- Ustalmy to teraz, żeby potem nie było pretensji. Naszym zadaniem jest sprowadzenie tu Maksymiliana, a nie znalezienie animatora golemów skłonnego bronić Cesarstwa pro publico bono. Żeby potem nie było na nas - zastrzegł Sadrax. Sądząc po uśmiechu diabelstwa, nie był jedynym któremu przyszły do głowy myśli o nadmiernym optymizmie niektórych w kwestii sympatii przodka do obecnego cesarza. W końcu jeden z jego przodków aktualnie właśnie tu zmierzał i wcale swojego wnuka bronić nie zamierzał, wręcz przeciwnie.

Elf przyglądał się całej sytuacja stojąc na krawędzi dachu i uśmiechał się. Trzeba było przyznać że wyprawa zapowiadała się naprawdę ekscytująco, zważywszy na to jak ciekawe było towarzystwo które miało na nią wyruszyć. Moce których użyto podczas pościgu były cudownie egzotyczne i pociągające w swojej unikalności. Cicho wyszeptał słowa czaru i przed jego oczami pojawiły zawiłe zegzaki pozostałości mocy. Zaczął analizować ślady magii pozostawione przez jego towarzyszy i był tym tak zajęty że niemal przeoczył odejście towarzystwa w stronę zamku. Na całe szczęście otrząsną się w porę i zeskoczył z dachu wypowiadając zaklęcie.
- Kununurwa kwesimba rinouraya. - pomimo że spadał ze zwykłą prędkością to gdy jego stopy dotknęły ulicy nic mu się nie stało, ale na dachu eksplodował kolejny komin gdy energia uderzenia którą powinien przyjąć na siebie elf został przekazana cegłom. Ithariell podszedł do zbroi i podniósł rękawicę z runicznym ostrzem.
- Prawdziwe dzieło sztuki. - cmoknął z uznaniem oglądając broń. Co jak co, ale akurat taką pamiątkę warto było zachować. Zawiły gest i wypowiedziane zaklęcie pozwoliły na krótkodystansową teleportację i dogonienie towarzyszy bez potrzeby niegodnego elfa pośpiechu.

W komnacie odsunął krzesło cesarzównie i poczekał aż usiądzie. Następnie nalał wina do dwu kielichów i jeden z nich podał paladynce a z drugiego upił niewielki łyk. Przyglądał się uważnie swoim towarzyszom, uśmiechając się delikatnie gdy Dragan Hellborn i Sadrax uściślali cel misji. Żeby było ciekawiej dolał nieco oliwy do ognia.
– A jak Maksymilian nie zechce przyjść po dobroci? Zostawić go w spokoju czy może pozwolić żeby mości Sadrax kazał przyjść temu co z niego zostanie gdy się będzie za bardzo opierał? No i oczywiście co zrobić z drowem kiedy już zdradzi naszą misję, pokuma się z liczem i postara się wbić nam nóż w plecy? - zapytał bawiąc się kielichem. Następnie zwrócił się do Malaka'feain - Wybacz mój drogi tą bezpośredniość, ale zdrada tak mocno tkwi w naturze drowa że to praktycznie cecha rasowa. Jeżeli zdołasz się jej oprzeć to dam ci dwa magiczne sejmitary i dorzucę figurkę czarnej pantery jako premię. – z ukontentowaniem upił kolejny łyk wina.

Drow spojrzał spod byka na elfa. Nie mógł się nadziwić, jak taki prostak uchował się w rodzinie panującej. Pospólstwo mrocznych elfów było stać na więcej taktu i subtelności, zwłaszcza jeśli gra była warta świeczki.
-Skoro zechciał już jasny książę poruszyć temat zdrady to może zechce zapytać dziadka kto kogo zdradził w czasie epidemii Czarnej Śmierci?* O ile wiem to na powierzchni wciąż panuje przekonanie, że to my zaczęliśmy wojnę, kiedyś jeszcze koegzystowaliśmy z bladymi elfami? - poruszył wstydliwy wątek historii - Te blade ptaszki tak obawiały się o przetrwanie swojej "czystej rasy", że chwyciły się pierwszej sposobności by wbić nam nóż w plecy, chociaż podobno byliśmy sojusznikami, braćmi, jednym ludem. Wszystko dlatego, że mimo naszej mniejszej płodności, dzieci z mieszanych związków zawsze były drowami. O tym co się stało, kiedy to prapraprapradziadek bladego księcia założył to śmieszne stowarzyszenie** i zabrał się za mordowanie pozostałych na powierzchni ciemnych elfów i ich dzieci, zwłaszcza tych mieszanych to już się zapomniało? Pamięć plugawych fearie strasznie zawodna jak widać. Po wykonaniu zadania chętnie wyjaśnię sobie z waszą wysokością kto tu rzeczywiście jest panem, a komu wypada pochylić głowę, ale teraz już skończ bo narażasz się na śmieszność i zaraz będziemy musieli cię nazywać czerwonym elfem bo twarz już nie taka blada jak wcześniej. - Malaka'feain odgryzł się, nie zdradzając przy tym śladu emocji. Ciemna skóra nieźle mskowała typowe dla powierzchniowców zmiany w krążeniu, towarzyszące takim uczuciom jak wstyd czy gniew.
-Dla mnie zadanie jest jasne. Róbmy co mamy robić to mniej czasu spędzimy w swoim towarzystwie. - zwrócił się do reszty.




______________________

*Czarna Śmierć, zwana też Zwęglicą, to epidemia choroby, która dotknęła rasę elfów jeszcze w czasach przed powstaniem cesarstwa ludzi. Nietypowa mutacja pigmentów w skórze powodowała jej szybkie ciemnienie i rogowacenie, a w konsekwencji odpadnie od ciała aż do mięśni. Towarzysząca chorobie bardzo wysoka gorączką w większości wypadków kończyła się śmiercią. Drowia skóra zdawała się być odporna na to zjawisko i z rzadka pojawiała się tylko niegroźna wysypka. Epidemia przyczyniła się do wybuchu pierwszego konfliktu pomiędzy jasnymi a ciemnymi elfami, kiedy te pierwsze, na skutek propagandy sianej przez walczącą o dojście do władzy rodzinę Ysthamear, obwiniły ciemnoskórych pobratymców o wywołanie zarazy. Doprowadziło to do pierwszego konfliktu między Drowami i Faerie, który w istocie nigdy się nie zakończył. Późniejsze badania dowiodły niezbicie, że choroba była zupełnie naturalna i roznosiły ją komary, same nie chorując.

**Chodzi o Ku Kultywacji Kultury (KKK). Elfie stowarzyszenie powstałe w czasach Czarnej Śmierci. Pod szumnie głoszonymi hasłami, o zachowaniu dorobku cywilizacyjnego, kultury i sztuki, które ulegały degradacji na skutek przejmowania przez elfią młodzież zachowań i wzorców, szybko rozwijającego się, ludzkiego społeczeństwa, nawoływało do zachowania czystości rasy i dyskryminacji każdego, kto nie był elfem. Na skutek zawiłej retoryki i sprytnego wykorzystania szerzącej się zarazy, ewoluowało w grupę zajmującą się głównie prześladowaniem drowów wraz z ich rodzinami.

Hen! Zapożyczyłem sobie patent z gwiazdkami.