- Sama nie wiem czy powinnam podziwiać jej determinację czy raczej potępiać ślepy upór by zaliczyć akurat Angelę. - Z ciężkim westchnieniem skomentowała wysiłki Karendis.
Spoglądając kątem oka na małżonkę mogła stwierdzić że ta wcale nie spała i bacznie obserwowała sytuację, sprytnie.

Uśmiechnęła się ciepło do Grimm która bezskutecznie próbowała unikać gapienia się na nie, nim wypuściła z rąk kołdrę z nonszalancją jak gdyby było jej to zupełnie obojętne. Zresztą ona z Ramiel też mogły ją podziwiać przez chwilę więc można to było uznać za mały rewanż. Nieśpiesznie rozejrzała się po pokoju oceniając gdzie mogłyby się wygodnie ułożyć. Pokój był całkiem ładnie urządzony, para identycznych szafek, stolików i foteli a na ścianie obraz zatytułowany “Galtyjska Wolność”.
- Trochę głupio tak na podłodze jak płacimy za nocleg, fotele są w miare wygodne jeśli nie przeszkadza wam spanie na siedząco. No i zawsze któraś z was może się wcisnąć na trzecią, tyko się z Ramiel ubierzemy, wasz wybór.

- Właściwie, to w sumie nie musicie się ubierać gdy Grimm będzie z wami spała, bo jej to obojętne. – rzekła Eleril.
- No w sumie, to chyba masz rację. - rzekła Grimm.
Ramiel się rozciągnęła, wstała, nalała sobie wody i napiła się. Jedna kropla przypadkiem popłynęła pomiędzy jej piersiami. Potem powoli podeszła do Grimm podała jej szklankę.
- Nawet jak nie interesują cię dziewczyny, to zgodzisz się, że Elphira ma piękne oczy? . – rzekła Bardka.
- Tak, bardzo piękne. – rzekła Grimm nie mogąc oderwać wzroku od „oczu” Elphiry.

Atmosfera zgęstniała niemal jak w pikantnych powieściach które kiedyś czytywała tuż przed kulminacją akcji, zwłaszcza po “popisie” Ramiel. Jeśli Grimm miała jeszcze jakieś wątpliwości co do tego gdzie spać to te chyba się rozwiały, nawet Eleril wydawała się ją zachęcać. Choć w jej przypadku nie była pewna czy robiła to nieświadomie czy może z rozmysłem bo uważała że o ile sama nie zasługuje na takie względy to może pomóc komuś innemu. Czarodziejka miała nadzieję że w tym przypadku była to szczera ignorancja ze strony szermierki.

-A dziękuję bardzo. - Przyjęła komplement w tym samym czasie nieśpiesznie układając się w pozycji półsiedzącej podpierając się na łokciach. Zmierzyła wzrokiem Grimm podziwiając jej sylwetkę która była wyraźna pomimo piżamy którą ta miała na sobie.
- Sama też dobrze wyglądasz, w okularach… jak i bez.

Eleril odwróciła Grimm i zdjęła jej okulary.
- Rzeczywiście, masz bardzo piękne oczy. – rzekła fechmistrzyni i zarumieniła się. Z ramiel położyły się razem z Łowczynią pomiędzy nimi. Obie się do niej mocno przytuliły.
Dziwny niepokój obudził Elphi jakąś godzinę potem. Pierwszym co zobaczyła była Grimm, która najwyraźniej rozpięła lub może nawet rozerwała koszulę, dzięki czemu jej duże jędrne piersi wydostały się na zewnątrz. Były takie piękne. Ramiel też się w nie wpatrywała. Jedna z dłoni Grimm dotykała wewnętrznej strony uda Elphiry.

O ile zbudziło ją dziwne przeczucie to widok był rzeczywiście wart pobudki, Ramiel chyba też podziwiała jej sylwetkę. Gdyby tylko ta zgodziła się zostać ich kochanką to zapewne w tej chwili przeszłyby do jej wielbienia…
-Pst koszula ci się rozpięła… - Ramiel zwróciła uwagę łowczyni tym samym wyrywając Elphi z jej fantazji.
Grimm otworzyła oczy, nie wyglądała na zaspaną.
- Och, było mi gorąco to się rozpięłam...
- Tak.. rzeczywiście jest tu całkiem ciepło. - Elphira odpowiedziała lekko się poprawiając licząc że to zwróci jej uwagę na niefortunne przypadkowe ułożenie dłoni… chyba że wcale nie było takie przypadkowe.

- No naprawdę jest gorąco… – rzekła Grimm i zdjęła resztę ubrań.
- Wiecie, jak chcecie mnie podotykać, albo co to się nie krępujcie. Mi to zupełnie obojętne! – zapewniła łowczyni potworów.
- Albo co, powiadasz. – rzekła Ramiel nachylając się nad jedną piersią i spoglądając wyczekująco na żonę.

Przeczucia Elphiry co do Kunegundy i tego że jej komentarze nie były takie niewinne czy przypadkowe tylko się potwierdziły gdy ta szybko pozbyła się reszty odzienia. Już miała dołączyć do małżonki ale coś ją tknęło by obejrzeć się przez ramię, Eleril smacznie spała ułożona na fotelu. Musiały być ostrożne by jej nie obudzić gdy przejdą do “albo co”, było to wszystko trochę dziwne ale ten fakt dodawał tylko pikanterii całej sytuacji.
- Sama słyszałaś że jej wszystko obojętne. - Ułożyła się obok dziewczyny ujmując dłonią jej pierś i delikatnie muskając jej sutek, wciąż wolała Ramiel ale to była przyjemna odmiana.

Elphira poczuła, że sutek Grimm twardnieje pod dotykiem jej palców, dziewczynie ewidentnie nie było to obojętne. Ramiel pocałowała drugą pierś i zapytała.
- Czy natura cię obdarzyła takimi persiami… Bo mamy przyjaciółkę i ona też ma… takie jak ty.
- No one były kiedyś mniejsze… kim jest ta wasza przyjaciółka? – rzekła Grimm dysząc z podniecenia
- Wilkołakiem. – rzekła Ramiel i zaczęła Ssać sutek Grimm, ręką sięgając między między uda żony.
- Nie jestem już wilkołakiem! – jęknęła Grimm.

Była to trochę osobliwa rozmowa łóżkowa a temat lekko drażliwy dla Kunegundy patrząc po reakcji, więc spróbowała trochę załagodzić sytuację.
- Oczywiście nikt cię nie oskarża. Po prostu dostrzegłyśmy pewną prawidłowość i zastanawiałyśmy się czy to może być efektem ubocznym kontaktu z likantropią. Niewykluczone że to tylko zbieg okoliczności, trzeba to bliżej zbadać… - To mówiąc musnęła pierś językiem nim również zaczęła ją ssać, wolną ręką delikatnie głaszcząc brzuch łowczyni.

Kune-Grimm Jęknęła cicho i powiedziała.
- Oh… Bo byłyśmy na takim wyjeździe nad jeziorem i tam był taki drwal i… to smutna Historia… Opowiem wam potem… oh.. Niech chcę wam psuć przyjemności… – objęła ich głowy i przycisnę ja swymi silnymi ramionami do swych jędrnych piersi. Ramel tymczasem sięgnęła do dłoni Elpiry i razem pieściły brzuch dziewczyny.