Spis Stron RPG Regulamin Wieści POMOC Kalendarz
Wróć   lastinn > RPG - play by forum > Sesje RPG - Inne > Archiwum sesji z działu Inne
Zarejestruj się Użytkownicy

Archiwum sesji z działu Inne Wszystkie zakończone bądź zamknięte sesje w systemach innych (wraz z komentarzami)


 
 
Narzędzia wątku Wygląd
Stary 14-02-2020, 15:36   #191
 
Raga's Avatar
 
Reputacja: 1 Raga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputację
- Działasz jak magnes na ludzi szczególnego pokroju - skomentował z kwaśnym uśmiechem gdy tylko Corday znalazła się w jego gabinecie. - Yamada nie omieszkał zaprezentować co mu zrobiłaś. Szpilka w stopę i kolano w krocze. Zgadza się?
- Chciałam go jeszcze popieścić paralizatorem, ale nie mogłam mu się wyrwać - dodała do listy. - Taki już mój los że ściągam do siebie dziwaków.
- A jak on się zrewanżował?
- Mam zasinione przedramię - na dowód podciągnęła rękaw koszuli. - I spory siniec na klatce piersiowej - tego już nie zademonstrowała.
- Podobno ty pierwsza go zaatakowałaś i nagranie z klubu to potwierdzi? - powiedział tonem oczekującym potwierdzenia.

- Znając jakość urządzeń do monitoringu w takich miejscach i biorąc poprawkę na hałas i tłum jaki tam był, to będzie widać tylko tyle, że do niego podchodzę, na co on reaguje agresywnie i zaczyna mną szarpać i ciągnąć za sobą, ja próbuję mu się wyrwać, on dalej mną szarpie - zrelacjonowała i zakryła usta powstrzymując ziewnięcie. - Nie ma mowy, żeby było widać jak obrywa ode mnie obcasem, bo się nawet nie zgiął, więc równie dobrze mogła mu to zrobić choćby zaginiona, czy każda inna laska w klubie. Natomiast kop w jaja już się kwalifikuje jako samoobrona po tym jak mi przywalił pięścią w wątrobę - wyjaśniła spokojnym tonem. - Mam nadzieję, że jeszcze go pan nie wypuścił.
- Zeznawał z wolnej stopy. Oboje zgłosiliście pobicie i póki co mamy słowo przeciwko słowu. Chcesz zrobić teraz konfrontację? Może go jeszcze złapiesz
- Pytał go pan o to co robił w towarzystwie zaginionej? - zapytała go. - Mogłam panu nie wspomnieć, ale jego wezwał Wolf po rozmowie jaką z nim odbyłam w sprawie nagrań, które miał mi udostępnić do szukania Jones - uświadomiła go.
- To twoja intuicja czy masz na to dowody? - upewnił się rozbawiony. - Twierdzi, że znalazł ją na granicy przytomności w części dla vipów. Nikt, z właścicielem klubu włącznie, się nią nie interesował więc jako praworządny obywatel postanowił jej pomóc. W czasie wyprowadzania jej z klubu został przez ciebie zaatakowany - opisał sarkastycznym tonem. - Masz coś co przeczy jego wersji? - Pytanie nie sprawiało wrażenia złośliwego.
- Po zostawieniu Wolfowi kontaktu do siebie, owszem była to moja inspektorska wizytówka, wyszłam z klubu, ale zostałam w swoim aucie i obserwowałam okolicę. Po niecałej godzinie pojawił się Yamada - powiedziała Irya. - Spisałam numery jego auta i stąd wiedziałam kim on jest. Dlaczego wtedy, po prawie dwóch kwadransach w klubie, nie zauważył dziewczyny? Nie zadzwonił na policję? Daje to już wątpliwości dla jego wersji.

- Jak laska nie miała dokumentów i ledwo kontaktowała to nikt nie mógł wiedzieć, że jest z Capitolu. Jeśli poinformowali lokalne służby to nic na ten temat nie będzie w naszej bazie. Poza tym kto na takiej imprezie przejmuje się głupią, schlaną blondyną w kącie - komendant podsumował to co oboje dobrze wiedzieli. - Zapytany o to Yamada pewnie znajdzie na to jakąś wymówkę. Na przykład, że nie był wtedy w sali dla vipów lub, że jej wtedy po prostu nie widział. Przyznał za to, że zna się w właścicielem.
- Zdziwiłabym się gdyby było inaczej - mruknęła Irya. - Ale mniejsza już o niego - dodała. - Tu mam raport. Z wczoraj - mocno podkreśliła to słowo. - Anonimowe zgłoszenie. Zaraz zrobię notatkę z dziś. Jak dziewczyna się obudzi to ją przesłucham. Ale ogólnie to sprawa jest zamknięta - uśmiechnęła się.
- Sprawa zaginięcia dziewczyny tak - Sinclair pokiwał głową. - Nie wiem jak ta z Yamadą, który odgrażał się nagraniami z klubu. Osobiście radziłbym żebyś go olała, to wtedy ja załatwię to tak, że on też da ci spokój - zaproponował. - A co do tego Wolfa z klubu to zastanawiające jest dlaczego on do ciebie nie zadzwonił. Musiał ją widzieć, a chyba dałaś mu jej rysopis.
- Nawet zdjęcia pokazałam - skinęła głową. - Moja teoria jest taka, że jak powiedziałam, że to córka kogoś kto może narobić problemów, to zadzwonił do szefa, albo bezpośrednio do Yamady. A ten przyjechał, popatrzył i kazał trzymać mordę na kubeł i ją przechować. Zakładam, że mogli chciec połasić się na jakiś okup - wzruszyła ramionami.
- Nie masz póki co żadnego powiązania z Yamadą. Koleś sprawia wrażenie jakby dobrze wiedział jak to rozegrać. Okup odpada. Obroty w tym klubie pewnie mają większe niż zarobki jej ojca. No i mieli dużo czasu, żeby dziewczyna po prostu zniknęła.
- Nie mówiłam kto jest jej ojcem - zaznaczyła Inspektor. "W grę wchodzą jeszcze mrocznoharmonujne sztuczki, ale przecież tego panu nie powiem, bo dobrze mi z nie obnoszeniem się, że jestem Cleanerem" odpowiedziała mu, ale musiałby być telepatą by odczytać jej myśli.

- Może czuli się za pewnie? Może Yamada najpierw robił wywiad czyja jest gówniara? - zasugerowała zamiast mówić to o czym myślała. - Albo chuj ich wie co lęgnie się w głowach takich degeneratów - rozłożyła ręce. - Co do Yamady, to pozwolę by pan mnie uratował - poszerzyła uśmiech i zrobiła niewinną minę. Takie rozwiązanie było jej na rękę w związku z tym co planowała zrobić w temacie tego Heretyka.
- Jakbyś potrzebowała ratunku - parsknął śmiechem. - Po prostu chcesz go zgnoić, ale na razie nie wiesz jak go ugryźć, a ja kupię ci trochę czasu - zerknął na Iryę. - Ty mi tu nie zgaduj tylko idź się wyspać i albo zostaw tą sprawę w cholerę albo doprowadź ją do końca.
Inspektor wyszczerzyła się niczym kot na mysz, gdy przełożony zasugerował, że nie ma ona pomysłu na Yamadę.
- Wycisnę z tej sprawy wszystkie soki - obiecała. - Wypiję jeszcze jakiegoś energetyka i ogarnę jeszcze Jacksona, żeby ruszył swoje dupsko i dalej sam niańczył dziewczyny. No i przy okazji zwolnię Ramseya z warowania pod pokojem Jones.
- I co, posłuchał cię? - zapytał jakby był pewny odpowiedzi.
- Bystry z niego gość - odparła na to Irya.
- Chyba celowo nie daje tego po sobie poznać. Na pewno nie tym, których nie lubi - Sinclair posłał jej brzydki uśmiech. - Na pewno też nie da się wciągnąć w coś co uważa, że jest bez sensu.
- Spokojnie, nie zamierzam go panu zabierać - zapewniła Corday insynuując, że Komendant jest zazdrosny o podwładnego. - Zdecydowanie bardziej wolę pracować z Cooperem. A właśnie. Dennisowi należy się pochwała, pomysł z imprezowaniem w poszukiwaniu zaginionej jest jego.
- Nie sądzę, żeby Ramsey był w twoim typie - zgodził się. - W przypadku Coopera i Lewis zawsze dawaj mi znać jak będziesz potrzebowałą ich w terenie.
- Skoro muszę - wzruszyła ramionami. - Coś jeszcze szefie?
- Nie. To wszystko.
- Ok - podsumowała krótko Corday. - To się zbieram - dodała i wyszła z jego gabinetu.
 
__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.
Raga jest offline  
Stary 19-02-2020, 11:57   #192
Mag
 
Mag's Avatar
 
Reputacja: 1 Mag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputację
***


Taksówką jadącą w kierunku kliniki w Gotland ruszyły jak tylko Corday na szybko napisała drugi raport i przekazała go Sinclairowi do przeczytania, żeby był na bieżąco z tym co tam się wydarzyło. Irya oczywiście zgrabnie przemilczała w nim sprawę towarzystwa jakie wtedy miała w klubie.
Inspektor rozsiadła się wygodnie na tylnym siedzeniu i popijała energetyk z automatu, który wcześniej kupiła w automacie stojącym przy wejściu do posterunku. Już myślała nad tym czy nie wziąć przykładu z siedzącej obok dziewczyny i się nie zdrzemnąć, ale przypomniała sobie, że miała zadzwonić. Wyciągnęła telefon i wybrała numer do Jacksona.
- Podporucznik Matthew Jackson. Słucham - zabrzmiało po drugiej stronie.
- Inspector Corday - przedstawiła się. - Jones została znaleziona. Jest teraz w szpitalu.
- To dobrze - powiedział po chwili ciszy. - W jakim jest stanie?
- Jeszcze nie odzyskała przytomności.
- Po czym? - ożywił się.
- Wygląda na przedawkowanie środków odurzających.
- Mhm - mruknął na potwierdzenie, że zrozumiał. Chyba specjalnie nie chciał tego komentować.
- Gdy się obudzi to ją przesłucham w celu wyjaśnienia, czy przebywała w klubie z własnej woli czy była tam przetrzymywana siłą - wyjaśniła Inspektor co będzie dalej.
- W porządku - skomentował tonem jakby nie miało to żadnego znaczenia. - Do urodzin majora powinna odzyskać przytomność?
- To już pytanie do lekarzy - odparła Corday beznamiętnie.
- Ważne, że panna Fox ma się dobrze - zbagatelizował temat.
- Ok, to tyle w temacie.

***

Droga do kliniki, ze względu na wczesną porę, przebiegła bez zakłóceń. Zdążyły dostać się tam w momencie gdy Luna budziła się do pracy.
- Gdzie jesteśmy? - zapytała Catherine, która właśnie obudziła się i była lekko zdezorientowana.
- Gotland, najładniejsza, bo najdroższa dzielnica - wyjaśniła Inspektor. W przeciwieństwie do Fox, Corday nie zmrużyła oka, przeklinając przez ten czas skuteczność energetyka, którego wypiła wcześniej.
- Ona leży tutaj? - dziewczyna dość szybko zaczęła dochodzić do siebie.
- Tak, jesteśmy pod kliniką. To zaufane miejsce, gdzie lekarze rozumieją jak ważna jest dyskrecja - powiedziała Irya i przetarła twarz. Pomimo zmęczenia jej wieczorny makijaż pozostawał nienaruszony.
- Idziemy? - wykonała ruch głowa w kierunku budynku.
Corday zapłaciła taksówkarzowi i wysiadły. Już widząc front budynku było wiadomo, że jest to miejsce oferujące usługi medyczne na wyższym poziomie. Po wejściu do środka, Irya podeszła do recepcji, okazała odznakę i przekazała dokumenty Molly, po czym zostały wpuszczone na oddział, gdzie znajdował się pokój Jones.

- Coś się działo? - zapytała Corday Ramseya, gdy znalazły się na miejscu
Sierżant podniósł wzrok znad gazety.
- Nie - odpowiedział krótko.
- Dobrze, to możesz zawijać się do domu. Masz wolne do końca doby - odpowiedziała na to Inspektor.
Ramsey wstał i rozprostował plecy.
- Obejdzie się. Wolę płatne nadgodziny - złożył gazetę, wsadził pod pachę i ruszył w kierunku wyjścia.
- Jak wolisz - rzuciła do niego przez ramię i weszła do pokoju Molly. Dziewczyna była sama w pomieszczeniu i spała. Miała podpiętką kroplówkę. Zasłonięte okno ograniczało dostęp światła. Poza umywalką w rogu i podstawowymi meblami przeznaczonymi dla odwiedzających były jeszcze szafki na rzeczy pacjenta, ale one świeciły pustkami. Irya zatrzymała się w połowie pokoju i gestem ręki zachęciła Fox by podeszła do swojej koleżanki. Dziewczyna stanęła u nóg łóżka po czym przeniosła spojrzenie z Corday na pacjentkę. Z jej twarzy ciężko było wyczytać o czym myśli. Inspektor milczała, w żaden sposób nie ponaglając dziewczyny w niczym.

Po chwili Catherine przesunęła się na bok łóżka i zajęła miejsce w fotelu.
- Zostanę z nią aż się obudzi - stwierdziła. - Może być zdezorientowana, no i to obce miejsce.
- Gdybyś czegoś potrzebowała to dzwoń do mnie - powiedziała Corday. - Mam w tej dzielnicy mieszkanie, więc daleko nie mam - dodała. - Daj mi też znać jak się obudzi - poprosiła, choć to i tak personel kliniki miał zrobić.
- W porządku - skinęła głową.
Corday niespiesznym krokiem udała się do wyjścia z pokoju.

Na korytarzu, idąc do windy, wyciągnęła telefon i spojrzała na godzinę. Zakładając, że Charles po drodze wstąpił do siebie, miała jeszcze drobną szansę zastać go w domu i odebrać auto, żeby nie musiał się fatygować do niej. Wybrała numer Morgana.
- Zgodnie z obietnicą auto masz pod domem, a ja jestem u siebie - poinformował jakby wiedział po co do niego dzwoni. Irya miała świadomość, że fizycznie nie było to wykonalne w takim czasie. Założyła więc, że miało to związek z ołtarzykiem teleportacyjnym.
- W takim razie nie mam pretekstu i muszę wprost zapytać czy masz ochotę się ze mną widzieć, gdybym tak za kwadrans podjechała pod twoje drzwi - powiedziała wprost. - I szczerze też ostrzegam, że mogę namawiać do złych rzeczy, jak wagary…
- Wiesz dobrze, że do złych rzeczy nie musisz mnie namawiać - odpowiedział śmiejąc się do słuchawki.
- To widzimy się wkrótce - Irya wyraźnie ucieszyła się.
 
__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn
Mag jest offline  
Stary 24-02-2020, 15:05   #193
 
Raga's Avatar
 
Reputacja: 1 Raga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputację
***

Dotarcie przed dom Morgana zajęło niecałe pół godziny. Corday zapłaciła taksówkarzowi i wysiadła. Była już dobrą dobę na nogach i zaczynała się czuć jak telefon, który wyświetla ostrzeżenie, że zostało zaledwie 5% baterii i lada chwila się wyłączy. Podeszła do furtki i wdusiła guzik domofonu. Na pewno nie czekała długo, ale wydawało jej się, że do trzasku otwierającej się bramki minęły wieki. Irya minęła podjazd, pokonała schodki i z nadzieją nacisnęła klamkę drzwi frontowych. Na szczęście były otwarte.
Za drzwiami salon wyglądał dokładnie tak jak zapamiętała go z ostatniego razu gdy tu była. Przesłonięte okna dawały półmrok, przyjemny dla zmęczonych oczu. Pomimo makijażu musiała dawać do zrozumienia jak bardzo jest zmęczona, gdyż Charles bez słowa wstał z kanapy i podszedł aby pomóc się jej rozebrać. Nie potrafiła się nie uśmiechnąć na jego widok w t-shircie, spodniach od piżamy i boso. Bez wahania oddała mu swoją torbę i płaszcz, a po jej minie było widać, że jest mu wdzięczna nawet za tą pomoc. Kiedy to odłożył, Irya uwiesiła mu się na szyi i pocałowała go.

Morgan odwzajemnił pocałunek, wziął ją na ręce i ruszył w kierunku przedpokoju. Z każdym krokiem można było wychwycić coraz wyraźniejszy szum wody. Charles odstawił Iryę na dywanik w zaparowanej gorącą wodą łazience.
- Idealnie... - powiedziała, gdy jej spojrzenie spoczęło na przygotowanej kąpieli, bo marzyła o tym już od chwili jak wyszła z klubu. Zadowolona od razu zabrała się za rozpinanie guzików w swojej koszuli.
- Nie-e - mężczyzna stanowczo stłamsił wszelkie przejawy jej inicjatywy, a następnie powoli zaczął sam ją rozbierać. Z początku Irya była zdziwiona tą reakcją, ale nic nie powiedziała i pozwoliła mu robić z nią co sobie chciał. Gdy była zupełnie naga, ponownie wziął ją na ręce i włożył do wanny. Woda sięgająca krawędzi prawie wylała się na zewnątrz. Wsunął jej pod kark wałek ze zwiniętego ręcznika, wziął do ręki materiałową myjkę i zaczął nią masować i namydlać jej ciało. Było to tak bardzo przyjemne i relaksujące, że potrzebowała całej swojej siły woli, żeby nie zasnąć. Gdy skończył wyciągnął ją z wanny, postawił na powrót na dywaniku, osuszył grubym, puszystym ręcznikiem, a potem owinął szlafrokiem wykonanym z takiego samego materiału. Przez cały rytuał nie padło ani jedno słowo.

Po tym Irya została zaniesiona do pokoju gościnnego i ułożona na łóżku. Morgan położył się obok niej, twarzą do niej. Blondynka wyciągnęła ku niemu rękę i położyła dłoń na jego policzku, delikatnie gładząc opuszkami palców po jego skórze. Było jej w tej chwili tak dobrze i zaczynała przegrywać ze zmęczeniem.
- Charles... - mruknęła. Miała ochotę powiedzieć mu dokładnie co teraz do niego czuje, ale resztki zdrowego rozsądku podpowiadały jej, że to mogłoby popsuć to jak wspaniale jej teraz było. Ale czy musiała cokolwiek mówić? Z nim to właśnie czyny i gesty zastępowały wszystkie słowa. Dlatego nic więcej nie powiedziała i po prostu przysunęła się do niego i mocno przytuliła, a kiedy będąc tak blisko, ciepła jego ciała zagłuszyło odczuwanie chłodu jego aury, Irya zasnęła.

[media]http://www.youtube.com/watch?v=bLofXYop_UE[/media]

***

Gdy Irya się otworzyła oczy poczuła, że nadal jest w ramionach Charlesa. Jego równomierny oddech podpowiadał, że jeszcze się nie obudził. Oboje musieli być tak samo zmęczeni gdyż nadal leżeli w dokładnie takiej samej pozycji jak przed zaśnięciem.
Przez chwilę przyglądała się jego twarzy. Nawet nie brała pod uwagę wstawania teraz z własnej woli. Przymknęła w końcu oczy i po prostu cieszyła się tym, że jest blisko. Wspominając kąpiel robiło jej się błogo i tym bardziej nie zamierzała wstawać z łóżka. Czas miło płynął, ale ani Charles się nie budził, ani jej sen nie wracał. Nawet zdziwiła się, że czuła się wyspana, do tego masaż sprawił, że ból w klatce piersiowej nie był już w żaden sposób uciążliwy. Charles naprawdę starannie się nią zaopiekował. Teraz czuła się winna mu jakoś zrewanżować. Wypadało więc żeby zrobiła śniadanie. Nie chciała go budzić, więc ostrożnie oswobodziła się z jego objęć, a następnie cicho opuściła sypialnię. Poprawiła na sobie szlafrok i ruszyła korytarzem.

W kuchni rozejrzała się po szafkach i zawartości lodówki oceniając co da się z tego zrobić. Ku jej zaskoczeniu kuchnia Morgana była dosyć dobrze zaopatrzona. Przeciętny obywatel Luny stołował się albo w tanich barach lub drogich restauracjach. Półproduktów nie było dużo, ale były różnorodne. Nie każdy miał pieniądze i czas na sprowadzanie ich i samodzielne wykorzystanie we własnej kuchni. Charles albo miał smykałkę do gotowania albo był wykwintnym pozerem co w tym przypadku nie robiło żadnej różnicy.
Podejmowanie decyzji zawsze szło jej sprawnie, więc zaraz wyciągnęła to co uznała za przydatne. Na pewno nie była w stanie przyrządzić wszystkiego co jej gosposia, ale pewnych rzeczy, jakich nauczyła się jeszcze w dzieciństwie, nie dało się zepsuć. Bardzo sprawnie wszystko przygotowała i gdy po ułożeniu przy pulchnych naleśnikach bekonu i sadzonych jajek na koniec polewała te pierwsze słodkim syropem, sama zaczęła czuć głód. Dlatego nie hamowała się przed "kontrolą" jedzenia, gdy było już gotowe.


Nie znalazła stolika do serwowania jedzenia w łóżku, więc zastąpiła go zwykła tacą, na której poza talerzem, postawiła jeszcze szklankę soku pomarańczowego i filiżankę czarnej kawy. Musiała przyznać, że sama była zadowolona z efektu końcowego. Efekt poprawiała świadomość, że było to jedno z najdroższych śniadań na Lunie.
 
__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.

Ostatnio edytowane przez Raga : 24-02-2020 o 16:11.
Raga jest offline  
Stary 27-02-2020, 14:39   #194
Mag
 
Mag's Avatar
 
Reputacja: 1 Mag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputację
Po powrocie do sypialni okazało się, że Charles nadal spał. Irya podeszła do łóżka od jego boku i postawiła tacę na nocnym stoliku, a następnie usiadła przy nim i zaczęła go budzić, głaszcząc go po ramieniu i muskając ustami po policzku i szyi.


Morgan poruszył się, odwrócił na plecy i otworzył oczy. Zmarszczył brwi i rozglądnął się po pomieszczeniu, by po chwili znowu opaść na poduszkę.
- Nie jestem przyzwyczajony do twojego widoku zaraz po obudzeniu - powiedział na swoją obronę i uśmiechnął się. Wziął głęboki oddech po czym zaczął nawąchiwać, a na jego twarzy wymalowało się zaskoczenie.
Irya miała zadowoloną minę. Sięgnęła ręką do talerza, czym zdradziła skąd dobiega zapach jedzenia i wzięła pasek chrupiącego bekonu.
- Głodny? - zapytała go i ugryzła kawałek.
- Jasne! - jego uśmiech się poszerzył i szybko usiadł na łóżku. - Co tam masz? - zatarł ręce.
Blondynka wsadziła sobie do ust resztę bekonu i wstała żeby wziąć tacę, którą następnie ostrożnie położyła mu na kolana. Na koniec wyciągnęła widelec z kieszeni szlafroka.
- Smacznego - powiedziała i wręczyła mu sztuciec. Położyła się obok niego na łóżku.
Morgan zgodnie z przypuszczeniami Corday zaczął od bekonu i jajka. Wyraz jego twarzy mówił, że jedzenie przeszło kontrolę jakości.
- I kto by pomyślał - powiedział zanim jeszcze przełknął i przerzucił się na naleśnik. Wyglądało na to, że mięso i resztę jajka chce zostawić na koniec. Przez cały ten czas zadowolona z siebie Irya przyglądała się mu i podkradała kęsy. Po chwili talerz był wyczyszczony i Charles sięgnął po szklankę z sokiem.

- Tylko nie przyzwyczajaj się - odezwała się Irya odstawiając tacę na stolik. - Śniadanie do łóżka będzie tylko na szczególne okazje - zaśmiała się.
- Masz jeszcze jakieś atrakcje na dzisiaj? - zapytał rozbawiony gdy odstawił pustą szklankę.
- Hymmm, teraz dam ci chwilę odpocząć po jedzeniu, a później w planach mam tylko przymuszenie cię do seksu - mrugnęła do niego
- Rozumiem - pokiwał głową z powagą. - Mam grać niedostępnego?
- W twoim wieku to różnie może być z ochotą - wyszczerzyła się, wyraźnie się z nim drażniąc. - Więc cię raczej ostrzegam, że nie masz wyjścia.
- Postaram się stanąć na wysokości zadania - mrugnął porozumiewawczo.
- I żadnych czary-mary - zastrzegła warunki zabawy i choć brzmiało to jak wyzwanie, to miało swoje wytłumaczenie w dalszych planach Iryi. Wolała nie "śmierdzieć" Mroczną Harmonią kiedy miała zamiar później wybrać się z donosem do Braciszków. Przysunęła się do Charlesa i zaczęła go namiętnie całować.
- Jak rozumiem koniec odpoczynku - skomentował Morgan w przerwie na złapanie oddechu. Przyciągnął ją i przerzucił przez siebie na łóżko tak, że wylądowała na plecach.
- Smaczny jesteś ... - mruknęła i oblizała usta. - Jak potrzebujesz jeszcze czasu to poczekam. Szkoda, żeby śniadanie się zmarnowało - zaśmiała się.
- Zaryzykujemy - zawtórował jej i rozsznurował jej szlafrok.

***

Całe pomieszczenie wypełniał zapach seksu. Duma Morgana jak zwykle nie pozwoliła mu się zbyt szybko poddać, a upór Corday mu odpuścić. Efekt był taki, że leżeli bez sił na przemoczonej pościeli. Dyszeli i śmiali się jednocześnie.
Tą intymną atmosferę chwili, zburzył im dźwięk dzwonka telefonu.
- To nie mój - oceniła Irya po melodyjce, która dochodziła spoza sypialni.
- Mój - Morgan postanowił się jednak nie ruszyć z miejsca. Dopiero gdy sygnał telefonu zabrzmiał drugi raz, z jęknięciem podniósł się i z niechęcią malującą się na twarzy ruszył w kierunku salonu.
- Mięczak, mieliśmy wagarować... - rzuciła za nim niezadowolona Irya i owinęła się szczelnie kołdrą, bo bez niego w łóżku zrobiło jej się zimno.
- Psuje nastrój wagarów - rzucił od progu i zniknął w przedpokoju. Wrócił na tyle szybko, że pewnym było, że nie odebrał. - Wyłączyłem telefon, a dzwonili z twojego posterunku - poinformował kładąc się znowu na łóżku.
Corday zrobiła mu miejsce pod kołdrą i przytuliła do niego.
- Z mojego posterunku? Ciekawe czego mogli od ciebie chcieć... - zastanowiła się, bo coś jej nie pasowało. - Może znowu Crimeshield rozrabia i postanowili od razu ciebie wezwać, skoro ostatnio tak im pomogłeś załagodzić problem? - zasugerowała zaraz, ze śmiechem.
- Dopóki twój Sinclair nie zacznie osobiście pukać do moich drzwi to nie mam zamiaru się przejmować - również się zaśmiał. - A jeśli chcieliby coś ode mnie to chyba pewna pani inspektor powinna o tym wiedzieć - zerknął na Iryę.

- Bo ja wiem… - wzruszyła ramionami. - Małżeństwem jeszcze nie jesteśmy, więc nie muszą pytać mnie o zgodę na wykorzystanie ciebie - sarknęła. - A gdzie jest mój telefon? - zapytała rozglądając się po sypialni, bo dopiero teraz zauważyła, że nigdzie go nie ma.
- Nie stać ich na mnie - skwitował hipotezę Iryi. - Pewnie został przy drzwiach.
Corday naprawdę chciała to olać, ale coś jej nie dawało spokoju.
- Sprawdzę - powiedziała i sięgnęła po szlafrok leżący pod łóżkiem. Wstała i owinęła nagie ciało w puszysty materiał. - Gdzie mój płaszcz? - zapytała zatrzymując się przy drzwiach, bo wydawało jej się, że chyba tam, w kieszeni, zostawiła telefon.
- Miały być wagary! - zawołał za nią Morgan z udawaną pretensją i ubawem, że może zemścić się za jej niedawną złośliwość.
- Spokojnie, jak kiedyś będziesz mnie namawiać na rzucenie wszystkiego i wyjechanie na pustkowia Marsa, to długo nie będę się zastanawiać - mrugnęła do niego i wyszła.

Płaszcz znalazła tam gdzie być powinien, w szafie przy wejściu. Obmacała go i znalazła swoją zgubę. Wyjęła i spojrzała na ekran. - Kurwa... - telefon był zupełnie rozładowany i nawet nie raczył się włączyć.

- Masz gdzieś ładowarkę? - zapytała gdy wróciła do pokoju i pomachała martwym urządzeniem.
- Właśnie zastanawiam się co bardziej opłaca mi się odpowiedzieć - podparł brodę kciukiem i palcem wskazującym udając ogromnie zamyślonego.
- Jak mnie zwolnią to ci się pewnie szybko znudzę - odparła na to Irya.
- Czy ja wiem. Znalazłbym dla ciebie jakieś zastosowanie - zaśmiał się. - Ale póki co znajdziesz ładowarkę w salonie na regale za sofą.
Corday w żaden sposób nie poganiała go, a gdy odpowiedział uśmiechnęła się lubieżnie.
- Czyli jednak się boisz, że mogłabym cię zamęczyć seksem - skomentowała i zanim zdążył się jakoś wybronić, poszła tam gdzie jej polecił. Znalazła kabel, podpięła swoje urządzenie i czekając aż się uruchomi, usiadła na kanapie.
 
__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn
Mag jest offline  
Stary 28-02-2020, 15:45   #195
 
Raga's Avatar
 
Reputacja: 1 Raga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputację
Po chwili Morgan opatulony szlafrokiem również pojawił się w salonie.
- A kto by się nie bał? - najwyraźniej nie dał za wygraną. - Mężczyźni nie są stworzeni do wielokrotnych orgazmów. Ciężko jest dotrzymać kroku kobiecie o libido na twoim poziomie. - Usiadł w przeciwległym rogu sofy i wbił w Iryę spojrzenie.
- Ooo, to teraz rozumiem czemu mimo, że masz u mnie ołtarzyk teleportacyjny to jednak nie odwiedzasz mnie co noc - odparła na to ze śmiechem. - A nie ukrywam, że liczyłam na to dając ci kartę i klucze do mieszkania.
- Ołtarzyk teleportacyjny? - zdziwił się, ale po chwili na jego twarzy pojawił się uśmiech i zrozumienie. - Ołtarzyk teleportacyjny nie jest u ciebie i działa tylko w jedną stronę. Do odwiedzania ciebie karta i klucze są mi nadal potrzebne.
- To gdzie masz ten ołtarzyk? - zainteresowała się. - I jak on tak naprawdę działa?

Morgan przeszył ją spojrzeniem. Zapewne zastanawiał się czy posiadanie przez nią tej wiedzy pociągało za sobą jakieś ryzyko.
- Różni się w kilku aspektach od portalu z jakim już miałaś do czynienia - powiedział gdy już podjął decyzję. - Wymaga trzydniowego postu i medytacji połączonej z rytuałem w miejscu docelowym, ale potem sama teleportacja nie wymaga użycia mocy. Można mieć tylko jedno takie miejsce, ale odległość nie ma tutaj żadnego znaczenia. Niektórzy na to miejsce wybierają świątynię na Nero.
- Przez taki portal możesz teleportować, że sobą kogoś czy jest wyłącznie jednoosobowy? - Irya jak zawsze drążyła dalej.
- Zabawka wyłącznie do użytku osobistego.
- Rozumiem… - stało się dla niej teraz jasne czemu nie skorzystał z tego teleportu, tylko zaryzykował z tym drugim.

Telefon w końcu podładował się na tyle, że Irya mogła go włączyć bez negatywnych efektów dla baterii. Aparat zaczął wypluwać nieodebrane połączenia. Jedno z posterunku, Lewis, Coopera, a ostatnie nawet od samego Sinclaira.
- Oho, dzieje się... - Corday skrzywiła się widząc komunikaty. Wyobraziła sobie, że przy tylu sprawach które mogły ją wpędzić do grobu, brak kontaktu z nią mógł wywołać przynajmniej drobną panikę u jej współpracowników. - Coś mi się wydaje, że dzwonili do ciebie szukając mnie - od razu wybrała numer do przełożonego, bo jeśli miała dostać zjebkę to najlepiej od razu.
- Czyli jednak żyjesz? - padło pytanie po drugiej stronie. - Nie umawiałaś się ze mną przypadkiem na przekazanie spraw naszego wydziału?
- Byłam rankiem w biurze i się na to nie doczekałam - odparła na to Inspektor. - Kazał mi się pan wyspać to wykonywałam pana polecenie służbowe.
- Pamiętam, ale nie sądziłem, że mnie posłuchałaś. Chyba sobie to muszę zapisać w kalendarzu. - Corday dobrze wiedziała, że komendant nie posiada nic takiego.
- Cieszy mnie, że potrafię pana pozytywnie zaskoczyć - skomentowała słowa Komendanta. - Coś się wydarzyło ciekawego przez te kilka godzin? - zapytała.
- Mnóstwo - powiedział Sinclair w taki sposób, że ciężko było stwierdzić jak bardzo się nabija. - Akta masz na biurku. Jak wrócisz to zapoznaj się z nimi.
- Mam jeszcze dziś pojawić się w biurze? - zapytała.
- Co prawda charakter pracy ci się zmienił, ale jak wybierzesz sobie godziny z nocy to powiedzmy, że będziesz na czysto - zdecydował Sinclair.

Corday uniosła spojrzenie na Charlesa, krótką chwilę rozważając posiadane opcje.
- Ok, ogarnę się i będę jeszcze dziś - odpowiedziała przełożonemu. - Ale jadę z Gotland, więc chwilę się zejdzie.
- Daj znać wcześniej jak będziesz chciała się ze mną widzieć. Rzadko siedzę w biurze - oznajmił Komendant.
- Postaram się być samodzielna - obiecała Irya.
- A do tej pory nie byłaś? - zapytał z kpiną. - Robisz to samo tylko nie możesz pozwolić już sobie na taką swobodę jak wcześniej.
Zdecydowanie mogłaby polemizować w tym temacie.
- Jak udam, że jest mi z tym źle to poczuje się pan z tym lepiej ? - zapytała i ponownie ciężko było stwierdzić czy była to tylko forma ironii. - Wyjadę za jakąś godzinę, wstąpię do szpitala i dopiero po tym pojadę do biura.
- Na początek na pewno, ale nie wystarczy mi to na długo - ton komendanta nie ulegał zmianie. - Jeśli by mnie nie było to dzwoń w razie potrzeby - powiedział w sposób kończący rozmowę z jego strony.
- Jasne szefie, do zobaczenia - po tych słowach rozłączyła się i odłożyła telefon, by dokończył ładowanie. - To wychodzi na to, że będziesz miał okazję odpocząć sobie ode mnie na ten wieczór - powiedziała z lekkim uśmiechem do Charlesa, podsumowując w ten sposób rozmowę ze swoim przełożonym.
- Ściąga cię do roboty? Jakoś nie słyszałem żebyś mocno się broniła - pretensja w głosie była wyczuwalna.

Irya zrobiła zaskoczoną minę. Wstała z kanapy i podeszła do Charlesa. Usiadła mu na kolanach.
- A kto mi jeszcze chwilę temu wypominał wygórowane libido? - objęła go za szyję. - Ale to twoja wina, wiesz?
- Zanim mnie poznałaś byłaś grzeczna i cnotliwa? - przekrzywił zadziornie głowę.
- No bez przesady - szczerze rozbawił ją tym komentarzem. Popatrzyła mu prosto w oczy. "Tylko przy tobie wszystko inne traci na znaczeniu i zapominam o reszcie świata" pomyślała, ale nie zdecydowała się powiedzieć tego. - Od samego początku pociągasz mnie bardziej niż ktokolwiek wcześniej i kiedy zastanawiam się co w tobie najbardziej mnie przyciąga to nie mogę się zdecydować czy to bardziej twój charakter czy raczej przystojna gęba - uśmiechnęła się radośnie.
Morgan przez chwilę czujnie lustrował twarz swojej rozmówczyni, ale po chwili udzielił mu się humor Iryi.
- Na pewno chodzi tylko o gębę - powiedział z udawanym przekonaniem.
- No... Dobrze, że się tobie dałam na to zwabić - stwierdziła rozbawionym tonem. - Bo z każdą chwilą jest tylko lepiej... Nawet zaczynam faktycznie żałować, że wzięłam więcej obowiązków w pracy - przyznała szczerze.
- Wygryź Sinclaira i zostań szefową wydziału - zaproponował Morgan z uśmiechem.
- Ciekawy pomysł - zaśmiała się z jego pomysłu. - Ale niestety to, że będę miała większą władzę w praktyce przełoży się na znacznie więcej obowiązków w tym najbardziej czasochłonne, czyli sprzątanie po podwładnych. Szczególnie w Southside - wyjaśniła mu jak wygląda rzeczywistość. - Bardzo jesteś niezadowolony, że wychodzę do pracy? - zapytała.

Początkowo wyglądało tak jakby chciał potwierdzić.
- Nie. Skąd. Idź sobie - powiedział w końcu i parsknął.
- No to sobie idę - odparła i zaczęła bardzo niespiesznie wstawać z jego kolan.
Morganowi nie trzeba było lepszego pretekstu. Złapał Iryę za węzeł jej szlafroka i rozsznurował go zdecydowanym pociągnięciem.
- Pozwolisz, że najpierw nakarmię twoje libido.
- Pozwolę... - zmieniła pozycję, siadając na nim okrakiem. Pocałowała go namiętnie i tylko w myślach śmiała się na jego niedawne teksty, że go zamęcza seksem.
 
__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.
Raga jest offline  
Stary 04-03-2020, 15:07   #196
Mag
 
Mag's Avatar
 
Reputacja: 1 Mag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputację
***

Zebranie się w drogę z domu Charlesa było nie lada wyzwaniem. Po igraszkach w salonie bardziej miała ochotę wrócić do łóżka spać do rana, niż jechać do pracy, nadrabiać zaległości. Z porannych planów odwiedzenia swojego mieszkania mogła na szczęście zrezygnować, bo przy ostatniej okazji, wtedy gdy zajmowała się nieprzytomnym Charlesem, zostawiła sobie zapasowe ubrania w szafie jego gościnnej sypialni.

Taksówką najpierw pojechała do kliniki. Brak kontaktu ze strony prywatnej placówki zapowiadał, że Jones jeszcze się nie przebudziła.

Na miejscu jednak okazało się, że ani Molly ani Catherine nie ma już w klinice. Recepcjonista z porannej zmiany widząc, że inspektor kipi aż ze złości wyraźnie się przestraszył. Przepraszającym tonem wyjaśnił, że pacjentka po przebudzeniu się stała się bardzo agresywna i roszczeniowa. Sytuacja na szczęście, przy dużym wkładzie pracowników kliniki i osoby ją odwiedzającej, została zażegnana. Pacjentka wypisała się na własne żądanie. Pracownik kliniki zapytany dlaczego, mimo prywatnej rejestracji panny Jones, nie poinformował o tym, że się obudziła, odpowiedział, że robią tak tylko w przypadku gdy stan pacjenta się pogarsza. Uznają, że w przypadku wypisu na własne żądanie pacjent sam kontaktuje się z rodziną i bliskimi.
Inspektor w krótkich i dosadnych słowach zrugała recepcjonistę, wskazując na notatkę jaka została z nocnej zmiany, a na której wyraźnie było zapisane, że mają się kontaktować jak tylko hospitalizowana się przebudzi.
- Co dokładnie mówiła dziewczyna gdy się obudziła? O czym rozmawiała z osobą odwiedzającą - zapytała mężczyznę, a jej spojrzenie zdradzało, że jest szansa, że go zaboli jeśli jego relacja nie będzie satysfakcjonująca.
- Zza drzwi dobiegała głośna jednostronna dyskusję. Wyraźnie brzmiało to jak dialog, ale druga osoba odpowiadała na tyle cicho, że nie było jej słychać. Gość po kilkunastu minutach pojawił się na korytarzu i poprosił o usunięcie wenflonu u pacjentki. Ona sama również zaraz potem pojawiła się przy rejestracji i zażądała natychmiastowego wypisania z kliniki - starał się wyjaśnić recepcjonista. Widząc że niczego nie osiągnie, Corday zabrała dokumentację medyczną i opuściła budynek kliniki.

Dopiero siedząc już w taksówce jadącej w kierunku Southside, Inspektor wybrała numer do Fox.
- Słucham! Kto mówi? - po drugiej stronie zabrzmiał agresywny ton.
Ta jedna wypowiedź wystarczyła by rozwiać w Iryi wszelkie wątpliwości co do tego kogo tak naprawdę przyszło jej szukać
- Inspektor Corday, chce rozmawiać z Molly Jones - odpowiedziała. - Ten numer podała mi jako kontakt. - Dodała dla wyjaśnienia.
- Ciekawe czemu nie podała swojego - powiedziała dziewczyna kąśliwym tonem. - Do ciebie. I na przyszłość nie czepiaj się mojego telefonu. - Słowa były mniej słyszalne i skierowane wyraźnie do innej osoby.
- Słucham? - tym razem Irya usłyszała znajomy głos.
- Panna Jones - odezwała się Corday z ironią. - Jesteście w hotelu? - zapytała.
- Tak - potwierdziła krótko.
- Podaj mi proszę numer kontaktowy do siebie - poprosiła Inspektor, choć z początku chciała podać godzinę o której u nich będzie. Wolała mieć jakąś formę kontaktu z dziewczynami na wypadek gdyby prawdziwa panna Fox zablokowała do niej numer.
- Zaraz pani wyślę wiadomość z mojego telefonu - poinformowała starając się zachować spokojny głos.
- To czekam - odparła Irya i rozłączyła się. Zaraz podała taksówkarzowi drobną korektę co do adresu docelowego, bo wolała zająć się dziewczynami na sam początek, póki miała cierpliwość.

Numer przyszedł na komórkę Iryi w niecałą minutę. Pół godziny później wkroczyła do hotelowej recepcji i po przywitaniu się z recepcjonistą, minęła go jakby była gościem tego hotelu. Stanęła przed drzwiami windy i wdusiła guzik jej wezwania. Wybrała się prosto do pokoju Fox i Jones. Co prawda spodziewała się, że prawdziwa Catherine nie będzie chciała współpracować, ale na jej nieszczęście Corday miała doskonałą kartę przetargową.

Gdy zapukała do drzwi, otworzyła jej jedna z dziewczyn.
- Kto to? - wypowiedziane z wnętrza pokoju odpowiedziało jej na pytanie, która z nich stała przed nią.
- Inspektor Corday - odpowiedziała prawdziwa Molly. - To ona odwiozła cię do kliniki.
- Czego pani chce? - Catherine pojawiła się w polu widzenia.
Irya weszła do środka i zamknęła za sobą drzwi.
- Przyszłam dowiedzieć się co działo się w klubie Velvet Room - oznajmiła Inspektor i wbiła swoje spojrzenie w prawdziwą Fox.
- Molly zamiast wypełniać swoje obowiązki, zostawiła mnie samą. Tam coś mi dosypano do drinka i dopiero policja mnie znalazła. Swoją drogą zastanawiam się czemu tak późno - mówiła z pretensją i wrogim spojrzeniem przeskakiwała, na zmianę, z Iryi na Molly.
Inspektor wyciągnęła swój notatnik i zapisała to co właśnie powiedziała Fox.
- Dobrze, czyli przetrzymywano cię tam wbrew twojej woli, a minęło tyle czasu, że nawet rohypnol nie zdążyłby się rozłożyć i toksykologia to potwierdzi - podsumowała Irya, zupełnie ignorując pretensje dziewczyny. - Czy pamiętasz co się z tobą działo w czasie między rozdzieleniem się z Jones, a obudzeniem w klinice?
- Proszę zapisać, że się nie rozdzieliłyśmy tylko mnie zostawiła - dziewczyna był trochę zbita z tropu reakcją inspektor. - Pamiętam, że byłam na zapleczu. Pamiętam dwóch mężczyzn, ale nie pamiętam jak się nazywali. Dlaczego pani mnie przesłuchuje, a nie ich?! To ja jestem w tej sytuacji pokrzywdzona!
- Theo i Rick - uzupełniła Molly, a Catherine zmierzyła ją lodowatym wzrokiem.

Corday cierpliwie przysłuchiwała się słowom Catherine. Inspektor sama była zdziwiona tym jak wysoki poziom tolerancji miała w tej chwili, a to wszystko była zasługa spotkania z Charlesem.
- Dokładnie to Patrick Wolf, kierownik sali w klubie i Thibault Bertrand, właściciel klubu, freelancerzy - rozwinęła Inspektor, dając do zrozumienia, że jest dość dobrze poinformowana. - Muszę wiedzieć jak to wyglądało z twojej perspektywy, żeby dobrać to tych dwóch typów - dodała tonem wyjaśnienia, patrząc na Cate.
 
__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn
Mag jest offline  
Stary 05-03-2020, 14:33   #197
 
Raga's Avatar
 
Reputacja: 1 Raga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputację
- Przetrzymywali mnie siłą, podstępnie naszprycowali… - zrobiła przerwę jakby próbowała przypomnieć sobie nazwę. - …narkotykami i kto wie co jeszcze, a czego nie jestem w stanie sobie przypomnieć - wyliczała dziewczyna. Corday była przeświadczona, że powtarza to co właśnie usłyszała od niej. - Gdyby Molly mnie nie zostawiła to w ogóle by do tego nie doszło! - Sprawiała wrażenie jakby obwiniała o całe zdarzenie głównie jedną osobę.
- Wtedy byście obie wypiły drinki z narkotykiem i przepadły byście bez wieści, nikt by was nie szukał - oceniła Inspektor fachowym, ale i zimnym tonem ich szanse na przeżycie.
- Wyszło jak wyszło - wzruszyła ramionami Fox. - Nie zmienia to faktu, że jej celem wtedy na pewno nie było wzywanie pomocy. - Dziewczyna była niezwykle oporna na argumenty.
- Czy kojarzysz, żeby wtedy jeszcze jakiś mężczyzna, poza wspomnianymi dwoma, interesował się twoją osobą? - pytała dalej Corday, ignorując utyskiwania dziewczyny.
- Nie - zaprzeczyła. Corday wiedziała, że nie mówi całej prawdy. Nie sprawiała jednak wrażenia jakby kogoś specjalnie kryła. Bardziej jej to wyglądało jakby pamiętała dużo więcej, ale nie było jej na rękę się do tego przyznawać.

- Catherine, widzę że coś ukrywasz - westchnęła Inspektor. - Osobiście wyciągnęłam ciebie z tamtego klubu, wyciągając z rąk gościa, który raczej chciał cię sprzedać na dziwkę w jakimś podrzędnym burdelu, więc w zamian jesteś mi winna prawdę, niezależnie od tego jaka ona jest. Jeśli chcesz rozmawiać o tym w cztery oczy, to poprosimy Molly, żeby wyszła.
- Był tam jeden stary żółtek, który się na mnie tylko gapił, ale nic więcej - dziewczyna parsknęła sarkastycznym śmiechem. - Gadał tylko z Theo czy tam Rickiem. Nikt mnie nie chciał nigdzie sprzedawać.
- No widzisz, zaczynamy mieć progres w tej rozmowie - pochwaliła ją Inspektor. - O czym żółtek rozmawiał z nimi?
- A bo ja wiem? Stali daleko, a mi się chciało spać - wzruszyła ramionami.
- To skąd wiesz, że nie chcieli cię sprzedać? - zapytała Corday, podważając tym jej stwierdzenie, że nie słyszała ich rozmowy.
- Co pani ma z tym sprzedawaniem? - syknęła dziewczyna. - Żółtek bardziej wyglądał jakby co innego chodziło mu po głowie, ale i tak nic nie zrobił. Pewnie i tak nie byłby w stanie, bo w końcu sobie poszedł - zaśmiała się.
- Bo zdaje sobie sprawę z tego jakiego rodzaju szemraną działalność prowadzi Yamada Akira - odpowiedziała na to Inspektor i patrzyła na nią wyczekująco.
Catherine zmarszczyła brwi jakby przyszło jej coś do głowy.
- No może i chcieli mnie sprzedać. Tak, to całkiem prawdopodobne - pokiwała głową z przekonaniem. - I mówi pani, że macie coś na tego, jak mu tam, Akirę? No to chcieli mnie upić, naćpać i potem sprzedać - zadeklarowała.

Inspektor popatrzyła z dezaprobatą na dziewczynę.
- Jeśli tak chcesz zeznać to twoja sprawa - wzruszyła ramionami Irya. - Ale ja się ciebie nie pytam o to co jest prawdopodobne tylko o to co faktycznie się wydarzyło - powiedziała z naciskiem i spojrzała na pannę Jones. - Molly zostaw nas na chwilę same, poczekaj na nas w restauracji hotelowej - poprosiła, zakładając, że w obecności drugiej osoby Fox będzie się dalej popisywać.
Molly z pytającym wzrokiem wbitym w Catherine zaczęła wycofywać się do drugiego pomieszczenia gdy ta się odezwała.
- Nic się nie stało. Zaczęła się znowu impreza i potem pewnie urwał mi się film, bo obudziłam się w klinice - powiedziała trochę nieskładnie, ale wyglądała jakby naprawdę próbowała sobie coś więcej przypomnieć.
Corday zajęła miejsce na fotelu i poczekała, aż Jones zniknie z pokoju.
- Dobrze to opowiedz mi jeszcze raz po kolei i od początku. Od momentu jak pokłóciłyście się z Molly - poprosiła policjantka.
Catherine przewróciła oczami.
- Poszłyśmy na imprezę. Świetnie się bawiłyśmy. Nagle jej coś odbiło i mówi, że chce już iść. Ja mówię, że zostajemy, a ta sobie idzie. Potem okazuje się, że zabrała wszystkie moje rzeczy i znika. Ja za dużo wypiłam, straciłam rachubę czasu, coś mi dosypali, źle się czułam, urwał mi się film i obudziłam się w klinice. Byli z nami Theo i Rick. Szczerze nie wiem, który jest który. Na chwilę się rozdzieliłyśmy. Połowę imprezy ledwo pamiętam. Fragmenty tylko - tłumaczyła chaotycznie.
- Opowiedz mi o tych fragmentach. Nawet jeśli wydaje ci się, że to były tylko majaki na haju - zachęciła Corday.

- Tego żółtka pamiętam jak rozmawiał z jednym z chłopaków, ale sobie poszedł. A tak to imprezę. Dużo tańczyłam. Nic takiego szczególnego. No i potem jak szłam. Ktoś mnie prowadził do auta. Zrobiło mi się zimno - przerwała na chwilę. - Ale teraz to jeszcze jedno mi się przypomina. Jak był ten żółtek to nie było ludzi. Impreza była wcześniej. Ale jak wychodziłam to też była impreza. Nie rozumiem - mówiła bardziej do siebie niż do inspektor.
- Bo zaliczyłaś tak jakby dwie imprezy - odparła na to Inspektor. - Po tym jak dostaliśmy zgłoszenie o twoim zaginięciu, pojechałam do klubu rozeznać się w sytuacji. Po rozmowie z Patrickiem Wolfem, którego jak się okazało Molly zdzieliła po gębie gdy się do was z Theo przystawiali, wyszłam i odczekałam chwilę. Przyjechał do klubu właśnie ten żółtek. Później wróciłam do klubu w cywilu i ciebie szukałam. Właśnie ten azjata wyprowadził cię z pokoju VIP i prowadził do swojego auta. - wyjaśniła dziewczynie. - Teraz twoje zeznanie dowodzi, że żółtek widział ciebie wcześniej niż się do tej pory przyznawał - dodała z naciskiem, żeby Fox zatrybiła w jakim szambie się znalazła.
- Oj tam od razu przystawiali. Molly jest cholernie sztywna - zaśmiała się szyderczo. - Nie pamiętam kto i gdzie mnie prowadził - dodała już poważniej.
- Czy w Velvet Room odbyłaś dobrowolnie jakieś stosunki seksualne? - zapytała Corday z pełną powagą.
- N-nie! - podniosła głos, ale zabrzmiała u niej nuta niepewności.
- Patrick Wolf w rozmowie ze mną stwierdził, że zachowywałaś się, cytuję, "jak suka w rui". Chciałabyś się jakoś odnieść do tych słów? - pytała dalej Inspektor.
- Co?! - krzyknęła, ale po chwili się opanowała. - Chciałby - sarknęła.
- Coś jeszcze? - zapytała Corday zachowując kamienną twarz.
- Tyle pamiętam - stwierdziła dziewczyna.
- Przypominasz sobie o czym rozmawiali mężczyźni przy tobie?
- Rick i Theo nas tylko bajerowali. Trochę badali na ile sobie mogą pozwolić, ale nic więcej.
- A gdy byłaś z nimi sama i pojawił się żółtek?
- Nie siedzieli ze mną. Rozmawiali w innej loży.
- Dobrze więc - Irya zamknęła swój notes i razem z piórem schowała do wewnętrznej kieszeni płaszcza. Wstała. - Gdybyś coś jeszcze sobie przypomniała to macie do mnie numer telefonu.
Molly pojawiła się w progu i kiwnęła głową na zgodę. Catherine w tym momencie jakby przypomniała sobie o jej istnieniu. Złość wróciła na jej twarz, która wręcz emanowała czymś w rodzaju “a ty jeszcze popamiętasz”. Inspektor nie wtrącała się w ich relację i zostawiła dziewczyny same.
 
__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.
Raga jest offline  
Stary 11-03-2020, 14:44   #198
Mag
 
Mag's Avatar
 
Reputacja: 1 Mag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputację
***

Wożenie się taksówkami zaczynało irytować Iryę. Zmieniła nieco plany i zamiast jechać do biura, kazała kierowcy jechać do jej mieszkania, a po drodze jeszcze zatrzymali się się przy sklepie, w którym Corday kupiła żarcie dla swojego nowego współlokatora. Przebierając między kocimi chrupkami i puszkami, miała nadzieję, że sierściuch nie narozrabiał w mieszkaniu. To jej przypomniało, że niewiele wie o posiadaniu zwierzątka domowego. Poprosiła sprzedawcę o pomoc, przez co wyszła ze sklepu porządną wyprawką, dla świeżo upieczonego właściciela.

Cytat:
Napisał do Charles
Które wybierasz: Brandy, Gin, Whiskey czy Wermut?
Wysłała zapytanie do swojego kochanka, gdy wysiadła już przed budynkiem Cybertroniku. Odpowiedź otrzymała jeszcze zanim zdążyła dojść do windy.

Cytat:
Napisał od Charles
W twoim przypadku takie pytania nigdy nie są tym na co wyglądają, więc wybieram Moonshine.
Blondynka roześmiała się po przeczytaniu tego. Moonshine, czyli księżycówka, lub jak kto woli "samogon", a więc alkohol wytwarzany w szarej strefie, zazwyczaj tylko na osobisty użytek. Jeśli się go wzięło z niepewnego miejsce to można było nawet oślepnąć. Zadziwiająco dobrze to imię pasowało do dzikiego lokatora pani Inspektor.

Cytat:
Napisał do Charles
Idealne. Masz talent do nadawania imion
Odesłała i wsiadła do windy.

Odpowiedź przyszła zaraz gdy z niej wysiadła.
Cytat:
Napisał od Charles
Mogłem się domyśleć.
Mieszkanie nie wyglądało w żaden sposób na zdewastowane. Corday rozejrzała się stojąc przy stole w salonie i dostrzegła czarną kulkę na szczycie schodów. Dwa błyszczące ślepia przewiercały ją spojrzeniem.
- Zadomowiony? - rzuciła Corday do kota. Zamknęła za sobą drzwi i taszcząc torby z zakupami skierowała się do kuchni. Położyła je na blacie i zaczęła rozpakowywać. Miski, jakieś trzy zabawki, worek suchej karmy, kilka saszetek i puszek mokrego gotowego kociego żarcia...Po tym rozstawiła kuwetę ze żwirkiem w korytarzu. Wróciła do kuchni i zaczęła czytać etykiety karm, żeby dowiedzieć się ile powinna dać kotu jeść.

Kot bezszelestnie zszedł na dół, zbliżył się i z zainteresowaniem przyglądał czynnościom jakie wykonywała Corday. Gdy wszystko było gotowe otarł się o jej nogę, obwąchał wszystkie przedmioty i usiadł z gracją zadzierając łepek w kierunku jej twarzy.
- Widzę, że foch ci już przeszedł - zażartowała sobie Irya na to, że kot już przed nią nie ucieka. Nasypała chrupek do jednej ceramicznej kociej miseczki, a w drugiej umieściła zawartość jednej z saszetek mokrej karmy. Wzięła do ręki tą drugą i spojrzała na kota.

- To teraz omówimy sobie zasady - powiedziała do sierściucha, trzymając miskę poza jego zasięgiem. - Po pierwsze: żadnego drapania mebli, po drugie: masz zakaz wchodzenia do mojej sypialni i garderoby, po trzecie: póki ja cię karmię i utrzymuję to masz się dawać głaskać. Zrozumiano? - popatrzyła na niego wyczekująco.

Jeśli spodziewała, się że zwierzak pokiwa głową na znak, że zrozumiał to to nie nastąpiło. Kot w bezruchu wpatrywał się w jej twarz, a potem podszedł do jej nogi od zewnętrznej strony i cały czas się o nią ocierając otoczył ją stając po jej wewnętrznej stronie.
- Dobra, uznam to jako przyjęcie warunków zamieszkania - stwierdziła Irya i kucnęła do niego, po czym postawiła w końcu miseczkę na podłodze. - Od dziś będziesz nazywać się Moonshine - dodała z uśmiechem. Ku jej zdziwieniu nowy lokator nie był zainteresowany zawartością miseczki. Całą jego uwagę pochłaniała jego nowa pani. Irya powoli wyciągnęła do niego rękę, żeby spróbować go pogłaskać. Moonshine nie poruszył się do momentu gdy jej dłoń dotknęła jego sierści. Była jedwabista i miła w dotyku. Kot zadrżał, ale nie odsunął się. Wręcz w przeciwnie. Swoimi ruchami intensyfikował kontakt fizyczny.
Głaskanie sierściucha było bardzo przyjemne, więc Irya przejechała jeszcze kilka razy po jego grzbiecie, zanim wyprostowała się żeby zdjąć mu z blatu miskę z suchym żarciem. Wyciągnęła jeszcze z zastawy przeźroczystą salaterkę, do której wlała wody, stawiając ją przy miskach z jedzeniem.

Kocie zabawki, jakąś pluszową mysz, kulkę z dzwonkiem w środku i rybkę uszytą z jakiegoś szeleszczącego materiału, zabrała z kuchennego blatu i poszła do części salonowej apartamentu. Rzuciła zabawki na dywan, a sama usiadła na kanapie.

Moonshine obwąchał wodę, karmę i ruszył w kierunku dywanu. Zabawki kolejno trącił pyszczkiem, próbował je gryźć, a na koniec przesuwał w bok łapką. Widząc brak ich jakiejkolwiek reakcji, z wyjątkiem kulki z dzwonkiem, która zajęła go może na kilka sekund dłużej, skierował spojrzenie na Iryę. Po chwili ruszył w jej kierunku z gracją wskoczył na kanapę układając się koło jej uda.
Blondynka zaczęła delikatnie głaskać sierściucha. Usilnie zastanawiała się czy aby na pewno warto teraz iść do biura. Musiała jeszcze pomyśleć kiedy podrzuci podpierdolkę na Yamadę do Braciszków. Była przy tym rozdarta czy powinna uprzedzać Charlesa o tym co chce zrobić. Niby nie miała obowiązku, ale ten związek działał nie tylko dlatego, że łączył ich wybitnie udany seks, ale głównie przez to, że przynajmniej starali się być względem siebie szczerzy. I tak to decyzja zapadła. Poczeka z tym aż wpierw się spotkają.
- Przykro mi Moonshine, ale znów zostajesz sam na posterunku - powiedziała do kota, który zdążył w trakcie jej przemyśleń wyciągnąć się na pół kanapy. Irya wstała i poszła do sypialni. Zamknęła za sobą drzwi, by kot za nią nie wszedł i poświęciła jeszcze kwadrans, na uzupełnienie swoich notatek o kolejną nową wiedzę w tematach zakazanych.

Po schowaniu notesu na powrót do sejfu, wyszła. Przy okazji przypomniała sobie jeszcze o tych kilku kilogramach narkotyków z sejfu w gabinecie.
- Muszę w końcu coś zrobić z tym dziadostwem... - powiedziała pod nosem, schodząc po schodach. - Dobra kocie, zasady domowe znasz, jedzenie i picie masz, zabawki też, postaram się wrócić dzisiaj szybciej - oznajmiła czarnemu cieniowi, który za nią podążał. Wzięła do ręki klucze od auta i wyszła z mieszkania.
 
__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn
Mag jest offline  
Stary 23-03-2020, 10:23   #199
 
Raga's Avatar
 
Reputacja: 1 Raga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputacjęRaga ma wspaniałą reputację
***

Na jej wejście do biura zareagowali głównie Cooper i Lewis. Ich twarze zdradzały zaskoczenie. Najwidoczniej nie spodziewali się już zobaczyć jej tego dnia. Ewidentna różnica jaką Corday zastała w biurze to papiery na jej biurku. Ich ilość przewyższała stertę na biurku Amy, która była tym razem dużo mniejsza.
- Widzę, że wy też nie macie nic lepszego do roboty - rzuciła Inspektor do swoich podwładnych. Uwiesiła płaszcz i podeszła do swojego biurka, ale nie usiadła przy nim, tylko sięgnęła po pierwsze z wierzchu akta, pobieżnie je przeglądając. Wyglądało na to, że były to dokumenty jakie przed chwilą leżały na biurku Lewis. Dziewczyna kompletowała dokumentację zostawiając do podpisu przełożonego. Były to sprawy proste, a jednocześnie pokazujące jak bardzo Inspektor była, przez odsunięcie od tych spraw, nieświadoma poziomu przestępczości w dzielnicy. Zabójstwa, napady, akty terrorystyczne, rozboje, przemoc domowa, wszystko to co opowiadał Sinclair, a co pamiętała z dzieciństwa jak koszmar, który uważała, za przerysowany wyobraźnią małej dziewczynki, był codziennością. Po prostu nie wszędzie widoczną, czającą się w mroku “gorszych” dzielnic. Aż zachciało jej się nosić dodatkowy magazynek na zapas. Albo nawet dwa.

Po zrobieniu sobie kawy, Corday wpierw zajęła się raportem z przesłuchania panny Fox. Później wsiąkła w dokumenty, czytając każdą teczkę przed zatwierdzeniem.

Nie wiedziała ile czasu minęło. Usłyszała skrzypnięcie drzwi i obecność jakiejś osoby nad sobą. Gdy podniosła wzrok zobaczyła uśmiechniętego Sinclaira, który jej się przyglądał. Uśmiech był mieszanką satysfakcji i czegoś jeszcze. Corday z zaskoczeniem stwierdziła, że było w nim dużo współczucia. Dostrzeżony komendant skinął jej z zadowoleniem głową i odszedł w kierunku swojego biura. Wróciła do pracy, a gdy zamknęła ostatnie akta zobaczyła, że w biurze, poza komendantem, nikogo już nie ma.
Inspektor przetarła oczy ze zmęczenia i przeciągnęła się. Spojrzała na zegarek. Ten wskazywał północ.

9 dzień piątego miesiąca

Corday wstała od biurka i z jednym raportem w ręku, poszła do przełożonego. Zapukała do drzwi jego biura i dla odmiany czekała na zaproszenie. Sinclair machnął ręką dając znać, żeby weszła.
- Rozmawiałam już z porwaną dziewczyną - powiedziała Irya od samego progu. Weszła do gabinetu i zajęła sobie miejsce na krześle dla petentów mających sprawę do Komendanta.
- I co się dowiedziałaś? - Sinclair był wyraźnie zainteresowany.
- Że panowie łgają jak z nut - odparła zadowolona i położyła mu na biurku raport odnoszący się do poruszonego tematu. - Teraz będę musiała się przejechać do Wolfa i Bertranda, żeby odnieśli się do wersji Fox.
- Jak zawsze - zaśmiał się Sinclair przeglądając na szybko raport. - Masz jakieś dowody?
- Nagrań nie mamy co liczyć, że dostaniemy - Corday co do tego nie łudziła się. - Chociaż niechęć do ich okazania to podchodzi pod utrudnianie śledztwa. Na razie mamy tylko zeznania moje i porwanej. Ale z nimi mogę przynajmniej działać dalej. Planuję przydusić Wolfa w odosobnieniu, bo Bertrand i Yamada mają plecy, a on jest po prostu pracownikiem tego pierwszego więc może uda się w nim wywołać panikę.
- Nagranie mamy - poprawił komendant. - Wysłał je Yamada wraz ze swoim opisem. Jak można się było spodziewać stawia go ono w lepszym świetle niż ciebie. No i nie mówiłaś, że był z tobą nasz znajomy, Morgan.
- Nie pytał pan czy mi ktoś towarzyszył - odparła z uśmiechem Inspektor. - A nagranie chętnie zobaczę.
- Kopię dostaniesz w archiwum, bo trafiło do nas oficjalnie, a ja zrobiłem tylko kilka odbitek - sięgnął do szuflady i zaczął wykładać zdjęcia na blat. - Tu imprezujesz z Morganem, tutaj zamawiacie drinki, tutaj atakujesz Yamadę paralizatorem, tutaj dopiero się legitymujesz, a tutaj Morgan wyprowadza dziewczynę z klubu. - Corday nie wyczuła ani złośliwości ani pretensji od przełożonego. - Na zdjęciu tego nie byłoby widać, ale wskazali fragment nagrania gdzie koleś zaczyna utykać i twierdzi, że wtedy zaatakowałaś go obcasem - przesunął wszystkie odbitki po blacie w kierunku Iryi. - To tak, żebyś miała świadomość, bo na miejscu ławnika to bardziej bym wierzył w jego historię - zabrzmiało jak przyjacielska porada.

- Hymm trzyma pan w szufladzie, pod ręką, zdjęcia swojej podwładnej w skąpym ubiorze.... - zaśmiała się Corday. - To pewnie też widać na nagraniu jak się ze mną szarpie uniemożliwiając mi wcześniejsze wyjęcie legitymacji? - zapytała.
- Właśnie z nagrania niewiele widać i wszystko to kwestia zbudowania narracji i tego w co uwierzy sąd. Słowo przeciwko słowu. Ale jakby nie patrzeć to ja na nagraniu widzę jak wpadacie na nich i Morgan od razu porywa dziewczynę do wyjścia więc ciężko zakładać, że to był przypadek. - Wbił w Iryę spojrzenie. - Według mnie tutaj Yamada ma ewidentną przewagę. Złap inny trop i stamtąd mu przywal.
Inspektor przyglądała się Sinclairowi i korciło ją, żeby mu powiedzieć, że wyczuła od żółtka, że jest Heretykiem i wtedy cały ten cyrk dla otoczki jaką musiała tworzyć by stał się zbędny. Ale jakby mu powiedziała to by zaraz dowiedziałby się o tym David. A wtedy byłby najpewniej koniec jej kariery w służbach i gdziekolwiek.
- Bo to nie był przypadek - Irya pokręciła głową zarówno na słowa Sinclaira jak i swoje przemyślenia. - Zamawiając drinki urabiałam sobie obsługę klubu. Przekupieni hojnymi napiwkami jakie wtedy zagarniali, chętnie mi pomogli - wyjaśniła. - W końcu dostałam cynk gdzie jest Fox i zaraz pojawił się z nią Yamada. Ciągnął ją. Mogłam niby poczekać aż ją wywlecze na zewnątrz, ale wtedy najpewniej nie obyło się bez strzelaniny, a cholera wie ilu mógł mieć ludzi do pomocy i na pewno ktoś postronny by oberwał. A ja miałam ograniczone zasoby. Więc wybrałam dywersję. Owszem z pełną premedytacją wpadłam na niego i rozproszyłam, przez co Morgan bez problemu odbił Fox i wmieszał się w tłum. Ponad to zamieszanie jakie się zrobiło przez to, że się Yamada ze mną szarpał, pozwoliło Morganowi bez przeszkód opuścić klub z nawpól przytomną dziewczyną i odwieźć ją do kliniki, zanim tamci się w ogóle zorientowali co się stało.
 
__________________
Walls of stone do not a fortress make. But they're not a bad start.
Raga jest offline  
Stary 02-04-2020, 13:13   #200
Mag
 
Mag's Avatar
 
Reputacja: 1 Mag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputacjęMag ma wspaniałą reputację
- Ja cię nie krytykuję. Sam pewnie zrobiłbym to samo, ale z tą różnicą, że obiłbym mu ryja. Niestety ze względów proceduralnych mu się pewnie upiecze. Patrząc na niego i jego prawnika to raczej na pewno - powiedział z powagą, ale po chwili na jego usta wypełzł delikatny uśmiech. - Najważniejsze, że dziewczyna jest cała. Dobrze się spisałaś.
- Ale teraz dzięki temu moja "napaść" przestaje być taka bezpodstawna - zaśmiała się Corday. - Gdzie trzymamy ręczne detektory metalu? - zapytała, nagle zmieniając temat.
- Pewnie w magazynie - odparł Sinclair lekko zbity z tropu.
- Ok, to sobie pożyczę na jeden dzień - odparła Inspektor w tonie oznajmienia, a nie pytania o zgodę. Zmarszczyła brwi. - Czyli mam całkiem już dać spokój z tym śledztwem? Przecież zeznania Fox wskazują, że Yamada leciał w chuja, że nie widział jej wtedy co go przydybałam, plus daje dowód że spotkał się z Bertrandem i Wolfem.
- Nie powiedziałem, że masz dać sobie spokój ze śledztwem - pokręcił głową. - Najpierw się zastanów co chcesz osiągnąć. Chcesz go aresztować i przedstawić przed sądem? Jakie postawisz mu zarzuty? Co na niego masz? Zeznania naćpanej laski? Musisz mieć dowody na złamanie prawa względem obywatela Capitolu.
- Fakt naćpana laska to trochę wątpliwej wiarygodności świadek, tak się do nich nie dobiorę - zaśmiała się Irya. - Pogrzebię w naszych archiwach, żeby sprawdzić czy wcześniej w klubie nie działy się podobne.
- Zawsze możesz pojechać do właścicieli i zmusić ich do zeznań - zaśmiał się Sinclair. Dla Corday jednak taki scenariusz, w wykonaniu komendanta, wydał się bardzo realny.
- Chętnie zabrałabym tam pana, żeby pokazał mi jak to się robi - odparła na to Inspektor z mną nie zdradzającą czy sobie żartuje czy mówi serio.
- Taka duża dziewczynka i nie wie jak to się robi? - parsknął. - Jeszcze nie potrzebujesz mojej pomocy. Poza tym bardzo ciekawi mnie w jaki sposób sobie poradzisz.
"Poradzę sobie tak, że zrobię coś potencjalnie głupiego i w praktyce bardzo niebezpiecznego" przeszło Iryi przez myśl co objawiło się na jej twarzy jako drobny ironiczny uśmieszek.
- To na teraz wszystko - powiedziała i podniosła się z krzesła, dając przełożonemu jeszcze chwilę na wypadek gdyby coś jeszcze do niej miał.
Sinclair wbił w nią tajemnicze spojrzenie, które towarzyszyło jej aż do wyjścia z jego gabinetu. Nawet jeśli miał ochotę coś jeszcze jej powiedzieć to powstrzymał się od tego.

***

Uzbrojona w detektor metalu Inspektor, pół godziny później była już w swoim mieszkaniu.
Moonshine leżał na kanapie w salonie. Gdy wyczuł zbliżającą się Iryę, podniósł łepek i śledził ją wzrokiem. Corday w miarę zbliżania się do niego zauważyła, że jedzenie ani woda nie były ruszone, a zabawki jeśli zmieniły swoje położenie na dywanie to niezauważalnie.
Użycie wykrywacza metalu na zwierzaku potwierdziło to co podejrzewała. Praktycznie całe jego ciało go zawierało. Kot przyglądał się jej zaciekawiony, ale nie reagował na pisk urządzenia.
- No ładnie... - westchnęła Irya i położyła wykrywacz na stolik. Pogłaskała kota. - Skąd ty się wziąłeś…
Moonshine w dotyku nie różnił się od prawdziwego kota. Dziwnym też było, że łaknął kontaktu fizycznego. Jedyne co go wyróżniało, a na co Irya dopiero teraz zwróciła uwagę, to to, że nie mruczał.
- Wybrakowany z ciebie model, co? - skomentowała to spostrzeżenie i usiadła obok niego na kanapie. Powoli wzięła go w ręce i położyła sobie na kolanach. - Czym ty jesteś Moonshine? - Zapytała i zaczęła go głaskać.
Kot nie był ciężki, ale zauważalnie cięższy od wersji w pełni biologicznej. Jeśli był w jakiś sposób wybrakowany, to nie w kwestii zachowań typowo zwierzęcych. Ułożył się na kolanach i pozwalał się dotykać.
Skoro się dawał to Irya dokładnie go wymacała. Nie miała pojęcia czym mógł on być.
- Raczej nie przysłał ciebie tutaj nikt... Może w piwnicy kamienicy mieści się laboratorium z którego uciekłeś... - pojechała z fantazją Irya. - Jestem całkiem przekonana, że doskonale rozumiesz co do ciebie się mówi - szturchnęła go palcem w główkę.


Intensywny bodziec powodował, że Moonshine zamarł, ale widocznie nie stwierdził dla siebie żadnego zagrożenia gdyż powrócił do wylegiwania się. Ostrożnie obmacanie ciała zwierzęcia spowodowało, że Iryi udało się przeanalizować całą jego budowę. Skóra i sierść musiała być syntetyczna, ale do złudzenia przypominała naturalną, nie posiadał mięśni ale wypełniał go elastyczny materiał przypominający je w dotyku. W samym środku był twardy szkielet, ale w okolicach stawów można było wyczuć coś w rodzaju mini sprężyn hydraulicznych lub gazowych co sugerowało, że również nie był naturalny.
- U mnie to nawet kot nie jest normalny... - sarknęła blondynka. Mimo tego nie zmieniła postrzegania Moonshine'a, który nadal pozostawał u niej w kategorii zwierząt, a nie przedmiotów. Może więc był jakimś nowym produktem, który Cybertonik zamierzał sprzedawać jako substytut zwierzątka domowego. Spojrzała na zegarek i uznała, że czas pójść spać. Zdjęła kota sobie z kolan i poszła na piętro, do sypialni. Wspinając się po schodach żałowała, że będzie sama w tak dużym łóżku.

***

Budzik wyrwał Iryę ze snu. Solidne siedem godzin spania nie dawało co prawda jej takiego uczucia wyspania jak nocleg u Charlesa, ale było już dobrze. Siadając na łóżku zauważyła, że Moonshine leżał w jej nogach. Kot musiał wyczuć jej ruch gdyż podniósł głowę i odwrócił ją w jej kierunku. Wyciągnęła do niego rękę i zaczęła go głaskać, niezbyt chętna do wstawania. W głowie układała sobie plan dnia. Z głównych punktów miała do ogarnięcia przesłuchanie Wolfa i donos na Yamadę. Uznała, że to drugie musi załatwić w miarę jak najszybciej, jednak żeby zostawić liścik braciszkom to potrzebowała by Katerdra była oblegana przez ludzi. O to było najlepiej w niedzielę, kiedy wszyscy tłumnie przychodzili na mszę, którą czasem prowadził nawet sam kardynał Dominik. Ale to wymagałoby czekania prawie całego tygodnia. Na szczęście w Katedrze codziennie były organizowane msze, po 19 i choć nie było wtedy tak tłoczno, to powinno być wystarczająco dużo ludzi by Irya niepostrzeżenie zrobiła to co chciała. Tak więc plan na wieczór już miała, więc wiadomo było co na teraz jej pozostaje.

Corday w końcu zwlekła się z łóżka i dalej już sprawnie wyszykowała się do wyjścia, a po zejściu na dół wyciągnęła ze swojego gabinetu kartkę, małą kopertę oraz pióro, w którym był fioletowy atrament. Pożegnała się z kotem u drzwi, który towarzyszył jej przez cały czas aż wyszła.
 
__________________
"Just remember, there is a thin line between being a hero and being a memory"

Gram jako: Irya, Venora, Chris i Lyn
Mag jest offline  
 



Zasady Pisania Postów
Nie Możesz wysyłać nowe wątki
Nie Możesz wysyłać odpowiedzi
Nie Możesz wysyłać załączniki
Nie Możesz edytować swoje posty

vB code jest Wł.
UśmieszkiWł.
kod [IMG] jest Wł.
kod HTML jest Wył.
Trackbacks jest Wył.
PingbacksWł.
Refbacks are Wył.


Czasy w strefie GMT +2. Teraz jest 01:29.



Powered by: vBulletin Version 3.6.5
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Search Engine Optimization by vBSEO 3.1.0
Pozycjonowanie stron | polecanki
Free online flash Mario Bros -Mario games site

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151 152 153 154 155 156 157 158 159 160 161 162 163 164 165 166 167 168 169 170 171 172