Baza operacyjna była najbardziej wysuniętym na zachód przyczółkiem Capitolu umieszczonym na jednej z mniejszych wysp Archipelagu Graveton. Jej głównym zadaniem była obsługa radaru będącego oczami i uszami Capitolu w tym rejonie, które głównie skierowane były na dwie wyspy. Leżąca na zachodzie Hinko należała do Mishimy, a Eisila na północy była w posiadaniu Bauhausu. Baza miała plan prostokąta i była ogrodzona ze wszystkich stron. Stalowa siatka nie była szczytem możliwości obronnych, ale spełniała swoją rolę w przypadku wenusjańskiej fauny. Regularne patrole wyspy połączone z funkcjonalnością radaru i stosunkowo bliskiego położenia Capitolskiej wyspy portowej do tej pory były wystarczającym środkami prewencji.

Obecna obsada składała się z jednego oddziału Wolnych Brygad i dwóch oddziałów Lekkiej Piechoty. Logistykę umożliwiało lądowisko dla śmigłowców i zatoczka dla małych jednostek wodnych.

***

Łódź zaopatrzeniową było słychać zanim jeszcze wyłoniła się zza drew. Pułkownik Joshua Bell stał najdalej od zatoczki. Ludzie znajdujący się bezpośrednio pod nim w łańcuchu dowodzenia byli kompetentni, ale lubił mieć na wszystko oko. Obok stał Porucznik O’Reilly, który ze swoimi ludźmi odpowiadał za obsługę radaru. Pozostali ustawili się zaraz przy kei razem ze swoimi podkomendnymi.

Major John Scott czekał na dostawę zaopatrzenia medycznego, Porucznik Sandra Bailey liczyła na części zamienne do motorówek, śmigłowców i sprzętu obozowego, a kwatermistrz Kapitan Torres zaangażował część oddziału Wolnych Brygad do pomocy przy rozładunku. Jemu przypadała większość ładunku łodzi.

Nieco dalej od nich, z rękami założonymi za plecami, stał Sierżant Morris. Jako jedyny miał na sobie pancerz wolnych Marines. Wpatrywał się w pokład nadpływającej łodzi.

Podróż motorówką spędził głównie przy burcie, wpatrując się w dal, gdy wiatr omiatał jego twarz, mierzwiąc mu włosy, które ten odruchowo co jakiś czas próbował doprowadzić do porządku, przeczesując palcami. Swoją postawą sprawiał wrażenie, że jest mu bardzo wszystko jedno, a z oczu biła obojętność. Ale spojrzeniem pilnował czy jego gadatliwy brat już zaskarbił sobie na tyle sympatii by oberwać po mordzie i trzeba było interweniować. Wyciągnął z torby okulary przeciwsłoneczne - żółte lustrzane pilotki i założył je, by nie wiało mu w oczy.

Chris dużo rzeczy wątpliwie mądrych robił w swoim życiu, ale ostatni pomysł Gabe'a w jego opinii przebijał to wszystko. To był debilny pomysł i Chris powiedział mu gdy Gabe podzielił się nim. ale niezależnie od tego jak porąbana to miała być akcja to i tak mógł liczyć na niego. Szczególnie teraz kiedy młodszemu z braci McBride pasowało wybyć gdzieś w pizdu daleko.

Po dobiciu do brzegu, gdy ponaglił go brat, wziął do ręki walizkę, w której miał swoją bezcenną broń. Nie było opcji, żeby zdał ją gdziekolwiek, bo była ona dla strzelca wyborowego cenna prawie niczym ręka, którą pociągał za spust.

- Nie schlebiajcie tak sobie, drogie panie. Atrakcją jest dostawa towaru - rzucił wtrącając się do rozmowy między kobietami. Zdjął okulary i uczepił je przy pasie.

Byłby uznawany za wysokiego, gdyby nie to, że odrobinę się przygarbiał. Miał zimne spojrzenie i mimikę pokerzysty. Ciało miał szczupłe i umięśnione, a jego krok sprężysty jak u devilcata.
Przewrócił oczami, gdy uwiesił się na nim Gabe. I skrzywił gdy ten wspomniał o swataniu go.
- Spasuję, stary - odparł mu na to, z urazą w głosie jaką ma się do alkoholu o poranku po całonocnym chlaniu, gdy ma się już powyżej 30 lat na karku.

Czwórka Marines zeszła z keji i ruszyła w kierunku obozu. Niektórzy ze stacjonujących na wyspie przelotnie zawiesili na nich wzrok, inni bezczelnie otaksowali ich z góry na dół, ale nikt nie zaczepiał. W końcu stanęli przed sierżantem. Morris przerzucił ciężar ciała z palców na pięty i powitał każdego bacznym spojrzeniem. W odróżnieniu od poprzedników interesował go głównie identyfikator z nazwiskiem i twarz.

- Medyk, strzelec wyborowy, korespondent i … hmmm. - wydał z siebie patrząc na September. - Będzie ciekawie. - skomentował na koniec. Na jego twarzy nie malowała się ani krytyka, ani zadowolenie. Spojrzenie stalowych oczu było twarde, a krótkie siwe włosy z prawej strony zdobiło kilka blizn pozostawionych najprawdopodobniej przez pazury jakiegoś drapieżnika.

- Witamy na Fulcrum - odwrócił się i rzucił przez ramię. - Za mną - ruszył w głąb obozu i po kilkunastu metrach zatrzymał się.
- Tutaj są namioty piechoty, wolnych brygad i nasz - wymieniając zwracał się przodem nazywanego obiektu. - brygadierzy techniczni, wojskowi techniczni, kantyna, namiot odpraw, dowódczy, oficerski, kwatermistrza, lazaret, komunikacyjny i inżynieryjny zaraz obok lądowisk - Odwrócił się z powrotem w kierunku Marines - W lazarecie leży dwóch naszych. Możecie się przywitać. Jakieś pytania?
- Co im się stało, sierżancie? - zapytała September.
- Byli zbyt pobłażliwi dla wroga - odparł Morris ze śmiertelną powagą. - Mam jednak nadzieję, że wyciągnęli z tego odpowiednie wnioski.
- Broń zdajemy do kwatermistrza? - odezwał się młodszy z braci McBride.
- Zasady się nie zmieniają. Broń wam przypisaną macie mieć zawsze przy sobie, sprawną i w gotowości do użycia. W obrębie obozu wystarczy broń boczna - doprecyzował patrząc na pokrowiec karabinu snajperskiego.

- W porządku - skinął głową po chwili widząc brak innych pytań. - Rozpakujcie się i zgłoście do mnie za godzinę.

Lądowisko:

Dwa z czterech lądowisk były wolne. Pozostałe był zajęte przez dwie odmiany tej samej maszyny.

Wersja UH-19 “Guardian” była lżejsza i ładowniejsza. Używana głównie do przewozu rannych, amunicji lub rekonesansu, uzbrojona “tylko” w cztery 30 milimetrowe działka automatyczne.
AH-19 “Grapeshot” poza działkami posiadał montowane do podwozia ręcznie obsługiwane 25 milimetrowe działko typu Gatling i osiem pół-tonowych pylonów rakietowych.

Obie wersje można było wyposażyć w dodatkowe turbiny zwiększające ich mobilność. Tym właśnie zajmowała się mechanik jaką wcześniej można było spotkać podczas wyładunku.

Christopher zatrzymał się na uboczu, w cieniu jaki dawały spiętrzone skrzynie i narzucona na nie siatka maskująca. Zostawienie brata i przyjście tu samemu było dobrym pomysłem. Mógł więc podziwiać widoki bez skrępowania i przejmowaniem się komentarzami osoby, która znała go chyba najlepiej. A było na co popatrzeć. Stał tak, że miał na jednej linii wzroku jednego Guardiana i główną mechanik. Oparł się o skrzynie i poprawił okulary przeciwsłoneczne, które założył po wyjściu z namiotu.

Techniczka nie zwracała na niego uwagi. Albo nie zauważyła jego obecności, albo celowo ignorowała. Dwóch jej pomocników zamocowało turbiny na dedykowanych zewnętrznych pylonach i podpięło układy. Blondynka otworzyła pokrywę jednego z nich i wyciągnęła komponent z pudełka jakie najprawdopodobniej dotarło z dzisiejszym transportem. Sprawnie zamocowała go wewnątrz i poświeciła latarką jeszcze raz sprawdzając okablowanie. Wyraz jej twarzy pokazał ukontentowanie i zamknęła pokrywę.

- Zrobione - rzuciła do podkomendnych i wytarła brudne dłonie w szmatę wiszącą na wózku, na którym przed chwilą leżała jedna z turbin. Ręce były nadal brudne, ale teraz pozostawiały dużo mniej czarnych śladów na tym czego by się dotknęła. Mechanik dopiero teraz popatrzyła na stojącego obok mężczyznę i jego umundurowanie.
- Czegoś wam trzeba? - zapytała.
Chris powoli pokręcił przecząco głową na pytanie kobiety. W oglądaniu jak mechanicy dłubią przy sprzęcie, niezależnie czy latającym, jeżdżącym czy pływającym, było coś relaksującego. Szczególnie gdy robił to ktoś z wprawą w swoim fachu. Jak Bailey. Nie żeby młodszy z McBridów się na tym jakoś dobrze znał, po prostu przez lata wyrobił sobie takie hobby, czasem zaprzyjaźniając się z personelem technicznym.
- Nie pani porucznik, mam wszystko czego mi potrzeba - uśmiechnął się przyjaźnie.
Blondynka obdarowała go analitycznym spojrzeniem trwającym kilka sekund po czym skierowała się do wnętrza namiotu.
Chris odprowadził ją spojrzeniem, nie ruszając się z miejsca. Teraz, jeśli "zrobione" oznaczało, że zakończyli pracę na tej maszynie, to powinien odbyć się oblot techniczny. Też będzie na co popatrzeć. Gorzej, że zaraz pojawi się jakiś zadufany w sobie chuj, jak każdy pilot, i będzie się szarogęsił. Jedyne czego Chris żałował po wyleceniu z wojska było to, że stracił na długi czas licencję na bycie tym zadufanym w sobie chujem.

McBride nie mylił się. Kilka minut później pojawiła się dwójka pilotów, która zajęła miejsce w kokpicie Guardiana.


Widać było, że mieli doświadczenie. Marine ze swojego miejsca nie widział dokładnie, ale po ruchach rąk odgadywał co robią. Bateria. Pierwsza i druga, Pompy paliwa. Główne i oczywiście turbiny. Uzbrojenie broni pokładowej. Niby zbędne, ale po co pomijać. Dodatkowa jednostka zasilająca. Nawigacja. Systemy obronne. Flary, czafy, system ostrzegania. Wenusynchroniczne połączenie satelitarne. Oświetlenie. Stabilizatory. Radar. Radio. Kontrola trybu uzbrojenia. NAV. Zawory zamykające silnika. Elektronika silnika. Zwolnienie hamulca wirnika. Wirnik ruszył. Analogiczna procedura dla prawego silnika. Generator.AC. Nawigacja i systemy celowania. Teraz można wyłączyć już niepotrzebne APU. Zwiększyć ciąg i Guardian powoli oderwał się od ziemi. Na wysokości kilku metrów pochylił się do przodu, a na wysokości drzew gwałtownie ruszył do przodu. Turbiny było wyraźnie słychać. Wersja Guardian i tak była sama z siebie o jakieś 50% szybsza od Grapeshota. Z turbinami dostała dopał o jakieś dodatkowe 60%.

Chris skrzyżował ramiona przed sobą. To nie było tak, że pragnął być pilotem. Owszem była to fajna zabawa, ale na dłuższą metę wolał swoją fuchę, która dawała mu więcej różnorodności i niezależnie od jednostki, zawsze miał tą wygodniejszą pozycję niż inni w drużynie. Lepiej miałby tylko jako policyjny snajper - zero ryzyka i wygodne warunki pracy. Fakt, że w razie trafienia do niewoli snajper miał najbardziej przejebane i praktycznie nigdy nie zdarzało się, żeby przy wymianie jeńców wojennych ostał się jakiś strzelec wyborowy, ale to już McBride wpisywał w ryzyko zawodowe. Rozluźnił ręce i spojrzał na zegarek. Nie miał czasu czekać aż skończy się oblot, bo i tak już długo tu zabawił.

Schował dłonie do kieszeni i ruszył w drogę powrotną do namiotu.