[warsztaty DSA] Ślepy los - Strona 14

Ardel · 11-11-2018, 16:18

Det i Otto zajęli się rozpaleniem ognia, korzystając jedynie z suchych zapasów. Nie był to zły plan - raz, że w końcu nie musieli się za bardzo wysilać przy rozpalaniu, taki mały luksus, a dwa, że faktycznie znacznie mniej dymiło. I można było je całkiem dobrze ukryć.

Test przetrwania Otto: 17,9,20 vs 12,13,14. Do wydania 11 pktów. Zdane z 1 PJ.

Test lin Deta: 8,6,4. 2 PJ.

Otto oprócz ogniska usypał także mały wał ze śniegu, który poza ochroną od wiatru zapewniał mniejszą widoczność ognia. W tym czasie Detlet z posiadanych elementów pułapek, lin i naczyń skonstruował i rozstawił sporo potykaczy wokół obozu.

Test mitów i legend Dory: 20,13,7 vs 13,13,12. GreK, żebyś wiedział co się tutaj dzieje, już piszę. Otóż każda umiejętność ma przypisane 3 statystyki, przy teście do każdej rzuca się k20 i porównuje z jej wartością. Mniej lub równo, oznacza zdany test. Do tego każda umiejętność posiada swoją rangę (RU) i w trakcie testu można wykorzystać tę pulę, do obniżenia wartości na kostce. Dora w MiL ma 9 pktów, więc obniża kość o wyniku 20 do 13 za 7 pktów, zostają jej jeszcze 2. Pozostałych kości nie musi obniżać. Następnie z pozostałych pktów oblicza się poziom jakości (PJ), który zwiększa się co 3 pkty (0-3 pkty 1PJ, 4-6 2 PJ itd). Dora zdaje na 1 PJ. Co oznacza, że test jest udany, ale bez fajerwerków.

W tym czasie Dora zabawiała Viburna, który najwyraźniej nie potrafił zrozumieć, że wszyscy mają znacznie więcej pracy, niż siedzenie na dupsku i wymyślanie bajek. Płacił im jednak ładne pieniądze, a Dora wolała snuć historie przy ognisku, niż łazić po mrozie. Stąd też opowiedziała Viburnowi historię o tym, jak w Bornlandii niejaka Katka urządzała sobie piknik na skraju lasu, niedaleko swojej wsi, Wiatskojów, i zasnęła. Niefortunnie się złożyło, że zasnęła, jak podejrzewano, wewnątrz fejowego kręgu, który przeniósł ją do dziwnej krainy. A tak przynajmniej wszyscy podejrzewają. Jej kochany szukał jej przez trzy miesiące, potem uznał za martwą. Założył nową rodzinę, postarzał się o dwanaście lat i pewnego wiosennego, mroźnego poranka zobaczył Katkę na swoim progu. Była szalona, piękniejsza niż dawniej i tak samo młodziutka. Dalej było tylko przykro - dramaty rodzinne, próby leczenia, zdrady-niezdrady. Viburn wydawał się usatysfakcjonowany i poszedł spać.

Test tropienia (zacieranie śladów) Mirthala: 11,13,16 vs 12,14,15. Zdane, 3 PJ.

Test skradania: 4,8,5. Zdany na 4 PJ.

Mirthal, jakkolwiek nie był stworzeniem zimy, przemieszczał się pozostawiając po sobie naprawdę niewiele śladów. Gdyby nie jego dobra orientacja i wiedza o tym, jak takie ślady odczytywać, mógłby mieć problem z powrotem.

Powoli zbliżał się do źródła dymu, niewidoczny jak nietoperz na tle bezgwiezdnego nieba. Elf spodziewał się napotkać obóz Nivese albo zagubionych Norbardów. Nie spodziewał się jednak zobaczyć bezkształtnej grudy płomieni, która tkwiła wbita w ziemię, a topiące się lód i śnieg w efekcie zalewały ją cały czas wodą. Ta dziwna, nienaturalna gruda strzelała w górę kłębami pary wodnej, która wydawała się z daleka dymem, by po chwili opaść na ziemię w postaci pięknych kryształków lodu, zamienić się w wodę i ponowić proces zalewania ognistej bryły.

GreK · 11-11-2018, 16:47

Krasna ułożyła się wygodnie przy ognisku, wsłuchując się w spokojny oddech śpiącego szlachcica przerywany cichymi trzaskami płonących szczap. Przez tańczące płomienie, spod przymrużonych oczu, zza zasłony długich rzęs obserwowała krzątającego się przy ogniu Otta Grafa. Od czasu gdy ratował ją z dryfującej kry, myśli Dorayi płynęły ciepło wokół jego postaci. Bardka zawsze miała słabość do mężczyzn z dużym sprzętem a oręż miecznika... Westchnęła i zaczęła nucić żałosną piosenkę o niespełnionej miłości kochanków a w jej dużych oczach odbijały się drgające ogniki.

Snigonas · 12-11-2018, 00:27

-Co to do cholery jest- mimo że nie nawykły do ludzkiego języka od razu na usta nasunęło mu się ludzkie przekeństwo.
Nigdy wcześniej nie widział takiego czegoś, skojarzyło mu się to z magią, ale nie znał żadnych elfich zaklęć które mogłyby coś takiego stworzyć. Postanowił podejść bliżej i sprawdzić dziwny płomień czy nie jest magiczny.

Cattus · 12-11-2018, 13:55

- Co za parszywa okolica. Już chyba wolałem przedzierać się przez okolice pełną wrogich jaszczuroludzi. Przynajmniej coś się działo. Tutaj to głównie dupa człowiekowi może odmarznąć, a zimnu nie da się przyjebać. - Graf mamrotał, poprawiając jakąś suchą gałązką kawałki płonącego drewna w ognisku.

Po chwili wrzucił nieszczęsny patyk do ognia i wstał, podchodząc do krawędzi nasypu na obrzeżach obozowiska. Dokładniej otulił się płaszczem i wpatrzył w dal, powoli przyzwyczajając wzrok do ciemności.

- Wezme pierwszą warte. Może nic nam elfa tam nie wpierdoli. A jeśli już, to oby najadło się na tyle, żeby nie przylazło po więcej. - Zakończył myśl opierając się o krawędź nasypu i przyjmując możliwie wygodną pozycję.

Ardel · 21-11-2018, 18:15

Mirthal rzuca Odem Arcanum: 13, 1, 10 vs 12, 11, 14. Wydany 1 punkt, wciąż pozostają 3 PJ.

Zaklęcie Odem pozwala wykryć magię w okolicy, wyższe poziomy jakości dodają czasem możliwość zrozumienia, co się dokładniej dzieje. 3 PJ dodają 1 do zaklęcia Analiza czaru. Mirthal go nie ma, więc nic mu to nie da, jednak pozwolę wykonać jeszcze test wiedzy o magii i dodam ten bonus: 15, 11, 13 vs 12, 12, 15. Niestety Mirthal nie ma wykupionej wiedzy o magii (co pośród elfów nie jest niczym dziwnym), więc testu nie zdaje.

Elf zaczerpnął nieco mocy zawartej w wietrze i glebie skrytej głęboko pod lodem. Po chwili ogień zapłonął jeszcze silniejszym światłem, natomiast reszta krajobrazu nieco przygasła. Mirthal rozejrzał się jeszcze wkoło i oprócz aury, która otaczała jego ciało, nie dostrzegł działania żadnej magii. Chyba że... Zdało mu się przez chwilę, że gdzieś na północy, może północnym zachodzie dostrzegł lekki przebłysk pośród chmur. Ale nie był pewny.

Czego był za to całkowicie pewien, to że płonąca gruda była magiczna i to całkowicie. Nawet jeden płomyczek, jeden fragment obiektu nie był naturalny. Elfowi wydawało się także, że nie jest to nic groźnego. Mirthal zbliżył się do ognia, czując na twarzy potężne ciepło - płomienie były znacznie gorętsze niż wskazywałby na to ich rozmiar.

Snigonas · 21-11-2018, 19:52

- Nigdy czegś takiego nie widziałem... Ani nie czułem, maga z miasta pewnie by to zainteresowało- - Mirthal się zastanawiał nad tym zjawiskiem, czuł bijącą od niego magie, prawie tak mocno jak ciepło. Jedyny pomysł jaki mu przyszedł do głowy, to zasypać to wszystko śniegiem, ale to i tak nie miało większego sensu.
Po chwili doszedł do wniosku, że nie ma po co tutaj tak sterczeć na mrozie i może w spokoju wrócić do obozu. W drodze powrotnej nie zapomniał o bezpieczeństwie i starał się zamazać wszelakie ślady, ale obawiał się, że ktoś może i tak ich znaleźć, i zaskoczyć w nocy.

Dhratlach · 22-11-2018, 21:22

- Podejdź, no, Otto. - powiedział Leśnik siedząc przy ognisku sącząc gorącą wodę z kubka. Gorąca woda dobra rzecz, nie ma co. Po czym dodał na zachętę - Ślady ci pokażę, bo są.

Co fakt, to fakt. Były ślady. Nie tylko ich, ale i kopytnych. Doskonała okazja, by przyuczyć najemnika o tropieniu. Może Det nie był mistrzem erudycji, ale na fachu się znał. Wytłumaczy w prostych żołnierskich słowach, a rano zrobi się powtórkę, gdy ślady się zestarzeją. Ha! Tylko by o taktyce szkolić pamiętał, ale na to jeszcze czas.

Cattus · 22-11-2018, 21:38

Otto podszedł zaciekawiony. - Od wody ma się żaby w żołądku i ryby do niej sikają. Masz, napij się czegoś rozgrzewającego. - Podał Detowi butelkę samogonu, którą do tej pory chował za pazuchą.

- Czego ślady? Może pomyśli się jak najlepiej podejść takiego kurwia i poplanuje różne scenariusze. Zawsze to coś ciekawszego niż dłubanie kijem w ogniu.

Dhratlach · 24-11-2018, 15:42

Grün przyjął putelczynę i powiedział.
- Niewiele tego, ale są i nasze, a z rana spojrzymy jak czas je ukruszył. - pociągnął mały łyk bimbru, skrzywił się nieco, otarł usta rękawem i oddał butelczynę.

- Spójrz... - powiedział podchodząc do śladów ich własnych, zwierzęcych i odchodów karanów. Zapowiadały się pewne mniejsze czy większe klepsydry tłumaczeń, ale mieli układ, a co jak co, ale Det szanował układy.

GreK · 25-11-2018, 10:12

Krasna podeszła też przyglądając się śladom a widząc okowitę, którą się raczyli pociągnęła nosem przełykając ślinę. Przy tym wszystkim kręciła się ciągle obok Otta, zdawałoby się pachnąc bardziej niż zwykle.

- A to co? - Nachyliła się wskazując odciśniętą w śniegu racicę, wypinając przy tym nieprzyzwoicie szeroki zad w kierunku miecznika.

11-11-2018, 16:47	#132
GreK Reputacja: 1	Krasna ułożyła się wygodnie przy ognisku, wsłuchując się w spokojny oddech śpiącego szlachcica przerywany cichymi trzaskami płonących szczap. Przez tańczące płomienie, spod przymrużonych oczu, zza zasłony długich rzęs obserwowała krzątającego się przy ogniu Otta Grafa. Od czasu gdy ratował ją z dryfującej kry, myśli Dorayi płynęły ciepło wokół jego postaci. Bardka zawsze miała słabość do mężczyzn z dużym sprzętem a oręż miecznika... Westchnęła i zaczęła nucić żałosną piosenkę o niespełnionej miłości kochanków a w jej dużych oczach odbijały się drgające ogniki. __________________ LUBIĘ PBF (miałem to wygwiazdkowane ale ktoś uznał to za deklarację polityczną)

12-11-2018, 00:27	#133
Snigonas Reputacja: 1	-Co to do cholery jest- mimo że nie nawykły do ludzkiego języka od razu na usta nasunęło mu się ludzkie przekeństwo. Nigdy wcześniej nie widział takiego czegoś, skojarzyło mu się to z magią, ale nie znał żadnych elfich zaklęć które mogłyby coś takiego stworzyć. Postanowił podejść bliżej i sprawdzić dziwny płomień czy nie jest magiczny.

12-11-2018, 13:55	#134
Cattus Reputacja: 1	- Co za parszywa okolica. Już chyba wolałem przedzierać się przez okolice pełną wrogich jaszczuroludzi. Przynajmniej coś się działo. Tutaj to głównie dupa człowiekowi może odmarznąć, a zimnu nie da się przyjebać. - Graf mamrotał, poprawiając jakąś suchą gałązką kawałki płonącego drewna w ognisku. Po chwili wrzucił nieszczęsny patyk do ognia i wstał, podchodząc do krawędzi nasypu na obrzeżach obozowiska. Dokładniej otulił się płaszczem i wpatrzył w dal, powoli przyzwyczajając wzrok do ciemności. - Wezme pierwszą warte. Może nic nam elfa tam nie wpierdoli. A jeśli już, to oby najadło się na tyle, żeby nie przylazło po więcej. - Zakończył myśl opierając się o krawędź nasypu i przyjmując możliwie wygodną pozycję. __________________ Our sugar is Yours, friend.

21-11-2018, 19:52	#136
Snigonas Reputacja: 1	- Nigdy czegś takiego nie widziałem... Ani nie czułem, maga z miasta pewnie by to zainteresowało- - Mirthal się zastanawiał nad tym zjawiskiem, czuł bijącą od niego magie, prawie tak mocno jak ciepło. Jedyny pomysł jaki mu przyszedł do głowy, to zasypać to wszystko śniegiem, ale to i tak nie miało większego sensu. Po chwili doszedł do wniosku, że nie ma po co tutaj tak sterczeć na mrozie i może w spokoju wrócić do obozu. W drodze powrotnej nie zapomniał o bezpieczeństwie i starał się zamazać wszelakie ślady, ale obawiał się, że ktoś może i tak ich znaleźć, i zaskoczyć w nocy.

22-11-2018, 21:22	#137
Dhratlach Reputacja: 1	- Podejdź, no, Otto. - powiedział Leśnik siedząc przy ognisku sącząc gorącą wodę z kubka. Gorąca woda dobra rzecz, nie ma co. Po czym dodał na zachętę - Ślady ci pokażę, bo są. Co fakt, to fakt. Były ślady. Nie tylko ich, ale i kopytnych. Doskonała okazja, by przyuczyć najemnika o tropieniu. Może Det nie był mistrzem erudycji, ale na fachu się znał. Wytłumaczy w prostych żołnierskich słowach, a rano zrobi się powtórkę, gdy ślady się zestarzeją. Ha! Tylko by o taktyce szkolić pamiętał, ale na to jeszcze czas. __________________ Rozmowy przy kawie są mhroczne... dlatego niektórzy rozjaśniają je mlekiem!

22-11-2018, 21:38	#138
Cattus Reputacja: 1	Otto podszedł zaciekawiony. - Od wody ma się żaby w żołądku i ryby do niej sikają. Masz, napij się czegoś rozgrzewającego. - Podał Detowi butelkę samogonu, którą do tej pory chował za pazuchą. - Czego ślady? Może pomyśli się jak najlepiej podejść takiego kurwia i poplanuje różne scenariusze. Zawsze to coś ciekawszego niż dłubanie kijem w ogniu. __________________ Our sugar is Yours, friend.

24-11-2018, 15:42	#139
Dhratlach Reputacja: 1	Grün przyjął putelczynę i powiedział. - Niewiele tego, ale są i nasze, a z rana spojrzymy jak czas je ukruszył. - pociągnął mały łyk bimbru, skrzywił się nieco, otarł usta rękawem i oddał butelczynę. - Spójrz... - powiedział podchodząc do śladów ich własnych, zwierzęcych i odchodów karanów. Zapowiadały się pewne mniejsze czy większe klepsydry tłumaczeń, ale mieli układ, a co jak co, ale Det szanował układy. __________________ Rozmowy przy kawie są mhroczne... dlatego niektórzy rozjaśniają je mlekiem!

25-11-2018, 10:12	#140
GreK Reputacja: 1	Krasna podeszła też przyglądając się śladom a widząc okowitę, którą się raczyli pociągnęła nosem przełykając ślinę. Przy tym wszystkim kręciła się ciągle obok Otta, zdawałoby się pachnąc bardziej niż zwykle. - A to co? - Nachyliła się wskazując odciśniętą w śniegu racicę, wypinając przy tym nieprzyzwoicie szeroki zad w kierunku miecznika. __________________ LUBIĘ PBF (miałem to wygwiazdkowane ale ktoś uznał to za deklarację polityczną)