Hoid rzucił Aiko pełne nagany spojrzenie.
- Nie widzę w tym nic śmiesznego. Całe życie ciężko pracujesz przedając lub uprawiając kapustę, a tu banda dzieciaków co i rusz niszczy owoce twojej ciężkiej pracy. Pewnie, uratował świat, ale rolnicy, lekarze i trefnisie ratują więcej osób, a nikt im nie stawia pomników. Co do twojego pytania panie Daichi, to byłem ja. Po prostu udaje mi się zachować młodość dzięki mówieniu prawdy. Oczywiście, problem z mówieniem prawy może prowadzić do wielu strasznych chorób takich jak krwotok z głównych arterii czy przerwanie rdzenia kręgowego, dlatego na mówienie prawdy powinno być wydawane zezwolenie… Aanga widziałem jako dzieciaka w trakcie dni ognia, gdzie wzięłem do pokazu aką dziewczynę z plemienia wody… Ogółem strasznie dużo zamieszania z tego wyszło. Roku także spotkał mnie w dzieciństwie, a potem gdy byłem na ślubie jego córki, to zachowywał się jakby miał pretensje, że poświęcam całą uwagę dzieciakom, a nie jemu. Za o Kyoshi Była świetną asystentką, prawdziwą duszą sceniczną…

- Eeeeem... - Aiko uniosła palec, co by zabrać głos - Ale... nie można żyć tak długo...? - spytała, nie będąc do końca pewną, czy pan Hoid może jednak zwariował, a może jednak mówi prawdę...?

Spojrzała na Daichi'ego, samej nie wiedząc co się dzieje...

-Dziecko drogie nie patrz na mnie jakbym miał taką samą wprawę co pan Hoid. Mam tylko 40 lat, a ten pan twierdzi, że gadał z 4 różnymi Awatarami. Ja aż tak stary nie jestem. - wetchnął Daichi - Ja też to właśnie trawię... Facet którego widziałem z 15 lat temu nic się nie zmienił, a znał ludzi z epoki moich pradziadów.

Tkacz Ziemi przeniósł spojrzenie na Hoida:
- Z tego co zrozumiałem panie Hoid to jesteście długowieczni. Albo nawet nieśmiertelni, skoro strzelacie dowcipem jakbyście przeżyli przerwanie rdzenia kręgowego i się zebrali z powrotem. Czy tak mam to rozumieć? Czy bywaliście żywą tarczą i to sobie wyleczaliście?

Hoid popatrzył na nich i skrzywił się.
- Po pierwsze, w przypadku Aanga i Roku słowo znałem, to zdecydowanie zbyt dużo, a po drugie ja po prostu kłamię, zmyślam i konfabuluje. A po za tym, niegrzecznie komuś wypominać jego wieku, a granic mojej śmiertelności wolę nie sprawdzać. – powiedział zmęczonym tonem, a wtedy porcelanowa Po wstała i rzekła trzymając w ręku kilka bardzo długich igieł.
- To mogłoby być Niezwykłe doświadczenie o charakterze naukowym.
Hoid popatrzył na nią spode łba.
- Ma pani w sobie coś, co sprawia, że jest bardziej niepokojąca ni Stalowi inkwizytorzy, a mówimy tu o osobach, które uznały za wspaniały pomysł przebicie sobie oczu gwoździami… Żałuję, że nigdy nie mieli okazji stanąć na drodze Topf. Byłoby to wydarzenie równie pouczające co widowiskowe.

Daichi zjechał dłonią po twarzy:
- Nie liczę, że przyjaźnił się pan z wszystkimi co poznał. Ja tylko mierzę jak bardzo... jest pan niezniszczalny. Ale rozumiem, że to tylko długowieczność. Za tarczę nam pan nie posłuży to co umiecie? Tworzyć iluzje?

- Może ma Pan dla nas jakąś mądrość, skoro tyle lat Pan przeżył? - Aiko nie wiedziała dalej, czy wierzyć mężczyźnie, ale w sumie postanowiła się nie przejmować żadnymi dziwnymi rzeczami.

Hoid popatrzył na Aiko.
- Jak już mówiłem, mówienie prawdy przedłuża życie, choć czasem też je skraca, jeśli jest robione nieumiejętnie, choć to i tak bez znaczenia, bo przecież zmyślałem, czyli kłamałem, a kto kłamie zazwyczaj żyje krócej, chyba, że ktoś źle mówi prawdę, wtedy żyje zdecydowanie krócej od kogoś, kto dobrze kłamie. A co do pana pytania panie Daichi, to nie jestem uczonym i nie zamierzam prze prowadzać tego typu eksperymentów, ze względu na jego jednorazowość… A i jakaś pana młodociana krewna chce przeprowadzić dziś demonstrację związaną z wojną…

Kaburagi wytrzeszczył oczy:
- Dostrzegam sens w waszych obawach, panie Hoid. Ale jaka krewna, panie Hoid? Ja... Trochę ich mam. Musicie uściślić

Aiko westchnęła boleśnie - Mam wrażenie, że ani ja, ani tym bardziej pan nie rozumiemy, co pan właśnie powiedział, nieprawdaż?

- Panno Aiko, gdy nikt, łącznie z autorem nierozumie danych słów, to oznacza, że mamy do czynienia z poezją i teraz powinna się pani zachwycać nad ich przenikliwością i doskonałym zrozumieniem ludzkiej natury, a co do ciebie panie Daichi, to mogę tylko powiedzieć, że była młoda i bardzo głęboko wierzy w to, co mówi. – rzekł „Magik”