morgan podeszła do kontuaru.
- Witam konkurencję. - rzuciła z uśmiechem.
- Hej.- uśmiechnął się Agrail na jej widok.- Przyszłaś na przeszpiegi? Słyszałem, że masz jakąś dobrze płatną pracę w Uptown i już nie musisz tu zaglądać?
- Praca pracą, a interesu rodzinnego trzeba pilnować. - Morgan zaśmiała się ciepło. - Jak tam interes?
- Wlecze się. - wzruszył ramionami półelf.- A od pilnowania swojego to Adelaide… ma ponoć nową uczennicę. Nie ona powinna to czynić?
- To jeszcze uczennica. - El wzruszyła ramionami. - Ale to w sprawie mojej nowej pracy przychodzę. Masz chwilkę by pomóc konkurencji?
- Czy to etyczne pomagać konkurencji?- zaśmiał się Agrail i spytał.- W czym problem?
- Pracuję dla pewnej półelfki i dostałam polecenie by nabyć jej bieliznę. Pomyślałam, że może znajdę u ciebie coś co przypadnie jej do gustu, jednak nawykła jest do wyrobów podobnych do elfich.
- A jakie dokładnie są jej gusta i jakich elementów bielizny poszukujesz? - zapytał mężczyzna drapiąc się po brodzie.
- Pończoch, pasa i majtek, a gusta… lubi zwracać na siebie uwagę. - Morgan rozejrzała się po sklepie sama szukając czegoś wzrokiem.
- Nie lepiej by było wybrać coś z repertuaru twojej mamy? - zapytał Agrail razem z El przeszukując spojrzeniem półki. Bieliznę bowiem robił ładną, ale tylko klasyczne wzory.
- Pomyślałam, że twoje elfie rączki mogły upleść coś co bardziej przypadnie jej do gustu. - Morgan uśmiechnęła się zadziornie.
- Nie znam za bardzo jej gustu. - Agrail zaczął wykładać na ladzie, jego zdaniem, najbardziej śmiałe komplety bielizny. - Jakie kolory preferuje?
- Czernie, czerwienie. Czasem fiolety. - Morgan przysiadła na krzesełku przy kontuarze.
- Czernie mam…- wybrał jeden bardzo delikatny i półprzezroczysty zestaw. - Czerwienie też by się jakieś znalazły. Fioletów musiałbym poszukać na zapleczu. To mało popularny kolor.
- Na razie mogę obejrzeć to co masz tutaj. - Morgan podeszła do wydobytej bielizny by sobie ją obejrzeć. Musiała przyznać, że kusiło ją by i sobie nabyć jakieś delikatne pończochy, wyróżniałyby się na tle szytej przez mamę bielizny.
- Oczywiście. Oglądaj ile chcesz. - odparł przyjaźnie Agrail podsuwając El kolejny zestaw w którym to oka koronki były na tyle duże by odsłaniać nieco więcej skóry.
Zestaw był uroczy jednak Morgan obawiała się, że dla Almais może być za skromny i jakoś widziała półelfkę w satynach, w których specjalizowała się jej matka.
- Ile ten zestaw? - Wskazała na komplet z mocniej wyciętymi majtkami i większymi oczkami w koronce.
- Sto pięćdziesiąt. - wycenił szybko półelf.
- Wezmę, a dorzucisz do niego jeszcze drugie majtki by pasowały? - El uśmiechnęła się ciepło. Właśnie nabyła bieliznę dla siebie, choć kto wie, może Almais się spodoba.
- No dobra. - zgodził się półelf po namyśle.
Morgan zapłaciła Agrailowi.
- Powinniście kiedyś stworzyć coś z moją mamą, wyszłaby z tego śliczna bielizna. - Przyznała się do swoich przemyśleń.
- Mamy odmienną klientelę i podejście do tematu mody. - było to bardzo uprzejme "Nie" z jego strony.
- Zauważyłam. - Morgan zaśmiała się. - Dobrze.. nie zabieram ci więcej czasu.
- Zawsze jesteś mile tu widziana. - dodał na pożegnanie sprzedawca.
El pomachała mu i ruszyła w kierunku rodzinnego domu planując dokupić jeszcze nieco bielizny, skoro zostało jej trochę pieniędzy.
Mogła poszukać egzemplarzy wśród konkurencji, ale pewnie matka zabiłaby ją wzrokiem gdyby się dowiedziała. Wypadało więc zrobić zakupy u mamy. Tymczasem przemierzając uliczkę zauważyła, że w jej kierunku podąża znajoma postać. Wyraźnie zamyślony Rupert Wilkins.
- Dzień dobry. - Elizabeth przywitała się z nim niby nigdy nic, ciekawa co też wywołało owe zamyślenie i co tym razem kombinował jej znajomy przemytnik.
To wyrwało z rozmyślań. Przez chwilę przyglądał się czarodziejce, co było niepokojące… a nuż ją rozpoznał?
- Wybacz… wyleciało mi z głowy twoje imię. Za dużo ludzi spotykam… emmm… co u mamy? Interes kwitnie?- zapytał nieco zakłopotany brakami w swojej pamięci.
- Z tego co widziałam, twój kwitł, więc się nie dziwię że taka persona jak moja mogła umknąć. - Czarodziejka zaśmiała się. - Elizabeth Morgan. A co u mamy.. właśnie do niej idę. - Wskazała na kierunek, w którym był jej dom.
- Cóż, rzeczywiście brak mi czasu na skupianie się na klientkach, nawet tak pięknych jak ty. - odparł szarmancko Rupert i zamyślił się pytając. - Nie masz przypadkiem siostry bliźniaczki?
- Mam tylko dwóch młodszych braci. - Odpowiedziała zgodnie z prawdą. - Czyżby po Downtown chodził ktoś do mnie podobny? - Spytała z zaciekawieniem pomijając komentarz do swojej urody.
- Podobna sylwetka, podobny chód, ruchy…- potwierdził Rupert. I dodał po chwili. - Ale nie podszywała się, po prostu… wydajecie się być podobne.
- Powinnam poznać, gdzie udało się ją Panu spotkać? - Spytała niewinnie.
- To było spotkanie w interesach. Nie wiem gdzie ją można spotkać. - odparł Rupert starając się wymigać od odpowiedzi.
- Mam nadzieję, że to nie ona tak Pana zaniepokoiła, gdyż mogłoby się to odbić na odbiorze mojej osoby. - El pozwoliła sobie na żartobliwy ton.
- Nie, absolutnie nie. - zaprzeczył z uśmiechem Rupert. - Chciałbym jeszcze pomówić, ale się spieszę i ty pewnie też?
- Ja niezbyt, ale nie będę Pana zatrzymywać. - El dygnęła grzecznie przed mężczyzną.
- Może kiedyś porozmawiamy dłużej przy kawie. - zaproponował uprzejmie Rupert, acz nie oczekiwał chyba, że coś takiego nastąpi.
- Jeśli będzie miał Pan ochotę, to wie Pan przez kogo mnie szukać. - Morga nie mogła się powstrzymać. Kusiło ją by poznać bliżej tego przemytnika, choć czuła, że znów właduje się w kłopoty. - Popołudnia mam zazwyczaj wolne.
- Będę pamiętał. I proszę pozdrowić rodziców ode mnie. - rzekł na pożegnanie Rupert.
El pomachała mu i ruszyła dalej w stronę swego domu rodzinnego.

Zaś rankiem czarodziejkę obudził mocny zapach kawy. Ten pochodził z filiżanki trzymanej przez szczupłą osóbkę w ciemnej sukni, siedzącej na fotelu naprzeciw łoża. Tajemnicza elfka o połowie twarzy zakrytej puklami ciemnych włosów przyglądała się leżącej w łożu El w ciszy.
- D.. dzień dobry. - El podniosła się powoli już chyba jedynie dla pozorów okrywając się nieco pościelą.
- Leżysz w moim łóżeczku, figlowałaś z moim narzeczonym… czy masz coś na swoją obronę? - mimo że zarzuty były poważne ton głosu elfki był raczej… figlarny.
- Hm… chyba… mogę jedynie powiedzieć, że jesteś piękniejsza w rzeczywistości niż na obrazie i jako rzeźba. - Morgan posłała kobiecie w odpowiedzi także figlarny uśmiech.
- Wątpię… akurat rzeźba jest deczko przesadzona jeśli chodzi o moje wymiary. Fantazja artystkę poniosła. - stwierdziła z uśmiechem elfka zerkając na posąg.
- Tak… znam tą artystkę. Potrafi ją ponieść. - Morgan przyjrzała się z zaciekawieniem temu co skrywała suknia elfki. - Ale… Pani naturalne proporcje są idealne.
- Dziękuję, ale to nie zmienia sytuacji w jakiej jesteśmy. Co więc… powinnam z tobą zrobić? - elfka zdecydowanie za dobrze się bawiła w roli żony przyłapującej kochankę w małżeńskim łóżku. I naprężyła się lekko ułatwiając czarodziejce przyglądnięcie jej biustowi, zgrabnemu choć niedużemu… i zgrabnej nodze wysuwającej się "przypadkiem" z rozcięcia sukni.
- Cóż… może zapytać swego narzeczonego czemu mnie tu sprowadził? - l odezwała się nieco niepewnym tonem, starając się jednak utrzymać uśmiech.
- Siedzi w loszku zakneblowany… czeka na swoją karę. - wzruszyła ramionami elfka bezczelnie zmyślając.
- Cóż… wobec tego mogę zaoferować tylko swoje ciało jako wynagrodzenie tej niekomfortowej sytuacji w jakiej Pani się znalazła gdyż… nic więcej przy sobie nie mam. - Mówiąc to Morgan rozejrzała się wymownie po pomieszczeniu.
- Hmm… może gdybyś się odpowiednio zaprezentowała…- zamruczała równie lubieżnie co drapieżnie tajemnicza narzeczona Kyonela wodząc spojrzeniem po El. Po czym odstawiła filiżankę na stolik i pogroziła palcem. - Podstępna z ciebie osóbka, ściągasz moje myśli w nieodpowiednie rejony.-
Po czym dodała przyjaźnie. - Zanim jednak wplączemy się w coś może wiązać się z rozrzuconymi ubraniami i nieobyczajnymi zachowaniami, opowiedz coś o sobie. Szczerze powiedziawszy nie wiem kogo Kyonel sprowadził do naszego domu. Rano ów łajdak nie raczył mi dać niczego poza całusem w policzek i krótką wzmianką na temat lubieżnej niespodzianki w naszym łożu.
Elizabeth zaśmiała się słysząc te słowa.
- Jestem pokojówką jego siostry. Almais. Zostałam niecnie wykorzystana by umówiła się ona z jego przyjacielem, spotem porwał mnie tutaj. - Morgan uśmiechnęła się ciepło do elfki. - Wspominał, że mogę ci przypaść do gustu i że mnie zbałamucicie i dopilnuje cię bym nie wtrącała się w ugładzanie Almais.
- Miał rację… nie widzę żadnego powodu, by cię nie przycisnąć do łóżka i wykorzystać twojego języczka dla mojej własnej przyjemności. Przypuszczam że w czynie jesteś równie zwinna jak w mowie. - zaśmiała się elfka ciepło.
- Kto wie… nie mam wielkiego doświadczenia. - Morgan spojrzała na zegar ciekawa jaka jest godzina. - Chyba początkowo myślał, że lubię tylko kobiety i że skorzysta z twojej pomocy by mnie urobić, no ale… chyba go nieco zaskoczyłam.
- Hmmm… może dlatego tu jesteś? Bym cię urobiła? Byś wielbiła moje stópki? - zaśmiała się perliście elfka, podczas gdy El zorientowała się że już jest po dziesiątej.
- Niezbyt się nadaję na osobę uległą. - Morgan wstała z łoża i naga stanęła na chłodnej podłodze. - Powinnam wrócić do Almais i swoich obowiązków.
- Tym lepiej… lubię wyzwania. Byłoby nudno, gdybyś była uległa od razu… prawda?- zapytała elfka wstając i podchodząc do czarodziejki. Jedynie widoczne oko błyszczało drapieżnie. - O wiele przyjemniej, gdy jest opór.
- Może… - El przyjrzała się gospodyni z zaciekawieniem. Co też mogły ukrywać te jej włosy. - ...z przyjemnością kiedyś wpadnę by się przekonać.
- A kto powiedział… że zdołasz stąd wyjść.- odparła złowieszczo elfka władczo sięgając palcami między uda pokojówki, muskając jej kobiecość, gdy jedne odsłonięte oko wpatrywało się w oblicze pokojówki.
- Hm… - Morgan zadrżała czując dotyk na swym kwiecie. - Tak pomyślałam, że może być wygodniej się spotkać, gdy nie zostanę uziemiona na uczelni.
- Mam wrażenie, że nie do końca rozumiesz swoją sytuację… albo udajesz naiwną. - mruczała elfka paluszkami zapoznając się kształtem kobiecości panny Morgan i sprawdzając jej pobudzenie. Uśmiechnęła się ironicznie. - Obstawiam że to drugie. Na twoje szczęście... żartowałam. Ubranie masz za drzwiami. Zjesz ze mną śniadanie? A przy okazji… jestem Eivonalass. Eiva dla przyjaciół.
- Powiedzmy że Kyonel mi cię nieco pozachwalał. - Morgan przechyliła głowę by przyjrzeć się twarzy kobiety. - Z przyjemnością skorzystam ze śniadania w dobrym towarzystwie.
Elfka bezczelnie i bezwstydnie zanurzyła dwa palce w intymnym zakątku panny Morgan.
- Nadal nie znam twojego imienia. - mruknęła, gdy El bezskutecznie próbowała odkryć sekret za zasłoną włosów.
Morgan jęknęła cicho czując tą napaść.
- Elizabeth… znajomi mówią mi El. - Powiedziała cicho.
Eiva przez chwilę poruszała palcami, po czym odsunęła od pokojówki się by prowokacyjnie oblizywać jeden po drugim. - Więc panno Elizabeth, przejrzałam twój blef. Ty lubisz być… dominowana.
Morgan westchnęła cicho spoglądając na elfkę.
- Zależy jak… loszki do mnie nie przemawiają. - Powiedziała nie do końca wiedząc co ma czynić w tej sytuacji. Ten Kyonel…
- Hmmm…- zamyśliła Eiva przyglądając czarodziejce, uśmiechnęła wzruszając ramionami i dodała. - Ubranie masz na stoliku za drzwiami. Ja zejdę do kuchni zrobić nam śniadanie. Jak się ubierzesz kieruj się zapachem sadzonych jajek, boczku i kawy. Co ty na to?
- Postaram się trafić. - El przytaknęła ruchem głowy zgadzając się na propozycję. Między nogami czuła potworny niedosyt.
Kręcąc kusząco pupą Eiva opuściła sypialnię pozostawiając El samą, zapewne po to by podroczyć się z jej pragnieniami, jak Kyonel wczoraj.
Morgan wyszła z pomieszczenia by znaleźć swój strój. Cieszyła się, że Kyonel zaspokoił tej nocy jej apetyt. Nie była pewna, na ile chciała się mieszać w relacje tej rodzinki.
Zapach kawy i śniadania pobudził drugi apetyt. Po wyczerpującej nocy El była głodna. Niemniej kuchnia była słodką pułapką. A Eiva niewątpliwie była drapieżną bestyjką o dominującej osobowości. Odziana w wieczorową suknię El ruszyła na poszukiwanie gospodyni i źródła cudownych zapachów. Miała nadzieję, że Eiva jednak daruję jej więcej napaści jednak… elfka zapewne też z kimś spędziła noc.
- Wyglądasz uroczo moja droga… jesteś głodna? Bo ja z pewnością.- odparła z uśmiechem elfka oblizując lubieżnie usta, gdy spoglądała na wchodzącą czarodziejkę.
- Nie wiem tylko czy nasze apetyty się nie rozumieją. - El zaśmiała się i wkroczyła do jamy bestii.
- Czy ja wiem… to co posmakowałam na górze, wiele mi o tobie powiedziało.- odparła żartobliwie Eiva na stole ustawiając posiłek dla siebie i dla El.
- Więc… jaki jest twój apetycik?
- Dobra czarna kawa i tosty. - Morgan uśmiechnęła się zadziornie by po chwili roześmiać się. - Twój narzeczony mnie wymęczył.
- Nie wydawałaś się aż tak zmęczona, gdy rozmawiałyśmy w sypialni. Dobrą kawę zapewnię, natomiast tosty… niestety nie tym razem.- odparła ze śmiechem elfka poprawiając palcem kurtynę pukli zakrywających lewe oko.
- Cóż to ja tu jestem chyba nieproszonym gościem. - Morgan usiadła przy stole i spojrzała na elfkę. - To pewnie jedno z wielu pytań, których nie powinnam zadawać… czemu zasłaniasz część twarzy?
- Och… bez przesady…- machnęła ręką Eiva i uśmiechnęła się precyzując.- Miłym gościem, a co do… twarzy… jeśli masz odwagę to sama sprawdź.
Morgan chwilę patrzyła na elfkę bez słowa. Wszystko jej mówiło, że nie powinna w to brnąć, że powinna wracać na uczelnię, jednak… wstała i podeszła do drobnej kobiety by dłonią sięgnąć delikatnie do pasma opadającego na jej twarz.
- Masz delikatne palce…- mruknęła elfka, gdy El odsłoniała jej połowę twarzy. W odpowiedzi na ten gest dodatkowo gospodyni sięgnęła palcami pod suknię czarodziejki i zaczęła muskać palcami jej uda. Druga połowa twarzy Eivy była równie śliczna, żadnych blizn, żadnych skaz, żadnych defektów urody… poza jednym. Drugie oko Eivy pokrywało bielmo.
- Nie widzisz na nie? - Morgan starała się zapanować nad swoim głosem, gdy elfka jej dotknęła. - Palcami ostrożnie przesunęła po policzku kobiety.
- Och… widzę na nie doskonale. To znamię bielmookiego. Potrafię używać nieco magii. Nie tak jak prawdziwy czarodziej i z pewnością o wiele gorzej od prawdziwej zaklinaczki, ale parę czarów…- odparła z uśmiechem Eiva muskając kobiecość El przez bieliznę delikatne. - Masz bardzo zgrabne i śliczne nogi… wiesz?
- Staram się o nie dbać. - Morgan czuła, że jeszcze chwila, a jej bielizna stanie się mokra. - Czemu więc je zasłaniasz?
- Z wielu powodów… oprzyj się o stół. - zamruczała lubieżnie Eiva.- Pupą.
El wpatrywała się dłuższą chwilę w pokryte bielmem oko. Znamię bielmookiego… będzie musiała się dowiedzieć co to, a teraz… nieco opierając się wykonała krok w tył, a potem kolejny, aż jej pupa oparła się o blat stołu.
- A więc mamy podobne apetyty… a jaką bym była gospodynią, gdybym wypuściła cię niezaspokojoną. - zamruczała Eiva kucając i chwytając za bieliznę El. Zawahała się na moment. - Chyba że… nie chcesz, to ostatnia szansa by odstąpić.
- Już weszłam do jaskini lwa. - Morgan uśmiechnęła się do elfki. - Wiedziałam, że raczej nie będziesz mnie tu karmić.
- Marudzisz strasznie, zważywszy że ja tu się tobą zajmuję… nie na odwrót. - elfka zsunęła w dół bieliznę i łakomie posmakowała językiem kobiecości El.
Morgan zamruczała rozkosznie opierając się dłońmi o blat stołu.
- Nie jestem w tym aż taka dobra… zwykle to ja otrzymuję tak, a nie daję.- szepnęła elfka lubieżnie smakując intymny zakątek i zaciskając mocno palce na jej pupie.
- Idzie ci… bardzo dobrze. - Oddech czarodziejki przyspieszył.
- Mhmm…- ząbkami zaczepnie ukąsiła jedno z ud Elizabeth i znów wróciła do smakowania jej kobiecości.
Elizabeth zaklęła cicho i odchyliła się mocniej czując pieszczoty na swym kwiecie.
- Słoodko.- mruczała tymczasem elfką wodząc zachłannie języczkiem i pieszcząc kochankę w namiętny i lubieżny sposób.
El z coraz większym trudem panowała nad sobą. Pojękiwała coraz głośniej czując jak kochanka prowadzi ją na szczyt. Który przeszedł ją dreszczem przyjemności tak mocnym, że czarodziejce “zmiękły kolana”. Ciężko oparła się o stół, na którym przysiadła, starając się złapać oddech.
- Zakładam że ci się podobało.- odparła elfka.
- Yhym… - Elizabeth bardziej wymruczała niż powiedziała odpowiedź.
- Smakowity z ciebie kąsek Elizabeth.- rzekła przyjaźnie Eiva.- Chętnie bym… więcej skonsumowała, ale teraz chyba czeka nas śniadanie, a potem praca.
- Pracujesz? - Morgan zadała pytanie nieco nieprzytomnym głosem.
- Tak. Jestem konstruktorem… zajmuje się inżynierią, głównie automatonów.- wyjaśniła zabierając się za jedzenie po wstaniu z podłogi.
- Hmm… - Morgan dosiadła się do stołu i sięgnęła po kawę starając się zapanować nad, nadal drżącymi, dłońmi. - To...nietypowe jak na elfa, prawda?
- No.. trochę. Ale co poradzić, mam talent. Większy niż do magii… bo każdy magik powie ci że czary bielmookiego to śmiech na sali.- odparła Eiva, której dłonie też lekko drżały. Uśmiechnęła sie do El zerkajac na swoje i jej dłonie. - Rozbudziło mnie też twoje śliczne ciałko.
- Naprawdę? - Morgan sięgnęła stopą pod stołem do ud Eivy. - Ja… ja się w ogóle nie znam na czarach.
- Naprawdę…- westchnęła cicho elfka, gdy El podążała stopą wzdłuż łydki, aż do zgrabnego uda. Noga czarodziejki wsunęła się głęboko pod spódnicę… głęboko rozchylone uda i stykając się z kobiecością elfki wywołała lubieżne mlaśnięcie przemoczonego materiału.
- Co naprawdę? - Morgan naparła stopą na kwiat kochanki.
- Naprawdę pobudzona…- bioderka elfki naparły na stopę czarodziejki.-... tak bardzo, że zaraz mogę cię zmusić do zanurkowania pod stół i ulżenia mi, jeśli dalej będziesz mnie prowokować.
- Cóż… jestem głodna. - Morgan zeszła pod stół i na kolanach podeszła do drugiej kobiety. Delikatnie ukąsiła udo elfki.
- Ja też… bardzo.- Eiva bezceremonialnie podwinęła spódnicę i ściągnęła z siebie drogie, delikatne i intensywnie pachnące nią majtki, po to by masować paluszkiem kobiecość na oczach El… i wskazywać jej “cel do skonsumowania”.
Morgan przywarła do niego ustami. Jej język przesunął się lubieżnie po wrażliwym punkcie elfki.
- Ooo tak.. ty też jesteś… zdolna. - wraz z tymi słowami El poczuła jak władczo została pochwycona za czuprynę i jak noga Eivy wylądowała na tym ramieniu. - Chyba bym polubiła… takie nasz...eee.. spotkania.
- Yhym… - Morgan sięgnęła językiem w głąb delikatnego kwiatu nosem drażniąc nadal wrażliwy punkt kochanki.
Eiva wijąc się na krześle pisnęła z aprobatą, na jej działania… niewątpliwie jej ciału podobała się ta igraszka, bo elfka moczyła się intensywnie. Elizabeth kontynuowała, sqpijając wilgoć kochanki chcąc ją doprowadzić szczyt. I niewątpliwie szło jej to bardzo dobrze, trzymając mocno czarodziejkę za włosy Eiva wiła się i popiskiwała prężąc na krześle, aż wreszcie osiągnęła szczyt… głośno i mokro. Morgan spiła wilgoć kochanki, a potem sama obliczała twarz nim wyszła spod stołu.
- Mam wrażenie, że bardzo do siebie pasujemy… ty, ja i Kyonel… i Almais pewnie też.- zaśmiała się ciepło Eiva.
- Nie mów tego Kyonelowi. Oburzyły się, że jego siostrzyczka bawi się z nami, a nie uwodzi wybranego przez niego elfa. - Morgan upiła jeszcze kawy i zabrała się za śniadanie.
- Może gdyby tylko się bawiła… to by nie szukał jej narzeczonego. Kyonel chce jej znaleźć kogoś, kto będzie trzymał na wodzy jej pomysły i nie pozwalał jej na te wszystkie… wyprawy. - stwierdziła ze śmiechem Eiva.
- Cóż… według mnie każdy powinien robić to co czuje. - Morgan wzruszyła ramionami i wróciła do jedzenia.
Eiva wzruszyła ramionami dodając obojętne. - Nie mnie to oceniać. Jestem jedynaczką.
- Ja nie. - Morgan skończyła śniadanie i dopiła kawę. - Czas na mnie.
- Kiedy byś miała ochotę wpaść ponownie? - spytała z drapieżnym uśmiechem Eiva spoglądając w oczy El.
- Niestety nie mam tak dobrze jak wy i mój czas należy do Almais. - Morgan podniosła się od stołu. - Ale wierzę, że Kyonel będzie w stanie wyprosić moją wizytę.
- Więc porwę cię tak za dwa trzy dni z miejsca pracy, a Kyonel to jakoś załagodzi.- zażartowała (oby) Eiva z łobuzerskim uśmiechem.
- Nie wiem czy to dobry pomysł. - Morgan zabrała się za poprawianie swoich włosów.
- A nie wspomniałaś przypadkiem o tym by robić co się czuje? - zapytała z ironicznym uśmiechem Eiva.
Morgan uśmiechnęła się do gospodyni.
- Owszem, ale wiesz.. ja też nie daję się ot tak wziąć po obcas. - Mrugnęła do elfki szykując się do wyjścia.
- Byłoby nudno, gdyby było łatwo, prawda?- zapytała figlarnie Eiva kończąc posiłek.
- Coś w tym jest. - Morgan podeszła do wyjścia z kuchni. - wobec tego.. do zobaczenia.
- Do zobaczenia.

Wchodząc na teren uczelni i kierując się do kwatery swojej pani El czuła na sobie dziesiątki spojrzeń. Niektóre oburzone, inne lubieżne bądź zaciekawione. Nic w tym zresztą dziwnego nie było. Sukienka którą miała na sobie, nie pozwalała nikomu na obojętność. Wszyscy wodzili za nią wzrokiem. O tej porze Almais była pewnie na wykładach, więc El miała czas dla siebie. Czarodziejka wróciła do pokoi czarodziejki, przebrała się w bardziej tradycyjny strój i zabrała za porządki. To był intensywny czas i miała ochotę na chwilę normalności.
Minęło kilka godzin nim Almais wróciła zmęczona i zmizerowana z wykładów. Przeciągnęła się na progu, spojrzała na El pytając. - Jak było ?
I ruszyła do sypialni nie czekając na odpowiedź.
Morgan podążyła za nią.
- Twój brat i jego narzeczona to para sadystów. - powiedziała spoglądając na półelfkę. - Chciałabyś coś zjeść?
- Dziekana w sosie własnym. - zażartowała Almais padając plackiem na łóżko i dodała. - Mocna kawa mi wystarczy. Tak źle było?
- Było bardzo przyjemnie, Eiva zagroziła, że mnie porwie dla swojej uciechy. - Morgan przyjrzała się gospodyni. - Dziekan wydał mi się dosyć przystojny… więc sos własny nie brzmi źle. Wymęczył cię?
Almais machnęła ręką mówiąc wprost. - Nienawidzę obowiązków wykładowcy. A co do teeego porwania i przyjemności to… w końcu jak było? Bo jak na kogoś kto wyrwał się z łap sadystów nie wydajesz się przerażona.
- Twój braciszek męczył mnie całą noc pilnując bym ładnie prosiła o spełnienie i rzeczywiście…. Ma temperamencik. A jego narzeczona… chciała mnie wziąć pod pantofel rano, ale wymigałam się obowiązkami. - El uśmiechnęła się do Almais i uniosła spódnicę pokazując ślady po klasach na udach i pośladku.
- Iiiii planuje cię porwać? No… cóż. Takie właśnie są elfy. Aroganckie i egoistyczne, przeświadczone o swojej wyjątkowości. - uśmiechnęła się kwaśno Almais leżąc bez życia na łóżku i nadal ubrana.
- Jesteś pewna, że chcesz kawę? - Morgan podeszła do półelfki i przesunęła dłonią po jej stroju. - Może pomogę ci się ułożyć do drzemki.
- Kyonel chyba cię nie dość wymęczył. - zachichotała Almais i pokręciła głową. - Układać mnie do drzemki nie trzeba. A ty planujesz gdzieś się wybrać wieczorem?
- Nie planowałaś na dziś tej wyprawy? - Morgan przesunęła dłonią po udzie półelfki.
- Aaa! Wyprawa! No tak...jeszcze jest i wyprawa. Ech… zupełnie o niej zapomniałam. Wyprawa na cmentarz. To nie będziemy miały…- jej głos zamruczał cicho w reakcji na śmiałe działania El. - … dużo czasu na twój kaprys.
- Mój kaprys możemy spełnić kiedy indziej. - Morgan otarła się palcami o bieliznę czarodziejki. - Pytanie czy nie masz ochoty na tą drzemkę skoro mamy gdzieś wyruszyć.
- Mam, a ty robisz wszystko bym nie miała. - odparła żartobliwie półelfka wystawiając język.
Morgan zabrała dłoń i spojrzała zadziornie na gospodynię.
- To przejdę się na pocztę, prześpij się.
- Mhmmm..- odparła sennie Almais.
Morgan wstała z łóżka i okryła półelfkę. Po tym ruszyła w stronę wyjścia. Po tych wszystkich wykwintnych posiłkach chyba czas było zjeść w kantynie, ale mogła tam zajrzeć po wizycie na pocztę.
Na poczcie czekały na nią dwa listy. Jeden od Charlesa,w którym oprócz przydługiej opowieści o tym jak mu się żyje zawierał pytanie/prośbę o datę kolejnego spotkania. Liścik od Isadore zawierał jedynie zaproszenie na wernisaż, który miał się odbyć za trzy dni, w Galerii Sztuki mieszczącej się przy Starym Teatrze Królewskim w Downtown.
Morgan usiadła by odpisać Charlesowi. Opisała swoje dosyć nudne obowiązki, że ostatnio była poproszono zrobienia swojej gospodyni zakupów i mogła odwiedzić kilka sklepów w Uptown. Zaproponowała obiad następnego dnia o ile będzie mu to odpowiadać. Do Duncan planowała napisać jak rozezna się w planach Almais. A teraz… powinna coś zjeść.

Na stołówce było to samo tłuste jedzenie i parę znajomych twarzy. I jedną którą znała blisko. Frolica pałaszowała posiłek z apetytem. Jej tłusta kuchnia półorczej szefowej smakowała. Morgan wzięła sobie porcję czegoś co wydawało się nieco mniej tłuste i dosiadła się do Frolicy.
- Cześć.
- Cześć… jak praca na prywatnym poletku?- zapytała wesoło diabliczka.
- Bez zmian. Nudnawo. - Elizabeth zabrała się za jedzenie. - A co u ciebie?
- Moja nowa sublokatorka nie jest aż tak bardzo rozrywkowa jak ty, ale czasami bywa ciekawie. - odparła ze śmiechem Frolica i wzruszyła ramionami dodając. - U mnie też bez zmian i nudnawo. Żywot pokojówki, nawet tutaj, nie jest specjalnie ekscytujący.
- A jak tam wizyty u twojego ulubieńca? - Morgan uśmiechnęła się do Frolicy zjadając kolejny kęs.
- Nie mogą być zbyt częste. No i nie chcę by mi się znudził.- zaśmiała się rogata. - A jak tam twoje romanse ?
- Hm… dużo ich. - Morgan zamyśliła się. Ostatni czas był dla niej bardzo intensywny. - Ale staram się nieco skupić na pracy.
- Na polerowaniu klamek i czyszczenie podłóg? Chyba nie warto .- zaśmiała się Frolica.
- Mam nieco fuch na mieście. Ostatnio byłam też na zakupach dla Almais. Więc nieco urozmaicenia mam. - Morgan starała się kontynuować jedzenie choć jej głową cały czas krążyła wokół kolejnych zbliżeń.
- Kupić szmatki dla arystokratki.- zakpiła rogata z uśmiechem.- Też mi urozmaicenie. Nie sądzę, by twoja robota różniła się aż tak bardzo od mojej.
Nie wiedziała jak bardzo się myli.
- Nie no... bardzo się nie różni. - El przytaknęła. - Ale takie małe urozmaicenia pomagają przetrwać.
- Współczuję. Powinnyśmy gdzieś razem wyjść… kiedyś… na zakupy może. - zadumała się Frolica.
- Brzmi dobrze, ale pewnie powinnam nieco pieniędzy odłożyć. - Morgan zaśmiała się. - Cały czas pamiętam te twoje buty.
- Dobre rzeczy są warte każdej ceny.- stwierdziła mentorsko Frolica.
- Nie mówię nie. - Morgan uśmiechnęła się. - Dobra… chyba czas na mnie… muszę jeszcze dla Almais kawę zdobyć. A ty jakie masz plany na popołudnie?
- Nic konkretnego… zakupy na kolację. Może jakoś dobre wino da się tanio dorwać, a ty?- zapytała diabliczka.
- Mam przy czymś pomóc dla Almais. - El udała westchnienie.
- Pewnie będzie dużo skrobania…- odparła ironicznie Frolica i zaoferowała się.- … współczuję. Mogę ci pomóc jeśli chcesz.
- Oj tam korzystaj z wolnego wieczoru. - El machnęła ręką. - Almais i tak nie lubi wpuszczać nikogo do swojego gabinetu.
- Jak wszyscy magowie tutaj. I nie bez powodu… uważaj żebyś czegoś nie strąciła i nie wyskoczyło stado diabłów.- zaśmiała się Frolica i dodała poważnym tonem. - A tak serio… nie strąć niczego.
- Ja tu tylko sprzątam. - Morgan mrugnęła do diablicy.
- No właśnie… i robisz za koźlątko ofiarne, jeśli coś się posypie.- ostrzegła ją diabliczka.
- Myślisz że by mnie wykopała? - Morgan udała zaskoczenie.
- Bez mrugnięcia okiem. - stwierdziła dobitnym tonem rogata.
- To może rzeczywiście powinnam uważać. - Morgan udała zamyślenie. Wątpiła by Almais chciała ją wkopać, za dużo wiedziała.
- Powinnaś powinnaś. To miejsce jest pełne węży rzucających czary.- stwierdziła cicho diabliczka.
Morgan pożegnała się z Frolicą i podeszła do szefowej kuchni by zamówić Almais kawę i kolację dla dwojga.

Półorczyca niechętnie obiecała przygotować coś lekkiego na kolację i po chwili dała El dzbanek gorącej aromatycznej kawy i filiżankę. Morgan ustawiła wszystko na tacy, czekając na kolację.
Ta wkrótce, w postaci gofrów z bitą śmietaną owocami i innymi dodatkami została pokojówce doniesiona. Kucharka rzuciła pogardliwe spojrzenie posiłkowi który była zmuszona przygotować i odesłała Elizabeth do Almais.
Morgan ruszyła wraz z tacą przez korytarze akademii. Była ciekawa czy Almais wstała już może czy też przyjdzie jej budzić gospodynię.
Głośne chrapanie dochodzące z sypialni sugerowało pannie Morgan to drugie podejście. El zaniosła posiłek do sypialni i podeszła do półelfki ciekawa czy ta chociaż się rozebrała przed zaśnięciem. Almais okazała się za leniwa na to. Leżała w ubraniu niczym nie przykryta, nawet buty miała na sobie.
El odstawiła jedzenie na stoliku i podeszła do śpiącej kobiety. Uklękła i zabrała się za rozsznurowywanie jej butów jednocześnie całując wystającą z nich łydkę.
Półelfka zamruczała lekko wiercąc się pod tą pieszczotą i westchnęła cicho pozwalając El zdjąć oba buty. Przebudziła się nagle i mruknęła. - Akurat jesteś w pozycji która kusi do niecnego wykorzystania.
- Tak? - Morgan udała zaskoczenie i pocałowała wewnętrzną stronę kolana półelfki. - Na którą godzinę zaplanowałaś nam okradanie grobów?
- Na jedenastą, bo to naprawdę będzie okradanie grobów i dlatego nie planuję brać uczniów . - westchnęła ciężko magiczka opierając się na łokciach. - I ty również iść nie musisz. To nie dość że będzie niebezpieczne to bardzo nielegalne.
- Obiecałam twojemu braciszkowi, że będę cię pilnować. - El pocałowała udo czarodziejki. - Nie chciałaś kogoś do tego nająć?
- Doprawdy? Uważaj co mu obiecujesz gdy przyciska cię ciałem do łóżka. - zaśmiała się Almais głaszcząc policzek stopą. - Pewnie ciężko mu się oprzeć gdy miętosi twoją pupę dłońmi?
- To mu obiecałam, gdy jeszcze myślał, że lubię tylko kobiety. - Morgan zaśmiała się i wsunęła głowę pod sukienkę Almais by pocałować kwiat skrywany pod bielizną. - W łóżku tylko grzecznie ustawiałam się w wybranych przez niego pozycjach.
- Mmmm…- mruknęła z aprobatą rozleniwiona półelfka. - Tylko po to by wyjść na dobrze wychowaną?A nie dlatego, że było… przyjemnie.
Jęknęła cicho i dodała. - Wynajem kogoś to za dużo kłopotu… no i jeszcze bałagan zostawią za sobą.
- Yhym.. więc wolisz sama ryzykować? - Morgan naparła językiem na bieliznę kochanki.
- Nno taak… sama. - odparła rozpalonym głosem Almais przygryzając dolną wargę. Nic dziwnego, że Kyonel się o nią martwił.
- Może ja powinnam pójść sama? - Elizabeth odchyliła palcami majtki czarodziejki zanurzyła palce w jej kwiecie.
- Nie… bądź niedorzecz… na. -pojękiwała miedzianowłosa pod wpływem pieszczot. - Nie dość, że… to niebez… pieczne… to sama… nie zdoła...sz weejść dooo środka.
- Jesteś pewna? - Morgan poruszała z wprawą palcami całując przez materiał majtek wrażliwy punkt kochanki.
- Włamanie się do grobowca… wymaga łomu lub… kilofa… hałasu… szkód. Nie został zbudowany… do otwierania. Acz są inne sposoby… dyskretnej… pene...tratracji. Eteryczny… plan.- Almais z trudem mówiła bo i była coraz bardziej… wilgotna.
- Ja.. mam jeszcze wytrychy… - Jakby na potwierdzenie tych słów Elizabeth wepchnęła w kwiat kochanki kolejny palec.
- W tym rzecz… nie otworzysz wytrychami drzwi… jeśli architekt nie przewiii… dział… dziury na nie.- jęknęła głośno Almais prężąc się na łóżku. -... aaa nieee… przewiidział, bo bo… tych drzwi nie planoowano… otwierrrać.
- Yhym… - Morgan przyssała się mocniej do wrażliwego punktu kochanki przerywając na chwilę tą dyskusję.
- Musimy… przez eteeeryczny…- jęknęła głośno Almais i doszła z krzykiem. Morgan przez chwilę pieściła ją jeszcze dając kochance powoli ochłonąć po szczycie. Dopiero wtedy wysunęła z niej palce i obliczała starannie.
- Mam dla nas kolację. - Powiedziała jak gdyby nigdy nic. - Ja trzeba pójść cieniem … to tak zrobimy. Tylko co ma okradanie grobów wspólnego z tą poszukiwaną przez ciebie grupą?
- Nie pójdziemy cieniem. Nie tym razem. Na Planie Cieni grobowiec może być też zamknięty. Tym razem trzeba iść przez Plan Eteryczny, bo można przejść przez ściany. Problem w tym że to plan pełen duchów… a cmentarze bywają ich siedliskami.- wyjaśniła Almais siadając na łóżku.
- Masz na nie jakiś pomysł? - El ustawiła na łóżku tacę z przyniesionym jedzeniem i usiadła po jej drugiej stronie.
- Mamy egzotyczną niespodziankę którą dla mnie kupiłaś. No i… mam nieco zwojów od Laventy. - wzruszyła ramionami Almais. - Nigdy się nie przykładałam do nekromancji, nawet tej białej.
- I myślisz, że to dobry pomysł tam iść? - Morgan nalała Almais kawy i zabrała się za jedzenie.
- Nie. Nie sądzę, by był to dobry pomysł. Na razie jednak nie mam wyboru. - odparła Almais podchodząc do stolika z posiłkiem i zabrała się za jedzenie.
- A co chcemy tam znaleźć? - Morgan spojrzała na gospodynię z zaciekawieniem.
- Pamiętasz tą latającą wyspę, którą odwiedziłyśmy? Udamy się do grobowca jednej z członkiń sekty która nią władała.- wyjaśniła Almais. - Owa niewiasta została pochowana właśnie na Szarym Cmentarzysku w Downtown.
- Hm… i tam mamy znaleźć więcej informacji? - Morgan upiła nieco kawy spoglądając na półelfkę.
- Tak sądzę. Myślę że coś na pewno znajdziemy. Ewentualnie… Laventa zostawiła mi zwój który pozwala rozmawiać ze zmarłymi.- dodała półelfka wzruszając ramionami. - Choć wolałabym unikać jego użycia. Jak i w ogóle unikać zmarłych.
- Cóż.. na pewno, gdyby chciała mogłaby nam odpowiedzieć na kilka pytań. - Morgan upiła nieco kawy. - To… zakładamy bojowe ciuchy i ruszamy? Przyznaje, że nie przygotowywałam jakichś specjalnych zaklęć dzisiaj, myślałam że to będzie nieco bardziej jak ostatni wypad.
- Na to też liczę, wolałabym nie walczyć z duchami. Niemniej musimy być dziś bardziej ostrożne, w porównaniu z Planem Eterycznym, Plan Cienia będzie spacerkiem po parku.- wyjaśniła Almais i dodała. - Dzięki miss Lavencie mamy kilka przydatnych zwojów. W tym jeden dla ciebie.
Podeszła do rzuconej pod łóżkiem torby, wyciągnęła ją spod łóżka prezentując swoją pupę.
I wyjęła go z niej, podając czarodziejce.
- Masz czas na wpisanie go do księgi?
- Jeśli jeszcze nie ruszamy to oczywiście. - Morgan przyjęła zwój i podeszła do skrzyni by wydobyć z niej swoja księgę. -Pytanie czy nie przyda nam się do użycia dziś?
- Może przydać się na kolejne okazje.- odparła Almais zabierając bieliznę i udając się w kierunku łazienki.- Jak się wykąpię i przebiorę to… i tak będzie trochę czasu na planowanie, ruszamy prawie koło północy.
Morgan przytaknęła, usiadła przy stoliku w saloni i zabrała się za przepisywanie zwoju.
Almais wróciła po godzinie kąpieli i zabrała się za ubieranie w strój “bojowy”.
- Nie wiem jeszcze jaki rachunek przyjdzie nam zapłacić Lavencie. - westchnęła rozdzierająco.
- Chyba lubi kobiety... ale może nie płać mną poproszę. - Morgan uśmiechnęła do Almais. - Udało się, ale.. nie użyję tego dziś.
- Lubi kobiety… ale najbardziej tą którą widzi co ranek w lustrze.- westchnęła półelfka i podrapała się po głowie. - Będziemy się martwić tym jutro.
- Ewidentnie chce czegoś od Clarice… odniosłam wrażenie, że czegoś z biblioteki. Dobrze.. to się przebiorę. -
Wstałą i podeszła do skrzuni, sprzęt, z którym ruszała zazwyczaj na wyprawy z Johnsonem.
- Zważywszy na jej zainteresowania… trochę się boję tego co wymyśli.- westchnęła Almais dozbrajając się w kilka dodatkowych różdżek i zwojów.
- Hm… chodzi ci o nekromancję, czy coś innego? - Morgan założyła spodnie, mocno opinające jej nogi i pośladki. Do tego jedną z czarnych koszul i kamizelkę z kieszonkami. Po tym zabrała się za wsuwanie sztyletów w cholewy butów, różdżki, wytrychów i reszty ekwipunku w odpowiednie kieszonki.
- Dobra… czas omówić plan, bo to co robimy to przestępstwo. - przypomniała jej Almais rozkładając na stole mapę. I zaczynając omawiać sytuację. Planowała wyjść późną nocą, miała na to zezwolenie więc strażnicy uniwersytetu je wypuszczą. Udać się do Downtown, poszukać jakiejś cichej uliczki niedaleko cmentarza i tam przejść na plan eteryczny, podążyć przez niego na cmentarz, wejść do grobowca i wtedy wrócić na plan materialny, a potem znów przejść przez plan eteryczny na cmentarz i wyjść z niego zwyczajnie przez bramę. O tej porze zamkniętą co prawda.
- Otworzysz nam kłódkę na cmentarzu?- zapytała Almais spoglądając na El.
- Raczej nie powinnam mieć z tym problemu. - El upewniła się czy ma wszystkie wytrychy. - Tylko.. nie łatwiej byłoby wejść tam na planie eterycznym?
- Wolałabym przyjrzeć się cmentarzowi z bezpiecznej odległości, gdy będziemy na planie eterycznym. Jeśli będzie za ciężko… to w ogóle nie udamy się na cmentarz. - wyjaśniła Almais.
- Rozumiem. - Elizabeth przytaknęła ruchem głowy. - Nie ma problemu.
- Jakieś pytania?- zapytała Almais najwyraźniej bardzo poważnie podchodząc do tej wyprawy.
- Nie wiem co nam może grozić na planie Eterycznym. - Morgan narzuciła na ramiona płaszcz ukrycia obserwując cały czas gospodynię.
- Eee… duchy… i… noo… ja też nie wiem. Nie miałam jeszcze okazji tam zajrzeć. Dotychczas Plan Cienia okazywał się wystarczać. - przyznała półelfka zakładając płaszcz.
- Na cmentarzach już bywałam to z tym sobie raczej poradzę. - Morgan uśmiechnęła się do półelfki. - Więc możemy ruszać.

Opuściły razem komnaty, przemierzając korytarze napotkały co prawda kilka konstruktów ale Almais machnęła im papierem przed wizjerami i te od razu odpuściły sobie dalsze nagabywanie obu niewiast. Wkrótce wyszły poza uczelnię i wtedy Almais naszły wątpliwości.
- Może to zły pomysł, żebyśmy tylko we dwie… może… znasz jakiegoś maga do wynajęcia. Byle dyskretnego? I pozbawionego hamulców moralnych?- zapytała półelfka.
- Hm.. pewną diablicę. - Morgan spojrzała na Almais z zaciekawieniem. - Możemy do niej wpaść i ją zapytać.. może nie zgarnęła akurat żadnej fuchy.
- Spróbujmy więc. Tylko wpierw potrzebujemy dla mnie jakiejś ksywki… i maski. Maskę jakąś znajdę. - odparła Almais przeszukując ubranie.
- Jeśli masz jakąś maskę to ksywkę możemy wymyślić w dorożce. - Morgan na wszelki wypadek zabrała własna maskę chowajac ją do przypasanej torby, w której miałą miedzy innymi różdżkę i wytrychy.
- Mam maskę. - koronkową i bardzo figlarną… coś bardziej na miłe wieczory ze świecami niż na akcję bojową. Ale twarz Almais ukrywało. Półelfka szybko zamówiła dorożkę i wsiadły.
- Dokąd teraz?- spytała pannę Morgan.
Elizabeth podała adres w pobliżu domu Mandragory i rozsiadła się wygodnie w dorożce.
- Maseczkę masz taką, że pasowałoby to tego jakieś imię sceniczne. - Uśmiechnęła się do zamaskowanej czarodziejki.
- Nie znam się się na scenicznych przydomkach. - przyznała wstydliwie Almais, gdy dorożka ruszyła już.
- Nie zdarzyło ci się bywać w taki lokalach jak Figlarna Śrubka? - Morgan spojrzała na towarzyszkę nieco zaskoczona. - Hm.. zazwyczaj są to krótkie imiona. Moja przyjaciółka to Mel, ale jest też u niej Króliczek, Daila… Może lubisz jakiś kwiat?
- Eeee… fiołek?- zadumała się półelfka.
- Może być Fiołek. - Morgan uśmiechnęła się i wyjrzała przez okno. Z tego co pamiętała do Mandragory nie było daleko.
- Więc będzie Fiołek. Pięć stówek wystarczy?- zapytała Almais, gdy już dojeżdżały.
- Nie mnie o to pytaj tylko ją. Nie wiem ile jej nasz szef płaci. - Morgan zamyśliła się. W sumie wątpiła by dostawała tyle co reszta, jednak była w tym wszystkim amatorem.
- Nie mam więcej przy sobie, ale mogę oddać jej zwoje które nam zostaną po misji.- odparła “Fiołek”. - Tobie zostawię negocjacje.
- Niech będzie. - Morgan wysiadła z dorożki. Zaczekała na Almais i poprowadziła ją w stronę domostwa Mandragory. Tam zapukała do drzwi niszczejącej kamienicy.
- Kto tam?- po dłuższej chwili padło pytanie zza drzwi.
- Elizabeth, szukam Mandi. - Morgan ustawiła się grzecznie naprzeciwko drzwi, by właścicielka mogła ją rozpoznać. - Jest u siebie?
- Jest…- kobiecina otworzyła drzwi wpuszczając obie niewiasty i obrzucając je nieufnym spojrzeniem.
- Przepraszam, że przeszkadzamy. - El dygnęła przed właścicielką mając nadzieję, że ta ją rozpozna.
- Taaa taa… jest u siebie. - odparła właścicielka zamykając drzwi.
Morgan ruszyła drogą, którą pokazała jej diablica, czasem z zaciekawieniem zerkając na Almais.
Ta rozglądała się niepewnie, gdy szły do pokoju Mandragory. Właścicielka kamienicy już im nie towarzyszyła, wróciła bowiem do swojej kwatery.
Morgan podeszła pod znajome drzwi i zapukała. Nie była pewna czy diablica będzie miała czas i chęci na taką eskapadę.
Po kilku minutach otworzyły się drzwi i wyjrzała rozczochrana głowa Mandragory. Spojrzała na El i na towarzyszkę jej i mruknęła ironicznie.
- Czy coś się stało? Chowasz się przed Jess?
- A powinnam? - El zaśmiała się. - Byłam ciekawa czy miałabyś chwilę i chęci na małą eskapadę. Możemy pogadać?
- O tej porze? Wchodźcie.- rzekła diabliczka szerzej otwierając drzwi i wpuszczając obie do środka. Zamknęła za nimi drzwi i poprawiła wiązanie szlafroku.- Więc o co chodzi?
- Chcemy wejść do jednego grobu przez plan eteryczny. Obawiamy się nieco kłopotów, więc szukamy kompanki. - Morgan wyłożyła w skrócie plan. - Fiołek się na tym lepiej zna. - Wskazała na swoją towarzyszkę.
- Zapewne… nigdy nie byłam na innym planie egzystencji.- zadumała się rogata i spytała.- To ile wam płacą?
- 500. - Morgan spojrzała na Mandragorę ciekawa, czy ta kwota jej podpasuje.
- Trochę mało…- zamyśliła się rogata pocierając podbródek. -... jak na taką misję. Robią was w bambuko, ale… przyznaję, sama misja kusi.
- Będziemy mogły podzielić zwojami, które zostaną po misji. - El wskazała na pojemnik na zwoje, które Almais miała przy sobie. - To jak? Masz ochotę zaryzykować?
- Czemu nie, ktoś musi chronić wasze zadeczki.- diabliczka łakomie zerknęła na pupę Almais jak i na zadek El. Zagarnęła czarodziejkę ramieniem i tuląc poufale szepnęła pannie Morgan do ucha żartobliwym tonem. - Nią też podzielimy? Bo nie miałabym nic przeciwko paru całusom w ramach zaliczki.
- Nie wiem czy będzie chętna.. - Morgan nachyliła się i pocałowała diablicę w usta, dłonią sięgając od razu do jej ogona i drażniąc wrażliwy punkt czerwowoskórej.
- Ty najwyraźniej jesteś. - mruknęła Mandragora lubieżne pod wpływem dotyku. Chwyciła El za włosy, szarpnęła lekko i poczęła całować zachłannie nie dbając o to, że Almais patrzy. A półelfka się gapiła zwłaszcza, że szlafrok nie do końca zasłaniał biust rogatej.
- Miało być tylko kilka całusów na zaliczkę, wiesz? - El wtuliła swoje uniesione przez gorset piersi w biust Mandragory.
- Mhhhmmm.- potwierdziła rogata co nie powstrzymało jej przed masowaniem biustu El dłonią i smakowaniem szyi ustami i językiem. Nic sobie nie robiła z widowni, ale to czarodziejki nie dziwiło.
Morgan rozsunęła szlafrok diablicy i opuściła go na ziemię, odsłaniając fakt że Mandragora spała nago, by chwilę potem złapać ja za pośladki. To było za wiele dla Almais, zaczerwieniona Fiołek oparła się plecami o ścianę i z podnieceniem wręcz widocznym na obliczu patrzyła na dwie kochanki.
- Wygląda na to że będziesz musiała się napracować teraz. - szepnęła rozpalonym głosem Mandragora kąsając szyję El.
- Ja? - Morgan zaśmiała się, ale jej dłonie zsunęły się na pupę diablicy i rozdzieliły jej pośladki. - Jeden z palców otarł się o tylne wejście.
- Nie wstyd ci tak się do mnie dobierać i rozbierać, samej będąc ubraną. - jęknęła rozpalonym głosem Mandragora sama ogonem wodząc między pośladkami przylegających do ciała spodni El. Fiołek oddychała ciężko nie mogąc oderwać od nich oczu i bezwiednie muskając własny biust palcami.
- Ty powinnaś się i tak przebrać czyż nie? - Morgan zanurzyła palec w pupie diablicy i delikatnie ukąsiłą jej szyję.
- Nie ułatwiasz mi tego… może sama wymagasz przebrania?- zamruczała Mandragora ogonem napierając między pośladkami, dobrze że El miała spodnie. Czuła zresztą jak ciało kochanki, drży pod jej napaścią z pobudzenia.
- Ja jestem ubrana odpowiednio. - Morgan poruszała lubieżnie palcem we wnętrzu kochanki.
- Według mnie.. za dużo ukrywasz…- sapała rozpalonym głosem Mandragora coraz bliższa szczytu.
- Jak skończymy wyprawę… chętnie pokażę wszystko. - Morgan ponownie ugryzła szyję diablicy.
- Trzymam cię za słowo.- stwierdziła diabliczka dając El mocnego klapsa ogonem, gdy doszła.
El jęknęła cicho i wysunęła palec z pupy czerwonoskórej.

Po tym wszystkim rogata ruszyła do sypialni by się ubrać. A wyraźnie zaczerwieniona i pobudzona Fiołek, poprawiła okulary na masce dodając cicho.
- Dość… ciekawa znajoma.
- Yhym… - Morgan poprawiła spodnie i koszulę. Wolała nie przyznawać, że jej bielizna dawno przemokła, a spodnie próbowały iść jej śladem. - Jak chcesz to możemy potem zabawić się we trzy.
- Albo teraz… mamy trochę czasu przed północą. - wybąkała półelfka i poprawiła nerwowo okulary dukając. - Wybacz… trochę się rozkojarzyłam.
Morgan zaśmiała się cicho.
- Chcesz bym i tobą się zajęła? - powoli podeszła do Almais.
- Albo ja tobą… albo my obie rzucimy się na diabliczkę i ją zmolestujemy.- odparła rozmarzonym głosem półelfka i pokręciła głową. - Sama nie wiem.
- To na razie zsuń spodnie, zobaczymy co Mandragora zrobi gdy zobaczy mój wypięty tyłek. - El uśmiechnęła się lubieżnie i klęknęła przed pólelfką.
- Nie musimy… - zaprotestowała słabo magiczka, ale posłusznie zsunęła spodnie odsłaniając delikatną i przemoczoną bieliznę. Prawdziwy skarb.
Morgan zsunęła ten niewielki element garderoby i przesunęła językiem po kwiecie kochanki wypinając się przy tym w kierunku drzwi za którymi zniknęła diablica.
Almais ni to jęknęła, ni to pisnęła czując pieszczotę i ocierając udo o udo. I zerkając w kierunku owych drzwi. Morgan niespiesznie kontynuowała tą delikatną pieszczotę drażniąc się z apetytem kochanki, tym bardziej że usłyszała za sobą kroki.
- Łakomczuszek.- usłyszała za sobą głos mandragory i poczuła jej dłonie na swoich pośladkach wodzące po nich łapczywie. - Tooo… jak się je rozpina?
- Z boku jest sznurowanie. - Morgan zakołysała biodrami i powróciła do przerwanych pieszczot.
Diabliczka szybko poradziła sobie ze sznurowaniem i zsunięciem spodni, a potem bielizny. Uderzyła mocno pośladek czarodziejki mówiąc.- Teraz tylko figle, prawdziwą zabawę zostawię na później.
Rozpalona i drżąca od dotyku El, Almais tylko cichutka pojękiwała i mruczała lubieżnie. Morgan zamruczała czując klapsa. Miała nadzieję, że Mandragora za mocno jej nie obije bo ciężko jej będzie schylić się nawet do zamka by go otworzyć. Nie było kolejnych klapsów, były dłonie masujące pośladki i ogon prowokująco ocierający się o kobiecość, leniwie i bez pośpiechu.
Morgan miała problem by skupić się na pieszczotach swymi ustami. Pomrukując więc lubieżnie wsunęła w Almais swoje palce.
Wywołała tym głośne jęki i drżenie, jej rudowłosa przyjaciółka była już blisko… lubieżnie mlaśnięcia spomiędzy jej ud to potwierdzały. Fiołek była już blisko. El kontynuowała chcąc doprowadzić kochankę. Jak tak dalej pójdzie tylko ona nie zostanie tego wieczoru zaspokojona.
- Ja… zaara….- Almais nie dokończyła słów dochodząc głośno, a Mandragora dała El klapsa uśmiechając się nie złowieszczo, gdy spytała niewinnym tonem.- Tooo… ruszamy?
- Yhym… - El odpowiedziała z trudem. Jej ciało drżało już delikatnie z podniecenia. Czy jednak powinny odwlekać wyprawę? Morgan powoli łapała oddech chcąc się uspokoić.
- Nie sądzę… powinnyśmy już ruszać. Będziecie obie miały motywacje do świętowania po misji. - rzekła wesoło diabliczka doskonale wiedząc w jakim stanie jest czarodziejka.
- Tia… - Morgan niechętnie naciągnęła majtki wydając z siebie ciche jęknięcie, gdy przemoczoną bielizna dotknęła rozpalonego kwiatu. - Chodźmy zanim się na was rzucę.
- Rozładuj ją… żeby mogła… myśleć.- westchnęła półelfka łapiąc oddech.- Albo ja to… zrobię…
- Dobra dobra…- mruknęła Mandragora chwytając jedną dłonią za pierś El, drugą wsuwając pod majtki i władczo oraz brutalnie masując palcami jej wrażliwy punkcik, jak i wsuwając palce głęboko w jej delikatne wnętrze, niemal gwałtem biorąc pannę Morgan.
- Aj… - Jęk bólu przerodził się w jęk rozkoszy. Morgan czuła, że wystarczy kilka ruchów diablicy by doszła. I mogła się łatwo tych ruchów doczekać, bo diabliczka pieściła ją mocno i intensywnie… z wyraźną pasją. Nie minęła chwilę i El doszła z głośnym okrzykiem wprost w brzuch Almais.

Zebrały się w końcu do wyjścia ( i zabrały szczurka diabliczki) i ruszyły w miasto. Choć Almais prowadziła ich małe trio awanturników, to de facto Mandragora przejęła dowodzenie. I ona podejmowała decyzje. Przemierzały uliczki z diabliczką na przedzie, “Fiołek” jedynie wskazywała kierunek. Na miejsce przejścia wybrała mroczną i odosobnioną uliczkę pełną śmieci i smrodu… za to nikt nie kwapił się być świadkiem ich wycieczki.
- Gotowe?- spytała wyjmując bladoniebieski kamerton.
- Tak tak.. miejmy to już z głowy.- odparła niecierpliwie Mandragora i Almais uderzyła kamertonem o ziemię szepcząc słowa magii. Rzeczywistość zadrżała, fale rozeszły się i cała trójka znalazła się w innym miejscu. Dookoła ich zrobiło się nieco jaśniej, za to zdecydowanie mgliście. Cały obszar alejki wypełniał teraz różnokolorowy opar, ale nie mógł on być wytłumaczeniem faktu, że okoliczne budynki zrobiły się takie jakieś… nieostre. Jakby El patrzyła na nie przez grube szkło.
Mandragora była pod wrażeniem i… deczko speszona. Chyba nie do końca wierzyła że przeniosą się na inny plan egzystencji.
- Eeem… ale umiesz stąd wrócić? Prawda?- zapytała rogata.
- Tak… chyba tak.- odparła Almais i… zamarła wpatrując się w coś “przechodziło”... a w zasadzie mijało wejście do alejki unosząc się nieco nad powierzchnią.

Półprzeźroczysta sylwetka krasnoludzkiego pirata w kolczudze i z dużym tasakiem przy pasie… i dwoma granatami lontowymi.
Elizabeth rozejrzała się za jakąś kryjówką. Nie do końca była pewna jak działa świat duchów.
Niestety niespecjalnie było gdzie się tu ukryć. Może za… to chyba był zardzewiały kontener na śmieci? Kszałt się zgadzał, natomiast nie czuła już smrodu z niego wydobywającego.
Tymczasem Almais wnikała w pobliską ścianę szepcząc. - Za mną.
Morgan przytaknęła ruchem głowy i podążyłą za czarodziejką. Tak samo poczyniła rogata i wszystkie trzy znalazły się w czyjejś sypialni. Co prawda szczegóły pomieszczenia były rozmyte, a i tu też były wszędobylskie opary. Niemniej El rozpoznała łóżko w tym pomieszczeniu i dostrzegła na nim kształty dwóch osób.
- Chyba nas nie zauważył. - stwierdziła z ulgą Almais i poprawiszy okulary oraz maskę pod nimi dodała. - Witajcie na planie eterycznym.
- To było.. dziwne. - Morgan zerknęła na baraszkującą parę.
- Cały ten plan jest i ja nie znam go zbyt dobrze. Poza oczywistym zagrożeniem jakim są duchy i widma… nie wiem nic na temat miejscowych potworów. - przyznała Almais, a diabliczka dodała butnie. - Myślę że dałybyśmy radę temu piratowi, był sam.
- Oszczędzajmy siły na cmentarz. Tam może być ich więcej, nie? - Morgan spojrzała na jedną i drugą. - Ruszamy dalej?
- Na duchy mam coś. Bardziej obawiam się innych istot. - przyznała Almais i dodała. - Na cmentarzu będzie ich znacznie więcej. Ich doczesne szczątki są jak kotwice, przyciągają je do siebie… zazwyczaj. Czasami bowiem są to też domy rodzinne lub miejsca w których zmarli tragiczną śmiercią.
Półelfka wyszła przez drzwi nie próbując nawet ich otwierać.
Morgan podążyła za nią jeszcze raz spoglądając na parę, którą przypadkiem odwiedziły. Szkoda, że nie było widać detali… niemniej znów przeniknęły przez ściany kierując się zapewne ku cmentarzowi. Almais niewiele mówiła, rogata była bardzo skupiona ale też niepewna otoczenia.
- Jeśli… coś Fiołkowi się stanie… to mamy plan awaryjny?- zapytała cicho pannę Morgan.
- Ja nie mam… więc pilnujmy jej. - powiedziała cicho El.
- A są inne wyjścia z tego planu? -zapytała wprost rogata zerkając na Fiołka.
- O tak… mnóstwo. Ale większość z nich to przejścia na inne plany egzystencji… takie jak plany żywiołów. Tam lepiej nie trafić przypadkowo.
To… nie zabrzmiało pocieszająco.
- I zapewne nie są one w żaden sposób oznaczone, czyż nie? - Morgan rozglądała się czujnie wokół.
- Laventa próbowała je opisać, że to jakieś kolorowe… zasłony czy też mgielne kotary. "Jak zobaczysz to zrozumiesz." - na koniec Almais sparodiowała sposób mówienia nekromantki.
- Ta Laventa… to ona was wynajęła?- zapytała Mandragora.
- Zapewniła nieco zwojów. - Morgan spojrzała na Mandragorę.
- Acha… a sama nie mogła dołączyć bo…? - dopytywała się rogata, gdy wszystkie trzy wyszły na ulicę.
- Wiesz… to nie jest typ, z którym byś się polubiła. - Morgan uśmiechnęła się do diablicy.
- Mhmm…- zamyśliła się rogata rozważając słowa El, gdy we trzy przemierzały ulice.

Duchów w tym pełnym mgieł mieście było bardzo mało. Najczęściej szły przez puste ulice, od czasu do czasu przechodząc przez budynki. Elizabeth, mimo że jak na razie nie napotykały, żadnych duchów to jednak czuła niepokój. Coś wisiało w powietrzu, co dokładnie… nie wiedziała jednak. Pierwszym jednakże symptomem kłopotu, były ciała. Co prawda znajdowały się one na planie Materialnym i widziały je niewyraźnie, więc mogli to być pijaczkowie którzy spili się do nieprzytomności, ale… awanturniczki nie miały pewności. Pierwsze zresztą ciało leżące na ulicy nie wzbudziło lęku, drugie też nie… trzecie… przy czwartym, cała trójka trzymała się blisko siebie poszukując wzrokiem zagrożeń. I te znalazły szybko. Stwór…

… był szkieletem potwornego psa o sępim pysku i świecących oczach. “Ciało’ miał zbudowane z cienistej substancji. I na widok trójki magiczek wydał z siebie złowrogi skrzek przypominający szczekanie psa zmieszane z rykiem jakiegoś gada. I jak się okazało ten skrzek przywołał kamratów. Jeden drugi, trzeci… sześć potworów wyłaniało się ze ścian jak i z uliczek.
- Co to za kreatury?- zapytała Mandragora, a Almais dodała nerwowo.
- Nie mam bladego pojęcia.