Camille wpatrywała się przez chwilę w ścianę naprzeciwko, po czym sięgnęła po dzbanuszek i wlała trochę mleka, do filiżanki z intensywnie parującą kawą.
- Tak, zdecydowanie warto wykorzystać tę możliwość. - Spokojnie uniosła naczynie do ust. - Jednak miałam na myśli rozejrzenie się tam jeszcze przed świtem. - Zrobiła niewielki łyk, po którym odłożyła naczynie na blat i wzięła jedno z ciastek w dwa palce. - Uważam, że zawsze lepiej mieć kilka planów. One rzadko kiedy idą po naszej myśli. - Po czym zajrzała, do przyniesionej skrzyni z ekwipunkiem.

Przedświt odetchnął z ulgą, kiedy to kobiety w końcu zaczęły wybierać sprzęt potrzebny im do wykonania zadania. Dopił kawę, uśmiechnął się i wyszedł na zaplecze. Po chwili usłyszały trzask zamykających się drzwi, przed którym zabójczynie dobiegł jeszcze jego stłumiony głos:

- Drzwi wystarczy zatrzasnąć. Zamek jest...

Niedługo potem, gdy kawy już zabrakło, kruche ciasteczka zniknęły, a Camille torbę z dość ciężką liną zawiesiła na ramieniu, kobiety wyszły. Kiedy drzwi wejściowe się zatrzasnęły, usłyszały syk, gdy skondensowana para wypchnęła rygiel. Do świtu pozostały jeszcze jakieś dwie, może trzy godziny. Idealny czas, by zrobić szybki, skryty rekonesans. Ostatnie godziny przed świtem gwarantowały, że większość wścibskich spojrzeń będzie skryta za powiekami głębokiego snu. Nelleke usłyszała głos swojego martwego kuzyna, który szepnął jej wprost do ucha: "Będzie padać, moja zgubo. Może powinnaś zabrać ze sobą spodeczek od filiżanki?"

Ciemne uliczki, mroczne zaułki były dobrymi przyjaciółkami dwóch dam. Na ulicy raz zobaczyły trójkę żandarmów, którzy z niechęcią spacerowali, rozglądając się na boki. Obrzucili je jednym spojrzeniem i zignorowali. Dlaczego? Dwie kobiety wędrujące w Dunwall po nocy były dość podejrzane. Ale możliwe, że lenistwo, zmęczenie czy strach dały się im we znaki.

Kiedy już Nelleke i Camille postawiły obute stopy na południowych alejkach parku Rybiego, zaczęło kropić. Grube krople po chwili zaczęły padać coraz gęściej. Nelleke poczuła jakby nienawiść nieba do swojej osoby. Camille jedynie irytację na przybierającą na sile ulewę.

• Spostrzegawczość Nelleke: 11; zdany
• Spostrzegawczość Camille: 1; darmowe wtrÄ…cenie MG

Camille wiatr nawiał właśnie kropel do oczu i ta z zawziętością zaczęła wycierać twarz, tracąc na chwilę widoczność. Nelleke dostrzegła ruch pomiędzy drzewami. Trójka postaci? Zdawało jej się, że jeden z nich ma na sobie cylinder, a z pewnością trzymali coś w dłoniach. I chyba starali się przemknąć w stronę kobiet.

Wokół nie działo się zbyt wiele. Ciemność była rozświetlona jedną latarnią oddaloną o kilkanaście metrów, drzewa szumiały głośno w rytm wiatru i deszczu. Na ulicy za kobietami nie było widać nikogo, a prócz dostrzeżonych przez Nelleke postaci, w parku także nie było żywej duszy.

• Camille traci jednÄ… rundÄ™, nie zdajÄ…c sobie sprawy z otoczenia, tak zajÄ™ta jest wycieraniem oczu
• Czekamy jedynie na odpis Nelleke

• Inicjatywa Nelleke: 4; oblany

Nelleke pociągnęła za sobą Camille, która nie widziała za bardzo co się dzieje. Jednak albo reakcja rudowłosej była zbyt powolna albo też dziwni spacerowicze dostrzegli je wcześniej. Zerwali się do biegu, ruszając w stronę kobiet. Camille w końcu odzyskała wizję i teraz mogła spokojnie dostrzec nóż w dłoni towarzyszki oraz trójkę wysokich mężczyzn, z czego jeden z nich w cylindrze. Wszyscy byli uzbrojeni w ciężkie, metalowe pałki. Biegli w stronę kobiet, byli od nich jakieś dwadzieścia metrów. Jeden z nich krzyknął: "Stać, damulki".

• Spostrzegawczość Nelleke: 9; zdany
• Spostrzegawczość Camille: 7; oblany

Heretyczka dostrzegła pistolet przy pasie faceta w cylindrze.

Kobiecie nie trzeba było powtarzać tego dwa razy. Rzuciła się w ślad za towarzyszką, również odczepiając broń od pasa.

• Bieg Nelleke: 3 - oblany
• Bieg Camille: 1 - oblany, wtrÄ…cenie

Nelleke rzuciła się wraz z Camille do ucieczki, zmieniając niepewny nóż na kuszę, do której wsunęła prędko bełt z usypiającą substancją. W dłoni Camille także pojawiła się kusza. Pech jednak chciał, że dziewczyny, nie dość że ruszyły dość powoli, to jeszcze w biegu Camille upuściła broń na ziemię. Nigdy wcześniej się to jej nie zdarzyło, a tutaj... Zamiast gracji wykazała się pełną niezdarnością!

Trójka mężczyzn, teraz gdy wbiegli w światło latarni udało się dojrzeć ich twarze - zacięte, dostrzec można było w nich determinację, radość z łatwego łupu i, przynajmniej na mordzie faceta w kapeluszu, całkowity brak skrupułów; zbliżyła się na odległość jakichś dziesięciu metrów. Gdy Cylinder, jak został w umysłach pań nazwany, zobaczył na ziemi kuszę, wolną ręką sięgnął po pistolet. Camille, jak wspomniano już wcześniej, nie zdawała sobie z tego sprawy.

• Przypominam, że możecie do każdej czynnoÅ›ci wykorzystanie WysiÅ‚ku, czyli uÅ‚atwienia o 1 poziom testu, co kosztuje 3 punkty (minus granica) odpowiedniej statystyki

Kusza upadła, jednak czy był to pech, czy próba odwrócenia uwagi trójki mężczyzn, gdy kobieta zdała sobie sprawę, że nie unikną starcia, nie było do końca pewne. Nie mniej Camille postanowiła wykorzystać nadarzającą się okazję: momentalnie podbiegła do słupa lampy, chwytając go, by zwiększyć swoją prędkość, po czym z usypiającym pociskiem w zaciśniętej pięści skoczyła na najbliższego z mężczyzn.

• Akrobacja na ulicznej lampie (Szybkość) - WysiÅ‚ek: 2