Ryo,
- Wspaniale - ucieszyła się kapitan. - Przy Yutealu czuwa Charon, chętnie go zmienię. Nie wiem, czy poza nim są na pokładzie są osoby, które mają jakieś umiejętności uzdrawiania. Cudownie by było, jeśli byś popytała o to. Jeśli będziesz potrzebowała jakiejkolwiek pomocy, znajdziesz mnie przy Yutealu.
Kapitan Wąż zaczepiła jakiegoś majtka i kazała mu walić w gong aż na pokładzie w pobliżu mostka zgromadziła się większa część załogi. Po tym ogłosiła, że obowiązki i godność kapitana przekazuje Ryo, co dodatkowo podkreśliła nakładając jej swój czarny kapelusz. Powiedziała też, że od tego momentu jedyną osobą uprawnioną do zmiany tej decyzji jest sama Ryo lub Yuteal. Po czym, nie czekając na reakcję załogi, udała się do kajuty Yuteala.
Zgromadzeni na pokładzie potrzebowali chwili żeby przetrawić usłyszaną wiadomość. Następnie zaczęli głośno komentować między sobą nową sytuację. Wydaje się, że ogólny ton, to raczej ulga. Po chwili zamilkli, wyczekująco spoglądając na ostałą się samotnie na mostku Ryo. Wyraźnie wyczekują pierwszych decyzji.

Liska,
Ponieważ nie wiem, czego szukasz, to nie wiem też, co znajdujesz. Zapewne to, co sama tam napisałaś. No chyba że to dziennik prowadzony przez kogoś innego. Jeśli tak, to prośba o informację przez kogo oraz czego spodziewasz się znaleźć w tym dzienniku i po co tego szukasz.

Ghorbash,
Zasnąłeś tak głęboko, że nawet gong zwołujący na zbiórkę nie obudziłby Ciebie, gdybyś nie chciał być obudzonym. No chyba że byś chciał.

We,
Nic nie zmąciło Twej sjesty. No chyba że pozwolisz, żeby jakiś głupi gong to zrobił. Pozwolisz?

Bluszcz,
Plan był śmiały, więc dobry, ale okazało się, że zbyt wielu ludzi kręci się obecnie w tamtej okolicy, ani chwili spokoju. Natomiast udało Ci się przyjrzeć drzwiom, są wyjątkowo solidne i mają dwa porządne zamki. Nic co by było poza zasięgiem Twoich umiejętności, ale też nic co by się dało zrobić o tak z doskoku. Zdecydowanie na spokojniejszą chwilę. Ej, zaraz, czy to nie gong na zbiórkę? No raczej, i wszyscy poleźli...

Wojownik,
Zauważyłeś jeszcze na dwóch innych linach podobne usterki. Z tym że na jednej z nich dość wysoko, bliżej balonu niż pokładu. Gdyby jakiś człowiek chciał się tam specjalnie wspinać, żeby ją poszarpać, to byłaby to niezła gimnastyka a do tego byłby widoczny praktycznie z każdego miejsca na pokładzie.

Xsara,
Napis wygląda jak zdanie złożone z pięciu słów. Same litery, wydrapane. Przygotowanie obiadu zakłóca dźwięk gongu, aczkolwiek nie jesteś pewna, czy jakakolwiek zbiórka jest warta ryzyka gniewu głodnej załogi.

Mercon,
Dymów nie dostrzegasz i w sumie zupełnie niczego, co by wskazywało na aktywność ludzi. Dostrzegłeś starorzecze przy lewym brzegu rzeki. Są środki wybuchowe na pokładzie, dysponuje nimi zapewne Xsavery Lato. Ostatniego pytania nie zrozumiałem. Słyszysz gong.

Xsavery,
Wyciora nie znalazłeś, usłyszałeś za to gong.

Wężyca wkłada mi na głowę kapelusz. Jest on nieco za duży na moją łepetynę, kapelusz spada mi na oczy i przesłania wizję. Chyba wolę mieć bandanę na głowie lub muszę sobie sprawić do niego pasujące kolorystycznie wstążki, by miał odpowiednią stabilność. Poprawiam piracki kapelusz i biorę się w garść.
Jedna decyzja już podjęta na dzień dobry.
Moim problemem nie jest przywiązanie do Yuteala. Nie jest też niepokój o niego czy kogokolwiek innego w tej załodze. Nie dowodziłam dotychczas tak dużą ilością stworzeń, a tym bardziej tak kolorową watahą. Brakuje mi doświadczenia. Zbiera się już większość załogi, a wszystkich członków jest trzydzieści. Mam wrażenie, że zasycha mi w gardle, a w łbie rozpanasza się pustka. Inna sprawa, że poza tym nikogo się nie boję, raczej mało kto mi da radę podskoczyć.
Boję się popełnić błąd, który zadecyduje o naszej zagładzie. Że skończę jak Wężyca.


Ktoś powiadamia mnie o nieprawidłowościach w liniowaniu statku. Gruby białas z legendarnym upodobaniem do dawaniu wpierdoli.
Zapada decyzja druga. Zostaje jeszcze obadać sytuację na dole.
Przypominam sobie słowa Wężycy o sprawdzeniu, kto dysponuje wiedzą medyczną.
Pozostaje jeszcze kwestia zapasów, które skończą się w przeciągu paru dni. W mej głowie zapada kolejna decyzja. I tworzy się nowe pytanie do załogantów.
Za pewne jeszcze wiele potrzebnych pytań nie padnie prędko z mych ust ani tym bardziej nie wyklarują mi się w głowie. Czuję głód. Chcę jeść. Pić.


Spoglądam na Liskę. Nie wiem, dokąd mieliśmy lecieć, ale niezależnie od wcześniejszych planów powierzam jej zadanie:
- Będziemy lądować na odpowiednim terenie, musimy sprawdzić stan statku i dokonać potrzebnych napraw. Mogą być okolice starorzecza, mam nadzieję, że nie natkniemy się na bagno.
Biorę pod uwagę poprawki mędrka w czarnej sukience. Nie wiem kto to jest, ale wygląda na dość ogarniętego.
Jestem hardkorem. Pewnie niektórzy też. Ale niektórzy to nie wszyscy, nie chcę zbędnie narażać załogantów na hardkorowe zakończenie podniebnego wojażu.
Inaczej Yuteal w zaświatach będzie mnie smażyć żywcem w oleju silnikowym tego statku na wieki wieków amen.


Spoglądam na tych bardziej rosłych i dobrze zbudowanych.
- Przy okazji uzupełnimy zapasy jedzenia i wody. Chcę się dowiedzieć, kto z was jest dobry w łowiectwie i ponadto wytrzymały. Zapolujecie na zwierzyny i pozbieracie owoce oraz jagody i korzonki.
Bo do diabła - ile można żreć szczury i byle ptactwo? A szkorbut - idź pan w chuj z tą cholerą.


- Ponadto kto dobrze się zna na lecznictwie i ziołach, niechaj się pochwali. Spuszczanie wpierdolu nie wlicza się do lecznictwa - uprzedzam przy okazji białego jebakę. Nie pamiętam, jak mu było na imię, ale za to pamiętam, że jego ulubionym daniem jest piwo, proteiny, białko, koksu i wpierdol.
Wszystkie lisy, jaszczurki i inne sierściuchy powinny dziękować wyższej sile, że nikt ich jeszcze nie wpierdolił, bo przy takiej ilości białka, jaka przydałaby się na pokładzie, i niedoborze białka, jaki w najbliższych dniach zapanuje na pokładzie, to Liska skończyłaby jako dywanik, a łuskowaty czarnuch (cholera, kolejny, którego imienia nie pamiętam, ale tych czarnuchów na świecie tyle, że kto ich tam liczy) jako buty.
A ja parę tysięcy stóp niżej jako truchło - oczywiście tylko w mojej wyobraźni.


Po załatwieniu najpotrzebniejszych spraw ogłaszam czas na jedzenie.