[autorski] Pół królewny i królestwo w nagrodę - Strona 11

Komtur · 12-04-2018, 21:40

Eldred dogadał się z Wróblem i zainwestował jedną trzecią złota w marynarski interes. Słabo się na tym znał, ale czuł że taka krypa może w przyszłości uratować jego czarodziejskie dupsko. Kolejną jedną trzecią zdeponował w krasnoludzkim banku Lichmann Brothers, tak na wszelki wypadek. Resztę zostawił sobie na zabawę i co najważniejsze na wkupne w łaski miejscowej gildii złodziei. Z miejscowymi łotrami zawsze warto było dobrze żyć, o czym już się przekonał w poprzednim mieście. Kontakt nawiązał już podczas sprzedaży zdobycznej chabety w dokach, poprzez wozaka Flicka, ale na pełniejsze zapoznanie z "chłopakami" musiał jeszcze trochę poczekać.

Gdy załatwił to co miał załatwić udał się z kumplami na balangę. Marzyły mu się świeżutkie małże wyjadane z pępka (lub może innego miejsca) egzotycznej tancerki, zapijane od czasu do czasu, południowym zamorskim winem.

Mike · 12-04-2018, 23:33

Nie uwierzycie jakież to nieszczęścia chodzą po ludziach… i elfach. Nasi herosi rozdzielili się by zająć się zabezpieczeniem majątku. Później mieli się spotkać w Pasiflorze, lokalu o nie wyszukanej opinii i takiej samej klienteli. Ot, tak by się nie wyróżniać.

- Ty patrz - jednooki niedogolony drab szturchnął kompana, ten zerknął spod kapelusza.
- No i?
- Widzisz, ten tam kurdupel, patrzaj podobny do tego z obrazka - wyciągnął zza pazuchy wymemłany list gończy.
- Dyć to baba na obrazku, a ten to chłop - kapelusznik splunął i zsunął z powrotem kapelusz na oczy by drzemać.
- Toć to elf, u nich wszystko jedno.
- Nie wszystko - dobiegło spod kapelusza - w zamtuzie sprawdziłem.
- Po chuj żeś do zamtuza do elfiego chłopa chodził? - niewygodnie zainteresował się jednooki.
- Po chuj mi pokazujesz tego kurdupla - zmienił temat kapelusznik.
- Jak mu upitolimy łeb to nikt się nie jorgnie, że to chłop nie baba. Z gęby pasuje.
- Głupiś Romuś, głupiś… ale głupi ponoć ma szczęście. - Kapelusznik poprawił kapelusz i napiął kuszę.

*

Elbrett pił a wszyscy wokoło skandowali:
- Jeszcze jeden, jeszcze jeden.
Odstawił z rozmachem kufel i nawet bez przymierzania rzucił nożem trafiając w centralny filar podtrzymujący dach karczmy. W sam środek. Tak jak trzy poprzednie noże.
- Jeszcze! -zawołał, a ktoś usłużny podał mu kolejne naczynie. Ujął je i pijąc przeszedł kolejnych kilka kroków, był tuż koło drzwi. Rzucił kufel na podłogę i kolejny nóż drgał w centralnym filarze.
- Trzymaj drzwi i dawaj kufel - zaordynował Dycha i pijąc wyszedł na ulicę…

Klienci karczmy z napięciem czekali aż kolejny nóż wykwitnie przy pozostałych. I doczekać się nie mogli. Nie wiedzieli niestety, że dyliżans pocztowy miał opóźnienie i akurat dziś skrócił sobie drogę jadą pełnym galopem tuż koło karczmy.

*

- Och Lorenzo - głos dziewczyny wyrażał udawane oburzenia na fakt, że jego dłoń zbłądziła nie tam gdzie powinna. Cóż sam fakt, że siedziała mu na kolanach mało nie wydłubując oka sutkiem sterczącym pod materiałem sukienki mógł mieć coś wspólnego z chwilowym zanikiem dobrych manier. Jednak nic więcej stać się nie mogło. I to nie dlatego, że karczmarz łypie na mnie zza szynkwasu. Otóż nagle usłyszał on zza pleców głos:
- Krótki czy ja dobrze widzę? Toż to sam sprawca mego upodlenia i obiekt mej zemsty.
Lorenzo wstał nagle zrzucając dziewczynę z kolan, ale zatoczył się niespodziewanie. Z trudem utrzymał równowagę łapiąc się stołu. Dziwnie ospała dłoń ledwo odnalazła rękojeść rapiera. Wyjąć go nie zdążył, po podłoga uderzyła do w plecy. Z przewróconego stołu spadł dzban wina z importu. Miało ciekawy bukiet i niespotykany smak…
- Ptaszki ćwierkały, że się tu pojawiasz - przybysz rzucił sakiewkę dziewczynie i gestem kazał jej znikać. Ta nie czekała ani chwili. Przybysz przykucnął przy Lorenzo i odebrał mu rapier.
- Porozmawiamy o procentach, które narosły od strat… długo porozmawiamy.

*

Jak już mówiłem, nie wszyscy dotarli na miejsce spotkania. I coś mówiło przybyłym, że warto by wychylić kielich czy dwa ku ich pamięci. Karczmarzu nalej wszystkim.

Avitto · 15-04-2018, 22:51

Berdych się nie mylił. Vince'a o tym, że ma ogon poinformował na mieście pewien złodziej. Grubas postanowił więc zasadzić się na orka w zadupiastej przelotce między domami biedoty. Gdy tylko Berdych pojawił się w zasięgu zarobił sztachetą z płotu wprost w podstawę nosa.
- Kurwa - zadźwiedzał głośny bas półorka rozcierając krwawiący nochal. Już drugi raz oberwał w tym przeklętym towarzystwie.
- Jesteś fiucie! - Odezwał się przez zęby w stronę Vince’a. - Czekałem na ciebie - dokończył po czym sam wymierzył cios prosto w gruby bebech rasisty. Gęsta ślina zaskoczonego szybką ripostą Vince’a przeleciała Berdychowi obok twarzy.
- Nie cierpisz aby w tym swoim pierdolonym kraiku na brak zaufania? - Zagadnął dając krok w tył i zachodząc orka od boku.
- Nie zamierzam się z tobą całować pedale, więc chociaż mnie nie śliń - odpowiedział Vince’owi starając się tak obrócić by cały czas mieć go w zasięgu wzroku. O użyciu magii nie było mowy, bo pewnie zwabiło by to straże miejskie i zapewne mieliby przesrane. Doskoczył do Vinca i kolanem próbował zgnieść mu jaja. Jego przeciwnik był jednak wytrawnym pięściarzem, zupełnie naturalnie zbił więc uderzenie i pojawił się z prawej wymierzając sierpowy w okolice ucha. Zupełnie niefinezyjny obrót pozostawił jednak prawą łydkę bez ochrony. Berdych wykonał unik po czym widząc, jak Vince się odsłaniał musiał skorzystać z okazji, podcinając Vince’a kopnięciem w wystawioną nogę. Porywczy półork rzucił się na swojego leżącego przeciwnika.
- Chyba kpisz! - wycharczał Vince, gdy rozgorzała walka w parterze. Nie zdążył się przeturlać w efekcie czego ork znalazł się bezpośrednio nad nim zamierzając się do kolejnego ciosu. Obie ręce Grubasa były jednak tak samo silne i sprawne, więc mimo niekorzystnej pozycji z rozmachem klasnął dłońmi o boki głowy orka, skutecznie go ogłuszając na krótką chwilę. Ciężar jego sprawił, że grubas tak łatwo nie był w stanie go z siebie zrzucić. Łeb i tak miał już pocharatany więc nie przymierzając się trzasnął Vinca z dyńki w nos. Ten tylko się roześmiał, choć nad nosem skóra pękła i pojawiła się strużka krwi. Skurwiel zdawał się być nie do zajebania i odpowiedział pięknym za nadobne licząc na moment nieuwagi, by zerwać chwyt w którym trwali jak dwóch elfich kochanków.

Berdych dawno z nikim nie naparzał się na pięści, Vince był całkiem niezłym przeciwnikiem, ale pozycja w jakiej się znajdowali przyprawiała go o mdłości. Berdych próbował wyrwać ze swego paska sztylet by zakończyć to przedstawienie. Jak na razie nie miał zamiaru zabijać nieboraka. Bijatyki na ulicach miast rządziły się swoimi zasadami, pośród których nie funkcjonowało pojęcie ciosu poniżej pasa. Gdy tylko dłoń Berdycha zniknęła z pola widzenia Vince’a ten ze wzmożonym wysiłkiem poderwał się i z całej siły pociągnął orka za mosznę. Gdy odskoczyli w przeciwnych kierunkach przynajmniej krępujący pat został chwilowo rozwiązany. Wielkie jaja Berdycha przyzwyczajone były do dyndania, więc Vince nie wyrządził mu wielkiej szkody, a o dziwo Berdychowi zrobiło się nawet przyjemnie, jednak nie czas był na oddawaniu się kopulacją, a już tymbardziej nie ze śmierdzącym grubasem, któremu musiał pokazać miejsce w szeregu. Chwycił więc rękojeść sztyletu i rzucił się na przeciwnika.wymierzając cios w udo.
- Chojrak, kurwa - splunął Vince i nie dając się zaskoczyć pochwycił dłoń Berdycha a był już po kilku krokach rozbiegu. Jak wóz z węglem uderzył plecami orka o ścianę budynku, który zatrząsł się w posadach. Następnie tłukł uzbrojoną dłonią przeciwnika tak długo, aż ten wypuścił sztylet. Niespodziewanie poczuł ból z tyłu głowy, gdy rozbiła się o nią lecąca butelka. Mieli towarzystwo!

- Na chuj się wtrącasz! - krzyknął Berdych do czwórki drabów spod ciemnej gwiazdy, w jednej chwili zmieniły się Berdychowi priorytety. Mógł oczywiście wykorzystać cios butelką i zabić Vince’a ale na to przyjdzie jeszcze czas.
- co ma wisieć nie utonie - skwitował i odbijając się od ściany, w której pojawiła się ogromna rysa zabrał się za bliższą dwójkę z przeciwników. Nie trwało długo wyciągnięcie zza pleców berdysza. Przybyli niczego nie podejrzewając wyciągnęli swe miecze, jednak Berdych zamiast rzucić się na nich z bronią wypowiedział magiczną formułkę przypalając im lekko stopy, na tyle że padli na glebę gasząc płonące i zasikane hajdawery.
Tymczasem Vince, roztarłszy obolały czerep dobył bezceremonialnie tasak. Któryś z napastników zakrzyknął, że przyszli policzyć się za wysadzenie knajpy, za Ricka i masowe groby w dolinie jakiejś rzeki. Było to jego ostatnie zdanie - wymiarami ani krzepą nie dorównywali nawet przebrzydłemu orkowi, padli szybko porąbani na błotniste podłoże. Widząc, jak Vince rozprawił się z pozostałą dwójką, lepiej było nie zostawiać świadków. Cofając się z krwawiącymi kikutami nóg niedoszli napastnicy nie pożyli długo. Jeden cios berdysza strącił głowę jednego napastników, a drugi padł zemdlony. Berdych jednak nie dał nabrać się na zawał serca rozgniatając czaszkę nieprzytomnego swoim ciężkim wojskowym buciorem. Vince otrząsnął ramiona i rozejrzał się po okolicy.
- Niech to jasny chuj. Dwa-dwa, brudasie. Te pokurwy są od kurwiarzy z dzielnicy portowej. Ale to może poczekać - dorzucił w przestrzeń nie opuszczając tasaka.
- Wypierdalaj w tamtą mańkę - wskazał orkowi kierunek ostrzem.
Berdych stanął zdziwiony, liczył na dalszą walkę, jednak ta mogła poczekać. Jednym ruchem łapska ściągnął trupy ze środka uliczki pod ścianę. Krwawy ślad jednak znaczył trasę trupów. Nie było rady, trzeba było oddalić się z miejsca wypadku.
- To jeszcze nie koniec pizdo! - Rzucił na odchodne. Teraz jednak miał inny priorytet, trzeba było odwiedzić port, ale to może jutro.Ruszył w kierunku dzielnicy portowej, szukając dobrej knajpy, w której mógłby napić się i zaspokoić się z jakąś dziwką. Vince ruszył w przeciwnym kierunku, byle dalej od baraków straży. Wstąpił na odpoczynek do lokalu tylko dla ludzi, w którym za niedużą sumę zakupił alkohol, surowe mięso i obiad. Do wieczora siedział i pił, obserwując otoczenie z przyłożonym do twarzy przyszłym stekiem.

Feniu · 16-04-2018, 19:54

Knajpa "Świński ryj" w dzielnicy portowej miała opinię jedną z większych melin w mieście. W sam raz zatem nadawała się na odpoczynek takiej postaci jaką był Berdych. W Świńskim ryju, były też wszelkiej maści panny, wdowy i mężatki na wynajem. Wchodząc do środka zrobił szybki rekonesans. Jak zwykle o tej porze w środku było tłoczno, duszno i śmierdziało alkoholem oraz różnymi innymi wydzielinami, o których kulturalnym ludziom lepiej nie opowiadać.

- Wiktor, jakże miło gościć znów tych twoich zacnych progach - odezwał się do dryblasa stojącego za szynkwasem. - Słyszałem, że ruch w interesie dobry, ale blednie to w obliczu rzeczywistości. - ciągnął dalej - Panienki jakieś masz, bo potwornie jestem spragniony.
Wiktor obejrzał się tylko na Berdycha nie wymawiając żadnego słowa skinął na jednego z drabów przed wejściem na pięterko by ten przyprowadził oczekiwaną partnerkę wieczoru. Właściciel nie był zbyt rozmowny, bo i nie mógł być królewscy obcięli mu język, bo paplał nim za dużo.

Reszta wieczoru minęła całkiem przyjemnie, w Świńskim ryju oczywiście nie obyło się bez incydentów. Kilkoro panów wynieśli, innych wyrzucili.

hen_cerbin · 17-04-2018, 22:45

Kuba Wróbel jeszcze w porcie sprzedał niepotrzebnego już wierzchowca bogatemu zagranicznemu kupcowi (w końcu zamierzał teraz ujeżdżać fale) nieco poniżej wartości, targując się wyłącznie dla pozorów i przyjemności, zasugerował podobną rzecz Eldredowi i za kilka monet wynajął poleconych mu tragarzy z lektyką. Jedną z najlepszych metod poruszania się w ukryciu jest ostentacyjne poruszanie się na widoku. Lokator wiadomego magazynu w życiu nie pomyśli, że ktoś kto ma go obserwować może robić to centralnie z ulicy, wypytując tragarzy o każdy budynek, który uznał za ciekawy, a który był po drodze do karczmy, gdzie spodziewał się zastać resztę zespołu.
Oprócz wygody wynikającej z siedzenia na poduszce, przyjemność sprawiało mu też odgrywanie zagranicznego kapitana. Eldred był oczywiście zaproszony, mag zapewne równie dobrze potrafił udawać kogoś obecnego w "wyższych sferach", z nazwijmy to "awansu społecznego".

Komtur · 18-04-2018, 22:01

Eldred zanim zjawił się na umówione kompanijne spotkanie w "Świńskim Ryju", to zaprosił Wróbla na obiad. Za jego radą także wynajął lektykę i jak paniska, zjawili się u "Piekielnego Amaro" by zjeść najlepszy i najdroższy posiłek w mieście. Żarcie rzeczywiście było z najwyższej półki, a kelner był istnym źródłem informacji na temat miejscowych rozrywek. I tak miedzy marynowanymi węgorzami, a pieczonymi polędwiczkami w sosie kurkowym, dowiedzieli się o najdroższym zamtuzie "Pąsowej Galadrieli", gdzie tylko same elfki klientów obsługiwały. Mniej prestiżowe, ale równie przyjemne (o ile nie bardziej, ze względu na mnogość rozrywek) było "Wężowe Oko", które serwowało nawet i krasnoludzice, jeśli takie było życzenie klienta. Egzotyka tego miasta była wprost oszałamiająca. Eldred po deserze składającym się z pucharu lodów z zamorskimi owocami, skłaniał się odwiedzić "Wężowe Oko", miał kilka zachcianek, a elfki jakoś mu się za chude wydawały. Decyzję jednak pozostawił Wróblowi, niech gość i wspólnik, zadecyduje o wisience na torcie.

Ryo · 18-04-2018, 22:42

- To miało być najpierw tam, a potem tam.
Jasnowłosa chuda postać mamrotała coś do siebie pod nosem przyglądając się paru konkretnym budynkom. Nie wyglądała na kogoś, kogo by interesowało otoczenie.
- Więc wychodzi na to, że jeden chuj gdzie pójdę, to i tak się znajdzie - R. dodała obojętnym głosem i wzruszyła ramionami obserwując okolicę.

Poczuła szarpnięcie w nogawce, ale nie spojrzała na dół.
- Ts, jeśli ma to sprawić, że przestaniesz pierdolić mi nad głową, to powiem Ci, że widziałem Lorenza. Szedł z jakimś ścierwami, którym przydałoby się zrobić “papa” ze swoim życiem - szeptało coś na dole do niej. - Chodź, bo się zaczynam nudzić.
- Prowadź. Nie zamierzam ci tym razem przeszkadzać, jeśli faktycznie prowadzisz mnie do niego.

Przeszli sobie jak gdyby nigdy nic, między tłuszczą zajętą albo piciem, albo biciem, albo drzemiącą… czynności, którymi zajmowali się mijani, były tak nieinteresujące, że R. wolała w pewnym momencie rzucić w kogoś kuflem, żeby zrobiło się ciekawiej. Lecz nie na to była pora. Nie rozpraszała się.
- Idź do zaplecza - niewidzialny towarzysz rzucił szeptem. R obserwowała czarną smugę na ziemi, pełzającą szybko po ziemi niczym wąż. W międzyczasie w jej okolicach ktoś się przewrócił, wrzeszcząc i łapiąc się za łydkę, z której pryskała krew. Szybko wyszło na jaw, że nieszczęśnik stracił kawałek nogi, jakby jakiś piekielny pies ukradkiem wyszarpał z niej mięso. Kobieta skorzystała z zamieszania. Była gotowa potrącić jeszcze paru niepotrzebnych przechodniów typu dziewka karczemna. Czy tam karczmarz. Niemniej nie było to potrzebne. Drzwi w zapleczu były wyłamane.

- Tyle lepiej - stwierdziła jasnowłosa, widząc odblokowane przejście i wślizgnęła się przez nie na dół.
Teraz zostało szukać mrocznego towarzysza. Co nie było sztuką nader trudną, bo jego drogę znaczyły ślady krwi. R. nie zależało na zamknięciu drzwi, bo przynajmniej nie musiała trudzić się z załatwianiem sobie światła.

Później było troszkę głośniej, lecz ciemniej. Jeden trop wymieniła na inny. Dosłyszała głosy najpierw jednego faceta, później drugiego. R. nie miała pojęcia, czym się tam zajmują. Bardziej zainteresowały ją samoistnie otwierające się drzwi, czego draby chyba nie zauważyły. Do czasu, gdy w pomieszczeniu znalazło się o jedną osobę za dużo. Ale na to zrobiło się troszkę za późno, gdy kobieta bezszelestnie i szybko wkroczyła do pomieszczenia i przeszyła szyję najbliższego, stojącego tyłem do niej typa, na wylot. Później przeciągnęła go w swoją drogę i wbiła mu nóż prosto w rdzeń, przerywając mózgowi połączenie z resztą ciała.

- Trochę chujowo dbacie o widownię, też chciałam popatrzeć - odrzekła beznamiętnym głosem, mając tak wyjebane na nich. Mogła się lepiej skupić na dobijaniu wataszki. Wyciągnęła nóż z karku zbira, a jego ciału pozwoliła opaść na bok na podłogę. Walka nie miała być widowiskowa, tylko krótka i dobitna. Goście chcieli chyba rozpocząć walkę, ale jednego wcięło - dosłownie. Czarna masa “wybiła” się z podłogi, zalewając typa, który wił się po pomieszczeniu, próbując bezskutecznie zrzucić z siebie to coś. Jego walka też szybko się skończyła, z tym że poleciało więcej krwi - mroczny byt bardziej lubił rozrywać się w walce. Dokładniej - to innych, i dodatkowo pożreć, jeśli miał na to czas. Nieszczęśnik, którego napadła mara, nie miał już nie tylko głowy - coś obrzydliwie trzasnęło w środku ciała i stwór… wyjął kręgosłup z powyrywanymi mięśniami i innymi wiązadłami. Pozostały przy życiu typ zdecydował się walczyć z kobietą, ale długo to też nie potrwało. Dwóch na jednego to walka nie tylko łysego, ale też pechowca, który natrafił na przeciwnika z nietypowym towarzyszem. Nie było jednak sensu znęcać się nad wrogiem, który został poddany egzekucji.
R. podeszła do czwartego typa.
- Lorenz?
Opuchnięte oko z trudem się otworzyło.
- Kim jesteś? - zakaszlał puszczając bańki krwi. Jeden rzut oka wystarczył by dostrzec, że nie obeszli się z nim po gentelmeńsku. Kilka ran ciętych, sporo siniaków pokrywających żebra. jak nic połamane, co do jednego. Na dokładkę musiały przebić płuca.
Otoczenie i sytuacja nie sprzyjały rozmowie. Cień masakrował ciała zabitych zbirów, to wyrywając kończyny, to wdzierając łapą do ust i wyciągając narządy… Obrzydliwie coś chlupało, to trzaskało, a potem słychać było perfidne mlaskanie.
- To ja, Er. Przychodzę od hrabi Doriana. Nie mów więcej niż to, co musisz mi przekazać - dziewczyna musiała skupić się chwilę na dogorywającym Lorenzie i ignorować poczynania potwora. Jedyne co mogła zrobić, to towarzyszyć mu w ostatnich chwilach życia, bo nie umiała go nareperować na tyle dobrze, żeby mógł dłużej dychać.
- Co za niespodzianka - wychrypiał - Moja przeszłość się o mnie upomniała - skinął w kierunku trupów - Ale jest ważniejsza sprawa, hrabia wysłał mnie i…
Głowa Lorenza opadła na pierś.
- Wysłał mnie z wynajętymi zbirami by znaleźć zleceniodawcę niedoszłego zabójstwa hrabiego. W dokach… szlag. Znajdz tych gnojków, oni wszystko wiedzą. Khe - splunał krwią - miałem być łącznikiem z hrabią jak wykonają robotę.
- Jak się zwą ci gnoje, jak wyglądają? - R. starczyłoby mniej słów ze strony Lorenza, ale nie czuła potrzeby karcić przyszłego nieboraka za niepotrzebną gadatliwość.
- Jeden to szpetny półork z kurewsko wielką siekierą. Drugi to grubas, też szpetny. Był też ...
R. przerwała mu.
- Na świecie sporo takich znajdę. Miana i szczegóły, konkretnie. Nie rozgaduj się, szczędź płuca - poprosiła go, ściskając go delikatnie na dłoń. Cień tymczasem wyrwał serce któremuś typowi i chciał podsunąć R., nie bacząc na sytuację. Dziewczyna jednak spoglądała tylko na Lorenza, ręką odgoniła lekko Cienia, żeby nie przeszkadzał.
- Kurwa, kobieto. Jak zobaczysz ich to nie pomyślisz takiej kompanii z nikim. Był też, kurwa, nie uwierzysz pirat, miał kapelusz, rapier i wszytko, tylko mu drewnianej nogi brakowało. I papugi… khe khe. Ale sam gadał jak papuga… - zaczął charczeć - … byli też inni, taki mały złodziej i taki z łukiem, i jeszcze taki co dziwną magią się posługiwał.
Znowu opadła mu głowa.
- Jeszcze nie umarłem… moje buty… pochowajcie mnie w butach, to najwygodniejsze buty...
- Imiona podaj! - R. przerwała kolejny, niepotrzebny wywód konającego. Nie był to czysty gniew, ale głos był bardziej dominujący niż poprzednio. - Pochowamy cię jak najlepiej się da. Pomścić też jak najlepiej się da, bo tamci to pewnie tylko płotki byli. Daję ci słowo.
- Wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć… tylko pogrzeb bez rozgłosu, bo wierzyciele się zjadą i będzie chryja. Jak nic wykopią mnie skurwysyny.
- Jak cię wykopią, to po nich nie będzie co wykopywać. Oto się nie bójtaj. Ale zrób mi przysługę. Podaj imiona tych kolesi co mam znaleźć i po czym ich konkretnie poznam. Pirat. Jakiś złodziejaszek. Ork z toporzyskiem i gruby brudas.
- Toć mówię jak wyglądają. Orka Berdych wołali, a grubego Vince. Pirata to chyba od małego ptaszka, Wróbel. I surwiel o dziwacznym imieni na “I” jakoś. Czuje zimno…
- Wybacz, nie zamknęłam drzwi za sobą. Ale to nie będzie jakoś nader potrzebne.
R. po zastanowieniu zdjęła z siebie upaprany do reszty krwią płaszcz.
- Nie mam nic lepszego, wybacz - obłożyła nim Lorenza w akompaniamencie zobojętniałego głosu.
- To nie od przeciągu… zlałem się jak mi wpierdol spuszczali i leżę w szczynach. Kurewsko ciągnie od podłogi…
Cisza przedłużała się, w końcu jasne się stało, że Lorenzo odszedł.
R zabrała jedynie swoje “zabawki” z płaszcza.
- Cieniu, opuszczamy lokal.
Nikt jej jednak nie odpowiedział. Była sama w pomieszczeniu z czterema trupami,w tym trzema doszczętnie poszarpanymi i zmasakrowanymi.
- No to opuszczę sama - chyba za bardzo rozgadała się z Lorenzem. Na górze zrobiło się podejrzanie głośno. Zbliżając się do góry, R. usłyszała dźwięk rozwalanego szkła, a później spore łupnięcie w akompaniamencie przekleństw. Cień zaś był o krok od skręcenia dziewce karczemnej karku. Ta zdążyła się ocknąć i gdy zobaczyła demona, prawie by wydarła japę na cały głos. Prawie, bo wnet została ogłuszona kopniakiem w głowę od białowłosej. Nieprzytomna nie powinna sprawiać takich problemów. Zresztą czasem trzeba mieć wyjebane na to i byćpojebanym jakimś, żeby wykarastać się z takich czy innych tarapatów.
- Dobra, starczy ci wielbicieli, Cieniu - zabójczyni rzuciła jakby od niechcenia do cienistego, powstrzymując go od dalszej jatki. - wiejemy stąd, póki jest jak.
Korzystając z zamieszania R. z Cieniem opuścili lokal. Ten drugi co jakiś czas robił zamieszanie w karczmie, żeby dało się wyjść z pomieszczenia, a kiedy wyszli na zewnątrz, Cień wrócił na swoje prawowite miejsce. R. nie czekała na to, aż ktoś ją przyłapie na miejscu, tylko przebiegła szybko i cichcem miasto.

Le parkour

hen_cerbin · 20-04-2018, 23:55

Po drodze do Wężowego Oka Wróbel kupił jeszcze nowe ubrania, by wyglądać bardziej egzotycznie, a także papugę, by dopełnić wrażenia. To pierwsze zaproponował też magowi, w końcu chcieli, by ich wpuszczono i potraktowano jak VIPów. Po namyśle zrezygnował z łaźni - na pewno będzie w burdelu, a w kąpieli z pięknymi kobietami też może być ciekawie.
- Może zaprosimy też resztę zespołu? - zapytał sugerując powrót po innych przed udaniem się do domu uciech (i ewentualnie, rzeżączki).

psionik · 21-04-2018, 21:41

Ialdabode spędził wieczór całkiem przyjemnie i niespodziewanie spokojnie. Być może to zasługa ekskluzywnego lokalu? A może dwóch skrytobójców z ugotowanymi mózgami, którzy grzecznie leżeli nieopodal w zaułku? Dość powiedzieć, że mag mógł wykąpać się w ciepłej wannie z dwiema nad wyraz młodymi dziewkami i spędzić tak dobrą noc, że poranek zastał go dopiero wczesnym południem.

Ubrawszy się, dopił resztki szampana i ruszył na dół. Na swoją łysą głowę, ponownie założył kaptur i zjadłszy szybkie śniadanie składające się z jajecznicy na boczku, ze świeżymi pomidorami, szczypiorkiem i pajdą ciepłego jeszcze chleba, wyszedł na miasto.

Przeszukanie miasta wydawało się być karkołomnym, jednakże mężczyzna miał doświadczenie i ledwie muskał umysły mijanych ludzi zajętych swoim życiem, pędzącym nieustannie i bez celu do przodu, nie mogącym wyrwać się z rutyny codzienności. Przyzwyczaił się do tej szarości, nie dostrzegał jej, natomiast jego towarzysze to banda na tyle kolorowa, że rzuca się w oczy, nawet jeśli nikt nie wysila się, by ich zapamiętać, więc po parunastu minutach złapał pierwszy trop.
Uśmiechnął się i przyśpieszył kroku.

Mike · 22-04-2018, 00:11

R
R niedługo musiał szukać znajomych świętej pamięci Lorezna. I o dziwo opis zgadzał się w stu procentach. Tu imiona na nic by się nie zdały. Przykucnęła na krawędzi dachu zwabiona odgłosami walki. I faktycznie gruby brzydal napierdalał równie urodziwego półorka. Najwyraźniej Lorenzo nie wszystko jej powiedział. Ale najlepsze dopiero nadeszło, dołączyło czterech miejscowych drabów i… zostało zabitych do spółki przez grubasa i półorka.
A potem rozeszli się z grubsza jak przyjaciele:
- Wypierdalaj w tamtą mańkę
- To jeszcze nie koniec pizdo!
Mogła po dachach śledzić tylko jednego z nich, powinien doprowadzić ją do reszty. Wybrała zielonoskórego. Wyglądał ciekawiej.

Kuba i Eldred
Ci dwaj wiedzieli jak korzystać z życia, rozbijali się lektykami po porcie jak paniska. Nawet nie wiedzieli jak blisko byli wylądowania w wodzie za sprawą ciągu pytań Wróbla. Ale opłata ekstra jaką dorzucił Kuba rozjaśniła chmurne oblicza tragarzy.
Opłacało się wydać te parę złociszy. Poza masą niepotrzebnych informacji dowiedzieli się, iż wskazany magazyn jest siedzibą Bractwa dokerów. Każdy statek musiał wynajmować dokerów do rozładunku. A ceny ostatnio podskoczyły… było co prawda kilku co na lewo taniej brali fuchy. Ale zrobili to tylko raz. Ponoć wykluczono ich z bractwa… najwyraźniej z tego żalu opuścili miasto, bo nikt ich nie widział już potem.
Złe języki rozpuszczały także plotki, iż Bractwo dokerów zajmuje się innymi rzeczami, całkiem niezwiązanymi z rozładunkiem. Ale wszak to były pomówienia. Bo szanowane bractwo nie mogło nic nielegalnego robić, prawda?

Berdych i Vince
Berdych i Vince nie wiedzieli ile ich łączy, obaj spędzili wieczór oddzielnie, ale rozrywki mieli podobne. A i efekty następnego dnia mieli identyczne. I żaden z nich nie wiedział, że jakieś gówno przykleiło się im do butów. Obu. Co prawda ucieczka z miejsca zacieśniania stosunków między rasowych pozwoliło urwać się ogonem, ale nie co dzień spotykana aparycja pozwoliła ich odnaleźć ponownie. W obu przypadkach byli to osobnicy nijacy, nie rzucający się w oczy, ale o oczach i uszach bystrych.
Nie wiedzieli także, że jednego z tych nijakich osobników zauważyła niewiasta rozmawiająca z cieniem. I nie było to nic dziwnego, gdyby on jej nie odpowiadał.

Ialdabode
Szukania w myślach mieszkańców było jak moczenie stóp w rynsztoku, ale opłaciło się. Vinca z nich znalazł szybko. Dochodził do lokalu, gdy nagle zgubił rytm kroków. Natrafił na umysł, gdzie obecny był Vince. Zanim cokolwiek więcej wyczytał umysł zatrzasnął się przed nim. Dobra wiadomość była taka, że nie był to biały mag, zła… że takich sztuczek uczono królewskich wywiadowców. Ialdabode muskając umysły rozpraszał umysł po całej ulicy, nie zwracał uwagi kogo czyta dopóki nie znajdował tego czego szuka. Nie zdążył zauważyć kto był agentem. Ulica była ruchliwa, czy to był ktoś idący gdzieś? Może który z żebraków, może klient karczmy widocznej kilkanaście metrów dalej. Co gorsza, ten ktoś wiedział, że kapitan gdzieś tu jest.

R
Nocna obserwacja wyczynów półorka było zajmujące, nie wniosło nic do sprawy, ale kondycji nie jeden mógł mu pozazdrościć. Ba, można by ocieplić nią i kilku… hmm, obyczajnie miało być. Więc ujmijmy to tak, choć fizjonomia mogła dostarczać kobiety, to po zgaszeniu światła przestawał ona mieć znaczenia.
Rankiem zauważyła, że nie tylko ona zabija czas podglądaniem półorka. Szpicel nie rzucał się w oczy. Zauważyła go przypadkiem. Z jakiegoś powodu obserwował Berdycha, a skoro ten pracował dla hrabiego, to musiała zareagować na to jakoś. Siedział dwa stoliki od jedzącego śniadanie półorka.

15-04-2018, 22:51	#103
Avitto Dział Fantasy Reputacja: 1	PvP nie piwo nie musi być jasne. Chwila. Szlag... Berdych się nie mylił. Vince'a o tym, że ma ogon poinformował na mieście pewien złodziej. Grubas postanowił więc zasadzić się na orka w zadupiastej przelotce między domami biedoty. Gdy tylko Berdych pojawił się w zasięgu zarobił sztachetą z płotu wprost w podstawę nosa. - Kurwa - zadźwiedzał głośny bas półorka rozcierając krwawiący nochal. Już drugi raz oberwał w tym przeklętym towarzystwie. - Jesteś fiucie! - Odezwał się przez zęby w stronę Vince’a. - Czekałem na ciebie - dokończył po czym sam wymierzył cios prosto w gruby bebech rasisty. Gęsta ślina zaskoczonego szybką ripostą Vince’a przeleciała Berdychowi obok twarzy. - Nie cierpisz aby w tym swoim pierdolonym kraiku na brak zaufania? - Zagadnął dając krok w tył i zachodząc orka od boku. - Nie zamierzam się z tobą całować pedale, więc chociaż mnie nie śliń - odpowiedział Vince’owi starając się tak obrócić by cały czas mieć go w zasięgu wzroku. O użyciu magii nie było mowy, bo pewnie zwabiło by to straże miejskie i zapewne mieliby przesrane. Doskoczył do Vinca i kolanem próbował zgnieść mu jaja. Jego przeciwnik był jednak wytrawnym pięściarzem, zupełnie naturalnie zbił więc uderzenie i pojawił się z prawej wymierzając sierpowy w okolice ucha. Zupełnie niefinezyjny obrót pozostawił jednak prawą łydkę bez ochrony. Berdych wykonał unik po czym widząc, jak Vince się odsłaniał musiał skorzystać z okazji, podcinając Vince’a kopnięciem w wystawioną nogę. Porywczy półork rzucił się na swojego leżącego przeciwnika. - Chyba kpisz! - wycharczał Vince, gdy rozgorzała walka w parterze. Nie zdążył się przeturlać w efekcie czego ork znalazł się bezpośrednio nad nim zamierzając się do kolejnego ciosu. Obie ręce Grubasa były jednak tak samo silne i sprawne, więc mimo niekorzystnej pozycji z rozmachem klasnął dłońmi o boki głowy orka, skutecznie go ogłuszając na krótką chwilę. Ciężar jego sprawił, że grubas tak łatwo nie był w stanie go z siebie zrzucić. Łeb i tak miał już pocharatany więc nie przymierzając się trzasnął Vinca z dyńki w nos. Ten tylko się roześmiał, choć nad nosem skóra pękła i pojawiła się strużka krwi. Skurwiel zdawał się być nie do zajebania i odpowiedział pięknym za nadobne licząc na moment nieuwagi, by zerwać chwyt w którym trwali jak dwóch elfich kochanków. Berdych dawno z nikim nie naparzał się na pięści, Vince był całkiem niezłym przeciwnikiem, ale pozycja w jakiej się znajdowali przyprawiała go o mdłości. Berdych próbował wyrwać ze swego paska sztylet by zakończyć to przedstawienie. Jak na razie nie miał zamiaru zabijać nieboraka. Bijatyki na ulicach miast rządziły się swoimi zasadami, pośród których nie funkcjonowało pojęcie ciosu poniżej pasa. Gdy tylko dłoń Berdycha zniknęła z pola widzenia Vince’a ten ze wzmożonym wysiłkiem poderwał się i z całej siły pociągnął orka za mosznę. Gdy odskoczyli w przeciwnych kierunkach przynajmniej krępujący pat został chwilowo rozwiązany. Wielkie jaja Berdycha przyzwyczajone były do dyndania, więc Vince nie wyrządził mu wielkiej szkody, a o dziwo Berdychowi zrobiło się nawet przyjemnie, jednak nie czas był na oddawaniu się kopulacją, a już tymbardziej nie ze śmierdzącym grubasem, któremu musiał pokazać miejsce w szeregu. Chwycił więc rękojeść sztyletu i rzucił się na przeciwnika.wymierzając cios w udo. - Chojrak, kurwa - splunął Vince i nie dając się zaskoczyć pochwycił dłoń Berdycha a był już po kilku krokach rozbiegu. Jak wóz z węglem uderzył plecami orka o ścianę budynku, który zatrząsł się w posadach. Następnie tłukł uzbrojoną dłonią przeciwnika tak długo, aż ten wypuścił sztylet. Niespodziewanie poczuł ból z tyłu głowy, gdy rozbiła się o nią lecąca butelka. Mieli towarzystwo! - Na chuj się wtrącasz! - krzyknął Berdych do czwórki drabów spod ciemnej gwiazdy, w jednej chwili zmieniły się Berdychowi priorytety. Mógł oczywiście wykorzystać cios butelką i zabić Vince’a ale na to przyjdzie jeszcze czas. - co ma wisieć nie utonie - skwitował i odbijając się od ściany, w której pojawiła się ogromna rysa zabrał się za bliższą dwójkę z przeciwników. Nie trwało długo wyciągnięcie zza pleców berdysza. Przybyli niczego nie podejrzewając wyciągnęli swe miecze, jednak Berdych zamiast rzucić się na nich z bronią wypowiedział magiczną formułkę przypalając im lekko stopy, na tyle że padli na glebę gasząc płonące i zasikane hajdawery. Tymczasem Vince, roztarłszy obolały czerep dobył bezceremonialnie tasak. Któryś z napastników zakrzyknął, że przyszli policzyć się za wysadzenie knajpy, za Ricka i masowe groby w dolinie jakiejś rzeki. Było to jego ostatnie zdanie - wymiarami ani krzepą nie dorównywali nawet przebrzydłemu orkowi, padli szybko porąbani na błotniste podłoże. Widząc, jak Vince rozprawił się z pozostałą dwójką, lepiej było nie zostawiać świadków. Cofając się z krwawiącymi kikutami nóg niedoszli napastnicy nie pożyli długo. Jeden cios berdysza strącił głowę jednego napastników, a drugi padł zemdlony. Berdych jednak nie dał nabrać się na zawał serca rozgniatając czaszkę nieprzytomnego swoim ciężkim wojskowym buciorem. Vince otrząsnął ramiona i rozejrzał się po okolicy. - Niech to jasny chuj. Dwa-dwa, brudasie. Te pokurwy są od kurwiarzy z dzielnicy portowej. Ale to może poczekać - dorzucił w przestrzeń nie opuszczając tasaka. - Wypierdalaj w tamtą mańkę - wskazał orkowi kierunek ostrzem. Berdych stanął zdziwiony, liczył na dalszą walkę, jednak ta mogła poczekać. Jednym ruchem łapska ściągnął trupy ze środka uliczki pod ścianę. Krwawy ślad jednak znaczył trasę trupów. Nie było rady, trzeba było oddalić się z miejsca wypadku. - To jeszcze nie koniec pizdo! - Rzucił na odchodne. Teraz jednak miał inny priorytet, trzeba było odwiedzić port, ale to może jutro.Ruszył w kierunku dzielnicy portowej, szukając dobrej knajpy, w której mógłby napić się i zaspokoić się z jakąś dziwką. Vince ruszył w przeciwnym kierunku, byle dalej od baraków straży. Wstąpił na odpoczynek do lokalu tylko dla ludzi, w którym za niedużą sumę zakupił alkohol, surowe mięso i obiad. Do wieczora siedział i pił, obserwując otoczenie z przyłożonym do twarzy przyszłym stekiem.

16-04-2018, 19:54	#104
Feniu Reputacja: 1	Knajpa "Świński ryj" w dzielnicy portowej miała opinię jedną z większych melin w mieście. W sam raz zatem nadawała się na odpoczynek takiej postaci jaką był Berdych. W Świńskim ryju, były też wszelkiej maści panny, wdowy i mężatki na wynajem. Wchodząc do środka zrobił szybki rekonesans. Jak zwykle o tej porze w środku było tłoczno, duszno i śmierdziało alkoholem oraz różnymi innymi wydzielinami, o których kulturalnym ludziom lepiej nie opowiadać. - Wiktor, jakże miło gościć znów tych twoich zacnych progach - odezwał się do dryblasa stojącego za szynkwasem. - Słyszałem, że ruch w interesie dobry, ale blednie to w obliczu rzeczywistości. - ciągnął dalej - Panienki jakieś masz, bo potwornie jestem spragniony. Wiktor obejrzał się tylko na Berdycha nie wymawiając żadnego słowa skinął na jednego z drabów przed wejściem na pięterko by ten przyprowadził oczekiwaną partnerkę wieczoru. Właściciel nie był zbyt rozmowny, bo i nie mógł być królewscy obcięli mu język, bo paplał nim za dużo. Reszta wieczoru minęła całkiem przyjemnie, w Świńskim ryju oczywiście nie obyło się bez incydentów. Kilkoro panów wynieśli, innych wyrzucili.

17-04-2018, 22:45	#105
hen_cerbin Reputacja: 1	Kuba Wróbel jeszcze w porcie sprzedał niepotrzebnego już wierzchowca bogatemu zagranicznemu kupcowi (w końcu zamierzał teraz ujeżdżać fale) nieco poniżej wartości, targując się wyłącznie dla pozorów i przyjemności, zasugerował podobną rzecz Eldredowi i za kilka monet wynajął poleconych mu tragarzy z lektyką. Jedną z najlepszych metod poruszania się w ukryciu jest ostentacyjne poruszanie się na widoku. Lokator wiadomego magazynu w życiu nie pomyśli, że ktoś kto ma go obserwować może robić to centralnie z ulicy, wypytując tragarzy o każdy budynek, który uznał za ciekawy, a który był po drodze do karczmy, gdzie spodziewał się zastać resztę zespołu. Oprócz wygody wynikającej z siedzenia na poduszce, przyjemność sprawiało mu też odgrywanie zagranicznego kapitana. Eldred był oczywiście zaproszony, mag zapewne równie dobrze potrafił udawać kogoś obecnego w "wyższych sferach", z nazwijmy to "awansu społecznego". __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

18-04-2018, 22:42	#107
Ryo Reputacja: 1	przywitawszy grafomanią, krwią i flakami [error: boobs not found] - To miało być najpierw tam, a potem tam. Jasnowłosa chuda postać mamrotała coś do siebie pod nosem przyglądając się paru konkretnym budynkom. Nie wyglądała na kogoś, kogo by interesowało otoczenie. - Więc wychodzi na to, że jeden chuj gdzie pójdę, to i tak się znajdzie - R. dodała obojętnym głosem i wzruszyła ramionami obserwując okolicę. Poczuła szarpnięcie w nogawce, ale nie spojrzała na dół. - Ts, jeśli ma to sprawić, że przestaniesz pierdolić mi nad głową, to powiem Ci, że widziałem Lorenza. Szedł z jakimś ścierwami, którym przydałoby się zrobić “papa” ze swoim życiem - szeptało coś na dole do niej. - Chodź, bo się zaczynam nudzić. - Prowadź. Nie zamierzam ci tym razem przeszkadzać, jeśli faktycznie prowadzisz mnie do niego. Przeszli sobie jak gdyby nigdy nic, między tłuszczą zajętą albo piciem, albo biciem, albo drzemiącą… czynności, którymi zajmowali się mijani, były tak nieinteresujące, że R. wolała w pewnym momencie rzucić w kogoś kuflem, żeby zrobiło się ciekawiej. Lecz nie na to była pora. Nie rozpraszała się. - Idź do zaplecza - niewidzialny towarzysz rzucił szeptem. R obserwowała czarną smugę na ziemi, pełzającą szybko po ziemi niczym wąż. W międzyczasie w jej okolicach ktoś się przewrócił, wrzeszcząc i łapiąc się za łydkę, z której pryskała krew. Szybko wyszło na jaw, że nieszczęśnik stracił kawałek nogi, jakby jakiś piekielny pies ukradkiem wyszarpał z niej mięso. Kobieta skorzystała z zamieszania. Była gotowa potrącić jeszcze paru niepotrzebnych przechodniów typu dziewka karczemna. Czy tam karczmarz. Niemniej nie było to potrzebne. Drzwi w zapleczu były wyłamane. - Tyle lepiej - stwierdziła jasnowłosa, widząc odblokowane przejście i wślizgnęła się przez nie na dół. Teraz zostało szukać mrocznego towarzysza. Co nie było sztuką nader trudną, bo jego drogę znaczyły ślady krwi. R. nie zależało na zamknięciu drzwi, bo przynajmniej nie musiała trudzić się z załatwianiem sobie światła. Później było troszkę głośniej, lecz ciemniej. Jeden trop wymieniła na inny. Dosłyszała głosy najpierw jednego faceta, później drugiego. R. nie miała pojęcia, czym się tam zajmują. Bardziej zainteresowały ją samoistnie otwierające się drzwi, czego draby chyba nie zauważyły. Do czasu, gdy w pomieszczeniu znalazło się o jedną osobę za dużo. Ale na to zrobiło się troszkę za późno, gdy kobieta bezszelestnie i szybko wkroczyła do pomieszczenia i przeszyła szyję najbliższego, stojącego tyłem do niej typa, na wylot. Później przeciągnęła go w swoją drogę i wbiła mu nóż prosto w rdzeń, przerywając mózgowi połączenie z resztą ciała. - Trochę chujowo dbacie o widownię, też chciałam popatrzeć - odrzekła beznamiętnym głosem, mając tak wyjebane na nich. Mogła się lepiej skupić na dobijaniu wataszki. Wyciągnęła nóż z karku zbira, a jego ciału pozwoliła opaść na bok na podłogę. Walka nie miała być widowiskowa, tylko krótka i dobitna. Goście chcieli chyba rozpocząć walkę, ale jednego wcięło - dosłownie. Czarna masa “wybiła” się z podłogi, zalewając typa, który wił się po pomieszczeniu, próbując bezskutecznie zrzucić z siebie to coś. Jego walka też szybko się skończyła, z tym że poleciało więcej krwi - mroczny byt bardziej lubił rozrywać się w walce. Dokładniej - to innych, i dodatkowo pożreć, jeśli miał na to czas. Nieszczęśnik, którego napadła mara, nie miał już nie tylko głowy - coś obrzydliwie trzasnęło w środku ciała i stwór… wyjął kręgosłup z powyrywanymi mięśniami i innymi wiązadłami. Pozostały przy życiu typ zdecydował się walczyć z kobietą, ale długo to też nie potrwało. Dwóch na jednego to walka nie tylko łysego, ale też pechowca, który natrafił na przeciwnika z nietypowym towarzyszem. Nie było jednak sensu znęcać się nad wrogiem, który został poddany egzekucji. R. podeszła do czwartego typa. - Lorenz? Opuchnięte oko z trudem się otworzyło. - Kim jesteś? - zakaszlał puszczając bańki krwi. Jeden rzut oka wystarczył by dostrzec, że nie obeszli się z nim po gentelmeńsku. Kilka ran ciętych, sporo siniaków pokrywających żebra. jak nic połamane, co do jednego. Na dokładkę musiały przebić płuca. Otoczenie i sytuacja nie sprzyjały rozmowie. Cień masakrował ciała zabitych zbirów, to wyrywając kończyny, to wdzierając łapą do ust i wyciągając narządy… Obrzydliwie coś chlupało, to trzaskało, a potem słychać było perfidne mlaskanie. - To ja, Er. Przychodzę od hrabi Doriana. Nie mów więcej niż to, co musisz mi przekazać - dziewczyna musiała skupić się chwilę na dogorywającym Lorenzie i ignorować poczynania potwora. Jedyne co mogła zrobić, to towarzyszyć mu w ostatnich chwilach życia, bo nie umiała go nareperować na tyle dobrze, żeby mógł dłużej dychać. - Co za niespodzianka - wychrypiał - Moja przeszłość się o mnie upomniała - skinął w kierunku trupów - Ale jest ważniejsza sprawa, hrabia wysłał mnie i… Głowa Lorenza opadła na pierś. - Wysłał mnie z wynajętymi zbirami by znaleźć zleceniodawcę niedoszłego zabójstwa hrabiego. W dokach… szlag. Znajdz tych gnojków, oni wszystko wiedzą. Khe - splunał krwią - miałem być łącznikiem z hrabią jak wykonają robotę. - Jak się zwą ci gnoje, jak wyglądają? - R. starczyłoby mniej słów ze strony Lorenza, ale nie czuła potrzeby karcić przyszłego nieboraka za niepotrzebną gadatliwość. - Jeden to szpetny półork z kurewsko wielką siekierą. Drugi to grubas, też szpetny. Był też ... R. przerwała mu. - Na świecie sporo takich znajdę. Miana i szczegóły, konkretnie. Nie rozgaduj się, szczędź płuca - poprosiła go, ściskając go delikatnie na dłoń. Cień tymczasem wyrwał serce któremuś typowi i chciał podsunąć R., nie bacząc na sytuację. Dziewczyna jednak spoglądała tylko na Lorenza, ręką odgoniła lekko Cienia, żeby nie przeszkadzał. - Kurwa, kobieto. Jak zobaczysz ich to nie pomyślisz takiej kompanii z nikim. Był też, kurwa, nie uwierzysz pirat, miał kapelusz, rapier i wszytko, tylko mu drewnianej nogi brakowało. I papugi… khe khe. Ale sam gadał jak papuga… - zaczął charczeć - … byli też inni, taki mały złodziej i taki z łukiem, i jeszcze taki co dziwną magią się posługiwał. Znowu opadła mu głowa. - Jeszcze nie umarłem… moje buty… pochowajcie mnie w butach, to najwygodniejsze buty... - Imiona podaj! - R. przerwała kolejny, niepotrzebny wywód konającego. Nie był to czysty gniew, ale głos był bardziej dominujący niż poprzednio. - Pochowamy cię jak najlepiej się da. Pomścić też jak najlepiej się da, bo tamci to pewnie tylko płotki byli. Daję ci słowo. - Wiedziałem, że mogę na ciebie liczyć… tylko pogrzeb bez rozgłosu, bo wierzyciele się zjadą i będzie chryja. Jak nic wykopią mnie skurwysyny. - Jak cię wykopią, to po nich nie będzie co wykopywać. Oto się nie bójtaj. Ale zrób mi przysługę. Podaj imiona tych kolesi co mam znaleźć i po czym ich konkretnie poznam. Pirat. Jakiś złodziejaszek. Ork z toporzyskiem i gruby brudas. - Toć mówię jak wyglądają. Orka Berdych wołali, a grubego Vince. Pirata to chyba od małego ptaszka, Wróbel. I surwiel o dziwacznym imieni na “I” jakoś. Czuje zimno… - Wybacz, nie zamknęłam drzwi za sobą. Ale to nie będzie jakoś nader potrzebne. R. po zastanowieniu zdjęła z siebie upaprany do reszty krwią płaszcz. - Nie mam nic lepszego, wybacz - obłożyła nim Lorenza w akompaniamencie zobojętniałego głosu. - To nie od przeciągu… zlałem się jak mi wpierdol spuszczali i leżę w szczynach. Kurewsko ciągnie od podłogi… Cisza przedłużała się, w końcu jasne się stało, że Lorenzo odszedł. R zabrała jedynie swoje “zabawki” z płaszcza. - Cieniu, opuszczamy lokal. Nikt jej jednak nie odpowiedział. Była sama w pomieszczeniu z czterema trupami,w tym trzema doszczętnie poszarpanymi i zmasakrowanymi. - No to opuszczę sama - chyba za bardzo rozgadała się z Lorenzem. Na górze zrobiło się podejrzanie głośno. Zbliżając się do góry, R. usłyszała dźwięk rozwalanego szkła, a później spore łupnięcie w akompaniamencie przekleństw. Cień zaś był o krok od skręcenia dziewce karczemnej karku. Ta zdążyła się ocknąć i gdy zobaczyła demona, prawie by wydarła japę na cały głos. Prawie, bo wnet została ogłuszona kopniakiem w głowę od białowłosej. Nieprzytomna nie powinna sprawiać takich problemów. Zresztą czasem trzeba mieć wyjebane na to i byćpojebanym jakimś, żeby wykarastać się z takich czy innych tarapatów. - Dobra, starczy ci wielbicieli, Cieniu - zabójczyni rzuciła jakby od niechcenia do cienistego, powstrzymując go od dalszej jatki. - wiejemy stąd, póki jest jak. Korzystając z zamieszania R. z Cieniem opuścili lokal. Ten drugi co jakiś czas robił zamieszanie w karczmie, żeby dało się wyjść z pomieszczenia, a kiedy wyszli na zewnątrz, Cień wrócił na swoje prawowite miejsce. R. nie czekała na to, aż ktoś ją przyłapie na miejscu, tylko przebiegła szybko i cichcem miasto. Le parkour __________________ Every time you abuse Schroedinger cat thought's experiment, God kills a kitten. And doesn't. Na emeryturze od grania.

20-04-2018, 23:55	#108
hen_cerbin Reputacja: 1	Po drodze do Wężowego Oka Wróbel kupił jeszcze nowe ubrania, by wyglądać bardziej egzotycznie, a także papugę, by dopełnić wrażenia. To pierwsze zaproponował też magowi, w końcu chcieli, by ich wpuszczono i potraktowano jak VIPów. Po namyśle zrezygnował z łaźni - na pewno będzie w burdelu, a w kąpieli z pięknymi kobietami też może być ciekawie. - Może zaprosimy też resztę zespołu? - zapytał sugerując powrót po innych przed udaniem się do domu uciech (i ewentualnie, rzeżączki). __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

12-04-2018, 21:40	#101
Komtur Reputacja: 1	Eldred dogadał się z Wróblem i zainwestował jedną trzecią złota w marynarski interes. Słabo się na tym znał, ale czuł że taka krypa może w przyszłości uratować jego czarodziejskie dupsko. Kolejną jedną trzecią zdeponował w krasnoludzkim banku Lichmann Brothers, tak na wszelki wypadek. Resztę zostawił sobie na zabawę i co najważniejsze na wkupne w łaski miejscowej gildii złodziei. Z miejscowymi łotrami zawsze warto było dobrze żyć, o czym już się przekonał w poprzednim mieście. Kontakt nawiązał już podczas sprzedaży zdobycznej chabety w dokach, poprzez wozaka Flicka, ale na pełniejsze zapoznanie z "chłopakami" musiał jeszcze trochę poczekać. Gdy załatwił to co miał załatwić udał się z kumplami na balangę. Marzyły mu się świeżutkie małże wyjadane z pępka (lub może innego miejsca) egzotycznej tancerki, zapijane od czasu do czasu, południowym zamorskim winem.

12-04-2018, 23:33	#102
Mike Reputacja: 1	Nie uwierzycie jakież to nieszczęścia chodzą po ludziach… i elfach. Nasi herosi rozdzielili się by zająć się zabezpieczeniem majątku. Później mieli się spotkać w Pasiflorze, lokalu o nie wyszukanej opinii i takiej samej klienteli. Ot, tak by się nie wyróżniać. - Ty patrz - jednooki niedogolony drab szturchnął kompana, ten zerknął spod kapelusza. - No i? - Widzisz, ten tam kurdupel, patrzaj podobny do tego z obrazka - wyciągnął zza pazuchy wymemłany list gończy. - Dyć to baba na obrazku, a ten to chłop - kapelusznik splunął i zsunął z powrotem kapelusz na oczy by drzemać. - Toć to elf, u nich wszystko jedno. - Nie wszystko - dobiegło spod kapelusza - w zamtuzie sprawdziłem. - Po chuj żeś do zamtuza do elfiego chłopa chodził? - niewygodnie zainteresował się jednooki. - Po chuj mi pokazujesz tego kurdupla - zmienił temat kapelusznik. - Jak mu upitolimy łeb to nikt się nie jorgnie, że to chłop nie baba. Z gęby pasuje. - Głupiś Romuś, głupiś… ale głupi ponoć ma szczęście. - Kapelusznik poprawił kapelusz i napiął kuszę. * Elbrett pił a wszyscy wokoło skandowali: - Jeszcze jeden, jeszcze jeden. Odstawił z rozmachem kufel i nawet bez przymierzania rzucił nożem trafiając w centralny filar podtrzymujący dach karczmy. W sam środek. Tak jak trzy poprzednie noże. - Jeszcze! -zawołał, a ktoś usłużny podał mu kolejne naczynie. Ujął je i pijąc przeszedł kolejnych kilka kroków, był tuż koło drzwi. Rzucił kufel na podłogę i kolejny nóż drgał w centralnym filarze. - Trzymaj drzwi i dawaj kufel - zaordynował Dycha i pijąc wyszedł na ulicę… Klienci karczmy z napięciem czekali aż kolejny nóż wykwitnie przy pozostałych. I doczekać się nie mogli. Nie wiedzieli niestety, że dyliżans pocztowy miał opóźnienie i akurat dziś skrócił sobie drogę jadą pełnym galopem tuż koło karczmy. * - Och Lorenzo - głos dziewczyny wyrażał udawane oburzenia na fakt, że jego dłoń zbłądziła nie tam gdzie powinna. Cóż sam fakt, że siedziała mu na kolanach mało nie wydłubując oka sutkiem sterczącym pod materiałem sukienki mógł mieć coś wspólnego z chwilowym zanikiem dobrych manier. Jednak nic więcej stać się nie mogło. I to nie dlatego, że karczmarz łypie na mnie zza szynkwasu. Otóż nagle usłyszał on zza pleców głos: - Krótki czy ja dobrze widzę? Toż to sam sprawca mego upodlenia i obiekt mej zemsty. Lorenzo wstał nagle zrzucając dziewczynę z kolan, ale zatoczył się niespodziewanie. Z trudem utrzymał równowagę łapiąc się stołu. Dziwnie ospała dłoń ledwo odnalazła rękojeść rapiera. Wyjąć go nie zdążył, po podłoga uderzyła do w plecy. Z przewróconego stołu spadł dzban wina z importu. Miało ciekawy bukiet i niespotykany smak… - Ptaszki ćwierkały, że się tu pojawiasz - przybysz rzucił sakiewkę dziewczynie i gestem kazał jej znikać. Ta nie czekała ani chwili. Przybysz przykucnął przy Lorenzo i odebrał mu rapier. - Porozmawiamy o procentach, które narosły od strat… długo porozmawiamy. * Jak już mówiłem, nie wszyscy dotarli na miejsce spotkania. I coś mówiło przybyłym, że warto by wychylić kielich czy dwa ku ich pamięci. Karczmarzu nalej wszystkim.

18-04-2018, 22:01	#106
Komtur Reputacja: 1	Eldred zanim zjawił się na umówione kompanijne spotkanie w "Świńskim Ryju", to zaprosił Wróbla na obiad. Za jego radą także wynajął lektykę i jak paniska, zjawili się u "Piekielnego Amaro" by zjeść najlepszy i najdroższy posiłek w mieście. Żarcie rzeczywiście było z najwyższej półki, a kelner był istnym źródłem informacji na temat miejscowych rozrywek. I tak miedzy marynowanymi węgorzami, a pieczonymi polędwiczkami w sosie kurkowym, dowiedzieli się o najdroższym zamtuzie "Pąsowej Galadrieli", gdzie tylko same elfki klientów obsługiwały. Mniej prestiżowe, ale równie przyjemne (o ile nie bardziej, ze względu na mnogość rozrywek) było "Wężowe Oko", które serwowało nawet i krasnoludzice, jeśli takie było życzenie klienta. Egzotyka tego miasta była wprost oszałamiająca. Eldred po deserze składającym się z pucharu lodów z zamorskimi owocami, skłaniał się odwiedzić "Wężowe Oko", miał kilka zachcianek, a elfki jakoś mu się za chude wydawały. Decyzję jednak pozostawił Wróblowi, niech gość i wspólnik, zadecyduje o wisience na torcie.

21-04-2018, 21:41	#109
psionik Reputacja: 1	Ialdabode spędził wieczór całkiem przyjemnie i niespodziewanie spokojnie. Być może to zasługa ekskluzywnego lokalu? A może dwóch skrytobójców z ugotowanymi mózgami, którzy grzecznie leżeli nieopodal w zaułku? Dość powiedzieć, że mag mógł wykąpać się w ciepłej wannie z dwiema nad wyraz młodymi dziewkami i spędzić tak dobrą noc, że poranek zastał go dopiero wczesnym południem. Ubrawszy się, dopił resztki szampana i ruszył na dół. Na swoją łysą głowę, ponownie założył kaptur i zjadłszy szybkie śniadanie składające się z jajecznicy na boczku, ze świeżymi pomidorami, szczypiorkiem i pajdą ciepłego jeszcze chleba, wyszedł na miasto. Przeszukanie miasta wydawało się być karkołomnym, jednakże mężczyzna miał doświadczenie i ledwie muskał umysły mijanych ludzi zajętych swoim życiem, pędzącym nieustannie i bez celu do przodu, nie mogącym wyrwać się z rutyny codzienności. Przyzwyczaił się do tej szarości, nie dostrzegał jej, natomiast jego towarzysze to banda na tyle kolorowa, że rzuca się w oczy, nawet jeśli nikt nie wysila się, by ich zapamiętać, więc po parunastu minutach złapał pierwszy trop. Uśmiechnął się i przyśpieszył kroku.

22-04-2018, 00:11	#110
Mike Reputacja: 1	R R niedługo musiał szukać znajomych świętej pamięci Lorezna. I o dziwo opis zgadzał się w stu procentach. Tu imiona na nic by się nie zdały. Przykucnęła na krawędzi dachu zwabiona odgłosami walki. I faktycznie gruby brzydal napierdalał równie urodziwego półorka. Najwyraźniej Lorenzo nie wszystko jej powiedział. Ale najlepsze dopiero nadeszło, dołączyło czterech miejscowych drabów i… zostało zabitych do spółki przez grubasa i półorka. A potem rozeszli się z grubsza jak przyjaciele: - Wypierdalaj w tamtą mańkę - To jeszcze nie koniec pizdo! Mogła po dachach śledzić tylko jednego z nich, powinien doprowadzić ją do reszty. Wybrała zielonoskórego. Wyglądał ciekawiej. Kuba i Eldred Ci dwaj wiedzieli jak korzystać z życia, rozbijali się lektykami po porcie jak paniska. Nawet nie wiedzieli jak blisko byli wylądowania w wodzie za sprawą ciągu pytań Wróbla. Ale opłata ekstra jaką dorzucił Kuba rozjaśniła chmurne oblicza tragarzy. Opłacało się wydać te parę złociszy. Poza masą niepotrzebnych informacji dowiedzieli się, iż wskazany magazyn jest siedzibą Bractwa dokerów. Każdy statek musiał wynajmować dokerów do rozładunku. A ceny ostatnio podskoczyły… było co prawda kilku co na lewo taniej brali fuchy. Ale zrobili to tylko raz. Ponoć wykluczono ich z bractwa… najwyraźniej z tego żalu opuścili miasto, bo nikt ich nie widział już potem. Złe języki rozpuszczały także plotki, iż Bractwo dokerów zajmuje się innymi rzeczami, całkiem niezwiązanymi z rozładunkiem. Ale wszak to były pomówienia. Bo szanowane bractwo nie mogło nic nielegalnego robić, prawda? Berdych i Vince Berdych i Vince nie wiedzieli ile ich łączy, obaj spędzili wieczór oddzielnie, ale rozrywki mieli podobne. A i efekty następnego dnia mieli identyczne. I żaden z nich nie wiedział, że jakieś gówno przykleiło się im do butów. Obu. Co prawda ucieczka z miejsca zacieśniania stosunków między rasowych pozwoliło urwać się ogonem, ale nie co dzień spotykana aparycja pozwoliła ich odnaleźć ponownie. W obu przypadkach byli to osobnicy nijacy, nie rzucający się w oczy, ale o oczach i uszach bystrych. Nie wiedzieli także, że jednego z tych nijakich osobników zauważyła niewiasta rozmawiająca z cieniem. I nie było to nic dziwnego, gdyby on jej nie odpowiadał. Ialdabode Szukania w myślach mieszkańców było jak moczenie stóp w rynsztoku, ale opłaciło się. Vinca z nich znalazł szybko. Dochodził do lokalu, gdy nagle zgubił rytm kroków. Natrafił na umysł, gdzie obecny był Vince. Zanim cokolwiek więcej wyczytał umysł zatrzasnął się przed nim. Dobra wiadomość była taka, że nie był to biały mag, zła… że takich sztuczek uczono królewskich wywiadowców. Ialdabode muskając umysły rozpraszał umysł po całej ulicy, nie zwracał uwagi kogo czyta dopóki nie znajdował tego czego szuka. Nie zdążył zauważyć kto był agentem. Ulica była ruchliwa, czy to był ktoś idący gdzieś? Może który z żebraków, może klient karczmy widocznej kilkanaście metrów dalej. Co gorsza, ten ktoś wiedział, że kapitan gdzieś tu jest. R Nocna obserwacja wyczynów półorka było zajmujące, nie wniosło nic do sprawy, ale kondycji nie jeden mógł mu pozazdrościć. Ba, można by ocieplić nią i kilku… hmm, obyczajnie miało być. Więc ujmijmy to tak, choć fizjonomia mogła dostarczać kobiety, to po zgaszeniu światła przestawał ona mieć znaczenia. Rankiem zauważyła, że nie tylko ona zabija czas podglądaniem półorka. Szpicel nie rzucał się w oczy. Zauważyła go przypadkiem. Z jakiegoś powodu obserwował Berdycha, a skoro ten pracował dla hrabiego, to musiała zareagować na to jakoś. Siedział dwa stoliki od jedzącego śniadanie półorka.