[Numenera] O dwóch takich, co za głęboko szperali... - Strona 7

Goel · 14-04-2017, 15:02

Tymczasem do trzęsienia ziemi i słodkawego zapachu dołączył brak grawitacji - drgania nadane ciałom i dobytkowi podróżników przez trzęsienie sprawiły, że nasi bohaterowi lekko oderwali się od ziemi i w tępie pięciu centymetrów na sekundę zaczęli szybować w niebo. Nie była to prędkość uniemożliwiająca działanie - jednak prawa rządzące ruchem ciał w stanie nieważkości... Saskia i Forgione mieli już pewne doświadczenie w poruszaniu się w takich warunkach - nie można tego było powiedzieć o cyruliku i kapłanie.

- Ratunku...? Pomocy...? No cholera, co się dzieje?! - zaczynał panikować cyrulik widząc jak jego cenny dobytek szybuje również ku górze. Więcej zimnej krwi wykazał kapłan.

- Linę, dajcie linę! Musimy się wydostać z pola antygrawitacji, szybko!

Jednak oboje Francesco i Saskia wiedzieli, że każdy nieprzemyślany ruch zwiększy szybkość oddalania się od ziemi - upadek z wysokości kilku metrów mógł za to skończyć się bolesną śmiercią.

Czas było działać... W tym tempie za minutę grupa znajdzie się już trzy metry nad ziemią!

Ardel · 20-04-2017, 15:30

- O - powiedział spokojnie Forgione. - Już nas ratuję.

Następnie wyciągnął linę z plecaka, robiąc wszystko powoli i spokojnie, żeby nie zacząć kręcić się jak jakaś zepsuta numenera. Złapał za jeden koniec liny, drugi natomiast wyrzucił prosto w niebo. To powinno popchnąć go ku ziemi, gdzie miał zamiar złapać się jakiegoś sensownie umocowanego elementu w ziemi. Jeżeli te wszystkie manewry mu się udadzą, to przyciągnie linę i rzuci ją najbardziej potrzebującym.

Littleness · 22-04-2017, 20:37

- Tylko bez paniki. - Uśmiechnęła się pokrzepiająco (a przynajmniej taki był zamysł) w stronę krzyczącego kapłana i spanikowanego cyrulika. Nie traciła oczywiście czasu na same uśmiechy - za pomocą własnej liny symultanicznie z Forgionem próbowała ratować świat.

Goel · 09-05-2017, 10:42

Gdyby na miejscu naszych bohaterów postawić początkujących bądź pośledniejszych awanturników, pewnie cała sprawa skończyłaby się tragicznie dla Forgione i Saski. Ci jednak, spotkawszy się już z taką anomalią, wiedzieli jak postępować: wykorzystując prawo akcji i reakcji, w przeciągu kluczowej minuty połączyli się linami i ograniczyli unoszenie się do wysokości dwóch metrów. Kapłan w ostatniej chwili chwycił się pięty Forgine i wisząc głową w dół starał się przyciągnąć ku glewii. Gorzej szło jednak cyrulikowi - nie dość, że nie złapał rzuconej mu liny, to jeszcze rzeczy z jego wozu zaczęły wysypywać się ... Przyznać trzeba było, że jak na cyrulika posiadał on zadziwiającą ilość sztyletów, różnokształtnych bełtów i strzał, że nie wspomnimy już o licznych, różnokolorowych fiolkach, z których jedna uderzywszy w wóz roztłukła się, a jej zawartość niczym żrący kwas zaczęła w szybkim tempie pożerać materiał poszycia wozu. Widząc to, balwierz zaklął szpetnie i wysupławszy z połów płaszcza kuszę ręczną i strzelił...

... w kapłana. A przynajmniej w niego trafił - tamten zaś zawył dziko i opadł z sił niemal natychmiast. I gdy zabójca przeładowywał wirując już prawie dziesięć metrów nad ziemią nagle anomalia ustała i wszyscy runęli na ziemię.

Saskia i Forgione poza kilkoma otarciami nie ponieśli szkody - gorzej miała się sprawa ze starcem, który jak worek kartofli zwalił się z wysokości czterech już metrów na ziemię. O zabójcy wspomnieć możemy jedynie tyle, że z krótkim, przerażającym wrzaskiem runął ku ziemi; krzyk urwał się, gdy jego ciało z impetem i słyszalnym trzaskiem kości uderzyło o grunt. Po chwili również utensylia skrytobójcy (bo też nikt już nie wątpił, że właśnie nim był ów "cyrulik") pospadały na ziemię, to buchając ogniem, to rozsnuwając kłęby gęstego dymu, to z sykiem wypuszczając z siebie opary zielonkawego, duszącego gazu. W miejscu zaczynało robić się niebezpiecznie - nie wiadomo było, czy anomalia znów nie wystąpią, ani czy coś z dobytku przebierańca nie wybuchnie.

14-04-2017, 15:02	#61
Goel Reputacja: 1	Tymczasem do trzęsienia ziemi i słodkawego zapachu dołączył brak grawitacji - drgania nadane ciałom i dobytkowi podróżników przez trzęsienie sprawiły, że nasi bohaterowi lekko oderwali się od ziemi i w tępie pięciu centymetrów na sekundę zaczęli szybować w niebo. Nie była to prędkość uniemożliwiająca działanie - jednak prawa rządzące ruchem ciał w stanie nieważkości... Saskia i Forgione mieli już pewne doświadczenie w poruszaniu się w takich warunkach - nie można tego było powiedzieć o cyruliku i kapłanie. - Ratunku...? Pomocy...? No cholera, co się dzieje?! - zaczynał panikować cyrulik widząc jak jego cenny dobytek szybuje również ku górze. Więcej zimnej krwi wykazał kapłan. - Linę, dajcie linę! Musimy się wydostać z pola antygrawitacji, szybko! Jednak oboje Francesco i Saskia wiedzieli, że każdy nieprzemyślany ruch zwiększy szybkość oddalania się od ziemi - upadek z wysokości kilku metrów mógł za to skończyć się bolesną śmiercią. Czas było działać... W tym tempie za minutę grupa znajdzie się już trzy metry nad ziemią!

20-04-2017, 15:30	#62
Ardel Reputacja: 1	- O - powiedział spokojnie Forgione. - Już nas ratuję. Następnie wyciągnął linę z plecaka, robiąc wszystko powoli i spokojnie, żeby nie zacząć kręcić się jak jakaś zepsuta numenera. Złapał za jeden koniec liny, drugi natomiast wyrzucił prosto w niebo. To powinno popchnąć go ku ziemi, gdzie miał zamiar złapać się jakiegoś sensownie umocowanego elementu w ziemi. Jeżeli te wszystkie manewry mu się udadzą, to przyciągnie linę i rzuci ją najbardziej potrzebującym. __________________ Prowadzę: ... Jestem prowadzon: ...

09-05-2017, 10:42	#64
Goel Reputacja: 1	Gdyby na miejscu naszych bohaterów postawić początkujących bądź pośledniejszych awanturników, pewnie cała sprawa skończyłaby się tragicznie dla Forgione i Saski. Ci jednak, spotkawszy się już z taką anomalią, wiedzieli jak postępować: wykorzystując prawo akcji i reakcji, w przeciągu kluczowej minuty połączyli się linami i ograniczyli unoszenie się do wysokości dwóch metrów. Kapłan w ostatniej chwili chwycił się pięty Forgine i wisząc głową w dół starał się przyciągnąć ku glewii. Gorzej szło jednak cyrulikowi - nie dość, że nie złapał rzuconej mu liny, to jeszcze rzeczy z jego wozu zaczęły wysypywać się ... Przyznać trzeba było, że jak na cyrulika posiadał on zadziwiającą ilość sztyletów, różnokształtnych bełtów i strzał, że nie wspomnimy już o licznych, różnokolorowych fiolkach, z których jedna uderzywszy w wóz roztłukła się, a jej zawartość niczym żrący kwas zaczęła w szybkim tempie pożerać materiał poszycia wozu. Widząc to, balwierz zaklął szpetnie i wysupławszy z połów płaszcza kuszę ręczną i strzelił... ... w kapłana. A przynajmniej w niego trafił - tamten zaś zawył dziko i opadł z sił niemal natychmiast. I gdy zabójca przeładowywał wirując już prawie dziesięć metrów nad ziemią nagle anomalia ustała i wszyscy runęli na ziemię. Saskia i Forgione poza kilkoma otarciami nie ponieśli szkody - gorzej miała się sprawa ze starcem, który jak worek kartofli zwalił się z wysokości czterech już metrów na ziemię. O zabójcy wspomnieć możemy jedynie tyle, że z krótkim, przerażającym wrzaskiem runął ku ziemi; krzyk urwał się, gdy jego ciało z impetem i słyszalnym trzaskiem kości uderzyło o grunt. Po chwili również utensylia skrytobójcy (bo też nikt już nie wątpił, że właśnie nim był ów "cyrulik") pospadały na ziemię, to buchając ogniem, to rozsnuwając kłęby gęstego dymu, to z sykiem wypuszczając z siebie opary zielonkawego, duszącego gazu. W miejscu zaczynało robić się niebezpiecznie - nie wiadomo było, czy anomalia znów nie wystąpią, ani czy coś z dobytku przebierańca nie wybuchnie.

22-04-2017, 20:37	#63
Littleness Reputacja: 1	- Tylko bez paniki. - Uśmiechnęła się pokrzepiająco (a przynajmniej taki był zamysł) w stronę krzyczącego kapłana i spanikowanego cyrulika. Nie traciła oczywiście czasu na same uśmiechy - za pomocą własnej liny symultanicznie z Forgionem próbowała ratować świat.