Dziewczyna siedziała przy stole.
- Już trochę lepiej pod względem ciepła. Dobra kąpiel ... - przyznał jednak przerywając swoją wypowiedź. - Pięknie wyglądasz, Amando - wyrwało mu się. Kiedy wszedł, zaś rozczesująca włosy kobieta wyglądała niczym modelka pozująca któremuś spośród antycznych rzeźbiarzy. Podszedł do herbaty, uniósł filiżankę wpatrując się w nią. - Czy mogę wznieść toast za nas? - spytał podnosząc filiżankę prawie do ust. Dwuznaczny toast nie przekraczał norm, równie bowiem mógł być za ich współpracę przy odnowie domu. Szlachcianka jednak domyślała się, że nie o to chodziło mężczyźnie.
- Toast herbatą? - Amanda mrugnęła do niego unosząc swoja filiżankę i wypijając ostatni łyk. Skomplementował ją. Czyli to nie była jej fantazja? Też myślał o czymś więcej? Przesunęła wzrokiem po jego ciele, szukając wybrzuszenia, które zobaczyła wcześniej, jednak nie zawiesiła go na tyle długo by mogło to być odebrane dwuznacznie. Ostrożnie odstawiła filiżankę uśmiechając się. - Bardzo angielski gest.
- Jest cieplejsza niż wino - odpowiedział mężczyzna. - Włosi rzeczywiście wznoszą toasty karminowym prosecco, ale nie tym razem.
Usiadł przy niej.
- Rozgrzałem się troszkę, ale tylko troszkę - powiedział poważnie. - Amando ... - przerwał siadając przy niej i kierując swe oblicze ku jej pięknej twarzy. Widać sposób, jakim pragnął rozgrzać ich ciała był bardzo włoski. - Bellissima ... - wyszeptał kiedy ich wargi ponownie poczuły swój ciepły dotyk.
Sinclair tak bardzo się starała by nie wyszło na jaw jak mocno jej na tym zależało. Powoli, drżącymi dłońmi, objęła Tomasso wokół szyi i pogłębiła pocałunek. Tęskniła za tymi wargami. Zupełnie jakby cieszyła się nimi nie poł godziny temu, ale przed laty. Właśnie bywa niekiedy, że chwile stają się bardzo długie, dłuższe niźli dziesięciolecia. Chyba dla niego było podobnie, bowiem mogła czuć ciepło jego ust oraz namiętność jego pocałunku. Początkowo lecitkiego, jednak później coraz mocniejszego oraz śmielszego. Męskie wargi dotykały jej ust, pieściły je coraz intensywniej, zaś język swawolnie wkradł się poza nie dotykając jej języka.
- Bellissima ... - tylko chwilkę przerwał całowanie, ale szybko jego usta powróciły do niej, męskie dłonie zaś wściznęły się za nią, obejmując, tuląc oraz przyciągając do siebie kobiecą piękność.
Amanda przysunęła się jak najbliżej w duchu przeklinając, że siedzą. Chciała być bliżej. Jej, tak długo, ignorowane i zaniedbywane ciało domagało się uwagi drżąc od najdelikatniejszego dotyku. Ostrożnie uniosła się i usiadła okrakiem mężczyźnie na udach.
- Tomasso. - Chciała powiedzieć coś jeszcze. Domagać się więcej jednak podniecenie zamknęło jej usta wymuszając powrót do pocałunku. Całując się Amanda poczuła nagle, jak jego dłonie przestają ją obejmować. Jak przesuwają się wzdłuż ciała po szlafroku do przodu, wreszcie jak zbliżają się do paska szlafroka, który nosiła ...
- Amando ...
Poczuła, jak sploty paska są luźne, jak opada na dół, szlafrok zaś jest niczym nie przytrzymywany opierając się wyłącznie na jej ciele. Włoch całował ją, jednak jego dłonie zaczęły się wślizgiwać pod materiał skrywający kobietę. Tomasso był podniecony. Spojrzenie mężczyzny błyszczało, pocałunki coraz mocniejsze, jego język coraz śmielej penetrował jej usta. Gdyby opuściła spojrzenie na jego szlafrok, byłaby tak odpowiednia wypukłość. Męskość Wenecjanina mocno napierała na kremowy materiał.
- Amando ...
Jego dłonie dotarły do jej ciała przez poły szlafroka, wślizgnęły się wędrując bezpośrednio po jej ciele, po bokach na wysokości talii.
Brytyjka opuściła dłonie pozwalając szlafrokowi zsunąć się na ziemię. Przez chwilę wpatrywała się w oczy Tomasso, po czym opuściła wzrok i drżącymi dłońmi sięgnęła do jego paska. To tylko dwa lata przerwy.. Kobieta nie staje się od tego dziewicą! Z pomieszaniem paniki i ciekawości rozwiązała szlafrok Włocha, odsłaniając złośliwca, który tworzył tą charakterystyczną wypukłość pod materiałem. Zarumieniła się bardziej widząc w jakim jest stanie i ponownie podniosła wzrok na jego oczy.
- Tutaj? Czy może.. Przeniesiemy się na łóżko? - Spróbowała się uśmiechnąć.

Dokładnie jeśli chciał, mógł ją obserwować całą. A chciał!!! Bardzo chciał. Mogła poczuć, jak jego spojrzenie omywa ją, jak pożera wręcz, jak jego usta zaczynają się leciutko otwierać zaś języczek mężczyzny powolutku, samą końcówką, przesuwa się po lekko rozchylonych wargach. Pragnął jej, to było widać. Po zachowaniu, ale też najbardziej po wyprostowanej, napiętej części ciała, która unosiła się w powietrzu niczym wyprostowany taran. Tomasso nie miał się czego wstydzić. Jego męskość była naturalną, solidną niczym korzeń męskością, przyzwoicie długą oraz dosyć grubą. Nieco ciemniejsza niźli reszta skóry była poprzecinana sinymi żyłkami, niekiedy wręcz uwypuklający się na śniadej skórze Włocha. Najpierwszy jednak widok, czyli purpurowy czub, pokrywało kilka kropelek przezroczystego śluzu. Kolejny dowód zmagającego podniecenia.
Wzrok brytyjki cały czas umykał w tamtą stronę. Starała się zrozumieć jak doszło do tej sytuacji? Wszystko co robili do tej pory było po prostu miłe, niezobowiązujące i nagle siedzieli naprzeciwko siebie zupełnie nadzy. Wpatrywała się w mężczyznę niecierpliwiąc się. Może po prostu powinna unieść biodra.. Przesunąć się nieco do przodu.

Chciał odpowiedzieć na jej pytanie: tutaj, bo nie wytrzymam. chcę cię wziąć tutaj, natychmiast, teraz! ale powstrzymał się. Łóżko było wszak parę metrów i pewnie na nim byłoby najwygodniej i najdłużej ... pozostawiłoby chyba najmilsze wspomnienie ich pierwszego razu. Ponadto jego wielkość pozwalała na swobodę miłosnych igraszek. Kiedyś należało ponoć do poprzednich włascicieli palazzo, ale pozostawili je nie wiedzieć dlaczego. Wykonane pewnie przed stuleciami przez jakiegoś ciesielskiego mistrza nie trzeszczało, nie chybotało. Wziął je więc Tomasso do siebie spośród innych mebli nabywając jedynie dobry materac.

[MEDIA]http://rayabernathy.com/wp-content/uploads/2018/05/wooden-sleigh-beds-for-sale-splendid-4-piece-victorian-renaissance-cherry-king-sleigh-bed-bedroom-set-of-wooden-sleigh-beds-for-sale.jpg[/MEDIA]

Patrzył na jej ciało. Na pokryte rumieńcem oblicze, blond włosy, seksowne usta usta ... na smukła szyję oraz cudowne piersi, szczupłą talię, ładne nogi, krągłe biodra, na leciutkie włoski meszku, który pomiędzy udami skrywał jej kobiecy kwiat. Ale to było jedynie mgnienie.
- Piękna moja ... - wyszeptał łapiąc ją nagle na ręce oraz niosąc ku połączonej z tym pomieszczeniem sypialni. Chwila moment, kiedy leżała na wysokim łóżku, którego nie powstydziłby się najbardziej wyrafinowany angielski lord, nad nią zaś pochylony mężczyzna,którego namiętne usta zaczęły pieścić pocałunkami jej brodę, delikatną szyję kierując się ku piersiom. Może nie był to najlepszy pokaz ars amandi, jednak pożądanie zaczynało wszystko zwyciężać. Chciał ją, pragnął jej, chciał jak najszybciej upieścić, scałować jej piersi, jej szparkę namiętności, aby doprowadzić dziewczynę do owego cudownie upajającego stanu przyjemności, zaś wtedy posiąść ją, wbić się, połączyć miłosnym węzłem gwałtownego szaleństwa. Bowiem chyba ono ich opętało, kiedy tak ni stąd ni zowąd poczuli do siebie coś wyjątkowego.
Amanda wydała z siebie cichy okrzyk zaskoczenia gdy mężczyzna ją podniósł. Oplotła go nogami opierając ręce na jego ramionach i dała się zanieść do łóżka, a potem na nim ułożyć.

Tutaj zazwyczaj sypiał. To był jego pokój. Czuła jak podniecenie zaczyna ją dręczyć, nogi drżały lekko i musiała je powstrzymywać by nie rozwarły się lubieżnie. Co on o niej pomyśli? Drugiego dnia znajomości! Czuła na sobie jego pocałunki i wiedziała, że nie wytrzyma tak długo.
- Tomasso… - Policzki zaczęły palić, usta drżały nazbyt świadome słów, które zaraz mają je opuścić. - ...weź mnie, proszę.
Chciał przedłużać, całować, ale widać było, że nie wytrzyma długo. Tymczasem ona czuła to samo. Dosłownie to samo. Identyczne pragnienie rozsadzające wręcz ciało, napięcie które krzyczało niczym głośnik spikera.
- Chcę cię - jęknął, bowiem trudno było nazwać zwykłymi słowami ów dźwięk namiętności, który wypowiedziały jego usta. Dłonie męskie zaś same chwyciły jej kostki unosząc je oraz rozchylając. Rozszerzył je mocno podnosząc do góry oraz oni to przyklękując, ni to przysiadując. Był mokry, jego penis mokry kolejnymi kropelkami intymnego śluzu. Pewnie chętnie ponapawałby się owym widokiem rozgorączkowanej pożądaniem kobiecości, ale gnany identycznymi wiatrami po prostu zbliżył penisa do jej cipki ... Uderzył mocno! Wszedł w nią zdecydowanym, głębokim pchnięciem, które wbiło sie w nią niczym strzała wchodząca w przygotowaną tarczę.
- Ach! - wyrwało się samo z jego ust, które wzdychały głośno całkowicie bez jakiejkolwiek świadomości, zaś biodra mocno pchnięte do przodu także przejęły kontrolę. dobijając do pełna, a potem cofając się, żeby uderzyć ponownie. Czuł wręcz ogarniające go szaleństwo. Fale ciepła przechodzące od miejsca połączenia ich ciał, przez całą skórę roznosiły rozkosz do każdego, najdalszego wręcz zakątka. Dawała mu coś, czego nie doświadczył z inną i gdyby pomyślał o swoich poprzednich razach, byłyby wobec tego co się działo, bladymi cieniami. Ale nie pomyślał, bo nie chciał i nie mógł oderwać się myślami od Amandy i od tego, jak właśnie się kochali do kompletnego obłędu.
Kobieta chwyciła się mocno pościeli i krzyknęła gdy ich ciała się połączyły. Było ciasno. Zbyt ciasno, zbyt gorąco. Jak dobrze, że była tak mokra, że nakręcała się od tamtego pocałunku. Po dwóch latach przerwy jej ciało zacisnęło się na mężczyźnie jakby chciało go zgnieść. Czuła jak oddech grzęźnie jej w gardle, widziała jak świat wokół robi się zamglony by zniknąć w końcu gdy jej całe jestestwo skupiło się na tym co działo się między jej udami. Tomasso poruszał się w niej coraz szybciej. Jego biodra zbliżały się, jego jądra uderzały wręcz swoim woreczkiem o jej ciało, kiedy wchodził na pełną głębokość. Był zbyt podniecony, żeby analizować, żeby czuć cokolwiek poza narastającym uniesieniem. Pomiędzy nogami też narastało dodatkowe naprężenie, wywołujące u niego dodatkowy jęk męskiej rozkoszy. Czuł jak napięcie jest coraz mocniejsze, albo raczej jego receptory odbierały to zapewniając kolejną falę przyjemności.
- Ach! - mocniejsze uderzenie bioder wywołało niemal krzyk wewnątrz jego umysłu. Napięcie rosło. Penis szalejący w niej, żądło wbijające się raz po raz w głębiny kobiecego kwiatu drżał oraz twardniał coraz mocniej, choć wydawało się to nie możliwe. - Aaaaa! - krzyknął nie potrafiwszy stłumić tego. Krzyknął, kiedy wraz z mocnym pchnięciem jego męskość zadrgałą oraz wystrzeliła w jej rozpalone wnętrze tysiące jasnobladych kropelek nasienia, które popędziły uderzając hurmem jej gorące ścianki.
Amanda doszła wraz z nim. Jej dłonie zacisnęły się na prześcieradle tak, że pobielały jej knykcie. Okrzyk nie był w stanie wyrwać się z jej gardła, ale wraz ze spełnieniem przyszedł upragniony oddech. Wypełnił ją! Doszedł w niej! Czuła jak euforia wypełnia jej głowę jak strudzone ciało w końcu ogarnia ulga. Z trudem łapiąc oddech skupiła spojrzenie na swoim kochanku, widząc jak wzrok pomału się wyostrza, jak zaczyna łapać detale jego twarzy. Uśmiechnęła się szeroko nie mogąc wydusić z siebie słowa. Tymczasem on jeszcze był w niej nie mogąc się poruszyć. Leżał niemal na niej podpierając się łokciami, mając swoje oblicze tuż nad nią. Jego męskość dopiero teraz powolutku zaczęła się kurczyć, mięknąć oraz pomniejszać. Jednak jeszcze nie tyle, żeby opuścić bezpieczne gniazdko. Czuł jak całe napięcie jego ciała pomniejsza się, ale ogarnia je poczucie błogie, takie prawdziwe wspaniałe, pełne przyjemności wypełniającej każdy skrawek wręcz.
- Ufff - wreszcie powiedział pochylając się leciutko oraz całując jej nosek. - Jesteś niesamowita … - męskość w tym samym momencie wysunęła się z niej przypominając już coś bardzo małego. Włoch zaś sam uniósł się odchylając na bok, układając przy niej oparty na łokciu.
Amanda jęknęła gdy mężczyzna opuścił jej ciało, poczuła jak gorące płyny zaczynają wypływać z jej kwiatuszka chwilę później.
- Ty też… - Przekręciła się na bok wtulając się w swojego kochanka. - To było jakieś szaleństwo.
Skinął obejmując ją. Leżał na lewym boku, przeto jego prawa ręka objęła jej plecy przytulając ją oraz przyciągając.

- Ale szaleństwo cudowne, Amanda, ja … myślałem że zwariuję, że po prostu zwariuję od przyjemności - powiedział patrząc w jej błękitne oczy. To było silniejsze niż to, czego doświadczył kiedykolwiek przedtem. Jak gdyby byli dopasowani, jakby współgrali ze sobą nakręcając wzajemną rozkosz uprawiania miłości. Chciał … chciał więcej! Ale jak każdy mężczyzna musiał odczekać trochę.
- Mrr - jego dłoń gładziła jej plecy. - Powiedz co … łuuuup! - nagle jego słowa przerwało uderzenie czegoś o podłogę. Na krześle obok łóżka stała niewielka skórzana torba, jakoś niedbale położona i pewnie pod wpływem drgań zsunęła się, uderzając o podłogę. Była rozpięta, kiedy upadła wyleciał z niej długi, nadzwyczaj giętki element.

[MEDIA]http://www.originalprop.com/blog/wp-content/uploads/2009/10/Profiles-in-History-Hollywood-Auction-Review-Indiana-Jones-Whip.jpg[/MEDIA]

Amanda prawie podskoczyła na łóżku. Powoli podniosła się i spojrzała ma nietypowy przedmiot.
- Bat? - Obejrzała się na Tomasso. - Twój?
- Nooo mój - chyba zaczerwienił się niczym uczniak schwytany na oglądaniu pornosów. - Kiedyś, wiesz kiedyś moim idolem był Indiana Jones. W myślach przeżywałem jego przygody i tak dalej. Wtedy też dostałem ten bat, jakby nie było, jego symbol. Ile razy ja się sam nim uderzyłem, a wierz mi, bolało, zanim nie nauczyłem się, jak Indiana … - parsknął śmiechem. - No ale zamiast Indianą zostałem przewodnikiem. Zawszeć to coś podobnego. Ale bat pozostał. W pokoju dalej mam coś, co nazywam salą treningową oraz kiedy mam czas, bawię się nim, ażeby nie wyjść z wprawy - opowiadał poważnie swoją specjalną tajemnicę.
Na twarzy Amandy pojawiła się czysta ciekawość.
- Niesamowite. - Usiadła na łóżku by po chwili z niego wstać, zupełnie nie zważając na strugi znaczącą jej uda. - Mogę? - Nie czekając na odpowiedź sięgnęła po bat prezentując mężczyźnie swoje okrągłe, teraz odrobinę zaczerwienione pośladki. - Nigdy nie spotkałam nikogo umiejącego się posługiwać czymś takim. - Jej dłonie wodziły po skórze bata gdy uśmiechnęła się do Tomasso. - Sama umiem strzelać, podobno całkiem nieźle. - Widać było jak zawahała się na chwilę. - Pokazałbyś mi?
Tymczasem mężczyzna wpatrywał się w jej sylwetkę. Amanda należała do smukłych dziewczyn, które czarowały swoim wyglądem, szczególnie jeśli ktoś nie był ślepy oraz lubił ten typ kobiecej urody. Spojrzenie Tomasso biegło po jej główce okolonej burzą opadajacych włosów, przez plece, wąską talię … Nobi miała zgrabne oraz smukłe, biodra bardzo seksowne, zaś jej pupa przyciągał spojrzenie mężczyzny.

Wyskoczył gwałtownie z łóżka stając za nią oraz dotykając z tyłu jej ciała swoim twardym ciałem.
- Oczywiście, chodźmy - wskazał na drzwi obok po prostu pociągając ją za rękę. Naga kobieta z batem! Podniecające, bardzo podniecające …

Mężczyzna otworzył drzwi, za nimi była sala niemal pusta, ale to niemal wyglądało dziwnie. Po pierwsze na ścianach były powieszone drewniane tarcze. Stało tam kilka krawieckich manekinów, ale mających wszystkie kończyny oraz głowę. Gdyby się przypatrzeć, mocno były przetarte na szyi oraz przegubach, także twarzach. Do tego pod sufitem znajdowało się kilka krążków różnej grubości. Identycznie było widać, iż ktoś intensywnie używa ich.
- Nie uczyłem się od nikogo walki batem, podobno ktoś w Chinach zna taką sztukę. To po prostu trening - wyciągnął dłoń po bat. Widać było, że kobieta niechętnie rozstaje się ze swoją zdobyczą jednak grzecznie wręczyła mu ją. - Jesteś obłędna, obłędnie, cudownie wyjątkowa … - przyznał patrząc na nią. Mogła spokojnie dostrzec, jak teraz wręcz napawa się jej wdziękami, jak pieści spojrzeniem jej krągłe cycuszki, jak omywa każdą część jej ciała męskim pragnieniem. - To co, zaczynamy? Lepiej stań tam pod ścianą - wskazał miejsce. - Jest bezpieczne.
Amanda zajęła wskazane miejsce.
- Często zdarza ci się.. Nie trafić? - Widać było, że nie jest pewna jak sformułować pytanie. Z fascynacją śledziła każdy jego ruch skupiając się na bacie nawet bardziej niż na nagim męskim ciele.
- Zależy w co - mówić to ustawił się na środku. Wtedy nagle jego dłoń wystrzeliła gwałtownie do przodu i wraz z trzaskiem prężącego się bicza splótł się trzask uderzenia w środek tarczy. Ten jest łatwy, ale inne … - tym razem wykonywał szereg ruchów. Pracowała głównie dłoń, ale też stopy oraz reszta ciała. Kompletnie nagi mężczyzna wręcz niemal tańczył po pokoju. Mogła się domyślić, że powtarza wypracowane ćwiczenia. Bat trzaskał, zaś jego końcówka waliła kolejne miejsca. Faktycznie trafiał, ale też przy takich mniejszych tarczach, zdarzało mu się uderzyć nie w samo centrum ale obok. Poruszał się po pokoju. Widziała jak przemierza kolejne cele. Jak manekiny są uderzane po twarzach samym końcem, albo prosto w pierś. Nagle stanął na drugim końcu pokoju. Bicz wystrzelił w górę owijając się wokoło jakiegoś drążka. Mężczyzna wybił się i lecąc parę metrów nad podłogą wręcz niemal wpadł na Amandę, zaś poruszony później wprawną ręką bat odkręcił się sam pozostając przy nim.

Ponownie stali razem i może dostrzegła to już podczas wykonywania ćwiczeń, ale teraz napewno, że jego miecz ponownie zaczyna się budzić.
- Chcesz spróbować? Powiem ci jak, żebyś się nie uderzyła …
Odrobinę zaskoczona brytyjka oparła się o ścianę na jej ciele pojawiła się gęsia skórka. Przez chwilę wpatrywała się w mężczyznę osłupiała by w końcu się uśmiechnąć.
- Chętnie spróbuję. - Oderwała się od ściany stając przy Tomasso tak, że ich ciała niemal się spotkały. Jego dłonie objęły ją na moment przytulając, jednak po chwili wypuściły, ale niedaleko.
- Wobec tego poróbujmy … - poprowadził ją na środek pokoju stając dokładnie za nią. Stanął tuż za nią, za jej plecami, przytulając wręcz tak, że pomiędzy swoimi pośladkami poczuła jego unoszącą się dopiero męskość, która zaczynała się budzić oraz podnosząc, napierać lekko na to seksowne miejsce. - Ujmij bat prawą dłonią. Przy kciuku ma być wyjście do części długiej. Odchyl dłoń do prawej. Tak bedzie bezpiecznie, lekko wyprostowaną, tak - trzymał jej rękę od tyłu swoją oraz komenderując. Przy okazji zapraszając nieco dotykiem męskiego żądełka … - Teraz ręka lekko do tyłu. Zamachnij się, ale nie zmieniaj oddalenia od ciała ręki, żebyś się nie uderzyła. Ruch musi być względnie długi. Dlatego wycofaj ramię - przesuwał jej rękę we właściwe miejsce. - doskonale, dawaj!
Amanda wykonała zamach, ale z wielu powodów: głównie obecności męskości kochanka i braku jakiegokolwiek doświadczenia, wyszło to raczej mizernie. Tomasso musiał jednak przyznać, że brytyjka jest całkiem wysportowana. Bat wykonał łuk ale niestety powrócił w kierunku kochanków, zahaczając o ciało Tomasso.
- Przepraszam! - Amanda obróciła się w stronę mężczyzny skupiając całą uwagę na jego rozciętym ramieniu. Oczywiście, przedtem czuła, jak drgął, jak jego mięśnie nagle zesztywniały, łącznie z tym, co czuła na swojej pupie. Chyba zbladł na chwilę przygryzając wargi, żeby nie syknąć.
- Cóż - powiedział wreszcie wypuszczając powietrze, zaś na jego oblicze powrócił uśmiech - nie pierwszy raz, oj nie pierwszy. Zdarzyło mi się nawet uderzyć się po twarzy albo w jaj … - przerwał. - Amando, chcę się znowu kochać - powiedział głośno. - Chcę cię wziąć tutaj, nie wytrzymam dłużej - po jego ramieniu spłynęło parę kropelek krwi. Można się było domyśleć, że celowane uderzenie potrafiłoby wywołać groźniejsze skaleczenia.
Brytyjka zarumieniła się. Nie to, że cała ta sytuacja nie wywołała w niej przyjemnego dreszczyku, szczególnie dosyć charakterystyczny dotyk mężczyzny, jednak nie nawykła do takich oświadczeń w Anglii.
- Dobrze… ale rana? - Spojrzała na krwawiące ramię i po chwili namysłu pochyliła się by ją zalizać. - Tak podobno się szybciej goi. - Język brytyjki powoli przesunął się po świeżej ranie.
- Tak … wierzę - rzeczywiście Włoch nie żartował. Czując jej język na swoim ciele poddawał się jej zabiegom. Dziwne, musiała czuć jego krew na swoim języku, niczym seksowna wampirzyca. - Mrrr, miłe - jego druga dłoń zaczęła pieścić jej włosy, dotykać je, przesuwając po blond główce. - Jak smakuje? - wyszeptał.
- Tobą. - Amanda uśmiechnęła się stając wyprostowana przed mężczyzną. - Czyli bardzo dobrze. - Zarumieniła się bo nie miała pojęcia co dalej. Ten krócitki akt podniecił ją jednak nie miałą pojęcia jakby mieli to zrobic w takim.. Nietypowym miejscu. Bardzo rzeczywiście innym i takim przesiąkniętym jego osobistą tajemnicą. Mogła się domyślić, że nikt tutaj nie bywał, poza nią właśnie teraz. Jeszcze kolejne przytulenie, jeszcze poczuł jego dłonie na swojej krągłej pupie.
- Pragnę cię - odwrócił ją przodem do ściany naciskając lekko tak, żeby się pochyliła oraz odpowiednio wypięła. Przy jej głowie, dosłownie tuż obok była ręka manekina, mocno otarta po setkach uderzeń, czy może nawet więcej. Po drugiej stronie tarcza z czyjąś twarzą, wielokrotnie przeciętą.

Tomasso był za nią. Już przed chwilą i czuła i widziała, że jego wojownik, jego włócznia ponownie się wyprostowała. Działała na niego niczym najlepszy afrodyzjak, zaś on stojąc za nią mógł teraz widzieć ją od tyłu, cudownie wypiętą, pokazującą swoją kobiecość. Wąska talia oraz szerokie biodra wspaniale podkreślały płeć, ponadto rozrzucone na plecach włosy. Podniecały! Tak samo jak podniecała rozchylona szparka, którą jeszcze skrapiało szereg kropelek ich poprzedniej zabawy. Różowe płateczki jej kwiatu były takie delikatne i właśnie pomiędzy nie miało się dostać żądło jego trzmiela.
- Jakaś ty piękna, jaka seksowna - wyszeptał ujmując w swoje dłonie męskość odpowiednio celując. Przy wypiętej pupie nie było to trudne.
- Ach tak … - mocnym pchnięciem znalazł się w niej i tak na momencik znieruchomiał napawając się głębokością wejścia oraz pozwalając jej poczuć wszystko. Wcześniej to było szaleństwo, teraz też, ale jednak wolniejsze, pozwalające się cieszyć sobą. - Amando … - jeszcze powiedział przed lekkim wycofaniem się, takim, że jego nabąblona żołądź niemal wyszła z jej pochwy dotykając płatków, jednak potem ponownie się wgłębiła mocno. - Mrrr … jesteś cudowna.
Zszokowanej Amandzie znów zaparło dech w piersi. Wpatrywała się szeroko otwartymi oczami w znajdującą się przed nią ścianę i czując jak mężczyzna znów podbija jej ciało. Tak po prostu. Chciał ją i ją wziął. Do tego przy ścianie! Jęknęła gdy dobił do końca.

Na szczęście teraz już była nieco przyzwyczajona, jej ciało nie spięło się tak bardzo i mogła się w pełni cieszyć perfekcyjnie wyprowadzonymi sztychami. Cieszyły ją jego komplementy wypowiadane po włosku, tym ciepłym głosem, przypominały bardziej jakąś melodię.
- To wspaniałe. - Wyszeptała i przymknęła oczy by w pełni móc cieszyć się tą chwilą. Tomasso poruszał się tym razem wolniej, niz poprzednio. Jego wbijajace się ruchy dochodziły do końca niemal uderzając tylną ściankę, nie mniej jednak były bardziej posuwiste. Mniej gwałtowne. Mogła czuć nie tylko siłę męskiego wejścia, ale też każdą karbkę pochwy, którą podrażniał seksownie jego penis. To było średnio szybkie, ale jednocześnie pozwalające się delektować zbliżeniem. Był w niej. Był wewnątrz oraz cieszył się tą chwilą. Cieszył się sobą oraz przyjemnością, którą jej dawał. Poczuła jak pochyla się nieco. Wczesniej opierał dłonie na jej biodrach przyciągając dziewczynę do siebie. Teraz ręce mężczyzny sięgnęły do jej bujających pod wpływem kolejnych pchnięć piersi. Ujął je mocno i trzymają, obejmując je przyspieszył ruchy.
- Bellissima … - szeptały wielokroć jego usta nad uchem kochanki.
- Tomasso. - Tylko tyle zdążyła wyjęczeć Brytyjka, bo wraz z dotykiem mężczyzny na jej piersiach szybko przyszedł szczyt. Kiedy stała się tak wrażliwa? A może to działania tego konkretnego kochanka wywoływały w niej tak mocne przeżycia. Oparła się czołem o ścianę oddychając z trudem i oddając swoje ciało włochowi. Który jednak potrzebował jeszcze chwilę. Kolejne pchnięcia tylko jeszcze bardziej przedłużały szaleńczą przyjemność Amandy, kiedy wreszcie przyszedł ten moment, że wraz z jękiem Tomasso uderzyły w jej ciało kolejne porcje wystrzeliwanego nasienia. Jego biodra odruchowo jeszcze poruszały się, zaś czerwony czub zagłębiony wewnątrz kobiecego ciała wyrzucał jeszcze nieco mniejsze porcje …

Oddech za nią wskazywał dobitnie, co potrafiła uczynić z nim, jak bardzo jej ciało wpłynęło na niego, na to co czuł …
- Amando … - wydukał tylko. - To było … to było absolutnie … - uniósł ją, albo dokładniej, jej pochyloną górę tak, że stała przed nim. Obejmował ją mocno jeszcze nie wychodząc z jej cudnego wnętrza. - Czuję się niesamowicie - powiedział obejmując ją w takiej pozycji oraz próbując ucałować usta.
- Przyznaję, że nie… nie spodziewałam się że zdarzy mi się to robić w taki sposób. - Brytyjka obejrzała się ponad ramieniem swojego kochanka. Pocałowała go delikatnie. - A już na pewno nie spodziewałam się, że tak bardzo mi się spodoba.
- Ja też, przy tobie … - brakowało wymownym Tomasso słów. - Amando, jesteś niczym promień słońca - powiedział tuląc ją. Chwilę później ponownie jej kobiecość została sama, opuszczona przez malejącą oraz samoistnie wychodzącą męskość. - Wiesz, nawet nie czuję już naszej zimnej kąpieli - zażartował uwalniają ją ze swych objęć oraz stając z boku przy niej.
- Ja też nie. - Brytyjka zaśmiała się. - Choć… cieszę się, że miałą miejsce. Pewnie inaczej nie byłabym tu teraz i… czy mogłabym tu zostać?
- Przecież wiesz, że nie wypuściłbym cię. Że nie byłbym zdolny cię wypuścić, a gdybyś chciała wyjść wręcz albo błagałbym, żebyś pozostała, albo najpierw porwał gdzieś, a potem dopiero błagał - wyjaśnił - zależnie od okoliczności. Amando, czy zamieszkasz na stale ze mną? Będzie ci łatwiej nadzorować remont - uśmiechnął się filuternie. Oddychał jeszcze ciężko. Widać było, że jego ciało przeżywa jeszcze chwile rozkoszy. Zanikające już i malejące, ale ciągle wspaniałe. - Masz ochotę na wspólną kąpiel? - spytał.
- Ja… - Amanda zarumieniła się aż po czubki uszu. - Chciałabym. Chciałabym tu zostać, nie musieć męczyć się z tym hotelem i jego obsługą.. Mieć ciebie obok i takie chwile… jak najczęściej. - Wzięła głębszy oddech przygotowując się na to co musiała powiedzieć. - Ale najpierw chciałabym ci coś opowiedzieć. Wolałabym.. Byś poprosił mnie o to wszystko gdy się dowiesz, dobrze?
Spojrzał na nią dziwnie.
- Jesteś pod nadzorem Interpolu, albo jesteś szpiegiem, albo, no nie wiem, jesteś kosmitką? - patrzył na nią zupełnie zaskoczony takimi słowami.
- Gorzej…. Jestem pod nadzorem mojego brata. - Amanda westchnęła ciężko. - Może lampka wina?
- Brata? Ale przepraszam, eee nie mów, że jesteś niepełnoletnia … - widać było, że kompletnie nie spodziewał się takiej odpowiedzi.
Brytyjka pociągnęła go za rękę w kierunku kuchni. Wydobyła z szafki dwa kieliszki i wino. Niestety miała problemy z mówieniem na ten temat, a teraz musiała bo od tego zależało czy będzie miała wymarzony dach nad głową. Nalała im obojgu i upiła niewielki łyk.
- Mam prawie trzydzieści lat, nie wiem czy w jakimś kraju uchodzi to za nieletniość. - Odetchnęła czując w ustach delikatną goryczkę.
- Mój brat… ma wobec mnie nie do końca braterskie uczucia.
- Że co proszę … - wypił łyk wina. - Amando, nie wiem do końca, co jest z twoim bratem, ale jeszcze raz proszę cię: zamieszkaj ze mną, bądź ze mną, kochaj się ze mną i przepraszam, ale fuck off z dziwnymi skłonnościami twojego brata. Przecież jest bratem! Sam mam rodzeństwo, brata oraz siostrę. Trzeba być szaleńcem, żeby … - nie dokończył. - Chcę być z tobą i chcę ciebie, czy ty także chcesz mnie i czy chcesz zamieszkać ze mną?
- Chcę, ale zrozum… mój brat nie pozwala mi mieć partnera. Według niego nikt… nikt poza nim nie powinien mieć do mnie dostępu. Jest szalony. Groził moim ex, przekupywał ich. - Amanda wyrzuciła z siebie wszystkie obawy. - On… dysponuje częścią majątku mojego ojca. Ma środki by robić wiele… wiele złych rzeczy.
- Jakiś wariat … - powiedział cicho, jakby do siebie. Czyżby jej poprzedni chłopak, Włoch, właśnie dlatego ją pozostawił. Został przekupiony, czy co.
- Amando - powiedział po chwili - tego co przed chwilą, no wiesz, tego nie da się kupić. Może nie mam Ferrari, ale gdybym sprzedał to palazzo, stać byłoby mnie na McLarena, rezydencję oraz podróże dookoła świata. Ale nie o to chodzi. Nie dam się szantażować nikomu, a już najmniej komuś, kto chciałby rozdzielić z mnie z tobą. Jakby zaś co, potrafię się odgryźć, możesz mi wierzyć. Jeszcze raz spytam: czy zostaniesz ze mną? - widać było, iż jest nieco zdezorientowany oraz zdegustowany postawą brata Amandy. Jakiś wariat, autentyczny wariat, nie zaś normalny, kochający brat. Przecież powinien się cieszyć, jeśli jego siostra kogoś znajdzie, kogoś pokocha, jeśli ktoś pokocha ją. Widocznie powinien się leczyć, jendak tego już nie powiedział głośno. - Pragnę być z tobą, przy tobie, w tobie Amando. Czy pragniesz tego samego? - podszedł do dziewczyny ujmując jej smukłe dłonie.
- Tak… ale Tomasso nie chcę by stała ci się krzywda. - Usłyszał w głosie brytyjki szczerą obawę. - Dobrze mi tu… naprawdę pokochałam to miejsce. - Spojrzała na mężczyznę. Czuła coś do niego, ale nie chciała tego oceniać po drugim dniu znajomości. - Ja.. chciałabym mieć cię obok… w sobie. - Ostatnie słowa wyszeptała tak, że włoch ledwo je usłyszał.
- Mi też dobrze przy tobie … - zawahał się nagle. - Mam pytanie, czy ten twój brat nadzoruje cię sam, czy wysyła kogoś? Masz może jego zdjęcie, albo ewentualnie kogoś, przez kogo działa? - spytał jakby coś zamyślał. Pewnie zresztą tak było.
- Lubi mnie widzieć. - Amanda zarumieniła się, co zdradziło Tomasso, że bart musiał ją dosłownie podglądać. - Ale wiem że ma swoich ludzi. Czasem zatrudniał kogoś lokalnie.. Czasem przysyłał zaufanych ludzi z Anglii. Mam zdjecie… na laptopie ale został w hotelu.
- Wobec tego znajdziemy je później. Wiesz, twój brat może być potężny, ale Wenecja to mój teren. Bat to mała broń, ale są inne sposoby, które potrafią bardzo skutecznie zniechęcić - uśmiechnął się wesoło wręcz, jakby naprawdę pomyślał coś wrednego wobec brata. - To co, jeszcze po łyczku - wzniósł szkło - oraz chodźmy do kąpieli. Nim pomartwimy się później i właściwie, on też nie będzie miał lekko, jeśli spróbuje czegokolwiek.
Widział jak na twarzy brytyjki odmalowała się ulga. Przytaknęła entuzjastycznie i upiła jeszcze łyk wina, po czym odstawiła kieliszek na stół.
- Oddaję się w twoje ręce. - Mrugnęła do Tomasso, czując jak samo to sformułowanie wywołało w niej przyjemny dreszczyk.
- Uważaj, bowiem takie słowa wykorzystam - wesoło parsknął śmiechem. Właściwie dziwnie, siedzieli przy sobie cali goli. I było jakoś normalnie. Nie, stanowczo złe słowo. Było fantastycznie, jakby tak było dobrze. Wprawdzie przez owego brata nastrój na chwilkę opadł, ale udało im się ponownie powrócić. - Chodźmy. Niestety nie mam tutaj wanny na tym piętrze, tylko prysznic, jak widziałaś, ale swobodnie się zmieścimy.
Rzeczywiście kabina była dosyć duża, albo raczej nie tyle kabina, ile część podłogi wykafelkowana, oddzielona szkłem. Podał jej dłoń, ruszyli ku niej. Rzeczywiście bowiem mieli sporo do obmycia. Spać im się nie chciało, pomimo późnej nocy.

Antiquariato Houshang Rachtian Shop był zdecydowanie najbardziej szykownym spośród tych,które mógłby komukolwiek polecić. Mieścił się w centrum obok Placu św. Marka. Stąd ceny miał wysokie, jednak może udałoby się wynegocjować jakąś zniżkę. Antichita' Zanutto Di Vincenzo Zanutto także leżał w centrum, ale był tańszym oraz mniejszym sklepem. Miał jednak całkiem ciekawy zbiór autentycznych staroci sprzed lat. Przeto polecał go turystom, którzy naprawdę chcieli odszukać jakąś prawdziwie wenecką pamiątkę bez gigantycznego przepłacania. Właścicielem był starszy pan przypominający wcielenie Sherlocka Holmesa, zarówno pod względem wyglądu, jak zachowania się, oraz wścibstwa. Trzecim wreszcie był spory antykwariat na ulicy Calle Bande Castello. Nazywał się Luca Sumiti. Akurat ten należał do sieci panny Amandy Kanta. Ta półmurzynka była jedną z najważniejszych bizneswoman. Miała potężne udziały we wszystkich hutach szkła oraz wiele sklepów, gdzie sprzedawano owe wyroby własne. Wśród nich był właśnie ten, oferujący oprócz cudeniek szklanych także szeroki asortyment antyków. Panna Kanta dbała, żeby sklepy jej sieci nie odwalały chałtury, przeto tam można było liczyć na dobry towar. Poszukał przeto telefonów do nich w internecie, usiadł w pobliskiej knajple zamawiajac herbatkę oraz zaczął dzwonić. Wokoło niego nie było zbyt wiele osób, ponadto wybrał miejsce w kącie takie, które zapewniało względną intymność. Mówił także cicho, żeby nie przeszkadzać jeszcze dwójce innych gości lokalu. Byli to dwaj starsi mężczyźni zabawiający się szachami. Właściwie nawet znał jednego, był to signor Zeno Craciatelli, mąż jego gospodyni. Doskonale wiedział, iż Zeno jest namiętnym szachistą, który uwielbiał pojedynki przeciwko dobrym przeciwnikom. Później gospodyni wspominała, iż przechwalał się swoimi wygranymi całe wieczory. Jeśli jednak przegrał, cóż … podawała mu dobre wino uśmierzajacego jego wkurzenie.

Widząc wspomnianego znajomka przewodnik skinął witająco oraz otrzymał taki sam zdawkowy dzieńdoberek. Craciatelli wyjątkowo mocno skupiony był na skomplikowanej partii. Widać dostał jakiegoś mocnego partnera. Doskonale, pomyślał Włoch, który usiadł sobie w kąciku zaczynając dzwonić. Na pierwszy rzut poszła Luca Sumiti.
- Buongiorno - zaczął mówić. - Szukam lustra. Chciałbym, żeby było duże, ponad wzrost człowieka oraz żeby można było je ustawić obok innych antyków. Nie upieram się ani przy formie, ani przy epoce, jednak liczę na coś prawdziwie historycznego.
- Oczywiście signor,sprawdzę, hm, tak - słyszał głos przez telefon - myślę, że mamy coś takiego. Kiedy miałby pan ochotę sprawdzić, obejrzeć?
- Może nawet dzisiaj.
- Doskonale signor, mamy otwarte do 16.00. Jeśli podjąłby pan dzisiaj decyzję, otrzyma pan rabat 5-cioprocentowy oraz specjalny podarunek od firmy. Bardzo warto podjąć więc decyzję zakupu, jeśli tylko panu się spodoba.
- Rozumiem, dziękuję za informacje oraz do widzenia.
- Ci vediamo allora - podowidzeniował także sprzedawca, zaś przewodnik zabrał się za kolejne dwa wybrane sklepy. Sprzedawcy stamtąd również potwierdzili, iż dysponują takim towarem. Szczególnie zachwalał swoje produkty gadatliwy pan z Antiquariato Houshang Rachtian Shop. Mieli otwarte, zapewniali transport, wniesienie oraz tam inne tego typu. Byli również otwarci na negocjacje, wszyscy niemal sklepikarze włoscy byli. Przeto nie była to nowina. Hm, być może rzeczywiście uda się coś ciekawego znaleźć, pomyślał. Potem zaś zastanawiał się na sytuacją Amandy. Była dziwna, albo raczej jej szalony braciszek był dziwny. Przecież Amanda była jego siostrą! Właściwie powiedzmy, szalona namolność stanowiła chorobę psychiczną, człowiek ów powinien się udać do jakiegoś psychiatry. Ech, dziwna rodzina. Dumając sobie oraz telefonując czekał na sygnał Amandy.

Amandę w tym czasie czekało trudne i czasochłonne tłumaczenie się za spóźnienie. Rosso czekał na nią w tym gabinecie co zwykle.
- Panno Sinclair. - Powitał ją uśmiechem ale po chwili dodał. - Słyszałem, że arystokracji wypada się spóźnić, ale godzina to chyba dużo.
- Wybacz profesorze, wyszły… niespodziewane okoliczności. - Amanda zajęła miejsce po drugiej stronie biurka i znów poczuła się znów jak student.
- Męskie okoliczności. - Rosso postukał palcem w bok swojej szyi, a Sinclair od razu zrozumiała o co mu chodzi. W to miejsce całował ją Tomasso. Pewnie zrobiła się malinka. Zawsze miała delikatną skórę.
- Przepraszam. - Potulnie pochyliła głowę.
- To nic. - Rosso machnął ręką i rozmarzył się na chwilę. - Ja w twoim wieku…. Mam nadzieję, że to dobry chłopak.
- Tak profesorze.
- To teraz mi opowiedz o twoim przedmiocie.
Zaczęła się długa i mimo pozytywnego nastroju ciężka rozmowa. Rosso pokazał jej salę wykładową i oprowadził po uczelni, którą i tak znała, więc gdy po dwóch godzinach zadzwoniła do Tomasso była wykończona i zupeĺnie zapomniała o lustrze, seksie i swoim bracie.
Telefon Włocha zadzwonił.
- Hej… skończyłam.
- Świetnie, także udało mi się coś znaleźć. Jestem w kawiarni obok. Jeśli poczekasz momencik, zaraz będę przy wejściu. Pędzę.
Właściwie jeszcze mówiąc do ukochanej ruszył zapłacić za herbatę oraz szybko pomaszerował do bramy na uniwersytet. Amanda czekała tam na niego ściskając w dłoniach torbę z laptopem. Wyglądała i czuła się zmęczona.
- Oznaczyłeś mnie. - Uśmiechnęła się i odchyliła głowę, eksponując coraz czerwieńszą malinkę na szyi.
- Ach - trochę głupio mu się zrobiło. - Starałem się uważać - przyznał całując dziewczynę na powitanie - ale … muszę powiedzieć, że znalazłem lustro, albo raczej trzy antykwariaty, gdzie potwierdzono mi lustra do sprzedania - szybko wprowadził kolejny temat. - Jeśli teraz ruszymy, to obejdziemy wszystkie trzy, zjemy obiadek oraz jeszcze zdążymy spokojnie po drodze zanieść torbę do domu, potem idąc zwiedzać palazzo, chyba, ze sobie dzisiaj darujemy … po prostu zjemy obiad, chwile odpoczniesz - popatrzył na nią uważnie - później pójdziemy pozwiedzać?
- Jestem bardzo ciekawa tej wycieczki, przewodników… może uda mi się zdrzemnąć w międzyczasie? - Amanda ujęła go pod ramię i dodała dużo ciszej. - Byłam… nawet odrobinę dumna z tej malinki.
- Ja też - nagle przyznał, ale widać było, iż mówi szczerze. Faktycznie jego usta pozostawiły znak na jej szyi, tak jak oznaczenie: “ona jest moja”. Oczywiście mężczyzna był bardzo zadowolony, choć trochę głupio było mu na samym początku. Przypuszczał bowiem, że Amanda miała jakiś problem, jednak skoro była dumna … mógł pławić się w swojej męskiej dumie także. - Wobec tego chodźmy. Prześpisz się w palazzo - wziął od niej torbę. - Naprawdę prześpisz. Ostatecznie nie spałaś wiele - co było prawdą. Bowiem ile, trzy godziny? - Chodźmy kochanie - ruszyli do domu.
Gdy usiedli wtuleni w siebie w tramwaju wodnym Amanda przymknęła oczy wyraźnie odpoczywając. Tomasso za to widział zerkające w ich stronę spojrzenia. Blond dziewczyna wyraźnie przyciągała uwagę.
- Utulisz mnie do snu? - Szepnęła cicho, najwyraźniej wyobraźnią już będąc pod ciepłą pierzyną.
- Utulę, bardzo ciepło kochana moja - powiedział cicho. - Wytrzymaj jeszcze chwilkę - choć fajtycznie nie było lekko. Motorek łodzi bowiem lekko szemrał, woda pluskała nieco, zaś łódź się troszeczkę wahała, niby bujany fotel. Doskonałe warunki do spania. Ale też nie mieli długiej drogi. Centrum Wenecji wszędzie dawało bliskie dojście. Własciwie dotarliby nawet piechotą, gdyby chcieli, ale powoli nawet wodny tramwaj dotarł. Głośny gwizdek przerwał ciszę informując, że zbliżają się do przystanku.
- Nasz - wyszeptał mężczyzna.
- Yhym. - Amanda niechętnie otworzyła oczy i przeciągnęła się na tyle na ile pozwalał jej tłok i wąska ławeczka. - Udało mi się napisać maila gdy siedziałam u profesora. W sumie dwa… - Podniosła się z miejsca tak jak wszyscy chcący wysiąść pasażerowie. - Drugi do jednej ekipy remontowej, z którą kiedyś współpracowałam. Może zrobiliby nam dach po sylwestrze.
- Dach, kochanie, to duże koszty, ale … trzeba faktycznie naprawić dach - przyznał. - Hm, nasza umowa co do mieszkania darmowego obejmuje kilka lat - powiedział sprytnie - przedłużmy ją za dach na jeszcze kolejne - uśmiechnął się do niej pomagając wyjść na ląd, albo raczej na niewysoki trotuar trochę nad linią wody. - Chodźmy. Położysz się, zrobię ci ciepłą herbatkę oraz przytulę.
- Brzmi jakbyś chciał mnie usidlić w swoim palazzo. - Amanda dała sobie pomóc i poprowadzić w kierunku domu. Bo nagle pomyślała, że może rzeczywiście udało się jej odnaleźć dom. - Remont niższych pięter trochę potrwa, a będzie szybszy gdy w pałacu będzie sucho… herbata brzmi cudownie.
- Hm, wiesz, mój honor nie pozwala mi przyjąć takiego prezentu bez przedłużenia umowy … dobra, odgadłaś, pragnę cię usidlić - przyznał. - Jak u profesora, udało się porozumieć?
- Trochę sobie żartował ze mnie, że złapałam włoską gorączkę. - Amanda mrugnęła do mężczyzny. - Ale tak. Udało nam się wszystko ustalić.
- Doskonale, pamiętam, że profesorek potrafił niekiedy zażartować. Lustra możemy obejrzeć po Nowym Roku. Jutro sylwestrowa niedziela, pojutrze Nowy Rok poniedziałek. Wtorek już będzie normalny, możemy wszystko pozałatwiać - tak rozmawiając doszli do palazzo Viscontiego.
Amanda przytaknęła i dała się poprowadzić na górę. Przy kuchni już czekały na nich jej walizki, ale dziewczynie zależało tylko na znalezieniu się w łóżku. W sypialni zdjęła z siebie wszystko aż do bielizny i tak padła na łóżko. Tomasso uśmiechnął się. No tak, w tej sytuacji nie było sensu robić herbaty. Sen był dla zmęczonej Amandy najważniejszy. Sam zrzucił także ubranko, przykrył ją kocykiem oraz przytulił. Właściwie nie miał ochoty na spanie, ale co innego usnąć, co innego poleżeć obejmując ukochaną kobietę. Leżał przeto, cieszył się wspólną radością postanawiając obudzić ją mniej więcej o pół do czwartej. Do palazzo, które mieli odwiedzać było maksymalnie dziesięć minut, więc powinno wystarczyć na przygotowanie. Właściwie myślał o wniesieniu z kuchni jeszcze walizek ukochanej, jednak, cóż, te mogły poczekać. Priorytetem było utulenie do krzepiącej drzemki. Gdy leżał usłyszał że na telefon znajdujący się w torbie na laptop Amandy przyszły jakieś wiadomości. Chwilę później usłyszał też pukanie do drzwi swojego mieszkania.
- Tomasso?! - Głos gospodyni poniósł się po pokojach.
- Taaak - właściwie bardziej wyszeptał, niźli powiedział głośno. Nie chciał budzić dziewczyny. Ruszył się zakładając po drodze spodnie oraz bambosze. Podszedł otwierając drzwi. - Dzień dobry signora Craciatelli, cóż się stało takiego?
- Przygotowałam obiad. Widziałam, że masz gościa i byłam ciekawa czy zjecie. - Gospodyni zerknęła do pokoju i choć zrobiła to dyskretnie na pewno zauważyła leżącą na kuchennym krześle sukienkę.
- Dziękuję pani, naprawdę bardzo dziękuję - Polenta Craciatelli była bardzo dobrą, choć wścibską osobą. Wcale nie zdziwiłby się, gdyby jednym z powodów zrobienia obiadu była ciekawość. Jednak przy całym swoim wścibstwie nie krzywdziła nikogo oraz nie plotkowała. - Hm, przedstawię pani później moją dziewczynę - wyjaśnił uchylając trochę tajemnicy. - Nosi imię Amanda.
- Amanda, ładnie, to jak, zjecie?
- Czy mogłaby pani zostawić do odgrzania ... Amanda zdrzemnęła się.
- Ach tak.
- Nie chciałbym jej teraz budzić, a potem wychodzimy. Przepraszam.
- Ech nie ma po co, więc zjedzmy to na kolację. Mój mąż dzisiaj gra cały wieczór w szachy, więc i tak będę tutaj. Jak wrócicie, dajcie znać, to przygotuję. Tylko nie jedzcie wcześniej nic obfitego - podkreśliła mocno. Gdy przytaknął jeszcze raz zerknęła na pokój i się pożegnała.

Dokładnie o wyznaczonej porze Tomasso zbudził swoją Śpiącą Królewnę pocałunkiem.
- Amando, kochanie, już pora wstawać.
Brytyjka przeciągnęła się w jego ramionach, odkrywając, ubrane jedynie w czerwoną bieliznę, ciało. Uśmiechnęła się do Włocha obejmując go wokół szyi.
- Cześć… przepraszam, że tak padłam. - Pocałowała go delikatnie w usta.
- Byłaś zmęczona, buziak natomiast jest najlepszy na wszystkie przeprosiny, ale teraz - objął ją mocno całując jeszcze mocniej - mamy pół godziny do odwiedzin palazzo. Musimy wyjść za 20 minut. Czyli do boju! - wezwał żartobliwie gromko. - Jeśli masz ochotę, zrobię jeszcze herbatkę wcześniej.
- Z przyjemnością się napiję. - Amanda wstała z łóżka, a Tomasso zobaczył, że jej ciało pokrywa więcej niż jedna malinka. - Moje walizki dotarły?
Biorąc pod uwagę malinki musiał kąsać jej ciało niczym gepard gepardzicę podczas rui. Ale nie czas było na gepardy, herbata musiała być przygotowana.
- Tak widziałem je, stoją w kuchni obok krzesła. Nastawiam wodę i przyniosę, a ty, cóż, masz 20 minut na wszelkie przygotowania oraz wypicie herbatki - jeszcze posłał jej całuska wyskakując. Ruszył do kuchni włączając elektryczny czajnik. Kurde, pusty, no prawie. Jeszcze przecedził więc wodę przez filtr oraz nalał do czajnika. Szczęśliwie elektryczne były bardzo sprawnymi urządzeniami. Potem ruszył po walizki.
Znalazł je bez trudu, a gdy wrócił zastał Amandę stojąca przy oknie, opierającą się o parapet, wypiętą… w samej bieliźnie. W świetle zachodzącego już o tej porze słońca widoczek wydawał się pociągający i niemal magiczny. Stał się jeszcze bardziej kuszący gdy obejrzała się przez ramię i uśmiechnęła do niego.
- Zalałam herbatę. Zaraz powinna być gotowa.
- Mamy już tylko 10 minut - powiedział bardziej samemu sobie, niż Amandzie. Przyczyna była wiadoma. - Jesteś obłędnie piękna, moja panno - przytulił się do niej zastając za plecami oraz obejmując od tyłu.
- Ubranie się zajmie mi sekundę… może weźmiemy herbatę w termosie? - Amanda obejrzała się na okno. - Gdy na mnie patrzysz w ten sposób… jest to potwornie podniecające.
Dziewczyna przyprawiała go właśnie o istną kołowaciznę tak cudownie mówiąc. Doskonale wyczuwał, jak przyśpieszył jego puls.
- Herbatę możemy, choć możemy też kupić, zaś tą przerobię później na mrożoną.
Amanda obróciła się w jego ramionach. Czuł jej gładką skórę pod palcami, to jak jej pupa i biodra otarły się o jego powstającą męskość. Zarzuciła mu ręce na ramiona obejmując go wokół szyi.
- Wspominałeś, że nie muszę się ubierać elegancko, prawda?
- Nie musimy elegancko, ale jednak coś więcej, niż … części stroju, które chciałbym pozostawić jedynie dla siebie - jej ruch pobudził męskość, jednak tak naprawdę całe ciało Tomasso nagle zareagowało gwałtownym uderzeniem podniecenia. - Czy pięć minut wystarczy na szybki … - budziła pożądanie kochanka swoją urodą oraz namiętnym seksapilem. - Amando, pragnę ciebie - wyszeptał - najwyżej będziemy biegli …
- Najwyżej… - Amanda pocałowała Włocha namiętnie przywierając do niego całym ciałem. Miała na niego ochotę. Jeszcze raz… i jeszcze… zachłysnąć się tym co działo się między nimi.
Dziewczyna była gorąca. Podniecenie przejęło nad nimi władanie i Tomasso, który nienawidził się spóźniać, machnął ręką na godzinę spotkania. Oszołomiony wręcz sytuacją nawet nie chciał iść do łóżka czując, że po prostu nie wytrzyma.

- Amando ... - dziewczyna została posadzona na stoliku, potem ułożona na plecach tak, iż jej nogi ułożyły się na barkach chłopaka. Wtedy tylko wystarczyło pociągnąć majtki oraz zsunąć własne oraz spodnie. Tomasso był wręcz wydarzeniami ogłuszony. Poruszał się niczym podczas transu układając kobietę, rozbierając oraz gwałtownie wchodząc męskością,która wręcz wyskoczyła niczym na sprężynie, kiedy tylko opuścił dolne części stroju. Chciał jej, pożądał jej, pragnął się z nią kochać, posiąść ją. Jego spojrzenie skrzyło, puls walił, zaś biodra zaczęły szybko poruszać się wciskając męskie żądło ku jej wilgotnej jamce.
Znowu ją zaskoczył, znowu miejscem w którym to robili. Dała się zanieść na stół i wpatrując się w kochanka nawet nie zauważyła gdy znalazł się w jej wnętrzu. Brytyjka chwyciła się krawędzi stołu gdy Tomasso zaczął ją atakować. To było niesamowite czuć chłód blatu pod plecami, przesuwać się delikatnie po nim, czuć jak piersi poruszają się, falują, mieć nogi na jego ramionach…. Mieć jego w sobie. Jęknęła głośno dochodząc aż nazbyt szybko oszołomiona całą tą sytuacją. Jej palce wbiły się w blat stołu tak, że aż pobielały jej knykcie.

[MEDIA]https://images.fineartamerica.com/images/artworkimages/mediumlarge/1/orgasm-anna-iourenkova.jpg[/MEDIA]

Mężczyzna natomiast aż głośno krzyknął w momencie, kiedy ciepło jego ciała wystrzeliło ku jej głębinie uderzając tysiącem malusieńkich kropelek. Oddychał ciężko.
- Amando ...
Uniósł ją do pozycji siedzącej mocno przytulając. Nie mówił nic więcej, po prostu tulił.

Pocałunek, długi, namiętny, dopełniający to, co przed chwilą się działo pomiędzy nimi. Pocałunek …

[MEDIA]https://i.etsystatic.com/7902640/r/il/19b8de/1060366251/il_570xN.1060366251_m670.jpg[/MEDIA]

Chwile później, ubrani już, biegli na spotkanie. W drugim palazzo. Nie było szansy, żeby zdążyć na pierwsze. Amanda jeszcze po rodze dopinała płaszcz i upewniała się czy ma wszystko w torebce. Czuła się dziwnie gdy nogi delikatnie uginały się przytłoczone ostatnimi wydarzeniami. Na szczęście i tak zdążyli do pałacu przed resztą wycieczki.

[MEDIA]https://www.venetoinside.com/files/images/hidden_treasures/veneto/2017/casa-tintoretto-venezia.jpg[/MEDIA]

Stanęli przed piękny, znaczy kiedyś pięknym, obecnie zaniedbanym palazzo, który na wysokości pierwszego piętra miał zamieszczoną niewielką figurę Herkulesa trzymającego maczugę. Było to dom słynnego malarza, ucznia Tycjana Jacopo Robusti, zwanego Tintoretto. Malarz mieszkał tutaj wraz ze swoją rodziną. Później wszakże rozmaite losy palazzo sprawiły, iż obecnie wyglądał fantastycznie na zewnątrz, ale wewnątrz dopiero miał być poddany odpowiedniej odnowie. Chwilowo został zrobiony tak, że się nie walił, właściwie można było bezpiecznie chodzić po piętrach oraz schodach wzdłuż obdartych, podniszczonych ścian.

- Wobec tego może zrezygnujmy ze wspomnianego grzanego winka. Wracajmy do siebie? - pocałował dziewczynę ponownie - Amando, co ty na to? - widać było doskonale jego rozochocenie, zaś przytulona Brytyjka czuła niewielką wypukłość na spodniach swojego chłopaka. Szczęśliwie jeansy sztywne wszystko przytrzymywały we względnie jakimś porządku.
- Może zrobimy je w… - Amanda wzięła głębszy oddech. Nadal nie była pewna na ile może pozwolić. Jaką zażyłość może dopuścić Tomasso. - Może zrobimy je w domu? - Znak zapytania na końcu brzmiał niemal donośnie i wyraźnie wskazywał nawet nie tyle na temat wina, co tego czy może nazwać palazzo swym domem.
- Wobec tego w domu. Chodźmy szybciej, bo nie mogę się doczekać wina oraz ciebie. Przede wszystkim ciebie. Tylko ciebie, wino niechaj będzie miłym dodatkiem - nagle wyobraził sobie, iż wylewa z kieliszka na jej nagie ciało oraz spija je. - Kocham cię - pociągnął dziewczynę najkrótszą drogą do palazzo Visconti.
Amanda już chciała spytać czy mają wszystkie składniki, ale ugryzła się w język. Jej kochanek już był w innym świecie, a ona miała ochotę do niego dołączyć. Cóż, mieli wino. To niewątpliwie trzymał w lodówce, natomiast reszta? Jaka reszta ...
- Amando ... niczym dwie błyskawice przemknęli ulicą.
- Amando ... - otwarli drzwi palazzo.
- Amando ... - wbiegli na piętro do sypialni. Amanda ledwo nadążała ciągnięta za dłoń przez Włocha.
Tomasso już dobiegając zaczynał zdejmować z siebie rzeczy. Póki co jedynie te wierzchnie, kurtkę, sweter ora T-shirt. Dobiegł do sypialni już w połowie goły. Ostatecznie podczas biegu ciężko zdejmować buty czy spodnie. Amanda przyglądała się temu lekko zaskoczona ale i podekscytowana. Powoli zdjęła płaszcz i odwiesiła go w korytarzu, po czym ruszyła po ścieżce ubrań za swoim kochankiem. Zatrzymała się w drzwiach sypialni obserwując Tomasso. Tylko jednak momencik, bowiem Włoch pociągnął ją za sobą. Pobiegli do łóżka i tak jak stali upadli na nie. Amanda pewnie pierwszy raz była jednocześnie gwałtownie całowana oraz rozbierana. Wszystko mogło wydawać się jakimś szaleńczym fleszem. Lekka malinka szyi była właściwie niczym przy tym szturmie na jej ciało. Czuła, jak mężczyzna niemal rozrywa jej bluzkę. Jakimś sposobem ocalała odrzucona gdzieś na bok. Leżała na plecach, leżała na brzuchu … poczuła jak jej stanik jest zdejmowany. Zębami! Potem jeszcze spodnie i majtki. Język mężczyzny wwiercał się w nią, usta pochłaniały.

[MEDIA]http://s1.1zoom.net/big0/555/Painting_Art_Breast_Naked_Brown_haired_528184_1076 x1024.jpg[/MEDIA]

Wreszcie piękna i kompletnie naga widziała, jak on sam zdziera z siebie resztę ubrań, potem zaś po prostu niemal rzuca się na nią. Jakby gwałtownością pragnął zastąpić każdą minutę, którą musieli czekać, nimże dotarli do siebie oraz mogli się wreszcie poświęcić sobie.
Amanda mimo podniecenia które już nie pozwalało jej myśleć, a może właśnie przez nie, roześmiała się, sprawiając, że jej ciało zafalowało.
- Wygląda… jakbyśmy nie robili tego kilka tygodni… albo i lat.- Objęła kochanka nogami, zachęcając go do ataku.
- Tak, lat - mruknął bowiem słowa jej dotarły do jego uszu oraz myśli. - Wielu lat.
Nie czekał ani chwili, nie pieścił dodatkowo, jakby gra wstępna już była za nimi przeprowadzona podczas biegu oraz szybkiego zdzierania ubrań. Kocham cię, pragnę cię mówiło jego ciało, szczególnie zaś napięty penis, który ociekał jasnymi kropelkami soczku. Amanda otwierała się, jej kochanek zaś skorzystał z tego otwarcia ... Mocne pchnięcie posłało do boju jego włócznię, która wraziła się głęboko w jej najintymniejszą część ciała.
- Ach - jęknął czując, jak przesuwa się w niej, jak mięśnie ich ciał zaczynają się mocować. Ona zaciskała się, on zaś rozpierał. Wspólnie tworząc najbliższą bliskość.
Włoch dotarł do jej końca, ale nie zatrzymał się ani momentu. Czując, jak ich ciała się zwarły, jak jego jajeczka dobiły do podstawy jej kwiatu, natychmiast wycofał się, ażeby jeszcze szybciej zaatakować. Tak bez przerwy. Rety, zazwyczaj to trwało dłużej, ale teraz czuł, że sie nie może powstrzymać, ze po prostu nie da rady. Był podniecony jak młody dzieciak na pierwszej seksualnej randce. Jej twarz ... jej falujące po każdym pchnięciu piersi, wreszcie otwarta kobiecość, mocno opinająca się na jego męskości. Oddająca się, biorąca, dająca ... Zerkał, jak penis wnikał w nią, jak ich intymne włoski zwierały się podczas największego zbliżenia obojga ciał ...
- Amandaaa - jęknął po kolejnych kilkunastu ruchach - zaraz dojdęę ... - zaraz dojdęęęęę w tobie, chciał powtórzyć, ale nie mógł. Dyszał coraz ciężej, zaś nieskoordynowane pchnięcia były coraz mocniejsze.
- Ooooo taaak ... - wyrzucił z siebie słowa, zaś jego nabrzmiała, rozedrgana męskość zawtórowała mu wystrzeliwując jasnoblady ładunek, a potem jeszcze kolejny, jeszcze ... choć każdy następny nieco mniejszy, ale jeszcze parę kolejnych ruchów w niej sprawiło, iż kolejne porcje wytrysku dostały się do jej kobiecego kwiatu.

[MEDIA]https://static1.squarespace.com/static/50646230c4aa52b531c33f58/t/533ec80ce4b0ba34df9bfd16/1431006300536/AM.FemaleOrgasm.Entry1.jpg[/MEDIA]

Tomasso jeszcze przez chwilę poruszał się w niej, jeszcze jego biodra wykonywały kolejne pchnięcia, ale te były powoli coraz słabsze, aż wreszcie kompletnie znieruchomiały, zaś wyczerpany mężczyzna przytulił się do swojej ukochanej. Amanda objęła go czując jak jej ciało drży. Nie doszła. Cały ten akt był zbyt gwałtowny… zbyt szybki. Widać jednak Tomasso tego potrzebował. Delikatnie gładziła jego włosy dając mu odpocząć w swoich objęciach i mając nadzieję, że jej własne wygłodniałe ciało nieco się uspokoi.
- Chyba to właśnie nazwać można południowym temperamentem. - Ucałowała go czule, starając się powstrzymać kolejny dreszcz, który przeszedł jej ciało. Ku jej jednak, zapewne, zdziwieniu, uczuła, iż mężczyzna ponownie zaczyna się poruszać. Był wewnątrz niej, leżał, jego penis się skurczył, ale nie na tyle, żeby wypaść stamtąd. Chwilę jakby się mobilizował, wypoczywał, ale po chwili poczuła ponowne drgnienie bioder mężczyzny.
- Jesteś pięknem ... - powiedział cicho przepełnionym emocjami głosem. Poruszał sie leciutko, bardzo lekko, inaczej jego miękka końcówka wypadłaby, jednak dziewczyna czuła że to co jest wewnątrz niej, powolutku twardnieje, zaś Włoch zaczyna ruszać się troszeczkę śmielej oraz uśmiechać, prosto twarzą w jej urodziwą twarz.
- Tomasso? - Brytyjka jęknęła zaskoczona, a Włoch poczuł jak jej wygłodzone ciało zacisnęło się na nim. Czuła jego męskość pływającą w jej wnętrzu, nabierającą z każdym ruchem wigoru i wiedziała, że nieubłaganie zbliża się do szczytu. Tomasso był trochę wolniejszy. Jakby nie było, on wszak przed chwilą dotarł do szczytu. Ale też dlatego mógł dać jej szaloną przyjemność przedłużając zabawę.
- Piękna moja, najpiękniejsza - szeptał czując, iż jest coraz bardziej gotowy. Jego miecz nabrał już odpowiedniego kształtu i twardości, ślizgając się w jej pochwie. Czuł jak Amanda mocno reaguje. Jej ciało przyspieszało. Drżało, ściskało się na jego męskości. Pobudzała go mocno, ciągle mocniej. Nie myślał, że dojdzie ponownie tak szybko, ale dziewczyna była najwspanialszym afrodyzjakiem. Nigdy tak nie reagował! Tymczasem wspólnie kochali się niemal non stop nie mając wcale dosyć.
- Amanda, docho ... - jego biodra przyspieszyły uderzając mocniej. Czuł, iż raz po raz atakował swoją purpurową końcówką jej tylną ściankę pobudzając ciągle. - Ama ... - wystrzelił, ponownie wystrzelił. Czuł jak jego nasienie zbiera się na dole, jak daje cudowną, męską przyjemność, jak wreszcie jego penis zaczyna się spinać niby koń wyścigowy, aż wreszcie startuje wyrzucając setki kropel.
Niemal nie widział jej twarzy. Jedynie zarys, tak bardzo uderzyła go rozkosz, która pędziła od podbrzusza przez resztę. Było cudownie, cudownie, cudownie … W tym szaleństwie orgazm Brytyjki zdawał się być jedynie delikatnym naciskiem na jego męskości, odrobinę głośniejszym okrzykiem. Amanda poczuła jak mocny impuls przeszedł jej ciało unosząc nim, a potem rzucając o poduszki. Jej wnętrze było wypełnione spermą Tomasso, która przelewała się przy najmniejszym ruchu, wypływała gdy tylko nieco się wysunął. Nawet nie zauważyła gdy jej dłonie zacisnęły się na własnych piersiach. Teraz leżała odrobinę speszona własną reakcją i tym do jakiego stanu została doprowadzona.
- Tomasso… - Szepnęła cicho imię kochanka powoli puszczając swoje piersi.
- Amanda ...
Był jeszcze w niej, choć powoli wysuwał się pomniejszony już.

[MEDIA]https://portofembarkation.files.wordpress.com/2011/01/tantric-art-of-the-sexual-heart.jpg[/MEDIA]

Nie mniej, jeszcze wszystko nie przeminęło, jeszcze pomniejszone fale rozkosznych dreszczyków tańczyły wewnątrz ich rozgrzanych ciał. Powoli jednak szaleństwo przemieniło się we wspaniałą rozkosz, taką dającą radość, lekkość oraz spokojniejszą już falę czystej przyjemności.
- Amanda, jesteś ... niezrównana - powiedział wreszcie schodząc z niej oraz układając, lub raczej uwalając się obok. Głęboko wzdychał trzymając jej smukłą dłoń swoją męską dłonią. - To wręcz niepojęte. Czuję się wiesz, absolutnie fantastycznie.

Brytyjka przewróciła się układając się na mężczyźnie. Poczuł jak jej biust dociska się do jej piersi. Jak wypływające z jej wnętrza ich wspólne soki spływają po jej udzie i skapują na jego nogę. Amanda drżała od tych nietypowych doznać, rumieniąc się przy tym.
- Nie.. nie jestem dla ciebie nudna? Nie mam jakichś fantazji i… jestem odrobinę opieszała w tym wszystkim. - Jej długie palce przesunęły się po jego wardze, która jeszcze niedawno całowała jej rozpalone ciało. Teraz zaś objęły smukłe palce dziewczyny całując, później zaś obejmując wargami, tak że ich końcówki znalazły się wewnątrz ust. Poruszał wargami tak, jakby wciągał je oraz po chwili puszczał. Amanda przyglądała się tej zabawie jak zahipnotyzowana. Widziała swoje wargi obejmujące coś zupełnie innego niż palce.
- Amando ... - wreszcie rzekł po chwili takiej zabawy. Uśmiechnięty do niej oraz spoglądający roziskrzonym okiem. - Czy ja wyglądam, jakbym był znudzony? Jesteś nie tylko piękna, ale pobudzasz mnie do rzeczy, o których nie myślałbym wcześniej. Nigdy przedtem nie czułem się tak jak przy tobie cudowna moja. Nie chcę, żebyś specjalnie wymyślała jakieś fantazje, ale jeśli wspólnie wykombinujemy coś ciekawego, coś co dostarczy jakichś nowych doznań, wtedy spróbujemy. Hm, chyba że chciałabyś, no wiesz, porozmawiać, na co miałabyś ochotę, co mógłbym uczynić dla ciebie oraz oczywiście dla nas? Naprawdę chciałbym …
- Na razie chciałabym zrobić nam wino… - Amanda uśmiechnęła się czule i pocałowała czubek nosa mężczyzny. - Muszę chwilę ochłonąć, a pijąc coś ciepłego możemy porozmawiać. Co ty na to?
- Bardzo chętnie. Uff, zgrzałem się. Zrób proszę wino. Wskoczę pod szybki prysznic, dosłownie 5 minutek, dobrze?
- Oczywiście. - Amanda ucałowała go raz jeszcze i ruszyła zupełnie naga do kuchni. Musiała przyznać, że wilgoć wypływająca z jej wnętrza przyjemnie drażniło jej ciało. W lodówce udało się jej znaleźć połówkę pomarańczy, a w jednej z szafek przyprawy i wino.

Nucąc zabrała się za robienie grzańca kołysząc przy tym biodrami w rytm słyszanej tylko dla siebie muzyki. I taką ją zobaczył gdy wrócił roztańczoną, nalewającą do kubków gorące wino. Zupełnie nagą, z włosami zmierzwionymi po ich wspólnych igraszkach. Właśnie, mrrrrr ... kobieta chciała, żeby spokojnie pili wino, porozmawiali, tymczasem ... była prowokacyjna, jakby nigdy nic innego nie robiła. Jej ciało iskrzyło namiętnością, taniec kojarzył się z szaleństwami pradawnych bachantek podczas Dionizjów. No tak, mieli wino, jak wtedy, jeszcze tylko brakowało, żeby sobie nieco wypili, żeby zaszumiało, żeby stracili resztę swojej siły woli oraz jakiejś osobistej kontroli.
- Amando - powiedział głęboko zaskoczony, bardzo pozytywnie - jesteś niczym piękna na obrazach Caravagia. Jeszcze więcej takich cudów, a zamiast pić wino, wypiję twoje piękno.
Brytyjka zarumieniła się co tylko dodało jej uroku. Postawiła na stole dwa kubki z parującym aromatycznym płynem.
- Mieliśmy porozmawiać. - Pokazała mężczyźnie język, co wcale nie wyglądało zachęcająco.
- Tak pamiętam, porozmawiać - przyznał oglądając sobie jej język. Jednocześnie zastanawiał się, czy to wyciągnięcie języka było znakiem, że coś zepsuł, czy po prostu zabawą. Ech, trochę się pogubił, ale usiadł spokojnie przy swoim kubku. Jednak powoli docierało, że to było takie sympatyczne zażartowanie, przeto przestał kombinować oraz po prostu uśmiechnął się. - Za co pijemy i no wiesz, porozmawiajmy kochanie.
- Musi być powód? Miałam ochotę na coś ciepłego. - Amanda upiła łyk grzańca uśmiechając się do swojego kochanka.
- Wiesz kochanie, podobno brak powodu stanowi najlepszy powód jaki zna cała wspaniała ludzkość, haha. Wobec tego po prostu pijmy - spróbował. - Hm, czuję pomarańczę - stwierdził - dobre, dobre - wypił solidny łyk, ale pijąc zerkał na nią bardzo tak słodko.
- Jestem przyzwyczajona, że do grzanego wina dodaje się cytrusy… - Amanda cieszyła się smakiem wina i widokiem, który miała przed oczami. Osobą, która nagle stała się jej bardzo bliska. W końcu czuła się trochę jak w domu. Chciana… rozpieszczona. Wino na pusty żołądek nawet mimo tego, że nieco alkoholu wyparowało, zaszumiało jej w głowie. - Byłam ciekawa czym masz jeszcze jakieś… fantazje? - Podniosła na niego nieco speszona.
Właściwie niemal zakrztusił się, kiedy tak się odezwała, no bo miał, ale no kurczę, nie był Casanovą i dla niego Amanda też była taką pierwszą kochanką na 100%. Jego wcześniejsze przygody, owszem, pewnie były bogatsze od niej, ale też niezbyt przeto … krępował się. Widziała pewnie, jak nieco policzki mu poczerwieniały, na szczęście mocne wytrawne wino było dobrym sojusznikiem przy takich rozmowach.
- Nooooooo mam, ale … chcesz usłyszeć? - powiedział trochę niepewnie.
Amanda przytaknęła upijając więcej wina.
- Przyznaję, że… moje życie w tym zakresie było dosyć ubogie, ale gdy mi opowiadasz… wiesz moja głowa… wyobrażam to sobie. - Brytyjka opuściła wzrok, przez chwilę zbierając odwagę. - Wierzę… że jeśli.. Jeśli się oswoję w myślach… to za jakiś czas… moglibyśmy.
- Mówiąc … właściwie mówiąc, to moje też nie można zaliczyć do bogatego iiii wiesz, tooo co no, czego bym kiedyś pragnął to też raczej kwestia wyobraźni. Nie wiem, czy to byłoby miłe, czy może mniej, ale chciałbym kiedyś spróbować … choćby … - wahał się - pozycji 69 - wypalił. - No wiesz, kiedy pieścimy się nawzajem naszymi ustami … wiesz gdzie - kurde, chyba w dobie internetu wszyscy wiedzieli. Nie wierzył, żeby Amanda kompletnie nie interesowała się choćby jakąś teorią. Rumieniec, który się powiększył wskazywał na to, że chyba się interesowała. Przytaknęła ruchem głowy dając znać, że wie o czym mężczyzna mówi i pozwoliła mu kontynuować. - Albo … na przykład nooo wiesz, od tyłu … - widział to tylko na filmach porno, ale jakoś wydało mu się to pociągające, jako możliwość wzbogacenia jeszcze tego, co robią - … albo gdzieś, tutaj nie chodzi o sposób, ale gdzieś na samotnej wyspie, wśród palm, gdzie jestesmy tylko we dwoje oraz możemy się kochać wśród przyrody - opowiadał jej swoje marzenia patrząc na sufit. - Aaaaa tyyy … miałabyś jakieś?
Amanda dopiła swoje wino słuchając go i teraz wpatrywała się w mężczyznę rozpalonym wzrokiem. OPuściła wzrok i odezwała się cicho.
- Gdy ssałeś moje palce… wiesz… to jak mnie całowałeś tam na dole. Nigdy nie doświadczyłam czegoś takiego i chyba… - SPojrzała na niego spod zasłony długich rzęs. - … chciałabym się odwdzięczyć.
Trochę go zaskoczyła.
- Wiesz kochanie, tutaj nie ma mowy. Jakakolwiek wdzięczność. Wiesz robiłem to bo chciałem, żeby było ci przyjemnie, ale mi też było, bardzo. Noooo dla mnie to coś prawdziwie wspaniałego. Całować cię, pieścić cię, cieszę się mogąc tak właśnie właśnie ...
- Ale ja jestem wdzięczna. - Amanda weszła mu w słowo. Zobaczył jak podnosi się ze swojego krzesła i podchodzi do niego. - Czy mogłabym? Nie mam doświadczenia, ale chciałbym spróbować.
Tylko, że skołowany umysł Tomasso niezbyt wiedział, czego chce, jednak wszystkiego by jej przychylił, żeby tylko sprawić jej przyjemność. Skinął tylko twierdząco.
- Kochanie, jestem do twojej dyspozycji.

Szybko się wtedy domyślił. Amanda przyklęknęła przed jego krzesłem i delikatnie rozchyliła jego nogi by swoją twarz przybliżyć do jego męskości. Poczuł na swojej skórze jej gorący język.
- Jakbyś… mógł mi doradzić… mówić co robić… jak pod prysznicem. - Nie czekając na jego odpowiedź zaczęła całować niewielką męskość, liżąc ją czasami. Nie wiedziała czego się spodziewać. Czy to nie powinno być obrzydliwe? Takie… nieprzyzwoite. Nieprzystające do jej rodu? A jednak czuła z tego dziwną frajdę. Z jego zapachu, smaku ze świadomości jak na niego działa.

Oczekiwała pokierowania. Ale on nooo, żadna inna nie robiła mu tego przedtem. Przyznawał jednak przed samym sobą, że jest cały w skowronkach wręcz. Patrzyła jak działa, działało zaś mocnooooo!
- Amanda, ach dobrze, taaakk - najpierw mógł wydukać niemal tylko, kiedy złożyła początkowe pocałunki, kiedy jej dłoń oraz usta dotknęły jego małego jeszcze peniska, który drgnął oraz gwałtownie podskoczył. Kolejne zaś dotknięcia prostowały go oraz zwiększały jego rozmiary. - Tooooooo jest cudowne. Możesz też położyć dłoń oraz objąć go tam, gdzie akurat nie dotykają twoje usta oraz ruszać nią do przodu oraz później tyłuuuuu, achhhhhh ... - jęknął pod wływem jakiegoś mocniejszego, arcymiłego pocałunku.
Widać było, jak wspaniała przyjemność mu sprawia. Właściwie samoistne skurcze jego podbrzusza doskonale to wszystko pokazywały.
- Tak dobrze, weź - zaryzykował - weź go głębiej, otocz ustami, jak przedtem twoje paluszki. Spróbuj, spróbuj poruszyć języczkiem. Naj ... najczulsze miejsce jest na dole, pod no wiesz, pod czerwonym czubkiem, toooo cooo łączy ... - kurde, krępował się, ale to było absolutnie cudowne czuć jej pieszczotę oraz patrzeć z góry jak klęczy między jego nogami, jak bierze, obejmuje go ustami, jak znika pomiędzy jej wargami doprowadzając go do gwałtownych ataków przyjemności. Mężczyzna mocno oddychał, drżał przepełniony przyjemnością. Amanda niespiesznie wykonywała polecenia ucząc się tego męskiego organu jakby na nowo. Nagle mogła zbadać każdą żyłkę, nierówność, sięgnąć językiem w zagłębienie. Przytrzymywała go jak polecił bawiąc się. Bo gdy w jej nozdrza uderzył męski zapach, gdy przymknęła oczy, pozostała jedynie zabawa, w której się zatracała. Jednak sprawiając, że on odkrywał coraz to nowe szczyty rozkoszy. Śluzik wydzielany przez jego męskość dawno już mieszał się z jej śliną oraz spływał. Obłędnie podniecające dla mężczyzny tak czuć oraz patrzeć na swoją posłuszną kochankę.
- Amando … proszę, weź, weź go głębiej, spróbuj najgłębiej … - zawsze miał na to ochotę, nawet oglądając filmy, co się czuje, kiedy dziewczyna stara się objąć jak największą część, chce, żeby dotarł naj najdalej … później zaś. Amanda wykonała polecenie, a on poczuła jak jego czub otarł się o jej podniebienie i dotknął gardła. - Kochanie, docho … zaraz będzie … - czuł że mu się zbiera, zaś jej każdy ruch przyspieszał to. Każdy! Istne szaleństwo. - Docho … ach - jakieś dotknięcie kobiety wyzwoliło w nim burzę, która uderzyła gromem maleńkich kropelek. Jego biodra nawet, podczas siedzenia, spięły się ruszając odrobinę do przodu, zaś jego spojrzenie na moment zamgliło się okryte tęczową barwą uderzającej przyjemności. - Ach, tak, proszę, ach … - naprawde mogła z nim robić, co tylko chciała, stanowczo nie potrafiłby się oprzeć.
Amanda jednak nie była na to przygotowana. Sperma wypełniła jej usta, a ona nie mogąc wszystkiego przełknąć zakrztusiła się. Cofnęła głowę, a kolejna fala trafiła na jej szyję, pierś, spłynęła po zgrabnym brzuchu.
- Przepraszam. - Brytyjka krztusiła się, osłaniając usta. To było niesamowite ale chyba nie do końca jej wyszło.
Aczkolwiek zwracając uwagę na niego, mogłaby bez problemu odkryć, jak gigantyczną przyjemność mu sprawiła oraz, że nie tylko nie ma za co przepraszać, ale …
- Dziękuję, odlot, to było cudowne, brakuje słów, wiesz ja czułem, czułem jakby się mi kręciło od czystej przyjemności.
Jeśli więc nawet jej nie całkiem coś wyszło, efekt osiągnęła bombastyczny.
- Jaaa … nie wiem, co powiedzieć, wiesz - jego głos drżał podobnie jak ciało - może, może mógłbym jakoś tobie, no wiesz, coś takiego, właściwie czego chciałabyś … - próbował mówić logicznie, jednak jeszcze średnio mu jakoś wychodziło. Dochodził do siebie bowiem dopiero.
Amanda uspokoiła nieco kaszel i otarła usta. Otarła usta z jego spermy! Zrobiła to, coś tak nieprzyzwoitego.
- Ja… podobało mi się jak brałeś mnie pod prysznicem. Tylko - spojrzała na wypompowaną męskość czując jakieś pokrętne uczucie dumy. - Nie wiem czy masz siły.
- Przy tobie odzyskuję natychmiast prawie, kochana moja - rzeczywiście, jego głos drżał jeszcze leciutko, jednak był dużo silniejszy oraz płynniejszy, niż przedtem. Powstał z krzesła i już się nie chwiał, stał prosto, zaś jego oddech był głęboki bardzo. - Usiądź teraz, tam gdzie ja przed chwilą. Chcesz, chcesz sterować, czy pozostawiasz mi … - przytulił ją, przeto tak naprawdę pytanie stanowiło szept do jej seksownego uszka.
- Z chęcią oddam się w twoje ręce. - Amanda odpowiedziała rozpalonym głosem. - Albo w twoje usta. - Uśmiechnęła się odsuwając i siadając na krześle. Mężczyzna zaś zajął jej miejsce przyklekując, albo raczej przysiadując na piętach przy jej nogach. Przy nich, bowiem najpierw jego usta uśmiechnęły się do niej, ale później pochyliły i zaczęły powoli całować. Uda.
- Kocham cię piękna dziewczyno moja … - szeptał pomiędzy pocałunkami, podczas kiedy jego wargi wędrowału po jej nogach. Nie wychodził wyżej. Tylko nóżki, zgrabne, smukłe nóżki. Uniósł jedną z nich, tak, że wyprostowała się w kolanie oraz rozpoczął pocałunki na niej, na przedniej części wysokości łydki, potem zaś przy kostce, zjeżdżając powoli aż do Dosyc mocno, aby nie łaskotało, ale jednak względnie delikatnie. Aby czuła, ale czuła przyjemność, nie nacisk. Palce u nóg. Pocałował je powoli każdy, potem zaś powoli odłożył jej nóżkę, by tak samo potraktować następną. Przy czym tą odłożoną troszkę już ułożył na bok …
Amanda czuła jak dreszcze podniecenia coraz bardziej dręczą jej ciało. Robili to… robili to znów w kuchni. Rozchyliła usta z trudem łapiąc oddech.
- Tomasso to … to takie cudowne. - wyszeptała, odruchowo rozchylając nogi i okazując swój otwarty, mokry kwiat. Tymczasem jego usta skierowały się własnie tam, bardzo powoli. Klęczał juz pomiędzy jej nogami, zaś wargami wędrował po wewnętrznej części uda jej prawej nogi. Delikatna skórka, wrażliwa stanowiła jego ocean, on zaś płynął po niej niczym sternik jachtowy do upragnionego portu. Coraz bardziej przybliżał się, lekko nawet odciągnął ją tak, że siedziała na samym boczku krzesła mogąc łatwiej odkryć swoje wspaniałości. Patrzył na jej włoski, na każdy płateczek, na kropelki soczku, na róż jej ciała, który można było dostrzec wewnątrz intymności. Aż nagle poczuła pocałunek właśnie tam. Taki delikatny, niczym szmerek wiatru. Leciutki, bardzo łagodny. Poczuła języczek mężczyzny, który przesuwa się po jej kroczu, najpierw przez kobiecy wzgórek, później jednak niżej. Oraz kolejny pocałunek na węzełku, który spajał jej płateczki przy górze. Jednak mocniejszy, kolejny jeszcze mocniejszy oraz następne, które przebiegały wzdłuż jej słodkiej szpareczki.
- Jesteś piękna … jesteś smaczna - wymruczał cichutko czując leciutki posmak kwasowości oraz uderzający kobiecością zapach. - Pragnę cię wypić - języczek mężczyzny zaczął biegać po wypełnionych kropelkami płateczkach. Zlizywał je łapczywie, aż wreszcie sięgnął pomiędzy nie, bardziej na dno wąwozu,gdzie gromadziły się i kropelki i czysta przyjemność.
Amanda krzyknęła prawie podrywając się z krzesła gdy jego usta dotknęły jej gorącej skóry. Szybko zasłoniła dłońmi usta skrępowana własną reakcją. Jednak jej ciało było szczere reagowało na każdą najmniejszą pieszczotę a mimo jej starań w kuchni było słychać słodkie kobiece jęki. Pragnęła go… chciała by ją posiadł tak jak tylko się da. Wpatrywała się w czubek jego, czując, że zaraz dojdzie. Ale póki co mogła zobaczyć jedynie jego czuprynę pomiędzy własnymi nogami. Mogła czuć, jak jego język jest coraz śmielszy, coraz silniejszy, zaś usta wtórują mu setkami pocałunków. Chwytał wargami jej płateczki, całował oraz leciutko zasysał. Później puszczał skupiając się na najwyższym węzełku. Szukał jednak cały czas miejsc, gdzie reagowałaby najsilniej, najmocniej oraz tam skupiał swoje ataki, tam języczek naciskał niczym szybki koliber. Kiedy zaś odkrył, usta uderzały tam, zaś dwa palce jego dłoni wcisnęły się jednocześnie w jej przepełnioną soczkami pochwę. Delikatnie przesuwał po karbkach przedniej ścianki nie przerywając całowania. Wewnątrz też szukał najwrażliwszych miejsc, później zaś po prostu pieścił owe coraz szybciej, szybciej, poruszając paluszkami niby własnie penisem.
Amanda dotarła na szczyt gdy tylko jego palce sforsowały jej kobiecą bramę. Czuła jak każda jego pieszczota wywołuje w niej dreszcze, wyrywając z jej ust okrzyki rozkoszy. To było takie wyuzdane, a jednak nie broniła własnym biodrom.nabijać się na jego palce.
- Tomasso… ja… ja już nie mogę… kochany. - Jej wzrok odpłynął z rozkoszy. Jego ruchy stały się zaś dużo bardziej delikatne.

[MEDIA]https://i.pinimg.com/originals/3f/7f/8b/3f7f8bdb70bd2297ac5e5448116f4bd9.jpg[/MEDIA]

Pragnął dać jej cieszyć się chwilą, zaś sam także czuł szaloną przyjemność. Chyba nie ma wiele więcej rodzajów przyjemności, niż poczucie ofiarowania jej komuś prawdziwie bliskiemu.
- Kocham cię - szeptał powoli wyjmując paluszki z jej kwiatu. Rozłożył je. Były splecione powłoką śluzu, którą włożył sobie do ust oraz zlizał. Była cudownie kobieco smaczna, wręcz niczym najlepsza wenecka kawa, tylko bardziej! Dotykał ją ustami, jednak ponownie delikatnie tak, ażeby ciało odbierało to wyłącznie jako przyjemność dając jej dłuższe chwilę rozkosznego falowania. Ponownie pocałunki zeszły dalej skupiając się na jej nóżkach. Cudownie pięknych, jak uważał mężczyzna.

- Kocham cię - szeptał. Amanda była dla niego nie tylko dziewczyną, była posłańcem czegoś cudownego, którego wcześniej nie dane mu było jakkolwiek doświadczyć.
- Ja ciebie też. - Sinclair w końcu udało się coś z siebie wydusić. W tej chwili miała gdzieś racjonalność jakieś utarte schematy. Zakochała się od pierwszego … pocałunku? Uśmiechnęła się do Włocha i pochyliła by go pocałować. - Kocham cię Tomasso.
- Ciebie także ... - powiedziałby więcej, ale właśnie jego usta zamknął pocałunek. - Wiesz, uwielbiam spełniać twoje pragnienia. To daje … wiesz, po prostu chciałbym dać ci wszystko, co mogę najlepsze. Jeśli cokolwiek chciałabyś, powiesz mi proszę, dobrze? Jakieś pragnienia, mareznia, tęsknoty, dobrze?
- Chcę porobić coś razem. - Amanda zsunęła się z krzesła i objęła mężczyznę. - Uwielbiam seks z tobą, ale… tak długo nie miałam chłopaka. Wiesz randka, spacery...
- Świetny pomysł, hm, zjemy na mieście, czy robimy jakiś obiadek przed wyjściem - trochę zaburczało mu jakoś w głodnym brzuchu. Jakby nie było, mieli wcześniej śniadanie, później zaś wszystko szybko, szybko, coś owszem przekąsili, no ale nie tak wiele. - Przyznaję, że zjadłbym coś, Amando, jak ty?
- Brzmi wspaniale… i chyba mam ochotę na taką potwornie romantyczną kolację. Świece… muzyka na żywo. Kojarzysz jakiś lokal?
- Wenecja takich lokali zapewnia wiele - stwierdził zadowolony. - Szczególnie teraz, kiedy odwiedza mnóstwo turystów chcących bawić się tu podczas karnawału. Uf, szybka kąpiel oraz ruszamy, co ty na to? - spytał, bowiem zastanawiał się nad tym, co mówiła wcześniej. Chciała wypić wino oraz pogadać. Tak, pogadać. Przeto czy chciała tak ot porozmawiać, czy miało owo jakieś głębszy sens.
- Brzmi dobrze… - Amanda zamyśliła się. - Myjemy się razem?
- Wiesz co, może nie - powiedział niepewnie. - Jeślibym się zaczął myć z tobą, nie wiem, czy utrzymałbym łapy przy sobie. Jeśli mamy ochotę iść, szybko umyjmy się, chodźmy, później zaś kiedy wrócimy, będziemy mieli czas na igraszki inne - ucałował ją. - Jak chcesz, idź pierwsza, poczekam chwilkę oraz uprzątnę tutaj.
Amanda wyprostowała się i już był pewny, że ruszy do łazienki, ale wtedy pochyliła się. Na wprost twarzy Tomasso zawisły jej pełne piersi, które jedynie odrobinę przesłaniała jej uśmiechnięta twarz.
- Wiesz… mi nigdzie się nie spieszy. Mam ochotę na kolację, ale w razie czego mogę jeść ją nawet o północy. - Pocałowała mężczyznę w czoło i wyprostowała się, co wcale nie pogorszyło jego widoków. Teraz miał przed oczami jej ubrudzony jego własną spermą, szczupły brzuch i zaróżowiony, wilgotny kwiat. - To idę się myć.

Ruszyła w kierunku łazienki, pozostawiając go klęczącego na podłodze. Zupełnie naga. Kołysząc swymi zgrabnymi biodrami i nucąc znów tą melodię. Powiedzcie kochani ludzie, jak ta dziewczyna może być tak niewinna oraz tak szalenie prowokacyjna? Amandzie udawało się to bez najmniejszych problemów. Trudno było oderwać od niej spojrzenie, ale wszak nie samym seksem się istnieje. Tomasso szybko zrobił porządek, poskładał porozwalane ciuchy, ułożył co trzeba, co trzeba wrzucił do kosza na rzeczy do prania oraz przygotował nowe do wyjścia. Kiedy zaś ukochana wyszła, wziął szybki prysznic, ubrał się oraz był gotów na sympatyczną randkę. Gdy wyszedł zastał Amandę już w pełni ubraną…

[MEDIA]https://i.pinimg.com/564x/fb/5a/c3/fb5ac35c35adb7e718426e0a5023b907.jpg[/MEDIA]

Brytyjka cieszyła się, że jednak zgodnie z namową Mirandy zgarnęła kilka bardziej romantycznych sukienek. Nie spodziewała się, że ich użyje. Może na jedną czy dwie imprezy, ale teraz gdy mogła się pokazać w nich komuś na kim jej zależało, cieszyła się z nich dużo bardziej. Widząc wychodzącego z łazienki Tomasso przerwała przeszukiwanie torby i obróciła się prezentując się w całej okazałości.
- Jestem gotowa. - Okręciła się, czując jak jej nieskrępowane stanikiem piersi zafalowały w sukience. - Dziś mam nadzieję, że nie będziemy się kąpać w kanale. - Mrugnęła do Włocha i podniosła z walizki przygotowany szal. Faktycznie, kąpiel w kanale należała do co nieco chłodnych przygód. Nawet na samą myśl ...
- ...Aaaaaapsik ... - kichał.
Szczęśliwie potem napili się trochę ciepłego napoju, więc nie poprzeziębiali się tak, jak mogło być.
Kobieta była piękna i bez stroju i w nim, obecnie kiedy Amanda ubrała się w seksowną sukienkę, Włoch niemal otworzył usta. Dziewczyna była zmienna, jednocześnie zaś każda odmiana miała w sobie nutę piękna, niczym obrazy najwspanialszych mistrzów malarstwa, różne wszak, ale jednak piękne. Piękne oraz naprawdę bardzo seksowne. Przypominała iście niewinnego, sympatycznego sukkuba wywierając na mężczyznę potężny wpływ.
- Odlot - po prostu powiedział i podał jej ramię. Ruszyli ku wieczornym ulicom Wenecji. Ciemnym już, jako że słońce zachodziło wcześnie, choć oczywiście na głównych ulicach paliły się lampy, neony oraz wystawy sklepowe. Jednak zaułki były znacznie ciemniejsze.

[MEDIA]https://www.venetoinside.com/files/images/tours/veneto/shadows-of-venice-grand-tour-by-night/misteri-venezia.jpg[/MEDIA]

Szli więc takimi zaułkami, uliczkami spacerując sobie, oglądając księżyc gdzieniegdzie prześwitujący poprzez chmury.
Ewidentnie przyciągali uwagę. Amanda z rozpuszczonymi blond włosami, ze swoimi szczupłymi nogami wyłaniającymi się spod ciepłego płaszcza, uśmiechnięta i oglądająca wszystko z zainteresowaniem, przyciągała uwagę. Tomasso widział mężczyzn oglądających się za nią gdy tylko ich mijali, słyszał nawet jak jeden dostał policzek od swojej partnerki, na co brytyjka obejrzała się zaskoczona.

Sinclair czuła się niesamowicie szczęśliwa. Przytulała się do ramienia Viscontiego ciesząc się ciepłym wieczorem i zaglądając do mijanych restauracji, szukając odpowiedniego miejsca.
- Masz może jakieś konkretne miejsce, czy zaryzykujemy jakiś nieznany lokal? - SPojrzała na niego swoimi uśmiechającymi się błękitnymi oczami.
- Chodźmy tak na chybił trafił. Przy głównej promenadzie wybrzeża oraz na Placu Świętego Marka jest mnóstwo lokali. Ominiemy je, bowiem setkę metrów dalej są równie dobre, a trzy razy tańsze.

[MEDIA]https://img00.deviantart.net/c996/i/2015/144/2/4/venice_by_night_ii_by_zardo-d8ukwtp.jpg[/MEDIA]

Wyszli właśnie dosłownie na Dzwonnicę, która ponad wiek stała już na placu zastępując poprzednią, pradawną budowlę.
- Ładnie tutaj, pasuje to miejsce na randkę, nawet jeśli zjemy gdzieś indziej - Włoch przystanął napawając się widokiem elegancji. Wyraz siły i bogactwa dawnej Serenissimy stanowił Plac Świętego Marka, nazwany przez Napoleona Bonaparte „najpiękniejszym salonem Europy”. Obecnie Wenecja nie miała już dawnej mocy. Podczas kiedy taka Genua rozkwitała, tutaj istniała jedynie przeszłość. Jednak przeszłość wabiąca wiele osób.
- Wobec tego… może złapiemy jakiegoś gondoliera i wysiądziemy przy miejscu, które nam się spodoba. - Amanda wskazała w stronę nabrzeża. Musiała przyznać, że ceny restauracji były jej obojętne, choć pewnie Tomasso uprze się by znowu stawiać. Wpatrywała się tak jak on w dzwonnicę. Wspomnienie mężczyzny, z którym oglądała ją kiedyś na chwilę zakłóciło jej spokój, ale szybko je odepchnęła. Z tomasso będzie inaczej. Zacisnęła dłonie na jego kurtce bojąc się, że zaraz odejdzie. Że ten dziwny zaczarowany świat, w którym się znalazła nagle zniknie. Jej brat mógł być już w Wenecji, mógł ich widzieć. - Możemy iść dalej...
- Iść dalej łapać gondoliera? Dobrze, czemu nie, chodźmy - ruszyli do nabrzeża, ale okazało się, że to gondolier złapał ich.
- Tomassooooo! - doszedł do jego uszu znajomy krzyk od mężczyzny stojącego na długiej łodzi. Był to niestary jeszcze człowiek, właściwie młody, około trzydziestki. Trochę pucułowaty, uśmiechnięty z niewielką bródką. Stał na gondoli, zaś w ręku trzymał długą tyczkę do odpychania się od dna. To może było dziwne, ale jego uśmiech wywoływał jakąś pozytywna nutę, która docierała do samej głębi. Istnieją ludzie, przy których wszyscy czują się dobrze, chyba właśnie Amanda spotkała kogoś takiego. - Hej stary kumplu, co tu robisz? Ooo, nie jesteś sam, przepraszam? - jego głos przypominał teraz nieco zawstydzone dziecko, które może zachowuje się nieco niezręcznie, ale ogólnie nie można się na nie gniewać.
- Witaj, Amando, to pan Mantonio Andio, zięć naszej gospodyni, to zaś - wskazał na Brytyjkę - moja ukochana, Amanda.
- Miło mi … - gondolier chciał ruszyć pocałować dłoń, ale jakoś tak niezręcznie stanął, że zachwiał się mocno. Nie powstrzymało go to jednak przed wyjściem i powitaniem dziewczyny, tylko już bez ucałowania. - Hm, spacer, a może macie ochotę na gondolę? - Tomasso spojrzał pytająco na swoją dziewczynę.
- Rozważaliśmy właśnie gondolę, jeśli nie masz dość oglądanie obejmujących się par… - Spojrzała z uśmiechem na Tomasso. - ...wieki nie pływałam taką gondolą.
- Przeto Mantonio, oddajemy się w twoje ręce.
- Wskakujcie - mężczyzna przestawił się tak, żeby para mogła wejść do środka. Łódką nieco zachybotało, jednak tylko trochę. Tomasso wszedł oraz podał dłoń Amandzie.
- Gdzie płyniemy, albo może tak sobie popływamy, jak wyjdzie.wiem, że ten skurczybyk - zwrócił się do Brytyjki - zna dobrze miasto jako przewodni, ale są kanały, po których nie prowadzi się turystów, my zaś możemy popływać.
- Decyduj kochanie - poprosił Włoch Amandę.
- Szukamy jakiejś sympatycznej restauracji, myślę że jeśli pokażesz nam nowe miejsca na pewno uda nam się coś wypatrzeć. - Brytyjka usadowiła się w gondoli, robiąc obok siebie miejsce dla Tomasso.
- Wobec tego płyńmy, oczywiście najlepsze restauracje sa tutaj, ale ja wam mówię, to nic przy panierowanych ośmiornicach mojej teściowej. Czy jadła kiedyś pani coś takiego? - Mantonio odepchnął tyczką łódź i ruszył po spokojnej wodzie kanału.
- Nie przypominam sobie. - Amanda wtuliła się w Tomasso i obserwowała oddalający się plac świętego Marka.
- Wobec tego zapraszam, uwielbia przyjmować gości, którzy chwalą jej kuchnię. Proszę mi wierzyć, jest co chwalić.

Płynąc kanałem oczywiście nie byli jedyni. Całkiem sporo turystów wykorzystywało atrakcję Wenecji, którą są oczywiście gondole, zaś romantyczna przejażdżka … właściwie niemal archetyp stanowiła właśnie gondola. Oraz serenada, ale Tomasso nie umiał śpiewać.

Canale Grande wyglądał obłędnie, szczególnie z wąskiej, chyboczącej łodzi. Pięknie oświetlony wabił turystów mających pełne kieszenie.

[MEDIA]https://images6.alphacoders.com/673/673661.jpg[/MEDIA]

Jednak nawet owym biedniejszym sprawiało przyjemność pooglądanie sobie.
- Niezłe jedzenie, szczególnie zupa szczawiowa, raz jadłem - Mantonio wskazał na Marconiego, koło którego przepływali, aczkolwiek podali jej tyle, iż myślałem, że to jedynie przystawka. Ale smaczne, tyle że lubię więcej zupy, niżeli niewielki naparstek, znaczy salaterka. Jednak jeśli chcecie … jeśli zaś nie zawiozę was trochę dalej. Tam jest snack bar ze wspaniałymi krokietami oraz obok fajna restauracyjka, taka bardziej włoska. Jak pani woli, madame? - Mantonio był typem gentlemana, którego żona trzymała pod obcasem. Uważał, że kobieta rządzi w domu, tak jak w jego najpierw rządziła matka, potem żona, teraz teściowa, bowiem jego żona znajdowała się w zaawansowanej ciąży powodującej, iż nieco złagodniała.
- Jaka decyzja signorita?
- Wolałabym zjeść coś włoskiego. Strasznie tęskniłam za waszą kuchnią. - Uśmiechnęła się do Mantonio i przeniosła wzrok na Tomasso. Chciała go pocałować. Prawda była taka, że chciała w tej gondoli zrobić kilka nieprzyzwoitych rzeczy, ale obecność jego znajomego sprawiała, że mocno się krygowała. Nieśmiało ułożyła dłoń na udzie swojego kochanka i ścisnęła je delikatnie. On zaś położył dłoń na jej dłoni i tak płynęli. Aczkolwiek, kiedy byli pod mostem i wiadomo było, iż nikt na nich nie patrzy, zaś Mantonio skupił się na omijaniu podpór mostu, szybciutko ruszył dłonią tak,iż musnął jej pierś, jednak to tylko tak na szybko. Ostatecznie nie byli ekshibicjonistami, żeby uprawiać swoje fikołki tutaj. Amanda jednak zadrżała od tego dotyku, a na jej twarz wypłynął rumieniec.

Chwilę potem zmienili kanał na węższy wypływając z Canale Grande, później na jeszcze węższy. Wreszcie po kilku skrętach dotarli do niewielkiej wodnej uliczki.

[MEDIA]https://www.cepolina.com/photo/Europe/Italy/Venice/canals-Venice/4/Venice-canal-night-view.jpg[/MEDIA]

Gondolier średnio zręcznie doprowadził łódź do brzegu.
- Właśnie dotarliśmy. Wysiadajcie oraz miłej nocy, muszę wracać wreszcie do ukochanej żoneczki - uśmiechnął się bardzo wesoło.
- Dziękujemy. - Amanda zawahała się i spojrzała pytająco na Tomasso. Nie wiedziała ile i jak zapłacić jego znajomemu. Ale Tomasso nie płacił. Po prostu wysiadł. Skorzystała więc z podanej dłoni i po chwili także znalazła się na nabrzeżu.
- Będę musiał pomyśleć o jakiejś rekompensacie - wyznał Amandzie, kiedy Mandonio ruszył. - Obraziłby się, gdybym chciał zapłacić.
Popatrzył na kanał. Mandonio płynął oraz co ciekawe śpiewał. Miał nawet ładny głos, zaś jego serenada brzmiała miło dla ucha:

“Mów o miłości
Gdy gwiazdami zalśni noc
Dźwięk gitar niech rozbudzi
Tęsknoty dziwną moc

Niech nas połączy
Serenady czuły śpiew …”

Niewątpliwie Mandonio kochał swoją żonę oraz cieszył się, iż do niej powraca po dniu spędzonym na długiej gondoli.
- Czyli co, włoska? - upewnił się Tomasso.
- Tak. mam ochotę na wino i jakąś dobrą pastę. - Amanda chwyciła go pod ramię. - Może wobec tego kupimy mu jakiś prezent? Może coś dla niego i jego żony?
- Cóż, dobry pomysł - przyznał. Amanda potrafiła doradzić! - Jego żona spodziewa się dziecka, więc może coś związanego z ich przyszłym stanem jako rodziców? - ruszyli do niedalekiej restauracyjki.
- Och! To może jakieś ubranka? Myślisz, że mają już łóżeczko? - Brytyjce zaświeciły aż oczy. Osobiście kilka lat temu nabrała pewności, że nie będzie miała dzieci. Przy podejściu jej brata i macochy, zbyt wiele mogło im zagrażać, ale wizja takich uroczych zakupów bardzo ją ucieszyła.
- Spróbuję popytać panią Polenta - obiecał. Amanda zaś przytuliła się mocno do ramienia Tomasso, znów nieświadomie kusząc go swymi wdziękami. Szczęśliwie właśnie wchodzili do restauracji a’la pizza & pasta & owoce morza. Chyba własnie o to chodziło Amandzie, bowiem miała całkiem przytulny wygląd. Ludzi wprawdzie sporo, ale stoliki były oddzielone przepierzeniami, na ścianach paliły się lampy a la oliwne, zaś na stołach stały zapalone świeczniki. Kelnerka przyodziana suknią udającą zgrabnie renesans poprowadziła ich do stolika, rozdała karty Menu.
- Proszę wezwać mnie, kiedy państwo dokonają wyboru - wskazała na dzwoneczek stojący na blacie stołu.
Amanda widząc, że wewnątrz jest ciepło zdjęła płaszcz i szal po czym usadowiła się naprzeciwko Tomasso. Splotła palce, opierając na nich podbródek i spojrzała na znajdujący się za oknem kanał. Visconti doskonale widział teraz jej nagie ramiona, głęboki dekolt, szyję ozdobioną jedynie złotym, delikatnym wisiorkiem i ten uśmiech. Bo Amanda była naprawde szczęśliwa. Marzyła o takim wyjściu, o takim wieczorze i korzystała ze spełniającego się marzenia. Uff, Włoch pewnie już dwa czy trzy razy w myślach kochał się z nią od początku jej randki i musiał siłą woli trzymać się, żeby nie zaproponować powrotu. Pewnie jednak mogła dostrzec owo namiętne spojrzenie, które omywało jej twarz, ramiona, piersi …
- Wobec tego co wybieramy? - podał jej leżące na stole menu tak, iż dłonie obydwojga przez momencik musnęły się. - Przyznam, iż mam ochotę na coś lekkiego, może jakaś zupka … - zastanowił się głośno. - Później zaś lampka wina. A ty kochanie, piękne moje?
- Marzy mi się tagiatelle z owocami morza. Jeszcze jakby znalazły się w tym jakieś pomidorki, byłabym zachwycona. - Spojrzała z uśmiechem na Tomasso, a potem na kartę. - I chyba nawet coś takiego mają.
Rzeczywiście mieli. Wezwana dzwonkiem kelnerka przyjęła zamówienie od Amandy oraz zupę dla Tomasso. Pozostawiła również kartę napojów oraz deserów. Przygotowanie pasty nie trwa długo, zaś zupę chyba mieli w kuchni, bowiem chwilę później, powiedzmy parę minut na ich stole znalazły się zamówione dania. Przed Włochem zupa zaś przed Amandą wariacja na temat tagiatelle.

[MEDIA]http://kotlet.tv/wp-content/uploads/2010/01/makaron-z-bazylia1-768x432.jpg[/MEDIA]

Wyglądająca jednak smakowicie.
- Chcesz spróbować? - Amanda sprawnie nawinęła makaron na widelec pomagając sobie łyżką.
- Hm - skinął twierdząco. - A ty mojego? - wskazał na zupkę.
- Chętnie. - Amanda wysunęła w jego kierunku widelec z nałożonym daniem.Niefortunnie mężczyzna mógł przy okazji zajrzeć głębiej w jej dekolt czego była całkowicie nieświadoma. Uśmiechała się niewinnie wyraźnie ciesząc chwilą. - Cieszę się, że udało się nam wyjść.
- Szkoda, że te miejsca nie są zamykane, oddzielane od innych - wyrwało mu się, kiedy poczuł, jak na niego mocno działają takie nieświadome drobiazgi. Czuł, iż męskość zaczyna się unosić, albo raczej zaczęłaby, gdyby nie powstrzymywały jej sztywne jeansy. - Znaczy aaaam - schwytał w usta widelec z nawiniętymi makaronikami. Rzeczywiście niezłym. - Dobre - przyznał. Teraz zaś zupka - skierował ku niej wypełnioną łyżkę.
- Znam takie miejsce. - Amanda nachyliła się i objęła wargami jego łyżkę. Widok niebezpiecznie przypominał to co robili niedawno w jego kuchni. Wypiła zupę i cofnęła się uśmiechając. - Pyszne. To co.. smacznego.
- Smaacznego, może … może jak zjemy, pokażesz owo miejsce? - spytał niepewnie.
- Możemy tam pójść na wino. - Amanda zawahała się. - To specyficzne miejsce. Przychodzi tam sporo ludzi, którzy unikają paparazzi i… przychodzą tam czasami z towarzyszkami. Nie będzie ci to przeszkadzać?

Brytyjka zabrała się za jedzenie. Czy powinna pokazywać Tomasso to miejsce. Była tam z Sebastianem bo mają rewelacyjne wino, ale wszyscy od razu brali ją za jego kochankę. Po tym co tam zobaczyła nawet ją już to nie dziwiło. A teraz… teraz miałaby pojawić się tam ze swoim kochankiem. Jadła powoli czując narastające podniecenie. Nie była pewna czy Tomasso ma ochotę na takie miejsca… na kolejny seks. Niby patrzył na nią tym głodnym wzrokiem. Ostrożnie sięgnęła nogą pod stołem i otarła się swoją łydką o łydkę Viscontiego, ciekawa jego reakcji. Poczuła, jak drgnął oraz zmienił się na twarzy.
- Amando wiesz to … miłe … - kończył zupę w pośpiechu. - Mrr, jesteś samą miłością … kochana moja - przyspieszony oddech, iskrzące spojrzenie, niewątpliwie mężczyzna był podniecony, bardzo podniecony. - Na wino, co to za miejsce? - spytał, ale własciwie nie powinien być zdziwiony, iż Amanda odwiedzająca często Wenecję poznała parę ciekawych miejsc. - Natomiast przeszkadzać, nie, dlaczego? - właściwie knajpka to knajpka, właściwie jakiż problem.
- Nazywają ją kamienicą. To własność jednego z właścicieli winnic. Oferuje tam wino, przekąski i… - Noga brytyjki zamarła, a ona zarumieniła się szukając słowa. - .. i miejsce.
- Miejsce przy stolikach? Dobrze, chodźmy, tylko zapłace i chętnie poznam coś nowego - Tomasso zadzwonił po kelnerkę prosząc o rachunek. Nawet nie był wysoki, więc uregulował oczywiście sam.
- Oddaję się w twoje ręce, prowadź kochanie - powiedział kiedy wyszli - ale wiesz, to miejsce także warto zapamiętać. Całkiem sensowne cenowo oraz smaczne jedzonko.
- Jest bardzo przyjemne i chętnie tu wrócę. - Amanda uśmiechnęła się. Żałowała bo miała wrażenie, że w jakiś sposób popsuła cały romantyczny nastrój. Narzuciła płaszcz i pociągnęła Tomasso na zewnątrz.

Dotarła do pierwszego placu i szybko zlokalizowała się na mapie Wenecji. Skierowała się w stronę placu świętego Marka. Wszystkie drogi tam prowadziły, wszystko co bogate i dziwne obsiadło to miejsce dookoła jakby było niesamowitą błyskotką.

[MEDIA]https://i.pinimg.com/564x/b1/0a/c1/b10ac1e8030d271ffa1c5461458b7ee2.jpg[/MEDIA]

- Jeśli będziesz się tam czuł, możemy od razu wyjść, dobrze? - Doprowadziła Tomasso do jednego z węższych kanałów. Ruszyli wzdłuż niego idąc wąskim chodnikiem. Visconti znał tą ścieżkę. Kończyła się ślepo, mostkiem docierającym do drzwi jednej z kamienic. Owszem właściwie mniej więcej kojarzył owo miejsce, jako przewodnik musiał, ale tu nic nie było. Znaczy chyba nie było …
- Dawno nie odwiedzałem tego kawałka … hm, cóż to za miejsce … - wyrwało mu się, skoro Amanda tak się zastrzegała. Winiarnia bez paparazzi, pewnie odwiedzana przez polityków oraz innych. - Wypijemy dobre wino, będzie miło - powiedział wesoło rozglądając sie po małej uliczce wokoło.
- Yhym… - Amanda dotarła do mostka i ku zdziwieniu Tomasso na niego weszła, prowadząc ich wprost do znajdujących się po drugiej stronie eleganckich drzwi.

[MEDIA]https://i.pinimg.com/564x/62/a1/86/62a186533219b2ec74031236c8698bf2.jpg[/MEDIA]

Zatrzymała się przed nimi, wzięła głębszy oddech i zapukała. Niemal natychmiast do uszu Viscontiego dotarł męski głos.
- Kto tam?
- Sinclair. - Głos Brytyjki drżał. Obawiała się tego miejsca, ale… chciała je też pokazać Tomasso. Tak jak on pokazał jej tamto palazzo, miejsce, którego nie widują inni. Tutaj bywali tylko wybrani. Czekali dłuższą chwilę nim drzwi otworzyły się. Powitał ich elegancko ubrany, starszy mężczyzna, który teraz dygnął.
- Witam panno Sinclair. To będzie przyjemność gościć Panią i Pani towarzysza.
- Dziękuję. - Amanda odpowiedziała drżącym głosem i wciągnęła Tomasso do środka, który był… niesamowity.

[MEDIA]https://i.pinimg.com/564x/82/6e/59/826e599728ea3173d582e15870764794.jpg[/MEDIA]

- Skoro nas wpuszczono, możemy skorzystać z pokoju wuja. - Wyszeptała i poprowadziła go na piętro. Idąc dostrzegał pary. Ewidentnie bogate. Wśród niektórych dostrzegał przedstawicieli lokalnej władzy, bogaczy widywanych raczej w gazetach i na portalach internetowych. Wszyscy mieli osoby towarzyszące. Stroje niektórych zdradzały ich profesję.

Wśród nich była długowłosa, ładnie opalona brunetka, pewnie dwudziestoparoletnia, która idąc ze swoim partnerem posłała Tomasso uśmiech oraz dyskretnie pomachała. Amanda dostrzegła, iż jej ukochany bardzo się zdziwił, ale nie na długo.
- Amando tutaj jest pięknie, ale co to za miejsce iiiiiii kto to jest ten wuj? - spytał przewodnik, który kompletnie nie kojarzył owego pałacu. Doskonale wiedział że jest, oczywiście od zewnątrz, jednak przypuszczał, iż to po prostu ładne palazzo, jakich wiele. Tymczasem wewnątrz uderzało elegancją, zaś nawet on kojarzył parę osób należących do weneckiej society.
- Sebastian Watson, przyjaciel rodziny. Jutro.. Wybieramy się do niego na sylwestra. - Uśmiechnęła się Tomasso nieco zmieszana. Nie była pewna czy potraktował na poważnie jej zaproszenie. Wtedy… było między nimi nieco inaczej. - Jest bogaty i zna się z właścicielem kamienicy.
- Aaa, pamiętam, muszę się wziąć za sprawdzenie smokingu.


Visconti zauważył służącą, która dynęła im i dyskretnie podążyła za parą, aż dotarli do pokoju, którego lokalizację Amanda zdawała się znać bardzo dobrze. Wprowadziła ich do salonu z kilkoma sofami, stolikiem. Pięknie ozdobionego.

[MEDIA]https://images.divisare.com/images/f_auto,q_auto,w_800/v1444896649/s3cfqnstaeovmbkswclp/b-arch-studio-sabrina-bignami-alessandro-capellaro-architetti-palazzo-orlandi.jpg[/MEDIA]

- To tutaj. - Szepnęła, a chwilę potem odezwała się służąca.
- Panno Sinclair, czy mogę wziąć państwa okrycia oraz zaproponować wino? Preferują państwo czerwone, czy białe?
Amanda uśmiechnęła się do Tomasso dając znać by to on wybrał. Włoch chwilowo przyglądał się, bowiem palazzo wydawało się pałacem perskiego księcia raczej, niźli kamienicą. Wypełnione luksusem po uszy, ale taki ze smakiem prawdziwym. To nie była wyłącznie wytworność, lecz jednocześnie elegancja. Absolutny brak chałtury! Tutaj wszystkie rzeczy były autentycznymi autentykami. Jasny gwint! Szedł za swoją dziewczyną niczym zauroczony. Skąd ona zna takie miejsca, choć oczywiście wiedział, że należy do osób bardzo zamożnych, wszak wspomniała, iż jej rodzina ma kilka własnych rezydencji. Sebastian Watson, wuj, cóż, pewnie pozna go na zabawie sylwestrowej. Obowiązywał tutaj absolutny brak dbałości finansowej. Amanda! Ale była tu także Monica. Cóż, temu się mniej dziwił. Właściwie wcale. Jednak póki co skupiał się na winie. Na tym trochę się znał. Wina czerwone niewątpliwie dają smakoszom szansę wyszukiwania wielu sekretów smaku. Jakby bowiem nie było, wina czerwone są wyrabiane zarówno z soku winnego, jak skórek, które przekazują swoją barwę, podczas kiedy białe, wyłącznie ze wspaniałego, ale tylko soku. Co kto lubi.
- Czerwone proszę, czy może być półwytrawne lub półsłodkie? - spytał Amandy, bowiem sam nie lubił win ani słodkich mocno, ani mających więcej garbnika, natomiast mało cukru.
- W winnicy powstają tylko wina wytrawne. - Amanda odpowiedziała za służącą. - Ale są bardzo delikatne i na pewno przypadną ci do gustu.
Brytyjka skinęła służącej, a ta delikatnie dygnęła i wyszła zamykając za sobą drzwi. Dopiero gdy kroki na korytarzu ucichła Amanda odetchnęła i spojrzała na Tomasso.
- I jak?
- Wiesz co, czuję się dziwnie - przyznał trochę rozglądając się niepewnie. Jak przeciętniak na spotkaniu z prezydentem USA, którego poproszono do Białego Domu, lub na salony królowej. - Wspomniany kumpel twojego wuja musi być jakimś indyjskim nababem, albo właścicielem Sezamu. Taż idąc rozpoznałem na ścianach Tintoretta, co najmniej dwa Rubensy oraz figurkę Belliniego. Idę zakład, że autentyczne są. Zaś sam wygląd wręcz uderza. Ech, moje palazzo pewnie kiedyś było podobne … jednak odnowione będzie super oraz będziesz tam ty - stwierdził ucieszony.
- Wątpię by wszystko było oryginalne. Ten znajomy jest właścicielem sieci winnic we Włoszech. - Amanda zajęła miejsce na jednej z sof, a widok jej dekoltu od gry przypomniał mężczyźnie czemu opuścili restaurację w takim pośpiechu.
- Hm, Amando, ta lokajka - bo chyba nie była kelnerką - przyniesie szybko nasze wino. Wiesz, nie chciałbym, żeby zastała nas … jeszcze zaś chwilka, zwyczajnie nie wytrzymam - zażartował, ale dziewczyna mogła dostrzec, że jest mocno podniecony. Po pierwsze spojrzenie wędrujące na jej dekolcie, po drugie lekka wypukłość na jego jeansach, po trzecie on jeszcze nie usiadł … Jednak jakby nie było, nie chciał się kochać jednocześnie mając za plecami podawane wino.
- Wino poda tamta służąca, ale pewnie za kilkanaście minut. Musi pooddychać i zawsze podają przekąskę. - Amanda opadła na poduchy. Siedziska były tak wielkie, że mogła się na nich prawie położyć. - Obawiam się, że ona jest przyzwyczajona do podawania trunków w dziwnych warunkach. - Odpowiedziała na żart mrugając do niego.
- Tyle nie wytrzymam. Mam nadzieję, że najpierw zapuka.
Przysiadł się do niej na sofę. Jego dłonie objęły ją mocno, ale jednocześnie pieszczotliwie, wiły się na jej plecach przyciągając ją do jego męskiej klaty, zaś usta wczepiły się do jej ust mocno całując. Był na pewien delikatny sposób gwałtowny. Całował ją mocno, jego język wczepił się w jej język pieszcząc, zaś jedną z rąk zeszła z jej pleców na pierś, zaczynając ugniatać tą słodką, kobiecą miękkość przez materiał.
- Pragnę cię - wyszeptał. Jakie to miejsce, wszystko stało się mniej ważne. Jakiekolwiek wspaniałe by nie było, Amanda była ważniejsza, wspanialsza oraz przede wszystkim kochał ją bardzo mocno.
- A ja ciebie. - Widać było, że się zawahała. - Gdybyś… wziął mnie od tyłu. Nie musielibyśmy się rozbierać, prawda? - Spojrzała na niego niepewnie, nie wiedząc czy jej propozycja nie jest zbyt nieprzyzwoita.
- Nie musielibyśmy i … - wskazał na bok - tutaj jest lustro. Nagle poderwał ją tak że stanęli obok siebie przed sofą. Ale on nie myślał o sofie, lecz okrągłym stoliczku, na którym miały stać ich wina, kiedy zostaną przyniesione. - Co ty na to? - wskazał prowadząc ją tam, ale gotowy do zmiany, jeśli nie spodobałoby jej się. Tutaj mogła mieć to, czego jeszcze nie posiadali u siebie, wielkie lustro z boku, gdzie mogła patrzeć. Brytyjka nie protestowała, w końcu sama zaproponowała tą dziwną pozycję.
- Amando … - ustawił ją twarzą do stolika popuchając górę tułowia. - Ułożysz się, kochanie - powiedział cichutko … Chwilkę potem narzucił dół jej sukni na plecy tak, że stała tam tylko przy stoliku, oparta o niego, wypinając pupę.
- Jesteś piękna - tak, była piękna i ponętna, zaś jej koronkowa bielizna wręcz zachęcała do zdjęcia. Dobrze bardzo, iż nie miała rajstop. Seksowne pończoszki nie przeszkadzały, wręcz dopełniały nastrój.

Poczuła jak kładzie dłonie na jej pośladkach, po chwili zaś majtki dziewczyny zostały ściągnięte, opuszczone na dół, całkowicie odsłaniajac wdzięki kobiecości. Przez chwilkę dotknął palcem jej płateczki. Amanda jęknęła się i speszyła widząc swoją minę.
- Mrrr … - potem szybko rozpiął jeansy opuszczając na uda oraz niebiesko brązowe bokserki. Jego oręż wyskoczył wręcz, zaś na czerwonym czubie pyszniło się sporo jasnych kropelek. - Pragnę cię - dziewczyna poczuła jak rozciąga jej pośladki, jak jego znajoma końcóweczka dotyka jej cipki, jak powoli wciska się wewnątrz rozgarniając mięciutką kobiecość, jak wreszcie wchodzi do jej głębi oraz … gwałtownie przyśpiesza wręcz niemal uderzając. - Ach - jęknął. - Jesteś cudowna, tak bardzo cię kocham, tak bardzo pragnę … - jego biodra wykonywały pchnięcia równie szybkie, jak ten pierwszy raz. Trzymał ją za pupę, dociskając do stolika. Ponownie jęknął, jeszcze ponownie. - Amandooooo - czuł, że wszystko wymyka się spod kontroli, zaś jego ruchy tworzą się same, jako coś niemal poza kontrolą. Mogła to widzieć w lustrze z ich prawej strony. Swoje nagie pośladki. Jego stojącego od tyłu oraz długi, męski pal, który to pojawiał się niemal wyciągnięty, to wnikał do wewnątrz.
Amanda zasłoniła dłonią usta. Teraz gdy widziała swoją wypełnioną rozkoszą twarz, zarumienioną z zeszklonymi oczami… bała się jęczeć. Widział Tomasso odpływającego z rozkoszy w tej dziwnej pozie. To jak bierze ją z jakimś nienaturalnym i odrobinę niezrozumiałym uwielbieniem. Widziała jak to robi. Jego męskość znikającą w jej ciasnym wnętrzu. Ruchy, które idealnie zgrywały się z odczuciami gdzieś tam z tyłu. Jego zbliżenia owocujące klapnięciem o jej pośladki. Nie wytrzymała. Doszła po zaledwie kilku ruchach z intensywnością, której nie były w stanie wytłumić dłonie. Szybciej od niego, ale wkrótce on też, kompletnie nie potrafiący się hamować, przedłużyć, jęknął czując, jak jego nasienie się zbiera, jak buzuje, jak wreszcie rusza strzelając w dziewczynę silnym strumieniem kropel, później zaś poprawiając. Ufff, robili to tutaj, gdzie mógł przyjść ktoś, gdzie służąca, lokajka jak nazwał kobietę Włoch, mogła wejść przynosząc wino. Czyżby ten dodatkowy smaczek sprawił tak szybkie dotarcie do szczytu wspaniałości. Albo długie wyczekiwanie.
- Kocham cię - wyszeptał po chwili wycofując się z niej. Właściwie męskość pomniejszona sama wypadła stamtąd. Mężczyzna pochylił się oraz pomógł Amandzie zdjąć majteczki, które plątały się gdzieś przy kostkach. Podniósł do nosa, były przesiąknięte jej kobiecym aromatem. Zwinięte w kłębek przyłożył je do jej szpareczki, skąd wylatywało właśnie jego nasienie zmiksowane ze słodkokwaśnymi soczkami kobiecości.
Amanda grzecznie dała o siebie zatroszczyć w ten dziwny sposób. Uśmiechała się do lustra widząc jak Tomasso zaciąga się jej zapachem.
- A ja ciebie. - Powoli wyprostowała się pozwalając by reszta nasienia wypłynęła na tampon z majtek. - Koniecznie musimy ku...

Do drzwi rozległo się pukanie.
- Przyniosłam wino. - Głos służącej przebił się przez ciężkie wrota.
- Moment - krzyknął Włoch szybko przecierając jej wilgotny kwiat oraz zarzucając ponownie sukienkę. Mokre majtki szybko ukrył w kieszeni, zaś Amanda była bez, ale kiedy podniosła się od stołu, pozornie wszystko wyglądało bardzo normalnie. Jeszcze naciągnął tylko własne bokserki oraz spodnie. Poprawił ubranie. - Proszę wejść.
Amanda chciała mu powiedzieć, że nie ma pośpiechu, ale nim zdążyła do pokoju wkroczyła znana już im brutentka.
Ktoś musiał służącej pomóc otworzyć drzwi, bo weszła do środka niosąc sporą tacę z ustawionymi na niej butelką czerwonego wina, kieliszkami i przekąskami. Wszystko wyglądało niepozornie, ale aromat zdradził, że całe danie zostało misternie przygotowane ze specjalnie przygotowanych składników. Służąca ustawiła tacę na stoliku, na którym niedawno się jeszcze kochali i nalała im po lampce wina.
- Życzę smacznego. - Uśmiechnęła się delikatnie i wycofała z pomieszczenia.

Sinclair odetchnęła. Wzięła oba kieliszki i podała jeden Tomasso.
- Za nas? - zaproponowała toast.
- Tak - uśmiechnął się do niej wznosząc kielich. Wypili troszkę, Tomasso pewnie dosłownie niewielki łyczek, potem kolejny. Rzeczywiście wino miało orzeźwiający aromat, było lekkie oraz nie cierpkie. Do tego po raz pierwszy od niepamiętnych czasów mógł sobie przypomnieć skąd to całe gadanie o bukiecie. Na języku czuł smak owoców, tak rzadki dla typowych sklepowych win.Taki rodaj także pasował Wenecjaninowi. - Rzeczywiście niezłe - ocenił degustując chwilę, jednocześnie jego dłoń zanurzyła się w kieszeni, gdzie miał wrzucone koronkowe majteczki Amandy.
- Czy lustro było miłym dodatkiem? - spytał ją.
Brytyjka zarumieniła się po czubki uszu i upiła kolejny łyk wina.
- Ja… chyba mam trochę dziwnę minę podczas… podczas takich zabaw.
- Dziwną? - właściwie pewnie teraz on zrobił dziwną minę. - Dlaczego dziwną. No wiesz, mi się twoja mina podoba, to jak wyrażasz uczucia, to co wtedy czujesz, chyba minę każdego można określi wtedy jako specjalną, ale na pewno nie dziwną.
- Twoja jest taka.. Podniecająca. Lubię cię doprowadzać do tego stanu. - Amanda upiła pospiesznie łyk wina i sięgnęła po winogrono.
- Wobec tego to tak działa, że dla mnie podniecająca oraz słodka, jest twoja - chyba naturalnie tak właśnie działa. - Oraz myśli na twój temat, choćby właśnie, iż siedzisz tutaj ze mną, popijamy wino oraz że chcemy się kochać - uśmiechał się filuternie oraz ponownie dotknął jej majteczek ukrytych w kieszeni spodni. Dziewczyna siedziała bez nich, stanowczo, to było bardzo podniecające.
Amanda opuściła wzrok i zaczęła przesuwać palcem po szkle kieliszka.
- Rosso pomęczył mnie nieco o to gdzie będę mieszkać i wspomniałam o nas… polecił mi ekipę remontową. Jakiś jego kuzyn… ma kilku ludzi. Mogliby wejść tuż po sylwestrze. Pytanie czy się zgadzasz… niestety nie robią dachów, więc nadal trzeba kogoś znaleźć.
- Mogą wejść, oczywiście mogą. Aczkolwiek będę musiał porozmawiać z lokatorami. Jedna para Czechów wprawdzie wyjeżdża, ale mieszka tam także na dłużej taka Rosjanka, odbywająca staż przy Muzeum Pałacu Dożów. Zaznaczę jej, że jeśli chce, może mieszkać dalej, ale że może za dnia się spodziewać hałasów. Dachy zaś, cóż jeszcze nie szukałem, ale znajdzie się ktoś, aczkolwiek dach trzeba robić, kiedy deszcze nie padają. Zima nie jest najlepszym pomysłem.
- Powinni go choć uszczelnić. Jeśli będzie tak wilgotno tynki nie będą schły. - Amanda uśmiechnęła się podnosząc wzrok. - na początku to nie problem bo i tak będa musieli przenieść meble i zrobić pomiary, zdjęcia… jak by nie patrzeć będziemy pod kuratelą konserwatora.
- Wobec tego, co racja to racja. Tak czy siak jej powiem, że później może być głośniej, jednak jeśli chce tam głównie spać, jak do tej pory, problemu nie będzie. Palazzo jest stare, pewnie więc konserwator będzie oczekiwał zachowania maksymalnej dbałości, wielu szczegółów oraz takich tam - spoglądał na nią coraz bardziej łapczywie. Jasny gwint, wiedza, że dzieewczyna nie ma ubranych majtek działała na niego nadspodziewanie mocno, taaaaak bardzo mocno.
- Prace będą raczej ciche… może cięcie drewna na posadzki. Tynki są zabytkowe, będzie trzeba je w miarę możliwości zabezpieczyć. - Amanda nieświadoma myśli Włocha sięgnęła po kawałek sera, przy okazji znów eksponując swój dekolt. Jej głowa była już przy pracach remontowych, a brak majtek… był jej tak ciepło, że nawet bardzo nie przeszkadzał. - Prace przy łazience będa głośne ale to 2 góra 3 dni.
- No może - przyznał tak trochę bezosobowo, bowiem jego głowa była właśnie, przynajmniej myślami, pomiędzy jej udami. - Amando - wstał idąc do niej. Odłożył kielich na blat eleganckiego stolika. - Pragnę cię, teraz … - dziewczyna mogła zobaczyć, jak bardzo mocno jego penis naciska na sztywniasty materiał jeansów. - Kochajmy się, chcę cię wziąć, teraz, zaraz, inaczej oszaleję - jego twarz była spięta zaś spojrzenie iskrzyło.
- D… dobrze. - To wyznanie lekko zaskoczyło Amandę. Rozmawiali… całkiem normalnie i… Widać Tomasso miał duże potrzeby jeśli chodzi o igraszki. Podała mu kieliszek. - Odstawisz? - Gdy mężczyzna obrócił się do stolika, stanęła i obróciła się do niego plecami, odgarniając blond włosy z pleców i pokazując zamek sukienki ciągnący się od góry do miejsca gdzie zaczynały się pośladki. Nie była pewna czy powinna to proponować, ale sukienka mocno krępowała jej ruchy. - Rozbierzesz mnie?
- Chciałem to sam zaproponować - właściwie Włoch nie miał takich wielkich potrzeb, tylko przy niej, po prostu była dla niego niczym źródło energii erotycznej. Podszedł stając tuż za nią. Oraz najpierw objął ją całując mocno kark, zgarniając przy tym nieco włosów.
- Kocham cię, Amando, bardzo mocno - mogła poczuć jak chwilkę później przytrzymał jedną dłonią jej górę sukni, zaś drugą pociągnął zamek do dołu. Bielizny nie miała … czuła jego oddech na swoim karku oraz dłonie mogące wydawać się naprawdę ciepłymi. Ciężki materiał jednak dosyć grubej sukienki, zsunął się na podłogę po jej krągłościach, pozostawiając kobietę w samych samonośnych pończochach i szpilkach. Złoty wisiorek ułożył się wdzięcznie pomiędzy piersiami. Amanda obejrzała się ponad ramieniem na Tomasso ciekawa jego reakcji i tego co zrobi dalej. On zaś jednak zrobił coś …
- Czy … czy zatańczyłabyś dla mnie? - zapytał bardzo niepewnie. Zawsze miał ochotę na taki taniec a la indyjska bajadera, lub gogo, taki tylko dla niego, wykonany przez ukochaną kobietę. - Jeśli nie to nie ma sprawy - dodał szybko, właściwie już niemal nago, bowiem strój zrzucał bardzo sprawnie.
- Jakiś… konkretny taniec? - Amanda cofnęła się wychodząc ze swojej sukienki i pokazując się mężczyźnie w całej okazałości.
- Taki ze skłonami i obrotami ciała … jeśli to … jeśli się zgodziłabyś - faktycznie mówił niepewnie, bowiem prośba wydała mu się bardzo wielka. Równie wielka, jak jego stojący, wyprostowany penis, który, może na skutek doboru światła, wydawał się bardziej czerwony niźli zazwyczaj. - Oraz taki, który kończy się tak, że usiądziesz mi na kolanach i no wiesz, na nim … - dodał powoli patrząc na jej piekne oblicze, starając się wyczytać, czy nie jest przypadkiem niezadowolona.
- Nie jestem rewelacyjną tancerką, wiesz? - Mrugnęła do niego i zaczęła się poruszać w rytm cichej muzyki wydobywającej się z rozlokowanych gdzieniegdzie głośników. Widział jak zrzuca buty i jak w samych pończochach, kołysze biodrami… kołysząc przy tym swoimi piersiami. Ruchy nie były szybkie, ale widać było że Brytyjka ma do czynienia z tańcem. Powoli obracając się, kołysząc zbliżyła się do mężczyzny. By tuż przed zmianą utworu na kolejny przyklęknąć na zajmowanej przez Włocha sofie. On zaś patrzył, niczym urzeczony. Taniec przypominał hipnotyzujący balet ogników.
- Amandooo … jesteś piękna, to jest piękne - powiedział bardzo powoli nie mogąc się oderwać od niej ani na najmniejszy momencik czasu. Wspaniała, piękna oraz obłędnie seksowna.

Jego ciało pokryło się lekkim potem od samego patrzenia! Męskość wyprostowana niemalże bolała od samego napięcia oraz twardości. Tycjanowska piękność, iście absolutnie kobieca, potrafiąca swoim wdziękiem doprowadzić do prawdziwego szaleństwa.
Sinclair przyklęknęła nad nim okrakiem. Ten taniec, ruchy piersi… jego spojrzenie wszystko sprawiło, że była mokra. Znowu. Nie wiedziała skąd w niej ta śmiałość, skąd ten głód. Wszystko to musiało być zasługą znajdującego się pod nią mężczyzny na którego opadła powoli, kierując jego nabrzmiałą męskością tak by wsunęła się do jej wnętrza. Pomału… ciesząc się każdym milimetrem jego ciał. Nie wiedziała czy Tomasso wybrał celowo tą sofę, ale nagle zdała sobie sprawę, że patrzy na siebie, na swoją zaróżowioną twarz i znikającą w jej wnętrzu męskość. Lustro! Właściwie w tym eleganckim pokoju było kilka mniejszych i większych, jak to bywa w salonach. Akurat kiedy popatrzyła w prawo, na to duże, widziała dokładnie to, co przed chwilą, ale w innym mogła też zobaczyć swoje odbicie od tyłu.
- Amando … - jego głos przerwało głębokie westchnięcie. Dziewczyna miała naturalne cudowne predyspozycje do bycia najwspanialszą księżniczką łoża. Nie była uczona, wychodziło jakoś samo.

Tymczasem absolutnie zauroczony mężczyzna siedział oraz przeżywał cudowne chwile przyjemności. Jego męskość ślizgała się wewnątrz niej. Wszystkie karbki, każde miejsce, każdy fragmencik pochwy był wypieszczony jego nabrzmiałą głowicą. Czerwoną niczym burak oraz pokrytą śliskimi kropelkami śluzu.
- Ach, tak … - Tomasso lubił aktywność, ale lubił też niekiedy poddawać się całkowicie jej działaniu. Właśnie ten moment był czymś takim. Chwilą właściwą, kiedy rządziła niepodzielnie oraz sterowała wszystkim. - Jesteś cudowna, absolutnie cudowna - ponownie jęknął dochodząc do jej ostatniej ścianki, kiedy się już usadowiła na nim w pełni całkowicie.
Amanda poruszała się powoli wyraźnie przytłoczona ilością doznań wokół. Jej odbicia na niemal każdej ścianie, wpatrzony w nią Tomasso i ta gorąca obecność w jej wnętrzu. Swoimi badaniami doprowadzała Viscontiego do gorączki. Myślał, że był już na granicy, a ona przyciągała ją z każdym ruchem coraz dalej i najlepsze, że robiła to zupełnie nieświadomie. Po prostu ciesząc się jego ciałem. Czyli właśnie tak, jak powinno być, ale taki taniec na krawędzi obłędu nie mógł trwać bardzo długo. Mężczyzna zwyczajnie nie wytrzymywał natłoku wrażeń, które odbierało jego ciało. Ona tańczyła na nim, podobnie jak wcześniej, nabijała się głęboko dotykając swoim sromem jego napiętego woreczka, później unosiła się niemal do samego szczytu, gdzie był wewnątrz niej tylko czerwony kapelusz męskiego grzyba. Jeszcze, ponownie jeszcze … jęknął … dłuuuugo, zaś jego dłonie odruchowo chwyciły jej biodra, jeszcze nasadzając dziewczynę jak najmocniej, jak najbardziej się dało, zaś jego armatka wymierzyła stukrotny strzał prosto ku jej ostatniej ściance. Tomasso był oszołomiony wręcz, ale jednocześnie stan świadomości przypominał kompletnie uniesienie. Drżał w niej, jęczał oraz ponownie wystrzelił,nawet jeśli słabiej, tak samo celnie trafiając wrażliwe miejsca pochwy. Amanda krzyknęła dochodząc. Jej ciało wygięło się w łuk mocno odchylając do tyłu, a biodra wykonywały drobne ruchy, atakując tkwiącą w niej męskość. Na tyle, na ile mogła, bowiem jego dłonie trzymały ją by była jak najgłebiej. Ale oczywiście częściowo udawało się to, ponieważ on także drżał, poruszał biodrami szukając wspólnego rytmu, kiedy zaś go znaleźli wystrzelił ponownie wyrzucajac w nią resztkę nasienia. Wręcz wybuchło takim ciepłym, pozytywnym wybuchem, który nie niesie zła, ale czystą przyjemność. Zakręciło mu się w głowie. Jego plecy opadły opierając się o sofę, zaś ręce osłabiły chwyt, chociaż nie zeszły jeszcze z bioder kobiety. Przez chwilę po prostu nie potrafił wydukać słowa przechodząc uderzenia fontann przyjemności oraz ciężko oddychając.
Sinclair siedziała na nim z trudem łapiąc oddech. Jej pierś unosiła się, a wraz z nią dwie krągłości i połyskujący między nimi wisiorek. Wpatrywała się w kochanka rozmarzonym wzrokiem.
- Ja.. ja chyba się zapomniałam. Przepraszam. - Uśmiechnęła się do niego ciepło.
- Amando … - wreszcie odzyskał głos zaskoczony. - Niezbyt rozumiem, bo dla mnie to było cudowne! Myślałem, że normalnie padnę od samej rozkoszy. Toż ja nigdy tak … po prostu nigdy ani nie czułem tak, ani nie miałem na tyle ochoty … - jeszcze mówił urywanie oraz ciężko oddychał. Przytulił ją wszakże przyciągając do siebie, zaś jego miecz wprawdzie pomniejszył się, ale jeszcze utrzymywał wewnątrz pochwy. - Kochanie moje najwspanialsze - wymruczał całując dziewczynę. - Mrr, wiesz co, jeśli chcesz … chcesz porozmawiać na temat remontu, porozmawiajmy tak właśnie siedząc.