[D&D 5.0, Ravenloft] Dom Śmierci - Strona 3

Quantum · 15-03-2021, 09:47

Weszliście czujnie schodami na piętro, trafiając do eleganckiej sali rozświetlonej kilkoma lampami. Nad kominkiem wisiał oprawiony w drewno portret rodziny Durstów: Gustava i Elisabeth Durst z dwójką uśmiechniętych dzieci, Rose i Thorn. W ramionach ojca leżało otulone niemowlę, na które matka patrzyła z nutą pogardy.

Stojące zbroje flankowały drewniane drzwi we wschodniej i zachodniej ścianie. Każda zbroja trzymała włócznię i posiadała hełm z przyłbicą w kształcie głowy wilka. Drzwi ozdobione były tańczącymi młodzieńcami, chociaż przyglądając się im dokładniej, Puck i Kaladin zauważyli, że młodzi tak naprawdę nie tańczyli, ale walczyli z chmarami nietoperzy.

Czerwone, marmurowe spiralne schody, które zaczynały się na pierwszym piętrze, prowadziły wyżej, na kolejne piętro. Czuć było stamtąd zimny przeciąg. Po właścicielu kroków, które słyszeliście z dołu nie było najmniejszego śladu, więc zaczęliście sprawdzać wszystkie pokoje po kolei. Pierwszym z nich, tym najbliżej schodów okazała się być mała, surowa sypialnia z dwoma łóżkami wyściełanymi słomą. Wbudowana w ścianę szafa zawierała czyste ubrania dla służby, której jednak póki co nie spotkaliście na swojej drodze.

Kolejny pokój stanowiła biblioteczka. Okna tego pomieszczenia zasłaniały czerwone, aksamitne zasłony. Po wyjrzeniu przez nie można było tylko dostrzec skąpany we mgle, zaniedbany ogród. Wykwintne mahoniowe biurko i pasujące do niego krzesło z wysokim oparciem skierowane były w stronę wejścia i wygaszonego kominka, nad którym wisiał obraz w drewnianej ramie, przedstawiający wiatrak przycupnięty na szczycie skały. W rogach pomieszczenia ustawione były dwa zwykłe krzesła. Półki na książki sięgające od podłogi do sufitu zajmowały całą południową ścianę. Rolowana drewniana drabina w rogu pozwalała na łatwiejsze dotarcie do wysokich półek.

Na biurku leżało kilka przedmiotów: lampa naftowa, słoik z atramentem, gęsie pióro, krzesiwo, cztery puste arkusze pergaminu i drewniana pieczęć z insygniami rodziny Durstów (wiatrak). Szuflada biurka była pusta, z wyjątkiem starego, żelaznego klucza który w niej spoczywał. Półki z książkami zawierały setki tomów obejmujących szereg tematów, w tym historię, wojnę i alchemię. Na kilku półkach zebrano również dzieła poetyckie. Nie znaleźliście tutaj niczego więcej, więc ruszyliście do ostatniego pomieszczenia na tym piętrze.

Okna tego pokoju zasłaniały takie same, czerwone zasłony, jak we wcześniejszych miejscach, które odwiedziliście. Po wyjrzeniu przez nie ujrzeliście wciąż stojące na zewnątrz dzieci Durstów. Uchwyciliście również, że mgła robiła się coraz gęstsza. Wracając do oględzin pokoju, zauważyliście, że wzdłuż ścian stały tapicerowane krzesła, a witraże przedstawiały piękne kobiety, mężczyzn i dzieci śpiewające i grające na instrumentach. W północno-zachodnim rogu spoczywał klawesyn z ławką. W pobliżu kominka znajdowała się duża stojąca harfa. Górną ramę instrumentu stanowiła wystylizowana, uśmiechająca się ludzka czaszka.

Niczego więcej tu nie odkryliście. Trzeba było podjąć decyzję, co dalej.

**Kerm** · 15-03-2021, 11:53

Oględziny kolejnej kondygnacji nie przyniosły żadnych ciekawych odkryć - prócz potwierdzenia, że mieszkająca tu rodzina była bogata. I że miała dość specyficzny gust.

- Węże, czaszki, wilki, nietoperze... - Cahnyr pokręcił głową z nieudawanym niesmakiem. - Musiałbym mieć źle w głowie, by się obstawić takimi rzeczami. No i ta harfa. Kto normalny lubi takie ozdobniki? Chyba grabarz, a nie stateczny mieszczuch.

Musiał co prawda przyznać, że księgozbiór był dość pokaźny (co dobrze świadczyło o gospodarzach), ale poza tym...

- Chodźmy wyżej - zaproponował. - Mam wrażenie, że ta mgła robi się coraz gęstsza, a dzieci czekają.

Ayoze · 16-03-2021, 10:34

- Dlatego moje podejrzenia zaczynają przeradzać się w pewność, że mieszkańcy tego domostwa nie prowadzą normalnego życia - powiedział do Cahnyra. - Te wszystkie poukrywane w ścianach motywy na pewno mają jakieś swoje znaczenie i intuicja podpowiada mi, że będziemy mieć do czynienia z czymś plugawym.

Klucz, który zabrał z szuflady biurka wrzucił do kieszeni spodni - mógł im się jeszcze przydać. Przez chwilę przeszło mu przez głowę, żeby zejść na dół i wypytać dzieciaki, czy wiedziały cokolwiek o dziwnych motywach na ścianach, ale pewnie były nieświadome ich istnienia, a i też nie chciał ich jeszcze bardziej straszyć.

- Masz rację, ruszajmy na kolejne piętro. Nic tu po nas a tam może znajdziemy jakieś odpowiedzi. Albo kogoś, kto będzie mógł nam ich udzielić.
Przygotowany do ewentualnej walki znów ruszył przodem po schodach, rozglądając się czujnie.

Mi Raaz · 16-03-2021, 11:22

Kaladin stanął jak wryty przy książkach. Barovia. Jedyna nazwa, którą mu przekazano. Poświęcił chwilę na przejrzenie kilku tytułów i znalezienie jakiejś wzmianki o Barovii. Przeglądał też ilustracje. Zbroje stylizowane na wilk. Walki z nietoperzami. Wszystko to zdawało się być bliskie kulturze tego miejsca.

Gdy tylko znalazł coś, co uznał za interesujące to bez zagłębiania się w szczegóły schował to do swojego plecaka.

Potem szybko dołączył do reszty.

- Wydaje się zdecydowanie zbyt cicho i zbyt spokojnie jak na dom nawiedzony przez potwora. Ruszamy na piętro.

Również tym razem Kaladin szedł za paladynem. Tam gdzie mogli stać ramię przy ramieniu starał się stawać w szyku.

Graygoo · 16-03-2021, 17:18

Młodzian zastanowił się nad pytaniem półelfa.
- Pewnie weźmiesz mnie za szaleńca - westchnął.
- Rozmawiam z duchem mojego zaginionego brata. Porwały go duchy. Nie wiem gdzie dokładnie jest ale mam z nim kontakt. wierzę, że uda mi się go odnaleźć - mówił cicho, słowa ledwo przechodziły mu przez gardło. Wzruszył się, a mało brakowało aby pociekły mu łzy.
- Mam siedemnaście lat! - rzucił dumnie w stronę odchodzącego Oriona.

* * *

Puck rozsunął zasłony i spojrzał przez okno. Dzieci na zewnątrz. One na pewno wiedziały gdzie jest wejście. Co dziwne okno nie chciało się otworzyć. Próbował podważyć je ostrzem, bezskutecznie. Najmniejszej rysy! Nawet uderzenie krzesłem nie wyrządziło im szkody. Poczuł się jak w pułapce. Czarne myśli napłynęły do głowy. Poczuł jak ogarnia go panika. Tak jak w domu, gdy był zamknięty w szafie i dusił się.

- Muszę zaczerpnąć świeżego powietrza - rzekł cicho pobladły.
- Zapytam dzieci gdzie jest piwnica i wracam. Zaczekajcie chwilę - rzucił się czym prędzej ku schodom i dalej na dół.

* * *

Drzwi były zatrzaśnięte. Ani prośbą ani groźbą nie był w stanie ich otworzyć. Zrezygnowany uderzał w nie głową aż do nabicia solidnego guza. To go otrzeźwiło. Wziął się w garść i czym prędzej powrócił do towarzyszy niedoli. Nie omieszkał poinformować ich o sytuacji. Została jedna droga. Ruszyli.

Quantum · 17-03-2021, 10:20

Ruszyliście spiralnymi schodami na górę, wychodząc po chwili na nieduży, duszny i zakurzony hol balkonowy. Na ścianach wyłożonych ciemnymi, dębowymi panelami zamontowane były lampy naftowe, rzucające przyjemne, żółte światło. Na panelach ściennych wyrzeźbiono leśne sceny przedstawiające drzewa, spadające liście i małe zwierzątka. Cahnyr, Kaladin i Puck po przyjrzeniu się ścianom zauważyli kolejne dziwne elementy wplecione w tło - małe zwłoki zwisające z drzew i wypełzające z ziemi robaki.

Pod ścianą naprzeciw schodów stała kolejna zbroja, podobna do tych, które widzieliście na dole. Z holu wychodziło czworo drzwi. Troje z nich wyglądało na zwykłe, drewniane, te na północy były dwuskrzydłowe a drewno ciemniejsze i pokryte jakimiś wzorami, które z tej odległości i w tym świetle ciężko było rozszyfrować. Zaczęliście iść w ich stronę, gdy nagle zbroja poruszyła się ze skrzypieniem i ruszyła na Kaladina, młócąc łapami powietrze. Na szczęście ani jedno, ani drugie uderzenie nie trafiło - gdyby tak się stało, z czarownika pewnie nie byłoby co zbierać.

Animowana zbroja nie zamierzała jednak poprzestać i ruszyła na stojącego nieopodal Oriona. Pierwsze uderzenie spadło na twarz aasimara niczym grom z jasnego nieba, sprawiając, że aż sobie przyklęknął na jedno kolano a z nosa buchnęła mu krew. Przy drugim zamachu był jednak czujniejszy i zdołał przyjąć mocny cios na tarczę. Wiedzieliście, że aby spokojnie sprawdzić piętro, najpierw trzeba będzie pokonać animowanego przeciwnika.

Inicjatywa:

Zbroja
Kaladin
Cahnyr
Puck
Orion

Mapa:
(1sq=10ft)

**Kerm** · 17-03-2021, 13:05

Drzwi, których nie można otworzyć, okna,których nie można otworzyć - to oznaczało, że znaleźli się w pułapce. W pułapce bez wyjścia.
Czy dzieci specjalnie ich zwabiły, czy też po ich ucieczce potwór potrafił w jakiś sposób zablokować wszystkie wyjścia, tego zaklinacz nie wiedział. jedyne, co im pozostawało, to odszukać źródło tego "czegoś" i wyeliminować - bez względu na to, czy był to potwór, czy jakiś inny czynnik.

- Najwyraźniej nie pozostaje nam nic innego, jak znaleźć tego potwora - powiedział, nie dzieląc się pozostałymi przemyśleniami. - Ale jak patrzę na te rodzajowe scenki pełne wisielców, to mam coraz większe wątpliwości co do charakteru mieszkańców tego uroczego domostwa. Może parali się jakimiś mrocznymi praktykami i teraz widzimy tego skutki.

Chwilę później spokojnie stojąca do tej pory zbroja nagle ożyła i zaatakowała tych, co szli na czele.
Cahnyr w duchu podziękował bogom za to, że nie on stał się celem tego ataku, a potem rzucił w zbroję garść magicznych pocisków.

Mi Raaz · 17-03-2021, 14:45

Kaladin poczuł jak trafienie osuwa się po jego tarczy. Natychmiast zadziałały instynkty. Czuł, że ma do czynienia z jakąś formą magii, ale nie miał pojęcia z jaką.

Zaczął oceniać przestrzeń wokół. Potrzebował trzymać dystans, ale też musiał wiedzieć gdzie dokładnie są pozostali. Gdy w powietrzu z hukiem roznosiły się dźwięki trafienia w ciężką zbroję on sięgnął po skrywaną dotąd moc. Jego oczy zapłonęły niebieskim światłem.

- Shakham - bardziej syknął przez zęby niż wyartykułował. Potem wyprowadził szybki cios. Wróg jednak go uniknął.

Ayoze · 17-03-2021, 17:26

Wieści przekazane przez Pucka nie były zbyt wesołe - ani okien, ani drzwi nie dało się otworzyć, co oznaczało, że utknęli tutaj na jakiś czas. Czyli do momentu znalezienia wyjścia. Czy celowo zostali tu zwabieni przez dzieci, czy może jednak one o niczym nie wiedziały, Orion nie chciał teraz roztrząsać. Były ważniejsze sprawy na głowie…

Jak na przykład ożywiona zbroja, która zaatakowała ich na trzecim piętrze. Kaladinowi udało się nie oberwać, paladyn miał jednak mniej szczęścia. Prawy sierpowy metalową rękawicą bolał, ale nie na tyle, żeby wyłączyć aasimara z zabawy, która dopiero się zaczynała.
- Tylko na tyle cię stać, chodząca konserwo?! - Warknął, spluwając krwią i zaatakował swym mieczem.

Trafił, przejeżdżając ostrzem po napierśniku konstruktu i odrzucając go krok w tył. Zamierzał walczyć w ten sposób do skutku, próbując skupić na sobie jego uwagę, aby towarzysze mogli atakować z flanki albo dystansu.

Atak: d20+4 = 21
Obrażenia: 5 dmg

Graygoo · 17-03-2021, 18:54

Zbroja nie wydawała się groźna. Aż do momentu gdy przeszli obok niej. Agresja metalowego obiektu zaskoczyła wszystkich.

Towarzysze rzucili się do broni i jęli okładać konstrukt razami. Widząc sukcesy towarzyszy Puck zaszedł konstrukt z prawej strony. Wyszeptał inkantację, wykonał gest. W jego dłoni pojawił się czarny obłok. Spróbował dotknąć przeciwnika i udału mu się, o włos.

- Za wszystkie porwane dzieci! - krzyknął w euforii.

Arcana 17
Trafienie 18
Obrażenia 19

15-03-2021, 09:47	#21
Quantum Reputacja: 1	Weszliście czujnie schodami na piętro, trafiając do eleganckiej sali rozświetlonej kilkoma lampami. Nad kominkiem wisiał oprawiony w drewno portret rodziny Durstów: Gustava i Elisabeth Durst z dwójką uśmiechniętych dzieci, Rose i Thorn. W ramionach ojca leżało otulone niemowlę, na które matka patrzyła z nutą pogardy. Stojące zbroje flankowały drewniane drzwi we wschodniej i zachodniej ścianie. Każda zbroja trzymała włócznię i posiadała hełm z przyłbicą w kształcie głowy wilka. Drzwi ozdobione były tańczącymi młodzieńcami, chociaż przyglądając się im dokładniej, Puck i Kaladin zauważyli, że młodzi tak naprawdę nie tańczyli, ale walczyli z chmarami nietoperzy. Czerwone, marmurowe spiralne schody, które zaczynały się na pierwszym piętrze, prowadziły wyżej, na kolejne piętro. Czuć było stamtąd zimny przeciąg. Po właścicielu kroków, które słyszeliście z dołu nie było najmniejszego śladu, więc zaczęliście sprawdzać wszystkie pokoje po kolei. Pierwszym z nich, tym najbliżej schodów okazała się być mała, surowa sypialnia z dwoma łóżkami wyściełanymi słomą. Wbudowana w ścianę szafa zawierała czyste ubrania dla służby, której jednak póki co nie spotkaliście na swojej drodze. Kolejny pokój stanowiła biblioteczka. Okna tego pomieszczenia zasłaniały czerwone, aksamitne zasłony. Po wyjrzeniu przez nie można było tylko dostrzec skąpany we mgle, zaniedbany ogród. Wykwintne mahoniowe biurko i pasujące do niego krzesło z wysokim oparciem skierowane były w stronę wejścia i wygaszonego kominka, nad którym wisiał obraz w drewnianej ramie, przedstawiający wiatrak przycupnięty na szczycie skały. W rogach pomieszczenia ustawione były dwa zwykłe krzesła. Półki na książki sięgające od podłogi do sufitu zajmowały całą południową ścianę. Rolowana drewniana drabina w rogu pozwalała na łatwiejsze dotarcie do wysokich półek. Na biurku leżało kilka przedmiotów: lampa naftowa, słoik z atramentem, gęsie pióro, krzesiwo, cztery puste arkusze pergaminu i drewniana pieczęć z insygniami rodziny Durstów (wiatrak). Szuflada biurka była pusta, z wyjątkiem starego, żelaznego klucza który w niej spoczywał. Półki z książkami zawierały setki tomów obejmujących szereg tematów, w tym historię, wojnę i alchemię. Na kilku półkach zebrano również dzieła poetyckie. Nie znaleźliście tutaj niczego więcej, więc ruszyliście do ostatniego pomieszczenia na tym piętrze. Okna tego pokoju zasłaniały takie same, czerwone zasłony, jak we wcześniejszych miejscach, które odwiedziliście. Po wyjrzeniu przez nie ujrzeliście wciąż stojące na zewnątrz dzieci Durstów. Uchwyciliście również, że mgła robiła się coraz gęstsza. Wracając do oględzin pokoju, zauważyliście, że wzdłuż ścian stały tapicerowane krzesła, a witraże przedstawiały piękne kobiety, mężczyzn i dzieci śpiewające i grające na instrumentach. W północno-zachodnim rogu spoczywał klawesyn z ławką. W pobliżu kominka znajdowała się duża stojąca harfa. Górną ramę instrumentu stanowiła wystylizowana, uśmiechająca się ludzka czaszka. Niczego więcej tu nie odkryliście. Trzeba było podjąć decyzję, co dalej.

15-03-2021, 11:53	#22
Kerm Administrator Reputacja: 1	Oględziny kolejnej kondygnacji nie przyniosły żadnych ciekawych odkryć - prócz potwierdzenia, że mieszkająca tu rodzina była bogata. I że miała dość specyficzny gust. - Węże, czaszki, wilki, nietoperze... - Cahnyr pokręcił głową z nieudawanym niesmakiem. - Musiałbym mieć źle w głowie, by się obstawić takimi rzeczami. No i ta harfa. Kto normalny lubi takie ozdobniki? Chyba grabarz, a nie stateczny mieszczuch. Musiał co prawda przyznać, że księgozbiór był dość pokaźny (co dobrze świadczyło o gospodarzach), ale poza tym... - Chodźmy wyżej - zaproponował. - Mam wrażenie, że ta mgła robi się coraz gęstsza, a dzieci czekają.

16-03-2021, 10:34	#23
Ayoze Reputacja: 1	- Dlatego moje podejrzenia zaczynają przeradzać się w pewność, że mieszkańcy tego domostwa nie prowadzą normalnego życia - powiedział do Cahnyra. - Te wszystkie poukrywane w ścianach motywy na pewno mają jakieś swoje znaczenie i intuicja podpowiada mi, że będziemy mieć do czynienia z czymś plugawym. Klucz, który zabrał z szuflady biurka wrzucił do kieszeni spodni - mógł im się jeszcze przydać. Przez chwilę przeszło mu przez głowę, żeby zejść na dół i wypytać dzieciaki, czy wiedziały cokolwiek o dziwnych motywach na ścianach, ale pewnie były nieświadome ich istnienia, a i też nie chciał ich jeszcze bardziej straszyć. - Masz rację, ruszajmy na kolejne piętro. Nic tu po nas a tam może znajdziemy jakieś odpowiedzi. Albo kogoś, kto będzie mógł nam ich udzielić. Przygotowany do ewentualnej walki znów ruszył przodem po schodach, rozglądając się czujnie.

16-03-2021, 11:22	#24
Mi Raaz Reputacja: 1	Kaladin stanął jak wryty przy książkach. Barovia. Jedyna nazwa, którą mu przekazano. Poświęcił chwilę na przejrzenie kilku tytułów i znalezienie jakiejś wzmianki o Barovii. Przeglądał też ilustracje. Zbroje stylizowane na wilk. Walki z nietoperzami. Wszystko to zdawało się być bliskie kulturze tego miejsca. Gdy tylko znalazł coś, co uznał za interesujące to bez zagłębiania się w szczegóły schował to do swojego plecaka. Potem szybko dołączył do reszty. - Wydaje się zdecydowanie zbyt cicho i zbyt spokojnie jak na dom nawiedzony przez potwora. Ruszamy na piętro. Również tym razem Kaladin szedł za paladynem. Tam gdzie mogli stać ramię przy ramieniu starał się stawać w szyku. __________________ Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób lub zdarzeń jest całkowicie przypadkowe. ”Ludzie nie chcą słyszeć twojej opinii. Oni chcą słyszeć swoją własną opinię wychodzącą z twoich ust” - zasłyszane od znajomej.

16-03-2021, 17:18	#25
Graygoo Reputacja: 1	Młodzian zastanowił się nad pytaniem półelfa. - Pewnie weźmiesz mnie za szaleńca - westchnął. - Rozmawiam z duchem mojego zaginionego brata. Porwały go duchy. Nie wiem gdzie dokładnie jest ale mam z nim kontakt. wierzę, że uda mi się go odnaleźć - mówił cicho, słowa ledwo przechodziły mu przez gardło. Wzruszył się, a mało brakowało aby pociekły mu łzy. - Mam siedemnaście lat! - rzucił dumnie w stronę odchodzącego Oriona. * * * Puck rozsunął zasłony i spojrzał przez okno. Dzieci na zewnątrz. One na pewno wiedziały gdzie jest wejście. Co dziwne okno nie chciało się otworzyć. Próbował podważyć je ostrzem, bezskutecznie. Najmniejszej rysy! Nawet uderzenie krzesłem nie wyrządziło im szkody. Poczuł się jak w pułapce. Czarne myśli napłynęły do głowy. Poczuł jak ogarnia go panika. Tak jak w domu, gdy był zamknięty w szafie i dusił się. - Muszę zaczerpnąć świeżego powietrza - rzekł cicho pobladły. - Zapytam dzieci gdzie jest piwnica i wracam. Zaczekajcie chwilę - rzucił się czym prędzej ku schodom i dalej na dół. * * * Drzwi były zatrzaśnięte. Ani prośbą ani groźbą nie był w stanie ich otworzyć. Zrezygnowany uderzał w nie głową aż do nabicia solidnego guza. To go otrzeźwiło. Wziął się w garść i czym prędzej powrócił do towarzyszy niedoli. Nie omieszkał poinformować ich o sytuacji. Została jedna droga. Ruszyli.

17-03-2021, 10:20	#26
Quantum Reputacja: 1	Ruszyliście spiralnymi schodami na górę, wychodząc po chwili na nieduży, duszny i zakurzony hol balkonowy. Na ścianach wyłożonych ciemnymi, dębowymi panelami zamontowane były lampy naftowe, rzucające przyjemne, żółte światło. Na panelach ściennych wyrzeźbiono leśne sceny przedstawiające drzewa, spadające liście i małe zwierzątka. Cahnyr, Kaladin i Puck po przyjrzeniu się ścianom zauważyli kolejne dziwne elementy wplecione w tło - małe zwłoki zwisające z drzew i wypełzające z ziemi robaki. Pod ścianą naprzeciw schodów stała kolejna zbroja, podobna do tych, które widzieliście na dole. Z holu wychodziło czworo drzwi. Troje z nich wyglądało na zwykłe, drewniane, te na północy były dwuskrzydłowe a drewno ciemniejsze i pokryte jakimiś wzorami, które z tej odległości i w tym świetle ciężko było rozszyfrować. Zaczęliście iść w ich stronę, gdy nagle zbroja poruszyła się ze skrzypieniem i ruszyła na Kaladina, młócąc łapami powietrze. Na szczęście ani jedno, ani drugie uderzenie nie trafiło - gdyby tak się stało, z czarownika pewnie nie byłoby co zbierać. Animowana zbroja nie zamierzała jednak poprzestać i ruszyła na stojącego nieopodal Oriona. Pierwsze uderzenie spadło na twarz aasimara niczym grom z jasnego nieba, sprawiając, że aż sobie przyklęknął na jedno kolano a z nosa buchnęła mu krew. Przy drugim zamachu był jednak czujniejszy i zdołał przyjąć mocny cios na tarczę. Wiedzieliście, że aby spokojnie sprawdzić piętro, najpierw trzeba będzie pokonać animowanego przeciwnika. Inicjatywa: Zbroja Kaladin Cahnyr Puck Orion Mapa: (1sq=10ft)

17-03-2021, 13:05	#27
Kerm Administrator Reputacja: 1	Drzwi, których nie można otworzyć, okna,których nie można otworzyć - to oznaczało, że znaleźli się w pułapce. W pułapce bez wyjścia. Czy dzieci specjalnie ich zwabiły, czy też po ich ucieczce potwór potrafił w jakiś sposób zablokować wszystkie wyjścia, tego zaklinacz nie wiedział. jedyne, co im pozostawało, to odszukać źródło tego "czegoś" i wyeliminować - bez względu na to, czy był to potwór, czy jakiś inny czynnik. - Najwyraźniej nie pozostaje nam nic innego, jak znaleźć tego potwora - powiedział, nie dzieląc się pozostałymi przemyśleniami. - Ale jak patrzę na te rodzajowe scenki pełne wisielców, to mam coraz większe wątpliwości co do charakteru mieszkańców tego uroczego domostwa. Może parali się jakimiś mrocznymi praktykami i teraz widzimy tego skutki. Chwilę później spokojnie stojąca do tej pory zbroja nagle ożyła i zaatakowała tych, co szli na czele. Cahnyr w duchu podziękował bogom za to, że nie on stał się celem tego ataku, a potem rzucił w zbroję garść magicznych pocisków. 3k4+3=10

17-03-2021, 14:45	#28
Mi Raaz Reputacja: 1	Kaladin poczuł jak trafienie osuwa się po jego tarczy. Natychmiast zadziałały instynkty. Czuł, że ma do czynienia z jakąś formą magii, ale nie miał pojęcia z jaką. Zaczął oceniać przestrzeń wokół. Potrzebował trzymać dystans, ale też musiał wiedzieć gdzie dokładnie są pozostali. Gdy w powietrzu z hukiem roznosiły się dźwięki trafienia w ciężką zbroję on sięgnął po skrywaną dotąd moc. Jego oczy zapłonęły niebieskim światłem. - Shakham - bardziej syknął przez zęby niż wyartykułował. Potem wyprowadził szybki cios. Wróg jednak go uniknął. __________________ Wszelkie podobieństwo do prawdziwych osób lub zdarzeń jest całkowicie przypadkowe. ”Ludzie nie chcą słyszeć twojej opinii. Oni chcą słyszeć swoją własną opinię wychodzącą z twoich ust” - zasłyszane od znajomej.

17-03-2021, 17:26	#29
Ayoze Reputacja: 1	Wieści przekazane przez Pucka nie były zbyt wesołe - ani okien, ani drzwi nie dało się otworzyć, co oznaczało, że utknęli tutaj na jakiś czas. Czyli do momentu znalezienia wyjścia. Czy celowo zostali tu zwabieni przez dzieci, czy może jednak one o niczym nie wiedziały, Orion nie chciał teraz roztrząsać. Były ważniejsze sprawy na głowie… Jak na przykład ożywiona zbroja, która zaatakowała ich na trzecim piętrze. Kaladinowi udało się nie oberwać, paladyn miał jednak mniej szczęścia. Prawy sierpowy metalową rękawicą bolał, ale nie na tyle, żeby wyłączyć aasimara z zabawy, która dopiero się zaczynała. - Tylko na tyle cię stać, chodząca konserwo?! - Warknął, spluwając krwią i zaatakował swym mieczem. Trafił, przejeżdżając ostrzem po napierśniku konstruktu i odrzucając go krok w tył. Zamierzał walczyć w ten sposób do skutku, próbując skupić na sobie jego uwagę, aby towarzysze mogli atakować z flanki albo dystansu. Atak: d20+4 = 21 Obrażenia: 5 dmg

17-03-2021, 18:54	#30
Graygoo Reputacja: 1	Zbroja nie wydawała się groźna. Aż do momentu gdy przeszli obok niej. Agresja metalowego obiektu zaskoczyła wszystkich. Towarzysze rzucili się do broni i jęli okładać konstrukt razami. Widząc sukcesy towarzyszy Puck zaszedł konstrukt z prawej strony. Wyszeptał inkantację, wykonał gest. W jego dłoni pojawił się czarny obłok. Spróbował dotknąć przeciwnika i udału mu się, o włos. - Za wszystkie porwane dzieci! - krzyknął w euforii. Arcana 17 Trafienie 18 Obrażenia 19 Ostatnio edytowane przez Graygoo : 18-03-2021 o 16:01.