Dogonienie i śledzenie młodej adeptki magii nie było trudne. Nie miała ona pojęcia o dyskrecji. Do tego, gdzieś w połowie drogi wpadła na głupi pomysł założenia obszernego płaszcza z dużym kapturem, który ukrywał jej tożsamość, ale i zaczepiał się o każde chaszcze. Przez co ją jeszcze bardziej spowalniał, dając El idealne warunki do jej śledzenia. Wkrótce dołączyła do niej druga zakapturzona osóbka mające te same problemy z płaszczem co ona.
El podążała dalej za nimi trzymając się na spory dystans i zerkając czasem na niebo migoczące między gałęziami. Wolała się nie spóźnić na wykład.
A ryzyko tego rosło z każdą chwilą. Niemniej wkrótce do dwóch zakapturzonych osób dołączyła trzecia. Szepcząc między sobą dotarły do niewielkiego ogniska, gdzie były kolejne dwa "kapturki". W tym jeden wyróżniający się, bo pozostałe były czarne… a ten jeden purpurowy.
- Wszyscy już są? - rzekł purpurowy, a pozostałe kaptury tylko kiwnęły. Jeden z nich odezwał się kobiecym głosem.
- Agnes dziś nie może.
Elizabeth przysłuchiwała się rozmowie skryta za krzakami i ukryta za pniem drzewa.
- Stańcie w kręgu i zaczynamy. - kapturki otoczyły ognisko gibając się na boki. Purpurowy sypnął w ogień jakiś sprawiając, że zapłonął on zielonymi płomieniami i zaczął intensywnie kopcić. Czarne powtarzały ciągle tę samą skomplikowaną mantrę, podczas gdy purpurowy wołał.
- Ma'ab przyzywamy cię. Przybądź. Objaw nam swoją prawdę. Daj nam swoją mądrość!
Morgan wyjrzała z zaciekawieniem z za krzaków, obserwując czy coś się pojawi.
Póki co, nic się nie zjawiało. Czarni trochę się niecierpliwili, zwłaszcza że zaśpiewy purpurowego robiły się nieco desperackie. Ma'ab najwyraźniej nie miał ocho…
~ A cóż to za wścibski mały ptaszek się tu zjawił? ~ El usłyszała melodyjny kobiecy głos… w swojej głowie. ~ Lubisz podglądać innych?
~ Bałam się, że zabiją się o te swoje szaty… kim jesteś?~ Morgan starała się zachować spokój odpowiadając w myślach.
~ To ja powinnam spytać KIM ty jesteś. ~ pod słodyczą głosu czuć było jakąś bezlitosną drapieżność.
~ Pokojówką, bardzo ciekawską osobą. Mówią do mnie El~ Morgan rozejrzała się po okolicy szukając źródła głosu.
~ Ciekawość to pierwszy stopień do dziewięciu kręgów, ale Piekło nie jest tak straszne jak je malują.~ słyszała w głowie, gdy rozglądając się zauważyła że " rytuał" chyba nie idzie wedle planu purpurowego. Czarne poczęły narzekać. ~ Będę się tobie przyglądać El, a teraz… masz chyba wykład, czyż nie?
~ Z przyjemnością cię poznam. Ma’ab, tak?~ El podniosła się cichutko i pochylona ruszyła w stronę uczelni.
~ Może…~ mruknął głos czerpiąc satysfakcję z niewiedzy czarodziejki.
~ Okrutna.~ EL wyprostowała się gdy już znalazła się za kilkoma rzędami drzew wyprostowała się i ruszyła szybszym krokiem. Długo miała wrażenie, że coś czai się za jej plecami, że jest obserwowana. Dopiero, gdy już opuściła park poczuła się lepiej. Ruszyła szybkim krokiem w stronę sali, w której miała mieć wykład z profesorem.

Niziołek już na nią czekał i powitał uśmiechem.
-Gotowa do egzaminu?
- Egza… - El zamarła zamykając drzwi. Miała dopiero jeden wykład… nie spodziewała się egzaminu. Jej dłoń mocniej zacisnęła się na trzymanej lekturze. - Egzaminu?
- No. Małego egzaminu przed wykładem. By sprawdzić czy przyłożyłaś się do nauki. Chyba wspominałem o tym. - zadumał się profesor i wskazał na kartkę. - Tu masz pytanie, ołówek jest obok i 15 minut na odpowiedź.
El usiadła zrezygnowana za biurkiem, teraz już nie było odwrotu, musiała napisać tyle ile pamiętała z czytanej po nocach i nad rankami książki.
Po piętnastu minutach profesor zabrał kartkę, przestudiował zapiski i wydał ocenę. - Nie najlepiej, ale i nie najgorzej… średnio. Widać że brakło panience czasu na czytanie. Ale jak na pierwszy raz jestem zadowolony.
Morgan odetchnęła.
- Niestety czytuję tylko wieczorami. Teraz miałam chwilkę w parku. - Morgan wskazała na leżącą na biurku książkę. - No ale tam… sporo chodzi ludzi.
- Z pewnością, ale wracając do tematu. Jaki aspekt naukowy, winniśmy poruszyć podczas obecnego spotkania? - spytał niziołek wyraźnie nie zainteresowany wątkiem parku.
- A czy istnieje możliwość by omówił mi Pan bardziej szczegółowo poszczególne okresy z dziejów naszego miasta, o których mówiliśmy ostatnio? - El uśmiechnęła się do wykładowcy.
- Oczywiście… więc wracając do początków. - niziołek zaczął od najciekawszej części. Od okresu pirackiej osady i bezeceństw z nim związanych: porwań, niewolnictwa, kultów dawnych bogów. Omawiać począł żywota słynnych kapitanów i wodzów pirackich, którzy nierzadko mianowali się tutejszymi królami. El wyciągnęła wepchniętą przed wyjściem z pokoju Almais kartkę, spomiędzy stron książki i sięgnęła po otrzymany ołówek by zrobić nieco notatek.
- To tak ogólnie. Masz jakieś pytania?- rzekł zadowolony z siebie niziołek kończąc tymi słowami wykład.
- Czy są ludzie, którzy oficjalnie mówią, że są spadkobiercami piratów? - Morgan odłożyła ołówek i spojrzała na nieco chaotyczne notatki.
- Nie wiem. Może? Nie zdarza mi się przebywać w tych kręgach… to znaczy marynarzy i piratów. Bycie spadkobiercą pirata nie przynosi żadnego zysku. Tytuły pirackie nie są uznawane, zarekwirowane majątki nie podlegają zwrotowi rodzinie pirata ani odszkodowaniom gdyż zostały uzyskane poprzez akt przestępstwa.- wyjaśnił niziołek. - Na pewno są wśród rybaków i marynarzy rody pirackie i być może pielęgnują pamięć o swoich przodkach, ale ja o żadnym potomku nie wiem. Ba, być może w tobie płynie piracka krew. Winnaś spytać rodziców.
- Na pewno by się nie przyznali gdyby tak było. - Morgan zaśmiała się. - Chyba… nie mam więcej pytań. Jestem bardzo ciekawa co działo się w mieście czyniąc je tym czym jest obecnie.
- Wiele dyplomatycznych przepychanek i prawnej batalii. Koniec pirackiego miasta oznaczał też koniec barwnych historii. - zaśmiał się profesor i dodał. - Niestety obecnie historię częściej kreują prawnicy a nie generałowie.
- Och… - Elizabeth przyjrzała się profesorowi. Ją ciekawiły nawet te mniej fizyczne przepychanki, ale czy profesor nie miał ochoty jej o nich opowiadać?
- Ale o tym… następnym razem porozmawiamy więcej.- rzekł ciepło niziołek.
Elizabeth przytaknęła ruchem głowy.
- Przyznaję, że jestem też bardzo ciekawa kiedy wykształciło się azjatown. To jest tak zupełnie inne miejsce. - Uśmiechnęła się podekscytowana do profesora. Mimo, że nie mogła poświęcić tej nauce całej swojej uwagi cieszyła się, że może poszerzać swoją wiedzę, tak jak i w zakresie magii.
- A to ciekawe zagadnienie. Oficjalnie ze sprowadzanych z kolonii na dalekim wschodzie ochotników. Tamtejsze ludy słyną z wyrafinowanych budowli, a trzeba wyrafinowania by postawić dwukondygnacyjne miasto. Więc konieczna była wykwalifikowana siła robocza… a tamci byli tańsi i bardziej chętni do zaczęcia od nowa. Nieoficjalnie… cóż, jest wiele teorii. Moja ulubiona to ta o ukrytym cesarzu. - odparł z uśmiechem niziołek.
- Opowie mi profesor o niej? - El nawet nie próbowała kryć zaciekawienia. Od ostatniej wizyty w Azjatown, ten obszar bardzo ja ciekawił.
- Trzeba ci wpierw wiedzieć o jednym. Krainy dalekiego wschodu otacza Wielki Jadeitowy Mur. Pomijając anachroniczne dziś, acz oczywiste funkcje obronne Mur blokuje wszelkie czary wieszczenia nie dając podejrzeć krain dalekiego wschodu. Wszystkie informacje są czerpane przez pośredników i tak naprawdę musimy wierzyć na słowo kupcom handlującym w faktoriach zbudowanych przy murze. To daje pożywkę różnym spekulacjom… między innymi o wygnanym cesarzu który zabrał swój lud i tu w New Heaven buduje nowe cesarstwo właśnie w Azjatown. - wyjaśnił profesor.
- W sensie… kupcy mówią, że cesarz odszedł? - Z jakiegoś powodu przed oczami El momentalnie pojawił się obraz pięknego, białowłosego mężczyzny. Choć on… nie był nawet właścicielem lokalu.
- Że został wygnany… poprzez intrygi, a może pokonany militarnie? - padła odpowiedź. - Dokładnie nie wiadomo, wszak to tylko teorie i domysły.
- Ale go tam nie ma, tak? - Elizabeth czuła jak zaczyna ulegać ekscytacji. Sama szansa, że tamten mężczyzna mógłby być cesarzem… tak nierealna, ale nadal bardzo ją to ekscytowało.
- Ma się ukrywać w sekretnym pałacu, gdzieś po Azjatown i stamtąd rządzić dzielnicą. A w przyszłości całym New Heaven. - wyjaśnił niziołek.
- Obecni władcy mogą nie być zadowoleni z takiej możliwości, prawda? - EL zanotowała na swojej kartce, krótkie słowo “cesarz”.
- Z pewnością nie będą…- zaśmiał się w odpowiedzi nauczyciel, a następnie dodał. - … ale to moja ulubiona teoria. Niekoniecznie najbardziej wiarygodna.
- A jakie są inne? - El uśmiechnęła się do niewielkiego mężczyzny.
- Choćby taka, że New Heaven jest nieoficjalnym miejscem zsyłki dla przestępców zza Jadeitowego Muru. I każdy mieszkaniec Azjatown ma przestępczy rodowód. - wyjaśnił niziołek.
- Och… to prawda ta jest dużo mniej ciekawa. - Elizabeth zaśmiała się cicho. - Choć jakoś ciężko uwierzyć by byli tam sami przestępcy.
- Bo to absurd… oczywiście, że Azjatown nie składa się z samych elementów kryminalnych.- machnął ręką mentor. - Niemniej jest to teoria, a prawdy chyba nigdy się nie dowiemy.
- Prawda ma zwyczaj wypływania w najmniej oczekiwanym momencie. - ELizabeth uśmiechnęła się ciepło. - Czy za tydzień też mogę zająć Panu czas?
- Oczywiście. Czasu akurat mam sporo. -stwierdził niziołek z gorzkim uśmiechem.
- Cóż.. dla mnie to tylko na korzyść. - Elizabeth zmieszała się nieco. Nie wiedziała jak wygląda życie profesorów na uczelni… nie licząc dość ekscentrycznej Almais.
- A więc następnym razem kolejny okres, tak? Więc póki co, nie ma szukać kolejnej lektury. - odparł zadowolony z siebie nauczyciel.
- Może uda mi się nieco więcej doczytać z tych co mam. - El wstała od biurka zabierając swoje rzeczy. - Bardzo dziękuję za dzisiaj.
- Nie ma za co. Cieszy mnie każdy student, który przykłada się do nauki. To niestety rzadkość w tych czasach. - odparł niziołek, a El… po raz pierwszy od jakiegoś czasu miała chwilę tylko dla siebie.
Morgan opuściła salę, żegnając się z profesorem i wróciła do pokoi Almais. Postanowiła sporządzić list do Duncan z pytaniem, czy mogłaby jeszcze kiedyś zapozować. Była ciekawa czy informacje, które uzyskała będą już wystarczające. Potem jeszcze napisała list do rodziny, że wszystko u niej w porządku, do Mel, że kolia była idealna i że nie może się doczekać kolejnego spotkania. Zaadresowała wszystko i ruszyła w kierunku poczty, planując potem wstąpić do Frolicy.

Na miejscu okazało się, że otrzymała list z miejscem i czasem spotkania, za dwa dni od dzisiaj. Żadnej innej informacji. Tylko podpis: Simeon.
Elizabeth poczuła jak jej serce zabiło mocniej. Gdyby tylko Simeon chciał by było z tego coś więcej…. Ale to nie był ten typ. Zapłaciła za wysłanie listów i ruszyła na spotkanie z Frolicą.
Diabliczka właśnie szykowała się na zakupy przebierając ze stroju pokojówki we własny. Nie była sama. Jej przebieraniu przyglądała się blondynka ubrana na szaro… ale bynajmniej nie szara myszka. Było coś przenikliwego w jej spojrzeniu i egzotycznego w jej urodzie. Jakoś… nie wyglądała na pokojówkę.
- Deidra… Elizabeth. Elizabeth.. Deidra.- przedstawiła je sobie nawzajem.
- Część. - Morgan pomachała nowej współlokatorce diablicy. - Idziesz na zakupy? Przejdziemy się razem?
- Cześć… Chętnie. - odparła Deidra przyglądając się bacznie nowo przybyłej.
- No to co planujecie kupić? Ja… głównie jedzenie i może coś do picia.- zaproponowała rogata.
- Ja podobnie. - El uśmiechnęła się do diablicy.
- Fajnie… więc ruszajmy.- odparła Frolica machając wesoło ogonem. - Ja gotowa, a wy?
- Ja tak. - przyznała Deidra wstając powoli.
- Ja bym tylko skoczyła po koszyk. - Elizabeth niepewnie spojrzała na trzymany list. - Zaczekacie na mnie?
- Jasne nie ma sprawy. Poczekamy przy bramie.- zaproponowała Frolica.
El przytaknęła i pobiegła do pokoi Almais by zostawić w skrzyni list i wziąć koszyk i przypasaną torbę. Na plecy narzuciła płaszcz i skierowała swe kroki w stronę bramy. Była ciekawa kim dokładnie była Deidra, bo nie wyglądała na kogoś kto dotychczas na życie zarabiał sprzątaniem.
Odpowiedzi na to pytanie z początku nie było okazji uzyskać. Z całej trójki to Frolica gadała najwięcej, wyraźnie zadowolona ze wspólnej wycieczki do sklepów Uptown. Cała trójka musiała złożyć się na jeden dylinżans, ale za to wynajęty na kilka godzin. No i było miło utknąć między Frolicą, a blondynką. Sama rogata zajęta była narzekaniem na niechlujstwo magów, a Deidra podpytywaniem współlokatorki o El. O sobie blondynka mówiła mało.
Elizabeth opowiedziała nieco o swojej poprzedniej pracy.
- A ty co robiłaś przed akademią? - Spojrzała z zaciekawieniem na blondynkę.
- Ja? - zmieszała się blondynka.- Pracowałam to tu to tam.. głównie w sklepach jako ekspedientka.
- Naprawdę? Moja mama szyję bieliznę. - El uśmiechnęła się do Deidry. - Jakieś konkretne sklepy?
- Nie z bielizną. - odparła zdawkowo Deidra. - Poza tym… żadnego nie mogłabym polecić.
- Tak bywa. - El zakończyła temat choć zżerała ją ciekawość i spojrzała na Frolicę. - To od czego zaczniemy?
- Od nudnego… kupowanie jedzenia, a na koniec wino. A potem… wpadniemy do karczmy?- zaproponowała rogata.
- Może być. - stwierdziła Deidra.
El też przytaknęła. Nie planowała kupować dużo, bo nie miała gdzie tego trzymać u Almais, ale jakieś owoce czy pieczywo na czarną godzinę mogły się przydać, ostatnio miała duże kłopoty by normalnie jeść.
Ich celem miał być targ żywności w Uptown. Znajdował się on w mniej reprezentatywnej części, bo miejscowi nie kupowali tu jedzenia. Robiła to za nich służba. Więc można było liczyć na całkiem dobre produkty w przyzwoitych cenach. Rogata od razu rzuciła się w wir zakupów, Deidra wydawała się lekko zagubiona i niezdecydowana przy niej.
El kupiła kilka owoców i kawałek chleba i spojrzała z zaciekawieniem na blondynkę.
- Może potrzebujesz pomocy? - Spytała przyglądając się dziewczynie. Deidra bardziej przypominała jej zagubioną szlachciankę, niż dawną sklepikarkę.
- E… niekoniecznie, ale skoro już proponujesz.- odparła Deidra uśmiechając się ciepło i z ulgą.
- Co lubisz jeść? Na uczelni przydaje się mieć coś na kolację i śniadanie. - Wskazała na kupiony przez siebie chleb. - My z Frolicą często kupowałyśmy sobie pieczywo, sery, czasem suszone mięsa, bo to może chwilę poleżeć.
- To właśnie lubię. Może nie za bardzo suszone.. tylko odrobinkę. I nie przepadam za serem. - zaczęła sobie przeczyć blondynka.
Elizabeth zaśmiała się cicho.
- A owoce? - Spojrzała z zaciekawieniem na blondynkę po czym wskazała stragan, na którym sama kupiła jabłka.
- Nie jadam za często.- ta machnęła ręką na owoce.- A ty które lubisz?
El wskazała na zawartość swego koszyka.
- Nie jadam nic wyszukanego. - Morgan rozejrzała się po targowisku. - Myślę, że nie musisz nic kupować jak nie masz ochoty. Jakby co na uczelni jest stołówka
- Jadłaś na niej?- spytała powątpiewająco Deidra zerkając na kręcącą się po straganach rogatą. - Niektórym to smakuje, niektórym idzie to w biodra i zadek… kuszący zadeczek. Ale nie mnie.
- Mi niezbyt tamto jedzenie smakuje, ale Frolica je lubi. - El uśmiechnęła się. W Deidrze było coś naprawdę dziwnego. - Obawiam się że też jestem z tych, którym jedzenie odkłada się w biodrach… ale na szczęście też nieco wyżej. - Przesunęła dłonią po znajdującym się na biuście gorsecie.
- Mhmm.. też kuszące miejsce.- skomplementowała blondynka zerkając następnie w dół. U niej się nie odkładało najwyraźniej. Ale za to była zgrabna niczym kocica.
- Ty jesteś bardzo zgrabna. - Morgan podążyła za Frolicą prowadząc Deidrę.
- Dzięki. - odparła z uśmiechem Deidra i jej spojrzenie podążało za rogatą, która czuła się w swoim żywiole.

Trzy kosze… z czego najcięższy należał do rogatej. Trzy kosze były niesione dłońmi pokojówek i wzdychaniem za mężami/narzeczonymi na których dałoby się zrzucić rolę tragarzy. Żadna z nich takiego nie miała jednak. El, jak wspomniała Frolica, była najbliżej tego miała jakiegoś chłopaka. Obciążone tak udały się do sklepu z winami,a przed wejściem do środka Frolica zarządziła naradę.
- No to musimy ustalić jakie kupić. Bo najlepiej zrzucić się na jedno dobre, niż na trzy cienkusze.
- To może załóżmy ile chcemy wydać? - Elizabeth uśmiechnęła się. Miała plan kupić jedno wino dla siebie, ale ona w sumie miała już pewne oszczędności. No i w sumie zakup mógł poczekać do dnia spotkania z Simeonem. Po krótkiej naradzie ustalono, że każda złoży się po 50$, takie wino było nadal dość tanie, ale i tak lepsze od portowego sikacza.
- To co? Ja pójdę kupię, czy wchodzimy razem? - El spojrzała na swoje towarzyszki.
- Może lepiej razem? - zaproponowała Frolica, a Deidra miała odmienne zdanie. - Wtedy długo nam zejdzie na wybieraniu.
El więc została języczkiem u wagi.
- Jak wolicie, wyboru pewnie jakiegoś niesamowitego nie będzie. - Morgan wzruszyła ramionami.
- Może być spory… ja pójdę. - stwierdziła Deidra zabierając gotówkę i wchodząc do sklepu. A gdy znikła w środku Frolica spytała zaciekawiona. - Co o niej sądzisz?
- Coś ukrywa, kłamie. - Elizabeth wzruszył ramionami. - Ale jest miła.
- Jest… trochę dziwna. - przyznała rogata i dodała łobuzersko. - Ale ładna.
- Bardzo. Choć daleko jej do ciebie. - Morgan mrugnęła do Frolicy i spojrzała na drzwi sklepu. - Mówiła ci coś o sobie?
- Niewiele. Że była sprzedawczynią w ekskluzywnych sklepach i że jej rodzice nie żyją. I tyle… nie chciała powiedzieć jakie to były sklepy. Zasłania się nieprzyjemnymi wspomnieniami. - wzruszyła ramionami diabliczka. - A co tobie powiedziała?
- Nie mówiła o rodzicach, ani jakie to sklepy, ale wiesz… mam takie dziwne przeczucie, że coś mi tu nie pasuje. - Elizabeth pokręciła głową, trochę by odgonić złe myśli. - Cóż...też nie o to chodzi by opowiadała wszystko o sobie, prawda?
- Z pewnością. - zgodziła się z nią Frolica. Tymczasem Deidra wyszła ze sklepu z butelką. - Charamay 1919. Dobry rocznik. Młode i tanie białe wino. To co teraz?
- Chyba trzeba by je wypić nim udamy się do karczmy. - Elizabeth uśmiechnęła się do blondynki.
- No tak… tylko gdzie… - zadumała się Deidra zakłopotana tą sugestią El, a rogata spytała. - Jakieś pomysły?
- Chciałyście kupić wino i nie miałyście pomysłu gdzie je wypijecie? - El zaśmiała się.
- Raczej zostawić na wieczór. - wtrąciła Deidra nieśmiało.
- To możemy je zostawić. - Morgan wzruszyła ramionami. - Mam się czuć zaproszona na noc?
- Jeśli wpadniesz… to przecież cię nie wyrzucimy? - rzekła figlarnie rogata.
- No dobrze… a o jakiej karczmie myślałaś? - Morgan przyjrzała się z zaciekawieniem diablicy.
- Takiej lepszej… z prywatnymi komnatami. - odparła z uśmiechem rogata.
- Trochę za drogo.- stwierdziła Deidra po namyśle.
- Chyba że w Downtown… kojarzę taką jedną. - El zamyśliła się.
- Na pewno będzie tańsza niż ta, którą wybrała Frolica.- stwierdziła blondynka karcąco zerkając na rogatą, która zawstydzona spojrzała w dół.
- Ja mam nieco oszczędności, ale wolałabym ich nie wydać w jedną noc… To co? - Spojrzała pytająco na swoje towarzyszki. - Zaprowadzić was do tej karczmy? Nie jest jakaś bardzo ekskluzywna, ale wieczorami są kabarety i jak teraz pójdziemy, może trafimy jakiś pokój z widokiem na scenę.
- Teraz nie bardzo jest wie…- zaczęła Deidra, ale Frolica już przejęła inicjatywę, chwytając obie przyjaciółki za ręce. - Na co czekamy? Do karocy!
- Dorożki. - sprecyzowała Deidra, a Frolica mruknęła. - Nie psuj nastroju faktami.
- Tak.. dorożka. - El zaśmiałą się i poprowadziła swoje towarzyszki w stronę postoju dorożek. - A co do kabaretów.. bramy są otwarte jeszcze chwilę po zmroku, możemy załapać się na pierwszy występ.
- A masz tyle czasu? - zapytała z niepokojem Deidra, gdy wsiadały do dorożki.
- Mam dziś cały wieczór dla siebie. - Morgan rozsiadła się wygodnie pomiędzy blondynka i diablicą.
Dorożka ruszyła i El poczuła pieszczotę na lewej łydce. Ogon Frolicy wślizgnął się pod spódnicę i wodził po pończoszce. Poza tym diabliczka udawała niewiniątko, a Deidra nieświadoma tych zdarzeń patrzyła na ulice które mijały.
Morgan oparła się wygodnie poddając się tej pieszczocie. Była ciekawa jakby na to zareagowałą Deidra. W sumie z zainteresowaniem patrzyła na diablicę gdy były na targu.
W tej chwili jednak Deidra była nieświadoma tego co się działo obok.
- Ładnie tam w tej twojej karczmie?- spytała wędrując spojrzeniem po kamienicach. Chyba nie bywała często w Downtown. A końcówka ogona rogatej muskała już udo El wyraźnie wijąc się pod materiałem spódnicy.
- Nie jest to coś spektakularnego… - El zawiesiła się czując ogon, coraz bliżej swego kwiatu. - hm… ale to… porządną karczma.
- Nie oczekuję spektakularności.- odparła w zamyśleniu Deidra, gdy milcząca diabliczka wodziła zaczepnie ogonem po bieliźnie czarodziejki, trącając przez materiał wrażliwy obszar.
- Yhym. - El powstrzymała rozkoszne westchnienie.
- To dobrze…- blondynka zerknęła w jej kierunku i zamarła zaskoczona. Tymczasem rogata delikatnie kąsać poczeła płatek uszny Elizabeth, mocniej napierając na majtki czarodziejki.
Blondynka się zaczerwieniła na twarzy i sapnęła.- Frolica ty nienasycona bestio… pohamuj się.
- Chyba się za mną stęskniła. - Morgan pozwoliła sobie na pomruk zadowolenia.
- No… to tak wygląda….- wybąkała blondynka patrząc jak kąsająca ucho diabliczka ściska pierś Elizabeth przez ubranie i pociera kobiecość szybkimi ruchami ogona.
- Froli...Frolico… - Elizabeth jęknęła i naparła biodrami na ogon diablicy. - Chyba… Deidrze… to nie odpowiada.
- A róbcie co chcecie…- machnęła ręką speszona blondynka, gdy ogonek diabliczki jedynie czubkiem zanurzył się w intymnym zakątku czarodziejki.
- A tobie?- oparła rogata wbijając ostre ząbki w szyję El.
- Ja… tęskniłam… - Elizabeth jęknęła głośniej, dłońmi chwytając się ławy dorożki.
- Widać nie bardzo… Deidro… rozepnij jej nieco koszulę.- mruczała lubieżnie diabliczka mocniej wsuwając ogonek między uda panny Morgan. Deidra coś marudziła, gdy rozpięła bluzkę i przez chwilę spoglądała na unoszące się w szybkich oddechu i uwięzione w gorsecie piersi. Nachyliła się po chwili i językiem przesunęła po skórze dekoltu El.
Z ust Morgan wyrwał się pomruk zadowolenia. Wierciła się na siedzisku chcąc mocniej nabić się na życzliwy ogonek zaś jedną z dłoni sięgnęła do piersi blondynki i ścisnęła ją przez materiał ubrania.
Ta pisnęła zaskoczona, ale nie uciekała do dekoltu El całując do delikatnie, a ogon brutalnie wdarł się do kobiecości czarodziejki, poruszany pożądliwie przez rogatą której język błądził po pokąsanej skórze panny Morgan.
El czuła jak zbliża się do szczytu. Jej dłoń miętosiła pochwyconą krągłość gdy ciało zaczęły przeszywać fale rozkoszy, po których przyszła tą jedna. Morgan jęknęła głośno dochodząc w objęciach dwóch kobiet.
- No to będziesz miała okazję pokazać tę tęsknotę w karczmie.- mruknęła rozpalonym głosem rogata opuszczając ogonkiem obszar ud czarodziejki.
- A chciałabyś, bym okazała? - El spojrzała na Frolicę zadziornie i niechętnie puściła pierś Deiry.
- No… na to liczę. Po co innego miałybyśmy wybierać prywatną komnatę.- odparła zadziornie diabliczka, podczas gdy blondynka starała się odzyskać spokój, po tej chwili słabości.
- Postaram się. - Elizabeth zaśmiała się. - Chętnie też odwdzięczę się Deidrze.
- Nie wiem za co masz mi się odwdzięczać.- odparła blondynka za sarkazmem kryjąc rumieniec.
- Myślę, że wiesz. - El uśmiechnęła się i wyjrzała przez okno. - Zbliżamy się.
- Zupełnie nie wiem o czy mówisz… ot tylko liznęłam. Ale możesz pokazać… więcej.- blondynka wymruczała ostatnie słowa ciszej, gdy się zbliżały do celu. Ale nie tylko one.
Także znana pannie Morgan miodooka i miodowłosa gnomka również szła energicznie w kierunku lokalu.
El szła ze swymi towarzyszkami licząc na to iż nie zostanie zauważona. Choć może...mogłaby opowiedzieć Marine cię o magu porównanie.
I wyglądało na to, że jej się to uda mimo że towarzyszki pann Morgan ( a zwłaszcza czerwonoskóra) ciche nie były.
“Belle Rose” było dość drogim przybytkiem, nawet jak na Downtown. Miał właścicieli gnomów i protekcję Cycione i był kolejnym przybytkiem do którego matka nie pozwoliłaby El odwiedzić. Była to tańsza i mniejsza wersja lokalu w którym występowała ciocia Fulli. I bardziej grzeczna. Ale nadal bardzo ekskluzywna. I pełna gości, nawet o tej porze.
W “Belle Rose” były panny i panowie negocjowalnego afektu, były stoły ruletką, byli szulerzy i byli awanturnicy którzy przepijali lub przegrywali zarobek.
El podeszła do baru. Słyszała o tym lokalu od dziewczyn z Pączka i kilku klientek matki. Mijała go też czasem załatwiając sprawunki w okolicy. Uśmiechnęła się do stojącego za barem mężczyzny.
- Czy znajdzie się pokój na piętrze, najlepiej z oknem. - Pamiętała, że tak Króliczek nazywała pomieszczenia z widokiem na scenę.
- Oczywiście… zakładam, że panny na kogoś czekają? Przygotować jakiś posiłek, trunki?- odparła mężczyzna z profesjonalnym uśmiechem.
- Nie czekamy. El uśmiechnęła się. To moje urodziny. - Skłamała płynnie. Chwilę dyskutowała o cenach za jedzenie i trunki i wybrała jakiś niewielki zestaw.
- Oczywiście. Loża numer 12. - barman przekazał pannie Morgan klucze. - Zamówiony posiłek będzie za 15 minut.
- Dziękuję. - Elizabeth zgarnęła kluczyk i pomachała do swoich towarzyszek by za nią poszły. Te ruszyły za nią rozglądając się ciekawsko na boki. Elizabeth poprowadziła je na schodki, a potem na piętro. Podeszła do drzwi oznaczonych odpowiednim numerkiem i je otworzyła.
- No to jesteśmy. Zamówiłam nieco przekąsek i tutejszą nalewkę, jest pyszna. - Morgan uśmiechnęła się do towarzyszek wchodząc do środka.
- Wygląda nieźle…- oceniła blondynka wchodząc pierwsza, a rogata dodała zerkając przez ramię na El. - Nie jest to “Figlarna Śrubka”, ale może być.
- Cóż… na Figlarną Śrubkę mnie nie stać. - Elizabeth zaśmiała się i wyjrzała przez okienko, które tutaj robiła za to czym była loża w teatrze. Tu jednak były okiennice na wypadek gdyby widzowie planowali robić coś innego.
- Pomarzyć zawsze można.- mruknęła diabliczka moszcząc się wygodnie w fotelu, Deidra usiadła w drugim, a El wodziła spojrzeniem po stolikach, przy których inni goście się posilali. Bo scena była akurat pusta.
Szukała wzrokiem znajomej, rudej gnomki, ale raczej nie spodziewała się, że ją znajdzie. Marina pewnie wynajęła lożę. O dziwo… myliła się. Gnomka siedziała przy stoliku w pobliżu loży. I to nie sama. Towarzyszyło jej diablę, ale takie które zdecydowanie różniło się od Frolicy. Po pierwsze było mężczyzną, po drugie był… olbrzymim mężczyzną o posturze orka wciśniętego w garnitur, duże rogi wystające spod gustownego kapelusza i potężne ręce zakończone pazurami dopełniały strasznego wyglądu.
Morgan wycofała się i dosiadła do swoich towarzyszek.
- Jakby co, oficjalnie świętujemy moje urodziny. - Wyszczerzyła się do diablicy i blondynki.
- Super.. to jak planujemy świętować?- zapytała rogata z wesołym uśmiechem.
- Na razie czekamy na przekąski i alkohol, a potem chyba miałam się komuś odwdzięczyć. - Elizabeth zaśmiała się ciepło.
- To prawda.- odparła lubieżnie Frolica, a Deidra mruknęła cicho.- Zawsze na kogoś możemy się złożyć.
- Już ci nie wystarczam? - Morgan zaśmiała się i wyjrzała przez znajdujące się obok okienko.
- Po prostu uważa, że nie starczysz na dwie.- zażartowała Frolica, a Deidra się napuszyła.- Wcale nie.
- Cóż bronić wam nie będę. - El oparła się łokciami o stół i podparła brodę na dłoniach, pozwalając by piersi ułożyły się na blacie stołu.
- Poradzimy sobie z tobą jaką przekąską.- oblizała się lubieżnie diabliczka przyglądając się prezentacji.
- Nie zważajcie na mnie.- mruknęła wstydliwie Deidra.
- Wolisz panów? - El spojrzała na nią z zaciekawieniem.
- Też.- rzekła Deidra cicho. - Lubię… też, a przede wszystkim lubię łóżko. Trochę mnie krępuje taki rozwój sytuacji.
- W dorożce jakoś się nie krępowałaś. - odparła żartobliwie rogata.
- Bo… bo… zaskoczyłyście mnie. - odparła speszona blondynka.
- Chętnie cię jeszcze raz zaskoczę. - Morgan uśmiechnęła się ciepło do Deidry.
- Tak... nie wątpię…- mruknęła Deidra mimowolnie zerkając na biust, a rogata dodała ze śmiechem.- Liczę na częste dziś zaskakiwanie.
- Na pewno zaskoczy was kabaret. - Elizabeth zaśmiała się przez co jej biust zafalował. - Tu nie ma tak wyszukanych pokazów jak w Figlarnej Śrubce.
- No… niestety. I pewnie nic odważnego aż do wieczora.- przyznała po chwili namysłu rogata, gdy El zerkając od czasu do czasu przez szybkę, dostrzegła Allurę wraz z towarzystwem koleżanek i kolegów wchodzącą do lokalu.
- Skoro tak myślisz, to na pewno cię zaskoczy. - Morgan nieco się zaniepokoiła. Zbyt dużo znajomych twarzy. Na szczęście jednak były w tej loży. Cóż pokazy w Belle Rose cieszyły się specyficzną renomą. Tak długo jak nie chciałeś dotykać mogłeś sobie obejrzeć wszystko dokładnie, a za odpowiednie pieniądze także podotykać.

Na razie usłyszały jednak pukanie do drzwi, a po chwili drzwi się otworzyły i posiłek na tacy został przyniesiony do stolika. Kelnerka postawiła go na stoliku przed fotelami. Dygnęła i zapytała.
- Czy to wszystko?
- Na razie tak. W razie czegoś iść do baru, czy machać przez okienko? - Morga uśmiechnęła się do kelnerki.
- Lepiej iść do baru.- odpowiedziała dziewczyna z lekkim uśmiechem.
- Jasne. To tak zrobimy. - Morgan sięgnęła do dzbanka z nalewką i rozlała ja do niewielkich naczynek.
Kelnerka dygnęła i z uśmiechem wycofała się do drzwi, zostawiając trzy pokojówki same.
- To co… za nas? Za spotkanie? - Elizabeth uniosła jedno z naczynek.
- Za spotkanie!- zgodziły się obie pokojówki biorąc czarki w dłoń i wychylając je jednym haustem.
Elizabeth także wypiła i poczuła jak mocny alkohol rozpala i nieco drażni jej gardło. Dopiero po chwili poczuła wiśniowy smak nalewki.
Gdy odstawiła kubek jej noga powędrowała do nogi diablicy i przesunęła stopą po łydce dawnej współlokatorki.
- Nie tracisz czasu co ?- zachichotała rogata nadal z kubeczkiem w dłoni sącząc trunek. Jej wzrok wędrował po ubraniu El i jednocześnie tym wzrokiem przyjaciółkę “rozbierała”.
- Mam ci dać jeszcze chwilę. - Stopa El powędrowała wyżej pod spódnicę diablicy.
- Ależ nie ma ku temu powodu.- mruknęła rogata rozchylając uda i pozwalając stopie El na dalsze zabawy.
- A nalejesz nam jeszcze? - Morgan uśmiechnęła się napierając stopą na bieliznę diablicy.
- Może lepiej… niech Deidra naleje.- sapnęła cichutko rogata wiercąc się na fotelu i odstawiając na bok pusty kubeczek drżącą dłonią. Deidra westchnęła i zabrała się za dolewanie, podczas gdy diabliczka wiła się lubieżnie na fotelu.
- Hm… tyle że tak.. niewiele widzi. - El zamyśliła się. - Usiądziesz przede mna na stole?
- Najpierw ty więcej pokaż…- odparła z uśmiechem Frolica wędrując spojrzeniem po El.- Ciekawe czy służąc nowej pani utuczyłaś się trochę.
- A czemu bym miała? - El pokazała jej język, ale zaczęła rozsznurowywać gorset by odsłonić swoje krągłości.
- Bo jesteś teraz nieco... wyżej od nas… teoretycznie.- zachichotała lubieżnie Frolica bezczelnie spoglądając na piersi panny Morgan, coraz bardziej widoczne. Także i Deidra zezowała w tym kierunku. Musiała być miłośniczką tych kobiecych krągłości.
Morgan zdjęła gorset i koszulę i poklepała stół przed sobą.
- Chodź tutaj diabełku. - Uśmiechnęła się lubieżnie do Frolicy.
Frolica wstała i podciągnęła spódnicę w górę odsłaniając przemoczoną bieliznę i zgrabne nogi. Podeszła do El prosząc.
- Pomożesz z majtkami?
- Jasne. - Morgan sięgnęła do bioder diablicy i zsunęła z nich przemoczoną bieliznę, palcami sunąc po czerwonej skórze.
- Podoba się to co widzisz? Bo nam bardzo.- mruknęła rogata zerkając na nagi biust Elizabeth. Cofnęła się i usiadła na stoliku odsłaniając całe swoje podbrzusza i uda. Deidra z wypiekami przyglądała się ich zabawie… szczególnie krągłym piersiom panny Morgan.
Morgan sięgnęła po pełne naczynie i powoli zaczęła lać jego zawartość na kwiat diablicy, do którego przywarła ustami.
- Figlarka…- jęknęła rozpalonym głosem rogata prężąc się i wijąc pod tymi pieszczotami. Jej kobiecość smakowała winem i pożądaniem. A jej dłoń leniwymi ruchami burzyła fryzurę.
Elizabeth nie odpowiedział nic spijając alkohol z kwiatu kochanki. Liżąc go i ssac namiętnie.
Jedna z nóg rogatej wylądowała na plecach czarodziejki, dociskając ją do podbrzusza. Rogata sapała rozpalonym głosem i pojękiwała. A Deidra obserwowała to zaciskając uda.
Gdy trunek się skończył, Elizabeth sięgnęła językiem wgłąb kochanki dłońmi mocno rozchylając jej uda.
- O to to to…- jęknęła rozpalonym głosem rogata czując jak pieszczota El wprawia jej ciało w drżenie i wicie się. Jej ogon owinął się wokół piersi kochanki i boleśnie ją ścisnął, gdy rozkosz powoli się w niej wzbierała. Do szczytu Frolica miała już niedaleko.
Elizabeth skorzystała z okazji by wsunąć palce w ciało kochanki i zacząć się nimi rozpychać.
- Fi… figl… aaa.- to przeważyło szalę o Frolica doszła z głośnym krzykiem.
Morgan wysunęła palce i oblizała je ze smakiem.
- Nie wiem kto tu jest figlarą. - Powiedziała uśmiechając się lubieżnie do kochanki.
- No ty… chyba. - wymruczała lubieżnie rogata patrząc z góry na Elizabeth i oblizując wargi zsunęła się w dół na El. Siedząc na jej kolanach objęła ją w pasie całując usta, szyję i piersi kochanki.
- Yhym… - Morgan zamruczała lubieżnie i zerknęła na Deidrę. - A ty na co masz ochotę?
- Na twoje piersi… i resztę ciała… pobawić się nim. - wybąkała wreszcie blondynka ulegając nastrojowi chwili.
- To jak Frolico, pozwolisz jej? - Morgan uśmiechnęła się do siedzącej na niej diablicy.
- I może dołączę.- wymruczała zsuwając się z kochanki.
- Mam zdjąć też dolną część garderoby? - El spojrzała na blondynkę.
- Wszystko… - mruknęła wstydliwie Deidra.
- To może zamknijcie drzwi na kluczyk. - Elizabeth wstała z krzesła i niespiesznie zaczęła zdejmować z siebie resztki garderoby, które jeszcze miała na sobie.
Deidra przyglądała się rozbierającej się pannie Morgan z wypiekami na twarzy, podczas gdy Frolica ruszyła do drzwi by je zamknąć. Morgan postawnowiła poćwiczyć sztuczkę, którą pokazała jej Mel, powtarzając ruchy przyjaciółki teraz przez blondynką.
Niewątpliwie skupiałą na sobie uwagę obu niewiast. Ich spojrzenia wodziły za dłońmi Elizabeth. Ich oddechy były ciężkie od pożądania.
W końcu czarodziejka stanęła przed nimi golusieńka.
- No to.. oddaję się w wasze ręce. - Powiedziała z uśmiechem, sama czując przyjemne podniecenie.
- Połóż się na stole…- zaproponowała lubieżnie Deidra wodząc wzrokiem po ciele El i dodała. - I pamiętaj. Żadnego dotykania.
- Ciebie czy mnie? - El usiadła na stole, a chwilę potem się na nim położyła.
- Niczego i nikogo.- mruczała Deidra z lubieżnym uśmiechem klękając nad leżącą czarodziejką. Zaczęła ją całować jedną dłonią namiętne ściskając lewą pierś panny, podczas gdy rogata nie mając ochoty pozostać biernym widzem poczęła masować uda czarodziejki.
- Sadystki. - Morgan zamruczała lubieżnie, ale dłońmi chwyciła się mocno blatu stołu.
- Odrobinę.- mruczała rozpalonym głosem Deidra zabierając za ugniatanie i ściskanie piersi El, jednocześnie wodząc po nich szczytach językiem, a diablica kąsała uda ząbkami.
Morgan zaczęła pojękiwać i pomrukiwać od tych pieszczot coraz mocniej zaciskając dłonie na blacie. Czuła jak z jej kobiecości zaczyna się wydobywać ciepła wilgoć.
Niestety nikt się ją nie zajmował, ogon rogatej spoczywał leniwie. Jej język wodził po ukąszeniach, paznokcie delikatnie muskały skórę. Deidra stanęła okrakiem i miętosiła piersi czarodziejki i jak ciasto na chleb w dzieży spoglądając pożądliwym wzrokiem na jej twarz.
Elizabeth leżała z rozchylonymi wargami z coraz większym trudem łapiąc oddech. Jej biodra zaczęły się poruszać i ocierać o stół, choć niestety nie przynosiło to upragnionej ulgi.
- Możesz obrócić się na bok? - poprosiła rogata, a Deidra stanęła po prawej stronie stołu czekając aż El to zrobi, by znów się nią zająć.
Morgan położyła się na boku, frontem do blondynki ciekawe czego teraz ma się spodziewać po kobietach.
Rogata uniosła nogę El i ułożyła ją na swoim ramieniu, przycisnęła swoje ciało do niej… ocierając się kwiatuszek własnym wilgotnym kwiatem i pomrukując leniwie.
A Deidra jedną ręką podwinęła suknię do góry, drugą zsunęła majki w dół do ud, odsłaniając swoją kobiecość i początek paskudnej blizny zaczynającej się na lewym biodrze. Powoli zaczęła dotykać palcami w intymnym miejscu, na oczach panny Morgan i zerkając na zabawy rogatej.
- Nie chciałabyś tam poczuć mojego języczka? - Morgan oblizała spierzchnięte wargi.
- Jeszcze nie… wkrótce…- szeptała rozpalonym głosem Deirda wodząc paluszkiem i pojękując, podczas gdy kobiecość rogatej “całowała” intymny obszar Elizabeth.
El z trudem powstrzymywała się by nie chwycić bioder diablicy i nie docisnąć do siebie. Wpatrywała się w kobiecość blondynki rozpalonym wzrokiem, ciekawe jak Deidra smakuje.
Na razie musiała obejść się smakiem. Deidra dysząc i pieszcząc siebie, spoglądała jak rogata wrażliwym miejscem ociera się o intymny obszar El pojękując. Była już blisko… tak jak i Frolica.
Elizabeth także była na granicy, choc chciałą też więcej… mocniej. Zaczynał ją przerażać ten ciągły niedosyt. Z piskiem i intensywnie Deidra doszła opryskując twarz El swoim pożądaniem. Dysząc lekko podeszła bliżej i dodała.
- Ttteraz możesz.
Morgan sięgnęła językiem do kobiecości blondynki, zlizując to co ta z siebie wylała.
- Milutko…- jęknęła rozpalonym głosem Deidra rozkoszując się pieszczotą, podczas gdy ocierająca się o jej kwiatuszek rogata zbliżała się do szczytu.
Morgan zatracała się w tej pieszczocie czując jak sama zbliża się do swojej granicy. Podobnie jak Deidra popiskując cicho i Frolica bezwstydnie ocierająca się o jej kobiecość. I właśnie diabliczka doszła pierwsza z głośnym jękiem. El doszła chwilę po nich i bezwstydnie opadła na stół łapiąc oddech.
Blondynka była zbyt blisko i dlatego okrakiem objęła stół ocierając się swoją intymnością o twarz czarodziejki… spragniona spełnienia.
Morgan objęła biodra Deidry i docisnęła wargi do jej kobiecości.
- Tak… tak… tak…- popiskiwała blondynka dochodząc, kiedy usta czarodziejki pieściły ją w intymnym zakątku. A gdy doszła Elizabeth posmakowała jej pożądania obficie. Morgan spijała je niespiesznie sama nieco odpoczywając po ostatnim szczycie.
Blondynka powoli zsunęła się ze stołu i opadła na fotel dysząc ciężko i oddychając leniwie. Morgan usiadła na stole i przeczesała włosy.
- To co . Przerwa na nalewkę i jedzenie?
- Na to wygląda.- odparła rogata wodząc palcami po udach nagiej czarodziejki, a Deidra tylko pokiwała głową.
- Pozwolicie, że się ubiorę? - Morgan upięła kosmyki, które uciekły z jej fryzury.
- No nie wiem… tak wyglądasz kusząco… a po co miałabyś się męczyć z ponownym rozbieraniem? - rogata przesunęła językiem po brzuchu czarodziejki. Deidra tylko chaotycznie skinęła głową zgadzając się… z którąś z nich.
- Niech będzie. - El zaśmiała się i zeszła że stołu. - Ale ty idziesz po więcej alkoholu.
- No dobra… możesz się ubrać. - lenistwo wygrało u Frolicy z lubieżnością.
- Daruję sobie zakładanie majtek. - Morgan mrugnęła do diablicy i zabrała za ubieranie się.
- No… rzeczywiście nie warto zakładać na razie.- odparła rogata siadając w swoim fotelu.- Jaka jest twoja nowa pani? Przyjemna i milutka jak Deidra, czy może taki diabełek jak ja?
- Hm… to chyba zupełnie inny typ. - Morgan zasznurowała gorset unosząc swoje piersi, skryte pod koszulą.
- Jaki?- zaciekawiła się Frolica.- Lubi bacik? Więzy?
- To by pasowało do ciebie. - El zaśmiała się. - Ona lubi eksperymenty… ostatnią miała jakąś narkotyczną maść. A poza tym jest bardzo delikatna.
- Do mnie nie. Do mojej pani.- wystawiła język Frolica.
- Yhym. - El uporządkowała swoje ubranie i rozlała resztę trunku.
- No to bierzmy się do jedzenia, zanim znów… nabierze nas ochota na figle.- rzekła wesoło rogata i zabrała się za posilanie się.
- A przeszła ci ochota na figle? - Elizabeth sięgnęła po kawałek pokrojonego sera.
- Nie.- odparła rogata z uśmiechem i spoglądając na czarodziejka przesunęła językiem po obrzeżach kubka. - A tobie?
- Nie. - El zaśmiała się i upiła nieco alkoholu czując jak zaczyna ulegać jego wpływowi.
- Ale kupiłabym nam coś przed występem. - Morgan wskazała na scenę widoczną z ich okna.
- To idź kup.- zgodziła się łaskawie Frolica, podczas gdy Deidra zabrała się za jedzenie.
Elizabeth chwyciła kawałek mięsa, zjadła go i dopiero wtedy wstała od stołu.
- Zaraz wracam. - Uśmiechnęła się do swych towarzyszek. - Nie rozrabiajcie za bardzo.
- Niczego nie obiecuję.- odparła ze śmiechem rogata, gdy El opuszczała ich lożę.

Morgan niespiesznie zeszła na dół rozglądając się i szukając wzrokiem gnomki. Była ciekawa kto też był jej towarzyszem.
Nadal tam byli, zajęci rozmową i planowaniem. Mieli rozłożone dokumenty i byli pogrążeni w nich, tak bardzo że nie zwrócili uwagę na zbliżającą się ku nim czarodziejkę. El zbliżyła się na tyle by zerknąć na dokumenty, ale nie podchodziła, miast tego wymijając rozmówców i ruszając w kierunku baru.
Wyglądało to na garść różnych portfolio; zdjęcia i dopiski bardzo drobnym i mało czytelnym pismem. Oboje coś planowali szepcząc między sobą. Gdy El podążała już do baru usłyszała cichy trzepot skrzydeł. I coś nale usiadło jej na ramieniu wbijając w nie pazurki, kruczy chowaniec Marinety.
Elizabeth pogładziła jego skrzydło i obejrzała się na Marinetę.
Gnomka i jej towarzysz spoglądali podejrzliwie na nią. Marineta przywołała ją do siebiekomentarz
Elizabeth podeszła do parki i skłoniła im się.
- Dobry wieczór. - Spojrzała pytająco na gnomkę.
- Nie umiesz się powstrzymać, co? - odparła żartobliwie gnomka. - Zawsze zerkasz tam, gdzie jej nie powinnaś. Może kolega powinien dać ci nauczkę?
Wskazała na masywne diablę.
- Cóż… jestem tu z koleżankami i szłam nam po alkohol… po prostu zwróciłaś moją uwagę. - El uśmiechnęła się do Marinety zadziornie.
- I co ja powinnam z tobą zrobić? - zadumała się gnomka, a diablę odezwało się głębokim barytonem. - To twoje nowe uszka na uczelni? Ładniutka.
- Trzymaj oba ogonki na wodzy. - odparła Marineta. - Nie zasłużyła na nie, jeszcze.
- Jeśli masz kartkę to mogę ci coś napisać. - El uśmiechnęła się niby filuteryjnie do gnomki. Niby była to okazja by przekazać wieści nie narzucając się Duncan.
Marineta podsunęła jej czystą kartkę, a przyglądający się diablik dodał. - Ona może się nadać, ma prezencję… odpowiedni strój i makijaż.
- Brak jej obycia i doświadczenia. Prawdą jest, że z pewnością nie brak jej śmiałości. - zamyśliła się gnomka. - I nie jest pruderyjna.
Morgan chcąc udawać przed innymi gośćmi, że podrywa siedząca przy stoliku parkę, nachyliła się mocno, nieco eksponując piersi i wypinając pośladki. Na kartce napisała:

“masażystka- Gregor Kasthiakis - pirotechnik”

Kartkę podsunęła przed gnomkę prostując się. Nie wiedziała o czym rozmawiali, ale najwyraźniej nie będzie jej to dotyczyło.
- Cóż… to skoro nie jestem pruderyjna, mogę sobie iść? - Spytała zerkając z zaciekawieniem na gnomkę. Wolała nie wspominać, że przed rodzicami cały czas udaje pruderyjną, ale też jak bardzo pruderyjna potrafiła nie być. Nie było wiadomo w co wpakuje ją tym razem Marineta.
- Tak. Tak. Możesz. - łaskawie zgodziła się gnomka i delikatnie machnęła palcami. - Później zostawię ci wiadomość w "Pączku"… może.
- Wiesz gdzie mnie znaleźć. - Elizabeth dygnęła, posłała jeszcze uśmiech diablikowi i oddaliła się w kierunku baru.
- Co podać? - spytał barman.
- To co wcześniej i do tego trzy kufle piwa. - El oparła się o bar i jeszcze raz zerknęła w kierunku gnomki. Była ciekawa do jakiej fuchy szukali człowieka. Wkrótce dostała zamówienie na posrebrzanej tacy, ale żadnych odpowiedzi. Te musiały chyba poczekać, aż Marineta uzna że jest gotów udzielić ich El.
Morgan cieszyła się, że przekazała wieści o magu i to musiało na ten czas wystarczyć. Rozkołysanym krokiem ruszyła na piętro, mając nadzieję, że zobaczą choć jeden występ nim przyjdzie im się zbierać.
Dziewczyny przez ten czas zdołały już uporządkować garderobę i wypić wszystko co zostało na piętrze. Z entuzjazmem powitały nową dostawę alkoholu.
- Nasza wybawicielka! - krzyknęła radośnie Frolica na widok trunków.
- Już jestem. Spotkałam znajomą. - El postawiła na stole tacę. - Wypijemy to i pewnie będziemy musiały jechać na uczelnię.
- Buuuuiu…- zaprotestowała rogata, ale Deidra dodała. - I tak już długo tu siedzimy.
- Cóż panie, wobec tego do dna. - El polała im wszystkim nalewki i jeszcze raz wyjrzała przez okienko, szukając wzrokiem Marinety i jej towarzysza.
- Do dna! - odparły głośno jej towarzyszki, a El zerkając przez okno nadal dostrzegała ich oboje zatopionych we własnych planach.
Wypiła duszkiem swój kubek i skupiła się na swoich towarzyszkach, wypytując je o to co ostatnimi czasy działo się w pracy. Resztę czasu spędziły więc na plotkach, a potem czas było wracać. Tylko razem, czy osobno. Frolica i Deidra były nieco pijane aczkolwiek nie na tyle, by trzeba było je prowadzić na uczelnię.
Niby wspominały coś o wspólnej nocy, ale El jak nigdy czuła, że powinna się wyspać. O dprowadziła je więc do budynku gdzie mieszkały pokojówki i sama ze swymi zakupami ruszyła do pokoju Almais.

Półelfka wróciła już z wykładów i zajęła się badaniem zebranych podczas wyprawy pism, w tym pomocy jej udzielała bibliotekarka Clarice. Obie uśmiechnęły się i pozdrowiły czarodziejkę. I powróciły do analizy rozrzuconych po biurku tekstów. Elizabeth pomachała im. Niestety obecność Clarice mogła jej utrudnić przepisywanie zaklęć do księgi. Niby mogła skorzystać z sypialni Almais, ale czy to by nie było podejrzane? Na razie postanowiła wziąć długą i ciepłą kąpiel.
Gorąca woda i olejki kąpielowe, tyle potrzebowało jej ciało do zregenerowania sił. Ile czasu zaś potrzebował jej apetyt do zregenerowania? Obecność Clarice przypomniała jej o dotąd nie do końca udanych próbach uwiedzenia jej. Morgan zaczęła się jednak pomału godzić z przegraną na tym polu i zastanawiała się czy po prostu nie zacząć traktować bibliotekarki jak przyjaciółki, bo jakby nie patrzeć była ona dobrą i ciepłą osobą, z którą szkoda by było stracić kontakt.
Cóż.. kąpiel upłynęła jej na rozmyślaniach właśnie, bo nic niezwykłego się nie wydarzyło. Z drugiej jednak strony dość miała niezwykłości w swoim życiu. Gdy już wyjrzała zza drzwi, Clarice nie było a Almais przebierała się w bardziej wygodny i więcej odsłaniający szlafrok.
- Cześć. - El przywitała się, stając przed gospodynią w dużo skromniejszym szlafroku przeznaczonym dla pokojówek.
- Clarice dopytywała się o ciebie subtelnie. I z rumieńcem na policzkach.- rzekła z uśmiechem półelfka.
- Och… - El zmieszała się nieco. - Powinnam ją odwiedzić… ale…
- Niecu trochę pocierpi. Czekanie zaostrza apetyt. - półelfka machnęła dłonią.- My mamy ważniejsze sprawy na głowie.
- Nie wiem czy pocierpi… - Elizabeth westchnęła. - Co mamy do zrobienia?
- Ja muszę zaplanować następną wyprawę. Jeśli poprzednia cię nie zraziła, to znów cię wykorzystam. - odparła z łobuzerskim uśmiechem półelfka.
- Nie zraziła. - El zaśmiała się. - Ciekawych masz studentów.
- Bardziej spodziewałam się, że zraziły cię okoliczności.- odparła żartobliwie Almais.
- Przyznaję, że wędrówka przez plan cienia nie była zbyt przyjemna. - El wydobyła ze skrzyni dwa zdobyczne zwoje planując je przepisać. Nieco niepewnie zerknęła na Almais. - Ja.. nie wiem czy powinnam się upominać, ale minął dzień mojej pensji.
- Aaaa… - zamyśliła się półelfka i podrapała po głowie. - No tak… zapłata. Wyleciało mi to z głowy. Już… zaraz ci zapłacę.
Ruszyła do szafki przy ścianie, otworzyła ją. A potem otworzyła mały sejf. Wyjęła z niego gotówkę i zamknąwszy sejf podeszła do panny Morgan.
- Oto twoje pieniądze. - wyjaśniła podając zapłatę El. Tyle samo ile zarabiała będąc pokojówką wraz z Frolicą.
Elizabeth przyjęła pieniądze.
- Za takie wizyty jak ta w palarni nie rozliczamy się dodatkowo? - Spytała bardziej się upewniając niż mając pretensje. Pieniądze schowała od razu do sakwy w skrzyni.
- Nie martw się. Stratna nie będziesz. Dałam ci parę zwojów nieprawdaż? - zapytała retorycznie Almais i pokręciła palcem. - Nie licz na podwyżkę pensji. Nie planowałam posiadania osobistej pokojówki i nie mam dodatkowych zasobów na zbyciu, by ci regularnie płacić. Dostaniesz to co ja dostaję od zarządu na twoje utrzymanie.
- Jasne. - El wzruszyła ramionami i zawiązała sakwę. Wolałaby zarabiać więcej ale cóż… przyjdzie jej więcej dorabiać na boku. - A czego spodziewać się po kolejnej wyprawie?
- Mniej figlowania mam nadzieję, choć pewnie portal będzie znów wymagał macania. - zaśmiała się Almais i wzruszyła ramionami. - Podążam ścieżką pewnego starożytnego kultu, które przeniosło swoją siedzibę do tego miasta. Nie wiem czy istniało w czasach piratów, ale na pewno zaistniało gdy ich czas przeminął.
- A masz podejrzenie czemu opuścili tamto miejsce? Byłam na wieży i zdawało się jakby okna były czymś w rodzaju portali, przez które spojrzeć można do innych światów. - El podniosła księgę ze swoimi zaklęciami i dwa zwoje planując je przepisać. - Czy mogę użyć twego biurka? Lub stołu?
- Oczywiście że możesz.- odparła łaskawie półelfka i dodała wyjaśniająć. - Część zmarła z różnych przyczyn, także ze starości. Część zaginęła w nieznanych okolicznościach. Reszta...według zapisków, przeniosła się do lub założyła nawet miasta na planie żądzy.
- Masz nadzieję, że podążając za nimi tam trafisz? - El ruszyła w stronę biurka półelfki.
- Taki w zasadzie mam plan. O ile na inne plany egzystencji dotrzeć jest stosunkowo łatwo, to plany powiązane emocjami, plan snów czy plan luster są o wiele trudniejsze do spenetrowania. Łatwiej podążyć czyimś śladem niż na własną rękę szukać drogi.- wyjaśniła beztrosko Almais.
Morgan usiadła przy biurku i rozłożyła przed sobą zwoje, księgę i przybory do pisania. Spojrzała potem na Almais. - Czemu go szukać? Masz tak namiętnych uczniów… masz kochanków.
- Ponieważ nikt nie zna drogi? Bo to sukces byłby dla mnie? Bo chciałabym zobaczyć tamten świat na własne oczy? Nie szukam nowych kochanków… nie muszę. Mam ciebie wszak…- mruknęła figlarnym tonem lubieżnie przygryzając wargę. - Nie o to w tym chodzi. To raczej moje małe marzenie, zobaczyć miejsce którego czerpiemy tę emocję. Owszem milej byłoby odkryć plan miłości, ale rzecz w tym że plany emocjonalne istnieją tylko w aspektach najbardziej pierwotnych. Strach, agresja, macierzyństwo… miłość nie jest pierwotnym aspektem, tylko żądza.
- Rozumiem. - Elizabeth uśmiechnęła się ciepło. - Przyznaję, że po tym co widziałam… też jestem coraz bardziej ciekawa. Nigdy nie spodziewałam się, że ktoś mógłby wykorzystać magię w ten sposób.
- Jest wiele różnych sposobów użycia magii. Niektóre wiążą się z mackami na przykład. Być może same natkniemy się na takie macki…- zaśmiała się ironicznie rudowłosa.
- Hm… mi magia służy ostatnio głównie do walki. - Przyznała cicho, zaczynając od rozwinięcia zwoju przyzwania. - Ale nieco żałuję, że nie mam jak bardziej jej zgłębić. Widząc ciebie, Davida… widzę, że jest ona jakby waszą pasją.
- Są różne zastosowania magii.- odparła z łobuzerskim uśmiechem półelfka.- O ile pamiętam pokazałam ci ostatnio takie jedno w łóżku, nieprawdaż? Gdy zmieniłam formę?
- Tak… to było bardzo podniecające. - El przyjrzała się Almais z zaciekawieniem. Była ciekawa co ta jeszcze skrywa w swym rękawie.
- Przyznajesz zatem że taka nauka na temat… no… zastosowań magii jest odpowiednią zapłatą?- zasugerowała z uśmiechem Almais.
Morgan zaśmiała się.
- Nie mam pretensji o to iż nie planujesz mi płacić więcej. Chciałam tylko wiedzieć na czym stoję jeśli chodzi o finanse. - Oparła się łokciem o biurko przez co piersi nieco mocniej wychyliły się jej że szlafroka. - Ty pracujesz tutaj, masz do czego dążyć w zakresie magii… ja muszę zadbać o to by za kilka lat mieć z czego żyć… no i gdzie.
- Nie jestem elfem… niemniej planuję żyć dość długo. Więc masz gdzie pracować i mieszkać przez ten czas.- mruknęła Almais wędrując wzrokiem po biuście El, acz nie chciała jej przeszkadzać w przepisywaniu zaklęć, bo zachowywała się zdecydowanie bardziej pruderyjnie niż zwykle.
- Dziękuję. Ja nie wiem jednak czy całe życie chciałabym być pokojówką. - El rozwinęła zwój i sięgnęła po atrament. - Mam nadzieję, że kiedyś będę mogła cię ugościć jako gospodyni.
- Och… lepiej nie. Jestem okropnym gościem. Tylko bym cię wtedy wykorzystywała i molestowała. - zaśmiała się perliście Almais żartując.
- A ja bym mogła w końcu, w rewanżu, zaproponować noc w moim łóżku. - El przyjrzała się otwartej księdze planując jak wpisać zaklęcie.
- To zawsze możesz zrobić.- zachichotała Almais i przybliżywszy się do Elizabeth od tyłu przesunęła palcami po jej szyi. Pokusa okazała się za duża dla niej.
- Powinnam darować sobie przepisywanie zaklęć, co? - El spojrzała z zaciekawieniem na półelfkę.
- Nie. Nie przerywaj… zajmij się tym. Nie będę przeszkadzać. Po prostu później zapłacę ci jeszcze… w naturze. Jeśli masz ochotę. - odparła z uśmiechem Almais unosząc dłonie w geście poddania.- Może nawet jakiś twój kaprys będę w stanie spełnić?
- Nie wyobrażam sobie nie skorzystać z takiej propozycji. - El zaśmiała się i zabrała się za przepisywanie zaklęcia. Czuła się nieco dziwnie. To był pierwszy raz gdy pisała w tej księdze, widać było że jej litery są inne niż wujka.
Almais przyglądała się temu w milczeniu, od czasu do czasu rzucając sugestie i wskazówki pozwalające czarodziejce bezpiecznie dodać nowy czar do swojej księgi. Morgan korzystała z tych porad, starannie przepisując słowo po słowie, literę po literze każdą starannie kaligrafując.
- Masz ładny charakter pisma.- wyszeptała wprost do ucha półelfka przy okazji kąsając delikatnie płatek uszny El i wsuwając dłoń pod szlafrok czarodziejki, by delikatnie ścisnąć jej pierś palcami.
- Yhym… - Morgan z całych sił starała się skupić na zakończeniu zaklęcia.
Almais przerwała pieszczoty, by pokojówka mogła dokończyć swoje zadanie. Nie odsunęła jednak palców od pochwyconej krągłości. El wzięła głębszy wdech i skupiła się na przerwanej pracy. Półelfka zaś cierpliwie poczekała aż skończy. Elizabeth przepisała zawartość zwoju i poczuła jak ten traci swą magiczną moc. Odetchnęła z ulgą. Niepewnie spojrzała na drugi zwój znaleziony w pałacu tamtego kultu.
- Chcesz przepisać dziś oba? Mogę poczekać w sypialni aż skończysz. - rzekła cicho półelfka.
- Nie… jutro zajmę się drugim. - El zamknęła księgę. Obróciła się i uśmiechnęła do półelfki. - Masz na coś ochotę?
- Właściwie to ja wcześniej spytałam się o to ciebie.- zaśmiała się Almais splatając dłonie pod biustem, który bardziej napiął materiał szlafroka.
- Hm… no tak. - El zamyśliła się opierając łokcie na biurku, a na dłoniach podbródek. - Po tych ostrych zabawach chyba mam oc hotę na coś spokojnego… wiesz… by mnie ktoś wypieścił, wycałował, doprowadził. - Uśmiechnęła się filuteryjnie do gospodyni. - Ot nudy.
- Jakieś życzenia co do wyglądu owej osoby?- zapytała zmysłowo półelfka, nachylając się i całując delikatnie dolną wargę pokojówki.
- Clarice… - El zaśmiała się. - Lepiej nie.. może jakaś delikatna osóbka?
- Nie jestem tak dobra, by skopiować dokładnie wygląd innej osoby. - odparła z śmiechem Almais rozchylają szlafrok pokojówki. Nachyliła się i zaczepnie lizała sam szczyty piersi panny Morgan.
- To jakby co… też masz śliczną i delikatną urodę i wcale nie musisz się zmieniać. - El oparła się o krzesło odchylając do tyłu i eksponując swoje ciało.
- Skoro tak twierdzisz… ktoś inny określiłby mnie jako płaską, ktoś inny jako filigranową.- Mruczała cicho Almais i całowała szczyty piersi kochanki, ściskała delikatnie odsłonięte krągłości kucając między nogami El.- Jak ci się podoba taka forma zapłaty?
- Mam nadzieję, że to nie tylko spłata ale też czerpiesz z tego nieco przyjemności. - Elizabeth rozchyliła szeroko nogi robiąc miejsce dla półelfki.
- Pozostawiam tobie do ocenienia ten fakt.- przesunęła palcem po kobiecości delikatnie zahaczając o wrażliwy punkcik paznokciem żartując przy okazji. - Nie boisz się, że może wprost przeciwnie… że mogłabym, uczynić cię tylko moją. Znaleźć sobie jakąś wieżę na planie cieni, zamknąć cię w niej i przychodzić co noc, by rozkoszować się tobą?
- Teraz zaczynam się niepokoić skoro masz takie fantazje. - El zaśmiała się, a jej piersi zakołysały się przy tym. - Ciekawe czy ktoś by mnie szukał.
- Może... a może same taką księżniczkę odnajdziemy?- zadumała się półelfka i possała twardy karmelek jaki prężył się na prawej piersi pokojówki. - Krążą legendy, że jeden z rektorów zrobił sobie taki harem na Planie Cienia. Poszedł za to na wyspę… jeden taki harem odnaleziono, ale ponoć było ich kilka.
- Ojć… biedne dziewczyny. - Morgan aż się wzdrygnęła. - Sama myśl, że ktoś tam gdzieś tkwi i czeka… nieco straszne.
- I tak, i nie. Trzymał je w zawieszonej animacji podobnej do snu.- odparła półelfka schodząc językiem na brzuch pokojówki, a palcem krążąc po wrażliwym punkciku.- Możliwe że jakieś zdołamy uwolnić. Teoretycznie.
- Yhym… - El skupiła się na pieszczotach gospodyni. Obserwowała jej drobną buzię w okolicy swego łona, czując jak robi się tam coraz cieplej.
- Takie przebudzone i rozkojarzone… spragnione ciepła i gotowe się odwdzięczyć. Wręcz chętne ku temu… księżniczki. A może i książę się jakiś znajdzie.- szeptała lubieżnie Almais tańcząc językiem i wargami po skórze El i prowokująco muskając opuszkiem wrażliwy punkcik powyżej jej kobiecości.
- K...księżniczki? - Morgan miała problemy z koncentracją, jej ciało intensywnie reagowało na pieszczoty.
- Księżniczki i książęta...odwdzięczające się rozkoszą za ratunek.- mruczała zmysłowo Almais całując i brzuch czarodziejki i zanurzając ostrożnie dwa palce w jej kwiecie.
El jęknęła głośno. Jej rozgrzane ciało objęło intruzów i zaprosiło do wilgotnego wnętrza.
- T... tak. - Wymruczała ściskając swoje własne piersi.
- Chyba mnie słuchasz…- zachichotała cicho półelfka smakując kobiecość pokojówki językiem i leniwie zanurzając palce głębiej po to by je wynurzyć po chwili i posmakować.
- Yhym… uwolnić… seks… dużo seksu. - Morgan spoglądała na gospodynię bawiąc się intensywnie swymi krągłościami.
- Właśnie… to zawsze była zabawna myśl dla mnie. - odparła z uśmiechem półelfka. I spojrzała na Morgan dodając.- Plan Cienia może kryć w sobie wiele tajemnic. Co prawda większość z nich kończy się zębatą paszczą, ale…
Nie przestając leniwie poruszać palcami, pocałowała kobiecość pokojówki.
El jęknęła głośno z rozkoszy.
- Ostatnio w końcu odkryłyśmy coś… ciekawego prawda? Mocniej ? Szybciej? - zapytała… ostatnie pytania dotyczyły chyba ruchów palcami.
- Szybciej i mocniej. - Morgan rozchyliła szerzej nogi by ułatwić dostęp do siebie.
- I chyba to koniec delikatności.- delikatne ząbki ukąsiły udo panny Morgan, a palce zaczęły się poruszać energicznie tam i z powrotem, coraz intensywniej i gwałtowniej z każdym ruchem dłoni.
El nie była pewna ile to trwało, ale w końcu obwieściła swój szczyt okrzykiem.
- Ależ ja biedna się napracowałam. - rzekła figlarnym tonem Almais oblizując palce.
- Yhym… wydajesz się być… wykończona. - Morgan uśmiechnęła się ciepło do pólelfki, łapiąc oddech po szczycie.
- Bez przesady. Aż tak źle ze mną nie jest.- odparła z uśmiechem Almais wstając z podłogi i zerkając na pannę Morgan. - A jak z tobą jest?
- Wtuliłabym się w ciepłe, miękkie ciało i usnęła? - El wstała z krzesła na chwiejnych nogach. - Rozczarowałam cię?
- Tak.- odparła ze śmiechem półelfka. - Spodziewałam się więcej wigoru.
- Wykończyliście mnie w tym pałacu. - Morgan chwyciła dłoń gospodyni i poprowadziła ją do sypialni. - A ty na co masz ochotę.
- Nie przejmuj się tym. Dziś masz wolne w tej kwestii.- odparła żartobliwie półelfka.- W końcu poszalałyśmy wczoraj.
- Yhym… a utulisz mnie do snu? - El udała małe dziecko spoglądając na gospodynię.
- Pff…- półelfka wydęła usta niczym mała dziewczynka.- Rozpuściłam cię.
Po czym zrzuciła szlafrok z siebie i położyła się na łóżku.
- Chodź.
El także zrzuciła rozwiązany już szlafrok i wskoczyła do łóżka wtulając się w Almais.
- Dziękuję.
- Nie obiecuję, że będę grzeczna.- mruknęła półelfka kąsajac delikatnie szyję i ocierając wilgotnym podbrzuszem o pośladek panny Morgan.
- Okrutna… - El obróciła się i wsunęła swoje udo pomiędzy uda kochanki, napierając nim na wilgotny kwiat.
- Hej… podobn...oo.. byłaś zmęczona.- zamruczała rudowłosa delikatnie kąsając szyję swojej pokojówki.
- Yhym.. i tylko się przytulam. - El przywarła swoim ciałem mocniej do ciała gospodyni, bezczelnie przesuwając swoim udem po jej kwiecie. Uśmiechnęła się przy tym zadziornie.
- Ciekawy… - sapnęła cicho półelfka o cierając się biodrami o udo kochanki. - … sposób przytulania.
Ścisnęła delikatnie pośladek wbijając paznokcie w skórę pokojówki.
- Jest wtedy bardzo ciepło. - El przytuliła się, pozwalając gospodyni korzystać ze swojego uda.
- Baaardzo…. - szeptała rozpalonym głosem Almais coraz bliżej szczytu. Jej drobne ciało ocierało się leniwie o kochankę, drżąc coraz intensywniej.
El pozwalała jej na te zabiegi od czasu do czasu mocniej dociskając udo do kwiatu kochanki. Aż w końcu rozkosz wstrząsnęła drobnym ciałem półelfki i cichy jęk spełnienia wyrwał się z jej ust. Almais przytuliła się mocniej do El i chyba zasnęła.
El ucałowałają po po chwili wstała z łóżka. Postanowiła jeszcze przepisać jeden zwój nim pójdzie spać. Teraz już bez rozproszeń, gdy Almais spała w najlepsze.

Clarice o tej porze można było spotkać tylko w jednym miejscu, w bibliotece. I tam też El się udała. Istniała też duża szansa, że tam również jest pora obiadowa, więc Clarice będzie mogła zejść ze swojego posterunku. Morgan zajrzała do biblioteki, ściskając w dłoniach swój zakupowy koszyk i szukając wzrokiem znajomej okularnicy.
Clarice dostrzegła ją pierwsza i pomachała wesoło. Właśnie ustawiała oddane przez uczniów książki na regale.
- Część, byłam ciekawa czy nie miałabym ochoty na wspólny obiad. - El podeszła do bibliotekarki przyglądając się jej z zaciekawieniem.
- Och… z przyjemnością.- odparła radośnie Claric i dodała zmieniając temat.- Profesor bardzo chwali twój entuzjazm dla wiedzy.
- Bardzo ciekawie opowiada, żałuję tylko, żenię mam więcej czasu by się przygotowywać na jego zajęcia. - El zaśmiała się. - Och i miałam do ciebie jeszcze jedno pytanie, poza obiadem, czy w bibliotece jest coś o grze w mahjonga? To azjatycka gra. Byłam jej ciekawa.
- Myślę że w dziale etnograficznym znajdą się jakieś opracowania.- zawahała się Clarice i zapytała zaciekawiona wyraźnie. - A skąd wiesz o takiej grze?
- Byłam niedawno w Azjatown i widziałam jak grano w nią na ulicy. - El uśmiechnęła się. - To co idziemy na obiad nim ci się przerwa skończy?
- Oczywiście… chodźmy.- Clarice wzięła Elizabeth pod ramię i zaprowadziła do pomieszczenia w którym zdarzyło im się całować pierwszy raz. Tam był posiłek dla bibliotekarek, którym Clarice chciała się ochoczo podzielić. Niestety, było też towarzystwo w postaci dwójki podwładnych Clarice, obecnie ciekawsko zerkających na Elizabeth.
- O… tu macie posiłki? Planowałam cię porwać do miasta. - Morgan uśmiechnęła się i spojrzała na pozostałych. - Część, jestem El.
-Hej… - odpowiedziała odważniejsza z nich, brunetka o bardziej krągłych (acz nadal smakowitych kształtach), jej towarzyszka o bardziej mysiej urodzie tylko coś szepnęła pod nosem.
- No… jak my wszyscy. Was też przecież karmią, prawda?- zapytała retorycznie Clarice. I owszem, karmili… ale to co miała do dyspozycji bibliotekarka i jej podwładne, wyglądało apetycznie i egzotycznie.
- Niby tak… ale czegoś takiego nigdy nie jadłam. Nasze dania są proste i tłuste. Głównie to drugie. - Pokojówką westchnęła. - Dlatego regularnie jadę zjeść gdzie indziej.
- Rodzinna kuchnia Gracji. - wskazała Clarice na myszowatą dziewuszkę. - Podrzuciła przepis do kuchni, więc robią od czasu do czasu.
- Wygląda przepysznie, nie chciałabym jednak by wam zabrakło. - Morgan spojrzała niepewnie na bibliotekarkę.
- Nie rozumiem, czemu miałoby zabraknąć?- zdziwiła się Clarice słysząc tą wypowiedź.
- Nie wiem ile zjadacie. - Morgan zaśmiała się.
- Nie aż tak dużo. - zaperzyła się Clarice czerwieniąc się ze wstydu.
Morgan odstawiła swój koszyk.
- Wobec tego chętnie się przyłączę.
- Byłby problem, gdyby pracował z nami mężczyzna…- Clarice nabrała najpierw dużą porcję El, a potem mniejszą sobie. - … wtedy rzeczywiście trzeba było dużo. Ale obecnie żaden nie pracuje.
- Pewnie wtedy przygotowano by wam więcej. - El zaśmiała się i dosiadła do stołu. - W bibliotece nie pracuje żaden mężczyzna?
- Pracował jeden, ale… za bardzo rozpraszał mi podwładne. Były incydenty. - mruknęła enigmatycznie Clarice zabierając się za posiłek. Podczas gdy dwie podwładne przyglądały się im. Ta bardziej zaokrąglona zerkała na El jak kotka na tłustą mysz.
El zabrała się także za jedzenie.
- A to nie tak, że teraz może je rozpraszać dowolny uczeń? - Morgan spojrzała na Clarice z zaciekawieniem.
- Albo Almais… jak się jej nudzi i jest w okolicy. - westchnęła ciężko i sarkastycznie bibliotekarka i spytała z troską. - Ciebie aby przypadkiem nie obmacuje zbyt natarczywie, co?
- Jest bardzo zapracowana, w sumie niewiele się widujemy. - El wzruszyła ramionami, ale po chwili dodała. - Ale to nadal Almais.
- Przemówię jej do rozumu następnym razem! - Clarice rzekła z gorliwością w tonie głosu, a także nutką zazdrości.
- Oj wybacz jej… jednak to ona powiedziała mi, że o mnie pytałaś i pozwoliła tu przyjść tutaj. - El mrugnęła do bibliotekarki.
- Nie jesteś jej własnością. Nie musisz pytać o pozwolenie w takich sprawach. - oburzyła się Clarice.
- Nie… ale mogę mieć wolne popołudnie, albo nie. - Morgan zaśmiała się. - Większość pokojówek jeszcze pracuje, jak pewnie wiesz.
- No tak. Przepraszam za mój wybuch. - speszyła się Clarice.
- Nie ma problemu, wiesz...na swój sposób mi miło. - El zabrała się za jedzenie korzystając z gościnności bibliotekarek.
- Możesz wpadać kiedy chcesz. Wybronię cię przed Almais. - dodała ciepło Clarice.
- Myślę, że nie musisz. Ona naprawdę się o ciebie bardzo troszczy, wiesz? -Morgan przeżuła nieco. - To przepyszne.
- Zawsze możesz dołączać do nas w porze posiłku. - kusiła nieświadomie Clarice.
El nachyliła się do jej ucha.
- Miło by było zjeść tylko z tobą. - Powiedziała cicho.
- Mm… może kiedyś nadarzy… się okazja. - wydukała bibliotekarka czerwieniąc się.
- Będzie mi bardzo miło. - Morgan uśmiechnęła się niewinnie.
- Mi też. Mi też. - zapewniła pospiesznie Clarice, wywołując cichy chichot siedzących obok podwładnych.
El zetknęła na nie z zaciekawieniem, kontynuując jedzenie.
Te szeptały między sobą, pulchniejsza wydawała się bardziej odważniejsza od swojej towarzyszki. Obie zerkały to na Elizabeth, to na Clarice. Pulchniejsza… bardziej wyzywająco i lubieżnie. Rzeczywiście to mogło utrudniać jej pracę, jeśli tak uwodziła wszystkich. El schyliła się do ucha Clarice.
- Pomożesz mi potem znaleźć książkę?
- Oczywiście.- odparła wesoło Clarice odzyskując zwykłe barwy. Temat tej rozmowy wszak był neutralny.
Morgan przytaknęła i wróciła do posiłku, nie mogąc się doczekać spaceru po bibliotece.

Wkrótce obie zjadły i ruszyły w kierunku regałów. Clarice ruszyła pierwsza mówiąc.
- Oczywiście wypożyczę ją na siebie. Nie oczekuj zbyt wiele poza ogólnym opisem podstaw i dodatkowych różnych informacji. To w końcu będzie książka naukowa.
- Oczywiście. - El rozglądała się, sprawdzając ilu gości jest w bibliotece, była ciekawa czy na chwilę zostanie z Clarice sama.
- Nie wiem też czy będzie to dokładnie wytłumaczone.- na razie tłumaczyła się Clarice, a choć biblioteka była dość pustawa w dziale etnograficznym, to jednak nie były same ani przez chwilę. Bibliotekarka zabrała się za przeszukiwanie kolejnych półek w poszukiwaniu woluminu, nieświadoma planów Elizabeth.
Morgan zaś wyczekiwała momentu aż zostaną samę, spoglądając czy w którychś działach nikogo nie mam.
- Niebawem oddam jedną z książek dla profesora. - Powiedziała cicho.
- Cieszy mnie to…- odparła pochylona niemal aż do pasa Clarice sięgając do niższej z półek.- Oooo… tu jest.
Morgan nie wytrzymała i pomału przesunęła palcami po pupie bibliotekarki.
- Heeej.. cco robisz…- jęknęła spanikowana Clarice, drżąc pod dotykiem.
- Tęskniłam. - Odpowiedziała cicho El wodząc palcami po krągłościach bibliotekarki.
- No… ja trochę… też. - mruknęła Clarice prostując się powoli i tuląc do piersi księgę.
- Tylko trochę? - El położyła dłoń na księdze i przysunęła się mocno do okularnicy.
- No... bardziej niż trochę.- przyznała cicho Clarice.
- O ile bardziej? - Piersi El oparły się o księgę i skrzyżowane na niej dłonie bibliotekarki.
- Bardzo bardzo.- przyznała z trudem Clarice, z podobnym trudem nie odrywała oczu od biustu El.
Morgan nachyliła się i pocałowała bibliotekarkę, krótko acz namiętnie.
- Nie możemy tutaj.- pisnęła Clarice… ale dopiero po rozkoszowaniu się pocałunkiem. Miała zresztą rację.
Wkrótce obie usłyszały kroki.
El odsunęła się grzecznie.
- A gdzie byśmy mogły? Teraz?? - Spytała z zadziornym uśmiechem.
- Nigdzie… ja mam jeszcze… obowiązki i nie bardzo mogę.- mruknęła speszona bibliotekarka.
- Jakiś schowek? Wnęka… - El przyjrzała się ciału Clarice. - Tylko na chwileczkę.
- Nie mogę, nie powinnam…- pisnęła zawstydzona bibliotekarka nerwowo poprawiając okulary na nosie.- … przepraszam, ale tu nie mogę.
- Jesteś okrutna. - El zrobiła smutną minę, ale też uśmiechnęła się po chwili. - Nie ma problemu, rozumiem.
- Może później, gdzieś indziej…- dodała cicho i wręczyła Elizabeth księgę pod tytułem: “Gry hazardowe narodów i ich wpływ na kultury oraz vice versa spisane dokładnie i opracowane przez Gaspara etc. Knobblersticka.” Całkiem spore i ciężkie dzieło.
- Mam dziś nieco spraw do załatwienia i pewnie nie wrócę na noc na uczelnię. - El schowała księgę. I osłoniła chustą w koszyku. Uśmiechnęła się po tym Clarice. - Dlatego bardzo chciałam się zobaczyć z tobą teraz.
- Acha… a czemu nie wracasz na uczelnię?- dopytywała się Clarice.
- Bo chyba przeciągną się na po zmroku i wolę przespać się na mieście niż zmagać ze strażnikami. - Morgan spojrzała na Clarice z zaciekawieniem.
- Czyżby Almais wciągała cię w swoje podejrzane plany?- spytała Clarice przyglądając się badawczo El.
- Nie… to moje prywatne sprawunki. - Morgan zaśmiała się.
- Ach… rodzinę odwiedzasz, narzeczonego?- zaciekawiła się Clarice.
- Nie. Trochę poszukam tkanin, poszukam lokalu na butik, odwiedzę przyjaciół. - Morgan streściła sprawy, które planowała załatwić do wizyty u Johnsona, w sumie go uważała za tego przyjaciela.
- Acha…- zamyśliła się bibliotekarka.- Brzmi… miło.
- Mam nadzieję że to będzie miły wieczór. - El zaśmiała się. - Dobrze, czas na mnie. Dziękuję za wszystko.
- Nie ma za co… naprawdę.- rzekła ciepło Clarice.
- Za to, że wytrzymujesz te moje… "zawstydzające" zachowania. - Morgan zaśmiała się ciepło.
- No tak. Masz rację. - przyznała bibliotekarka.
El pomachała Clarice musiała wrócić do pokoju, zabrać swoje rzeczy na wypad do podziemi i mogła się udać na miasto.

Po drodze przez budynek pocztowy przechwyciła dwa listy. Jeden od rodziców, pełen pytań i narzekań, że ich tak rzadko odwiedza. Drugi… podpisany literą S. zawierał adres i nazwisko.
I dopisek: “Skrzynka kontaktowa”. Nazwisko było kobiece.
El upewniła się która jest godzina i czy zdąży jeszcze sprawdzić ten adres nim wybije typowa pora odprawy u Johnsona. Nie powinno to być problemem. Awanturnicy zbierali się wszak wieczorem. Zebrała więc wszystkie rzeczy na wyprawę, spodnie, wysokie buty, koszulę, kamizelkę i maskę, do tego broń w tym różdżkę. Wszystko spakowała do torby i ubrana w zwykły strój ruszyła sprawdzić swój nowy kontakt.

Budynek był mały i wciśnięty na pomiędzy dwa inne.
“ Alice Walfrieck, porady i masaże. Proszę dzwonić.”- pisało na szyldzie koło dzwonka.
El nieco niepewnie, ściskając torbę z rzeczami, zadzwoniła do drzwi.
Minęło kilka chwill. Drzwi się otworzyły i w nozdrza czarodziejki buchnęły aromaty kwiatowe, piżmowe oraz bardziej egzotyczne. A z chmury tych zapachów wyłoniła się półelfka o ciemnej karnacji i burzy jasnych loków okalającyh jej lekko piegowatą twarzyczkę. Spojrzała na Elizabeth swoimi jaspisowymi źrenicami poprawiając skórzaną spódnicę pełną kieszonek, tak jak i pas. Niemniej wzrok panny Morgan spoczął na jej sporym biuście, który kusząco wyłaniał się z dekoltu. Nie sądziła że półelfki mogą być tak rozwinięte.
- Ekhym. - El zmieszała się i wydobyła z torby list. - Dostałam taką wiadomość… nie jestem pewna czy dobrze trafiłam.
- Oczywiście że dobrze, wejdź kochanie. Pomogę ci z sercowymi problemami jak i ze zesztywniałymi mięśniami.- rzekła radośnie Alice wpychając czarodziejkę do środka i zamykając za nią drzwi. Następnie porwała list i ruszyła przodem, do pełnej garczków, butli i różnego rodzaju alembików pracowni alchemicznej.
- Zajmujesz się… nie tylko masażami? - Brunetka rozejrzała się po pomieszczeniu. - Jestem El.
- Nie zajmuję się masażami. Tylko produkuję eliksiry i inne rzeczy. Nielegalnie… bo w Uptown. To znaczy czasem i masuję…- odparła jasnowłosa obchodząc El. Chwyciła ją mocno za pośladek. - Jak kogoś lubię. I czasem za zapłatę, i cóż… doradzam w sprawach sercowych, jak i miłosne eliksiry ważę i broń wyrabia m.
- Czy zostałam polubiona? - Morgan zaśmiała się i obejrzała na Alice. - W jakim sensie jesteś skrzynką kontaktową?
- Uważaj. Simeon nie wspomniał o tym, ale ja mam słabość tylko do niewiast.- blondynka puściła ową krągłość. I podeszła do jednej z szafek. Zaczęła wyjmować z niej różne fiolki.- Tak… właśnie tak. Drań znów mnie wykorzystuje. Przyznaję, że mnie zaciekawiłaś, bo wiesz… jesteś ładniutka, ale nie ma chyba w tobie nic niezwykłego. Twoja uroda choć kusi, to nie powala.
- Nie wiem czy powinnam się obrazić. - El absolutnie się nie zraziła, w końcu ktoś kto też nie uważał, że ma jakiekolwiek predyspozycje do uwodzenia. - Jestem całkiem zwyczajna. - Przyznała po chwili rozglądając się po pokoju z zaciekawieniem. - Znam też sporo osób ładniejszych ode mnie.
- Uroda to nie wszystko. To seksapil decyduje o tym, czy jesteś kusząca czy nie. To trochę uroda, trochę gracja, trochę podtekst w spojrzeniu, trochę… zapach.- odparła blondynka zerkając przez ramię na El.- Ja jestem na przykład bardzo egzotyczna… a jakoś się na mnie nie rzuciłaś, prawda?
- Może dlatego że noc spędziłam z jedną kochanką, a przed chwilą byłam u drugiej. - Morgan podeszła do jednej z półek. - Sprzedajesz eliksiry?
- Robię na zamówienie. A co to ty powiedziałaś to tylko wymówki… gdyby tu był Simeon… ty już byś była golutka. Gdybyś strąciła tą zieloną buteleczkę, też.- odparła z ironicznym uśmiechem jasnowłosa.
- Cóż… czasem czuję, że dla Simeona jestem po prostu wygodna, a ja mam potworną słabość dla tej bestii. - El sięgnęła po zieloną buteleczkę. - A co tu jest? Afrodyzjak?
- Tak jakby… to nie jest arodyzjak. To hiperafrodyzjak. Przy afrodyzjaku zachowujesz kontrolę… a przynajmniej świadomość. Po tym rzuciłbyśmy się na siebie w szale zdarły ubrania… to nie byłby seks, a bardziej pierwotna kopulacja. Trzeba mocno rozcieńczać i mieszać z innymi składnikami, by zrobić z tego środek na potencję dla mężczyzn i środek rozpalający żądzę dla kobiet.- wyjaśniła blondynka mieszając jakieś mikstury.- Więc… odłóż to na miejsce. Jest bardzo delikatna. A poza tym… po co tu przyszłaś?
- Potwierdzić jutrzejszą schadzkę z Simeonem. - El zaśmiała się i ostrożnie odstawiła naczynie. - A czy robisz środki zapobiegające ciąży? Przy tym co opisałaś brzmi pospolicie, ale od zawsze mam problem by to zdobyć.
Morgan podeszła do półelfki i stanęła obok ciekawa co ta robi. Pierwszy raz mogła oglądać alchemika przy pracy. Nie licząc szybkiego mieszania mikstur Gregora.
- Mhmm.. zawsze mam kilka, za standardową stawkę.- przyznała Alice nie przerywając pracy. Mieszała substancje na nos, wąchając od czasu do czasu miksturę pochylona przy tym lekko prezentując swoje pośladki, równie krągłe co biust wypychający bluzkę.
- Skoro nie odwołał to pewnie się zjawi.- dodała.
- A teraz umieram z ciekawości jaka uroda mogłaby cię powalić. - Morgan umierała też z ciekawości co szykowała Alice, ale o to nie spytała.
- Och… zjawiskowa po prostu. Miodowej barwy włosy, długie nogi jak i włosy. Śliczny biust i pupa.- zaśmiała się Alice. - Rudowłose też potrafią kusić mnie bardzo.
Przygryzła dolną wargę. - No i… taka kobieta, która wiesz… wchodząc podbija otoczenie. Która jest królową w każdym towarzystwie. Jeśli spotkałaś taką, to sama wiesz… jaka to jest.
- Chyba jeszcze nie było nikogo, kto by zrobił na mnie takie wrażenie. - El zamyśliła się. Znała wiele piękności, ale może po prostu na nie nie reagowała? Ach była taka, egzotyczna piękność z balu u alchemików. Ona robiła wrażenie, toż sama chciała zwrócić na siebie jej uwagę. - A nie… była jedna… To przy niej rzeczywiście nie mam szans. - Uśmiechnęła się ciepło.
- Ale… nie będę ci przeszkadzać skoro jesteś zajęta. Skoro masz ten eliksir zazwyczaj u siebie, to zjawię się przy okazji z gotówką.
- No tak…- odparła blondynka i spojrzała na El z uśmiechem.- Nadal jednak mnie ciekawisz… co takiego ukrywasz pod ubraniem, że go skusiłaś do… takiego związku. A przeszkadzać, to nie… nie przeszkadzasz.

Morgan sięgnęła do wolnej dłoni Alice i ułożyła ją na swojej, skrytej pod koszulą, uniesionej przez gorset, piersi. - Może one go skusiły powiedziała uśmiechając się lubieżnie. - A może moja natrętność.
Blondynka zaskoczona jej zachowaniem, zamarła na moment. Potem zaczęła leniwie pieścić krągłość. Przygryzła wargę mrucząc.- Przyznaję, że… przyjemnie dotykać… cię.
- On się raczej nie delektuje. Chwyta je mocno i bierze mnie gwałtownie. - Morgan poddała się tym pieszczotom, czuła jak jej piersi, ciało napierają na dłoń alchemiczki.
- Więc… ja jednak… kuszę.- odstawiła fiolkę i drugą dłonią zaczęła podciągać spódnicę panny Elizabeth, przygryzając swoją dolną wargę.
- Miałaś wątpliwości? - Morgan uśmiechnęła się lubieżnie. - Jak sama powiedziałaś… jesteś bardzo egzotyczna. - Dłoń El spoczęła na odsłoniętym fragmencie piersi Alice.
- A ponoć byłaś bardzo zmęczona, co?- zapytała figlarnie jasnowłosa, sięgając pod spódnicę i do bielizny czarodziejki. Musnęła ją palcami.
- Powinnam uprzedzić, że mam trochę zabawek i czasem liczniejsze towarzystwo.
- Yhym… - El zamruczała lubieżnie ocierając się o palce półelfki. - Mówiłam… czemu się na ciebie nie rzuciłam, a nie że jestem zmęczona.
- Myślę… że… - jasnowłosa chwyciła za majteczki czarodziejki, szarpnęła mocno.. materiał się napiął na ciele, a potem zaczął rwać. - .. mam ochotę na przerwę… a ty?
- Akurat mam wolne popołudnie. - El uśmiechnęła się. Poczuła że na resztkach jej bielizny pojawiła się już wilgoć nim te także zniknęły pochwycone przez Alice.
- Pozwolisz, że pobiorę… próbkę… do badań i może czegoś jeszcze?- nadal muskając dłonią kobiecość El, Alice puściła pierś czarodziejki by sięgnąć po fiolkę z długą szyjką.
- Tak… pytanie czy nie wolałabyś mnie… w pełnej okazałości? - Morgan sięgnęła do wiązania gorsetu, rzucając torbę na podłogę.
- Z pewnością… ty mnie pewnie też wolałabyś mniej ubraną?- mruknęła blondynka kucając przed El i nurkując pod jej suknią.- W sypialni zobaczysz mnie nagą, minus uprząż.-
Po tych słowach czarodziejka poczuła loki łaskoczące jej podbrzusze. Zimną szklaną szyjkę zanurzającą się w jej kwiat odrobinę, by zebrać wilgoć i niezwykle zwinny języczek zachłannie pocierający jej wrażliwy punkcik.
- U… uprząż .. - El no to westchnęła ni zapytała, starając się by jej ciało nie zacisnęło się na chłodnym szkle. Rzuciła na podłogę swój gorset i sięgnęła do zapięcia spódnicy. Chciała zobaczyć Alice.
- Mocowanie… aczkolwiek nie musi być na mnie. Możesz być pierwsza.- wszystko ukrywała obfita i bujna czupryna jasnych loków. El nie dostrzegała, ale i czuła śliską i coraz mniej zimną szyjkę poruszającą delikatnie, jak ciepły wilgotny języczek pieszczący jej intymny obszar.
Czarodziejka czuła, że zbliża się do szczytu. Alice miała wprawę. Doświadczenie, które sprawiła, że El jęknęła głośno dochodząc.
- Duuuużo…- zamruczałą Alice delikatnie kąsając płatek kwiatu El i spojrzała w górę. - Hmm… chyba wiem co w tobie widzi Simeon. Jemu nie będzie przeszkadzało jak cię porwę, a tobie? Że z nim… i ze mną?
- N..nie. - El uśmiechnęła się do alchemiczki. - Ale mam czekać do jutra, na coś więcej?
- Nie… oczywiście że nie…- blondynka wstała i zakorkowała flaszkę. Postawiła ją na stoliku i wzięła dłoń El w swoją wyprowadzając ją z pracowni w kierunku schodów. - Czas na masaż.
- Przyznasz się, co zrobisz z tą fiolką? - Morgan ruszyła za Alice, pozostawiając swoje rzeczy na dole.
- Eeeem… nie wiem. Pewnie mocny eliksir… mocny gdy ty go spożyjesz.- wyjaśniła Alice kręcąc nieświadomie pupą przy każdym kroku na schodach.

Dotarły do solidnych drzwi, za którymi kryła się sypialnia z dużym łożem z kolumienkami.
- Więc… lubisz ostro, tak.- mruknęła Alice i dała mocnego klapsa w pośladek El.- buty zdejmuj i na łóżko.
Sama rozpinać poczęła pas i zdejmować skórzaną spódnicę.
El zdjęła wysokie buty siadając na łóżku i obserwując alchemiczkę. Była bardzo ciekawa co skrywał jej strój. Ciekawiło ją też czy "ostro" Alice podobne było do tego Waynecroft.
Ciało półelfki było ciemne i piegowate, krągłości wyjątkowo krągłe. Pupa wyrazista, podobnie piersi ukryte pod małym gorsetem… który Alice zrzuciła. Naga podeszła do szafy i otworzyła. A tam pełno było uprzęży i męskich atrybutów… z kości, z drewna polerowanego i metalu.
- Ehmm… który ci się podoba… jaki rozmiar wolisz?- zapytała blondynka zerkając niepewnie na Elizabeth.
- Nie wiem jak dobrze znasz Simeona… ale wezmę w siebie całkiem dużo. - El oparła bose stopy na krawędzi łóżka i rozchyliła nogi, pokazując wciąż wilgotną kobiecość. - A który to twój ulubieniec?
- Ten tutaj… przeszywał mnie wszędzie.- wymruczała blondynka zerkając na biały przedmiot z kości słoniowej. I zakładając uprząż na biodra. Kilka chwil później mocowała spory przedmiot zerkając na czarodziejkę. - Przyznaję… masz w sobie coś El.
Oblizała wargi dodając. - Może… pomyślę nad zapłatą w naturze… jeśli masz ochotę.
- Nie spodziewałam się zapłat. - El wodziła wzrokiem to po ciele Alice to po jej orężu, ciekawa jak to będzie mieć go w sobie i jak zrobi z niego użytek alchemiczka.
Blondynka podeszła do siedzącej Elizabeth, chwyciła dłonią za jej włosy burząc fryzurę… pociągnęła boleśnie do tyłu. Nachyliła się i pocałowała, dużymi piersiami ocierając się intensywnie o wrażliwe szczyty biustu El i posiadła ją… olbrzymi przedmiot z lekkimi oporem wciskał się w czarodziejkę nie dając jej czasu na w pełni przygotowanie się na tą napaść.
- D… duży… bardzo… - Morgan wygięła się w łuk, starając się złapać oddech.
- Za późno… na narzekania.- mruknęła rozpalonym głosem blondynka całując i miętosząc długą dłonią piersi o które się ocierała nagim biustem. Mocnymi ruchami bioder przyciskała kochankę do łóżka i niemal rozpychała jej intymny zakątek niczym dzika bestia. Zgodnie z obietnicą… nie była delikatna.
El czuła mimo to jak jej ciało przyjmuje intruza. Jak staje się coraz wilgotniejsza, jak coraz mocniej reaguje na szturmy, pojękując coraz głośniej.
- Mmm… mięciutkie…- mruknęła Alice dociskając swój biust do piersi El i przez to biodra tak mocno jak się dało. Jej ciało drżało, a ona sama pomrukiwała w zadowoleniu. Kąsała szyję przyspieszając tempo i sprawiając, że łóżko skrzypiało podczas ich figli.
Jęki El przerodziły się w okrzyki rozkoszy, gdy wiła się na łóżku pod kochanką. Dłonie zapierała na ramionach Alice wbijając w nie paznokcie. Drobna półelfka sapiąc i całując szyję napierała krągłym biustem jak i zabawką na czarodziejkę. Raz po raz przyszpilając ją mocno i czerpiąc z tego satysfakcję. Jej blond loki łaskotały skórę uwięzionej pod zgrabnym ciałem panny Morgan. El doszła z głośnym okrzykiem i opadła na pościel.
- Cofam to co powiedziałam… masz w sobie coś. - zamruczała jasnowłosa półelfka kąsając szczyt piersi drżącej od niedawnej fali rozkoszy czarodziejki.- Jak mi się więc planujesz odwdzięczyć?
- A możemy zacząć od tego, że zdejmiesz to swoje cacuszko? - El uśmiechnęła się nieco nieprzytomnie. - Jestem ciekawa jak smakujesz.
- Oczywiście.- odparła półelfka odsuwając się od El i biorąc za rozpinanie sprzączek. Zabawka upadła na ziemię wraz z mocującymi ją pasami. I czarodziejka mogła przyjrzeć się jej intymnemu zakątkowi wyglądającemu delikatnie oraz dziewiczo i intensywnie pachnącemu. Ba, cała Alice wyjątkowo mocno pachniała.
- Używasz perfum? - Morgan chwyciła półelfkę za biodro i pociągnęła do siebie, chcąc ją ustawić nad swoimi ustami.
- Trochę nasiąknęłam swoimi naparami…- zamruczała jasnowłosa poddając się dłoniom El, wydawała się taka delikatna i filigranowa, acz przecież chwilę temu testowała wytrzymałość panny Morgan z entuzjazmem dzikiego orka.
- Pachnie przyjemnie. - El przywarła wargami do kobiecości, klęczącej nad nią kobiety.
- I mam nadzieję… że smakuje…- jęknęła cicho jasnowłosa ocierając się nią o jej wargi, gdy leniwie poruszała biodrami.
- Pyszne. - El sięgnęła językiem głębiej.
- Cieszy mnie to… -sapnęła rozpalonym głosem blondynka mocząc się tym mocniej, że chwyciła dłońmi własny duży biust masując go leniwie i z wprawą. Czarodziejka miała okazję, się przekonać że z pewnością Alice potrafiła masować ciało.
Morgan postanowiła pomóc sobie sięgając palcami w głąb kochanki, a wargami przywierając do jej wrażliwego punkciku.
- Dobrze… takk…- pojękiwała jasnowłosa półelfka drżąc i wprawiając swoje loki w ruch.- Dobre…. jesteś… cudownie… dobra… w tym.
El kontynuowała pieszczoty pomalutku dokładając palce. Była ciekawa ile się tam zmieści.
- Hh..eeej… - zachichotała rozpalonym głosem wiercąc się na przeszywających ją palcach.- Uww… ażaj.
Jęknęła głośno prężąc się hipnotycznie i wijąc. Miała całkiem elastyczne ciało.
- Jeszcze ...troszkę i… - szeptała cicho.
Morgan była niemal pewna, że wsunęła by w kochankę całą dłoń, teraz jednak chciała ją doprowadzić.
Czuła ów gorąc i wilgoć, rozpalone ciało kochanki. Z pewnością doświadczonej i bardzo zmysłowej. Kilka ruchów i Alice doszła głośno wyginając ciało w łuk.
El kontynuowała jeszcze chwilę, pozwalając półelfce odreagować.
W końcu jej kochanka osunęła się na Elizabeth tracąc władzę w nogach od nadmiaru doznań.
Morgan uniosła się na przedramionach, oblizując się.
- Czyli jednak jest we mnie coś? - Uśmiechnęła się zadziornie do alchemiczki.
- Teraz rozumiem czemu… Simeon tak cię lubi…- zamruczała jasnowłosa półelfka kręcąc pupą.
- O… czemu? - El przesunęła palcami po pupie kochanki.
- Jesteś smakowitym kąskiem… można cię próbować całą noc. - zamruczała figlarnie jasnowłosa potrząsając lokami. - Przyjemnie z tobą się figluje.
- Kilka osób już mi mówiło, że mnie zamkną by mieć mnie dla siebie. - El usiadła na łóżku i przeciągnęła się. - Duża ta twoja zabawka… wkładałaś ją wszędzie?
- Więc na twoim miejscu bym uważała. Któryś z wielbicieli może spełnić tę groźbę. - odparła Alice siadając na łóżku obok niej. - Tak.. wszędzie.
- Hm…. Ja bym chyba nie zmieściła. - Morgan zamyśliła się spoglądając na porzuconą na łóżku zabawkę.
- Mam jak widzisz różne rozmiary… - mruknęła Alice prężąc się na łóżku. - Są rzemieślnicy potrafiący robić tego typu przedmioty, aczkolwiek ze zrozumiałych przyczyn czynią to potajemnie.
- Najwyraźniej… nigdy na żadnego nie trafiłam. - El przytaknęła ruchem głowy. - Widziałam już takie urządzonko tylko ruchome… zrobione przez gnomy. Jestem ciekawa czy są też magowie, którzy robią takie rzeczy.
- Bo nikt otwarcie się nie przyznaje. Nawet owe "gnomy". Wiem że niektórzy magowie oddawali się pasji wymyślania takich uatrakcyjniaczy figli. - potwierdziła ze śmiechem Alice. - Acz to już były pomysły naprawdę szalone.
- Ciekawie by było dorwać coś takiego w swoje łapki. - Morgan zaśmiała się. - No ale.. chyba czas na mnie.
- Czyżby nie kusiło cię na więcej? - choć półelfka położyła się na łożu i naprężyła zmysłowo piękne ciało to żartobliwy ton jej głosu sugerował iż mimo wszystko na sukces nie liczy.
- Bardzo.. ale mam plan dziś nieco dorobić złażąc do podziemi. - El zaśmiała się. - A obawiam się, że po kolejnej rundce z tobą miałabym problemy z chodzeniem.
- No cóż. Wiesz gdzie mieszkam. - odparła blondynka wstając. - I w razie czego, masz zniżkę na eliksiry i zapachy. Ale niedużą… bo ja mam duży apetyt.
- Hm… - El wstała z łóżka gotowa zejść do swoich rzeczy. - A potrafiłabyś umieszać eliksir, mając go, a nie znając składników?
- To trudna sztuka i ryzykowna. Utraciłabyś to co masz, bez gwarancji mojego sukcesu. - oceniła półelfka ubierając się.
- Hm.. niby nie jest to bardzo znaczący eliksir. Mam pewną nieśmiałą znajomą, którą staram się ośmielić. - El zaśmiała się. - Zejdę na dół się, ubrać, dobrze? Pożyczysz mi jakieś majtki?
- Pod warunkiem że mi je oddasz potem. - odparła z lisim uśmiechem Alice.
- Jak przekonasz Simeona, to nawet jutro. - El uśmiechnęła się.
- Nie sądzę bym powinnam wtrącać się w wasze relacje. Zresztą… - stwierdziła Alice wyjmując koronkowe majtki z szuflady. -... pewnie jutro go nie spotkam.
Takiej bielizny mama El by nie uszyła. Owszem, była śmiała ale jej odwaga do eksperymentów miała swoje granice. Te majteczki bowiem miały rozcięcie z przodu w strategicznym miejscu.
- O… śliczne. - El przyjrzała się bieliźnie. Miała pewne wątpliwości czy uratuje ją przed ocierającymi spodniami, ale lepsze to niż nic. Nasunęła koronkę na pupę, czując nadal przewiew w newralgicznym miejscu.
- Tak. Lubię ładne rzeczy i ładne kochanki.- przyznała z uśmiechem Alice.
- I jak mi pasują? - Morgan obróciła się prezentując majtki gospodyni na swoim ciele.
- Ładnie, choć wypadałoby je przetestować. - zażartowała Alice wodząc wzrokiem za pupą El
- Powinnam sobie uszyć podobne… - Morgan zamyśliła się. Nie potrzebowałaby na to dużo materiału. - Schodzimy? Zostawiłam tam ubranie.
- Muszę całkiem się ubrać i posprzątać tu nieco. Idź pierwsza i nie baw się fiolkami. - przestrzegła ją żartobliwie półelfka.
- No… dobrze. - El pomachała gospodyni i zeszła do pracowni by się ubrać.
Tam znów owionęły ją różne aromaty. Najwyraźniej Alice specjalizowała się w pachnidłach właśnie. El nie miała co prawda okazji widzieć wielu pracowni magicznych, ale ta była z nich największa i najlepiej wyposażona. Morgan zabrała się za ubieranie, przyglądając się wszystkiemu z zainteresowaniem. Prawie już skończyła gdy usłyszała kroki gospodyni schodzącej po schodach. El spojrzała w tamtym kierunku, sznurując swój gorset.
Jasnowłosa półelfka poprawiała loki zburzone figlami.
- Wszystko już spakowane? - spytała.
- Najważniejsze rzeczy tak. - El ppklepała swój biust i sięgnęła po torbę. Zajrzała do środka czy niczego nie brakuje.
- A jeszcze jakieś planowałaś wziąć?- spytała żartobliwie Alice.
- Nie… nie mam zwyczaju okradania ludzi. - Morgan uśmiechnęła się ciepło. - Chyba, że masz dla mnie prezent.
- Za krótko się jeszcze znamy. - blondynka podeszła do El i cmoknęła ją w policzek. - Ale kto wie co będzie później.
- To grzecznie zostawiam wszystko na swoim miejscu i widzimy się niebawem. - El zarzuciła torbę na ramię, planując zjeść jeszcze po drodze i wpaść do Johnsona.

Kilkanaście minut później z kupioną u ulicznego sprzedawcy gorącą i smaczną zapiekanką wkroczyła do znanego jej lokalu. Johnson już tam siedział jak i rogata magiczka. Brakowało reszty.
Owa dwójka rozmawiała z ożywieniem.
El podeszła do nich. Nie była pewna czy to John czy Manfred, ale założyła że szybko się przekona.
- Cześć. - Pomachała do członków znajomej drużyny.
Z bliska okazało się że to John. Pomachał jej wesoło w odpowiedzi. Także i Mandragora odpowiedziała zadziornym uśmieszkiem zachęcając ją, by się przysiadła.
- Hej… byłam ciekawa czy przyda się wam ktoś od zamków? - Morgan usiadła pomiędzy Johnem a Mandragorą.
- Nie wiem tak do końca, aczkolwiek dodatkowe ręce zawsze się przydadzą.- odparł z uśmiechem John.
- Albo ciałko… tylko cię musimy bardziej… bojowo doposażyć.- oceniła diabliczka.
- Cóż… jestem do usług. - El miała spore wątpliwości co do swoich zdolności bojowych. - Dziś… niezbyt się nadaję do czarowania.
- Mamy ochraniać pewnego klienta przy pewnej transakcji. Wystarczy że będziesz wyglądała groźnie, bo trochę nam brakuje osób.- wyjaśnił John smętnie.
- Manfred postrzelił się w zadek, niegroźnie… ale boleśnie. Wyjmowanie śrutu trochę zajmuje.- dodała diabliczka ze złośliwym uśmieszkiem. - Zwłaszcza że postrzelił się dwa razy… w oba pośladki.
- Och… zupełnie sam się postrzelił? - Elizabeth spojrzała na swoich towarzyszy z rozbawieniem. - Wiecie… mogłabym się przebrać magicznie by wyglądać groźniej, ale pewnie nie wiemy ile to zajmie?
- Bylebyś się odpowiednio prezentowała prze pracodawcą.- odparl John, a Mandragora dodała ze śmiechem.- Nie da się postrzelić w tyłek z muszkietu. Nie ma takiej możliwości. Ale tak to jest gdy się igra z Jess i jej temperamentem.
- Cóż… możemy spróbować, ale chyba przydałby się mi jakiś pancerz i broń. - Morgan była ciekawa czym tym razem Manfred podpadł Jess… gdyby chodziło o ich wspólną noc… chyba zdążyłby się wygoić.
- Coś ci znajdę.- zaoferował się John, a Mandragora dodała pół żartem.- Zawsze też mogłabyś iść w stronę seksapilu… bez pancerza, za to z dekoltem i bronią przy pasie. To klienci też lubią.
- Wy znacie klienta i co na niego lepiej działa. Do seksapilu nie muszę używać magi. - El mrugnęła po tych słowach do diablicy.
- Nie znamy. To ktoś nowy. Za to znamy miejsce… ruszymy do Azjatown.- odparła rogata, a tymczasem do karczmy a potem do stolika przybył znany czarodziejce niziołek, Gregor.
- Azjatown… - El zawahała się. - No to może jednak znajdźmy mi coś z głębokim dekoltem.
- Witajcie. Jess wspomniała, że może się trochę spóźnić. Dowiedziała się że pracodawca jest dość przystojny, więc postanowiła zrobić sobie nową fryzurę.- rzekł na powitanie niziołek.
- John… masz coś u siebie? I tak muszę zmienić spódnicę na jakieś spodnie. - El zbyła uwagę o przystojności klienta. Jaka była szansa, że to będzie jej "cesarz".
- Znajdę coś, tylko… nie wiem czy będą pasowały.- ocenił John wstając i ruszając przodem.- Chodźmy.
- Tylko nie przymierzajcie zbyt długo.- dodała Mandragora wystawiając język żartobliwie.- Bo będę musiała was pogonić.
- Byleby nie muszkietem. - El mrugnęła do diablicy i podążyła za Johnsonem na piętro.
- Wolę używać ogona.- odparła rogata z łobuzerskim uśmiechem. John zaś zaprowadził ją do swojego pokoju i zaczął w kufrze z ubraniami szukać spodni dla niej.
- Mogę dać ci zapasowy pałasz Manfreda. I tak go dziś nie będzie używał.- zaproponował.
- Jasne. - El zaczęła się rozbierać. Musiała zdjąć wszystko do majtek by wbić się potem w spodnie, koszulę i skórzany gorset. - Jakąś broń bardziej spektakularna niż mój sztylet?
- Pałasz jest z pewnością większy niż sztylet.- odparł John zezując nie dość dyskretnie na przebierającą się czarodziejkę.
- Z tego co mi wiadomo to tak. - El spojrzała z uśmiechem na Johna stojąc w samych majtkach.
John odłożył spodnie na bok.. te które przeznaczył dla czarodziejki. I zamarł wodząc wzrokiem po jej nagim ciele i fikuśnych majtkach, które nie ukrywały swojego “przeznaczenia”.
- Prezent… jak ci się podobają? - El przyjrzała się wydobytym przez niego spodniom myśląc czy jednak nie założyć swoich.
- Bardzo ładne… ci pasują.- przyznał mężczyzna po przełknięciu śliny.
El podeszła do niego i zerknęła na spodnie. - Chyba założę swoje spodnie… są bardziej dopasowane.
- No… niewątpliwie są.- mężczyzna sięgnął ku jej biodrom, powiódł dłońmi po jej pupie przyciągając dziewczynę do siebie.
- Tęskniłeś trochę? - Morgan przywarła do Johna swoim nagim ciałem. Prawie nagim.
- Przyznaję, że tak…- po czym pocałował ją namiętnie, jednocześnie mocno ściskając jej pośladki i dociskając żarliwie ciało.
El odpowiedziała na pocałunek narzucając mu ręce na ramiona. Jej biust spłaszczył się na męskim torsie. A sam John naparł na nią powoli popychając ją ku przeciwległej ścianie. Ocierając się podbrzuszem czuła jak jego pragnienie z trudem mieści się w jego spodniach. Morgan sięgnęła jedną dłonią do zapięcia jego spodni chcąc uwolnić bestyjkę, którą tam chował.
Miała mało czasu na to, ale też i sporo doświadczenia… pas został odpięty, bielizna zsunięta. Ciepły sztywny organ znalazł się w czułym objęciu paluszków El. Wyglądało na to, że majtki od alchemiczki szybko będą miały okazję do pierwszego testu.
Morgan wypuściła z dłoni oręż kochanka, czując pod plecami chłód ściany.
Chwycił ją za uda i podniósł lekko całując usta i szyję. Trzymając za uda, posiadł przyszpilając szybkim mocnym pchnięciem. Koronka majteczek łaskotała lekko jej kobiecość, gdy męski organ przeszywał ją pospiesznie.
El pojękiwała pomiędzy kolejnymi szturmami kochanka opierając się dłońmi na jego ramionach.
A ten tych szturmów nie zaprzestawał, zanurzając się w miękkim gościnnym zakątku i sprawiając że jej pupa uderzała rytmicznie o ścianę wywołując głuche uderzenia.
Drzwi nagle otworzyły się, Mandragora stanęła w nich. Oparła się o framugę i obserwując ich pieszczoty dodała ironicznie.
- Świętować należy chyba po misji, co?
- T… tak…? - El jęknęła głośno dochodząc.
- Za karę ukradnę wam ubrania i pójdziecie goli na misję. - zaśmiała się złośliwie diabliczka, biorąc strój El w swoje ręce. A John dyszał kolejnymi ruchami bioder wbijając się kochankę, aż w końcu i ona poczuła jego ulgę w sobie.
- Oj… nie dotrzemy tam jak będę szła goła. - Morgan zawisła na ramionach kochanka spoglądając na Mandragorę.
- Hmmm… moożeee… ale czy mnie to zmartwi.- zażartowała rogata, a John zwrócił się do niej.- Jess już przyszła.
- Tak. Jess już przyszła, z nową fryzurą.- przyznała diabliczka i rzuciła ubrania El na łóżko niezadowolona, że Johnson przerwał im przekomarzanie. - Pospieszcie się.
- Już będziemy grzeczni. - El uśmiechnęła się ciepło do niej stając na podłodze.
- Oby… tylko że nie bardzo wam wierzę. - stwierdziła Mandragora wychodząc.
El wytarła trybut kochanka chustką wyjętą z torby i zabrała się za szybkie ubieranie, wciskając swoją pupę w ciasne skórzane spodnie.
- To dostaliśmy reprymendę. - Powiedziała z rozbawieniem do Johna.
- I pewnie zasłużenie. - przyznał Johnson ubierając się.
Ruszyli na dół, gdzie na oboje czekała reszta drużyny. Dla El to była pierwsza okazja do współpracy z rudowłosą Jess.
Pamiętała ją jedynie z pierwszej odprawy gdy zrezygnowała. Teraz spoglądała na nią z zaciekawieniem z za ofiarowanej przez Marię tę maski. Płaszcz Manfreda nieco przesłonił dekolt jej koszuli, w którym majaczyły piersi uniesione przez skórzaną kamizelkę. El mimo charakteru tej misji wzięła z sobą przypasaną torbę, w której miała wytrychy i różdżkę. Czuła się dziwnie z dłuższą bronią… no ale. Trzeba robić pozory.

Dotarcie na uczelnię zajęło trochę czasu, niemniej nie miało to akurat znaczenia. Czarodziejka dotarła na czas obiadu do mieszkania Almais. Na szczęście było jak się zrehabilitować. Rudowłosa półelfka była bałaganiarą. I było co sprzątać w jej sypialni i salonie.
El zabrała się szybko do roboty. Że też miała dziś spotkanie z Simeonem! Jak tak dalej pójdzie Almais może mieć jej dość.
Gdy tak sprzątała, usłyszała jak drzwi się otwierają. A potem drobne kroki za sobą. Almais wróciła i rzekła zaczepnie.
- Coś ci długo zeszło wczoraj i dzisiaj rano. Udana noc?-
- Intensywna. - Morgan uśmiechnęła się do gospodyni. - Mieliśmy utarczkę z azjatami. Wybacz, że nie pojawiłam się rano.
- Nie ma sprawy. Jakoś to mi wynagrodzisz. Jakoś… zresztą to nie tak, że ci płacę.- zachichotała.
- No tak. - El zaśmiała się i wróciła do przerwanej pracy. - Czy mam rezerwować swój czwartkowy wieczór? - Pokojówką posłała Almais figlarne spojrzenie.
- No… niestety… mój brat heroicznie zgodził się pójść na randkę z tobą, tylko po to bym ja poszła z wybranym dla mnie amantem. Heroicznie bo… sądzi, że tylko w dziewczętach się lubujesz, a ja nie miałam serca mu powiedzieć że jest inaczej.- odparła z uśmiechem półelfka poprawiając okulary. Wyjątkowo łobuzerskim uśmiechem.
- Niestety? - Morgan zaśmiała się. - Hm… myślisz, że wobec tego dam radę go uwieść? Nie chciałabym byś obeszła się smakiem.
- Mylisz dwie kwestie moja droga. To że on uważa że cię nie pociąga, nie oznacza że nie działa to w drugą stronę.- odparła rudowłosa wzruszając ramionami. - Gdyby wiedział, że mu się podobasz, to jak długo mogłabyś mu się oprzeć? Jego czarowi i stanowczości?
- Jakbym miała powód? Cały czas. - Morgan wzruszyła ramionami. - Ulegam mężczyznom gdy mam na nich ochotę i nie mam przez to kłopotów. Jakbyś powiedziała, że to twój braciszek i mam go nie tykać bym to uszanowała.
- Elfy nie dbają o takie kwestie za bardzo. Jego przyszłej żonie to nie przeszkadza, zresztą sama też nie jest niewiniątkiem.- zaśmiała się sarkastycznie Almais.- To ludzie i krasnoludy… szczególnie krasnoludy są pruderyjnie.
- Zauważyłam, ale jakbyś i tak miała takiego widzimisię ja bym go uszanowała. - El wróciła do przerwanej pracy.
- Nie przejmuj się tym, zważywszy na naturę moich badań jestem ostatnią osobą która ma moralne prawo zabraniać komuś figlowania z kim chce.- podeszła do El i dała jej w miarę mocnego klapsa w pośladek. - Zgłodniałam. Skocz no może po posiłek. Mam dużo pracy… bo następnego dnia po randce znów odwiedzimy plan cienia.
- Dobrze. - El obróciła się i z zaskoczenia pocałowała gospodynię. - Masz na coś konkretnego ochotę?
- Rozpieść mnie…- odparła półelfka i dodała pospiesznie.- Moje kubki smakowe.
Morgan zaśmiała się i odstawiła miotłę. - Skoro tylko na to masz ochotę. - Mrugnęła do Almais.
- Pfff… zawsze możesz wykazać się inicjatywą.- odparła półelfka. - Będę w swoim gabinecie. I sądziłam że dość się wymęczyłaś przez noc.
- Trochę pospałam. Zaraz wracam. - El zebrała się i ruszyła po posiłek.

Jak zwykle protekcja Almais pozwoliła skombinować w kuchni dania, które wywoływały niechętne spojrzenie szefowej kuchni. Niemniej mimo fochów, półorczyca musiała przygotować to co kadra profesorska sobie zamawia. El wybrała delikatny drób podawany z sałatką i zgniecionymi ziemniaczkami, do tego zupę krem i jakieś przypiekane ciasto na deser i winem jako napitek. Gdy półorczyca przygotowywała dania wyskoczyła szybko na pocztę nic nie znajdując na niej dla siebie. By wrócić po chwili i zabrać pełną tacę. Oczywiście zamówiła jedzenie dla dwóch osób tłumacząc to gościem.
I po chwili miała smaczny posiłek dla siebie i Almais. Półorczyca miała może kiepski gust kulinarny, ale gotować potrafiła… nawet nielubiane przez siebie potrawy.
Morgan wróciła do pokoi półelfki. Nim jednak weszła do gabinetu ponasłuchiwała chwilę czy są same. Słyszała jedynie pomruki Almais, więc półelfka była sama z pewnością. Morgan zamknęła za sobą drzwi. Miała zaskoczyć Almais, więc rozebrała się do naga i w takim "kostiumie", z tacą tuż pod swymi piersiami, wkroczyła do gabinetu.
Almais rzeczywiście była zaskoczona wodząc po nagim ciele pokojówki swoim spojrzeniem. Zachichotała dodając.
- Z fartuszkiem byłoby bardziej uroczo, ale i tak doceniam widoki.
- W tym od Panny Waynecroft niezbyt… ale czekam na odpowiedni podarek od ciebie. - Morgan ustawiła tacę na krawędzi biurka pochylając się przy tym i zabrała się za robienie im miejsca na posiłek.
- No tak. Powinnyśmy pójść na zakupy.- przyznała półelfka po chwili milczenia zerkania na El. Nie zabrała się do jedzenia. Za to zaczęła rozpinać guziczki z boku swojej spódnicy.
- Jest zupa krem z warzyw i delikatny drób. - Morgan starannie ustawiała półmiski i talerze kołysząc przy tym piersiami i udając, że nie widzi poczynań gospodyni. - Wzięłam dwie porcje.
- I dwie słodkie piersi co ? - zażartowała półelfka wstając i zswuając spódnicę. Ujawniła przy tym majteczki z elfiej koronki i równie koronkowy pas do pończoch. No i same pończochy. Zresztą majtki też po chwili skończyły na podłodze wraz ze spódnicą. Almais usiadła i założywszy nogę na nogę dodała.
- Kusisz kusisz, ale powinnam cię ukarać za spóźnienie, więc dziś będę bardzo samolubna. Ale na razie… jemy.
- Yhym… - Morgan uśmiechnęła się zadziornie i sięgnęła po dodatkowy fotel wypinając się przy tym. - Chciałam zaproponować, że mogę robić za talerz, ale skoro jesteś samolubna…- Ustawiła krzesło naprzeciwko pólelfki.
- Uroczy pomysł… ale może następnym razem. Gdy zaproszę brata… pewnie wolałabyś by i on z ciebie coś skubnął?- zachichotała Almais. - Jego mina będzie bezcenna.
- Jesteście cudownym rodzeństwem. - Morgan zaśmiała się i siadła do posiłku.
- Według niego jestem okropną siostrą. - odparła półelfka również jedząc. - Przyszywaną w dodatku. Lubi udawać męczennika, nie mniej niż rycerza.
El zaczęła od zupy ciesząc się pysznym posiłkiem i tylko od czasu do czasu zerkając na Almais.
- Jakoś ciężko mi przy tym uwierzyć w jego temperament w sypialni.
- Jego kochanice go wielce chwaliły. Zresztą mamy to po matce. Uważasz że mi brak temperamentu? - zapytała Almais pałaszując łapczywie.
- Rozmawiałaś z jego kochanicami? - Morgan skończyła zupę i zabrała się za główne danie, nogą wędrując po pończosze Almais. - Nie...nie brakuje ci temperamentu.
- Tak… bardziej to… podsłuchałam ich rozmowy niż gadałam z nimi.- zaśmiała się półelfka sięgając pod stół i chwytając El za łydkę. Nakierowała stopę wprost na swoje podbrzusze mając szeroko rozchylone nogi.
Morgan naparła nogą na kobiecość kochanki starając się kontynuować jedzenie.
- A to podobno elfy mają długie uszy. - Mrugnęła żartobliwie do Almais.
- No cóż… jeste...m… elfem… w połowie.- zamruczała coraz bardziej rozpalonym głosem Almais, a stopa El robiła się coraz bardziej mokra, gdy dotykała miękki i ciepły zakątek półelfki.
El uśmiechnęła się jedynie w odpowiedzi kontynuując zabawy swoją stopą i kończąc posiłek.
Rudowłosa jadła z wyraźnym trudem, po czym zerknęła na nagie ciało czarodziejki i mruknęła.
- Skoro już skończyłaś, to zanurkuj pod biurko i zajmij się mną.
El upiła jeszcze nieco wina i posłusznie zeszła pod biurko. Nim jednak sięgnęła do kobiecości kochanki ustami, zaczęła się nim bawić palcami.
Słyszała z góry ciche jęki aprobaty i sapania. Widziała jak półelfie ciało drżało i mimowolnie wiło się pod jej dotykiem. Widoki te sprawiały, że niezbyt miała ochotę używać swych ust. Jej palce pieściły intensywnie kochankę, a ona cieszyła się widokami.
- Piekielnica…- jęknęła półelfka jedną nogę kładąc na ramieniu El i w pobudzeniu mimowolnie trącając pośladek pokojówki długim obcasem buta. Coraz bliżej spełnienia. To zachęciło Morgan by poświęcić także usta tym igraszkom i już po chwili jej wargi dołączyły do pieszczących półelfkę palców. Ta zabawa trwała tylko kilka chwil nim Almais doszła głośno i intensywnie wijąc się na krześle. I bardzo… mokro.
Morgan uwolniła półelfkę od swej obecności, czując że i jej kwiat stał się wilgotny od tych zabaw. Powoli wyszła spod biurka siadając naprzeciwko kochanki i obserwując ją z zainteresowaniem.
- No to było… ciekawe - przyznała rudowłosa przygryzając dolną wargę. - ... i intensywne.
El zaśmiała się przy czym jej nagie piersi zafalowały.
- Pochlebiasz mi. - Powiedziała żartobliwym tonem sięgając po resztkę wina w kieliszku.
- A ty mnie rozpraszasz… - zamruczała gospodyni. - To jakie jeszcze masz plany? Ja mam jeszcze kilka magicznych tekstów do analizy. Aaaale tooo taakie nuudne.
- W końcu wypełnić swoje obowiązki, skończyć sprzątać salon i doprowadzić łazienkę do stanu używalności. - Morgan podsunęła gospodyni deser. - A wieczorem mam dla odmiany schadzkę z kochankiem, ale raczej wrócę na noc.
- Hmmmm… to jak skończysz sprzątanie i zostanie ci trochę czasu zjaw się tutaj… wszak masz jakieś inne… - przy tych słowach obuta stopa Almais trąciła czubkiem podbrzusze pokojówki. - … obowiązki też.
Morgan jęknęła cicho czując jak intensywnie reaguje jej rozpalone ciało.
- Albo to ja powinnam się zająć tobą, tylko… jak? - zmieniła zdanie Almais. Najwyraźniej każda wymówka była dobra, by nie wrócić do pracy.
El ujęła stopę gospodyni i pogładziłą ją czule.
- Wiesz, że oddam ci się z przyjemnością, jednak.. jeśli nie wykonasz swych obowiązków możemy mieć problem i z jutrzejszą randką i kolejną wyprawą, czyż nie?
- Wiem wiem. - westchnęła ciężko Almais i zamyśliła się. - Co więc zrobimy?
- Narzucę coś na siebie, dam ci popracować dwie godzinki i przyjdę by zapewnić ci nieco rozrywki w przerwie. - El delikatnie zdjęła pantofel i połaskotała spód stopy półelfki.
- Albo ja pobawię się tobą. Mam wrażenie, że masz ochotę na bycie rozpieszczaną. - zachichotała magiczka.
- Znasz kogoś kto nie lubi? - El mrugnęła do gospodyni. - To co.. zjemy do końca i przez chwilę dzielnie pracujemy?
- Ja już zjadłam. Z trudem, ale jednak. - przyznała ze śmiechem Almais.
- Komu dobrze. - Morgan zabrała się za swój deser. - Choć.. może powinnam się martwić, że dałaś radę jeść gdy cię pieściłam?
- Mam sporo doświadczenia w tych sprawach.- przypomniała jej rudowłosa z uśmiechem.
- Albo ja mam za mało doświadczenia. - Morgan uśmiechnęła się filuteryjnie kończąc swój deser.
- Nie wiem o tobie aż tyle, by to ocenić. - odparła żartobliwie Almais zabierając się niechętnie do pracy.
Morgan wstała od stołu i zabrała się za zbieranie rzeczy na tacę.
- Zawsze zdawało mi się, że to raczej kwestia osobistych odczuć. - Uśmiechnęła się do gospodyni zerkając co ta robi.
Było to głównie przeglądanie starych tekstów i sporządzanie notatek. Co nie było łatwe, bo informacje były ukryte pod poetycko-metafizycznymi określeniami, które należało odkodować.
Trudna sprawa i wymagająca wiedzy.

Morgan zebrała naczynia i w ciszy opuściła gabinet półelfki. W salonie założyła na siebie jedynie prostą sznurowan sukienkę i powróciła do przerwanej pracy. Musiała przyznać, że podniecenie wywołane przez Almais potęgowała w niej wizja zbliżającej się schadzki z Simeonem. Gdzie udadzą się tym razem? Jak ja posiądzie? Czy dowie się o nim jakiegoś kolejnego szczegółu? Z tymi myślami zabrała się za łazienkę zaczynając od przeprania bielizny od alchemiczki. A może mogliby wpaść do Alice? Nawet nie wiedziała jaka dokładnie łączyła ich relacja. Na wszelki wypadek spakuje majteczki i zabierze z sobą. Jednak nie na sobie, co by Simeon ich nie uszkodził. Na tych porządkach upłynęły jej dwie godziny po których zawitała w pokoju Almais. W planach miała jeszcze zajście do sklepu przed schadzka, chciała im kupić jakieś wino i jedzenie gdyż Simeon z pewnością się tym nie zajmie.
- Coś się stało?- zapytała zajęta notowaniem półelfka zerkając na pokojówkę.
- Miałam zajrzeć po dwóch godzinach. - El uśmiechnęła się ciepło. - Masz ochotę na przerwę czy mam sobie iść?
- Zawsze… - odparła rudowłosa i spojrzała na czarodziejkę dodając.- A ty… chcesz sobie psuć apetyt przed randką?
- To jeszcze chwilka… mój partner niezbyt przepada za słońcem. - El wskazała na okno za który nadal panował dzień. - Ale.. mogłabym dla niego pooszczędzać siły.
- Mhmm… a jak chcesz je oszczędzać ? I mnie zadowolić.- zamruczała lubieżnie Almais wodząc wzrokiem po sukience kochanki.
- Wspominałaś przy posiłku, że chciałabyś się mną pobawić. - Morgan zaśmiała się, a piersi skrępowane jedynie sznurowaniem sukienki przyjemnie przy tym zafalowały.
- To w takim razie się rozbierz i siadaj mi na kolankach.- zaproponowała czarodziejka lubieżnie się uśmiechając.
Morgan sięgnęła do sznurowania pod biustem. Kilka sprawnych ruchów i poluzowała sukienkę i już wystarczyło zakołysać biodrami by ta zsunęła się z jej ramion i opadła na ziemię. Na ga podeszła do półelfki.
- Jak mam usiąść? - Spytała nieco żartobliwie.
- To już zostawię twojej fantazji.- Almais odsunęła się od biurka… nadal bez ciuszków, które zdjęła wcześniej.
Morgan obróciła się do niej plecami i usiadła okrakiem na kolanach półelfki. Dłonie i piersi oparła na biurku.
- Mhmm… a więc to tak.- zamruczała Almais, a jej ciepły wilgotny języczek przesunął się po skórze pleców. Wkrótce El poczuła ciekawskie palce między udami i dłoń chwytającą ciężki i słodki owoc jej lewej piersi.
Morgan zamruczała od tego dotyku.
- Tak… powinno być ci wygodnie cokolwiek wymyślisz, prawda? - Dłonie brunetki zacisnęły się na blacie biurka.
- No z pewnością… - zamruczała cicho kochanka całując plecy El i poruszając palcami między jej udami, zanurzając je coraz głębiej i coraz szybciej. Także i pierś była ugniatana i masowana z dużym entuzjazmem.
Morgan oparła się mocniej o biurko wypinając pupę i rozchylając szerzej nogi. Jej oddech przyspieszał wraz z coraz większą ilością wilgoci w jej kwiecie.
- Zaczynam się cieszyć z tego że mam pokojówkę, choć… nie narzekałam nigdy na swoje życie miłosne.- zamruczała cicho półelfka mocniej napierając na rozpalone wnętrze El palcami. Głośne mlaśnięcia było słychać w całym pokoju.
- T...to czym się wyróżniam? - El czuła jak zbliża się na szczyt. Musiała całym ciężarem oprzeć się na biurku. Jej piersi rozpłaszczyły się na chłodnej powierzchni, a pupą uniosła nieco
- I... ni... cja... ty... wą…- przeliterowała półelfka puszczając krągły i obiema dłońmi sięgając ku kobiecości panny Morgan.- Po prostu nigdy nie sądziłam, że potrzebuję pokojówki na stałe. I że będzie to takie… owocne partnerstwo.
El jęknęła głośno dochodząc, a jej głos poniósł się po całym gabinecie.
Tymczasem rozległo się stukanie do drzwi mieszkanka Almais.
- To… chyba koniec zabaw? - Morgan obejrzała się ponad ramieniem na gospodynię.
- Jakoś nie ma co liczyć na to, że wpadnie ktoś spragniony uciech. A nawet gdyby to ty masz randkę, nieprawdaż? - zapytała retorycznie Almais.
- Tak. - Morgan wstała z kolan gospodyni i sięgnęła po swoją sukienkę by ją pospiesznie założyć. - Przyjmiesz gościa czy go odprawić?
- Nie wiem kto to, więc wpuść… nie lubię sobie robić wrogów za pomocą aroganckiego zachowania. Zostawiam to innym magiczkom.- odparła żartobliwie Almais i zabrała się za pospieszne ubieranie spódnicy.
Morgan zasznurowała swoją sukienkę, w salonie szybko naciągnęła trzewiki i tak podeszła do drzwi by je otworzyć.
- Już idę. - Przekręciła klucz i uchyliła skrzydło. - Czym mogę pomóc?
- Kim jesteś. I gdzie jest moja droga Almais?- odparła kobieta dobrze znana El. Cóż… dobrze znana z widzenia. Panna Morgan często sprzątała pokoje miss Leatheres i raz nawet usługiwała jej podczas wieczerzy.
- Jestem pokojówką pani Almais. Obecnie pracuje ona w swym gabinecie. - Morgan niezrażona otworzyła drzwi. - Czy poprosić by Panią przyjęła?
- Tak, tak… leć do niej ptaszyno. Powiedz że Laventa chce się z nią widzieć. Że to ważne.- odparła promiennie magiczka najwyraźniej nie pamiętając El w ogóle.
Morgan dygnęła i podeszła do drzwi gabinetu. Uchyliła je nieco spoglądając na Almais.
- Pani Laventa chciałaby się z Panią zobaczyć.
Półelfka zmarkotniała i spochmurniała.
- Wpuść ją tutaj. - westchnęła ciężko uśmiechając się nieco sztucznie.
- No.. dobrze… - Morgan zawahała się, ale w końcu wykonała polecenie półelfki. Powoli wróciła do Leatheres. - Pani Almais przyjmie Panią w gabinecie.
- I masz wolne na resztę dnia. - dodała półelfka, jakby trzeba mówić El o tym fakcie. A może… informowała o tym nadchodzącą magiczkę?
El przytaknęła ruchem głowy i zaczekała aż Laventa zniknie w gabinecie Almais. Musiała się jeszcze nieco ubrać i zabrać swoje rzeczy.
Drzwi do gabinetu zostały zamknięte. Zza nich słychać było dwa przyjazne głosy pogrążone w nieformalno-towarzyskiej rozmowie, pełnej plotek. Było w tym tyle lukru, że aż zęby zgrzytały.
Elizabeth naciągnęła na pupę majtki, zapięła pas do pończoch i dopięła do niego nieco cieplejsze, ale nadal zdobione koronką, pończochy. Założyła skórzany gorset zapinany na klamry, który jedynie podtrzymywał piersi nie zasłaniając ich, sukienkę i na wszystko narzuciła płaszcz. Do przypasanej torby wrzuciła nóż i sakwę z pieniędzmi. Do tego kosz na zakupy i była gotowa. Przy wszystkich tych czynnościach nasłuchiwała nieco tego co dzieje się w gabinecie.
Rozmowa tam trwała dalej, cicha i niewyraźna… choć w przyjaznych tonach. Ile w tym było prawdy, wiedziały tylko te dwie czarodziejki. Elizabeth owinęła się płaszczem i ścikając w dłoni koszyk na zakupy opuściła pokoje Almais i ruszyła w kierunku rynku planując jeszcze raz zajrzeć na pocztę. Kolejny list od rodziców przypomniał jej by, że dobrze byłoby im napisać coś. W domu niewiele się wydarzyło, więc matka wspominała głównie o postępach Fulli i okolicznych nowinkach. Więc także o znanym El właścicielu pasmanterii i jego niespodziewanym datku na lokalną świątynię. Ponoć w intencji udanego interesu.
Morgan parsknęła widząc jednak, że ma chwilę przysiadła na poczcie, zapłaciłą za papier i tusz, po czym siadając przy jednym ze stolików sporządziła list do rodziców. Napisała, że u niej wszystko dobrze, nie ma wielu obowiązków, więc czasem wieczorami sobie szyje. Jej gospodyni jest bardzo ciepłą osobą i czasem jadają razem posiłki, które są dużo smaczniejsze niż te dla pokojówek. Obiecała, że w sobotę lub niedzielę postara się ich odwiedzić. Poczekała aż list wyschnie i spakowawszy go do koperty opłaciła jego przesłanie.

Po tym udała się targ by nabyć sobie i Simeonowi jakieś wino i coś do jedzenia. Pamiętając o słabości mężczyzny do słodyczy planowała kupić też jakieś ciastka. Przemierzając miasto mijała sprzedawców gazet, przeważnie dzieciaków wykrzykujących nagłówki mające skusić do zakupu. Tym razem była to seria zamachów bombowych w małej Slavii. Autorstwa Czarnej Ręki prawdopodobnie.
Morgan zaciekawiona tym nabyła jeden egzemplarz by zobaczyć co jeszcze ciekawego się wydarzyło. Miała pewnie jeszcze chwilę do umówionej schadzki, mogła więc napić się kawy w kawiarni i poczytać gazetę.
Większość artykułów dotyczyła spraw towarzyskich, polityki miasta i innych ciekawostek. Było trochę nawiązań do tajemniczych morderstw w Downtown. Więcej niż kilku, najwyraźniej grasowało tam sporo seryjnych morderców albo… co bardziej prawdopodobne, awanturników o swędzących palcach. El przy okazji dowiedziała się że rodzina Almais jest bogata i wpływowa i zajmuje się sprowadzaniem luksusowego drewna z elfich puszcz na starym kontynencie.
Morgan cały czas miałą w pamieci tamta dziwną postać. A jeśli grasował tam jeden szalony mag? Zadrżała na samą myśl o tym. Chwilę popatrzyła na artykuły o rodzinie Almais. I pomyśleć że dla satysfakcji półelfki spędzi noc z jej bratem, zapewne spadkobiercą tego interesu. O ile u elfów, w ogóle funkcjonowało coś takiego. Wypiwszy kawę ruszyła na zakupy, chcąc potem udać się na miejsce schadzki.

Im bliżej była, tym bardziej podekscytowana i przerażona była. Bo… jak się nie zjawi? Co wtedy? Przecież wiedziała na co poluje. Wampiry były chyba groźne chyba. W końcu miejsce lęku zajęła ulga, a podekscytowanie jeszcze bardziej wzrosło. Zauważyła go. Czekał w cieniu pobliskiego budynku. Podeszła do niego szybkim krokiem z uśmiechem.
- Cześć, jak się czujesz? - Spytała spoglądając na mężczyznę.
- Obolały nieco, ale poza tym dobrze. A ty? Jak się czujesz? - odpowiedział, następnie wyjął coś z kieszeni. - Alice powiedziała, że spodoba ci się ten zapach.-
Pachnidło w buteleczce.
Elizabeth przyjęła fiolkę z uśmiechem i lekkim zaskoczeniem. Nie spodziewała się podarku od Simeona.
- Dziękuję. To bardzo sympatyczna osóbka. - Jej palce przesunęły się perfumach. - A czemu obolały? Och i pójdziemy gdzieś? Masz jakieś lokum, które chciałbyś mi pokazać?
- Zaopatruje mnie w chemikalia, bywam u niej regularnie … ale za bardzo jej nie znam. A moje kryjówki są wszystkie takie same. Małe, zawsze wysoko, z legowiskiem zamiast łóżka. - odparł Simeon z lekkim uśmiechem. - Na pewno chcesz?
- Jakoś... czuję się komfortowo w tych twoich miejscach. - Morgan lekko odkorkowała fiolkę i powąchała perfumy. - Mam dla nas przekąski i jakieś wino.
Zapas był intesywny, mieszanka konwalii i fiołków i czegoś jeszcze. Czegoś trudnego do zidentyfikowania.
- Dobrze… chodźmy więc. Aczkolwiek trzeba będzie wspiąć się po drabinie i przecisnąć przez płot.- stwierdził cicho Simeon i wskazał głową kierunek.- Chodźmy.
- Może jakoś sobie poradzę. - Inu ujęła pod ramię mężczyznę, chowając fiolkę do koszyka. - A czemu jesteś obity?
- Nieważne. Nie masz się czym martwić. - odparł wymijająco mężczyzna prowadząc ją coraz bardziej ciasnymi i coraz bardziej podejrzanymi uliczkami. Niemniej sam widok Simeona odstraszał potencjalnych rzezimieszków.
- Powinieneś wiedzieć, że nie dam ci spokoju, dopóki mi nie powiesz. - El spojrzała na mężczyznę z zaciekawieniem. - Mam cię rozebrać i poszukać poszlak?
- A nie obawiasz się że ja uczynię to samo tobie?- zapytał Simeon bez cienia żartu w głosie.
- Ja nie jestem poobijana. - Morgan zaśmiała się i rozejrzała po okolicy. - Nigdy nie próbowano cię tu okraść?
- Kilka razy. Ale nie jestem delikatny. Kilka utraconych kończyn uczy resztę że nie warto.- odparł mężczyzna cicho. - Ale i tak cię rozebrałbym.
- Cóż… - Morgan stanęła na palcach i pocałowała mężczyznę w policzek. - może się zgodzę.
- Nie miałabyś wyboru. Nie zamierzam być jedynym nagusem w pokoju.- odparł ironicznie Simeon, podszedł do wysokiego płotu blokującego końcówkę alejki. Odchylił jedną ze sztachet.
- Wejdź pierwsza i idź aż do drabinki, wespnij się na sam jej koniec, uchyl szybę w okrągłym okienku i tam będzie strych.
- A ty? - El przełożyła koszyk na drugą stronę, a potem przeszła jedną nogą.
- A ja pójdę za tobą.- odparł Simeon.- Drabinka jest długa i niezabezpieczona. Ktoś cię musi asekurować.
- No dobrze… - Morgan przeszła na drugą stronę nie komentując uwagi o asekuracji. Dowolna drabina była wygodniejsza i bardziej bezpieczna niż chodzenie po podziemiach. Po drugiej stronie płotu rozejrzała się szukając wzrokiem swego celu.
Cóż... tu może i Elizabeth nie spotka śmierć ze strony potworów, ale drabina rzeczywiście była wąska. A kończyła się tuż pod okienkiem strychu, przez które trzeba było się przecisnąć na czworaka. Okienkiem na wysokości czwartego piętra.
Morgan przełożyła koszyk przez ramię i opierając się ręką, na której go miała, drugą sięgnęła do okienka by je otworzyć. Musiała nieco stanąć na palcach więc starała się nie patrzeć w dół. Jakoś też nie myślała o tym, że prezentuje właśnie wszystkie, skryte pod spódnicą, wdzięki.
Krok za krokiem, byle wyżej i wyżej. Dobrze że niewiele okien tu było… na wysokości drugiego piętra trochę mocniej wiało. Ale Simeon był tuż pod nią, gotów ją złapać… tuż pod nią i z pewnością widział wszystkie niespodzianki jak tam przyszykowała.
- Jak ty tu wchodzisz z ekwipunkiem? - Morgan powstrzymywała się przed obejrzeniem się na mężczyznę.
- Kwestia doświadczenia i akrobatyki. - stwierdził Simeon cicho.- Byłem tu wiele razy. Dobry punkt obserwacyjny.
- Na tej wysokości z pewnością. - El dotarła pomału do szczytu drabiny. Była ciekawa czy da radę sięgnąć do okienka.
Wymagało to trochę balansowania i ignorowania faktu że sukienkę i płaszcz podwiewało, ale obróciła szybę w oknie i mogła się prześlizgnąć pod nim do środka. Tam było kilka starych manekinów krawieckich, kilka starych płócien z paskudnie wykonanymi martwymi naturami. I sporo różnych pudeł pełnych rupieci. Była też zgaszona lampa naftowa, oraz stary materac i kilka kocy robiących za legowisko. I więcej okien, takich jak te przez które weszła.
Morgan wraz z koszykiem podeszła do jednego z okienek by przez nie wyjrzeć. Od razu rozpoznała co zapewne przyniósł tu Simeon. Lampa i materac były stałym wyposażeniem jego lokum.
Widok zapierał dech w piersiach, nawet jeśli były nim brudne i wąskie uliczki miasta. Stąd rzeczywiście można było wiele zobaczyć. Zwłaszcza jeśli miało się lunetę. Po chwili El usłyszała jak jej kochanek wgramolił się tutaj.
Jej serce zabiło mocniej. Wszystko co tu robiła było tak bardzo nieodpowiednie. Sam na sam z łowcą wampirów. Sam na sam w takim oczywistym celu. Mimo to uśmiechnęła się do niego odstawiając na podłogę koszyk.
- To co… pokażesz mi to poobijane ciało?
Nie miał na to ochoty. Zdecydowanie nie. Za to na co innego miał. Pochwycił jej twarz i pocałował bez pytania jej usta. Raz, drugi… przy trzecim po prostu odpiął jej płaszcz i całując zabrał się za rozsznurowywanie wiązań sukienki.
El pomogła mu ze swoim skórzanym gorsetem odsłaniając resztę sznurowania sukni. Po chwili upadł on na zakurzoną podłogę. A suknia zaraz po nim. Poczuła wtedy jego chciwe dłonie na swoich piersiach się zaciskające i usta całujące żarliwie na szyi i obojczykach.
- I tylko ja będę naga? - Morgan odchyliła głowę eksponując swoją szyję.
- Na to wygląda…- odparł mężczyzna jednak zakończył dalsze rozbieranie rozkoszując się całowaniem jej piersi i masowaniem ich… oraz faktem, że sięgnął dłonią niżej pod jej majtki.
El jęknęła i oparła czoło o ramię kochanka.
- Okrutny… też chciałabym na ciebie popatrzeć… dotknąć. - Jej głos stał się rozpalony gdy kochanek pieścił jej ciało.
- Nie wiem czy jest coś wartego do patrzenia u mnie. -palce sięgnęły do jej rozpalonego zakątka, władczo i nieudolnie. Nie miał w tym wprawy więc pieścił jej ciało z dużą żarliwością i zachłannością… niczym barbarzyńca delikatną brankę.
A mimo to wybaczała mu, wybaczało całe jej ciało. Bo o ile inny kochanek tak niewiele by zdziałał to Simeon…. Coś w nim było co sprawiało, że nie potrafiła nad sobą zapanować.
- C… coś bym znalazła. - Morgan sięgnęła drżącymi palcami do zapięcia jego spodni.
- Mam przestać?- zapytał mężczyzna nam moment przerywając pieszczoty.
- A wytrzymasz? - Morgan sięgnęła do jego płaszcza by zdjąć go z ramion kochanka. Jej wzrok przesunął się po bladej twarzy, zaniedbanym zaroście i włosach. Oczy czarodziejki skupiły się na źrenicach kochanka gdy sięgnęła do jego stroju.
- Tak. Wytrzymam.- Padła odpowiedź. Koszula, pas, kamizelka, spodnie. To wszystko dzieliło ją od jego ciała. No i pewnie jakieś gadki. To co najbardziej ją teraz pociągało… klucz do jej własnej rozkoszy już prężył się pod ubraniem.
Przygryzając wargę i ściskając uda pomiędzy którymi zebrała się już wilgoć, Morgan zdejmowała kolejne warstwy garderoby kochanka. Na podłogę upadły kamizelka i koszula. Jej wzrok przesunął się po torsie Simeona gdy ona sięgnęła do jego pasa i spodni.
- Ja cię nie powstrzymam.- szepnął cicho jej kochanek, odsłaniane ciało w kilku miejscach pokrywały wyjątkowo ciemne sińce nadające nieco grobowy wygląd wyjątkowo bladej skórze.
- Kto ci to zrobił? - El rozpięła spodnie kochanka i zsunęła je z jego pośladków. Nie mogąc się doczekać zsunęła także bieliznę przywierając do odsłoniętej męskości swoim brzuchem. Jej piersi rozpłaszczyły się na męskim torsie.
- Wampirze pomioty. Już nie egzystują na tym planie egzystencji.- odparł cicho mężczyzna pozwalając teraz El na zabawę.
Morgan pocałowała jeden z sińców kochanka, zsuwając z własnej pupy majtki i ocierając się przy tym swoim niemal nagim ciałem o męskość Simeona.
- To dobrze… - Wyszeptała przesuwając językiem po męskiej skórze i posyłając kochankowi lubieżne spojrzenie.
- Co teraz…- zapytał rozpalonym głosem Simeon drżąc od dotyku pupy panny Morgan.
- Ja mam ochotę na to byś mnie posiadł, a ty?- Morgan stanęła na palcach i pocałowała kochanka obejmując jego twarz dłońmi.
- Też mam ochotę… wybierz jak…- wymruczał Simeon głaszcząc ją po włosach.
Morgan obróciła się do mężczyzny tyłem. Opierając się o ścianę tak by mieć między dłońmi okienko i widok na Downtown.
Wiedział co ma czynić, poczuła jego silne dłonie na biodrach i pasie do pończoch. Poczuła jego siłę między udami. Poczuła jak jej piersi falują gwałtownie w rytm pchnięć, a ciało poddaje się naporowi jego dumy. Poczuła to wszystko obserwując senne uliczki i nielicznych przechodniów. Mogła zajrzeć od niektórych okien i podziwiać damy negocjowalnego afektu próbujące skusić klientów swoimi wdziękami. Ot… znane jej miasto w swej nienajładniejszej odsłonie.
A jednak robili to… przy oknie. El spoglądała na miasto pojękując coraz głośniej z każdym kolejnym sztychem. Czuła jak Simeon ją wypełnia, jak jego męskość rozpycha się w jej rozpalonym ciele
Okno co prawda było wysoko i nikt nie mógł zobaczyć. Co innego El… która wkrótce dostrzegła figlującą parkę. Tamta dziewczyna dosiadała okrakiem swojego kochanka, a jej bujne piersi podskakiwały energicznie.
Widoki i szturmy sprawiły, że doszła szybko całym ciężarem opierając się o ścianę poddasza na którym się znaleźli. I przez chwilę drżąc od nadmiaru doznań poddawała się ruchom bioder kochanka, aż w końcu i on sam uległ spełnieniu, które El poczuła w sobie.

Dysząc ciężko uwolnił ją od swojego ciężaru i odsunął się nieco. Uśmiechnął delikatnie dodając.
- Potrafisz być… uzależniająca.
- Ale nadal nie planujesz mi się oświadczyć? - Morgan przez chwilę łapała oddech.. - Chodź usiądziemy i odpoczniemy chwilę. Ty pewnie przywykłeś, ale ja nie biegam po takich drabinach na co dzień. - Przy tych słowach wskazała na wypełniony koszyk.
- Nie. Nie planuję.- odparł mężczyzna przysiadając się obok koszyka. - Jak byś mnie zresztą przedstawiła swoim rodzicom?
- To Simeon, jest potomkiem wampirów, poluje na nie i nie ma stałego lokum. Po kryjomu wzięliśmy ślub. - El usiadła na materacu prawie nago i wydobyła z koszyka chustę, na której położyła jedzenie i wino. - Umiesz otworzyć? Niestety nie mam też kieliszków ani innych naczyń.
Simeon wziął butelkę i otworzył jednym ruchem dłoni mówiąc przy tym.- Z pewnością będą zachwyceni takim zięciem.
- Byliby tylko takim, którego sami wybiorą, ale jak na razie jeden ich wybór mnie nieco… rozbawił. - El użyła perfum od Alice, gdy SImeon zajmował się otwarciem wina.
- Wybór?- zaciekawił się Simeon tymczasem.
- Mama chciała bym poznała pewnego handlarza tkaninami. Wczoraj robiłam dla niego zlecenie związane z przemytem. - Używszy perfum sięgnęła po kawałek bułki i sera.
- Mama o tym wie? - zapytał Simeon w zamyśleniu.
- Wtedy by mi go pewnie nie proponowała. - El wzruszyła ramionami przez co jej piersi zafalowały. Sięgnęła po butelkę i upiła nieco wina.
- A co ty planujesz w kwestii tego amanta?- zapytał Simeon zabierając się za jedzenie.
- Nic. - Morgan przysunęła się do kochanka, opierając się o niego.
- Mi nikt nie zaproponował romansu, choć Alice patrzyła się tak jakoś dziwnie na mnie, gdy odbierałem od niej towar.- zadumał się Simeon dłonią siegając do szczytu lewej piersi El i bawiąc się nim za pomocą leniwych ruchów kciuka.
- Ja się nie liczę? - El uśmiechnęła się ciepło. - Ach.. tak.. bo była ciekawa czy zgodziłbyś się na trójkąt.
- Trójkąt?- zadumał się Simeon i spytał naiwnie. - A co to ten... trójkąt?
- To znaczy, że miałbyś w łóżku dwie kobiety. - Morgan zaśmiała się. - Choć uprzedzam, że Alice lubi kobiety.
- Acha… no tak… i to jeszcze dziwi… bo przecież Alice właśnie lubi… kobiety.- trochę się speszył i zakłopotał Simeon.- Więc… chyba nie widziałaby mnie w tym trójkącie. Ciebie prędzej.
- Mówiła ewidentnie o tobie. - Morgan uśmiechnęła się. - Chyba chciałabym zobaczyć jak mnie bierzesz… przy okazji też się mną pobawić.
- Wybiję jej z głowy takie pomysły, przy następnej okazji.- odparł Simeon.
- Skoro nie masz na to ochoty. - El sięgnęła po butelkę z winem i upiła kolejny łyk. - Ja jakby co nie miałabym nic przeciwko.
- Cóż… ja… spodziewałem się, choć właściwie nie wiem czemu… że jednak cię to obrazi.- rzekł cicho Simeon ściskając delikatnie pierś El. - A ty byś… chciała?
- Alice jest sympatyczna, lubię to z tobą robić. - Morgan obróciła się nieco i pocałowała kochanka. - Więc… pewnie bym się zgodziła.
- No… powinienem być bardziej… zaskoczony.- przyznał mężczyzna w zamyśleniu.
- Ja cie do niczego nie zmuszę. - El zaśmiała się cicho.
- Nie… za to namówić potrafisz.- odparował Simeon przyglądając się kochance. - Jesteś pewna, że chciałabyś i z Alice?
- Jest miła… podobam się jej chyba. - Morgan przytuliła się do kochanka wtulając w jego tors swoje piersi.
- To nie dziwota. Jesteś piękna i urocza.- odparł Simeon i wzruszył ramionami dodając. - I unikasz odpowiedzi.
- Chciałabym. - El przyjrzała mu się z zaciekawieniem. - A tobie by to nie przeszkadzało?
- Z pewnością… nigdy nie spodziewałbym się zobaczyć Alice w takiej sytuacji. Czy ciebie… - odparł Simeon, a jego ciało mówiło za niego...ocierając się o niego Elizabeth czuła jego narastające podniecenie.
Morgan uniosła się i stanęła okrakiem nad udami mężczyzny. W dłonie ujęła jego twarz i pocałowała gorąco.
- A to… za… co?- zamruczał cicho zaskoczony tym nagłym zachowaniem kochanki.
- A musi być za coś? - Morgan uśmiechnęła się. - Jest w tobie coś co sprawia, że chcę cię więcej i więcej.
- Cóż… ja też chcę… więcej. - przesunął palcami po pończoszkach pokrywających uda El.
Morgan nieco opuściła biodra ocierając się swym kwiatem o oręż kochanka. Powróciła do przerwanego pocałunku dociskając swoje piersi do jego torsu.
- Mhmm…- jęknął podnieconym głosem Simeon dając się droczyć Elizabeth i poddając namiętnemu pocałunkowi. Jego dłonie nadal muskały jej uda, ale poczynały drżeć.
Morgan bawiła się z apetytem mężczyzny ocierając się o jego męskość i tylko czasem nieco zamaczając w sobie jego czubek. I czuła jak ten apetyt rósł, a palce kochanka zaciskają się coraz mocniej na jej udach. Niemniej Simeon skupił się na pocałunku. El opadła na niego powoli biorąc w siebie. Z trudem całowała kochanka gdy jego oręż wypełniał jej ciało. Rozpychał się w niej skupiał na sobie całą jej uwagę. Niemniej teraz to on łapczywie począł całować ją, nie dając jej za bardzo złapać oddechu. I zaciskał mocno palce na pośladkach kochanki rozkoszując się sytuacją. Opadając na niego El poczuła go w sobie całego.. i całkiem głęboko oraz intensywnie.
El unosiła się i opadała powoli. Czuła każdy kawałeczek kochanka. Jej myśli odpłynęły gdzieś daleko. Liczyło się tylko ciało, które brała w siebie. Coraz mocniej i coraz szybciej. Ciało Elizabeth samo się poruszało, opadając i unosząc coraz szybciej by uczynić doznania bardziej intensywnymi, aż do głośnego i wspólnego spełnienia.

El usiadła na kochanku i wtuliła się w niego łapiąc oddech.
- Teraz żałuję, że obiecałam iż wrócę na noc.
- Cóż… może gdybym obiecał wcześniej lepsze lokum niż… to...- odparł nieśmiało Simeon rozglądając się dookoła.- ...to byś została.
- Moja pracodawczyni i tak za rzadko mnie widuje. - Morgan zaśmiała się. - Ale… możemy się iż podczas kolejnej naszej schadzki spędzimy razem całą noc? - Morgan dodała nieco nieśmiało propozycję. - Jeśli chcesz się ze mną spotkać.
- Będę… z pewnością… nie wiem czy będę mógł. Zostawię informację u Alice. Mnie też obowiązki zmuszają do poświęcania im dużo czasu. - odparł cicho mężczyzna.
- Zabrzmi dziecinnie, ale… uważaj na siebie. - El pocałowała ponownie kochanka jeszcze przez chwilę ciesząc się tym wieczorem.
- Postaram się. Więc… już zamierzasz… wracać?- zapytał Simeon głaszcząc ją policzku.
- Dorożką. Wolałabym nie spotkać tamtego mordercy. - El niechętnie wstała z kochanka. - Chcesz mnie odprowadzić?
- Nalegałbym na to. To nie jest bezpieczna okolica.- przyznał Simeon sięgając po ubranie.
- Z przyjemnością skorzystam. - Morgan sięgnęła po porzucone ubrania kusząco wypinając się na oczach łowcy wampirów.
- Na pewno zdołamy dojść do tej dorożki?- Simeon bezczelnie chwycił dłonią za wypięty pośladek El.
- Kiedyś… - Morgan naparła pupą na jego dłonie, niespiesznie podnosząc ubrania.
- Na przykład następnego dnia? - zapytał kochanek ściskając krągłość, a choć z pewnością go kusiło zrobić coś jeszcze… to ostatecznie westchnął i zabrał się za ubieranie puszczając ciało El.
Morgan też się wyprostowała i zaczęła się ubierać.
- Chyba najbardziej się obawiam tego, że gdybyś mnie "przycisnął", pewnie bym została. - El wciągnęła na pupę majtki i zabrała się za zakładanie sukienki.
- Niestety ja też nie mogę zostać całą noc. - przyznał Simeon zerkając na kochankę gdy się przebierała. Przez co sam ubierał się wolniej.
Morgan zasznurowała sukienkę unosząc nieco swój biust i sięgnęła po gorset.
- Jak to dobrze być takim obowiązkowym, czyż nie?
- Nie wiem ...ale jakoś nie czuję się dobrze…- mruknął znów zagapiony na kochankę.
- Jak to? - El zmartwiła się. Czyżby to było przez te obicia?
- Eeee.. no nie czuję się dobrze będąc takim… obowiązkowym. - doprecyzował Simeon wodząc wzrokiem po postaci panny Morgan.
Czarodziejka poczuła delikatne wypieki na twarzy. Skupiła się jednak na zapinaniu gorsetu. Pragnęła Simeona. Nie chciała wracać na uczelnię.

Niemniej te pragnienia nie miały znaczenia w tej chwili. Oboje mieli swoje obowiązki. Więc po ubraniu się, zeszli w dół po drabince. Simeon pierwszy co by mógł asekurować Elizabeth. Morgan cieszyła się z tej asekuracji, schodzenie po drabince z koszykiem. I faktu, że jej kochanek znów zerka jej pod spódnicę.
- Chodźmy.- rzekł ciepło gdy już zeszła. - Wiadomości do mnie możesz zostawiać u Alice. Ja nadal pewnie będę korzystał z poczty.
- Tak zrobię. - Morgan przytaknęła i ujęła mężczyznę pod ramię. - To teraz na najbliższy postój dorożek?
- Tak. - odparł jej kochanek prowadząc ją grzecznie, choć ciało miał spięte.
- Wszystko w porządku? - Morgan spoglądała to na twarz Simeona to na okolicę, którą przemierzali.
- Tak. Tylko staram się nie zrobić nic głupiego.- odparł żartem mężczyzna.
- Widzę, że męczy nas to samo. - El zaśmiała się cicho.
- Trochę.- przyznał Simeon z uśmiechem.
Morgan zamilkła obawiając się, że zaraz powie też coś głupiego. Naprawdę pragnęła Simeona i może dlatego kołysząc biodrami ocierała się o jego bok. Może dlatego dociskała jego ramię do swej piersi.
Niestety dorożki były tak blisko i szybko nadszedł czas pożegnań. Simeon zaprowadził dziewczynę do jednej z nich i otworzył El drzwi. Morgan pocałowała go jeszcze na pożegnanie i grzecznie wsiadła do środka przez okienko spoglądając na swego kochanka.
- Gdzie jechać?- zapyał dorożkarz, gdy Simeon przyglądał się jak jej pojazd leniwie ruszył.
- Na uniwersytet magiczny. - Morgan opadła na ławkę i westchnęła ciężko. Stanowczo… wolała usypiać przy swych kochankach. No cóż… pozostało jej łóżko z Almais.

Półelfka jeszcze chyba nie spała. Co prawda było już ciemno, ale nie tak późno by ułożyć się do snu. Morgan weszła do pokoi Almais i odnalazła gospodynię ciekawa czy ta czegoś nie potrzebuje.
- Wróciłam. - Powiedziała starając się udać radosny ton.
- Heeej… - odparła z uśmiechem rudowłosa będąc obecnie w lekkim nieładzie. Strój miała niedbale założony, włosy dziko nastroszone. I zionęła alkoholem. - Jak było?
- Za krótko. - El przyznała się do części swoich przemyśleń. - Potrzebujesz czegoś? Chyba popiłyście sobie z Laventą?
Już odruchowo Morgan odstawiła swój koszyk i zabrała się za zbieranie rozrzuconych rzeczy gospodyni.
- I nie tylko. Potrafi być bardzo milutka gdy czegoś chce. I bardzo słodka…- stwierdziła Almais przeciągając się. - Aż do obrzydzenia.
Wzruszyła ramionami. -Będą inne okazje jak przypuszczam? Bo chyba owinęłaś go wokół paluszka, co?
- Nie wiadomo czy ja jego czy on mnie. - Morgan wzięła grzebień gospodyni i podeszła do niej. - Pozwolisz, że zajmę się twymi włosami? - To mówiąc usiadła na łóżku.
- A Laventa mnie niepokoi… śmierdzi od niej trupem.
- Jak od wszystkich nekromantów. Z tym że nie zdziwiłabym się gdyby z jakimś sypiała. Wampirem na przykład.- zaśmiała się sarkastycznie półelfka i zerknęła na El. - Nie daj się omotać mężczyźnie, bo pociągnie cię za sobą.
- Widziałam jak naciskała na Clarice chcąc wydobyć coś z biblioteki. - Morgan przemilczała temat swego kochanka zabierając się za staranne rozczesywanie włosów Almais. - Nie lubię jej… acz to pewnie nieistotne.
- Jest bardzo uparta i ma swój cel. Niestety jest też bardzo zdolna i czasami potrzebna jest mi jej pomoc. - westchnęła Almais.- Może mnie i mierzi, ale muszę być z nią w dobrych stosunkach. A poza tym… ma seksowne nogi i umie figlować. - dodała na koniec ze śmiechem, kończąc go pijackim beknięciem.
- Na szczęście ty masz także cudowne nogi, a ja nie potrzebuję umiejętności tej jędzy. - Morgan przysunęła się bliżej do gospodyni nadal ją czesząc.
- Wiem wiem… nie musisz się z nią stykać. Wolałabym byś się z nią nie stykała. Wścibska z niej jędza… ze zwinnym języczkiem.- zachichotała głupiutko i zerknęła w górę. - Zdecydowanie za dużo wypiłam.
- Nie będę. - Morgan otoczyła ramionami szyję kochanki. - Masz na coś ochotę?
- Mhmm… no niech pomyślę… chyba raczej… na odwrót. Skoro to tobie randka się tak szybko skończyła.- odparła z uśmiechem Almais.
- Na odwrót? - Morgan przywarła piersiami do pleców kochanki.
- Noooo… zrobimy to na co ty masz ochotę. W ramach rekompensaty. - odparła Almais poprawiając okulary na nosie.
- A za co ta rekompensata? - El zaśmiała się, nie dała jednak kochance odpowiedzieć tylko ją pocałowała.
- Bardzo słodka. - odparła półelfka, której usta smakowały winem. - Pokaż te majteczki którymi kusiłaś kochanka.
Morgan zdjęła z siebie gorset i sukienkę, nieco nietypowo pokazując swoje koronkowe majtki i dopasowany do nich pas do pończoch i pończochy.
- Figlarka z ciebie. To bardzo prowokujący komplecik. - stwierdziła ze śmiechem Almais. - Założę się że nie mógł utrzymać rąk przy sobie.
Nachyliła się by posmakować ustami szczytu jednej z piersi El i sięgnęła palcami między jej uda.
- Czasem mam wrażenie, że dla niego mogłabym przyjść w dowolnym stroju. - Morgan poddała się pieszczocie swoje dłonie zanurzając w świeżo rozczesanych włosach kochanki.
- A najlepiej nago… co? - zamruczała półelfka delikatnie kąsając pierś kochanki i sięgając palcami głębiej między jej. - No cóż… ja doceniam ten uroczy komplecik. Mój brat też pewnie doceni.
- Dla twojego braciszka założę coś z delikatniejszej koronki. - Morgan rozchyliła nogi dając półelfce do siebie dostęp. - Simeon… zabiera mnie w dosyć kłopotliwe miejsca.
- To znaczy? - zaciekawiła się Almais sięgając głębiej palcami w wilgotny zakątek El.
Morgan zamruczała lubieżnie.
- O..opuszczone strychy… stodoły… magazyny… - El poczuła drobne palce w swym wilgotnym ciele.
Półelfka spojrzała wyraźnie zdziwiona na Elizabeth, a następnie wybuchła śmiechem.
- Moja droga… to wyjątkowo nieudane miejsca na randki. Naprawdę nie dało się znaleźć nic lepszego?
Palce półelfki zanurzyły się głębiej gdy mówiła. - Tu czuję obecność twojego kochanka, a o inne miejsca też tak zadbał?
- Nie… tylko tak się pobawiliśmy. - Morgan uśmiechnęła się lubieżnie, czując jak jej policzki zaczynają piec. - A miejsca… mi nie przeszkadzają.
- Nie… więc może ja mam się zająć tym obszarem, który twój kochanek zaniedbał? Jeśli chcesz? - zapytała prowokująco Almais.
- Z przyjemnością. - Morgan posłała kochance zaciekawione i rozpalone spojrzenie.
- To musimy pozbawić cię majtek i zmienić nieco pozycję. - mruknęła Almais uwalniając kwiat miłości El od swoich palców.
- Majtki mogę zdjąć, ale co do pozycji musisz mnie poinstruować. - Morgan sięgnęła do swej bielizny i na chwile rozpięła sprzączki pończoch by zsunąć majtki.
- Rozpala cię myśl, że mogłabym wziąć cię pod obcas? - zachichotała lubieżnie Almais i wymruczała nieco kocio. - Mogę taka być.
- Rozpala mnie myśl, że chcesz się mną pobawić. - Morgan rzuciła majtki na podłogę i przypięła pończochy, planując w nich zostać.
- No cóż… mnie też rozpala wizja… twojej pupy. Klęknij przed łóżkiem i wypnij tyłeczek. Będzie mi wygodniej… bo trochę mi się nie chce z niego wstawać. - zaśmiała się nieco pijacko Almais.
- Leniuszek. - Morgan zaśmiała się, ale zeszła też z łóżka i klęknęła przed nim. Chciała by ktoś zaspokoił jej niedosyt po spotkaniu z Simeonem.
- Nie martw się. W innych kwestiach nie będę leniwa.- przesunęła mokrymi palcami pomiędzy pośladkami panny Morgan zapowiadając to co ją czeka.
El zamruczała i wyprężyła się niczym kotka.
Półelfka usiadła obok kochanki i powoli palce zaczęły szturm na bezwstydny zakątek pokojówki. Jeden, dwa, zakończyła na trzech i powolnymi ruchami rozpalała Elizabeth.
- A kto by się nie chciał pobawić takim ładnym tyłeczkiem i resztą.- zamruczała lubieżnie rudowłosa.
- C...Clarice? - El z trudem wydusiła imię bibliotekarki poddając się szturmom gospodyni.
- Skarbie… to że ktoś się kryguje nie oznacza że nie chce. Czasami są to opory związane z wychowaniem. - zaśmiała się cicho półelfka.- Albo przekonaniami. Tak jak mój brat… był grzeczny, bo myśli że na widok jego parówki, rzuciłabyś się z zębami by ją odgryźć.-
Almais poruszała leniwie palcami rozkoszując się lubieżnymi dźwiękami, towarzyszącymi ich zabawie.
- M..mhm… - El miała problemy z koncentracją. Rozchyliła mocniej nogi, rozluźniając s ię i oddając się kochance. - Skąd… skąd taki … pomysł.
- Hmm… wiesz… zdarzyła się już taka sytuacja. Nie mojemu bratowi, ale pewnemu don juanowi. Wybranka dostała amoku w intymnej sytuacji… w tym przypadku to chyba była wina jakiejś kombinacji czarów z umieszczonym uwarunkowaniem. Czy jakiejś klątwy… szczegółów nie znam.- zadumała się Almais nie przestając zabawy i mocniej poruszając palcami dodała.- Albo miała phallophobię.
- Wy… wyglądam na taką? - Morgan z trudem dławiła jęki rozkoszy. Czuła jak ta zabawa sprawia, że z jej kwiatuszka spływa wilgoć.
- W tej chwili wyglądasz…. bardzo… podniecająco. - zamruczała lubieżnie Almais starając się wcisnąć palce jak najgłębiej przy każdym pchnięciu. - Ona chyba zresztą też nie wyglądała na to, co dostaje ataku na widok twardej parówki.
- M..mhm…. Więc.. twój brat. - Morgan jęknęła głośno czując mocniejszy szturm. - Boi się.. gdy.. kobieta… kobieta nie… - Straciła wątek.
- Nie… nie boi się. Tylko też słyszał tę historię i to z pierwszej ręki. Więc jest ostrożny.- zaśmiała się Almais. - Niemniej jeśli go podpuścić… a wiem że potrafisz… to może ulec.
El jęknęła ponownie czując jak zbliża się do szczytu.
- C… co lubi?
- To co każdy mężczyzna… pupy i biusty.- zaśmiała się Almais mocniej napierając palcami na intymny zakątek El. - I trochę śmiałości ze strony kobiety. Bądź bardziej… zaczepna i pełna dwuznacznych wypowiedzi i gestów. Zasugeruj mu że… lubisz parówki.
Morgan doszła z głośnym okrzykiem. Z trudem utrzymała się przy tym na rękach.
- Nie mów mi że już teraz się już wypaliłaś. Mam gdzieś tutaj pasek, mogę dać nim parę klapsów na pupę. - zachichotała pijacko Almais.
- M...musiałabyś zejść z łóźka. - El posłała gospodyni zadziorne spojrzenie.
- Mogę się poświęcić jeśli poprosisz o ukaranie pupy.- odparła ze śmiechem Almais. - Jutro rano nie dość że będzie mnie bolała głowa, to przez ciebie będę miała moralnego kaca.
- N..nie chcę byś miała kaca przeze mnie. - Morgan zakołysała swymi biodrami.
- Na to już za pó...aaa… mówisz o moralnym?- zachichotała rudowłosa i pogłaskała opuszkami palców pośladek El. - Hmmm… a więc nie chcesz poprosić o ukaranie pupy?
- Jeśli masz mieć przez to moralnego kaca… to nie. - Morgan oparła się pupą o dłoń półelfki. - Chcę.. by to co ze mną robisz sprawiało ci przyjemność.
- A myślisz że nie sprawia? A i kacem się nie przejmuj… - odparła półelfka wystawiając język. - … żartowałam.
- To zrób to co sprawi ci przyjemność. - El zaśmiała się. - Moja pupa jest dziś twoja.
- Nie to chciałam usłyszeć.- odparła półeflka dając klapsa El.- Poza tym obie mamy się dobrze bawić, bo wygląda na to że żadna z nas nie miała idealnego wieczoru.
- Ja się bawię cudownie, choć… mogłabyś mieć miękiszu dywan w sypialni. - El zaśmiała się i wskazała na swoje kolana. - To gdzie masz ten pasek, moja pani?
- Hmm.. zaraz poszukam…- odparła z diabelskim uśmieszkiem Almais i ruszyła do garderoby.
Morgan wyprostowała się na chwilę i usiadła oparta bokiem o łóżko z zaciekawieniem zerkając w kierunku garderoby. Zaczynała czuć już zmęczenia, wiedziała jednak że jeszcze chwila zabawy z pewnością poprawi jej nastrój.
- No to…- półelfka wybrała dość szeroki skórzany pas i zerknęła za siebie pytając.- Więc… twoja pupa winna być ukarana?
- Chyba tak. - Morgan uśmiechnęła się i oparła piersiami o łóżko, wypinając przy tym.
- Będziemy musiały kiedyś pójść razem na zakupy. Takie figle wymagają odpowiednich strojów. - rudowłosa zamachnęła się, a cios przeszył bólem i dreszczem pośladki El. I rozgrzał całą pupę.
- I jak? - spytała po nim Almais.
- Ju..już kostium do kupienia… akcesoria… - Elizabeth zamruczała, czując przyjemność, która zastąpiła ból. - Wydasz na mnie nieco.
- Zostańmy przy strojach na razie. Odpowiednie fatałaszki dla pokojówki. - zachichotała Almais i kolejnymi zamachnięciami pasa wprawiła pośladki kochanki w bolesne drżenie. - Myślisz myślisz że powinnam wziąć za wzór kolegów i koleżanki? Ich pokojówki… bywają prowokujące. W strojach.
- A… nie chcesz mnie tylko dla siebie? - Morgan zacisnęła palce na pościeli czując pieczenie na pośladkach.
- Pfff… nie… - zachichotała Almais kolejnymi uderzeniami naznaczając jej pupę. - Może czasami… pod wpływem chwili. Ale poza tymi … momentami słabości… nie przywiązuję się do kochanków i kochanek, a poza tym… ty chyba już masz kogoś tylko dla siebie, co?
- Chodziło.. mi o to.. że strój może kusić innych. - El jęknęła przy kolejnym uderzeniu i już coraz trudniej było jej zapanować nad głosem.
- Hmmm… - zamyśliła się Almais przerywając "karanie" i opierając zgrabną stopę o obolały tyłeczek panny Morgan. - Dobre pytanie. A ty widziałybyś się w sukni do kostek, zapiętej pod kołnierz?
El zamruczała czując chłodną, drobną stopę na swoim ciele.
- Mam taki.. od Waynecroft.
- No tak…- mruknęła skonfundowana półelfka wodząc stopą po pupie. -... rzeczywiście. A chciałabyś by to był twój mundur u mnie?
- Wygodniej mi.. w krótszych rzeczach. - Morgan poluzowała chwyt na prześcieradle, rozluźniając się nieco.
- Więc coś takiego dobierzemy. A propo rozluźnienia…- Almais klęknęła za Elizabeth, jej wargi muskały obolałą pupę, a palce sięgnęły między uda.- … dość już karania na dziś. Ręka mi się zmęczyła.
- Yhym… - El zamruczała rozkosznie, czując pieszczotę.
- Zobaczymy jutro… a dziś dokończmy przyjemność. - mruknęła półelfka łagodząc pieszczotą języka obolałe pośladki, jak i sięgając palcami kwiatu El.
Morgan jęknęła rozkosznie poddając się tym pieszczotom i czując jak kochanka prowadzi ją na szczyt. A po chwili niemal krzyknęła od nadmiaru doznań.
A Almais uśmiechnęła się lisio.
- Chyba czas nam do łóżka, czyż nie?
- I jak ja mam na nie wejść? - El westchnęła teatralnie.
- Jestem od ciebie mniejsza i słabsza… nie sprowadzę nam po nocy kochanka do wepchania cię na łóżko. To znaczy… teoretycznie bym mogła. - westchnęła ciężko rudowłosa po chwili namysłu.- Ale miałyśmy iść spać, a nie figlować dalej.
- Tak...tak .. - Morgan wdrapała się na łóżko odrazy na nie padając.
Rudowłosa zwaliła się obok i ziewnęła głośno.
- Ja padam… a ty?
- Też… noce ostatnio są potwornie krótkie. - El ziewnęła wtulając się w półelfkę.
- Ale jakże satysfakcjonujące.- wymruczała lubieżnie Almais, pomiędzy ziewnięciami.
- Yhym… - Morgan czuła jednak, że sen nagle wydawał się być bardzo satysfakcjonujący.