Zapatashura

 

Zapatashura

 

Lady

Leilena wykorzystałą ten czas na “zwiedzanie” pomieszczenia. Napiła się wody, wytarła z soków paszy i własnego potu, zerkęła czy papirusy napisane są w ludzkim języku, pooglądała sobie wszystkie kobiety. Hama pewnie była najnowszą żoną, w dodatku miała spiczaste uszy - chyba szczyt egzotyki w wykonaniu Druzila. Wszystko wskazywało na to, że pasza był zwyczajnie nudny. Dopiero jak prawie żadne spojrzenia nie odprowadzały ją wzrokiem, zbliżyła się do “czerwonej” i usiadła nieopodal.
- Jak szybko nudzi się paszy nowy prezent? - zapytała cicho.
Kobieta z namaszczeniem odłożyła pergamin wypełniony nieznanymi Lei szlaczkami zanim odpowiedziała w nienagannym wspólnym.
- Bardzo, ale to bardzo różnie. Ty będziesz go cieszyć przez długi czas, widzę to - odpowiedziała, zwracając się twarzą do rozmówczyni.
- Dopóki któraś z żon nie spowoduje nieszczęśliwego wypadku - zachichotała cichutko. - Wydawałaś się zainteresowana pokazem. A na pewno widziałaś to wielokrotnie już.
- Nie musisz się nimi przejmować. Nie odważą się zepsuć własności swego męża - powiedziała, w swojej opinii, uspokajająco. - A twój występ był niespotykany. Kilka z nas umie przyjąć paszę w gardle, ale nie tak jak ty - temat rozmowy był co najmniej nieprzyzwoity, ale kobieta się tym nie przejmowała.
- Mam nadzieję, że nie będzie chciał tak zawsze, bo to niełatwe - przyznała, choć było to pewne niedopowiedzenie, w końcu chodziło o magię. Nie chciała jej zużywać za dużo na Druzila. - Ale co jednego pokaz, a co innego podniecenie związane z jego oglądaniem. Ja już się przyzwyczaiłam, że wszystko co z tym związane mnie podnieca.
- Och, tu ci spowszednieje - westchnęła ciężko rozmówczyni.
- A jak jest z tobą? Widziałam jak patrzysz!
- Bo wypadłam z łask i szczerze mówiąc, trochę się nudzę.
- Oh - westchnęła Lei. - Nie dziwię ci się w takim razie. Może uda mi się jakoś pomóc?
- Jestem zamknięta w złotej klatce - wzruszyła ramionami. - Ty też. Jaką mogłabyś mi zapewnić rozrywkę lepszą, niż te baśnie? - trąciła palcem pergamin.
- Spróbować przywrócić cię do łask, jeśli masz na to ochotę - podsunęła pierwszy pomysł Leilena. Nie zamierzała oczywiście szarżować z jakimiś głupimi propozycjami uwolnienia. Uwolnione stąd kobiety i tak nie miałyby gdzie się podziać i trafiłyby pewnie tylko w gorsze miejsca.
- Trójkącik? Próbowałam już tego z Atalą - wskazała palcem na kobietę z fantazyjnie ufarbowanymi włosami. - Nie pomogło na długo. Ot, dwie stare kochanki zamiast jednej.
- I mało energii - Lei pokiwała do siebie głową. - Rzeczywiście, stracona sprawa. Co najwyżej zadziała na chwilę. No cóż, ja nie lubię nudy. Będę musiała coś wymyśleć.
- Jak wymyślisz, jak sprowadzić tu jakiegoś mężczyznę, to wszystkie cię ozłocą - kobieta zaśmiała się serdecznie.
- A musi być prawdziwy? - zapytała całkiem poważnie Lei.
- Och, wierz mi, zabawek mamy pod dostatkiem. Ale poczuć ciepło ciała… - rozmarzyła się, spoglądając tęsknie na strażników. - Wiesz, pomarzyć sobie można.
- Ciepło ciała to akurat poczujesz w tym udawanym - roześmiała się ruda.
Rozmówczyni spojrzała na nią zaintrygowana. Woalka zasłaniała usta, ale jej oczy i brwi robiły wszystko by nadrobić niedostatki ekspresji.
- Nie teraz - Leilena mrugnęła konspiracyjnie. - No i boję się, że mogę stać się tu zbyt sławna wtedy. Na pewno rozumiesz co mam na myśli.
- Szczerze mówiąc, kompletnie nie wiem - rozłożyła bezradnie ramiona, ale nie ciągnęła tematu.

Nie minęło wiele czasu, a wyczerpany Druzir przebudził się. Wywarło to natychmiastowy efekt, bowiem od razu ustawił się wokół niego wianuszek żon i kochanek, gotowych na każde jego skinienie. Wyjątków, które zachowywały w jakimś stopniu swoją niezależność, było niewiele. Zaliczała się do nich nowa znajoma Lei.
Bardzo zadowolony pasza odgonił jednak swoje wielbicielki i podszedł do rudowłosej.
- Dawno już nikt mi nie dogodził, prezencie - pochwalił. - Możesz sobie zażyczyć nagrody - zaoferował wspaniałomyślnie.
- Chciałabym zostać oprowadzona po twoim pięknym pałacu, panie - powiedziała po chwili, w której udała zamyślenie. Głupio byłoby nie wykorzystać sytuacji!
Grubasek zrobił zdziwioną minę, spodziewając się pewnie próśb o klejnoty, zloto czy inne kosztowności, jednak szybko odzyskał rezon.
- Zgoda. Pokażę ci wszystkie atrakcje mego domu.
Wycieczka okazała się godna zapamiętana. Obrzydliwie bogaty pasza miał w swym pałacu po trochę wszystkiego. Obrazy i rzeźby Leilena już miała okazję dostrzec tu i ówdzie, ale prawdziwie cenne okazy trzymane były w specjalnych komnatach. W zielonych ogrodach, zakute w łańcuchy, wylegiwały się na słońcu lub chowały w cieniu przeróżne dzikie zwierzęta, a nawet parę potworów. W łaźniach i łazienkach unosiły się opary pachnideł, a woda napełniała się magicznie sama bez konieczności interwencji łaziebnych. Pokoje tonęły w miękkich dywanach, a jadalnia kusiła zapachami świeżych posiłków. Takiego przepychu panna Mongle nie widziała jeszcze nigdy, za to to czego nie zobaczyła, to lochy. Yn Kalil nie zapuszczał się do piwnic i podziemi swych włości.
Lei zachwycała się i chichotała niczym mała dziewczynka. Potrafiła doskonale i naturalnie udawać, ponieważ bawiła się tym wszystkim. Zaczynała się nawet jakiś czas temu zastanawiać, czy nie powinna zmienić bóstwa, do którego się będzie modliła. Kapłani nie byli skorzy do opowiadania o patronach oszustów i hedonistów.
- To wszystko jest takie wspaniałe, panie! - kłamała radośnie. - A w piwniczkach pewnie setki win! - zagaiła, sama rozglądając się przede wszystkim za widocznymi zejściami w dół. Widziała takich dosłownie kilka, nie więcej niż cztery, i tylko w głownym budynku pałacu. Pasza skrzywił się trochę na wspomnienie piwnic, ale przecież obiecał dziewczynie nagrodę i miał zamiar dotrzymać słowa. Cofnęli się trochę korytarzami, aż Druzir wybrał schodzące w dół schody. Dla Lei niczym się nie wyróżniały, ale gospodarz zdecydował się z jakiegoś powodu właśnie na nie.
Piwniczne korytarze były tylko trochę mniej czyste, niż reszta kompleksu. O ile z posadzek na piętrze można było jeść jak z talerza, a o tyle na dole lepiej było się z tym wstrzymać. Yn Kalil faktycznie miał bardzo dużo wina w różnych beczkach i butelkach, ale panna Mongle zwracała raczej uwagę na strażników pilnujących niektórych drzwi w labiryncie korytarzy.
- Wspaniałe! Niesamowite! Fascynujące! - wzdychała co chwilę “młódka”, a głowa kręciła na wszystkie strony. - I ilu strażników, to musi być bardzo bezpiecznie, panie. Aż się wzdrygam przed tym, czego pilnują - paplała “niegroźnie”.
- Nie musisz się bać - zapewnił z dumą w głosie. - Pilnują głupców, którzy mi się narazili - powiedział wprost. Nawet, jeżeli wolał pierwotnie nie sprowadzać tam Leileny, to jednak nie miał zamiaru kłamać.
- Bardzo źle, narażać się panu - zgodziła się od razu. Pewnie głupiej nastolatki miałby po jakimś czasie dość, ale nie od razu, z czego korzystała. Długo i tak zostawać nie zamierzała. - Aż mam dreszcze, jak sobie pomyślę, któż taki mógłby tam siedzieć?
- Złodzieje, włamywacze, niedoszli mordercy, a nawet gwałciciele, którzy chcieli zszargać honor moich żon.
- Oh… oh…! - zakryła usta dłonią i przez moment jakby się wahała dalej pytać. - Dlaczego… dlaczego ich pan trzyma? To niebezpieczne, kiedy są tak blisko!
- Ależ Prezenciku - mężczyzna poklepał ją protekcjonalnie po ramieniu. - Przyjaciół trzeba trzymać blisko, ale wrogów jeszcze bliżej. Szczególnie, kiedy można ich karać wedle własnej woli.
- Ohhh… - to już przerodziło się w jęk. - Mnie też chciałbyś ukarać w jednym z takich miejsc, panie? - zamruczała, sunąc dłonią po kroczu paszy.
- Nie tak, jak innych - odpowiedział, a na usta wypełzł mu lubieżny uśmieszek.
- Mmmm, opowiesz mi? - otarła się o niego jeszcze bardziej lubieżnie niż on się uśmiechał. - Albo lepiej, pokażesz? W jednym z tych pokoi… nikt nie zobaczy… - kusiła zupełnie bez strachu.
- Jesteś doskonale wyszkolona - pochwalił, zanosząc się od śmiechu. - Dobrze. Ukarzemy cię zatem za nadmierną lubieżność.
Trzymając dziewczynę w pasie zaprowadził ją pod jedne z drzwi. Machnął jedynie na strażnika, który stał w głębi korytarza, a ten natychmiast podbiegł z kluczami. Cela była pusta i tak jak można było się spodziewać, zupełnie pozbawiona luksusów. Druzir klepnął rudowłosą w tyłek, by zachęcić ją do wejścia, a sam odgonił wartownika. Weszła posłusznie, bez obaw. Przed pojedynczym mężczyzną potrafiła się bronić, ale tu nie spodziewała się niczego zagrażającego życiu. Druzir największą krzywdę mógłby zrobić po prostu leżąc, choć nie wątpiła, że lubi trochę sadyzmu.
- Opowiesz mi o tych, których tu trzymasz, panie? - oparła się pupą o stolik, przybierając przestraszony wyraz twarzy. - Podczas… podczas krzywdzenia mnie…
- Zwykłe szumowiny, o czym tu mówić? - lekceważąco machnął ręką, ale ton jego głosu wcale nie brzmiał niechętnie. No, chyba że w porównaniu z jego wzrokiem, który chętnie dziewczynę rozbierał.
- To… to sprawi, że… że oddam się temu jeszcze bardziej… - mówiła z udawanym strachem i nieudawanym podnieceniem. - Zrobisz mi to, na co masz ochotę, a żadna inna nie dawała ci bez oporów… - Lei zakładała, że opory u kobiet zbyt męczyły grubaska i wolał mieć ułatwione zadanie. Oczywiście zawsze mógł ją też sprostować, rudowłosa była w pełni elastyczna w podejściu do swoich ról. Lubiła je wszystkie.
- Wprost przeciwnie, prawie żadna mi się nie opierała - zapewnił dumnie. Nie tracił przy tym czasu i od razu zaczął rozwiązywać pas i ściągać spodnie. - A to sprawia, że są mądrzejsze od głupców w lochach. Najbliżej nas jest idiota, który usiłował sfałszować kontrakt ze mną. Od tamtego czasu mój kat łamie mu wszystkie palce. A gdy tylko się zrosną, łamie jeszcze raz.
- Oh… - jęknęła w czymś, co spokojnie można było uznać za duże podniecenie. Niby to przypadkiem sukienka podwinęła się, ukazując przód majtek. - Musi strasznie krzyczeć… ale to chyba nie najwyższe przewinienie… co uważasz za najwyższe, panie…?
- Nastawanie na moje życie, to chyba jasne - prychnął. Spojrzenie świńskich oczek skupił między udami rudowłosej. Nie bawiąc się w żadne subtelności, dłonią zaczął doprowadzać się do wzwodu. - Ale tacy nie wytrzymują w lochu długo.
Szarpnęła za bieliznę, aż boleśnie werżnęła się w krocze i jęknęła.
- Robiłeś już krzywdę takim młodym…? - prowokowała. - Co byś zrobił z takim, który chciałby mnie użyć? Ukraść? Zabić zanim się mną znudzisz? Takiego też tu trzymasz? - szarpnęła majteczki raz jeszcze, tym razem na bok, aby odsłonić wargi. Materiał aż zatrzeszczał, choć Lei nie miała dużo siły.
- Och, mam tu takiego. Tępy półork, którego pochwycili strażnicy gdy próbował zgwałcić moją żonę - oblizał wargi. Szybko robił się twardy, ale lepiej było nie zgadywać czy to przez działania Leileny, czy przez sadystyczne wspomnienia. - Jak był taki napalony, to teraz go przypiekam. Pochodnią. To tu, to tam. Jedno muszę przyznać tym zwierzętom, są wyjątkowo odporne.
- Chciałabym to zobaczyć… - jęknęła, palcami pokazując mu jaka jest mokra. - Usłyszeć jak krzyczy, gdy mój pan używa swojego prezentu w tym samym czasie… potrzymać pochodnię…
- A któż to nauczył mój prezent takiego sadyzmu?
- Robiono… robiono mi różne rzeczy, panie… aby mi się podobało - przełknęła ślinę. - Wtedy.. .wtedy samemu zaczyna się to lubić… robić też…
Choć takie wyznanie powinno w normalnych ludziach wzbudzić współczucie albo litość, to yn Kalil tylko zarechotał.
- Myślę, że mogę spełnić twoje życzenie. Ale najpierw - spuścił wzrok na swoje przyrodzenie. - Przecież nie będę tak chodził wśród służby.
Podeszła do niego sugestywnym krokiem, z podnieceniem i strachem mieszającymi się na obliczu.
- Chcesz bym ci obciągnęła, panie, czy wolisz mnie brutalnie zgwałicić? - wzięła jego dłoń i położyła sobie na bieliźnie, przesiąkniętej sokami. - Zerwij je, błagam. Nie mogą przeszkadzać mojemu panu…
Chciał to zrobić. Nawet bardzo. Powstrzymał się jednak, kręcąc głową.
- Nie, później. Teraz użyj ust.
Opadła od razu na kolana, wzięła go w dłoń i przyjęła żołądź w usta, sunąc po nim językiem. Wiedziała, że myślał już o czymś innym, więc od razu narzuciła szybkie tempo, ssąc mu głośno i intensywnie, podrażniając te najwrażliwsze rejony, dążąc do szybkiego wytrysku swojego pana. A ten nastąpił wyjątkowo szybko. Skupiony wyłącznie na swojej natychmiastowej przyjemności mężczyzna skończył raptem w kilka modlitw, a przecież tego dnia miał już kilka orgazmów.
- Jesteś prawdziwą mistrzynią - pochwalił, głaszcząc ją po głowie. Szybko jednak podciągnął spodnie, nie mogąc się doczekać rozrywki, jakiej miał doznać w innej celi. - Chodźmy - nakazał.
Półork, który jak podejrzewała Leilena był Anderem, przetrzymywany był w pomieszczeniu głęboko w kompleksie korytarzy. Była w tym pewna logika - żywcem przypalana ofiara musiała strasznie hałasować. Drzwi do celi pilnował jeden, lekko zaspany strażnik. Ofiary tortur rzadko mają siły na spektakularne ucieczki, więc i warta musiała być nudna. Na widok swego pana Calimszyta ożywił się jednak i stanął prosto.
- Wasza Najczcigodniejsza Obecności, więzień jest nieprzytomny - poinformował.
- To niedobrze, niedobrze - pasza pokiwał głową, przez co wartownik zbladł.
- A… ale zaraz sprowadzę medyka, żeby go ocucił - dodał pospiesznie, co już Druzira zadowoliło.
- I tak trzeba od razu odpowiadać. A teraz otwieraj celę i zabieraj się do swojej roboty.
Wystarczyło raptem kilka sekund, by loch stanął otworem, a strażnik zniknął za najbliższym zakrętem. W zatęchłym, kamiennym wnętrzu, w świetle jednej pochodni Lei mogła zobaczyć przykutego do ściany, szaroskórego mężczyznę w fatalnym stanie. Włosy, przynajmniej część która mu została, miał skołtunione i zlepione krwią. Druga połowa czaszki była pokryta bąblami i bliznami po oparzeniach. Całe jego ciało było w równie złym stanie. Czy Nessalina wiedziała co Druzir robił z jej sługą? Czy nie była tego świadoma i dlatego pozwoliła Lei zwlekać z podjęciem się misji? W końcu była demonem, a ten tu dał się złapać. Rudowłosa nieco tę logikę rozumiała. Nie rozumiała za to dwóch rzeczy: do czego ten tu potrzebny był sukkubowi i po jakiego grzyba próbował gwałcić żonę paszy? To się kupy nie trzymało, więc musiało być drugie dno. Rzecz jasna niczego po sobie nie zamierzała dać poznać.
- Myślisz, panie, że bylibyśmy w stanie go podniecić… żeby no wiesz… przypalić mu stojącego? - zachichotała jak mała dziewczynka. Którą udawała.
- Podoba mi się ten pomysł, ale krocze to pierwsze miejsce, które mu przypaliłem. Już się nie podniesie.
- Oh - westchnęła rozczarowana. - To może zrobimy to komuś, komu jeszcze można? - zaproponowała nagle znowu rozentuzjazmowana. Cóż, w końcu już wiedziala wszystko, co chciała wiedzieć o słudze swojej pani.
- Znajdzie się taki - yn Kalil spojrzał dziewczynie w oczy, chyba po raz pierwszy. Wcześniej lubieżnie gapił się na jej piersi, pośladki czy nogi. - Mówiłaś, że jak masz na imię?
- Ann, panie. Czy… czy możemy mu tak zrobić…? - jęknęła, spuszczając odrobinę wzrok, ale robiła wszystko, aby zobaczył jak podnieca ją ta myśl.
- Możemy Ann. To przestępcy, są tu po to bym ich ukarał - zapewnił. Nie przejmując się specjalnie półorkiem, który i tak był nieprzytomny, wyszedł na korytarz. Strażnik miał wszak zaraz wrócić, a pasza nie myślał już przy użyciu głowy.

 

Zapatashura

 

Lady

Wstała, przeciągnęła się i rozejrzała. Nie zamierzała robić nic gwałtownego, ale co miała zrobić, musiało zostać zrobione. Na początek: śniadanie. No bo nie można było pomagać piekielnej demonicy bez śniadania. I o ile nie znajdzie w jedzeniu szczątków to będzie trzeba poczekać aż do obiadu. Tutaj akurat przebywanie w złotej klatce działało na korzyść Lei. Mogła sobie bowiem zażyczyć na śniadanie co tylko chciała. Kurczak? Żaden problem, chociaż niektóre kochanki kpinkowały, że przy takiej diecie rudowłosa szybko straci swe kuszące kształty. Lei nie miała nic przeciwko dodatkowym kilogramom u dajmy na to kochanek. Byłyby wtedy tak przyjemnie mięciutkie, kiedy się ich by dotykało… potrząsnęła głową, szybko zjadając tyle, żeby wystarczyło do zaklęcia. Nessalina zawsze bardzo mocno wzmagała podniecenie i rudowłosa miała problemy ze skupieniem. Dlatego uznała, że musi to zrobić szybko. Jak tylko zebrała i zawinęła kości w niewielką chusteczkę, co nie było łatwe przy próbie zrobienia tego potajemnie, podeszła w miarę blisko drzwi, czekając na ich otwarcie. Wtedy zamierzała zacząć zabawę, najpierw od przywrócenia męskości jednemu ze strażników.
Lei nie musiała nawet długo czekać. Wczesna godzina wiązała się z tym, że kobiety paszy budziły się, raz jedna raz druga. Te, które spały szczególnie twardo właśnie wstawały i miały ochotę na śniadanie. Jeden z rosłych eunuchów otworzył drzwi słysząc pukanie i znalazł się w zasięgu skrywanego magią kostura Leileny. Regenerujące zaklęcie nie wymagało nawet słowa, by je aktywować i wnet rudowłosa mogła podziwiać bezbrzeżne zdziwienie malujące się na twarzy mężczyzny. Biedaczek. To była jedyna współczująca mu myśl, bo za nią popłynęły słowa, mruczane cicho zaklęcie słowa mocy: żądzy. Skoro robić zamieszanie, to na całego. Przy czym upewniła się, że to nie na nią będzie patrzył, kiedy uwolni magię.
Sytuacja robiła się coraz ciekawsza, bowiem świeżo odzyskany penis od razu stanął na całą swoją długość. A rozmiarów był takich, że luźne spodnie nie były w stanie go ani trochę ukryć. A już na pewno nie przed zielonowłosą kobietą (która była Lei przedstawiana, ale imię jakoś umknęło jej z pamięci), która właśnie zamawiała sobie śniadanie. Zdębiały strażnik miotał się, targany emocjami - zdziwieniem, żądzą, strachem. Niestety zwróciło to uwagę drugiego wartownika. Na niego oczywiście Lei też szykowała niespodziankę, tym razem z kostura. Wysłała mu falę niesamowicie przyjemnych wizji… trochę ciekawa jak podziałają na eunucha, skoro to była magia to chyba niepotrzebny mu był sprawny penis?
Wyobraźnia wystarczyła. Kaleka osunął się po ścianie, z przymkniętymi oczami i głupkowatym uśmiechem wykrzywiającym wargi. Nie narobił dzięki temu hałasu, a kolorowa nałożnica yn Kalila w międzyczasie zdążyła podejść do drugiego mężczyzny, dosłownie oblizując przy tym wargi.
- No proszę, proszę, tyle czasu ukrywałeś przed nami taki prezent? - kokietowała kompletnie zdezorientowanego Calimszytę. - Za karę będziesz musiał nas nim wielokrotnie obdarować.
Były już eunuch coś tam wydukał, ale kobieta nawet go nie słuchała. Złapała za to za kołnierz zbroi i wciągnęła go do środka. Musiała być bardzo wyposzczona i akurat znalazła źródełko, do którego zaraz zaczęły schodzić się inne nałożnice.
Lei zostawiła ich samych i korzystając z tego jak odwracał uwagę, wymknęła się na zewnątrz, najkrótszą drogą zmierzając ku celom. Wykorzystywała przy tym wszystkie wyuczone zdolności skrytego poruszania się, wolała spróbować takiego podejścia. Wycieczka, którą zapewnił jej Druzir bardzo się przydała. Pamiętała dzięki niej zakamarki, w których można było przeczekać patrol strażnika, miejsca szczególnie uczęszczane przez służbę, w skrócie - najbezpieczniejszą ścieżkę do celu. A ponieważ schody do piwnicy nie znajdowały się szczególnie daleko, to mogła usłyszeć stłumione chichoty dobiegające z haremu. Widać zabawa rozkręcała się tam w najlepsze. Pierwszym problemem był uzbrojony strażnik, który pilnował zejścia do lochu. Jeśli pamięć Leileny nie zawodziła, za nim (już na dole) czekało ją ominięcie jeszcze jednego, który pilnował samej celi. Miała ciągle dwa użycia porno-wizji, na nich zamierzała je zużyć i liczyć na to, że nie pojawią się następni. Bo inne rozwiązania już nie były tak ciche.
Czar zadziałał na pierwszej ofierze i panna Mongle przemknęła się niezauważona po schodach. Zostawione przy ostatniej wizycie ślady na ścianach były nieocenione. Wiecznie zakręcające korytarze bardzo szybko dezorientowały i pewnie dziewczyna by się zgubiła, gdyby nie wcześniejsze przygotowania. Drugi strażnik także nie oparł się zaklęciu i usiadł na ziemi, z szybko wybrzuszającymi się z przodu spodniami.Cela, w której trzymano półorka była jednak zamknięta. Ten problem rozwiązało pobieżne przeszukanie gwardzisty, który miał przy sobie kółko z kluczami. Jeszcze tylko kilka nieudanych wyborów tego właściwego i cela stanęła otworem. Ander dalej wyglądał fatalnie, nawet w pełgającym, słabym świetle pochodni, pozostawał też nieprzytomny. Nie trwoniąc czasu spróbowała, czy któryś z kluczy pasuje do kajdan. Ten problem wyglądał na najtrudniejszy, kiedy myślała o tym wszystkim wcześniej. Gdyby nie pasował, to musiała użyć zaklęcia leczącego już teraz, Ander mógł bowiem wiedzieć gdzie kluczy szukać. Jej magia była zdecydowanie zbyt słaba, jeśli chodziło o manipulację przedmiotami, do pokonania kajdan. Najwyraźniej jednak ktoś uznał, że najlepiej trzymać wszystkie klucze w jednym miejscu. Trzeci z kolei przekręcił się w zamku, a zwalisty półork prawie spadł na Leilenę. Zawisnął jednak w pokracznej pozycji, zwisając na drugim łańcuchu. Kiedy i ten został rozkuty, Ander zwalił się bezwładnie na ziemię. Wtedy rudowłosa uwolniła magię leczącą, na wszelki wypadek cofając się po tym poza zasięg jego ramion. Trudno powiedzieć jak na nią zareaguje. Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać - reakcją był krzyk. Gardłowy, niski, zwierzęcy i pełen bólu. Na oczach rudowłosej spalona skóra nabierała rumieńców, ledwie zasklepione do tej pory rany pokrywały się świerzymy strupami, a złamane kości zrastały się z upiornym chrzęstem. Nagle wyrwane z otępienia ciało reagowało niemal agonalnie i Lei obawiała się, że półork tego nie zniesie. Po kilkunastu sekundach, które ciągnęły się jak melasa, mężczyzna w końcu umilkł, a jego szeroka, owłosiona pierś unosiła się w równym oddechu. Dopadła do niego i klękając obok spróbowała ocucić lekkimi uderzeniami i potrząsaniem. Do tego także miałaby pewnie zaklęcie, ale rażenie elektrycznością nie należało do rzeczy, których próbuje się w pokojowych okolicznościach jako pierwszych.
Półork po chwili otworzył oczy, ale spojrzenie miał rozbiegane.
- Hama? - wychrypiał coś bez ładu i składu.
- Obawiam się, że nie. I obawiam się, że mamy mało czasu na ucieczkę, więc lepiej weź się za siebie i nas stąd zabierz - Lei mówiła cicho, ale dobitnie i wyraźnie. - Nasza pani będzie jeszcze bardziej niezadowolona, gdy dasz się złapać powtórnie i to ze mną na dokładkę.
- Nasza… pani? - zapytał. Widocznie oberwał o parę razy za mocno w głowę, skoro nie pamiętał takich rzeczy.
- Nie dyskutuj - syknęła. - Podobno umiesz nas stąd wydostać. Przyniosłam szczątki, pewnie do zaklęcia. Zaczynasz łapać?
- Zaczynam - przyznał, a jego spojrzenie skupiło się odrobinę. - Ładna jesteś - rzucił ni z tego ni z owego, niemrawo próbując usiąść.
- Skup się, bo sięgnę po bardziej drastyczne środki - poklepała go po policzku. - Zrobiłam tu dużo zamieszania, zaraz się zorientują. Wolałabym nie żałować przyjścia ci na ratunek.
- Dobrze, dobrze. Daj mi te szczątki - poprosił, rozmasowując co bardziej obolałe miejsca. A tych musiał mieć sporo. Kiedy już otrzymał to, co zostało z kurczaka, drżącymi palcami zaczął układać kostki i chrząstki w jakąś figurę. - Potrzebuję czegoś ostrego.
Lei podeszła do pogrążonego w marzeniach strażnika i rozejrzała się za jakąś bronią. Dysponował jakimś dziwnym, wygiętym mieczem, ale kształt miał drugorzędne znaczenie. Liczyło się to, że dało się nim ciąć. Kiedy Ander otrzymał ostrze, westchnął cierpiętniczo, po czym zacisnął szczękę i rozciął sobie dłoń. Krew zaczęła kapać na utworzony symbol. W celi rozszedł się dźwięk, trochę jak syk gotowanej wody, a trochę jak syczenie węża. Kości zaczęły się wyginać i zrastać, po chwili układając się w nierówny prostokąt. Resztki skóry i mięsa roztapiały się wydając paskudny smród padliny. Proces był ohydny i odrzucający, a magia za nim stojąca w niczym nie przypominała Leilenie tego, co sama doświadczała dzięki łaskom Nessaliny. W końcu na podłodze ukształtowała się księga. Ciemna, oprawiona skórą, która chyba jednak nie przypominała drobiu. Na okładce znajdowały się symbole, od patrzenia na które dziewczyna dostawała dreszczy.
- Gotowe - oznajmił półrok, łapiąc tom w jedną rękę. Zanim wstał wypowiedział jeszcze krótką formułkę w jakiejś gardłowej mowie. Zbladł od tego, policzki zauważalnie się zapadły, w pod jego oczami wykwitły purpurowe plamy. Lei nie wiedziała co to był za czar, ani co robił, ale efekt wizualny upodobnił mężczyznę do trupa… a przynajmniej kogoś śmiertelnie chorego.
- Chyba wolę swoją magię - westchnęła pod nosem. W życiu nie zdecydowałaby się na zostanie czarodziejką, gdyby musiała przechodzić takie obrzydliwości. Nessalina wspomniała coś o chodzeniu między cieniami, czy coś takiego. Może teraz tak też miało to zadziałać. - No dobrze, nie wiem co robisz, ale co ze mną? - zapytała głośniej.
- Uratowałaś mi pewnie życie, więc cię tutaj nie zostawię. Ale musimy załatwić jeszcze jedną rzecz - odpowiedział, podchodząc do pochodni. Poruszał się nienaturalnie sztywno, ale jednocześnie szybko.
- Na pewno uratowałam ci życie - sprecyzowała równie dobitnie co wcześniej. Nie podobał się jej ten półork wcale. - I dlatego sugeruję, że te sprawy mogą poczekać. Już raz dałeś się złapać i zaklinam się, że drugi raz po ciebie nie wrócę.
- Tak, masz rację. Uratowałaś mnie i jestem ci bardzo wdzięczny. Możesz mnie prosić o co chcesz - zapewnił, zdejmując pochodnię ze ściany i ciskając ją na twardą ziemię. Szybko zadeptał płomień, skrywając ciasne pomieszczenie w zupełnej ciemności. - Ale jeżeli nie zabiorę stąd lustra, to Ona i tak mnie zabije. Więc nie mam wielkiego wyboru.
- Jakiego znowu lustra i dlaczego szukałeś go w haremie?! - westchnęła zirytowana. - Mam wielką ochotę potraktować cię jakimś zaklęciem. Wciągnij tu tego strażnika, to co mu zrobiłam zaraz się skończy i narobi alarmu. Tak jak dwóch poprzednich, o ile ktoś nie zauważył już, że jeden eunuch lubi się pieprzyć. Aha, i ja nic nie widzę!
Na początku nie było żadnej odpowiedzi. W mroku tylko słychać było jakieś szuranie, najwyraźniej półork posłuchał rady. Potem, do Lei zaczęły zbliżać się kroki, niewątpliwie Andera. Odezwał się stojąc tuż obok niej.
- Po to zgasiłem światło. Ciemność, to nasz sprzymierzeniec - rudowłosa poczuła na ramieniu jego dłoń. - Nie powiedziała ci nic o lustrze? Ani słowa?
- Twój sprzymierzeniec - zauważyła cierpko. - Ja się będę potykać o własne nogi. Dopóki stąd nie wyjdziemy, bo na górze jest dzień. I czy byłabym zdziwiona, gdybym wiedziała o jakimś lustrze?! Ruszmy się, za długo jesteśmy w tym miejscu.
- Lepiej, żebyś się potknęła, niż żeby nas ktoś zobaczył - delikatnie popchnął rudowłosą do przodu. - Rób małe kroki, ostrzegę cię przed przeszkodami - obiecał. W korytarzach piwnicy panował półmrok, gdy dziewczyna schodziła na dół jeszcze dziesięć minut wcześniej, ale teraz jakby panowała w nich noc. Czyżby to też był efekt piekielnej magii tego półorka?
- Pamiętasz drogę na górę?
- Gdybym coś widziała. Na ścianach są znaki, które porobiłam. Po ciemku to ja nawet nie wiem gdzie jesteśmy po kilku krokach - no pięknie Nessalina nas dobrała, westchnęła w duchu.
- No to będę szukał znaków - odpowiedział mężczyzna. - To lustro jest magiczne. I nasza Pani chce je mieć… oho, znak numer jeden - przerwał wytłumaczenie i znowu delikatnie pchnął Lei, tym razem w prawo.
- Wyobraź sobie, że domyśliłam się, że nie pragnie zwykłego lustra, żeby sobie popatrzeć jaka jest piękna - syknęła w odpowiedzi. Jakoś przy nim nie umiała nie być sarkastyczna i milczeć.
- Och, no po co ta kąśliwość? Gdzie twoja żądza przygody? - on z kolei zaczynał nabierać humoru. Dalszą wymianę uwag przerwały im jednak odgłosy ciężkich buciorów dudniących po kamieniu. Ander przycisnął Lei do ściany i wkrótce przebiegło obok nich trzech mężczyzn z pochodniami, zupełnie jednak nie zwracając na nich uwagi. Lei wciąż wydawało się, że w koło jest strasznie ciemno, ale przecież pochodnie musiały rzucać jasne światło. Kroki ucichły w oddali i dopiero wtedy półork poprowadził towarzyszkę dalej.
- Nie szukałem lustra w haremie. Znalazłem je wcześniej. Do haremu poszedłem po Hamę, czego obecnie żałuję - podjął szeptem.
- Lepiej teraz jej nie szukajmy, bo będą większe problemy. Mogłam nie przypaść jej do gustu - zachichotała. - Że tak dałeś się złapać, nie mogłeś poczekać aż będzie tylko z paszą zamiast wchodzić do gniazda żmij? - teraz to Lei brzmiała jakby weselej.
- Pasza jest chroniony znacznie lepiej, niż jego kochanki. Nawet lustro było lepiej zabezpieczone, choć jest przeklęte. On… nie najlepiej traktuje ludzi - stwierdził.
- I dlatego chciałeś ratować półelfkę razem z lustrem? Zauważyłam, że dając mu czego chce nie traktuje cię źle. A potem zapomina i następuje nuda. Znów stoimy - dodała.
- Bo szukam tych twoich symboli - odparł. - A dla mnie niewola, to nie jest dobre traktowanie - dodał. Przynajmniej był trochę spostrzegawczy, bo wreszcie znalazł dalszą ścieżkę i po dwóch zakrętach stali już u podnóża schodów.
- Idziesz ze mną po te cholerne lustro? Bo niewidzialność nie ma dużego obszaru - zapytał.
- Przecież tu nie zostanę - zauważyła. - Niewola to nie jest dobre traktowanie, a służysz JEJ? Dlaczego akurat półelfka? - pomimo sytuacji Lei na całego włączyła się gadatliwość.
- Bo mi pomogła. Aż do samego końca, gdy mnie kompletnie udupiła - ostatnie zdanie wypowiedział już zrzędliwie. Temat Nessy przemilczał.
Korytarz u szczytu schodów nie był już tak strasznie ciemny. Nie wyglądało to jak środek dnia, raczej jak późny wieczór, ale Leilena przynajmniej widziała gdzie idzie. Gdy Ander rozglądał się na boki, wyraźnie czegoś wypatrując, rudowłosa mogła usłyszeć gniewne krzyki od strony haremu. Romans najwyraźniej się wydał. Trzymała się blisko niego, rozglądając się za zagrożeniami. Nie zagadywała go już, bardziej skupiona. Wreszcie półork zdecydował się ruszyć. Ciągnąc tantrystkę za rękę pośpieszył w głąb korytarza, w kierunku przeciwnym do haremu. Skręcił za róg, a potem znowu szli prosto. Spieszył się, ale Lei zachowywała czujność, dzięki czemu usłyszała kolejnych strażników na długo przez Anderem i ponownie przywarli do ściany do czasu, gdy okolica stała się bezpieczna.
Okazało się, że miejscem, którego szukał mężczyzna była wnęka z posągiem nagiej kobiety. I choć Lei sama nie była nieczuła na takie widoki, to wydało jej się dziwne, że w takiej sytuacji Ander miał ochotę pogapić się na kamienne cycki. Nie była taka głupia, słyszała już nie raz o tajnych przejściach. W końcu Akademia miała ich mieć sporo, jeszcze nie odkrytych. Liczyła właśnie na to, że to jedno z nich i pozwalała półorkowi działać. Trochę się pomyliła, ale niewiele. Za posągiem nie było przejścia, ale była skrytka. Półork wyjął z niej sporą szkatułkę, długą jak jego ramię.
- I koniec wycieczki - szepnął. - Zabierajmy się, zanim pasza sprowadzi jakichś wieszczy.
Tak, jak mówiła Nessa, Ander miał swoje sposoby by się gdzieś dostać, albo wydostać. W dzień było mu trudniej, długo szukał odpowiednio ciemnego miejsca, zaglądając do różnych pomieszczeń. W końcu jednak trafił na odpowiednie, z oknem wychodzącym na zacieniony palmami ogród. Złapał Leilenę w pasie i w mgnieniu oka poczuła pod stopami trawę. Byli na zewnątrz. Wydostanie się z posiadłości na ulicę zajęło jeszcze więcej czasu, ale i to się im w końcu udało.
- Masz jakiś plan co dalej? Moje kontakty w tym mieście na pewno już postawiły na mnie kreskę - zapytał, kiedy skrywali się w jakiejś bocznej alejce.

Spojrzała na niego jakby się zerwał właśnie z wyjątkowo egzotycznego drzewka. I westchnęła teatralnie.
- Nie mów, że nie masz drogi ucieczki. To nawet ja mam plan powrotu do swojego kraju, a w tym mieście jestem pierwszy raz.
- Miałem plan dekadzień temu - odparł. - Tylko wtedy nie byłem rannym zbiegiem, który wygląda jak trup i którego chce zabić jeden z najbogatszych ludzi w mieście. To jaki plan masz ty?
Milczała przez moment, patrząc mu w oczy. Wreszcie uśmiechnęła się szeroko.
- Wrócić do siebie. Skąd jesteś?
- Z Amn. Z pogranicza - odparł. Czar, którym byli objęci zaczynał tracić na sile i Lei mogła się dokładniej przyjrzeć słudze Nessaliny. Miał jakieś sześć stóp wzrostu, był szeroki w barkach i wnioskując z kępek włosów, które mu odrosły przez lecząca magię, nie ścinał się krótko. Z ust wystawał mu pojedynczy kieł. - A ty?
Przez chwilę odtwarzała sobie w głowie mapę Faerunu i skrzywiła się po umiejscowieniu ich krajów.
- Halrua. Mój krąg niewiele ci pomoże, ale zdążyłam spotkać tu pewną półorczycę. Zgodziła się pomóc w razie czego, a tobie powinno być jeszcze łatwiej. Tyle, że nie mam środków, które mogłabym ci zaoferować.
- Och, mam środki. Zabezpieczyłem się na ile mogłem. Potrzebuję miejsca, gdzie mogę się przebrać, umyć, dojść do siebie, a wtedy mogę zabrać moje rzeczy i się stąd zabierać… Czemu twój krąg mi nie pomoże?
- Bo znajduje się w moim mieście - powiedziała to jak coś oczywistego. - A po tej stronie… cóż, nie znam dobrze właściciela. Poszukajmy najpierw mojej znajomej, lub jej znajomych.
- Tak wyglądając nie ujdziemy nawet pół dzielnicy - zaprotestował mężczyzna. - Umiesz zmienić swój wygląd?
- W ograniczonym zakresie - przyznała. - Ale nie umiem zmienić stroju.
- Masz charakterystyczna fryzurę, będą szukać rudych - stwierdził. - Przerobisz się na szatynkę i większość zmylisz.
Samemu przewertował swoją księgę, aż zatrzymał się na jednej ze strony. Odczytał powoli i rytmicznie zaklęcie i na oczach Lei zmienił się w Calimszytę. Kolor skóry, ubiór, zmieniło się wszystko poza wzrostem. To był ciekawy rodzaj magii, prosto z księgi. Leilena nie zwlekała jednak dłużej, sięgając po swoje zaklęcie i sprawdzając jego możliwości. Zmieniła włosy na długie i czarne i spróbowała pozbyć się piegów, a nawet przyciemnić swoją skórę. Nie miała lustra, więc nie była pewna efektu. Ander jednak pokiwał po chwili głową.
- Może być, w drogę - zdecydował.

 

Zapatashura

____________________
1 - grafika autorstwa Todda Lockwooda

 

Lady

Zaklęcie zostało rzucone i magiczny krąg zabłysnął jasnym światłem. Obraz dookoła skręcił się nienaturalnie i w mgnieniu oka Lei była już zupełnie gdzie indziej, wciąż obejmując półorka. W tej pozycji mogła się dokładnie przekonać, że jego wygląd (przynajmniej w większości) nie był iluzją. Nie czuła bandaży, koszula była wykrochmalona i nawet pachnąca. Ale przecież nie mógł od tak, przespać się i wyzdrowieć.
Od dalszych rozważań odwiodło dziewczynę otoczenie. Zagracony pokój, w którym chyba było tyle samo śmieci, co mebli. No, chyba że w połowie opróżnione słoiki, podarte pergaminy i pleśń na ścianie składały się na magiczne komponenty.
- I jesteśmy na miejscu. Jeżeli będziesz szła na paluszkach i będziemy mieli szczęście, to nie napotkamy gospodarza - wyszeptał mężczyzna.
Otworzyła szeroko oczy, rozglądając się po tym bałaganie. Krąg w takim miejscu był zaskakujący, w pierwszej kolejności pomyślała nawet, że należy do Andera. Po chwili dopiero dotarły do niej jego słowa i powoli skinęła głową, dając mu znać, żeby prowadził. Bogini szczęścia sprzyjała im aż do schodów. Tam dopadł ich skrzekliwy, starczy głos.
- Kogo tam niesie, do cholery! Pozamieniam was w żaby!
- Ostrzegam, on może to zrobić. Bądź grzeczna - poprosił Ander, unosząc ręce do góry. - To ja, Mistrzu. Ander. Jestem tylko na chwilę i już sobie idę.
Na korytarz na parterze wyszedł bardzo stary mężczyzna, który bardzo chciał by wszyscy od razu wiedzieli czym się zajmuje. Kostur, księga, zwoje, fiolki. Z drugiej strony rozbiegany wzrok i szaleńczo zmierzwiona fryzura podpowiadały Leilenie, że może ich właściciel w ten sposób przypominał samemu sobie kim jest.



Może odrobinę inaczej wyobrażałaby sobie mistrza Andera, który lubi wyglądać na trupa, ale ten tutaj też trochę pasował. Nie odzywała się… ale uśmiechnęła się i wesoło pomachała magowi. To było przecież grzeczne, prawda?
- Co za Ander? Nie znam takiego - pieklił się staruszek, potrząsając gniewnie kosturem.
- Zna mnie Mistrz. To ja zdobyłem dla pana bagienne kryształy. I żądło wiwerny - przypominał półrok, ostrożnie sprowadzając tantrystkę na dół, byle bliżej drzwi wyjściowych.
- No… no może - niepewnie rzekł czarodziej. - Ale tej tam, o, to ja nie znam! - znowu się ożywił, wskazując paluchem Leilenę.
- Ja zdobyłam Andera! - powiedziała szybko, ciągle się uśmiechając. Ta odpowiedź wywołała konsternację, zarówno u półorka, jak i u maga. Szybciej się z niej jednak otrząsnął sługa Nessaliny i ciągnąc tantrystkę za rękę wybiegł przez drzwi na ulicę.
Na zewnątrz było mokro i szaro. Lekki deszczyk nie mógł się do końca zdecydować, czy chce się przemienić w solidną ulewę czy też przestać siąpić i w efekcie nad miastem unosiła się mokra mgiełka. I kolejny raz, Leilena poczuła się natychmiast przytłoczona ogromem nowego miejsca.



Ulica była tak szeroka, że mogły się na niej minąć i cztery wozy, a pomimo marnej pogody przechodniów nie brakowało. I byli naprawdę najprzeróżniejsi. Wysocy ludzie i elfy, barczyste krasnoludy, czy niskie niziołki. A to przecież Halagard miał być najwspanialszym miastem w całym Faerunie. Czyżby jednak powszechne w jej kraju opinie… mijały się odrobinkę z prawdą? Nie dziwiło jej to wcale. Zwykle każdy chwalił swoje. No i “najwspanialszy” mógł dotyczyć wszystkiego. Być może stolica Halruy rzeczywiście taka była w pewnych kategoriach. Lei wyszła na chłodzącą mgiełkę i rozpostarła ręce, biorąc głęboki oddech. Wreszcie było chłodniej.
- Lubisz seks, Ander? - zapytała nagle.
- Nad wyraz bezpośrednie pytanie, ale po Jej służce należało się tego spodziewać - spojrzał na jej sukienkę, która była zbyt lekka na lokalną pogodę. - Lubię. Kto nie lubi?*
Dla rudowłosej wcale nie była za lekka. Podniecał ją nawet ten chłod, który owiewał ją między nogami, a sutki stwardniały na tyle, że odbijały się na materiale.
- Jestem tantrystką. Seksualność jest częścią naszej magii, z niej czerpiemy moc - wyjaśniła. - A wczoraj tego nie robiłam. To bardzo trudne dla mnie, taka przerwa.
- Nigdy nie słyszałem o tantrystach. Myślałem, że tak jak ja, jesteś związana z Nią i od niej czerpiesz moc - podjął, na pozór zupełnie ignorując dwuznaczne wyznanie. Uśmieszek jednak bardzo go zdradzał.
- Nie, moc czerpię z rżnięcia - uśmiechnęła się do niego lubieżnie, patrząc prosto w jego oczy, wyzywająco wręcz.
- A ten klub o którym ci opowiadałem otwierają dopiero wieczorem - odpowiedział z udawanym smutkiem. Podszedł do Lei, samemu odchylając głowę do tyłu i rozkoszując się kroplami deszczu. - Co ty biedna zrobisz do tego czasu?
- Zaciągnę w zaułek pierwszą zainteresowaną osobę - odparła i zaczęła się rozglądać po ulicy, przesuwając dłońmi po swojej talii. - Muszę odzyskać moc przed odwiedzeniem takiego ciekawego klubu.
- Mógłbym zgłosić się na ochotnika - mruknął mężczyzna. - Ale wtedy nie miałby kto przypilnować, żeby ci nie przeszkadzano - próbował wysondować na ile Lei żartowała, a na ile naprawdę była gotowa się zdobyć.
- No tak, lepiej, żeby nie pojawiła się straż. To pójdę kogoś poszukać, skoro nie masz swojego miejsca do którego mnie zaciągniesz i zgłosiłeś się na ochotnika do pilnowania - i rzeczywiście ruszyła, sugestywnie ruszając biodrami i próbując ściągnąć na siebie uwagę. Ander poszedł za nią, ale celowo jej nie powstrzymywał.
- Ognista Pięść potrafi być strasznie upierdliwa, jeśli kogoś na czymś przyłapie. Wolisz mieć jakieś oczy z tyłu głowy, uwierz mi - rzucił tylko luźno.
- Jak przyciśnie mnie plecami do ściany to niekoniecznie - zauważyła, zwracając uwagę szczególnie na osoby, które nie pędziły w pędzie za swoimi sprawami i zauważały ją. Do nich się uśmiechała, tym szerzej im młodszy czy przystojniejszy był osobnik. Albo osobniczka. Było z czego wybierać, bo z jednej strony przechodniów było sporo, a z drugiej… trudno było nie zwracać na Leilenę uwagi. A to młody mężczyzna odgarnął z oczu zmoczone włosy, odwracając się za rudowłosą, a to ktoś starszy pokręcił w zdziwieniu głową. Na brak zainteresowania nie mogła narzekać, jak już to na to czy ci przechodnie byli interesujący. Ale i tacy znaleźli się w okolicy. Kobieta, chyba w wieku Lei, która na pierwszy rzut oka bardzo dużo przeszła, zarumieniła się spoglądając na odznaczające się pod materiałem sutki Lei. O, albo znacznie mniej subtelnie wyrażające swą aprobatę diablę, które wprost zagwizdało widząc młodą dziewczynę. A to była raptem jedna ulica, czy raczej tylko parę domów, które zdążyła minąć. Musiała przyznać sama przed sobą, że uwielbiała być w centrum uwagi. Nawet kiedy myślano tylko jej ciele i wymyślano sposoby jak mogliby to zrobić. Kiedy stawała się kawałkiem podniecającego mięska, jak wtedy dla paszy. Teraz jednak chciała trochę zagrać na nosie Andera, poszła więc za pierwszą z dziewczyn, które zwróciły na nią uwagę. Ta, przyłapana, od razu spuściła skromnie wzrok i palcami szybko zaczesała na pobliźnioną twarz włosy.
- Bardzo przepraszam - odezwała się cicho. - Nie chciałam się gapić.
Lei była w stanie niecierpliwości. Korzystając z tego, że dziewczyna się zatrzymała, stanęła tuż przed nią, kładąc swoje dłonie na talii nieznajomej.
- Chcesz je zobaczyć? Nie bój się, nie ma w tym żadnego podstępu, oprócz oczu tego półorka za moimi plecami.
- Co? Ja nie… to znaczy nie chciałam nikogo urazić - zaczęła się jąkać, ale nie wyrwała się z rąk panny Mongle.
Wspomniany zaś półork zatrzymał się na tyle gwałtownie, że aż rudowłosa usłyszała jak łapie równowagę na śliskim bruku.
- Ja się na nic nie patrzę - zaprzeczył.
- Patrz się, lubię to. Biorę to za komplement - uśmiechnęła się szeroko do dziewczyny. - Mam na imię Leilena, a ty? Chętnie trochę umiliłabym twój dzień.
- Kaia - wydusiła z siebie, choć zabrzmiało to przez zająknięcie jak 'kakaja'. - Przepraszam, ale nie rozumiem.
Lei przyciągnęła ją do siebie i złączyła swoje usta z jej. Dopiero to wywołało jakąś zdecydowaną reakcję. Kaia odskoczyła jak oparzona, unosząc dłoń do ust.
- Co ty robisz? Tak na środku ulicy? - aż zaczerwieniły się jej uszy. Przypominała teraz trochę Lily. Na przykład w tym, że wcale nie uciekła, ale w przeciwieństwie do Leileny nie była ani trochę zadowolona z zainteresowania, które zaczęła wzbudzać.
- Całuję cię, żebyś zrozumiała o czym mówię. Mi na ulicy nie przeszkadza, ale możemy przejść też do intymniejszego miejsca - rudowłosa ciągle się uśmiechała, spojrzenie miała skupione na krótkowłosej, która rozglądała się bardzo niepewnie. Sytuacja była przecież niecodzienna. Ander, nie chcąc jej dodatkowo straszyć, po prostu minął obie kobiety i odszedł kawałek.
- Jakie miejsce masz na myśli? - spytała w końcu.
- Jakiekolwiek, w którym będziesz się czuła swobodnie. Ja nie znam tego miasta wcale - zachichotała swobodnie.
- U mnie? - spytała szybko, jakby chciała wyprzedzić swój własny rozsądek. - Mieszkam niedaleko.
- Mogę cię trzymać za rękę, kiedy będziesz prowadzić? - zapytała Lei, znów zmniejszając dystans między nimi.
Kai tylko pokiwała głową i faktycznie zaczęła gdzieś prowadzić Lei.
- Trafisz tu z powrotem? - zawołał za nimi Ander.
Rudowłosa splotła z nią palce, ale też kiwnęła palcem na półorka, aby poszedł za nimi.
- Spełnię twoje fantazje, ale nie chciałabym zgubić przyjaciela przy tym. Wzrok jednej osoby to też za dużo? - zachichotała.
- Ja… No, ja nigdy nie byłam w takiej sytuacji i chyba bym nie umiała - odparła. Mężczyzna zaś ruszył za nimi bardzo powoli. Jak na kogoś, kto rzekomo lubił seks, słabo na niego działała wizja dwóch baraszkujących niewiast.
- Cóż, możesz dziś dać ponieść się szaleństwu - zaproponowała Lei, nie naciskając. - Ale też wystarczy jak będzie w pobliżu. Bo w razie czego ty będziesz musiała mnie po mieście oprowadzać.
- Bo wiesz, ja wcale nie jestem zamożna. U mnie nie ma czego kraść - wypaliła nagle.
- Te duże miasta czynią wszystkich takimi podejrzliwymi - ścisnęła mocniej dłoń Kai. - Nie bój się, mnie interesujesz tylko ty, a mojego znajomego chyba nawet my dwie nie, ale zawdzięcza mi życie, więc się przemęczy.
Krótkowłosa zdecydowała dać się ponieść szaleństwu i wkrótce zgodnie z wcześniejszymi słowami, stanęła przed drzwiami do nijakiej kamienicy. Ani obskurnej, ani wystawnej. Otworzyła kluczem drzwi i jeszcze raz, niepewnie spojrzała na półorka, ale ten usiadł sobie na ławeczce pod domem naprzeciwko.
Kai wzięła głęboki wdech i powiedziała.
- No to niech będzie co ma być - i zaprowadziła Leilenę na pięterko, gdzie trzęsącymi się palcami otworzyła zamek swojego skromnego mieszkanka.
Lei nie kryła się już zupełnie z tym co zamierza robić. Kiedy dziewczyna męczyła się z zamkiem, objęła ją od tyłu, przyciskając się do niej całym ciałem. To jej wcale nie uspokoiło i mało nie upuściła kluczy, ale zdołała otworzyć szeroko drzwi i we dwie prawie wpadły do środka. Pokój nie był wielki, co akurat działało na korzyść rozpalonej rudowłosej - łóżko było pod ręką. Rudowłosa zachichotała, już siłując się z paskiem od spodni krótkowłosej. Nie przejmowała się otwartymi drzwiami.
- Ubrana i ostrzyżona jak chłopiec, to do zachęcenia takich jak ja? - szeptała do jej ucha.
- Co masz na myśli? - nie zrozumiała.
- Lubisz tylko kobiety? - rudowłosa odpowiedziała pytaniem na pytanie, korzystając z tej rozmowy aby pozbyć się paska i dobrać się do koszuli Kai.
- Nie - pokręciła głową. - Ja tylko raz, kiedyś, no wiesz - nie umiała się wysłowić. Odwróciła się przodem do Lei i dopiero wtedy zorientowła się, że nie zamknęła drzwi.
- Sąsiedzi nas zobaczą - przestraszyła się.
- I usłyszą - doprecyzowała ciągle rozbawiona Mongle, już w połowie guzików koszuli. - Podzielisz się ze mną tym wspomnieniem? Mogłabym zobaczyć je w twojej głowie. I pokazać ci jakieś swoje.
- Co? Jak? - zaskoczona zgubiła wątek, ale tak wystawiona na potencjalnych podglądaczy szybko się opamiętała. - Zamknij… proszę.
Lei zrobiła to nogą, jednocześnie szepcząc już zaklęcie. Może i trochę przesadzała, ale dotknęła czoła Kai i przesłała jej wspomnienie utracenia dziewictwa. Krótkowłosa pisnęła zdziwiona i odruchowo się odsuwając upadła na łóżko.
- Co to było? Kto to był? - spytała. Spodnie zsunęły się jej do kolan, odsłaniając proste, białe majtki.
Mongle stanęła przed łóżkiem, lekko podwijając swoją sukienkę. Teraz ze swojej pozycji Kai mogła widzieć brak bielizny.
- Mój pierwszy raz, z kapłanką bogini rozkoszy - szepnęła. - Pokażesz mi? Wystarczy, że sobie wyobrazisz.
- Ale to… no rozumiesz. Intymne - nie wydawała się przekonana, ale nie mogła też oderwać wzroku od łona Leileny.
- Dlatego moje wspomnienie pokazałam pierwsza - nachyliła się, biorąc twarz Kai w swoje dłonie. - Rozluźnij się. Przy mnie nie musisz się niczego krępować. Jestem stworzona do wszystkiego co z tym związane.
- I wystarczy, że o tym pomyślę? - spytała jeszcze.
- Tak. Możesz mnie przy tym całować - szepnęła znowu i nachyliła bardziej, aby ich usta się złączyły. Kai jednak odwróciła głowę.
- Ale najpierw czegoś chcę.
Lei popatrzyła na nią pytająco.
- Twoje piersi - wydukała cicho. - Chciałabym je zobaczyć.
- Chcesz mnie rozebrać? - rudowłosa uśmiechnęła się zachęcająco.
- Ja - uniosła dłoń, ale zabrakło jej śmiałości. - Nie. Sama mi pokaż - poprosiła.
- Dobrze, ale ty sama pokaż mi swoje - z tym samym uśmiechem uniosła się i sięgnęła do rąbków sukienki, zaczynając ją unosić. Kai szybko mogła obejrzeć fryzurkę z rudych włosów. Dziewczyna z bliznami nie była tak prędka, ale zaczęła jednak rozpinać ostatnie guziki swej koszuli. Nie była hojnie obdarzona przez naturę, szczuplutka była raczej bliższa rozmiarem swojej kochance, a może nawet trochę mniejsza. Ale jej nabrzmiałe sutki wyglądały tak kusząco. Lei lubiła piękno w każdej formie, małej czy dużej. Oblizała się na widok podniecenia kochanki i nie kazała jej dłużej czekać, ściągając sukienkę przez głowę. Pokazując się w całej okazałości.
- Tak sobie mnie wyobrażałaś? - zapytała, pozwalając na siebie patrzeć.
- Nie, nie. Ja sobie nic nie wyobrażałam - zaprzeczyła nieprzekonująco.
- Szkoda. Pocałuj mnie wreszcie, bo zwariuję - szepnęła, palcem pokazując strumyczek wilgoci na swoim udzie i znów się nachylając.
- Yhm - zgodziła się. - I możesz zobaczyć, jak ja… wspominam.
Przywarła w końcu ustami do tantrystki. Była delikatna, czuła raczej niż namiętna. Muskała wargi i pozwoliła sobie objąć rudowłosą w pasie. Ta zaś mogła zajrzeć do wspomnień Kai.
Leżała na prostej pryczy, a część jej twarzy pokrywał bandaż. Kobieta, która się nad nią pochylała miała kręcone, kasztanowe włosy i dekolt, od którego nie sposób było oderwać oczu. Między dwiema, pełnymi półkulami zwisał medalion Sune, kołysząc się hipnotyzująco. Kapłanka całowała jej czoło, policzek, usta i szeptała przy tym kojąco.
- Już wszystko będzie dobrze. Odpręż się.
A potem zwinne palce zaczęły wślizgiwać się pod jej długą koszulę, dotykać tam, gdzie jeszcze nigdy nie dotykała jej kobieta. I dawały tyle przyjemności. Czuła się bezpieczna i kochana.
Wizja rozmyła się, zastąpiona przez palce zaciskające się tantrystce na pupie. Leilena powoli i czule oddała pocałunek, popychając kochankę dalej na łóżko i sama wchodząc na nie na czworakach i powoli obniżając się na tyle, aby twarde sutki sunęły po brzuchu i piersi Kai, która zamruczała z zadowolenia. Jej dłonie poruszały się chaotycznie, nie do końca wiedziała gdzie je położyć. A może wprost przeciwnie - chciałą je położyć wszędzie? Była jednak przy tym bardzo delikatna, bardziej spragniona bliskości niż orgazmu. Lei czując to również się nie spieszyła, opadając coraz bardziej swoim ciałem na kochankę, całując to jej usta, to twarz i szyję, po której wędrowała mokrym języczkiem. Przyjmowała to z coraz szerszym uśmiechem na twarzy, zadowolona i odprężona. Jej ciało napinało się pod pieszczotami, po czym relaksowało wyrywając z jej piersi ciche pomruki zadowolenia. Lei po chwili zaczęła się cofać, sunąc piersiami po nagim ciele Kai, a językiem smakując skóry. Wreszcie dotarła tam gdzie chciała, obejmując wargami naprężony sutek i wciągając go do buzi, ssąc zachłannie. Jedna sięgałą niżej, mocując się z bielizną krótkowłosej. Z początku kochanka tylko leżała, nie ułatwiając zadania Lei ani trochę, ale po krótkiej chwili uniosła biodra, nawet trochę nimi pokręciła by rudowłosa mogła pozbyć się zawadzającego skrawka materiału. Kai była na dole bardzo naturalna i całkiem wilgotna. Mongle doszła do wniosku, że jest zbyt spragniona, aby skupić się wyłącznie na kochance. Zsunęła się z łóżka i zdjęła do końca ubranie krótkowłosej, po czym z drapieżnym uśmiechem weszła na nią z powrotem.
- Wybacz, jestem zbyt pobudzona, za długo tego nie robiłam - szepnęła… i usiadła na twarzy Kai. - Rozchyl nogi - dodała, nachylając się między uda leżącej pod nią dziewczyny. Ta, nie żeby nie miała ochoty, ale rozchylenie potraktowała o wiele zbyt skromnie. Nawet Leilena, która przecież nie była duża, nie dałaby rady wślizgnąć się między jej nogi.
- Ja… nigdy czegoś takiego nie robiłam - przyznała nieśmiało.
- W takim razie zaraz się dowiesz co do tej pory traciłaś - zachichotała rudowłosa. - Szerzej, skarbie. Muszę się do ciebie dobrać…
Zachęcona Kai posłusznie rozłożyła nogi. Choć jeszcze do niczego poważnego nie doszło, już zauważalnie drżała i dostawała gęsiej skórki. Jej kochance bardzo się podobała ta wrażliwość i podniecenie. Uwielbiała ten stan zarówno u siebie jak i u innych, był jednym z najpiękniejszych w życiu. Nachyliła się bardziej, wkładając głowę między uda Kai.
- Możesz mnie dotykać czym i gdzie zechcesz - powiedziała jeszcze, zanim zanurzyła twarz we włoski łonowe i przejechała językiem wzdłuż mokrej szparki. Krótkowłosa pisnęła z zaskoczenia i odruchowo wypchnęła do przodu biodra, by móc doświadczać tych nowych odczuć jeszcze mocniej. Niestety, swoje palce zacisnęła na kocu zamiast badać nimi domagającą się pieszczot cipkę Leileny. Cóż, ta pozwoliła sobie sama skorzystać z faktu, że nos i usta Kai były tak blisko. Mokrą cipką zaczęła się o nie ocierać, dłońmi rozwierając uda i przysysając się do łechtaczki, smakując kochanki, bawiąc się nim. Zapach podniecenia zdążył ją już odurzyć.
Szczęśliwie tak jawne prośby o dotyk dotarły nawet do otumanionego umysłu Kai. Ta, ostrożnie ale też chętnie, wysunęła swój własny język i zaczęła nim badać szparkę kochanki. Wkrótce do tej eksploracji dołączyły palce, dotykające warg, pośladków i przystrzyżonych, rudych włosków. Jęknęła z przyjemności, jak tylko język dotknął wrażliwych miejsc. Będąc już doświadczoną “użytkowniczką” tej pozycji nie przerwała ani na moment własnych działań. Językiem zaczęła kręcić wokół twardego guziczka, a palce rozwierały wargi i zaczynały wnikać do gorącego, zapraszającego wnętrza. Raz jeden, raz drugi, nie za daleko. Chciała dać kochance orgazm zanim przejdzie do śmielszych działań.
Kai próbowała uczyć się na bieżąco, a czego brakowało jej w doświadczeniu starała się nadrabiać entuzjazmem. Może i jej języczek nie był taki zwinny, a palce nie zawsze ruszały się tak jak powinny, to wygłodniała Leilena i tak szybko zbliżała się do własnego spełnienia. Nie tak szybko jednak, jak krótkowłosa, której plecy wygięły się w łuk gdy wykrzyczała swoje spełnienie w szparkę kochanki. Rudowłosa przerwała lizanie i zamiast tego w pełni skupiła się na ruszaniu biodram i ocieraniu o twarz kochanki, pędząc ku własnemu orgazmowi, potrzebie przez którą to w ogóle zaczęła. Kochanka z początku współpracowała słabo, samej próbując trochę dojść do siebie, ale szybko zaczęła entuzjastycznie wylizywać wilgoć z oferowanego łona. To zresztą nie trwało już długo, bo Lei jęknęła przeciągle i zadrżała w orgazmie może nie za silnym, ale odprężającym i niezbędnym. Znów poczuła nową energię wypełniającą szczupłe ciało, magię elektryzującą i pragnącą wydostać się na zewnątrz. Odchyliła głowę w tył i krzyknęła dopiero wtedy, gdy poczuła się jej pełna.
- Ciiiiszej - syknęła Kai. - Sąsiedzi.
Leilena zachichotała, niezbyt cicho.
- Kochanie, nie byłaś zbyt cicha.
- No bo… dawno tego nie robiłam - przyznała. Zdawała się nie zauważać, że jej twarz była umazana dowodami orgazmu rudowłosej. - Dlaczego do mnie podeszłaś? - spytała nagle, na jednym wdechu, jakby to pytanie się z niej wyrwało.
Panna Mongle zeszła z niej, siadając niemal grzecznie na łóżku obok Kai.
- Bo zwróciłaś na mnie uwagę, a ja potrzebowałam seksu - powiedziała zgodnie z prawdą.
- I to mimo moich… - nie dokończyła, zamiast tego odwracając pokaleczoną twarz.
- Dla mnie nie ma to znaczenia - Lei uśmiechnęła się. - Szkoda, że nie mogę ci z tym pomóc.
- Już mi pomogłaś - uniosła się i pocałowała Lei w policzek. - Chyba bardzo tego potrzebowałam.
- Musisz to robić częściej w takim razie - rudowłosa objęła ją swobodnie. - Z kimś kto będzie widział ciebie, a nie to co widać na zewnątrz.
- Chyba masz rację - zaśmiała się radośnie. Ten śmiech był bardzo miłą odmianą po obleśnym paszy.
Zdecydowanie był, Lei zawsze preferowała towarzystwo osób naturalnie radosnych i pozytywnych. Pocałowała Kai jeszcze raz.
- Na pewno mam. Zawsze - zachichotała.
- Dziękuję jeszcze raz - zapewniła Kai i po tym jak jeszcze raz uścisnęła Lei, odsunęła się, sięgając po koszulę.
- Spróbuj się mniej zakrywać - poradziła. - Przynajmniej wśród tych, którym ufasz - dodała, ale nie zachęcała już do niczego, sama też powoli zsuwając się z łóżka.
- Może spróbuję - zgodziła się niepewnie. - To byłaby miła odmiana, gdyby ktoś patrzył na moje nogi, nie blizny.
- Właśnie, skarbie. Odwracanie uwagi! - Lei bardzo powoli, sugestywnie, przejechała spojrzeniem po szczupłym ciele drugiej dziewczyny. Ta zareagowała, okrywając się kocem, ale jakoś tak niedbale. Niektóre krągłości wciąż pozostawał odkryte.
- Wstydliwość jest dla nudziarzy. Pomyśl o tym, czasem warto zaszaleć - posłała krótkowłosej całusa i wciągnęła sukienkę tak samo łatwo jak wcześniej się jej pozbyła.
- Jeśli wszystkie szaleństwa kończyłyby się jak dzisiejsze, to nie miałabym nic przeciwko.
- Ja mam takie podejście, że każde przeżycie można obrócić jeśli nie w przyjemność to w nowe doświadczenie - uśmiechnęła się. - Ale ja jestem wariatką. I jakoś te najgorsze mnie omijają, po prostu… nie biorę ich pod uwagę.
- Ja taka nie jestem - pokręciła głową, po czym wysunęła się spod pościeli i zaczęła zakładać spodnie. - Ale dałaś mi trochę do myślenia.
- Nie spodziewam się, że ktoś będzie taki jak ja - Lei jak zawsze miała świetny nastrój. - Ale każdemu potrzeba zmian i szaleństwa od czasu do czasu. A teraz biegnę, zanim mój przewodnik sobie pójdzie.
Podeszła do Kai i pocałowała ją w usta, mocno i szybko, żeby nie zdążyła uciec. Nie zrobiła tego. Zarumieniła się tylko i uśmiechnęła uroczo.
- Do widzenia, Leileno - pożegnała się. A rudowłosa była pewna, że wodzi po niej spojrzeniem, kiedy wychodziła.

 

Zapatashura

 

Lady

Na podwyższenie weszła kobieta o kształtach z młodzieńczych fantazji, dodatkowo podkreślanych strojem, jednocześnie eleganckim i bardzo nieprzyzwoitym. Duże piersi były w połowie odsłonięte przez dekolt, którego nie powstydziłaby się Lady Aurora. Wycięcia w sukni były aż trzy, po bokach odsłaniające długie, przyodziane w pończochy nogi, a z przodu odsłaniając wygolone łono. Półelfia piękność od razu wywołała żywiołową reakcję publiki, która zaczęła gwizdać i klaskać. Leilena zamerdała, a potem też zaklaskała. Zmieniła też pozycję, schodząc ze swojego krzesła i jak gdyby nigdy nic wchodząc na kolana Andera, który objął ją od razu w pasie.
- Nie obraź się, bo nie wypuściłbym cię teraz za nic z rąk, ale ta Czarna Dalia to faktycznie niezła sztuka - zagadnął. Rzeczona artystka pokłoniła się i można było usłyszeć, jak widzowie wstrzymują oddech licząc na to, że jej duże piersi wyskoczą z ubrania. Nie wyskoczyły.
- Też żałuję, że moje cycuszki tak nie urosły - zachichotała, sadowiąc się wygodnie na kolanach, siedząc bokiem do Andera. - Ale umiem je powiększać.
- Nie rób tego. Mi się podobają takie, jakie są. Sterczące, naturalne i podniecone.
Półelfka zaczęła powoli tańczyć, ale był to taniec nad wyraz nudny. Brakowało mu gracji elfki, żywiołowości, no i na razie nie zanosiło się na to, by kobieta miała się obnażyć bardziej, niż już to robiła.
- Ciekawa jestem co czyni ją wyjątkową - Lei zastanawiała się na głos. - Swoją drogą, kiedy zdążyłeś pogapić się na moje cycki? Sukienka je akurat zakrywa…
- Ale w tym deszczu sutki ci się do niej przylepiły - wyjaśnił, wcale nie zawstydzony. - A resztę już dopowiedziała wyobraźnia.
Na szczęście półelfka nie smęciła długo do żałobnych nut. Na scenie dołączył do niej bowiem ktoś inny. Bardzo egzotyczny. Skórę miał błękitną jak Syn Akadi, ale zupełnie bezwłosą. Gładką czaszkę pokrywały u tej istoty ciemniejsze znamiona. Sylwetkę miał męską, tak jak i ubiór, więc czymkolwiek był, to pewnie nie był kobietą.
- Cieszę się, lubię kusić. Najlepiej częściowym, skąpym strojem, to najprzyjemniejsze - objęła Andera za szyję, tuląc się i ciekawie patrząc na przedstawienie. - Możesz mnie obnażyć w pełni kiedy tylko chcesz.
- Ale czasem to, czego nie widać kusi najbardziej. Może to właśnie urok tej Czarnej Dalii? Wszyscy wyobrażają sobie jak wyglądają jej nagie cycki i nakręcają się sami?
Błękitnoskóry ukłonił się przed półelfką i ujął jej dłoń. Muzyka zmieniła się, ze smutnej przeszła we wciąż poważną, ale jednak taneczną nutę, do której dwoje artystów zaczęło z wprawą tańczyć. Zbyt powoli jednak, by spódnica Dalii mogła zacząć kusząco wirować.
- Och, oczywiście. Dlatego kuszę kształtem piersi, nie bezpośrednio ich widokiem. Takie też stroje projektuję na uczelni - liznęła jego policzek, nie odrywając wzroku od sceny.
- A co myślisz o jej kreacji? - jedną dłonią zaczął masować odsłonięte udo Lei.
- Bardzo ładna, mam podobną sukienkę, choć w innym kolorze - język dziewczyny przesunął się w stronę ucha i zaczął w nie zagłębiać.
- A jak na twój gust nie za bardzo odważna? Czy może za mało?
Na scenie, a raczej jej skraju, pojawiła się kolejna osoba. Purpurowa skóra i kręte, baranie rogi Leilena rozpoznała jako charakterystyczne cechy diabląt. Czerwone oczy diabełka wodziły za Dalią, a oblizywane co jakiś czas usta doskonale sugerowały, co chodziło mu po głowie.
- Dla mnie w sam raz. Dla niej też. Dla normalnej dziewczyny to za dużo, ale moim celem jest zachęcać wszystkich do wyzwolenia swojej seksualności i odwagi w tym zakresie - wyszeptała mu do ucha, przygryzając płatek.
- Nie dziwię się, czemu Ona cię wybrała. Jesteś sukkubem w ludzkiej skórze - palce mężczyzny zaczynały powoli zapuszczać się pod sukienkę.
- Seks i wszystko co z nim związane to moje życie, zwłaszcza od kiedy odkryłam, że jestem tantrystką - przesunęła się odrobinę i pocałowala go w usta, na ten krótki moment tylko tracąc z oczu scenę. Odpowiedział na pocałunek z dużym entuzjazmem i nawet westchnął rozczarowany, kiedy się skończył. Szoł jednak i jego interesował.
Diablę zwróciło na siebie uwagę półelfki, która wkrótce porzuciła swego błękitnego partnera. Muzyka nabrała życia, przeradzając się w wartki, skoczny rytm. Tego już nieskromny ubiór ślicznotki nie był w stanie znieść z godnością i gdy wirowała w ramionach rogacza, jej suknia odsłaniała sprężyste pośladki i kuszące łono.
- A cóż wiążesz z seksem? Tylko magię, czy coś jeszcze? - Ander podjął przerwaną rozmowę, a także wędrówkę swej dłoni, która prawie już docierała do szparki Lei. Odrobinę rozsunęła uda, aby mu to ułatwić.
- To zależy co masz na myśli. Jestem uzależniona od seksu, muszę go uprawiać ciągle. Więc nie tylko przez wzgląd na magię swoją przyszłość z nim wiążę.
- Przy tobie mam na myśli najróżniejsze rzeczy - odparł, rewanżując się za poprzednie pieszczoty i całując jej ucho. - Myślałaś nad tym, by spieniężyć swą pasję? Ot, ten najlepszy burdel, o którym mówiłaś?
Diablę niecnie wykorzystało to, że jego partnerka zapomniała się w tańcu i jednym szarpięciem zerwał suknię z jednej z jej piersi. Widzowie skwitowali to gromkim, lubieżnym śmiechem. Dalia jednak wydawała się tym nie przejmować. Co innego błękitnoskóry, który gniewnie odepchnął rogacza od kobiety. Zaczynało się robić ciekawie. Lei oblizała się na widok pełnej piersi.
- Być może, jak zbiorę fundusze - odpowiedziała, tak jakby to było najnormalniejsze zajęcie. - Na razie projektuję stroje w swoim stylu. Dopiero się uczę wszystkiego. Chcesz zgadnąć ile mam lat? - zachichotała.
- Kobiet się o wiek nie pyta.
Szarpanina między dwójką nieludzi nie trwała długo i diablę wyszło z niej zwycięsko. Pokonany błękitnoskóry odczołgał się do rogu, zaś półelfka (której musiała zaimponować siła rogacza) podeszła do zwycięzcy, kręcąc przy tym kusząco biodrami, i przywarła do niego całym ciałem.
- Ciekawe, że półelfka przyciąga więcej zainteresowania niż pełnokrwista elfka. Zwykli ludzie nie widują przecież takich na codzień - zastanawiała się na głos rudowłosa, co chwilę całując i zostawiając mokre ślady języka na twarzy Andera.
- Półelfka ma towarzyszy i na pewno coś z tego wyniknie - wygłosił swoje przypuszczenie.
Diablę ponownie zaczęło tańczyć z Dalią, teraz jednak miało to znacznie mniej wspólnego z tańcem, a więcej z bezwstydnym obmacywaniem - ud, pośladków, piersi. W końcu dłoń rogacza wsunęła się między nogi partnerki. Półork uznał to za doskonały pretekst, by to samo zrobić Leilenie, bez dalszej gry wstępnej zanurzając w niej jeden palec. Jęknęła. Gorące, bardzo lepkie wnętrze przyjęło go bez problemu.
- Elfka też by mogła mieć. Na przykład inną kobietę. Większość mężczyzn lubi na to patrzeć… jaki gruby paluszek, mmmm…
- Oczywiście, że lubimy. To dwa razy więcej piękna i kuszących kształtów - zaśmiał się, wsuwając się coraz dalej. - A to nie jest najgrubsza rzecz, jaką mógłbym ci tam wsadzić - dodał, niezbyt subtelnie.
- No ja myślę, inaczej byloby wstydliwie… - wystękała, uśmiechając się i całując go szybko w usta, aby nie stracić zbyt wiele widowiska. - Mimo to nie uważam, że to występowanie w trójkącie czyni z niej największą gwiazdę. Musi być w tym coś więcej…
Owo “więcej” sprowadzało się tymczasem do tego, że zachęcony reakcjami półelfki purpurowy mężczyzna zaczął ją jeszcze bardziej obnażać… co z uwagi na jej nieskromny strój nie zajęło dużo czasu. Wszystkie kuszące, podniecające części były wystawione na widok wygłodniałej publiczności. Diablę wyszeptało coś do ucha Dalii, a ta bez chwili wahania opadła przed mężczyzną na kolana, zaczynając rozpinać mu spodnie.
- Jakie masz teorie Leileno? - półork nie tracił zainteresowania wypowiedziami swej towarzyszki.
- Nie wiem jakie tu mają inne występy… - głos rudowłosej rwał się. - Jak często uprawiają seks na scenie, czy pojawiają się kobiety pieszczące się nawzajem… autentycznie, bez udawanych póz… być może brana przez dwóch na raz półelfia kobieta rzeczywiście jest czymś bardzo wyjątkowym…
- Seks jest głównym widowiskiem, które przyciąga tutaj osoby skore do rzucenia górką złota - przyznał Ander. - A trójkąt półelfki, diablęcia i aasimara to nie jest coś, co się widuje na co dzień.
Etap tańców się skończył. Artystka oswobodziła sztywną męskość rogacza i bez zawahania wsunęła ją sobie do ust, coraz głębiej i głębiej. Nie przestawała nim nie dotknęła nosem jego podbrzusza. Diablę zaśmiało się i pokazało wulgarny gest w kierunku pokonanego błękitnoskórego.
- To prawda… zwłaszcza w wykonaniu utalentowanej kobiety… - zamruczała Lei, a Ander poczuł jak zaciska na nim swoją szparkę. Z całej siły. Stęknęła głośno.
- Zaproponowałem ci to miejsce również dlatego, że wspominałaś o tym co czujesz do swojej mamy - wyznał półork, bardzo zadowolony z efektu, który wywierał. - Byłem na tu na jednym przedstawieniu syna i matki.
Leilena musiała przyznać półelfce jedno - znała się na seksie. Przyjmowała kochanka głęboko w gardle i pozwalała mu się poruszać prawie tak brutalnie, jak jeszcze niedawno robił to jej pasza. Rudowłosa obserwowała bujające się przy tym cycki, pojękują cicho.
- Brzmi dobrze. Byli prawdziwie spokrewnieni?
- Wiesz, nie sposób powiedzieć na pewno. Ale byli bardzo podobni, a właściciele lokalu dawali na to słowo. Niby niewiele, ale jeśli rozeszłaby się wieść, że przedstawienia za które trzeba zapłacić grubą sumę są ustawiane… no, to koniec biznesu. Więc po mojemu, tak. Mamusia dała się posiąść synkowi na oczach całej widowni - podsumował.
Purpurowy znudził się pieszczotą, dla której większość zebranych w sali oddałoby koszulę z grzbietu i pchnął kochankę na podłogę. Ta szybko przekręciła się na czworaka, oferując się mężczyźnie jak kotka w rui. Nogi Lei jeszcze się rozszerzyły.
- Mmm, wizja takiego przedstawienia mnie przekonuje… chciałbyś mnie zobaczyć z moją mamą?
- Jeszcze musisz się pytać? Seks z mamuśką i córeczką to bardzo popularna fantazja - zbadawszy już, na ile sobie może pozwolić w szparce Lei, zaczął przyspieszać swoje ruchy.
Diablę dało Dalii siarczystego klapsa nim wtargnął do jej wnętrza, narzucając od razu gwałtowne tempo. Duże piersi zaczęły kołysać się jak szalone. Nawet błękitnoskóry, do tej pory równie zgnębiony co pokonany, nie mógł oderwać od nich wzroku.
- Jeśli moja mama nabierze odwagi, to kto wie… - zachichotała Lei i zaraz jęknęła, gdy poczuła silniejsze, zaciskane do tego mocno wnętrze. I to co działo się na scenie także nie pozostawało bez wpływu. Przywarła do półorka mocniej, wolną ręką łapiąc się za schowaną pod materiałem pierś. - Chciałabym się z nią rżnąć na oczach innych… lubię jak patrzą…
- I może w tym cała pokusa Czarnej Dalii? - zasugerował. - Może ona też lubi to robić na naszych oczach? Podnieca ją to, doprowadza do szału?
Półork nie oszczędzał rudowłosej. Bez ostrzeżenia zaczął kciukiem pocierać jej łechtaczkę. Wgryzła się w jego szyję, tłumiąc w ten sposób krzyk. Po pierwszym szoku zaczęła go lizać i całować po tym rejonie ciała, wciągać płatek uszny do buzi, przygryzać wszędzie.
- Może… ja na takiej scenie dałabym… od razu…
- Tylko widzisz, napięcie dobrze jest stopniować. W przeciwnym razie, można się do niego za szybko przyzwyczaić.
Dalia podłapała spojrzenie swego pierwszego adoratora i z wielkim trudem uniosła jedną rękę, by przywołać go do siebie gestem dłoni. Z począku nie zareagował, ale rozkołysany biust działał na niego jak hipnoza i po paru chwilach zaczął niepewnie podczołgiwać się do czarnowłosej.
- Ja lubię wszystko… i szybko i stopniowo… - sapała i drżała dziewczyna, nie ustając w pocałunkach.
- Skąd wiesz, że wszystko? - dociekał Ander.
- Wszystko, czego do tej pory spróbowałam - odpowiedziała i tym razem wpiła się głęboko w jego usta, wkładając w nie języczek. To skutecznie go uciszyło, ale nie wyglądał na niezadowolonego. Z entuzjazmem wyszedł jej naprzeciw w mokrym, pełnym pasji pocałunku, nie przerywając jednocześnie swych starań, by doprowadzić ją palcami do szczytu… albo przynajmniej rozochocić ją na tyle, by móc ją zaspokoić w inny sposób. Jak na półorka, a te podobno były dzikie i nieokrzesane, wykazywał się dużą cierpliwością w dążeniu do samozadowolenia. Ciągle była ciekawa i miała trochę nadzieję, że oboje osiągną spełnienie bardzo szybko, kiedy wreszcie w nią wejdzie tym co trzeba. Całowała go na mokro, głośno, przelewając ślinę do jego ust i kręcąc językiem. Kiedy się oderwała, aby spojrzeć znowu na przedstawienie, dyszała jeszcze szybciej niż wcześniej.
Ewidentnie przegapiła jakiś kluczowy zwrot akcji, bowiem teraz Czarna Dalia nadziana była z dwóch stron na swych egzotycznych kochanków. Diablę nie przestawało szturmować jej łona, a równocześnie aasimar rozkoszował się wnętrzem jej ust. Cała trójka była doskonale zgrana. Pchnięcia rogacza pozwalały półelfce wsuwać błękitnego kutasa w swoje gardło, a kiedy się wycofywał, kobieta mogła złapać przez chwilę oddech. Na pewno robili to już wielokrotnie, ale i tak oglądało się to z fascynacją. Może nie taką z jaką patrzyła na kopulującą tuż obok Siri, ale i tak było to piękne.
- Chcę twojego drąga - jęknęła do Andera nagle, spoglądając mu w oczy.
- No wiesz, tak w towarzystwie? - wyszczerzył zęby w uśmiechu.
- Zdecydowanie w towarzystwie…
- Połóż się na stole - nakazał, wysuwając z rudowłosej palec i wypuszczając ją ze swoich objęć.
Zsunęła się z jego kolan i bez zawahania czy skrępowania położyła się na stoliku, na plecach, unosząc i zginając nogi w kolanach. Wyciągnęła do Andera dłonie, leżąc tak, żeby kątem oka widzieć scenę. Półork rozwiązał pas i zsunął spodnie. Podniósł się ze swojego krzesła ukazując Lei swoją męskość. Była gruba, żylasta i całkiem długa. Czy takie wymiary były naturalne dla półorków, czy czarnoksiężnik posiłkował się jakąś magią, było w gruncie rzeczy bez znaczenia, bo gdy zaczął się w nią wpychać od razu poczuła rozkoszne wypełnienie. Mężczyzna ujął jej dłonie i przycisnął do blatu, prawie kładąc się na kochance.
Artyści na scenie również nie próżnowali. Błękitnoskóry zupełnie pozbył się spodni, stojąc dumnie wyprostowany w obu znaczeniach tego wyrażenia. Dalia obejmowała go ramionami wokół szyi, a nogi oplotła wokół jego bioder, nadziewając się swym ciężarem na jego przyrodzenie. Aasimar musiał być całkiem silny, bo nie wyglądał, jakby się wysilał w tej pozycji. Rudowłosa wydała z siebie przeciągły jęk, gdy szparka wreszcie poczuła naprężoną pałę. Wypełniona dodatkowo w anusie, mała dziewczyna stała się niezwykle ciasna i musiał się nieco wysilić, aby zagłębić się tak głęboko, jak oboje chcieli.
- Jestem… dobrą lisiczką…? - zapytała, z trudem artykuując słowa. - Skończ… głęboko… szybko… potem się mną delektuj…
- A nie zostanę przez to tatusiem? - zapytał, jakoś zachowując resztki rozsądku, choć nie przekładało się to na spowolnienie pchnięć.
- Nie bój się… - sapała, obejmując go szczupłymi nogami i dociskając do siebie - ...we mnie można…
Takie wydyszane zapewnienie mu wystarczyło. Nie powstrzymywał się już ani trochę, a to jak Lei kusiła go przez cały dzień zaowocowało bardzo szybkim i bardzo obfitym wytryskiem. Wepchnął się ile tylko mógł i zawarczał, prawie jak niedźwiedź, którego maska zasłaniałą mu górną połowę twarzy. Wygięła się w łuk i wydała z siebie krótki, ale całkiem głośny okrzyk. Już pierwszy strumień nasienia doprowadził ją do powstrzymywanego od jakiegoś czasu orgazmu. Przyjemność zamroczyła ją, ciało zadygotało w ekstazie, wzrok się zamglił. Dociskała się do niego, przyjmując z ogromną rozkoszą każdy strumień. Ledwie czuła, jak zaczął obsypywać jej szyję i dekolt pocałunkami, jak wykonywał pojedyncze pchnięcia, by wyrzucić z siebie ostatnie porcje nasienia, by wypełnić jej ciasne, małe wnętrze. Z chęcią mu na to pozwalała, łapiąc oddech. A kiedy już znowu widziała, skierowała spojrzenie na scenę.
- Ciekawe ilu widzów… robi to co my… - wysapała.
- Sporo - odpowiedział po chwili Ander, rozglądając się swobodnie na boki. Parawany były za niskie by skrywać cokolwiek co działo się nad stołami.
Dalii nie wystarczał jeden kochanek. Teraz ściśnięta była między obydwoma. Aasimar szturmował jej cipkę, kiedy diablę rżnęło ją w tyłek. A ona sama, zawieszona bezwładnie między nimi, jedynie głośno, zwierzęco krzyczała z rozkoszy, nie powstrzymując się w żadnym stopniu. Lei podobało się to przedstawienie tak samo jak innym tu zebranym. Zwłaszcza, że miała już Andera w ciasnej cipci, a korek w pupie pozwalał sobie wyobrażać drugiego kochanka.
- Nie wychodź ze mnie… - stęknęła, wpatrzona w kutasy niknące w ciele Dalii.
- Czy mam to potraktować jako komplement? Podobam ci się?
Półelfka oddawała się bez reszty i chyba już nawet szczytowała, a przynajmniej Lei miała takie wrażenie. Mężczyźni też nie mogli być dalecy od swego finału. Rudowłosa jednak w pełni zwróciła się do Andera, spoglądając mu w oczy i zaciskając cipkę z całych sił.
- A jak myślisz? Pocałuj mnie.
- Szczerze? Myślę, że podoba ci się wiele osób - nie wypowiedział tego jednak jako krytyki. Z ochotą spełnił prośbę kochanki, z początku delikatnie pieszcząc jej wargi, ale szybko zapragnął czegoś gwałtowniejszego, wysuwając swój język. Z wielką ochotą, tak aby to czuł całym sobą, przyjęła go do mokrych ust, swoim języczkiem wychodząc naprzeciw i pieszcząc go najczulej jak potrafiła, przywierając wargami do jego warg. To wystarczyło, by po paru chwilach poczuła, jak znowu w niej rośnie, ponownie rozpychając jej szparkę. Wokół rozległy się oklaski i gwizdy, ale Leilena nie widziała już sceny. Przywarła do kochanka całą sobą, nie spiesząc się z tym pocałunkiem, delektując się i pozwalając na to półorkowi. Otoczenie się nie liczyło, choć wyobrażała sobie, że jest teraz oglądana. Od samej tej myśli doznała skurczu dziurek. Ander znowu zaczął się poruszać, przez co rudowłosa poczuła, jak zaczynają wyciekać z niej jego soki. Co nie było takie złe, zważywszy na to, że pewnie wkrótce napełni ją nową porcją. Przy drugim podejściu puścił jednak jej dłonie, oparł się o blat jednym łokciem, a druga ręka zaczęła wodzić po piersiach Lei.
- Obnaż je… - poprosiła z lekkim uśmiechem, gdy ich usta się od siebie oderwały. Wsunęła jedną z uwolnionych dłoni w jego włosy, czule go po nich gładząc. Przyjmowała pchnięcia z cichutkimi jękami, nie odrywając od niego oczu. - Jestem twoja przez cały mój pobyt w tym mieście…
- Uważaj, mogę w takim wypadku nie chcieć cię zabrać do domu - pogroził. Palcami zaczął grzebać przy wiązaniach sukienki, ale szło mu to strasznie niezgrabnie. Ostatecznie, jego palce były znacznie grubsze niż Lei. Pomogła mu i wkrótce mógł odchylić materiał na tyle, żeby cieszyć wzrok małymi, sterczącymi cycuszkami swojej małej kochanki.
- Mogę tu jeszcze trochę zostać, skarbie… - wydyszała cichutko.
- A ja z chęcią cię ugoszczę.
Nie oparł się nagim piersiom i złapał jedną z nich. Trochę za mocno, boleśnie, ale jednocześnie dziewczyna poczuła jak w niej drgnął.
- Przedstawienie się skończyło - rzucił obojętnie.
Nie miała nic przeciwko temu co zrobił. Nawet jęknęła głośniej, a on poczuł skurcz pochwy.
- Wypraszają gości, czy chcesz mnie posuwać gdzie indziej? - zapytała zdyszanym, ale też rozbawionym głosem.
- Inni są też trochę… zajęci - zaśmiał się. - Myślę, że mogę jeszcze raz w tobie dojść.
- Jestem pewna, że dasz radę więcej niż raz - uśmiechnęła się, głaszcząc go.
- Leileno, nie doceniasz mnie. Z magią mogę cię rżnąć przez godzinę bez przerwy - zapewnił z dumą. Wyprostował się, chwytając ją za biodra i zaczynając szybko pieprzyć. Mlaszczące odgłosy z pewnością były doskonale słyszalne przy okolicznych stolikach… o ile ktoś był na tyle przytomny, by podsłuchiwać. Wokół rozbrzmiewały bowiem jęki i posapywania. Sama się do nich dokładała, starając się powstrzymywać na tyle, aby słychać było jak mokrą ma cipę. Z rozwartymi jak najszerzej się dało udami przyjmowała kochanka, przesuwając się po stoliku w przód i w tył, gdy o wiele większy półork ją ruchał.
- Mocniej… - powiedziała nagle głośno, ze skurczem w pochwie i świadomością, że może nakręcić tym innych, kopulujacych za parawanami.
- Jak sobie życzy, moja dziewczynka - skinął głową. Jego ruchy były tak intensywne, że aż zaczęły poruszać całym stolikiem, który ostrzegawczo zatrzeszczał. Duży, napierający penis wywoływał mieszankę rozkoszy i bólu. Ander przygryzł wargę, próbując wytrzymać jeszcze chwilę w ciaśniutkim, pulsującym wnętrzu.
Lei nie umiała już wstrzymywać jęków. Głośno dawała do zrozumienia, że Ander robi to dobrze.
- Twój kutas jest dla mnie taki dobry… spuść się w środku…! - głośne, przesycone ekstazą słowa wydobywały się z ust, a dłonie ściskały piersi i ciągnęły za sterczące sutki.
- Tak… jest! - krzyknął i wkrótce znowu eksplodował, chyba równie mocno co za pierwszym razem. Zdyszany wysunął się z kochanki i opadł ciężko na krzesło, łapiąc oddech. - Jesteś… zdecydowanie jedną z najlepszych… - nie dokończył. Zabrakło mu tchu. Ona też krzyknęła, jego eksplozja uderzyła w głębokie rejony niedostępne dla niczego innego. Najprzyjemniejsze uczucie na świecie, którego zawsze był brak przy seksie z kobietami. Objęła go mocno, przywierając do zdyszanego męskiego ciała. Gdy w końcu doszedł trochę do siebie, przytulił dziewczynę w czułym geście.
- I co myślisz o naszych lokalnych rozrywkach?
- Na razie są całkiem miłe, ale mam nadzieję, że jeszcze jakoś wykorzystamy nasz czas. W końcu mój ogonek jeszcze się do niczego nie przydał - zauważyła.
- Jak to nie? Strasznie mnie podnieca - wyznał.
- Czujesz korek, kiedy mnie pchasz? - zapytała kokieteryjnie. - Bo w tej pozycji go całkiem nie widać…
- Czuję. Trudno wytrzymać w takim ciasnym otworze… - zmrużył oczy. - Miałaś sporo kochanków? - zadał bardzo niedyskretne pytanie.
- Trochę - przyznała. - Mój pierwszy raz był jednak tylko kilka miesięcy temu. Nie sądzę jednak, bym miała się zrobić luźna. Za bardzo lubię swoje ciasne dziurki - zachichotała.
- Nie, nie… nie chciałem sugerować, że jesteś… - zająknął się, orientując się co głupiego powiedział. - Twoja cipka po prostu jest bardzo świeża. Ciasna. Zupełnie, jak u niedoświadczonej panienki - próbował komplementować, choć w dziwny sposób.
- Mów tak do mnie - zamruczała. - Jestem bardzo młoda i świeża, ale muszę to robić o wieeeele częściej niż inne. Dlatego trzeba umieć się mną dzielić.
- Tak, jak tamci dzielili się półelfką?
- Czasami też tylko patrząc. Albo po prostu wiedząc. Jestem stworzona do seksu i nie zwykłam zbyt często odmawiać. Ale z magią można wszystko. Pozostać młodą i świeżą także.
- Czego ci absolutnie życzę - uśmiechnął się szeroko. Spojrzał nad ramieniem dziewczyny. - Goście się zbierają. Chyba i na nas czas - zasugerował.
- Zgoda, jak tylko ze mnie zejdziesz - zamruczała i cmoknęła go w usta.
Ander trochę się z tym schodzeniem ociągał, lecz w końcu przemógł się i pozwolił Leilenie się ogarnąć.
Na zewnątrz zdążyła już zapaść noc, dla półorka nie stanowiło to jednak żadnego problemu. I to nie dlatego, że doskonale widział w ciemnościach, ale dlatego, że miał we Wrotach Baldura własne mieszkanie - gdzieś w miejscu, które nazywał Niższym Miastem. Rudowłosej nie robiło to większej różnicy, szczególnie że okazało się, że to mieszkanie wcale nie było tak daleko. A dodatku, wcale nie wyglądało źle. Mieściło się w zadbanej kamienicy i było całkiem przestronne, choć wciąż rozochoconą Leilenę interesowały raczej powierzchnie płaskie - stoły, łóżko, dywany. Przechwałki półorka, że może przez godzinę bez przerwy okazały się zgodne z prawdą, dzięki czemu rudowłosa mogła wypróbować naprawdę sporo mebli nim w końcu zmęczenie zmogło ich oboje.

 

Zapatashura