Karl, który bacznym spojrzeniem omiótł karczmę i jej okolicę, skrzywił się nieco widząc dość lekkomyślne zachowanie Saxy. Ale doszedł do wniosku, że skoro dziewczyna nie została napadnięta przez jakiegoś upiora ani nie uciekła z krzykiem, to i dalej nic (zapewne) jej nie grozi.

- Zaprowadzę konie do stajni - powiedział, a Sardar chwycił za wodze wierzchowców Ghalyii i swego.

Saxę natomiast przywitały cisza i pusta sala, w której ciemność rozjaśniała tylko pojedyncza, stojąca na kontuarze świeca.
Najwyraźniej "Złoty drozd" nie cieszył się zbyt wielką popularnością, a właściciel karczmy zapewne nie spodziewał się gości, bowiem nawet dość głośne skrzypnięcie drzwi nie sprowadziło nikogo do sali.

- Halo! Jest tu kto? - Głos Eliony zdecydowanie nie pasował do wszechobecnej ciszy. Ale... przyniósł efekty.

- Już idę! - usłyszeli dość smętną odpowiedź i po chwili w sali pojawił się dość smętnie wyglądający jegomość, który z pewnym zaskoczeniem spojrzał na trzy stojące w sali niewiasty. - Szukacie panie noclegu? - spytał.

Na obliczu oberżysty nawet bardzo bystre oko nie zdołałby dostrzec objawów radości, a wizja zarobienia paru sztuk złota nie wywołała uśmiechu na jego twarzy.

- Szlachetni goście... - Spojrzał na sadowiące się przy stole panie. - Czym chata bogata... ale prócz dachu nad głową i łoża niewiele mogę zaoferować. - Rozłożył bezradnie ręce. - Chyba przyjdzie mi wkrótce opuścić to miejsce... Jakieś zło zagnieździło się w piwnicy i wina ni piwa przynieść stamtąd nie mogę. A i z wodą jest krucho, bo stwór jakiś w studni się panoszy i złota za każde wiadro wody żąda...

Ghalya i Eliona z umarkowanym entuzjazmem poparły Saxę i trudno było ocenić, czy chodzi im o pomoc człowiekowi w potrzebie, czy też o zawartość piwniczki.

- Tych z piwnicy nikt dokładnie nie widział - odparł karczmarz. - Pierwsza była dziewka, co po wino zeszła... Powiedziała, że widziała wielkie, żółte oczyska, a potem nic nie pamiętała. Znaleźliśmy na podłodze, przy drzwiach.

- To żem ja poszedł - mówił dalej, po chwili przerwy. - Najpierw lampę ktoś zgasił, a potem też oczy ujrzałem... takie wielkie, żółte. - Widać było, że niechętnie do tych wspomnień powraca. - Potem po głowie dostałem i kopa na zachętę, bym szybciej z piwnicy wyszedł. I głosów kilka, że teraz to ich dom.

- Innych śmiałków paru próbowało - dodał na zakończenie - ale każdy z uszczerbkiem na zdrowiu wyszedł, nawet gdy we dwóch czy trzech tam poszli.

Vares pisnął coś do ucha Eliony, najwyraźniej protestując przeciw tej eskapadzie, ale elfki to nie zniechęciło.

- Trzeba na własne oczy te oczy zobaczyć - powiedziała, podnosząc się z miejsca.

Ghalya, chociaż 'wywołana do odpowiedzi', nie ruszyła się z miejsca.

- Studnia to woda, a woda i wodne stworzenia to moja dziedzina - powiedziała. - Idźcie we dwie, a ja wam zaraz przyślę Karla... gdy tylko się zjawi. Na błogosławieństwo broni nie licz, bo się na tym nie znam - dodała, po czym zaczęła wypytywać karczmarza o wygląd stwora, który okupywał studnię.

Uzbrojona w pożyczoną od karczmarza lampę Saxa ruszyła do piwnicy, z Elioną idącą tuż za nią i z Varesem, siedzącym na ramieniu elfki.

Drzwi do piwnicy były zastawione solidną deską - najwyraźniej karczmarz nie chciał, by stwory z piwnicy zaczęły się szarogęsić w całej karczmie.
Eliona usunęła deskę i, nie zważając na pełne niezadowolenia popiskiwanie Varesa, otworzyła drzwi.
Ledwo dziewczyny przekroczyły próg, lampa zgasła, a Saxa poczuła, jak coś zrywa jej z głowy kapelusz. W panującej ciemności trudno jednak było cokolwiek wypatrzyć.

Nie na darmo Eliona była czarodziejką. Nim minęła chwila w piwnicy zabłysnęło magiczne światło, rozjaśniające panujęce w pomieszczeniu mroki...
...a oczom obu dziewczyn ukazało się sześć wielkouchych, żółtookich stworów, z których jeden trzymał na wysokości pasa kapelusz Saxy.


- Cipki dwie nam przysłał w prezecie! - rzucił jeden ze stworów.
- No... ładne jak na dupodajki! - dodał kolejny.
- Te, mała, miałaś kiedyś faceta? - dorzucił trzeci, spoglądając na Elionę, której twarz przybrała barwę piwonii.
- Jak się dobrze spiszecie, to nie pożałujecie - popisał się rymowanką kolejny, wyciągając z gatek (?) pokaźnych rozmiarów mieszek.
- Ja też mam coś ciekawego - oświadczył ten od kapelusza, równocześnie odsuwając na bok wspomniane nakrycie głowy. Jako że on dla odmiany nie nosił wcale gatek, owo "coś ciekawego" prezentowało się w całej okazałej okazałości.