Telefon Błażeja pokazywał dwie kreski zasięgu - mało jak na centrum Warszawy, ale zawsze to coś. Wraz z Adamem podali komórki podekscytowanej Patrycji. Dziewczyna skupiła się przez moment czując szalejący huragan w jej wnętrzu. Niemal instynktownie skierowała ją w trzymane urządzenia, do jej uszu dobiegł delikatny trzask wyładowania, a burza nieco się uspokoiła. Zerknęła na telefony - oba były w pełni naładowane!
Nowak przyglądał się temu z mieszanką rozbawienia i lekkiego politowania.
- To chyba mamy już pewną jasność co do waszych Meridian. Wolt - wskazał na Patrycję, po czym przeniósł spojrzenie na Błażeja - i Łamacz. Wytrych sam się tego domyślił - kiwnął głową Moonowi - Adam, jeśli tak mocno czujesz aurę tego miejsca, to oznacza że jesteś Skanerem - po tych słowach ruszył do drzwi prowadzących na zewnątrz.
- To tylko jedne z wielu pseudonimów, którym określają się Nearsiderzy. Oficjalne nazwy waszych Meridian to odpowiednio Elektryzowanie, Niszczenie, Otwieranie i Czytanie. Dorzućcie do nich trochę synonimów i będziecie mieli obraz tego, jak jesteście w stanie wpływać na rzeczywistość. Nie ma tu jasnych wytycznych, wszystko zależy od waszej kreatywności i tego, ile macie w sobie Pędu - postukał się palcami w skroń - Moon, te dwie kobiety pewnie przenosiły się na Ziemię1. Większość rotacji działa w obie strony, a na Grozie można łatwo zdobyć niektóre „towary” - zaakcentował ostatnie słowo, po czym wyraźnie się zreflektował i zmienił temat.

- Zrobimy sobie mały spacer po okolicy i przeskoczymy z powrotem w innym Miejscu Przełomu, w dużych skupiskach ludzkich jest ich sporo - stwierdził, stojąc już z ręką na klamce - Hm… Szczelina to też niezłe określenie, ale jak już pewnie zauważyliście, nie działają w taki sposób. W każdym razie, powinniśmy wrócić koło wieczora, więc o samochód nie musisz się martwić. A co do innych wersji ciebie, nic tak efektownego się nie stanie, chociaż przyjemnym bym tego nie nazwał - odpowiedział na wątpliwości Błażeja - Da się wyczuć obecność bliźniaka w okolicy, a zbliżając się do niego, sporo ryzykujesz. Zaczyna się od wycieku wspomnień, kiedy oboje zaczynacie przypominać sobie wydarzenia z życia tego drugiego. To jeszcze dobry moment, żeby zmienić kierunek. Jeśli zbliżycie się do siebie bardziej, zaczniecie tracić Pęd, a kiedy jego zabraknie, ryzykujesz nagłe przerzucenie do innego wariantu. Losowego - dodał tonem sugerującym, że to coś bardzo złego.

Nowak w końcu nacisnął klamkę, wyjrzał dyskretnie na zewnątrz, a dopiero potem otworzył drzwi na oścież.
- Witamy w Grozie, globalnym Dzikim Zachodzie czekającym na zbliżającą się zagładę - powiedział z zadowoleniem, kiedy wszyscy wydostali się na zewnątrz.
Warszawa8 wyglądała okropnie. Nie było to miasto zniszczone przez meteoryt, częściowo zdewastowane przez wojnę czy opuszczone przez ludzi i przejęte z powrotem przez naturę. Tutaj było raczej przykładem wieloletniego zaniedbania połączonego z regularnymi imprezami ulicznymi, ewentualnie zamieszkami. Wszędzie zalegały śmieci, większość infrastruktury parkowej była połamana i zniszczona, zaś ulice straszyły popękanym asfaltem z dziurami, w których zmieściłby się cały człowiek. Nie przeszkadzało to kierowcom w pędzeniu po nich ryczącymi, poprzerabianymi samochodami, wyglądającymi niczym wyjęte prosto z jakiegoś Mad Maxa albo filmów o apokalipsie zombie - a wszystko to w akompaniamencie rozkręconej na pełny regulator muzyki. Popękane i brudne ściany budynków pokrywały dziesiątki graffiti, z napisami w rodzaju „Koniec nadchodzi!”, „Damokles sramokles!”, „Kwachu wypierdalaj!”, a na Pałacu Kultury i Nauki światła w oknach zapalono tak, by tworzyły wielki krzyż, nad którym zawieszono wielki zegar, odliczający czas do „Ponownego Przyjścia”, jak głosił napis pod nim. Koło sterty złomu i plastiku, która kiedyś musiała być przystankiem autobusowym, zachował się słup ogłoszeniowy z plakatem prowadzącym do najbliższego punktu eutanazji.
Zdewastowany park w żadnym wypadku nie zachęcał do odwiedzenia, ale nie był pusty. Poza paroma bezdomnymi psami kręciło się po nim kilkunastu ludzi, co do jednego w różnych stanach upojenia i/lub odurzenia, konsekwentnie utrzymujących lub wzmacniających ten stan. Żaden z nich nie przejmował się czyjąkolwiek obecnością, bez skrępowania pijąc, paląc i wstrzykując sobie kolejne porcje używek. Widać było też paru leżących już pod zapuszczonymi drzewami - ciężko byłoby stwierdzić, czy w ogóle jeszcze żyją, i pewnie też nikogo to nie obchodziło. Kilka innych grup, ubranych w podobne ciuchy, rozkręcało właśnie głośne imprezy parę przecznic dalej.
Nowak rozejrzał się - najwyraźniej te zatrważające widoki nie robiły na nim żadnego wrażenia.
- Gotowi? Przejdziemy się na Pragę - powiedział tak, jakby miał to być zwykły niedzielny spacerek.

- Łamacz? Serio kto wam te ksywki pisze? – Błażej parsknął kiedy Nowak zaczął opisywać ich „zdolności”.
Nowak wzruszył ramionami
- To wymysły samych Nearsiderów, możecie spotkać się z różnymi określeniami.
- Nie lepszy byłby Człowiek Młot albo ten no… Niszczyciel! – Błażej zarechotał głośno rozbawiony i humoru nie zepsuło mu nawet obrzyganie spodni, chociaż spojrzał znacząco na Moona.
- Koleś to wyjściowy dres. Wisisz mi za pralnie. – W końcu ruszył za Nowakiem żeby pogapić się na postapo. I nie zawiódł się to było lepsze od kina 4D. W każdym razie tak się czuł naprawdę mocno odrealniony. Rozglądał się dookoła.
- Kurwa szkoda, że nie mam popcornu. – spojrzał na Nowaka zaciekawiony.
- Czekaj… „Towary” w sensie, że… jakieś mózgotrzepy? - parsknął rozbawiony.
- Panie o to i u nas nie jest jakoś trudno. – zapatrzył się na futurystyczny wóz.
- Nie chodzi o dostęp, tylko o cenę - wyjaśnił Nowak.
- Ale to jest wypas... - w końcu popatrzył na resztę podekscytowany.
- To co na Pragę nie? W ogóle ostały się Opary Absurdu na Ząbkowskiej? Albo Sen Pszczoły, czy Skład Butelek. Nawet lubię te wszawe zakątki a wersji postapo nie widziałem…
- Zwariował Pan, Panie Nowak? Na Pragę to ja się boję jeździć bez powodu a miałem tam loft przez jakiś czas a wy chcecie tam jechać na klasową wycieczkę w świecie gdzie mają budki dla samobójców z Futuramy a No Future przestało być tylko zawołaniem Punków - syknął wściekłym szeptem Adam - Jeżeli potrzebujecie dragów to mogłem wam załatwić na naszej Ziemi od kilku tygodni jestem czysty ale wciąż mam koneksje. Jestem wdzięczny za pracę i informacje ale to serio złe miejsce na wycieczkę integracyjną - dodał zniechęcony.
Patrycja miała chęć powiedzieć kilka rzeczy, ale uprzedził ją Adam. Spojrzała na niego z lekkim zaskoczeniem. Ugryzła się w język nim znów palnęła coś niepotrzebnie.
- Mam wrażenie, że można tutaj się przejść i przez większość czasu nikt na ciebie nie zwróci uwagi. Każdy ma swoje zmartwienia - mruknęła spoglądając na leżącego w oddali człowieka, który się nie ruszał.
- Jakim cudem cokolwiek tutaj jeszcze działa? Gdyby całe zarządzanie upadło to by przecież ludzie poumierali z głodu - dodała rzucając do Nowaka.
Nowak uśmiechnął się, słysząc słowa oburzenia i wątpliwości.
- Prawda jest taka, że większość wariantów nie należy do przyjemnych miejsc, a Groza o tej porze dnia jest w miarę bezpieczna, o ile nie zapuszczasz się sam w ciemne zaułki. Jeśli ci nie odpowiada, nie zmuszam do pójścia z nami - spojrzał na Adama - Ale tutejsza Praga jest dość …opustoszała, miejscowi nieco przesadzili ze świętowaniem końca świata - po tych słowach zwrócił się do Patrycji - Może nie tyle cudem, co zwykłą ludzką zaradnością. Rządy i elity skupiają się już tylko na próbach uratowania świata, ale jedzenie nie bierze się od nich. Rolnicy dalej obsiewają pola i hodują zwierzęta, żeby samemu jakoś egzystować.
- Pójść, pójdę bo nie mam co zrobić w tej sytuacji lepiej trzymać się razem - Odpowiedział Adam.
Mina punka sugerowała, że niespecjalnie wierzyła w taki obrót spraw. Nie ciągnęła dalej tego tematu.
- To jaka jest twoja meridiana? - zapytała aby może czegoś więcej dowiedzieć się o samym Nowaku zamiast o agencji i światach.
- Znajdywanie - odpowiedział - Potrafię wzmacniać swoje zmysły, wyszukiwać ludzi i informacje. Łowcy, albo Podglądacze, radzą sobie też lepiej z wyczuwaniem innych Nearsiderów i ich Dystansu.
Błażej nagle wyłapał słowo, które go zastanowiło.
- Czekaj… Łowcy? Ktoś na nas poluje? - zmrużył oczy.
- Jakoś o tym nie wspomniałeś…
Patrycja podsunęła się do Błażeja.
- Chyba chodzi o nazwę jak Wolt czy włamywacz… - mruknęła tak aby tylko dres usłyszał.
- Zgadza się - zgodził się z nią Nowak, który najwyraźniej wszystko dobrze usłyszał - Gdybym chciał na ciebie zapolować, ciężko byłoby ci się ukryć. Ale możesz mnie traktować raczej jako łowcę talentów - w wyrazie twarzy mężczyzny widać było rozbawienie.
Błażej kiwnął głową Patrycji i zmrużył podejrzliwie oczy w szparki przenosząc wzrok na ich przewodnika. Nie ufał Nowakowi i ta uwaga bynajmniej mu się nie spodobała. W końcu przeniósł wzrok na apokaliptyczne samochody. Postanowił zmienić temat.
- Oprócz prochów co możemy stąd zabrać? Mamy jakieś ograniczenia? Na przykład taki wóz. - wskazał niedbale ręką.
-Dało by się go przeciągnąć?
- Ty to chyba go nie słuchałeś co? Rzeczy można przenosić. Pewnie trzeba mieć tylko odpowiednio dużo miejsca - dziewczyna pokręciła głową z irytacją. Miałą wrażenie że jej nowi towarzysze to średnio rozumują albo nie chcą nawet zrozumieć.
- Ale że cały wóz…- Błażej popatrzył dookoła. Ile takie coś mogło być warte? Pewnie na prochach szybciej by się wzbogacił.
- Nowak a technologia obcych? Dałoby się przeciągnąć statek kosmiczny?
- To co potrzebujesz kupić? Standardowe dragi żeby odsprzedać z zyskiem? Czy coś co wymyślili w tym wariancie a nie ma w innych? Nie czuje się komfortowo z byciem dillerem ale rozumiem że jakoś trzeba zdobyć fundusze na działalność - Adam nie zdziwiłby się jakby ta organizacja działała podobnie jak FBI sprzedający crack cocaine - Spróbuje wrócić do wariantu “Children of Man” i zdobyć tą technologię która pomogła na moje porażenie w naszym wariancie badają teraz opcje żeby pomóc z zanikiem mięśni ale na porażenie to raczej nie pomoże - Dodał żeby poczuć się lepiej w kwestii dilowania że sprowadzą do ich wariantu coś więcej niż śmierć.
Nowak pokręcił głową.
- Regencja jest sponsorowana przez Stany Zjednoczone i Unię, nie potrzebujemy dodatkowych funduszy… - stwierdził, jakby zniesmaczony - Co do przenoszenia, to rzeczywiście wymaga to jedynie odpowiednio pojemnego Miejsca Przełomu, są miejsca używane do transportu TIRów. A jeśli chodzi o technologię, to jednym z naszych zadań jest kontrolowanie tego, co przenosi się między światami, w tym technologii. Nie blokada - zastrzegł - ale kontrolowany przesył. Kilka współczesnych technologii “pożyczono” z innych wariantów i vice versa, ale w niewłaściwych rękach mogą być …kłopotliwe.
- Unikasz odpowiedzi po co dokładnie idziemy - Patrycja postanowiła przycisnąć Nowaka. Ten spojrzał w jej stronę nieco zdziwiony.
- Mówiłem przecież, może lag was nieco bardziej wymęczył. Idziemy do następnego Miejsca Przełomu, które prowadzi z powrotem na Ziemię1, żeby nie czekać tutaj na następną rotację. Jest w zoo na Pradze - wyjaśnił.
Patrycja chwilę patrzyła na niego po czym palnęła się w czoło.
- Dałam się skołować Adamowi i jego gadce o dragach - mruknęłą z niezadowoleniem. - Słyszysz Adam? Spacer. S. P. A. C. E. R. Bez dragów - fuknęła na hipstera ostatecznie machając na to wszystko ręką. Wybyła nieco do przodu gderając do siebie jakiś niezrozumiały bełkot. Jak się uspokoiła wróciła do reszty.
- Nie wiem jak wy ale pomimo tego, że jesteśmy tu, oglądamy to wszystko to mam wrażenie dalej jakby to był jakiś kurwa sen. Nie pykło mi chyba jeszcze, że to rzeczywistość - rzuciła rozglądając się dookoła z brakiem przekonania.
Moon snuł się trochę nieobecny za grupą, najwyraźniej nadal dochodząc do siebie po przejściu między światami. Trzymał się za głowę i mrużył oczy, próbując jednak wyłapać każdy szczegół otaczającego ich świata. Tak znajomego, a jednak tak innego. Najdziwniejszy jednak nie był dla niego sam nowy świat, a to o czym rozmawiali jego nowi koledzy. Przemyt narkotyków, plany przenoszenia całych samochodów, ludzi i co raz to absurdalniejsze pomysły - Serio? Właśnie się dowiedzieliśmy, że teoria światów równoległych jest prawdziwa, a wy jedyne o czym myślicie to pieniądze? Serio? - zapytał, rzucając jednoznacznie krytyczne spojrzenie Błażejowi.
- To się nazywa żyłka do interesów kolego. - powiedział wywołany sprzedając azjacie mocną sójkę w bok.
Przeniósł wzrok na punkówę.
- No… Coś w tym jest. Powiedziałbym że to miejsce ma styl i ten No… Rozmach. Takie postapo pełną gębą. Ciekawe czy po miśkach praski ostały się ładne duże czaszki. Takie coś bym zawinął… - przeniósł wzrok na samochody. Zamyślił się.
- Tak… taka czacha na masce i miałbym szacun w całej dzielni. - zaśmiał się radośnie i trudno było powiedzieć czy mówi prawdę czy żartuje.
Kaleka wzruszył ramionami
- Cóż Amerykanie tak zarobili na FBI przy okazji rozwalając czarną społeczność którą postrzegają jako zagrożenie to myślałem że sytuacja podobna nie wiedziałem że to tylko spacerek poglądowy mi się też trochę pomieszało to wszystko - Odpowiedział.

- Lag potrafi namieszać w głowie, szczególnie na początku - rzucił Nowak, oglądając się przez ramię. Przeszli już parę przecznic, agent szedł wolnym tempem, rozglądając się uważnie po zapuszczonych budynkach. Krajobraz ciężko było nazwać w pełni postapokaliptycznym - w końcu apokalipsa miała tu dopiero nadejść. I to właśnie dało się odczuć, widząc chaos na pełnych śmieci ulicach, chaotyczną mieszankę rozpaczliwych głosów i muzyki z budynków, a także twarze mijanych ludzi, raz pełne przygnębienia i smutku, a raz błogiej, narkotycznej radości. Zwykli ludzie w tym świecie mieli najwyraźniej dwie opcje: albo pogrążyć się w rozpaczy i odliczać do dnia końca świata, albo przestać myśleć o przyszłości, tak jakby miała nigdy nie nadejść. W sumie, tak to właśnie tutaj wyglądało…

Wbrew początkowym obawom, nikt nie próbował zaczepiać ich po drodze. Może nie wyglądali na łatwe ofiary, może byli zbyt dużą grupą, a może zwyczajnie tutaj już nikt nie miał ochoty pytać innych, czy mają jakiś problem? W każdym razie dotarcie do Ogrodów Saskich nie obfitowało w żadne niespodzianki - sam park okazał się być teraz nieomal lasem, kompletnie zarośniętym i zapuszczonym przez lata zaniedbań.
- Tam się lepiej nie zapuszczajcie, trzymamy się drugiej strony ulicy - stwierdził Nowak. Przystanął na moment, nasłuchując, po czym ruszył, nieco przyspieszając kroku - Niedziela to kiepska data… - dodał pod nosem, krzywiąc się z niesmakiem.
Jego słowa nabrały sensu chwilę później, gdy do uszu bohaterów dotarło to, co on musiał usłyszeć wcześniej. Głośno skandowane modlitwy, przerywane okrzykami bólu i miękkimi, mokrymi trzaskami uderzeń. Hałas ten narastał, z czasem przytłumiając inne odgłosy miasta, a gdy zarośla parku ustąpiły miejsca wybetonowanemu placowi przy Grobie Nieznanego Żołnierza, stał się niemal ogłuszający, a jego źródło było w pełni widoczne. I potworne.

Na placu przebywało przynajmniej kilkaset osób, modlących się żarliwie przed wielkim ołtarzem rozstawionym na samym pomniku. I gdyby tylko się modlili, nie byłby to tak wstrząsający widok… każde z tych ludzi było ubrane jedynie w bieliznę lub wręcz przepaski biodrowe, w ręku dzierżyli zaś baty, bicze, kable czy skórzane paski, z których robili ciągły użytek. Co kilka wersów z rozmachem smagali się nimi po już pokrytych krwią i ranami plecach, wywołując rozbryzgi posoki i wrzaski bólu, a może religijnej ekstazy? Widok jednej takiej osoby nie należał do przyjemnych, więc zwielokrotniony kilkaset razy był wręcz przytłaczający. Tym bardziej, że najwyraźniej ten „rytuał” trwał już od jakiegoś czasu - bruk na placu był już czerwony i mokry od krwi, a w miejscach, gdzie nie stali ludzie, dało się dostrzec spore brunatne plamy.
Agent Regencji obserwował tą scenę kątem oka, tak jakby nie chciał przyglądać się zbyt dokładnie.
- Niektórzy uznali, że Damokles jest znakiem Sądu Ostatecznego. Słyszałem o tym, co dzieje się w Watykanie albo Mekce… - powiedział trochę nieobecnym głosem - Żaden z wariantów nie jest przyjemnym miejscem. Nie wszystkim da się też pomóc

Patrycja miała nieco odmienną reakcję. Zbladła potężnie kiedy obraz pojawił się przed ich oczami.
- Chryste Panie... - Odwróciła głowę najszybciej jak tylko mogła, ale widok zdążył się już utrwalić. Nie słyszała Błażeja ani Adama, bo jedyne co potrafiła wyłapać to ten mlask związany z uderzeniem bicza o skórę.
- Ch-chodźmy szybciej proszę - powiedziała cicho i słabo drżącym głosem.
Szła dalej ale czuła, że ma nogi jak z galarety gotowe załamać jeśli tylko źle stanie. Złapała się rękawa garnituru Nowaka tylko po to aby utrzymać właściwy kierunek kiedy usilnie starała się nie patrzeć na tę groteskową scenę.