Mortal Kombat 1,5 - Strona 15

Mike · 16-10-2018, 11:23

- Normalnie wyglądała - powiedział chłopak - spore cycki, warkocz, niezłe nogi. Ale głupia była, miała dwa pistolety w kaburach na udach. Do tego taki duży z tyły na dziwnych szelkach. I do tego sporą strzelbę, taką jak na amerykańskich filmach. Ale wszytko takie błyszczące i nowe, że założę się, że nigdy z tego nie strzelała. Pewnie nawet nie wiedziała jak odbezpieczyć.

Jaśmin · 16-10-2018, 11:43

Krzeszewski zerknął na Doe.
- Jakaś twoja znajoma, John?

psionik · 22-10-2018, 09:49

Doe skrzywił się wyraźnie. Nie podobało mu się to, ale nie mieli wyjścia. Albo w okolicy był konkurs na najlepsze podobieństwo do Lary Croft i znaleźli trzeciego sobowtóra, albo... no właśnie? Albo co?
John starał się zestawić fakty. Ile czasu minęło od nagrania z Birmy do teraz. Ile czasu zajmie przelot z Birmy tu, wynajęcie chłopaka, przedostanie się w tą dzicz?
- Niestety, ale chyba tak. I również niestety ale jeśli to ta sama dziewczyna, którą widzieliśmy na monitoringu w Birmie, to musimy za nią ruszyć. - Doe nie wyglądał na zadowolonego.

- Powiedz mi, od kiedy podróżujesz z tą dziewczyną? Kiedy i jak cię wynajęła? - spytał chłopaka.

Mike · 22-10-2018, 10:51

Chłopak bez zastanowienia odparł:
- Od wczoraj rana. Pojawiła się w naszej osadzie szukając przewodnika...
Johnowi coś się nie zgadzało, wczoraj to jeszcze nie wiedzieli o jej istnieniu. Gdy startowali miała nad nimi jakieś 4-5 godzin przewagi. Potem przedzierali się przez las, ale nie na tyle wolno by cofać się w czasie.
- … wynajęła mnie, płaciła dolarami. Tzn. na początku wszyscy ją wyśmiali, dopiero jak wyjęła dolary to się zainteresowali… wybrała mnie i popłynęliśmy łódką. Niedaleko zacumowaliśmy, dotąd odważyłem się z nią iść. I mam na nią czekać. Jak nie wróci przez tydzień to mam wracać do domu i zapomnieć o wszystkim. Kto inny już by był w drodze do domu, ale ja mam swój honor. Więc poczekam tydzień zanim wrócę. Głupia była, ale odważna.

**Col Frost** · 25-10-2018, 09:34

Fowler przysłuchiwał się toczonej rozmowie. John Doe go zaskoczył. Był pewien, że kto ja kto, ale on będzie przeciwny akcji ratunkowej. Z drugiej strony kto mógł przewidzieć, że w środku dżungli trafi na znajomą osobę? W tej dziczy zaczęło się robić naprawdę tłoczno.

- Masz na myśli, że wy musicie za nią ruszyć - bardziej stwierdził niż spytał murzyna. - Chyba nie chcesz, w momencie spotkania z wrogo nastawionymi tubylcami, mieć za plecami mnie, co?

Zabójca zdawał się być niechętny całemu temu pomysłowi, ale po prawdzie zaczynał poważnie go rozważać. Napotkane trio ciekawiło go coraz bardziej. Najpierw rozbijają się w środku dżungli akurat w miejscu, gdzie po chwili pojawia się Fowler, wyrzucony przez losowo naniesiony portal. Już samo to można uznać za spory zbieg okoliczności. Potem natykają się na obozowisko przewodnika, który na dodatek przyprowadził tu starą znajomą Johna Doe. Jakie są na to szanse?

Wytłumaczenie mogło być tylko jedno. Losami kogoś z tej trójki kieruje przeznaczenie. A skoro tak, może warto być świadkiem jego wypełniania? Kto wie, czego mógłby być wówczas świadkiem?

Jaśmin · 25-10-2018, 12:25

Rafał już dawno odkrył, że najlepiej mu się myśli, gdy pozornie zajęty jest czymś innym. Tak było i teraz.
Jednym uchem dziennikarz łowił rozmowę między towarzyszami, a przewodnikiem. Drugim nasłuchiwał odgłosów miejscowego lasu.
Stukot deszczu na liściach, drwiące pokrzykiwanie małp, cichy syk polującego węża.
Nozdrzami Raf łowił zapach butwiejących liści, deszczu i ozonu.
Gdzieś między poszyciem pełzały drobne zwierzątka, w zaroślach mignęła pasiasta skóra polującego tygrysa, zalśniły drapieżne zielone ślepia.
Coś dotknęło łydki dziennikarza.
Rafał pochylił się i chwilę później trzymał już na dłoni włochatą tarantulę.

Pajęczak nie wyglądał na przestraszonego. Zamiast tego groźnym gestem uniósł korpus powoli przebierając w powietrzu kudłatymi kończynami.
Ostrożnie, by nie przestraszyć pajęczaka, dziennikarz sięgnął za koszulę, wydobywając miniaturowego Nikona. Po czym, starannie przymierzywszy, pstryknął fotkę. I ostrożnie postawił pająka na ziemi. Niech ucieka.
Gdzieś po drodze do uszu Krzeszewskiego dotarły słowa Johna. Wyglądało na to, że agent podjął już decyzję.
Rafał raz jeszcze delikatnie musnął umysły Fowlera i chłopaka telepatyczną sondą, ale w ich umysłach nie było niczego niepokojącego.
- Okej, John. Rozumiem, że podjąłeś decyzję. Czyli ruiny, tak? No to okej. Fowler, uwolnisz chłopaka?
Szykował się niezły temat, dziennikarz czuł to przez skórę.
A może przy okazji uda im się komuś pomóc. Kto wie?

Mike · 25-10-2018, 15:03

Przewodnik szarpnął się.
- Nie pójdę do ruin. Mogę wam wskazać drogę, ale tam nie pójdę. - Powiedział stanowczo. - Choćbyście mieli mnie tu zabić na miejscu.
Widać miejscowy folklor miał tu silne korzenie.

Jaśmin · 25-10-2018, 16:25

- Czy ja mówię, żebyś nas gdzieś prowadził? Nie będziemy tu dybać na twą nieśmiertelną duszę. Ani deprawować nieletnich - zakpił Rafał - Powiedz nam gdzie mamy iść i jesteś wolny jak ping pong. Wiesz, punkty orientacyjne, kierunek, przeszkody terenowe, te sprawy.

psionik · 26-10-2018, 13:59

- Nie podjąłem jeszcze decyzji - odpowiedział John poważnie zamyślony. - I na razie nie puścimy chłopaka. - powiedział całkiem poważnie. Podszedł do niego i spojrzał mu głęboko w oczy - A ty zaprowadzisz nas tam jeśli tak sobie zażyczymy. I nie licz na to, że odmowa oznacza śmierć. Śmierć będzie wybawieniem z piekła jakie Ci zgotuję jeśli mi odmówisz. Będziesz cały czas świadomy, cały czas przytomny i zdolny do poprowadzenia nas do ruin, ale będziesz błagał o śmierć, więc nie wkurwiaj mnie gówniaku i siedź cicho, dopóki nie postanowimy co dalej. - wysyczał spokojnie, stanowczo i lodowato, następnie odwrócił się do Rafa kontynuując jakby nigdy nic:

- Daty się nie zgadzają. To nie ta dziewczyna, którą widzieliśmy na nagraniach z Birmy. Z drugiej strony, nie zgadza się również czas z lotniska z czasem kiedy byliśmy w klubie, gdzie ją spotkałem. Bardzo możliwe więc, że Birma jest przykrywką, a dziewczyna ruszyła tu przed nami, jednak nadal jest to bardzo niewiarygodne czasowo.

John wyglądał na zamyślonego. Był w kropce. Dwie kobiety to już dużo, ale trzy? Gdzieś zdecydowanie musiał być konwent fanów Lary Corft.
- Co na to twój dziennikarski nos? Spina się, czy nie? Jakie jest wytłumaczenie? -

Jaśmin · 26-10-2018, 16:29

Rafał podrapał się po nosie.
- To mogą być efekty chirurgii plastycznej choć diabli wiedzą co miało być na rzeczy. Albo kwestia nieporozumienia. Wiesz, młody opisuje kobietę skupiając się na jej uzbrojeniu, a my od razu, że bliźniaczka, chirurgia i tak dalej. Nie musi to być ta sama kobieta. Ale jestem zdania, że to za duży zbieg okoliczności. Idźmy tam i przekonajmy się bo zostawienie za sobą takiego problemu w nadziei, że się sam rozwiąże to za słabe rozwiązanie jak dla mnie.

22-10-2018, 09:49	#143
psionik Reputacja: 1	Doe skrzywił się wyraźnie. Nie podobało mu się to, ale nie mieli wyjścia. Albo w okolicy był konkurs na najlepsze podobieństwo do Lary Croft i znaleźli trzeciego sobowtóra, albo... no właśnie? Albo co? John starał się zestawić fakty. Ile czasu minęło od nagrania z Birmy do teraz. Ile czasu zajmie przelot z Birmy tu, wynajęcie chłopaka, przedostanie się w tą dzicz? - Niestety, ale chyba tak. I również niestety ale jeśli to ta sama dziewczyna, którą widzieliśmy na monitoringu w Birmie, to musimy za nią ruszyć. - Doe nie wyglądał na zadowolonego. - Powiedz mi, od kiedy podróżujesz z tą dziewczyną? Kiedy i jak cię wynajęła? - spytał chłopaka.

25-10-2018, 09:34	#145
Col Frost Kapitan Sci-Fi Reputacja: 1	Fowler przysłuchiwał się toczonej rozmowie. John Doe go zaskoczył. Był pewien, że kto ja kto, ale on będzie przeciwny akcji ratunkowej. Z drugiej strony kto mógł przewidzieć, że w środku dżungli trafi na znajomą osobę? W tej dziczy zaczęło się robić naprawdę tłoczno. - Masz na myśli, że wy musicie za nią ruszyć - bardziej stwierdził niż spytał murzyna. - Chyba nie chcesz, w momencie spotkania z wrogo nastawionymi tubylcami, mieć za plecami mnie, co? Zabójca zdawał się być niechętny całemu temu pomysłowi, ale po prawdzie zaczynał poważnie go rozważać. Napotkane trio ciekawiło go coraz bardziej. Najpierw rozbijają się w środku dżungli akurat w miejscu, gdzie po chwili pojawia się Fowler, wyrzucony przez losowo naniesiony portal. Już samo to można uznać za spory zbieg okoliczności. Potem natykają się na obozowisko przewodnika, który na dodatek przyprowadził tu starą znajomą Johna Doe. Jakie są na to szanse? Wytłumaczenie mogło być tylko jedno. Losami kogoś z tej trójki kieruje przeznaczenie. A skoro tak, może warto być świadkiem jego wypełniania? Kto wie, czego mógłby być wówczas świadkiem? Ostatnio edytowane przez Col Frost : 25-10-2018 o 16:25. Powód: margines i justowanie

26-10-2018, 13:59	#149
psionik Reputacja: 1	- Nie podjąłem jeszcze decyzji - odpowiedział John poważnie zamyślony. - I na razie nie puścimy chłopaka. - powiedział całkiem poważnie. Podszedł do niego i spojrzał mu głęboko w oczy - A ty zaprowadzisz nas tam jeśli tak sobie zażyczymy. I nie licz na to, że odmowa oznacza śmierć. Śmierć będzie wybawieniem z piekła jakie Ci zgotuję jeśli mi odmówisz. Będziesz cały czas świadomy, cały czas przytomny i zdolny do poprowadzenia nas do ruin, ale będziesz błagał o śmierć, więc nie wkurwiaj mnie gówniaku i siedź cicho, dopóki nie postanowimy co dalej. - wysyczał spokojnie, stanowczo i lodowato, następnie odwrócił się do Rafa kontynuując jakby nigdy nic: - Daty się nie zgadzają. To nie ta dziewczyna, którą widzieliśmy na nagraniach z Birmy. Z drugiej strony, nie zgadza się również czas z lotniska z czasem kiedy byliśmy w klubie, gdzie ją spotkałem. Bardzo możliwe więc, że Birma jest przykrywką, a dziewczyna ruszyła tu przed nami, jednak nadal jest to bardzo niewiarygodne czasowo. John wyglądał na zamyślonego. Był w kropce. Dwie kobiety to już dużo, ale trzy? Gdzieś zdecydowanie musiał być konwent fanów Lary Corft. - Co na to twój dziennikarski nos? Spina się, czy nie? Jakie jest wytłumaczenie? -

16-10-2018, 11:23	#141
Mike Reputacja: 1	- Normalnie wyglądała - powiedział chłopak - spore cycki, warkocz, niezłe nogi. Ale głupia była, miała dwa pistolety w kaburach na udach. Do tego taki duży z tyły na dziwnych szelkach. I do tego sporą strzelbę, taką jak na amerykańskich filmach. Ale wszytko takie błyszczące i nowe, że założę się, że nigdy z tego nie strzelała. Pewnie nawet nie wiedziała jak odbezpieczyć.

16-10-2018, 11:43	#142
Jaśmin Reputacja: 1	Krzeszewski zerknął na Doe. - Jakaś twoja znajoma, John?

22-10-2018, 10:51	#144
Mike Reputacja: 1	Chłopak bez zastanowienia odparł: - Od wczoraj rana. Pojawiła się w naszej osadzie szukając przewodnika... Johnowi coś się nie zgadzało, wczoraj to jeszcze nie wiedzieli o jej istnieniu. Gdy startowali miała nad nimi jakieś 4-5 godzin przewagi. Potem przedzierali się przez las, ale nie na tyle wolno by cofać się w czasie. - … wynajęła mnie, płaciła dolarami. Tzn. na początku wszyscy ją wyśmiali, dopiero jak wyjęła dolary to się zainteresowali… wybrała mnie i popłynęliśmy łódką. Niedaleko zacumowaliśmy, dotąd odważyłem się z nią iść. I mam na nią czekać. Jak nie wróci przez tydzień to mam wracać do domu i zapomnieć o wszystkim. Kto inny już by był w drodze do domu, ale ja mam swój honor. Więc poczekam tydzień zanim wrócę. Głupia była, ale odważna.

25-10-2018, 12:25	#146
Jaśmin Reputacja: 1	Rafał już dawno odkrył, że najlepiej mu się myśli, gdy pozornie zajęty jest czymś innym. Tak było i teraz. Jednym uchem dziennikarz łowił rozmowę między towarzyszami, a przewodnikiem. Drugim nasłuchiwał odgłosów miejscowego lasu. Stukot deszczu na liściach, drwiące pokrzykiwanie małp, cichy syk polującego węża. Nozdrzami Raf łowił zapach butwiejących liści, deszczu i ozonu. Gdzieś między poszyciem pełzały drobne zwierzątka, w zaroślach mignęła pasiasta skóra polującego tygrysa, zalśniły drapieżne zielone ślepia. Coś dotknęło łydki dziennikarza. Rafał pochylił się i chwilę później trzymał już na dłoni włochatą tarantulę. Pajęczak nie wyglądał na przestraszonego. Zamiast tego groźnym gestem uniósł korpus powoli przebierając w powietrzu kudłatymi kończynami. Ostrożnie, by nie przestraszyć pajęczaka, dziennikarz sięgnął za koszulę, wydobywając miniaturowego Nikona. Po czym, starannie przymierzywszy, pstryknął fotkę. I ostrożnie postawił pająka na ziemi. Niech ucieka. Gdzieś po drodze do uszu Krzeszewskiego dotarły słowa Johna. Wyglądało na to, że agent podjął już decyzję. Rafał raz jeszcze delikatnie musnął umysły Fowlera i chłopaka telepatyczną sondą, ale w ich umysłach nie było niczego niepokojącego. - Okej, John. Rozumiem, że podjąłeś decyzję. Czyli ruiny, tak? No to okej. Fowler, uwolnisz chłopaka? Szykował się niezły temat, dziennikarz czuł to przez skórę. A może przy okazji uda im się komuś pomóc. Kto wie?

25-10-2018, 15:03	#147
Mike Reputacja: 1	Przewodnik szarpnął się. - Nie pójdę do ruin. Mogę wam wskazać drogę, ale tam nie pójdę. - Powiedział stanowczo. - Choćbyście mieli mnie tu zabić na miejscu. Widać miejscowy folklor miał tu silne korzenie.

25-10-2018, 16:25	#148
Jaśmin Reputacja: 1	- Czy ja mówię, żebyś nas gdzieś prowadził? Nie będziemy tu dybać na twą nieśmiertelną duszę. Ani deprawować nieletnich - zakpił Rafał - Powiedz nam gdzie mamy iść i jesteś wolny jak ping pong. Wiesz, punkty orientacyjne, kierunek, przeszkody terenowe, te sprawy.

26-10-2018, 16:29	#150
Jaśmin Reputacja: 1	Rafał podrapał się po nosie. - To mogą być efekty chirurgii plastycznej choć diabli wiedzą co miało być na rzeczy. Albo kwestia nieporozumienia. Wiesz, młody opisuje kobietę skupiając się na jej uzbrojeniu, a my od razu, że bliźniaczka, chirurgia i tak dalej. Nie musi to być ta sama kobieta. Ale jestem zdania, że to za duży zbieg okoliczności. Idźmy tam i przekonajmy się bo zostawienie za sobą takiego problemu w nadziei, że się sam rozwiąże to za słabe rozwiązanie jak dla mnie.