Zapatashura

 

Lady

- Kapłanka nie była nieprzychylna moim awansom. Uważa się, niesłusznie, że Ilmateryci lubują się w cierpieniu. Jest to jednak cecha wyznawców Loviatar. Ilmateryci chcą ulżyć w cierpieniu innym, nawet jeśli wiąże się to z ich własnym bólem. Jak każdy jednak, szukają też ulgi we własnym bólu, a jej tę ulgę zaoferowałem. Po modłach w kapliczce, gdy wierni zaczęli się rozchodzić, złapałem ją ukradkiem za pośladek. Była ubrana bardzo skromnie, może nawet niechlujnie, ale miała sprężyste, wysportowane ciało. I tamtego wieczoru mnie nie odepchnęła.
Connor westchnął nieoczekiwanie i oczy mu się rozszerzyły, choć przecież ciemnoskóra nie przeczytała jeszcze niczego szczególnie pikantnego. Lei przygryzła dolną wargę, przykładając do niej wskazujący palec.
- Ciekawa jestem, czy postanowił zrobić sobie życiowe wyzwanie w dzieleniu łożnicy z jak największą ilością kobiet - zastanowiła się na głos, ale cicho, ciekawa co było dalej.
- Brak sprzeciwu potraktowałem jako zachętę - kontynuowała po cichu dziewczyna. - Pieściłem mocno jej tyłeczek, a ona w ciszy odprowadzała wzrokiem wiernych. Podniecało ją to. Gdyby była na mnie zła za to, czego się dopuściłem, bez trudu złamałyby mi rękę. Ja jednak nie poprzestawałem. Przesunąłem dłoń wyżej i wsunąłem ją pod luźne spodnie. Jej skóra była gorąca, mimo ochładzającej się pogody.
Connor milczał i wyglądał na bardzo skupionego. Wzrok uciekał mu jednak od czasu do czasu w dół. Lei milczała, nie chcąc przeszkadzać czytającej dziewczynie. Musiała przyznać, że takie opowieści brzmiały bardzo przyjemnie dla ucha i nie tylko. Zaczynała czuć ciepło w podbrzuszu, zerkając to na Siri to na Connora. I dostrzegła, czemu jej kolega tak mocno reagował na opowieść. Ciemnoskóra, pod stołem, położyła mu na kroczu swoją nagą stopę, bezwstydnie masując jego przyrodzenie przez materiał spodni.
- Pieszczota odsłoniętego ciała była dla niej równie przyjemna, jak dla mnie. A może nawet bardziej? Gdy ostatni wierny zniknął z jej oczu, poprosiła jednak, bym przestał. Bez przekonania. Nawet nie starała się, by brzmiało to szczerze. Więc nie przestawałem. Wprost przeciwnie. Pociągnąłem jej spodnie w dół - to ostatnie zdanie Siri przeciągnęła wyjątkowo długo i mrugnęła do Lei.
- Wiedząc, że pisze takie rzeczy też dałabym mu pociągnąć w dół swoje - wymruczała rudowłosa, nie mogąc się powstrzymać przed zezowaniem na stopę dziewczyny. I na jej piersi. Pobudzenie sprawiało, że nawet nie próbowała tych spojrzeń ukrywać.
- Możesz docenić jego kunszt i zsunąć je teraz - zaproponowała Siri, wytrącając się z rytmu czytania. Na zachętę sama zsunęła dłoń, która zniknęła pod blatem. Odchrząknęła i zaczęła czytać dalej.
- Robiła się wilgotna, ale do penetracji była daleka droga. Nie planowałem jej zresztą tamtego wieczoru. Nie chciałem jej do siebie zrazić. Nie musząc się jednak przed nikim kryć, chętnie złapałem jej nagi tyłek w obie dłonie. Zakręciła nim kusząco. Może celowo, a może to był odruch jej ciała. Bez znaczenia.
Stópka śmiało nacierała na krocze milczącego Connora. Spodnie wybrzuszały mu się z każdą chwilą bardziej, i bardziej, i bardziej. Jakby rosnące przyrodzenie miało je rozsadzić. Ależ musiał być wielki! Lei zrobiło się sucho w ustach, kiedy z trudem odwracała spojrzenie od tego widoku.
- Muszę przestać chodzić w spodniach - wymruczała niezadowolona, spoglądając w dół na siebie. Potem jeszcze na Connora. A potem nie wytrzymała i rozpięła guziczek swojej dolnej garderoby. Tylko tyle i aż tyle.
Siri uśmiechnęła się szeroko.
- No wiesz, zawsze możesz je zdjąć - stwierdziła. Mruknęła i pokręciła się na krześle, szukając wygodniejszej pozycji. Kiedy podjęła się dalszego czytania, głos lekko jej drżał.
- Padłem na kolana, choć przyznaję z perspektywy czasu, że w kapliczce mogło to być trochę obrazoburcze. Wtedy jednak musiałem pocałować te dwie, prężące się półkule. Oparła się o ławkę i wypięła w moim kierunku. Chciała przyjemności. Potrzebowała tego.
Connor też sprawiał wrażenie, jakby chciał coś zrobić z nieustającą pieszczotą, która pobudzała go, ale nie dawała spełnienia. W przeciwieństwie do rudowłosej nie ośmielił się jednak rozpiąć spodni. Lei natomiast nie posunęła się dalej. Zamiast tego wpadła na inny pomysł i zsuwając trzewiczek ze stopy, wyciągnęła nogę i dotknęła palcami łydki Siri, sunąc po niej w górę i nie spuszczając teraz już spojrzenia z dziewczyny. Ciemnoskóra wydała się tym zdziwiona. Zawiesiła głos. Zaraz jednak się uśmiechnęła i Leilena poczuła, jak Siri powoli przesuwa nogę na bok. Nie za daleko, żeby nie stracić równowagi, ale dość by nic nie przeszkadzało rudowłosej w dalszej wędrówce.
- Widziałem, że była wilgotna - podjęła. - Bardzo kusiło mnie, by ugryźć ją w tyłek. Nie mocno. Tak, by ją pobudzić. Ale ona miała już dosyć bólu. Musiałem być delikatny. Przesunąłem językiem wzdłuż całej jej mokrej kobiecości, a potem wyżej, między pośladkami. Zadrżała.
Lei pomyślała, że ten mężczyzna musiał czerpać sporo przyjemności z samego opisywania tych niecnych czynności. Była coraz bardziej ciekawa zawartości tutejszej biblioteki, a stopa rudowłosej sama z siebie sunęła powoli po udzie Siri, docierając coraz dalej i dalej, aby bez zawahania dotknąć tego co najważniejsze. Leilena szybko poczuła na swojej stopie dłoń ciemnoskórej. Nie miała zamiaru jej jednak zatrzymywać, wprost przeciwnie - nakierowała ją na najczulsze miejsce. Mongle wyraźnie poczuła miękkie, kręcone włoski i sporo wilgoci.
- Wziąłem tę reakcję za dobrą monetę - głos dziewczyny co jakiś czas się łamał. - Przyssałem się na chwilę do jej łechtaczki i nie dała już rady zapanować nad głosem. Jęknęła głośno i ugięły się pod nią kolana. Trzymałem mocno jej biodra i tylko dzięki temu nie opadła na ławkę.
Connor też miał już problem z opanowaniem. Z tak bliska Lei dobrze słyszała, jak dyszy. Nie mógł się też zdecydować, czy zamknąć oczy i dać się pochłonąć przyjemności, czy spoglądać to na jedną, to drugą koleżankę. Narratorkę bardzo to bawiło i kiedy tylko podchwyciła spojrzenia chłopaka wolną dłonią obnażyła jedną ze swych piersi. Różowy, naprężony sutek mocno kontrastował z jej skórą. Lei aż westchnęła na ten widok, uśmiechając się do Siri, pomimo, że uwaga tamtej skupiona była na mężczyźnie. Rudowłosa dużym palcem u stopy odnalazła to czego szukała, twardą wypustkę w miękkim i wilgotnym otoczeniu. Zaczęła ją ostrożnie trącać i masować na boki, jednocześnie sama mimochodem rozpinając guziki swojego kubraczka.
- Och… - jęknęła ciemnoskóra. - Wy mnie chyba w ogóle nie słuchacie - udała oburzenie. - Może mam się przysiąść bliżej was, byście się w końcu skupili?
Connor spojrzał niepewnie na Lei. A zaraz potem przełknął ślinę, spoglądając z góry na odsłaniany dekolt. Dekolt dodatkowo zasłaniany przez koszulę znajdującą się pod kubraczkiem. Z drugiej strony Leilena doskonale zdawała sobie sprawę, jak cienka jest ta koszula. Nie przerywała rozpinania i ruchów stopy.
- Słuchamy! - zapewniła Siri. - Ale skupimy się jeszcze lepiej, kiedy usiądziesz Connorowi na kolanach. Patrz, to będzie wygodniejsze niż te krzesła - zapewniła, starając się nie patrzeć przy tym na wielkiego chłopaka.
- Też tak uważasz Connor? - nowa koleżanka obrzuciła go sugestywnym spojrzeniem.
- Tak - przełamał się w końcu, a potem pokiwał głową. - To biblioteka, chyba nie powinniśmy krzyczeć przez stół.
Ciemnoskóra była bardzo zadowolona z takiej odpowiedzi. Klepnęła pod stołem stopę Leileny i bez ociągania wstała z krzesła. Kręcąc biodrami obeszła stolik. Odsłonięta pierś falowała kusząco przy każdym kroku.
- No to siup - zachichotała, siadając na zaoferowanych kolanach. Od razu rozłożyła szeroko nogi, może dla równowagi, ale raczej by ułatwić rudowłosej wstęp między jej uda. Nie marnowała też czasu i od razu położyła dłoń na wybrzuszeniu w spodniach Connora. Ten zareagował cichym jękiem i bezskuteczną próbą zapanowania nad głupkowatym grymasem zadowolenia.
- Takie czytanie to ja rozumiem - zarumieniła się mocniej Lei, której wzrok przesuwał się z falującej piersi na nogi Siri i z powrotem. Kubraczek już rozpięty odsłonił całkiem wydekoltowaną koszulę z lekkiego materiału prawie wcale nie zakrywającego wyróżniających się na jasnej cerze sutków. - Tylko czy teraz dasz radę czytać, w tak wygodnej pozycji? - spytała, wymownie kładąc dłonie na udach drugiej dziewczyny i sunąc powoli po ich gładkiej powierzchni.
- Przekonajmy się - chrząknęła, by zapanować nad głosem. Położyła książkę na blacie, bo choć jedną z dłoni chciała mieć wolną. - Wtedy zamarła. Myślałem na początku, że szczytuje, ale była prawie zupełnie nieruchoma. I usłyszałem czyjś głos. Słaby i zachrypnięty. To jakaś staruszka wróciła do kapliczki. A kapłanka była naga od pasa w dół. Przed odkryciem chroniła ją tylko ławka.
Siri bardzo szybko znudziła się gładzeniem materiału spodni chłopaka i z dużą wprawą zaczęła rozwiązywać troczki. Sama była mocno podniecona, jej uda grzały prawie jak piecyk.
- Zaczyna się robić coraz ciekawiej - wyszeptała Lei, nie precyzując co ma na myśli, bowiem jej dłonie coraz bardziej i bardziej, prawie bezwstydnie, podwijały materiał. Zbliżyła swoją twarz i z namaszczeniem złożyła pocałunek na jednym z ud, kiedy łono Siri stawało się powoli widoczne. Wczorajsze wydarzenia sprawiły, że szybko zapominała o wstydzie i zahamowaniach w takich sytuacjach. Przecież ta dziewczyna sama prowokowała! I w końcu uporała się ze spodniami Connora! No, na tyle, na ile to było możliwe, siedząc mu na kolanach. Nabrzmiała i duża główka penisa wychynęła na widok rudowłosej, która miała głowę całkiem niedaleko.
- Nie mogła... mmm - mruknęła starsza koleżanka, gdy poczuła pocałunek. - Nie mogła pociągnąć spodni, bo by się wszystko wydało. Próbowała nie dać nic po sobie poznać i odpowiedziała na pytanie, mając nadzieję, że wierna sobie pójdzie. Nie poszła. A ja nie przestałem jej lizać i od razu odkryłem, że zrobiła się jeszcze wilgotniejsza.
- Nie dziwię się jej - skomentowała szeptem Leilena, zezując na penisa. To był dopiero drugi okaz widziany z tak bliska, aż oblizała się i lekko ugryzła udo Siri. Zaczęła sunąć mokrym językiem po ciemnej skórze, coraz bliżej najgorętszego punktu, który całkiem odsłoniła już i teraz jej oczy przesuwały się to w jedną, to w drugą, próbując ocenić, który widok lepszy. Oba kusiły na swój sposób, ale chłopak był jednak czymś nowym... czymś, czego jeszcze nie doświadczyła.
- Drżała, choć bardzo chciała się opanować. Głos się jej łamał, ale staruszka i tak chyba nie dosłyszała. Trwało to nie dłużej niż minutę i w końcu natrętna wierząca sobie poszła, a kiedy tylko to nastąpiło kapłanka przygryzła dłoń i doszła, dosłownie tryskając mi na twarz. Rzadko mogłem podziwiać tak silny orgazm, więc warto już było dla samej tej sceny. Przypływ mocy, który poczułem był jednak też nieprzeciętny. Ten dreszczyk niebezpieczeństwa i przełamanie tabu wyzwoliło więcej energii niż normalny stosunek.
Siri zamknęła książkę.
- I to tyle - stwierdziła, oddychając ciężko. - Mistrz H'arton opisał wiele takich sytuacji, w których silne emocje u partnera przekładały się na silniejsze źródło magiczne.

 

Zapatashura

 

Lady

I wszystko szło sprawnie, aż do chwili gdy cała trójka dotarła do zamkowego placu. Tam bowiem natknęli się na duże zbiegowisko. Nauczyciele zebrali się w grupce, a i uczniowie wychylali się z okien dormitorium, albo wyszli na placyk. Przez otwartą bramę, na karym ogierze, wjeżdżał właśnie blondwłosy elf, na spotkanie którego wychodziła lady Aurora.


- No tak - palnęła się w czoło Siri. - Nowy belfer. Ale sobie wybrał moment.
- Taki wymuskany elf - zachichotała Lei. - Nic dziwnego, że wszyscy się napalili. Pewnie wszędzie jest gładki jak i ja.
- U Connora ci ta gładkość nie przeszkadza - zauważyła.
- Bo to zupełnie inna gładkość. Tę Connorową bardzo lubię - powiedziała bez zawahania, uśmiechając się do dużego chłopaka. - Zresztą nie mówię, że przy tym elfie to źle. Nigdy jeszcze nie widziałam jak dwaj mężczyźni razem… no wiecie.
- Jak elf, to od razu lubi z mężczyznami? - spytała Siri.
- Nie wiem - przyznała niezrażona Lei. - Ale chciałabym to zobaczyć - zachichotała. - Mam nadzieję, że będzie dobrze uczył, skoro mu takie powitanie robią - znów zwróciła swoją uwagę na przedstawienie.
- Uczy obrony przed magią, a tego się w murach uniwersyteckich nie wytrenuje. To albo jakiś żołnierz, albo awanturnik. No i jak to elf, może ma sto lat, a może dwieście? Doświadczenie robi swoje - chłopak dołączył do rozmowy.
- A czy u nich sto lat to jeszcze nie dziecko? To dopiero dla mnie abstrakcja - Lei pokiwała głową, zbliżając się nieco do bramy, aby może coś usłyszeć z tego oficjalnego powitania.
- Nie, sto to już dorosłość - wyjaśniła ciemnoskóra. - Jak ja bym chciała być taka gładka gdy będę dobiegać takiego wieku - westchnęła.
Z daleka słychać było raczej słabo. Nowy nauczyciel zwinnie zeskoczył ze swego rumaka i ukłonił się dwornie przed panią rektor, która odpowiedziała równie wyszukanym dygnięciem. Pompa była godna szlacheckiego dworu… i trochę śmieszyła, skoro Lei wiedziała że w miejscowej bibliotece można się kochać zamiast czytać.
- No, to tędy już do dormitorium nie wrócimy - stwierdziła Siri. - Jeszcze nas pogonią za przeszkadzanie w powitaniu.
- Możemy jeszcze spróbować murami, albo schować się w jakiejś baszcie - Lei nie miała za dużo pomysłów. Ale to tylko dlatego, że jeszcze nie znała tego miejsca za dobrze. - Lub poczekać. Takie powitanie chyba nie może trwać szczególnie długo, prawda?
- Albo skorzystamy z jakiejś sali wykładowej - zaproponowała starsza koleżanka. - Przecież do rozpoczęcia roku nikt do nich nie chodzi.
- Ty tu znasz tę akademię - rudowłosa był skłonna oddać pałeczkę Siri, jako tej, która wie gdzie najlepiej się skryć. - Na pewno masz jakieś miejsca, gdzie… no wiesz, regenerujesz moc.
- Jak sobie życzysz - złapała nowych znajomych za dłonie i pociągnęła z powrotem do głównego budynku. Tam zaprowadziła ich na piętro i w głąb korytarza. Przyglądała się to jednym to drugim drzwiom aż podjęła decyzję. Pociągnęła za klamkę i… sala była zamknięta.
- To jaki mamy plan C? - zapytał lekko rozbawiony Connor.
- Nie mamy, człowieku małej wiary. Stój i ucz się - uciszyła go ciemnoskóra. Wzięła głęboki wdech i zaczęła powoli rysować palcami w powietrzu jakieś kształty albo znaki. Nuciła przy tym pod nosem jakieś niezrozumiałe słówka. Zajęło to może trzy oddechy, po czym coś trzasnęło cichutko w drzwiach i te uchyliły się.
- Zapraszam - Siri uśmiechnęła się triumfalnie i wprowadziła kolegów do przestronnej sali, która mogła pomieścić kilkanaście osób. Głównym jej elementem był spory półokrąg wyrysowany na podłodze pod jedną ze ścian, wokół którego ustawione były rzędy stołów.
Lei przez chwilę zapomniała nawet po co tu przyszli. Weszła do środka. Użycie zaklęcia przez Siri nie wzruszyło jej mocno, od dziecka widziała przecież przejawy magii, lecz nigdy wcześniej nie była jeszcze w sali wykładowej. A ta wyglądała inaczej niż sobie to wyobrażała rudowłosa.
- Czego tu uczą? - spytała ciekawie.
- Podstaw magii - padła odpowiedź. - Nic groźnego się tu nie dzieje, ale i tak na wszelki wypadek wyrysowano krąg ochronny.
- To możemy mieć ciekawe wspomnienia, kiedy trafimy do tej sali - szturchnęła przyjacielsko Connora, błyskając ząbkami w uśmiechu.
- Myślę… myślę, że już to trafienie będę dobrze wspominał - odparł.
- Jeszcze nigdzie nie trafiłeś, tamten strzał na ślepo się nie liczy - rudowłosa miała naprawdę dobry humor, jak zwykle zresztą. Spojrzała na Siri. - Tylko jak zrobimy, żeby było wygodnie?
- Możemy rozłożyć ubrania - zaproponowała w odpowiedzi. - I tak by się pomięły. Poza tym i tak je zrzucimy - na podkreślenie swych słów osunęła jedno ramiączko sukienki.
- Podoba mi się twoje podejście do życia - zgodziła się Lei, nieruchoma przez chwilę, jak gdyby to ramiączko miało w sobie jakieś hipnotyczne siły. - Wiem też na czyim będzie najwygodniej!
Jej własne dłonie drugi raz tego poranka sięgnęły do guziczków kubraczka.
- Myślę, że nie będzie ci to robiło różnicy - roześmiała się koleżanka, spoglądając jednak w kierunku wielkoluda, który też nie tracił czasu i zaczął ściągać przez głowę koszulę. Był szczupły, a gdyby trochę popracował fizycznie mógłby do tego nabrać ładnej muskulatury. Na takim gładkim ciele mięśnie bardzo ładnie by się prezentowały.
- Szkoda, że Connor jest taki duży, dźwiganie nas nie przysporzy mu wielkich problemów. Bo te wchłanianie mocy to może wymagać dużej ilości sił - zachichotała Leilena, której kubrak już powoli zsuwał się z ramion, odsłaniając białą, zwiewną i koronkową koszulę pod spodem. Tym razem zdjęła go całkiem, a nie tylko rozpięła jak poprzednio.
- Oho, a czemu miałby nas dźwigać? - spytała Siri. Tej się jakoś wyjątkowo nie spieszyło. Miała najbardziej zwiewną kreację, odsłaniającą ramiona, brzuszek i łydki, ale strategiczne miejsca wciąż zakrywała.
- Wtedy nie byłoby problemu z niewygodnym miejscem, a on by nabrał tężyzny, nieprawdaż? - zaśmiała się rudowłosa, zsuwając ze stóp trzewiki.
- No, nie jesteście za duże - stwierdził chłopak, nie chcąc znowu tylko milczeć. Ciemnoskóra była wyższa o Lei i miała pełniejsze kształty, ale przy Connorze i tak wyglądała na małą.
- To miał być komplement? - zaśmiała się czarnulka. Wzrokiem przesuwała to po koleżance, to po koledze, który zzuwał z siebie buty.
Lei przestała się rozbierać, ogniskując spojrzenie na ociągającej się Siri.
- Może sobie pomożemy? - zaproponowała.
- Jeśli lubisz rozbierać kobiety, nie będę się bardzo przed tym bronić. Tylko troszeczkę, żebyś nie pomyślała, że jestem łatwa - zaśmiała się. W jej kreacji wystarczyło chyba tylko porozwiązywać parę rzemyków i wszystko samo by się z niej zsunęło.
Leilena już wiedziała, że będzie lubiła wszystkich rozbierać. Nagość lub częściowa nagość były przecież wspaniałe. Podeszła dwoma szybkimi krokami do drugiej dziewczyny i obejmując ją w pasie, pocałowała w usta. Jej dłoń odnalazła i zsunęła powoli drugie ramiączko. Materiał trzymał się na pełnym biuście na słowo honoru. Siri z entuzjazmem odpowiedziała na pocałunek, przygryzając delikatnie wargę rudowłosej. Dziewczyna poczuła jak zgrabne dłonie zaciskają się na jej pośladkach i ugniatają je przez chwilę przez materiał spodni. Potem dotyk minął, za to zaczęła być pozbawiana paska. Lei nie przerywała pocałunku, wsuwając język tak głęboko jak mogła do ust ciemnowłosej, spijając z niej podniecenie i dokładając swoje. Uwielbiała się całować, chociaż była w tym nowa. Nie spieszyła się z rozbieraniem, pozwalając dłoniom nowej koleżanki nadrobić różnicę w ilości części garderoby. Przez to pasek wkrótce poleciał na jakieś przypadkowe krzesło, a spodnie zostały zsunięte do połowy ud, między które wsunęło się kolano Siri. Starsza koleżanka raz pocierała nim rozgrzaną muszelkę, a raz naciskała w dół, jeszcze bardziej zsuwają dolną garderobę. Wolne dłonie zaczęły podwijać w górę koszulkę. Leilena doceniała ten entuzjazm, odpowiadając swoim. Pociągnęła materiał w dół, jednym ruchem odsłaniając piersi ciemnowłosej i przytulając się do niej. Z pomrukiem przyjemności otarła się o ciemne sutki, wcale też nie zatrzymując dłoni, które z każdą chwilą odkrywały więcei i więcej ciała Siri. Jej biust był duży, prawie taki jak lubił Agatus i tak przyjemnie uginał się pod dotykiem.
- Podnieś ręce - poprosiła kochanka przerywają namiętny pocałunek. - Chcę zobaczyć twoje.
- Moje nie są takie imponujące - przyznała, posłusznie unosząc ręce i pozwaląc ściągnąć z siebie koszulę, pod którą oczywiście już nic nie miała. Skorzystała z tego lekkiego odsunięcia się także do tego, aby dokładnie przyjrzeć się stojącej przed nią dziewczynie. Nie była taka szczupła jak Lei, ale przez to kusiła na swój sposób pełnymi krągłościami. Od pasa w górę odziana była już tylko w naszyjnik i bransoletkę na ramieniu, a od obnażenia jej od pasa w dół dzieliło tylko silniejsze szarpnięcia za owijającą się wokół jej ud sukienkę.
- Ale za to sprężyste - odparła, nie mogąc oderwać od nich oczu. Ponownie przytuliła się do rudowłosej, rozgniatając swój biust na jej piersiach i wpijając się łapczywie ustami w usta.
Lei jęknęła. Miękkie piersi bardzo przyjemnie przytuliły się do jej własnych. Rudowłosa wiedziała już, że bardzo lubi krągłości, miękkość i nawet lekko przesadzoną okrągłość u innych kobiet. Może dlatego, że sama była szczupła i chłopięca. Oddała pocałunek i teraz już nic nie powstrzymało jej dłoni przed zsunięciem materiału z pupy Siri i natychmiastowym chwyceniu za jej pośladki. Teraz, obie nagie, obściskiwały się chętnie i badawczo. Dłonie ciemnowłosej gładziły jej plecy, biodra, ale najchętnie i najdłużej spoczywały na tyłeczku Leileny, ciesząc się jego jędrnością.
- Podobam ci się? - szepnęła kochanka, kiedy tylko nabrała powietrza po przedłużającym się pocałunku.
- Bardzo - wyszeptała rudowłosa, którą egzotyka przyciągała. I nie tylko sama egzotyka, sama miękkość ściskanych pośladków wystarczyłaby do podobnej odpowiedzi w tym momencie. - Ale chyba kogoś zaniedbałyśmy…
- No nie wiem. Chyba bardzo podoba mu się przedstawienie. Aż stanął na baczność - kiwnęła brodą w kierunku Connora, który też był już zupełnie nagi. Męskość sterczała mu jak włócznia.
- Czyli myślisz, że jeszcze powinnyśmy kontynuować i poczekać, aż już dłużej nie wytrzyma? - spytała rudowłosa z zawadiackim uśmiechem i korzystając z okazji kładąc dłonie na dużych piersiach. Zamruczała z przyjemnością, obejmując je nieco od dołu, ściskając delikatnie i unosząc.
- Mała kusicielka - jęknęła kochanka w reakcji na dotyk. - Kontynuuj - poprosiła. - Ale mów też, co chcesz, żeby ci zrobił. Niech ma okazję się przygotować.
- Oh, sama nie wiem jeszcze co może mi zrobić… - Lei przesunęła dłonie po sutkach kochanki, biorąc je pomiędzy palce i odrobinę ściskając, zanim przeszła wyżej, pozwalając piersiom ponownie opaść. - Na pewno chcę go poczuć w sobie. Nigdy jeszcze nie miałam mężczyzny, będzie moim pierwszym.
- Ale jest taki duży - zaniepokoiła się Siri. - Nie za duży na pierwszy raz? - mruczała pod dotykiem, wyginając się do przodu, jakby chciała zaoferować jak najwięcej.
- Jak będę odpowiednio śliska… to mam nadzieję, że nie - wumruczała podniecona Mongle, nachylając się. Uniosła znowu jedną z piersi ciemnowłosej, tym razem łapiąc sutek między swoje wargi i ssąc przez krótki moment. - Wczoraj pobłogosławiła mnie tutejsza kapłanka… chyba lubię rzucać się na głęboką, a w tym przypadku wielką, wodę - zachichotała.
- Och tak? To co ma zrobić Connor, byś zrobiła się bardzo, bardzo śliska? - zapytała i sama położyła dłoń na jej łonie. Jeden z palców od razu zagłębił się między wargi.
Stęknęła cichutko, łapiąc drugi sutek w usta i ściskając go odrobinę mocniej w ramach “zemsty”.
- Sama jego sztywność jest podniecająca… ale jakby się postarał, i mnie odpowiednio dotykał… albo chociaż sam siebie, kiedy mam cię tak blisko… - słowa się zaczynały rwać, kiedy palec Siri wsunął się w mokry, gorący tunel.
- Podobają mi się… twoje pomysły - jej sutki robiły się jakby jeszcze bardziej sztywne. Jęknęła cichutko. - Słyszałeś, prawda?
- Tak - potwierdził chłopak.
- Więc zacznij się dotykać - poleciła ciemnoskóra. - A ty się odwróć. I podziwiaj - szepnęła do ucha Lei.
Ta posłusznie spełniła to polecenie, patrząc na Connora błyszczącymi oczami. Szeroko otwartymi, jak gdyby bała się coś stracić.
- Chcesz mnie od tyłu? - wymruczała przy tym do Siri.
- Czytasz mi w myślach - odparła, zmieniając pozycję. Teraz Leilena stała naprzeciw kolegi. Jego dłoń masowała nabrzmiały organ, przesuwając się powoli to w górę to w dół. Ciemnoskóra przywarła do jej pleców i pocałowała w płatek ucha. - Strasznie kręci mnie twój tyłek - powiedziała.
- Strasznie mnie kręci, że mi mówisz takie rzeczy - przyznała szczerze rudowłosa, ocierając się swoim ciałem o kochankę i nie spuszczając wzroku z organu Connora. - Tylko nie skończ - powiedziała do niego głośniej, z lubieżnym uśmiechem na ustach. - Soczki są nasze.
- Dd...dobrze - zająknął się i zwolnił jeszcze bardziej. Z żołądzi wypłynęła pierwsza, wilgotna kropla.
- Lubisz takie pikantne rozmowy w trakcie aktu? - pytała koleżanka, zsuwając się niżej i całując ramiona rudowłosej.
- Bardzo. Im bardziej pikantne tym lepiej - przyznała się od razu, sięgając dłońmi w tył, do ponętnych bioder Siri. - Lubię twoją miękkość… - wymruczała.
Kochanka strąciła z siebie jej dłonie.
- Na mnie przyjdzie pora - stwierdziła, kreśląc pocałunkami drogę w dół pleców. - Chcę, żebyś się dotykała. Inaczej Connor gotowy jest poczuć się niezręcznie - stłumiła chichot.
- A ty co będziesz robić? - zapytała z chichotem Lei, ale sięgnęła dłonią do cipki. Wsunęła palce w rude włoski i dwoma z nich zakreśliła kółeczko po twardym guziczku. Jęknęła cichutko. - Dobrze to robię…?
- Bardzo dobrze - pospieszył z pochwałą chłopak. Siri tymczasem osuwała się niżej i niżej. Nie trudno było przewidzieć, gdzie ją ciągnie.
- Ładnie pachniesz - skomplementowała przy tym. - To jakieś specyfiki z łaźni?
Opadła na kolana i ścisnęła mocno pupę Leileny.
- Mmmm… - zamruczała ta w odpowiedzi, skupiona na własnych palcach krążących po tym najwrażliwszym miejscu. Kontynuowała to przez moment, zanim pozwoliła sobie zachęcić Connora jeszcze bardziej. Jeden z palców zsunął się niżej i wsunął do środka. Wydała z siebie jęk. - ...jestem pewna, że czystość… jest w tej akademii ważna… i specyfiki z łaźni są wyjątkowo dobrej… jakości… - wydyszała.
- To dobrze, bo mam bardzo kosmate myśli - stwierdziła Siri. Delikatnie rozchyliła pośladki rudowłosej i przesunęła między nimi językiem.
Rudowłosa głosno zassała powietrze, czując język w tak intymnym miejscu. To było takie perwersyjne! Sama wypięła się odrobinę bardziej, a palec głębiej wsunął się do szparki. I dołączył do niego drugi, kiedy dziewczyna próbowała ogniskować spojrzenie na Connorze.
- Nie jesteś… zbyt blisko…? - zapytała zachrypniętym od emocji głosem.
- Nie - pokręcił głową. Z jego penisa leniwie sączyły się kolejne zawiesiste kropelki, sprawiając że główka wprost lśniła. - Wytrzymam.
Tymczasem ciemnoskóra była dokładnie tam, gdzie pragnęła i nie miała zamiaru zachowywać się grzecznie. Jej języczek sunął do ciasnej dziurki Leileny i gdy do niej dotarł, zaczął wokół niej krążyć. Raz szybko, to znowu wolniej.
- Czuję język Siri… jest coraz bardziej niegrzeczna… - głos Lei zniżył się do szeptu, ale takiego, który Connor doskonale musiał słyszeć. Na jego użytek to mówiła. - W środku jestem już taka śliska… masz ochotę się tam zanurzyć…?
Wyjęła palce i takimi mokrymi i lepiącymi się potarła sutek. Nowa koleżanka rozochociła się na usłyszane słowa. Rozchyliła mocniej pośladki Lei i naparła czubkiem języka na ciasne wejście, chcąc wślizgnąć się do środka.
- Ja - chłopak przełknął ślinę. Jego dłoń poruszała się na członku coraz szybciej, jakby tracił nad nią kontrolę. - Ja bardzo bym chciał cię posiąść - przyznał.
- To musisz uważać… aby nie skończyć zanim Siri… się nie znudzi moją pupą… - rwany głos Lei zawierał w sobie wszystkie te pozytywne, silne emocje, które obecnie czuła. Naparła pupą bardziej na twarz ciemnoskórej i jęknęła głośniej. Języczek pokonał opór i wtargnął do środka. Uczucie było odmienne od tego, gdy Lily pieściła tę drugą dziurkę. Może to przez to jak perwersyjny wydawał się ten akt?
- Poczekam, ale... nie jest łatwo - przyznał. Wprost pożerał rudowłosą wzrokiem. Nie mógł się zdecydować czy patrzeć na piersi czy cipkę, więc oczy skakały mu to tu to tam.
To uczucie nie dawało tyle czystej przyjemności ile pieszczoty szparki, za to wyjątkowo mocno wzmagało podniecenie i uczucie… robienia czegoś bardzo niegrzecznego i bardzo ciekawego jednocześnie. Złapała między palce pieszczony sutek i poruszyła nim mocno na boki, w prawdziwym przedstawieniu na użytek Connora. Druga dłoń poruszała się chaotycznie na łechtaczce, pocierając i zataczając szybkie kółka.
- Wytrzymaj… chcę byś zrobił to we mnie… nawet od razu… - wydyszała z trudem, nie panując nad podnieceniem.
Siri, z pewnym ociąganiem, ale jednak odsunęła się od Leileny.
- Chyba już wilgotniejsza nie będziesz - zauważyła, ale na wszelki wypadek bez ostrzeżenia wsadziła jej dwa palce w szparkę. - Ale to i tak może boleć - ostrzegła, rozciągając ciasne wnętrze.
- Chcę być z mężczyzną - jęknęła Lei, która była obecnie gotowa na wszystko. Wizja bólu zupełnie jej nie przerażała, nawet zachęcała. Mózg przestawił się na odbieranie seksualnych bodźców. - Jak to zrobimy? - spytała, licząc na podpowiedź ciemnoskórej.
- No, skoro Connor tak ładnie rozłożył ubrania, kiedy się przytulałyśmy, to szkoda z tego nie skorzystać - wskazała palcem równą stertą obok pierwszej ławki. - Nie ma po co wybrzydzać, po prostu się połóż.
- A ty - skinęła na chłopaka - podejdź do mnie. Ciebie też trzeba przygotować - oblizała zmysłowo wargi.

 

Zapatashura

 

Lady

- Postanowiłam zostać waszą korepetytorką - oznajmiła, uprzedzając ewentualne zażalenia Leileny. - Gdybyście mieli jakieś kłopoty w nauce to chętnie wam pomogę, skoro tak miło spędza się z wami czas.
- Na razie przy tej znajomości ciężko mi sobie wyobrazić naukę - roześmiała się Leilena, wstając i siadając na krześle. Rozchyliła nieco nogi i spojrzała w dół, gdzie wyciekało z niej sporo Connora. - No chyba, że mówimy o takiej nauce jak dzisiaj.
- Będziecie zatem musieli nauczyć się trzymać rączki przy sobie, zamiast tak kusząca siadać - odparła, sama siedząc na podłodze, jakby nie ufała, że jej własne nogi ją utrzymają.
- Rączki mam tutaj - Lei uniosła je z uśmiechem, za to nogi trochę rozchylając i chichocząc przy tym. - Podoba mi się tutaj. Coraz bardziej się w tym utwierdzam, chociaż zajęcia mogą to zweryfikować. I jak się okaże, czy mam jakikolwiek talent oprócz tego do sprawiania kłopotów.
- Nie przejmuj się - koleżanka machnęła lekceważąco dłonią. - Jak nie talent, to ciężka praca. No i nie każdy musi od razu być Elminsterem.
Lei skrzywiła się na tę ciężką pracę.
- Wolałabym talent - mruknęła. - Idziemy zobaczyć, czy ta ceremonia się już skończyła, czy zostajemy tu jeszcze trochę?
- Chodźmy, zanim znowu mnie na coś skusicie - stwierdziła.
- No i tutaj chyba trzeba trochę przewietrzyć - dodał chłopak, pociągając nosem.
- Pewnie nie pierwszy raz - odparła ciemnoskóra, ubierając sukienkę.

Trójka uczniów nie dotarła z powrotem na plac, a przynajmniej nie wszyscy. Na spiralnych schodach spotkali bowiem samą panią rektor. Siri i Connor zatrzymali się i stanęli prawie na baczność. Lei poszła za ich przykładem, starając się być wzorową i grzeczną dziewczynką. Nie był to czas na podpadanie najważniejszej osobie w akademii.
- Dzień dobry, uczniowie - wbrew zasadom etykiety, to lady przywitała się pierwsza. Ośmieliło to trochę towarzystwo, które przystąpiło do opowiadania. - Panno Mongle, czy mogę poprosić cię ze sobą?
W normalnych okolicznościach Lei już by się trzęsła ze strachu, jeśli rektor uczelni wzywałby do siebie. Tu było inaczej. Nie dość, że widziała jak ta pani rektor uprawia seks to jeszcze została ostrzeżona, że będzie chciała z nią porozmawiać.
- Znajdę was później - rzuciła do Connora i Siri i poszła za kobietą, która dość szybko zagadnęła uczennicę konwersacyjnym tonem.
- Tyle spraw na głowie, że nie sposób za wszystkim nadążyć. A przecież muszę zapytać, czy wszystko ci się tutaj na razie podoba?
- Tak, pani profesor - odpowiedziała, nie do końca wiedząc jak powinna zwracać do rektorki. - Chociaż nie mogę się doczekać, aż się czegoś nauczę - przyznała całkiem zgodnie z prawdą. No, może nie do końca. Bo seksu to już się uczyła od dnia poprzedniego.
- Tylko czegoś? - spytała, wyraźnie w dobrym humorze. - Miałam nadzieję, że będziesz się uczyć magii.
We dwie wchodziły coraz wyżej i wyżej po schodach, mijając kolejne piętra. Lei nie miała pojęcia, że magii nie można było nazywać “czymś”. Szła grzecznie za panią rektor, starając się wzrokiem nie sięgać tam gdzie nie powinna.
- Magii, ale także panowania nad tym… talentem. I może czegoś więcej o świecie. Rodzice wpajali mi same mało fascynujące rzeczy do mojej głowy, pewnie dlatego z takim marnym skutkiem… - ugryzła się w język, zanim poprowadził ją dalej.
- Wiedzy o świecie akurat nie obiecuję. Siedzenie w szkolnych murach w końcu musi mieć jakieś minusy - nogi zaczynały protestować wobec ciągłej wspinaczki, lecz lady Aurora weszła wreszcie w jakiś korytarz. Do szczytu budynku zostało jednak jeszcze parę pięter. - A ja zaprosiłam cię właśnie w tym temacie. Muszę cię oficjalnie powitać i pewnie masz sporo pytań.
- Na trochę odpowiedzieli mi inni studenci - przyznała. - Większość z nich wydaje się bardzo pomocna i sympatyczna. Ale nadal nie wiem wiele o tym czego będę się na początku uczyła, oprócz panowania nad mocą i jak do tego się przygotować.
- Czuję się w obowiązku zaspokoić twą ciekawość - zapewniła rektorka. Dotarły do drzwi na samym końcu korytarza. Aurora przyłożyła tylko do nich dłoń a te same się otworzyły. - Zapraszam do gabinetu - uśmiechnęła się i weszła przodem.
Komnata odznaczała się należnym dla stanowiska przepychem. Pod ścianami stały szafki, których zawartość mieniła się od kolorów i kształtów. Były tam buteleczki i fiolki z jakimiś specyfikami, kolekcja różdżek, tomy ksiąg. Po przeciwnej stronie pomieszczenia stało parę drewnianych manekinów, na których prezentowały się różne kreacje, jak w garderobie jakiejś szlachcianki. Tylko, że szlachcianki nie ubierały się zazwyczaj tak... wyzywająco.
- Pierwsze pół roku spędzisz pod okiem mistrzów Danilla i Meleghosta - podjęła gładko Aurora przysiadając na swoim biurku. Rozcięcie w jej sukni odsłoniło zgrabną nogę, aż do uda. Mogła pewnie usiąść w swoim fotelu, ale z jakichś powodów tego nie zrobiła.
Lei nigdzie nie przysiadła, zatrzymując się odrobinę niepewnie i rozglądając ciekawie. Najwięcej uwagi poświęciła sukniom i oczywiście samej pani rektor.
- A czego uczą? Panowania nad talentem i podstaw magii? - zapytała ze szczerą ciekawością.
- Tego uczy Danillo. Ma do tego smykałkę. Meleghost jest alchemikiem. Nasza sfera magii wiąże się z pewnymi niebezpieczeństwami, dobrze zatem umieć stworzyć parę przydatnych mikstur - wyjaśniła kobieta. - Ponieważ nasi uczniowie to nie dzieci, nie prowadzimy żadnych lekcji podstaw czytania, matematyki czy znajomości świata. Przyjmujemy, że takie rzeczy po prostu uczniowie znają.
Lei skinęła głową. Miała już za sobą sporo nauki. Dopiero teraz miała zacząć czerpać z niej przyjemność.
- I tylko z nimi będę miała zajęcia, czy na inne także będę co jakiś czas uczęszczała? Wszyscy nowicjusze uczą się razem? - dopytywała dalej.
- Na początek to będzie aż nadto - zapewniła Aurora. - I tak, wszyscy nowicjusze uczestniczą w zajęciach razem. Poznałaś już ich?
- Większość - przyznała. - Przynajmniej tych otwartych na poznawanie nowych osób i nie traktujących swojego pobytu tu jako najgorszej kary - uśmiechnęła się nieznacznie.
- Ach tak? Czy słusznie się domyślam, że spotkałaś młodego Olafa?
- Powiedzmy - westchnęła Lei. - Obraził mnie już na początku, więc nie starałam się… pogłębić naszej znajomości - spłoniła się, bo jednocześnie myślała o tym jak pogłębiła ją z gnomką i Connorem. - Nie poznałam za to zupełnie elfki, trzyma się z… niedostępną grupą.
- Rozumiem - rektorka nie przeciągała tematu. - Czy mogłabym jednak prosić cię o cierpliwość wobec krasnoluda? Jest niebywałym przypadkiem, a jednocześnie swój talent uważa za klątwę. Nie będę trzymała go tutaj siłą, a jednak szkoda by mi było, gdyby po prostu odszedł.
- Nie będę go… - zastanowiła się - ...namawiała do odejścia ani nic w tym stylu. Prawdopodobnie nie będę się jednak do niego odzywać kiedy nie będę musiała - przyznała.
- To już coś - skinęła głową, co sprawiło że pojedyncze pasemko włosów wysunęło jej się ze skomplikowanej fryzury i opadło na czoło. - Ale to ty przecież na razie miałaś zadawać pytania - zorientowała się.
- Chyba już wiem większość rzeczy - Lei podrapała się po policzku, przestępując z nogi na nogę. Takie przesłuchiwanie było odrobinę krępujące. - Czy muszę się przed zajęciami jakoś przygotować? Mieć jakieś… pomoce naukowe? - pytała w ciemno, bo nie miała pojęcia jak może wyglądać nauka magii tantrycznej.
- Właściwe księgi, czy alchemiczne narzędzia otrzymasz na pierwszych zajęciach, na razie nie musisz się tym przejmować. Jest jednak pewien temat, którym powinnaś zająć się sama - kobieta uśmiechnęła się i było w tym uśmiechu trochę flirtu, żartu i ciepła. - Musisz mieć jakieś źródło magii.
- Ta obroża chyba wszystko tłumi… - wymamrotała rudowłosa odrobinę pod nosem.
- Taki jest jej cel - Aurora uśmiechnęła się jeszcze szerzej i wyciągnęła palce w kierunku metalowej ozdoby. - Mogę? - spytała.
Lei zbliżyła się, stremowana, ale i nagle pobudzona. Dłoń czarodziejki dotknęła obroży. Lady przymknęła na chwilę oczy.
- Już jest w niej dużo energii - stwierdziła po chwili, wciąż nie otwierając oczu. - Musi być dość świeża.
Panna Mongle nie odpowiedziała nic na to, jedynie jej rumieniec się poszerzył.
- Czy mam przez to rozumieć, że nie będzie panna miała problemów z odnawianiem swoich rezerw mocy? - spytała otwarcie rektorka odsuwając dłoń i mrugnęła porozumiewawczo.
- Ja… to znaczy… ile tej mocy się odzyskuje? - zapytała trochę nieporadnie, starając się unikać spojrzenia rektorki.
- To już zależy od tego ile się tej mocy zużyje - odpowiedziała z profesorską manierą. - Większość tantrystów uprawia jednak miłość raz dziennie. To trochę jak kapłański obrządek… A jak pomyślę o Olomie, to nawet dokładnie jak kapłański obrządek - stwierdziła.
- Oloma chyba nawet robi to częściej? - Lei wymruczała cicho i nie umiejąc powstrzymać języka dodała. - A jak to jest u pani?
- Różnie - odpowiedziała bez skrępowania. - Bardzo różnie. Ale atrakcyjnej kobiecie nie jest trudno znaleźć partnera, o czym sama z pewnością wkrótce się przekonasz… albo już przekonałaś - dodała zerkając na obrożę.
Aurora nie odpowiedziała na jej pytanie, ale Lei miała jeszcze na tyle oleju w głowie, aby nie drążyć tematu.
- Ja jestem prawie jak chłopak. Dziewczyny mają łatwiej?
- W tych sprawach, tak - potwierdziła. - Ale tego jak podrywać mężczyzn akurat nie mamy w planie wykładów.
- Na razie to mi chyba bardziej wychodziło podrywanie kobiet - przyznała cicho, nie mogąc zapanować nad tym diabelskim rumieńcem.
- Nie oceniam - kolejny raz mrugnęła okiem. - Sama mam słabość do obu płci… - a zachęcona rumieńcem uczennicy dodała - między innymi.
- Między innymi? - dała się złapać rudowłosa.
- Tyle jest przeróżnych istot we wszechświecie, jeśli ktoś odważy się na eksperymenty - odpowiedziała, ale nie wdawała się w szczegóły. - Jest jeszcze jeden temat, może nie naglący, ale ważny - zmieniła temat. - Opłata czesnego. Obawiam się, że wraz z postępami w nauce pomoce stają się coraz droższe i droższe, a my nie możemy się pochwalić oficjalnymi dotacjami Rady Starszych.
- Ja… - ten temat był dla niej bardzo krępujący - … ja sama nie posiadam środków. Moi… moi rodzice co najwyżej. Chyba, że mogłabym jakoś… zapracować na część… - zaczęła dukać, jeszcze bardziej unikając wzroku Aurory. Rektorka pokiwała głową.
- Wielu uczniów ma taki sam problem. Panny rodzina wpłaciła wystarczającą sumę za pierwsze półrocze, jeśli to nie były wielkie oszczędności, to drugie półrocze też nie powinno nadwyrężyć państwa zasobów. Dalsze lata jednak… - zamyśliła się. - Jeśli nie ma panna jakiegoś wyuczonego zawodu, to awanturnictwo na północnych rubieżach zawsze było popularne wśród żaków.
- Awanturować to mogę się tylko ustami - westchnęła. - Moi rodzice zrobili ze mnie kupca, to może zacznę coś sprzedawać na mieście - dodała dość ironicznie i gorzko. - Prawdziwe skarby, prosto z uczniów tajemniczej Akademii! - uśmiechnęła się krzywo, ale szybko spoważniała przypominając sobie z kim rozmawia.
- Z uczniów? Chce panna sprzedawać używaną bieliznę? - zaśmiała się Aurora.
- Albo coś bardziej… bezpośrednio z nich - parsknęła, ale pokręciła głową. - Będę musiała coś wymyślić.
- Czy chce panna jeszcze o coś spytać?
Mongle pokręciła głową i westchnęła.
- Mimo wszystko nie mogę się doczekać, aż nauczę się nad tym panować. I pierwsza w rodzinie nauczę się panować nad magią - tym razem spojrzała prosto na ponętną panią rektor i uśmiechnęła się szczerze.
- W takim razie dziękuję za rozmowę - lady wstała i uścisnęła uczennicy dłoń. - Gdybyś miała jakieś problemy, moje drzwi stoją otworem. A gdybym była zajęta, możesz też ze swoimi problemami przychodzić do Zorastyra. Jego gabinecik jest tuż obok, to te drzwi na lewo.
- Dziękuję - mimowolnie raz jeszcze przejechała spojrzeniem po ponętnej nodze Aurory i skierowała się w stronę wyjścia.

 

Zapatashura

 

Lady

Salka wykładowa nie była duża, ale w takim gronie i tak wystarczyła z nadmiarem. Danillo stanął na środku, wcześniej ściągając dublet i kładąc go na jednym ze stołów. Tak jak podejrzewała Lei, musiało mu być gorąco. Zaczął od trochę nudnawego wstępu o teorii magii. Magicznym Splocie stworzonym przez boginię Mystrę, którego manipulacja pozwalała na odprawianie czarów. Kiedy już skończył, przeszedł płynnie do następnego tematu - naturalnym predyspozycjom do sztuki magicznej.
- Każde z was trafiło tutaj, bo ma naturalny talent. Bo spontanicznie posłużyło się magią. To rzadka zdolność, najczęściej biorąca się z silnej linii krwi. Potomkowie smoków, aniołów czy diabłów sporadycznie odkrywają, że potrafią manipulować Splotem. W waszym przypadku jest podobnie. Powinniście zacząć od próby odtworzenia czaru, który po raz pierwszy rzuciliście. Eloro, co to było w twoim przypadku? - odwrócił się do elfki.
- Telekineza - odparła, odwracając się ku swym kolegom. - To manipulowanie przedmiotami na odległość - wyjaśniła z wyższością w głosie, jakby była pewna że musi to wytłumaczyć.
- A u ciebie Leileno?
- Błyskawica - powiedziała pewnie, choć zrobiła przy tym nieco zawstydzoną minę. - Nieduża na szczęście.
- Imponujące - uznał nauczyciel. - Jednocześnie naturalne dla tego typu magii. Zaklęcia wykorzystujące żywioły przychodzą tantrystom wyjątkowo łatwo. To powinno ułatwić ci opanowanie podstaw - uśmiechnął się, po czym przeszedł do wypytywania po kolei dalszych uczniów. Krasnolud z niechęcią przyznał, że wytworzył rozbłysk światła. Gnomka była pod tym względem podobna do Elki, ale o tym już rudowłosa wiedziała. Connor wyjaśnił, że zorientował się, że posiada magiczne moce tylko dlatego, że studiował wcześniej podstawy magii. Jego manifestacja nie była bowiem spektakularna i sprowadziła się do oszołomienia kochanki. Wywołało to chichot Dims, która miała swoje opinie o tym, jak wielkolud mógł ją oszołomić. Gdy Blessed skończył, miał już w zanadrzu kolejną “atrakcję”.
- Naturalny talent sam w sobie niewiele wam niestety da. Umiecie instynktownie wpływać na Splot, ale w przeciwieństwie do zaklinaczy, nie potraficie go instynktownie kształtować. To tak, jakby dać wam dłuto, zawiązać oczy i kazać coś wyrzeźbić. Tutaj wkrada się podobieństwo do czarodziejów i ich magicznych formuł. Musicie nauczyć się posługiwać dłutem - po krótkiej przemowie rozdał wszystkim uczniom po jednej, solidnie oprawionej księdze.
Leilena nie komentowała talentów pozostałych uczniów, zbyt podekscytowana tym wszystkim, aby wprawić w ruch swój język. Zamiast tego przyjrzała się dokładnie temu co dostała.
- Słyszałam kiedyś o ślepym rzeźbiarzu. Był podobno bardzo dobry w swoim fachu - cóż, jej milczenie nie mogło trwać wieki.
- A co rzeźbił? - podłapała od razu Lily.
- Postacie - odparła Lei, odrobinę powątpiewająco. - Podobno bardzo realistycznie, co sprawiło, że nie wszyscy wierzyli, że jest ślepy.
- To musiał się dużo namacać tych postaci, żeby wiedzieć co robi.
- Tego już nie wiem, mnie nie rzeźbił - zachichotała w odpowiedzi rudowłosa.
- Na rozmowy będzie czas w przerwie - upomniał Danillo lekkim tonem, ale w sposób który nie pozostawiał pola na dyskusję.
Rozdane przez niego księgi były prawie zupełnie puste. A przynajmniej ta, którą dostała Lei taka była. Jedynie na pierwszej kartce starannie wykaligrafowano litery i symbole.
- Od dziś waszym ulubionym zajęciem będzie nauka pisania - oznajmił nauczyciel z szerokim uśmiechem. - Magiczne formuły, jak sama nazwa wskazuje, mają swoją formę. Liczy się skład atramentu, liczy się kształt liter, liczy się grubość linii. Musicie opanować czytanie i zapisywanie czarów, bo to będzie wasz sposób na posługiwanie się dłutem.
Lei zapanowała nad ustami, które chciały się skrzywić. Przecież tego mogła się spodziewać, prawda? W głębi duszy co prawda miała nadzieję, że magia przyjdzie do niej sama i tylko poćwiczy jej formowanie. Zapisywanie zaklęć… cóż, nic jej nie mówiło póki co. Podobnie jak to co było w księdze zapisane. Blessed resztę swojej lekcji poświęcił na tłumaczeniu swym podopiecznym znaczenia niektórych symboli oraz tego jak prawidłowo je zapisywać. Na sam koniec przygotował nawet zadanie domowe.
- Każde z was musi zapisać się w bibliotece i wypożyczyć księgę, która zawiera zapis zaklęcia, które rzuciliście gdy obudziła się w was moc - po kolei zaczął dyktować każdemu uczniowi o jakie zaklęcie chodzi. W przypadku Lei nazywało się ono “Porażający dotyk”... co nie brzmiało zbyt zachęcająco.
- To tyle na dzisiaj. Oddaję was w ręce Meleghosta, który czekać będzie na was w swojej szklarni za pół godziny.
Pierwszoroczniacy spojrzeli po sobie niepewnie i zebrali się do wyjścia. Niewiele się to różniło od prawdziwych lekcji. I chyba nie było co się spodziewać niczego więcej na początek, z drugiej strony. Porażający dotyk może nie brzmiał imponująco i zachęcająco, ale czy dało się dawkować go tylko odrobinę dla zupełnie innych odczuć? Będzie musiała o to zapytać. Tymczasem ruszyła za innymi do wyjścia, po alchemii nie spodziewając się niczego ciekawszego.
- Studiowałem magię, ale ta tutaj jest jakaś inna - Connor postanowił zagadnąć Lei w drodze. - Symbole są inne. I pewnie inaczej się je wypowiada - dodał.
- Przynajmniej zaczynamy z podobnego poziomu - obdarzyła go przelotnym uśmiechem. - Ale sama nie wiem. Kaligrafia strasznie mi się kojarzy z innymi nudnymi zajęciami z mojej dotychczasowej nauki.
- Bo w gruncie rzeczy jest nudna sama w sobie - przyznał, ale po chwili dodał. - Ale czy udało ci się do tej pory podpalić coś kaligrafią?
- Prędzej coś, aby kaligrafi nie mieć - pokazała mu język.
Na to nie miał gotowej żadnej odpowiedzi i rozmowa zwyczajnie się urwała.

Lei mijała szklarnię codziennie w drodze na stołówkę, ale tego dnia pierwszy raz miała okazję wejść do środka. A wnętrze robiło spore wrażenie, od razu atakując zmysły. Było tam parno i dziewczyna mogła się cieszyć z tego, jak zwiewna była jej sukienka. Powietrze przepełniały zapachy różnorakich kwiatów i ziół, a gdzie się nie rozejrzeć widać było jakieś nowe kolory i kształty. Wszystko to nie zrobiło wrażenia jedynie na krasnoludzie, czy też raczej nie zrobiło pozytywnego wrażenia. Olaf krzywił się tylko po swoim zbyt ciepłym strojem.
- Pięknie tu - stwierdziła z zachwytem Lily.
- No dobrze, alchemia jest aż tak związana z zielarstwem? - zapytała na głos Lei, także się rozglądając. Była przekonana, że trafią gdzieś do podziemi, gdzie będą się przelewały w rurkach kolorowe substancje. Z drugiej strony, mieszanie substancji było równie mało ciekawe w teorii jak ścieranie i mieszanie ziół.
- W sumie jak już pytasz - zamyśliła się gnomka - to chyba dość słabo. Alchemia kojarzyła mi się zawsze z martwą materią, jakimiś metalami albo płynami
Pierwszy dzień prawdziwej nauki okazywał się z każdą mijającą chwilą... mało ekscytujący. Jedyną nietypową obserwacją, jakiej dokonała Leilena było zauważenie, że stoicka i wyniosła na codzień Elka w szklarni rozglądałą się na lewo i prawo jak mała dziewczynka. Wprost oczy jej się świeciły na widok całej tej roślinności.
- Czy wszyscy się już zebrali? - rozległ się silny, męski głos. To Meleghost wyłonił się z jednej z gęstych alejek.
- Tak - odpowiedziała Elora, odzyskując panowanie nad sobą.
- Bardzo dobrze. Im szybciej zaczniemy, tym szybciej się czegoś nauczycie. Kto powie mi na czym polega alchemia? - pytanie zawisło w powietrzu.
To się co prawda nazywał stereotyp, ale zainteresowanie elfki roślinami jakoś nie dziwiło Lei zupełnie. Z tego co słyszała i czytała, ta rasa mogłaby nie wychodzić z lasu. Albo tylko część tej rasy? W każdym razie padło pytanie i zamyślona rudowłosa jak gdyby rozpędem, jak zwykle nie panując nad językiem, rzucając pierwszą odpowiedź, która przyszła jej do głowy.
- Między innymi na mieszaniu różnych substancji w celu uzyskania konkretnego efektu?
- Z grubsza poprawnie - zgodził się nauczyciel. Nie brzmiało to jak pochwała, raczej jak powstrzymywanie się od nagany, że rudowłosa nie podała jakiejś formalnej formułki. - Zielarstwo jest dziedziną zbliżoną do alchemii. Polega na mieszaniu specyfików w celu uzyskania mikstury lub specyfiku o pożądanych cechach. Jak co roku mam monotonny obowiązek nauczenia nowych uczniów jak przyrządzić podstawowe mikstury, które pozwolą wam bezpiecznie spółkować z kim tam chcecie - oznajmił sucho.
Rudowłosa nie zareagowała na jego słowa, patrząc się jak na zwykłego, nudnego nauczyciela. Tak wyglądał i sam pewnie tak się czuł. Wiedziała też, co będą tu najpierw robić, więc żadnego zaskoczenia. Po prostu czekała na instrukcje. I takie nastąpiły. Sprowadzały się głównie do “słuchajcie uważnie i patrzcie”. Meleghost pokazywał rośliny, które hodował w swej szklarni, zwracając szczególną uwagę na ich charakterystyczne cechy: kształt i fakturę liści, długość łodyg, barwę. Wszystko to kazał zapamiętywać, bowiem w przeciwieństwie do Danillo nie rozdał żadnych przyrządów do pisania. Jedynie Olaf był przewidujący i przyniósł własny pergamin i pióro, przez co większość czasu spędził siedząc na ziemi i notując. Jak na kogoś, kto nie chciał tam być bardzo przykładał się do nauki.
- Osobno te rośliny mają swoje, przeważnie niezbyt spektakularne właściwości. Ta jest przyprawą, ta powoduje rozstrój żołądka - wskazywał. - Ale ich odpowiednie połączenie tworzy naturalne środki antykoncepcyjne.
Po tym wstępie zaczął opowiadać o składzie dwóch mikstur, z których pierwsza miała osłabiać czasowo męskie nasienie, a druga zapobiegać kobiecej ciąży.
- Jutro zaczniecie ćwiczyć przyrządzanie obu mikstur. Ścinanie roślin, rozdrabnianie ich, mieszanie, gotowanie - wymieniał. - Czy są jakieś pytania?
Lei pokręciła głową, obiecując sobie przychodzić z przyborami i książką na zajęcia. Podobnie jak Olaf chciała się nauczyć podstaw jak najszybciej, choć z innego powodu niż krasnolud.
- A… a czy to wszystko co pan opowiadał jest gdzieś spisane? - spytała Lily, która może i wszystkiego bacznie słuchała, ale informacji było tak wiele że nie było sposób tego wszystkiego spamiętać.
- To były tylko elementarne podstawy, jeśli nie umiesz zapamiętać już tego, to wróżę ci kariery czarodziejki - odparł oschle Meleghost. Jakoś nikt inny nie miał ochoty ryzykować kolejnych pytań i lekcja dobiegła końca.

Zbliżała się pora obiadowa, dokładnie tak jak mówił Presmer pierwszego dnia zajęcia trwały od posiłku do posiłku. Cała grupa udała się więc do stołówki.
- Dupek z tego alchemika - burknęła gnomka tak, żeby wszyscy mogli ją usłyszeć.
- Chyba nie lubi uczyć. Albo uczniów - Lei była o wiele mniej przejęta. W swoim życiu zdążyła już poznać pełną gamę nauczycieli. Mówiła też o wiele ciszej. - Może uważa, że jest mu pisane w życiu coś o wiele większego. To po prostu nie będzie mój ulubiony przedmiot.
- Alchemik uczy tak, jak uważa za stosowne. To obowiązkiem ucznia jest pozyskiwać wiedzę z jego wykładów - stwierdziła górnolotnie elfka.
- Ciekawe czy tak samo mówiłabyś, gdybyśmy pod ziemią uczyli się o skałach - cięty język Lei zripostował od razu.
- Alchemia zajmuje się też metalami, a je przecież pozyskuje się z kopalnii - odpowiedziała bez wahania. - Jeśli trzeba będzie do takiej pójść, to pójdziemy.
- Chętnie popatrzę jak je wydobywasz, a ty Olafie? - Lei stłumiła rozbawienie postawą spiczastouchej. Rzeczywiście była tak wyniosła, że już towarzystwo milczącego krasnoluda wydawało się o wiele przyjemniejsze. Rudowłosa jednak nie narzekała, nie jej wtrącać się do tego jacy chcieli być inni. Co nie znaczyło, że będzie ich podjudzać. W końcu musiała sobie gdzieś zrekompensować to, że to oni mieli kilkadziesiąt lat więcej na zdobywanie wiedzy. Cholerna długowieczność. Ciekawe czy magia mogła ją zapewnić?
- Rozbiłabyś sobie śliczną główkę o strop, elfico - podsumował krótko krasnolud. Elora tylko się żachnęła i nic już nie odpowiedziała.
Lei także nic już nie powiedziała, zamiast tego wzięła tacę i ruszyła po jedzenie. Jeszcze czuła głód po wczorajszych aktywnościach, jej ciało przetwarzało energię wyjątkowo szybko. Choć nie tak szybko co Lily, która w małym ciele wydawała się mieścić tyle co Connor.
- A jak ty widzisz nasze dalsze życie w tym miejscu pod okiem nowych nauczycieli? - zapytała tego ostatniego, kiedy już siadali przy stole. Jak zawsze niezbyt blisko wyniosłej elfki, bo Leilena wątpiła, żeby tamta zmieniła zdanie i nagle chciała trzymać z ich grupą.
- Nauczyciele… Danillo wydaje się sympatyczny - odpowiedział ostrożnie. - A z Meleghostem pewnie wytrzymamy. Ważne, że cel nauki ciekawy, a koleżanki fajne.
Lei zachichotała i posłała chłopakowi buziaka.
- Pewnie masz rację. Ja z moim roztrzepaniem nigdy pewnie nie będę dobra w alchemii. Nie tak widzę swoją karierę - mrugnęła do niego.
- A jak? - podpytała jak zawsze ciekawska gnomka.
- W magii oczywiście. Jak tylko uda mi się jej nauczyć - odpowiedziała bez namysłu, wkładając sobie do ust widelec pełny całkiem dobrego obiadu.

 

Zapatashura

 

Lady

Dobry nastrój towarzyszył dziewczynie do śniadania. Kiedy w stołówce po raz kolejny nie zastała Lily trochę się zaniepokoiła. Connor też nie był zbyt rozmowny, a przecież ostatnio tak bardzo się na Leilenę... otworzył. Wydawało się, że nad czymś intensywnie rozmyśla.
Gnomka, ku uldze Lei, pojawiła się na zajęciach. I wyglądała... zwyczajnie. Uśmiechnięta, z burzą niesfornych, czarno-białych włosów, w krótkiej sukience w jej ulubionym, niebieskim kolorze. Panna Mongle tego dnia także wystąpiła w swojej jedynej jak na razie, nadającej się do tego zielonej sukience. Uśmiechnęła się do gnomki i szturchnęła Connora.
- No powiedz co cię trapi. Może będę w stanie pomóc!
- Nie, nie - pokręcił głową. - Nie trzeba - zapewnił o wiele za szybko.
- Patrzcie, jaka szybka reakcja. Jak nie Connor! - zachichotała, mrugając do niego wesoło. - No weź, przecież nie zaznaczyli, że nie można mieć pomocy.
- Może… mógłbym ci powiedzieć po zajęciach? - niepewnie spojrzał na elfkę i krasnoluda.
- Nie będę naciskać - zgodziła się bez problemu, machając na Lily. - Nie powiesz chyba, że zaspałaś?
- Nie, czemu? - spytała autentycznie zdziwiona.
- Bo do jedzenia zawsze byłaś pierwsza - zauważyła Lei.
- A bo… nie byłam głodna - wyjaśniła, ale oblała się przy tym czerwienią. Lei podejrzewała, że brak apetytu nie wzbudzał na co dzień u gnomów aż takiego wstydu. Najwyraźniej i koleżanka coś przed nią ukrywała.
Rudowłosa postanowiła odpuścić, wzruszając ramionami. Jeśli będą chcieli, sami się podzielą - w końcu ona sama o swoim zadaniu także nie mówiła. Zaczęła pałaszować śniadanie, nie chcąc spóźnić się na zajęcia.

Lekcje drugiego dnia nie odbiegały formułą od dnia poprzedniego. Tylko na zajęciach z zielarstwa Lei trochę się obawiała, czy Meleghost nie zrobi jakiejś awantury o brakujące ziele. nie powiedział jednak na ten temat ani słowa. Może faktycznie nie zauważył nawet braku i rudowłosej wszystko miało ujść na sucho?

Na obiad Leilena nie dotarła, a przynajmniej nie punktualnie. Connor zaprosił ją na spacer, najwyraźniej dochodząc do wniosku, że może się jej zwierzyć.
- Trochę boję się moich oczepin - przyznał, gdy miał pewność, że są sam na sam. - I nie wiem jak się za nie zabrać. Bo... - szukał przez pewien czas słów. - Kazali mi ukraść bieliznę którejś ze starszych koleżanek, a najlepiej nauczycielki. A potem z tą bielizną... - nie dokończył i uciekł wzrokiem.
- Oh, takie zadanie to bym chciała - westchnęła. - Jesteś dużym, ładnym chłopcem. Taką bieliznę pewnie byś dostał tak po prostu, gdybyś… no wiesz… pomógł im odzyskać trochę energii - zasugerowała z niewinnym uśmiechem.
- Ale to nie o to chodzi - westchnął, kompletnie przegapiając komplement. - Bo chodzi o to, żebym takie ukradł i się na nie… no wiesz - machnął ręką. - A potem zostawił w widocznym miejscu. Taki żart.
- Typowe. A jak mają zamiar zweryfikować skąd pochodzi ten konkretny skrawek bielizny?
- Pewnie będą patrzeć, która kobieta się wścieknie - przypuścił.
- Nie wszystkie muszą się na to wściec - wzruszyła ramionami. - Albo zauważyć. Próbowałeś zajrzeć do suszarni?
- Nie - przyznał. - Biję się z myślami. A co, jeżeli wybiorę bieliznę nauczycielki i zamieni mnie w żabę? - zapytał całkiem poważnie.
- To przemienię cię z powrotem całusem - parsknęła. - Zawsze mogę dla ciebie podejrzeć, która dziewczyna gdzie swoją wiesza, byś się tak nie bał, że jakimś niezwykłym zaklęciem odkryją, że to byłeś właśnie ty.
- Naprawdę? Mogłabyś? Jesteś super - zakrzyknął w nietypowym dla siebie okazaniu ekspresji. Nawet się pochylił i ją ucałował. Szkoda tylko, że w czoło.
- W czoło to chyba się siostrę całuje - skomentowała ten “wybuch” z kwaśnym uśmiechem. - Pranie robi się raczej po zajęciach, wieczorem. Przejdę się tam kilka razy, ale najpierw obiad - zadecydowała.

Wybór był już niestety dość mały. Rozmowa z Connorem nie trwała może aż tak długo, ale dość by reszta studenckiej braci wybrała co smakowitsze kąski. Lily z pełnym talerzem z całą pewnością była jedną z winnych, ale Lei ucieszyła się, że koleżance wrócił apetyt. Gnomka była już przy końcu talerza, gdy spóźnialscy dopiero zaczęli jeść, ale zanim wyszła szepnęła do rudowłosej.
- Mogę cię dziś odwiedzić? Muszę skończyć drugą suknię.
- Jasne - rudowłosa zgodziła się od razu i z uśmiechem. - Zawsze kiedy chcesz.

Panna Dims nie kazała długo na siebie czekać. Lei usłyszała pukanie do drzwi niecałą godzinę po obiedzie. Gnomka prawie nie wystawała spod czerwonego materiału sukni, wielkiego kuferka i kilku owiniętych wokół siebie taśm. Mimo to poruszała się całkiem pewnie, kiedy została wpuszczona do środka.
- To trochę inny krój - rzuciła w ramach wyjaśnienia. - I nie wiem, czy nie przesadzę z tym wycięciem, to chcę to potwierdzić z tobą.
- W tej akademii chyba nie można przesadzić z wycięciem - zaśmiała się Lei, wpuszczając koleżankę.
- Rektorka chodzi w takich dekoltach, że czasem trudno mi się skupić na tym, co mówi, ale mi raczej chodzi o to, żebyś ty się czuła komfortowo - odpowiedziała, ostrożnie układając swój bagaż na łóżku.
- Jeśli to będą miłe spojrzenia to na pewno będę się czuła komfortowo - rudowłosa przyglądała się ciekawie cóż takiego przygotowała dla niej mała koleżanka. Na pierwszy rzut oka wydawało się, że Lily zabrakło materiału na kreację. Wcale nie przypominała tej bufiastej sukni, którą kupiła jej matka. Po przeróbkach gnomki w ogóle nie zasłaniała pleców.
- Na pewno będą miłe. A pewnie nawet trochę podniecone. Bo masz się czym chwalić - zapewniła czarno-biała. - No, bierzmy się do przymiarki. Zrzucaj ciuszki - uśmiechnęła się promiennie.
- Przyznaj się, po prostu chciałaś zobaczyć mnie nago? - zachichotała Lei, zdejmując z siebie zieloną sukienkę, pod którą nie miała nic więcej. Zarumieniła się lekko, odkrywając ten fakt przed Lily.
- Bardzo - pokiwała głową, ale nabierała przy tym podobnego odcienia na policzkach co Leilena. Nie tracąc jednak rezonu sięgnęła po nowy ubiór. - Wciąż nie znalazłyśmy nikogo, kto umiałby się posługiwać sprawnie brzytwą - zerknęła na odsłonięte łono.
- To prawda - zerknęła na swoje rude włosy, czując pogłębiający się rumieniec. - Przy tej sukni to zdecydowanie muszę nad tym popracować. Może kapłanka da mi rady…
- Bo ja może kogoś poznałam - cichutko poinformowała koleżanka.
- Oh! - cała uwaga w pełni skupiła się na Lily. Nie z zaskoczenia, bo znała już gnomkę wystarczająco. - Mów! - rozkazała, szczerząc się. Dims jeszcze bardziej się zaczerwieniła, ale jak to ona, nie pozwoliła wstydowi się powstrzymać.
- Na otrzęsinach poznałam paru starszych kolegów. Było dość… niegrzecznie - zachichotała. - U ciebie pewnie też, co?
- I to koledzy radzą sobie z brzytwami w… takim miejscu? - Lei zapytała jakby automatycznie, próbując sobie to zwizualizować, nie w pełni ogarniając do czego pije gnomka, z jeszcze jednego konkretnego powodu. - Jak to, jakich otrzęsinach?!
- Bo jak wzięła cię na bok ta czarnula, to do mnie podszedł jej kolega i… - głos trochę jej zadrżał. Wręczyła rudowłosej suknię, żeby dać sobie chwilę czasu na zebranie myśli. - Zaprosił mnie popołudniu do jednej z sal lekcyjnych. Powiedział, że ma dla mnie zadanie.
- Ohhhh…. - Lei nagle załapała co to za zadanie. - … to sobie chłopcy widzę tu tak używają na pierwszorocznikach. Pewnie cię teraz obgadują - zachichotała.
- A skąd wiesz, co miałam zrobić? Przecież niczego nie powiedziałam - ale z tonu jej słów łatwo było wyczytać, że chętnie powie.
- Mówisz to tak, jakbyś zrobiła to od razu! - rudowłosa popatrzyła na nią znacząco i zaczęła zakładać sukienkę.
- Może zrobiłam - błysnęła ząbkami w uśmiechu. - Ale opowiem, jeśli ty powiesz na czym polega twoje zadanie.
Strój przygotowany przez gnomkę leżał całkiem nieźle, ale były pewne niedociągnięcia. Z niezadowoleniem rudowłosa stwierdziła, że jest trochę za luźny w biuście. No i wycięcie, którym tak “straszyła” Lily kończyło się w połowie uda.
- Chyba trzeba tu kilku poprawek - zauważyła, oglądając się ze wszystkich stron. - Ta sukienka będzie na specjalne okazje, nie musi być grzeczna, za to musi być… odpowiednio dopasowana - zachichotała. - Moje zadanie było nudne i dotyczyło pożyczenia sobie czegoś od nauczyciela.
- Eee…kręcisz - nie uwierzyła. - Musiał być jakiś podtekst. Albo chociaż podglądanie.
Wyjęła parę rzeczy z kuferka i spojrzała na koleżankę. Zdecydowała się wziąć jeszcze krzesło i wdrapała się na nie by zmierzyć Leilenę w biuście.
Dziewczyna stała, cierpliwie czekając aż gnomka skończy. Kręciła tylko głową.
- Żadnych podtekstów, zwyczajne rzeczy. O ile coś takiego można nazwać zwyczajną rzeczą ma się rozumieć. Ale ty masz opowiadać!
- Jak sobie pani życzy - odpowiedziała z wielką emfazą i skłoniła się. - Ten chłopak zabrał mnie do sali, a tam czekało już trzech kolejnych. Różnych, młodszych, starszych, wyższych, niższych. Było w czym wybierać - zachichotała. - Oznajmili, że jeśli chcę zostać zaakceptowana w gronie studentów, to muszę napić się ze złotego kielicha. I faktycznie mieli ze sobą kielich. Ale mnie nie oszukali. To tandeta była. Zwykła miedź, tylko pomalowana - zupełnie zboczyła z tematu, schodząc na narzekanie na rękodzieło.
- Ja bym im to wytknęła - wtrąciła Lei. - Pewnie też ten kielich był jeszcze pusty i trzeba było go czymś napełnić?
- Skąd wiesz? - spytała naiwnie, zeskakując na podłogę.
- Jestem domyślna - pochwaliła się z uśmiechem.
- No, to tak. Był pusty, ale powiedzieli że chętnie go dla mnie napełnią. I zsuneli spodnie - zaczerwieniła się, ponownie zbliżając do Lei. - Pozwolili mi wyjść, gdyby mnie to krępowało - położyła dłoń na odsłoniętej nodze koleżanki i powoli sunęła nią w górę, wzdłuż rozcięcia.
Lei zamruczała.
- Chyba dobrze wiedzieli, że ty nie z tych co wychodzą. Duże mieli?
Lily dźgnęła palcem w pierś Leileny, którą miała na wysokości własnego czoła.
- Dla mnie wszystkie są duże - stwierdziła. - Ale tylu na raz jeszcze nigdy nie widziałam… - zamilkła na chwilę. - W sumie to niewiele ich widziałam. I to jak rosły, kiedy… no wiesz, dotykali się na moich oczach.
Dotarła palcami do końca rozcięcia, ale to wcale nie powstrzymało jej wędrówki.
- Jeden miał takiego, że nawet bym z nim spróbowała… - przyznała.
- I tylko patrzyłaś? - podpuszczała rudowłosa, nie przeszkadzając małej rączce w wędrówce. - Musisz w pierwszej kolejności nauczyć się zaklęć takich… dostosowujących. Abyś mogła… no wiesz… - mrugnęła do gnomki wesoło.
- Co wiem? - podpuściła od razu rudowłosą.
- Mieć wystarczająco duże otworki - szepnęła konspiracyjnie Lei, szczerząc się do mniejszej koleżanki.
- Na razie z tym poczekam. Wolałabym jeszcze potem coś czuć między nogami - pokazała język. - Dla mnie tutaj prawie wszyscy byliby za duzi. To tak jakbyś ty spróbowała z Connorem - stwierdziła, zupełnie nieświadoma sytuacji. Lei czuła jak palce koleżanki wślizgują się pod materiał i suną wyżej i wyżej po udzie. Zamruczała, ocierając się dodatkowo o małą rączkę.
- Czy ja wiem? Uważam, że duże jest super - odpowiedziała po chwili namysłu nie zdradzając jeszcze swojej zażyłości z kolegą z roku. - Ale odbiegamy od tematu. Co było dalej?
- Chyba ich podniecało to, że patrzyłam, bo robili się tacy sztywni - przełknęła ślinę. - To mnie nawet rozluźniło, bo zrozumiałam, że nie tylko mnie podnieca bycie oglądaną. No i szybko poczułam, że sama robię się wilgotna. Wyobraź sobie tylko, czterech rozgrzanych mężczyzn, którzy rozbierają cię wzrokiem - mruknęła, a jej dłoń niby przypadkiem osunęła się na pupę Leileny.
- Pomogłaś im trochę z tym rozbieraniem? - zapytała mrucząc i ocierając się o dłoń koleżanki.
- Nie - pokręciła głową. - Doskonale dali sobie radę. To już raczej ja miałam ochotę się rozebrać, bo jakoś nie pasowałam go zgromadzenia - zachichotała, ochoczo ściskając pośladek. - Ale dałam radę się opanować i tylko patrzyłam... no, przynajmniej do momentu gdy pierwszy z nich zaczął jęczeć. Wtedy zapytałam, czy mogę go dotknąć. Dasz wiarę, że zgodził się od razu? Jego… jego… - szukała dobrego słowa i spojrzała na koleżankę.
Ta mała dłoń bardzo mocno działała na wilgoć, którą Lei czuła już wewnątrz siebie, powoli spływającą do wyjścia.
- Członka? - podpowiedziała delikatnie, choć w głowie miała już znacznie inne określenia. - Drąga? - zachichotała. - Nie dziwię się im, jesteś malutka i egzotyczna. To oczywiste, że chcieli byś dotykała… i na pewno sami chcieli dotykać ciebie…
- Drąg - powtórzyła cicho Lily. - Podoba mi się! No więc kiedy złapałam jego drąga, to aż się cały wyprężył. Był twardy jak głaz... no, może nie jak taki prawdziwy głaz, ale był twardy.
Rączka gnomki nieoczekiwanie (i niepożądanie) przerwała pieszczotę i przesunęła się na biodro.
- Pozostali zaraz mnie otoczyli. Miałam ich członki wszędzie w koło, takie na wyciągnięcie ręki. I oczywiście nie umiałam się powstrzymać, więc złapałam drugiego. Chyba masz rację, że podobało im się to przez mój wzrost. W moich palcach wyglądali na olbrzymy - zaśmiała się i klepnęła koleżankę tuż poniżej talii.
- Tutaj nie będzie za wysoko? - spytała nagle urywając wątek.
Złapana na bardzo daleko idących myślach, Leilena przez chwilę milczała, zanim spojrzała na co pokazuje gnomka.
- Hm… nie chcę prześcigać pani rektor i to wcięcie powinno zasłaniać tyle, aby nic… nie odkryć podczas chodzenia. Głośno dyszeli, kiedy ich dotykałaś? - wróciła od razu do ciekawszego tematu.
Gnomka się odrobinę zasmuciła.
- Tak nic a nic ma nie odkrywać? - spytała, śmiesznie marszcząc nosek. - Tylko sobie wyobraź te ukradkowe spojrzenia. I jak chłopaki będą marzyć, by materiał się zsunął i odkrył skrawek łona. No i ja w sumie też bym marzyła - przyznała od razu zalewając się rumieńcem. - Ale nie, to nie. Twój wybór - zsunęła dłoń do uda, spoglądając rudowłosej w oczy, czy tak wystarczy. - Nie tylko dyszeli - wróciła też do opowieści. - Prawie się przekrzykiwali zachęcając mnie, bym zajęła się tym albo drugim. I prowokowali, bym nie wykorzystała nie tylko paluszki, ale też języczek. Próbowałam kiedyś, no wiesz, z kuzynem, ale w tej sali lekcyjnej to było zupełnie co innego. Atmosfera, ten zapach… no nie wiem, żądzy? Więc wsunęłam sobie tego najmniejszego do ust. Bardzo fajne doświadczenie.
- Ma nie odkrywać tylko cipki - sprecyzowała rudowłosa, z rumieńcem przysłuchując się opowieści. - Zmieścił ci się?! - spytała z niedowierzaniem. - Ale musiał być ogromny w twojej buzi… ładnie pachnieli? Chyba lubię odgłosy, jak teraz sobie wyobrażam. I męskie i damskie, te odgłosy przyjemności - westchnęła, co zabrzmiało jak jęk.
Dims zaznaczyła sobie pożądaną wysokość i ponownie wróciła do swojego kuferka po nożyce krawieckie.
- Może to przez to, że tak dużo jem, ale umiem zmieścić w buzi całkiem sporo - stwierdziła buńczucznie. - Pachnieli… bo ja wiem? Jakby piżmem? Nie, to chyba zbyt zwierzęco. Z drugiej strony byłam prawie jak kotka w rui, więc może to właściwy opis - zaśmiała się. - I byłam bardzo niegrzeczna przy jedzeniu. Mlaskałam i siorbałam, a im się to tylko coraz bardziej podobało. A ty w ogóle lubisz słuchać. I podglądać. I opowiadać - wymieniała na placach, wracając do roboty. - A teraz się nie wierć, bo nie chcę cię skaleczyć - nakazała, ostrożnie nacinając materiał kreacji.
Leilena posłusznie stanęła prosto i nie ruszała się.
- Kiedy się podniecam, to wszystko brzmi dobrze. Na przykład jak mnie skaleczysz i zliżesz krew… - zagryzła wargę, nie chcąc ani dalej ciągnąć tematu, ani się roześmiać. Z drugiej strony w stanie pobudzenia brzmiało to dobrze. - Szkoda, że cię wtedy nie widziałam. Ja… - postanowiła jednak zdradzić coś przyjaciółce juz teraz - ...też nie byłam zbyt grzeczna. Tę dziewczynę co mi dawała zadanie to spotkaliśmy z Connorem w bibliotece… i ona nie tylko czytała, ale też… no wiesz… dotykała się - tłumaczyła trochę rwącym się głosem.
- Panno Mongle, no jak panna tak może bezwstydnie się przyznawać - czarno-biała zaśmiała się serdecznie. - To mi wszystko grzecznie wyśpiewasz, ale najpierw ja. Bo widzisz, moi nowi koledzy nie wytrzymali zbyt długo z twoją głodną koleżanką i pierwszy sięgnął po kielich. W paru ruchach doprowadził się do, no wiesz, do końca. Jego nasienie trysnęło do naczynia o dłoń od moich oczu. A ponieważ miałam się napić, to nie czekałam tylko zabrałam mu ten kielich i wychyliłam do dna. Pozostali nie byli specjalnie zadowoleni, że zdjęłam z nich swoje rączki - przyznała. Ciach, ciach rozcięła suknię i odstawiła nożyce na bok. - Nie ruszaj się jeszcze chwilę. Muszę obszyć krawędź, bo inaczej się wszystko rozpruje - znowu wyskoczyła ze swojej opowieści.
- Powinnaś poczekać, aż wszyscy tam swoje soczki zmieszają! - Lei zaprotestowała prawie tak jak ci niezadowoleni chłopcy z opowieści. - I jak ci smakowało?
- Całkiem, całkiem. Nie umiałabym powiedzieć, czy oni smakowali lepiej, czy ty. I po prawdzie ty mnie też kręcisz na równi z nimi. Uznajmy, że w obu przypadkach jest po prostu świetnie - pokiwała głową, a jej niesforne włosy trzęsły się na wszystkie strony. - A z tego kielicha to wcale nie chciałam pić, bo był tandetny - prychnęła, ale zaraz się rozpromieniła. - Więc napiłam się prosto ze źródła. Kazałam im kończyć w moich ustach. Jestem znacznie fajniejszym kieliszkiem, niż jakiś tam kawałek miedzi - wprawnie zakręciła igłą i nicią i wzięłą się pod boki. - No i po przymiarce. Możesz się rozbierać.
- Tu się zgodzę - zaśmiała się Lei, ostrożnie chwytając materiał i zsuwając go z siebie, aż opadł na ziemię, odsłaniając zupełnie nagą rudowłosą, której sutki obecnie sterczały mocno. I to nie od wieczornego chłodu. Lily ostrożnie złożyła suknię, co chwila zerkając na koleżankę.
- Podsumowując: uznali mi te otrzęsiny, nigdy w życiu nie miałam tylu drągów, zasmakowało mi nasienie i znam kolegę, który mógłby pomóc nam się ogolić. A ty co robiłaś niegrzecznego w tej bibliotece? - zapytała.
- Siri nam czytała - zachichotała. - I podchwyciliśmy to jej dotykanie się. Ale to opowieść na inny wieczór, nie można tyle na raz! Teraz jak się zastanowię, to jestem ciekawa, czy bibliotekarz się wtedy nam przyglądał.
Lily aż się zaświeciły oczy.
- Myślisz, że on tak regularnie podgląda co tam u niego wyczyniamy? Paradujemy nago i tak dalej… to musi być całkiem przyjemne pracować w takiej bibliotece.
- I nudne jednocześnie - Lei nie była taka podekscytowana. - Czasami pewnie podejrzeć coś można, ale poza tym to siedzi się tam samemu. Lepiej nauczyć się każdego zakamarka akademii i przemykać tu i ówdzie. Jestem pewna, że tu dzieje się mnóstwo niesamowitych rzeczy.
- I nieprzyzwoitych - dodała z chichotem gnomka.
- Pewnie większość jest nieprzyzwoita. Ale teraz muszę iść do pralni, coś obiecałam Connorowi - Lei nie była szczególnie zachwycona tą perspektywą, ale nie zamierzała rezygnować z raz danej obietnicy.
- Tylko nie zapomnij się ubrać - poradziła jej koleżanka, pakując swoje narzędzia.

Spośród wszystkich miejsc, jakie można było odwiedzić w Akademii, pralnia akurat nie zaliczała się do najciekawszych. Czy czarodzieje nie mogli sobie wyczyścić ubrań ot tak, pstryknięciem palców? Przyjmując jednak, że nie mogli, to pralnia w takim miejscu przydawała się bardzo. Ubrania uczniów i uczennic miały tendencje do plamienia i gniecenia się.
Gdy Leilena dotarła do suszarni, ta nie była pusta. Służka kończyła właśnie rozwieszać pranie. Zwiewne haleczki, koronkowa bielizna. Najwyraźniej zakończono czyszczenie damskiej odzieży. Dziewczyna, nie mogła być starsza od Leileny, podeszła do kosza z brudnymi ubraniami i z jakiegoś powodu zaczęła uważnie rozglądać się na boki. Stojąca w drzwiach rudowłosa miała tylko chwilę by zdecydować się czy lepiej się schować, czy też nie. Nie widziała powodu do chowania się, potem byłoby więcej pytań niż to warto. Przecież nie robiła nic złego, przyniosła do prania swoją własną bieliznę.
- Dobry wieczór - przywitała się grzecznie i błysnęła zębami w uśmiechu. Służka aż podskoczyła, odwracając się szybko.
- Dobry wieczór - a przyjrzawszy się przybyszczce dodała szybko. - Proszę pani.
- Jaka tam ze mnie pani - Lei machnęła ręką. - Jesteś pierwszą służką spotkaną przeze mnie w akademii. Ukrywacie się czy jak?
- Nie, proszę panny - zrozumiała uwagę zupełnie opacznie. - Po prostu mało nas tutaj. Kucharki, sprzątaczki, praczki i trochę strażników w nocy.
- Oh, rozumiem - rudowłosa nie ciągnęła rozmowy ze zbyt grzeczną służką. - Nie przeszkadzaj sobie - dodała, sama zajmując się swoim praniem.
- Pomogę - zaoferowała od razu. - To w końcu moja praca.
- Następnym razem. Jestem tu tak niedawno, a to dobre miejsce, aby trochę rzeczy przemyśleć - powiedziała szybko Lei, jak zawsze mając wymówkę.
- Ale tutaj wystarczy, że zostawi panna brudne rzeczy w osobnym koszu, a ja upiorę i wysuszę - wyjaśniła, ale nie narzucała się. - To może ja zostawię pannę samą, skoro chce myśleć o swoich czarach - stwierdziła ostrożnie i dygnęła niezdarnie. Halruaańska hierarchia dawała o sobie znać. Czarodziejom należy ustępować. W efekcie Leilena znalazła się sam na sam z ogromnym wyborem niepilnowanych majtek.
Sama może pochodziła z niezbyt bogatej rodziny kupców, lecz jednak na tyle bogatej, aby mieć służbę. Była więc przyzwyczajona, a może raczej - znała trochę zachowania. Ostatecznie uznała, że jednak nie będzie za dużo prała sama. Zamiast tego zaczęła się przyglądać temu co miała do wyboru. Wyglądało na to, że będzie musiała losować. Zachichotała. W końcu to było zabawne! Wyglądało na to, że uczennice przywiązywały dużą wagę do swojej bielizny, bowiem wisząca na sznurze kolekcja zawierała egzemplarze od ładnych po drogie, w dodatku połowa wbrew nazwie wcale nie była biała. Jedne, wyjątkowo skąpe, były nawet czerwone. Patrząc po specjalizacji tej akademii to i tak było całkiem grzecznie. Postanowiła odrzucić wszystkie białe - elfka z jej roku mogła taką nosić. I wszystkie małe, aby nie trafić na coś Lily. Z tego co pamiętała, miała to nie być uczennica pierwszego roku. Wybrała czarną bieliznę, nie najdrożej wyglądającą, ale i nie najtaniej, w rozmiarze pasującym na ludzką kobietę. No cóż, tyle mogła Connorowi pomóc. Schowała majteczki pod ubranie i skierowała się do wyjścia. Całe te studenckie rytuały zabierały dużo czasu, a przecież jeszcze musiała wykupić się u kruka. A to wymagało przecież zgody któregoś nauczyciela, żeby mogła opuścić mury i udać się do miasta. No bo gdzie indziej znajdzie ziarno i ślimaki?