Wilma trochę straciła rezon jak już podeszły do Lamii i Steve’a ale już głupio było się jej wycofać gdy ci z zaciekawieniem podnieśli głowy na nie obie. Na szczęście Eve przejęła na siebie rolę mediatora.
- Lamia, Steve… - Eve zaczęła do nich mówić jakby miała im coś ważnego do powiedzenia. Więc ci spojrzeli po sobie ale żadne nie miało pojęcia co tym razem umyśliło się pod blond główką.

- Tak Eve? - Steve zachęcił blondynkę by kontynuowała zastanawiając się co ma z tym wspólnego Wilma którą fotograf wciąż trzymała za rękę.

- No więc my tak właśnie porozmawiałyśmy sobie z Wilmą. I nam by pasowało chodzić ze sobą. No ale jak jesteśmy we trójkę no to tak jakby Wilma też chodziła i z wami. No to jak? Zgodzicie się by Wilma chodziła z nami? - Anderson dość niefrasobliwie i lekko przedstawiła to o czym mówiła unosząc trochę trzymaną dłoń kapral aby podkreślić o kogo chodzi. Kapral zaś miała o wiele bardziej wyczuwalną tremę gdy czekała na tą odpowiedź. Steve zaś zniósł sprawę bardzo mężnie gdy obdarzył jedną swoim spokojnym spojrzeniem, potem drugą a w końcu spojrzał na tą trzecią co do tej pory leżała tuż przy nim.

- Myślę, że czworokąt jest równie łatwy do zalegalizowania jak trójkąt. - mruknął w końcu nagi oficer rozłożony wygodnie na leżaku.

Leżąca obok saper za to patrzyła zaciekawiona to na jedną, to na drugą dziewczynę i przekrzywiła kark, mrużąc oczy jakby coś sobie kalkulowała. Nieświadomie zaczęła bębnić palcami po kolanie Mayersa. Sytuacja była niecodzienna, nawet jak na ich niecodzienny związek.
- Trzy metry szerokości… od ściany do ściany - zerknęła na Steve’a zadumana - Wtedy się zmieścimy w piątkę i każdy się wyśpi. Jeżeli podniesiemy je na pół metra, zrobimy przestrzeń na pościel albo inne drobne gamble. Łatwiej też przyjdzie klęknąć przy krawędzi… będzie trzeba to rozrysować i zburzyć jedną ścianę działową, aby była jeszcze przestrzeń na szafy - wyszczerzyła się, klepiąc z rozmachem we własne kolana i wstała energicznie, łapiąc obie dziewczyny w objęcia. Pocałowała wpierw blondynkę a potem rudzielca, na tę drugą patrząc przez dłuższą chwilę rozognionym spojrzeniem.
- Jeżeli Willy będzie chciała się bujać z kaleką - uśmiechnęła się, na sekundę przez jej twarz przemknął ciemny cień, ale szybko zniknął. Dokończyła pogodnie - Mam całkiem niezłą rentę, z perspektywami na jej poszerzenie… więc wiesz. Jakieś plusy są.

Przez chwilę całe towarzystwo zerkało na Lamię dość niepewnie gdy ta na głos bujała gdzieś w obłokach o tych metrażach i podobnych tematach. Steve widocznie pierwszy odgadł o czym mówi bo zrobił nieme “aha” i skinął głową na znak zrozumienia. Obie dziewczyny załapały to ciut później. I wreszcie obie wybuchły śmiechem pełnym ulgi gdy Lamia wstała i wyraziła zgodę całując się i przytulając to z jedną i drugą.

- Naprawdę? Zgadzasz się? Znaczy wszyscy się zgadzacie? - Wilma gdy już złapała oddech to jeszcze raz zapytała Lamię i pozostałą dwójkę dotychczasowego trójkąta.

- Pewnie. - zgodził się Steve który też podniósł się ze swojego leżaka i do nich dołączył. Objął je swoimi ramionami w opiekuńczym geście i tym swoim ciepłym, kojącym uśmiechem i przytulił je do siebie. Chociaż przytulanie trzech kobiet na raz było zauważalnie trudniejsze niż dwóch. W końcu miał tylko dwa wolne boki. Ale i tak zdawał się w pojedynkę górować masą i wzrostem górować nad każdą z nich pojedynczo jak i po całości.

- A wiecie jaka Wilma była kochana? Zgodziła się, że dla niej też będę mogła być dziwką! - Eve obwieściła radośnie jakby to był najlepszy news tej części wiadomości i rudowłosa żołnierka sprawiła jej niebywałą przysługę i przyjemność, że zgodziła się na ten punkt.

- No to farciara z ciebie Eve. Jak ty nas wszystkich obrobisz co? - Steve zaśmiał się rozbawiony tymi wieściami. Wilma zresztą też. A Eve zdawała się tryskać radością jakby conajmniej wygrała los na loterii z główną wygraną.

- Postaram się! Mam nadzieję, że was nie zawiodę! - blondynka nie przestawała ćwierkać z zachwytu nad tym ich powiększonym gronem rodzinnym.

- Podobno masz mi wszystko pokazać co i jak. - Wilson nieco ściszyła głos jakby chciała Lamii coś powiedzieć w sekrecie chociaż nie było szans aby pozostała dwójka ich rozszerzonego związku jej nie słyszała.

- O tak, Lamia na pewno ci wszystko pokaże i wyjaśni co i jak. - zaśmiał się Krótki jakby nie miał wątpliwości, że Lamia jest świetnym mentorem do wprowadzania nowych w ich niecodzienne realia.

Ta jednak wyglądała na spiętą, gdy w jednej chwili stężała, a uśmiech zszedł jej z twarzy. Patrzyła na drugą bękarcicę poważnie spojrzeniem zmęczonym i pustym. Długo, uważnie, zastanawiając się co Willy ma w głowie, że godzi się na podobne układy. Rozumiała doskonale, że każda laska chętnie przygruchałaby sobie takiego przepięknego słodziaka jak Eve. Albo odważnego, przystojnego oficera o złotym sercu… gorzej z resztą.
- Serio ze mną też chcesz się bujać? - spytała wreszcie, jakoś dając radę przepchnąć głos przez ściśnięte gardło. Patrzyła przy tym przyjaciółce w oczy, szukając… sama nie wiedziała czego. - Nie jestem taka jak kiedyś, zresztą sama widziałaś… tam na parkingu przy cmentarzu. W Mason też się nie popisałam - wzruszyła nerwowo ramionami, udając że jej to nie rusza, ale zawsze była kiepskim aktorem - Raczej tego szybko nie naprawię.

Pozostała dwójka nie wtrącała się. Ale dało się poznać, że spojrzeniami, uśmiechami i dotykiem wspierają je obie. Ale nie wtrącali się. Wilma też w pierwszej chwili nie odpowiedziała. Wydawała się trochę zmieszana. Może nawet zażenowana. I jakby nie była pewna co i jak powinna odpowiedzieć na to pytanie.

- Chyba nikt z nas nie jest taki jak kiedyś. - powiedziała w końcu Wilson wzruszając ramionami. - Chodź. Spróbujemy. Chyba dawno temu powinnyśmy. To możemy i teraz. - dodała w końcu patrząc na drugą bękarcicę trochę niepewnie może nawet nieśmiało.

- Lepiej późno, niż wcale? - sierżant odwzajemniła grymas, a następnie wychyliła się, by delikatnie pocałować nową dziewczynę. Zupełnie jakby robiła to pierwszy raz, lecz szybko do głosu doszły hormony i temperament, zmieniając lekkie pieszczoty w głęboką, gorącą zabawę.

- Ojej, jak ślicznie razem wyglądacie… Tak fotogenicznie… O! Wiem! Zrobimy sobie zdjęcia! Przecież to taka pamiątkowa okazja! Czekajcie, zaraz przyniosę aparat! - widząc jak na jej oczach obie bękarcice zaczęły się namiętnie i głęboko całować Eve nie mogła wyjść z zachwytu. Ale zaraz przypomniała sobie o swoich powinnościach dokumentalisty i oderwała się od ich czwórki by skoczyć po swój aparat. Wilma na chwilę spojrzała za nią nie przestając obejmować Lamii jakby bała się ją wypuścić i znów stracić. A Steve też spojrzał za blondynką a sam wydawał się być stabilny niczym góra do jakiej można zakotwiczyć i w ogóle jest widoczna z daleka.

- Wy to pewnie macie wiele do nadrobienia teraz. - powiedział do nich z uśmiechem głaszcząc po policzku tą pierwszą swoją dziewczynę i tą najnowszą.

- Oj tak… Tak się bałam, że ledwo jak cię odzyskałam to znów cię stracę… - przez moment Wilmie się chyba miękko zrobiło bo coś jej się zabłyszczało w kącikach oczu i by to ukryć to znów przytuliła się do swojej Rybki by nikt nie musiał tego oglądać.

- Przecież tu jestem i nigdzie się już nie wybier… wybieram i… - głos saper się załamał. Coś jej uciekało, jeden z cieni przebijających się przez warstwę amnezji. Mocniej przytuliła rudzielca, jednocześnie z drugiej strony dociskając ją do Steva, więc tirówkę otoczyło ludzkie ciepło, ramiona i pewność siebie, emanująca od tego największego z ich trójki.
- Zobaczysz - odkaszlnęła i podjęła wesoło, całując dziewczynę w skroń, zupełnie jak robiła to z jedną blondi aby ją uspokoić - Zobaczysz Willy, teraz będzie już tylko dobrze. Zajebiście! Zamieszkamy razem, będziesz zjeżdżać na przepustki, a my do ciebie przyjeżdżać jak do Tygryska, na widzenia. Nawet się, kurwa, nauczę gotować - ćwierkała pogodnie, ponad rudawą głową patrząc na twarz komandosa - Nadrobimy wszystko, obiecuję. A teraz na trzy-cztery obłapiamy Tygryska zanim się zorientuje, dawaj - szepnęła Wilmie do ucha, całując je na odchodne.

Zabiegi Lamii przyniosły skutek bo i rudzielec w jej ramionach się uspokoił. Zwłaszcza jak pomogły im opiekuńcze ramiona ich kapitana co zgrabnie przytulił do siebie i jedną i drugą. A ruda głowa kiwała się na znak zgody i aprobaty na te wszystkie plany i obietnice Rybki. W końcu pokazała znów swoją twarz i roześmiała się wesoło i z ulgą. Coś próbowała powiedzieć ale jakoś nie bardzo jej wychodziło. Więc pewna blondynka która akurat przechodziła z aparatem w ręku przyszła jej z odsieczą.

- Już jestem! To ustawcie się najpierw ja wam zrobię razem! - Eve nie wychodziła z roli zawodowego fotografa i sprawnie ustawiła gestem i słowem całą trójkę do wspólnego zdjęcia. Potem zmienił ją Steve.

- To dajcie ja wam zrobię. Aż sam nie wierzę, że teraz mam trzy dziewczyny. Będę to musiał w koszarach na własne oczy obejrzeć. Kurde w dwie mi na początku nikt nie chciał uwierzyć. - powiedział wesoło gdy podchodził do blondyny i przejmował od niej aparat a ona szybko dokicała do swoich dziewczyn by ustawić się z nimi do wspólnej kompozycji.

Szybko przejęła ją saper, ustawiając po lewej stronie Willy, której prawy bok sama okupowała. Objęły się we trójkę, jednocześnie wdzięcząc się do mężczyzny z aparatem. Ich dłonie wcale nie przypadkiem błądziły po piersiach i pośladkach,ale tak, aby nie zasłaniać co ciekawszych fragmentów.
- Teraz masz całkiem sporo świadków i pamiątek - pomruk wyszedł Lamii wesoły i ciepły, gdy wtulała policzek w rude włosy, wciąz patrząc na Mayersa.

- No. Ale co fotka to fotka. - Steve zgodził się i jak skończył pstrykać migawką poprosił jeszcze przechodzącą obok Sonię by ta pstryknęła fotkę całej czwórce. Po czym wrócił do swoich dziewczyn i stanął nad nimi i za nimi obejmując je i przyciągając do siebie. Więc cała kompozycja idealnie wpisywała się w pamiątkowe ujęcie komandosa na wakacjach obłapianego przez swoje fanki.

- Kurwa mać - te dwa słowa towarzyszyły Lamii tym częściej, im więcej czasu mijało. Trzecia zbliżała się nieubłaganie, choć pewnie prócz niej niewielu gości patrzyło na zegarek… i dobrze. O to wszak chodziło, aby umilić im wieczór. Patrząc na nich saper czuła w kościach, że tym razem impreza skończy się nad ranem i chłopaki z Karen pojadą z klubu prosto do jednostki. Tym bardziej należało ogarnąć punkt ostatni programu - ten tak beztrosko spierdolony.
Oczywiście teraz można było sobie pluć w brodę, jojczyć na własną głupotę, jednak jeśli nikt na koniec miał się nie poczuć zbędnym elementem do wykopania, wypadało ruszyć zarówno dupę jak i głowę.

Białowłosą Melisę i piegowatą Sonię złapała przy stoliku z alkoholem, gdzie raczyły się drinkami, chichocząc i oglądając jak ich kumpela z roboty Anitka siedzi olbrzymiemu Indianinowi na kolanie, zażarcie mu coś tłumacząc, podczas gdy on miał tę swoją podstawową minę niewzruszonego głazu na pustyni. Drugie kolano obsiadła mu Lana, wtórując koleżance i energicznie przy tym gestykulując.
- Foczki, potrzebuję pomocy - Mazzi zwróciła się do pary kelnerek, wciskając się między nie i obie obejmując - Trochę dałam ciała, tak bardzo trochę - westchnęła ciężko, patrząc na salę. Ściszyła też głos - Nie przewidziałam, że misiaki będą tacy uroczy… chuj w to. Słuchajcie, dałoby radę skołować im na wypad coś do żarcia? Paczkę z prowiantem… jakieś kanapki, coś słodkiego. Żeby mieli co żreć po powrocie do jednostki i nie musieli nikomu ważnemu leźc na oczy… eh - prychnęła, krzywiąc odrobinę usta - Dla Tygryska, Karen, Cichego, Dingo i Dona ogarnęłyśmy temat jeszcze wczoraj… ale zobaczcie na nich. Chujowo będzie, jak jedni coś dostaną, a reszta kopa w dupę. Oni są naprawdę rozbrajający - humor jej widocznie siadł - Wszyscy po kolei.

- Aha, coś do jedzenia? Na drogę? - Anita oderwała się od śledzenia toku dialogu kolorowej trójki i skoncentrowała swoją uwagę na głównej klientce tego wieczoru. Spojrzała na Sonię a rudzielec chwilę się namyślał zerkając na mały zegarek na swoim nadgarstku.

- To chyba nie będzie problemu. Ale będe musiała skoczyć do kuchni. Jak to nie zaraz ktoś wychodzi no to chyba powinno dać radę. Ale to powiem jak wrócę. - rudzielec odstawiła swoją szklankę i ruszyła w stronę wyjścia na korytarz.

- Ubierz się! - krzyknęła za nią wygolona prawie na zero koleżanka śmiejąc się jednocześnie. Po ubraniach to kelnerki od gości już też było dość trudno rozróżnić gdy uczestniczyły w większości zabaw i rozrywek tego wieczoru.

- Cholera! - parsknęła Sonia orientując się w mocno niekompletnym stroju. Też się roześmiała i chwilę kręciła się pt. “Gdzie jest moje ubranie?!”. Co o tej porze wcale nie było takie proste i oczywiste.

- A coś konkretnie byś chciała? Bo jakieś kanapki to prawie na pewno dadzą radę zrobić w kuchni. Ciasto też może jakieś jeszcze zostało. No ale jak chcesz coś na ciepło, coś do zrobienia no to będą musieli dopiero zrobić. - korzystając z tego, ze rudzielec dość chaotycznie dopiero kompletowała swój ubiór aby móc się pokazać na reszcie obiektu Anite dopytała się czy Lamia ma jakieś konkretne zamówienie na ten prowiant na drogę o jakim mówiła.

- Kanapki, ciasto… a dałoby się im walnąc słoik z zupą? - brew Mazzi podjechała do góry, a na jej twarzy pojawiło się zamyślenie. Łypnęła okiem po sali, bębniąc palcami o dolna wargę i wreszce zdecydowała.
- Czekaj, pójdę z tobą - rzuciła rudzielcowi, również zaczynając opcję szukania ubrania. W oko wpadła jej hawajska koszula, ją więc zgarnęła, szybko zakładając na grzbiet i zapinając pospiesznie guziki. - To od razu ustalimy na miejscu, nie będziesz musiała kochanie nóżek przemęczać, latając po piętrach. Mel, mogłabyś w międzyczasie zagadać laski która ma dziś majtki i może je oddać na akcję charytatywną “dokarmiaj Bolta”? Ucieszą się z kanapek i pamiątek, będą mieli o czym gadać - parsknęła - przez miesiąc, w tych ich zimnych, nudnych koszarach.

- Majtki? Teraz? No może być trochę trudno. Sama nie wiem gdzie mam swoje. Ale zapytam. - Melisa trochę zmarszczyła brwi na to niespodziewane domówienie. No etap kompletowania ubrań w tym chaosie zapowiadał się rzeczywiście dość skomplikowanie. Wcześniej każdy zrzucał z siebie coś tam to tu, to wcześniej to później. Mało kto miał głowę by coś odłożyć celowo na później. A teraz to przemieszane i już nieźle zużyte towarzystwo mogło mieć kłopot odtworzyć gdzie kto co i kiedy zostawił. Ale Mel mimo to obiecała zrobić co się da.

- Dobra chyba już. - w międzyczasie Sonia znów zaczęła wyglądać jak tutejsza kelnerka. Biała koszula znów była na miejscu i zapięta a na dole była skromna, gustowna czarna mini. Zanim skompletowała ten strój także i Lamia zdołała się doprowadzić do porządku na tyle by wyjść na zewnątrz.

- Z zupą to nie wiem. Zależy czy coś zostało. Ale to jak? W słoik jakiś? No nic. Zobaczymy co w kuchni powiedzą. - Sonia szła razem z Lamią przez korytarz wracając do głównej części klubu. Ale na korytarzu jeszcze było względnie cicho i pusto szły właściwie we dwie.

- Ale Lamia! Co za impreza! I ci bolci! No zawsze tu są najlepsze imprezy i towarzystwo w mieście ale to co dzisiaj to o rany! Cieszę się, że o mnie pamiętałaś! Jakbyś na jakieś imprezie potrzebowała kelnerki to wal śmiało! Bardzo chętnie! Troszkę szkoda tak, że do końca nie można popuścić cugli bo jednak w pracy ale i tak lepiej niż niejedna impreza tutaj! - Sonia skorzystała z okazji by podzielić się z Lamią swoimi wrażeniami z tej kończącej się imprezy. I widocznie zasługiwała ona na jej najwyższą ocenę.

Ta objęła ją ramieniem, ze śmiechem kiwając głową do wszystkiego co rudzielec nawijał. Szły tak objęte korytarzem, zataczając się odrobinę, a saper sama nie wiedziała czy to ze zmęczenia, alkoholu, czy szczęścia.
- Kochanie, prędzej bym wyłysiała i zarosła pąklami, niż zapomniała o tobie, daj spokój - cmoknęła kelnerkę w policzek, pocierajac to miejsce własnym policzkiem - Dzięki że się zgodziłaś, ej no. Jesteśmy jednym oddziałem, mówiłam ci. W końcu ogarniemy balet gdzieś poza klubem, albo… jakoś jak nie masz zmiany, obiecuję. Dzięki że pomagasz ogarniać całe to pierdololo, bez ciebie zginęłaby marnie. To dzięki wam tak świetnie wychodzi - dodała poważnie, mocniej ściskając kumpelę, a w jej głos wdarło się rozmarzenie - Tak chłopcy… są cudowni. Kochane misiaki, każdy po kolei. Nawet Donnie, ale mu tego nie powtarzaj - łypnęła szybko w bok i zachichotała - Wystarczy pasienia jego ego. Napasiemy go żarcie, reszte też. Zupa w słoiku brzmi jak dobry plan, to mamy już dla Steve’a i jego chłopaków… - westchnęła nagle, na jej twarzy pojawił się cień wyjącego do księżyca basseta - Mam nadzieję, że im się podobało. Zasłużyli w końcu, no nie? - popatrzyła gdzieś do przodu - Na to, co najlepsze. Foczki też wydają się zadowolone, wyszło ok… mam nadzieję, szczerze. Czasem pod uśmiechem idzie sporo ukryć, liczę jednak że te na ich twarzach były szczere.

- Na pewno! - rudzielec roześmiała się gdy pchnęła drzwi i wróciły do tej głównej częsci sali. Bardziej oświetlonej i gwarnej. W końcu weekend się kończył ale jednak jeszcze trwał a do poniedziałkowego poranku było jeszcze dobre kilka nocnych godzin.

- Może się nie znam ale myślę, że trudno by tam znaleźć kogoś komu się nie podoba! - musiała podnieść głos by mogły rozmawiać w czytelny sposób. - Zresztą to będzie widać najlepiej po imprezie! Jak się będą dopytywać o kolejną! - powiedziała to wesoło tonem eksperta od imprez w najmodniejszym i najdroższym klubie w mieście. A w międzyczasie doprowadziła Lamię do kuchni gdzie dla odmiany znów było ciszej chociaż odgłosy i zapachy kojarzyły się właśnie z kuchnią pracującą na pełnych obrotach pełnej sprawdzonego zespołu co nawet w tych późnych godzinach pracował jak niezawodny mechanizm.

- Bart! Bart! - Sonia zawołała któregos z kucharzy i ten zostawił swoją pogawędkę z kolegą i podszedł zerkając z zaciekawieniem na nią i na gościa.

- Bart musimy zorganizować jakiś prowiant na drogę. Jakieś kanapki, może ciasto jak jakieś jest, zupa w słoikach. Coś taką wałówę na drogę. Dacie radę? - Sonia na szybko przedstawiła o co chodzi i co jest im potrzebne. Bart zamyślił się chwilę.

- A na ile osób? I na kiedy? Kanapki to nie problem. Ciasto po kawałku chyba jeszcze będzie, zależy na ile osób. Zupa… - kucharz całkiem sprawnie operował swoimi zasobami i widocznie nieźle orientował się co mają a co mogą mieć. Gdy zaczął o zupie cofnął się do jakiejś szafki, wsadził peta w zęby i wyjął z niej słoik wielkości trochę większego kubka. - … takie coś wystarczy? Dużo ma być tych słoików? - wrócił do pytania o ilu porcjach rozmawiają no i na kiedy to ma być zrobione.

- O tak, będą idealne! - mokra brunetka w krzywo zapiętej hawajskiej koszuli i na niebotycznie wysokich szpilkach przytaknęła energicznie, kiwając do tego głową wyjątkowo zgodnie. Gapiła się przy tym na kucharza jakby był jej wybawcą w najczarniejszej godzinie. Szybko przeliczyła w głowie co potrzeba i już nawijała dalej, wdzięcznie załamując rączki - Nie, nie dużo. Siedem. Siedem słoików, tych kanapek i ciasta. Takie… racje żywnościowe dla żartych wojskowych po całonocnej imprezie. Trochę się nam spotkanie rozrosło - zrobiła smutną minę, szczując bassetem mężczyznę przed sobą, przez co przypominała zmokły obraz rozpaczy oraz zagubienia - I głupio tak, aby część chłopaków musiała wracać do jednostki o suchym pysku… gdyby udało się z tą zupą i resztą, będę naprawdę bardzo wdzięczna. Życie mi pan uratuje, odwdzięczę się, obiecuję.

- Siedem? Jasne. Nie ma sprawy. Ogarniemy to. A na kiedy to? - Bart skinął głową i machnął ręką na znak, że takie sprawy to załatwia rutynowo.

- Za pół godziny? Za godzinę? Niedługo impreza się kończy to dobrze by już na nich czekało. - Sonia włączyła się do rozmowy dorzucając garść potrzebnych szczegółów.

- Jasne. Nie ma sprawy. Za pół godziny będzie do odebrania. - kucharz powtórzył w swoim niezmienionym stylu.

- Jesteście kochani! Wiedziałam, że dacie radę! - Sonia uśmiechnęła się słodko jakby co najmniej chodziło o jej własną imprezę.

Z drugiej strony zaatakowała brunetka, na moment wieszając się kucharzowi na szyi i całując go w policzek.
- Dzięki Bart, życie nam ratujesz - dodała, całując go w drugi policzek, a potem z wesołym uśmiechem wróciła pod bok Sonii, chwytając ją za rękę. Z bękarciego serca spadł sporych rozmiarów kamień. Nikt nie powinien wychodzić z poczuciem, że ludzie mają na niego wywalone. *

Istniała pewna nieśmiertelna zasada, że wszystko co dobre, szybko się kończy. Tak samo sprawa miała się z niedzielna imprezą dziękczynną i chociaż wydawało się, że dopiero co cały oddział wszedł do niebiesko oświetlonego basenu, dopiero co z zalegającej na ziemi mgły wyłoniły się kobiece sylwetki i dopiero co wypili pierwszy toast, a należało zbierać się do domu. Obracając nadgarstek Tygryska, Mazzi z niedowierzaniem patrzyła na wskazówki pokazujące 3:15. Rano. Nie wiadomo kiedy zrobiło się tak późno… albo tak wcześnie. Zebrani w sali ludzie powoli i niechętnie zaczynali rozglądać się za rozrzuconymi w pośpiechu ubraniami, dziewczyny z obsługi zmieniły światło z błękitu na zwykły biały blask jarzeniówek, ułatwiający skompletowanie garderoby. Gdzieś w międzyczasie Eve ostatni raz wybiegła na salę z aparatem, robiąc zdjęcia wszystkim chętnym, w dowolnych kombinacjach, więc ludzie skupili się na jasnym kędziorku skaczącym po sali rozświetlonej nagłymi, ostrymi błyskami fleszy.
- Dobra ekipa, ostatnie wspólne zdjęcie! - przez ogólny harmider rozszedł się donośny głos starszej sierżant, do spółki z miarowymi trzema klaśnięciami - Póki jeszcze nie rozleźliśmy się po mieście! Jeszcze raz dzięki serdeczne za przybycie, mamy nadzieję że dobrze się bawiliście! Jesteście najlepsi, kochamy was! Foczki! W życiu nie spotkałam tak zajebistych lasek jak wy! Musimy to powtórzyć! Wkurwię się, jak teraz zaczniemy się unikać!

I czas było się pożegnać. Więc się żegnali. I starzy druhowie z oddziału i nowe twarze co dzisiaj dały się poznać reszcie pierwszy raz. W świetle jarzeniówek zaczęło się tradycyjne szperanie za porozrzucanymi wcześniej częściami garderoby. Odwieczne pytanie “Gdzie są moje buty?”, “Gdzie jest mój stanik?”. No i jojczenie na to poranne wstawanie co jak się okazało czekało całkiem sporą część tej ubierającej się populacji okupującej błękitny basen. Ale mimo to humory dopisywały. Gdy główna gospodyni życzyła im ponownego spotkania i podziękowania to rozległy się gromkie brawa, wiwaty i obietnice jak najrychlejszego ponownego spotkania. Wyglądało na to, że towarzystwo bardzo sobie przypadło do gustu. I każdy mógł znaleźć sobie jakiegoś interesującego partnera czy parnterkę. Do rozmowy, do żartów, do tańca, do zabawy czy głębszej integracji.

Jeszcze nie wszyscy zdążyli skompletować swoje ubranie. I czasem nie zanosiło się, że to się uda. Jak Hale co odkryła, że spodnie w jakich przyszła są podarte a nawet w strzępach. Albo Laura co nie mogła znaleźć swojej góry a już straciła nadzieję, że przykryje czymś swoje uroki mlecznej czekoladki. Ale to było “Honolulu”. I lokal wraz z obsługą zdawał się mieć zasłużenie swoją rangę. Sonia wraz z Mel i Anitą wyciągneły skadeś torbę sportową i jak się okazała była pełna różnych ciuchów. Więc jak ktoś nawet coś stracił to chociaż tak by nie świecić gołym tyłkiem czy cyckami to mógł sobie coś znaleźć na bezpieczny powrót do domu czy jednostki.

A to nie był koniec! Już gdy tak większość była bardziej ubrana niż mniej to jeszcze urocze kelnerki zorganizowały podarunek jaki wcześniej ustaliły z Lamią. Przyniosły na stół te przygotowane paczki by mogła wręczać tym mundurowym głodomorom. Co już zdawało się do reszty rozbrajać tą kompanię braci. I jedną siostrę. Że po tak długiej, owocnej, pełnej niespodzianek imprezie jeszcze na sam koniec organizatorka tego spotkania skombinowała coś na drogę.

Obok pakunków z kuchni wylądowały te przygotowane przez Amy - te były większe i każdy z nich podpisano imieniem odpowiedniego komandosa. Mazzi zaczęła od nich, wybierając największą z paczek przywiezionych od Betty.
- Wszyscy będziemy mieć dziś ciężki dzień… mamy nadzieję, że dzięki temu trochę wam ten poniedziałek się osłodzi - rozłożyła trochę bezradnie ręce, uśmiechając się przepraszająco - To niewiele, ale i tak… przecież głupio wypuszczać swoich o suchym pysku i bez prowiantu na drogę. Trzeba o was dbać, gdzie byśmy znalazły takich drugich misiaków? - zadała pytanie retoryczne, biorąc do rąk pierwszą paczkę.

- Dingo! - wywołała odpowiedniego samca, wręczając mu prezent z uśmiechem. Co prawda po kilkugodzinnej ostrej balandze ledwo stała na nogach, zaś z bajkowej kreacji założyła tylko stanik i majtki, a resztę ciężkiej kiecy schowała do torby… ale wyglądała na wyjątkowo szczęśliwą i zadowoloną.
- Tygrysku… Dingo… Cichy… Karen… Donnie… - wywoływała ich po kolei, a potem przeszła do paczek z Honolulu - Jessie!

- Hej! Święta przyszły w tym roku wcześniej! A czerwony grubas przysłał swojej najseksowniejsze śnieżynki! - wydarł się Donnie co chyba wszystkim pasowało jako komentarz. Komandosi nie mogli uwierzyć w te prezenty nawet gdy w końcu każdy z nich trzymał swoja paczuszkę w rękach. Pytanie tylko było czy powinni je otworzyć teraz czy potem. Ale ich dowódca dał im pewną subtelną podpowiedź głośno rozrywając opakowanie a reszta poszła w jego ślady.

- O cholera… No, no… dziewczyny… Jesteście niesamowite! - Krótki oglądał ten sweter, szalik, rękawice, poduchę i całą resztę torby. Nie mógł się nadziwić ile tego jest bo już ręcę, szyja i pachy mu się kończyły by to wszystko wyjąć i obejrzeć no i jakoś przymierzyć czy potrzymać. Aż mu musiały te wdzięczne i seksowne śnieżynki pomagać. Zresztą reakcja chłopaków i ich jedynej siostry była podobna. Z pozostałych najwyleniejsi okazali się Donnie i Karen.

- Wiem, wiem, tak oficjalnie to lecicie na niego no ale wiem, do kogo moczycie się w nocy. To zresztą jest oczywisty dowód. - Darko bajerował niby jak zwykle ale też coś tak jakoś bardziej ściskał i przytulał się z Lamią i Eve jak brat niż jak ten wyśniony po nocach kochanek.

- Oj dziewczyny… Nie trzeba było… A ja nic dla was nie mam… Jak ja się wam odwdzięczę? - Karen jako jedna z nielicznych wydawała się chociaż trochę zakłopotana tą dobrocią i wcale nie ukrywała wzruszenia.

Saper wyściskała każdego, dała się wyściskać i udawała, że nic jej nie wpadło do oka, to tylko durne światło, albo ta nie do końca wodoodporna mascara. Uśmiechała się przy tym i z czułością patrzyła na twarze dookoła.
- Po prostu bądź - zwróciła się do Karen, ściskając ją mocno - Po prostu bądźcie… wszyscy. Tacy jak jesteście teraz. To my dziękujemy i ej… jesteśmy jednym oddziałem, rodziną. O swoich się dba, co nie? - pociągnęła nosem, biorąc kolejną paczkę. Popatrzyła na tych poznanych dopiero dziś - Dla was pakiet rozszerzony przyleci następnym razem. W ciemno… ciężko nam było coś wykombinować, nie gniewajcie się. Kochamy was wszystkich i teraz niestety musicie się przygotować na niespodziewane ataki ciastem, alko, albo drożdżówkami z piekarni Mario. Zdjęcia pamiątkowe dostaniecie kiedy Kociaczek ogarnie aparat i porobi odbitki… chodź Denis - wyciągnęła pakunek do wysokiego blondyna - Ta jest dla ciebie.

- Nie przejmuj się. Wyszło świetnie! Czadowo! I te prezenty! No dla mnie bomba! Też po prostu bądźcie i się nie zmieniajcie. Mnie to wystarczy. - Denis na którego teraz padło odebranie paczuszki machnął ręką, że nie ma żalu za tą rózną rozpiętość paczek pomiędzy boltami. Ale jak mówił to i inne głowy nowo poznanych komandosów też kiwały się twierdząco, że nie mówi tak tylko za siebie.

- Właśnie! Hej, żeby każda nasza akcja kończyła się taką imprezą! To by dopiero było! - krzyknął któryś z rozradowanych chłopaków a reszta poparła go gromkimi śmiechami i aplauzem.

- Będziecie grzeczni i Tygrysek nie będzie się na was skarżył, to kto wie? - Lamia wyszczerzyła się pogodnie - Halloween niedługo, prawda? Co nam szkodzi zrobić repetę tym razem z kostiumami, dyniami i… heh - zrobiła nagle niewinną minę, wachlując na okolicę rzęsami - Coś się wymyśli i zorganizuje, jak obiecacie, że przyjdziecie w odpowiednich przebraniach i znowu przyniesiecie piwo. Ale tym razem weźcie Martineza, bo mam wrażenie, że będzie jutro trochę wam zazdrościł.

- O! Halloween! Pasuje! Może nam wolne dadzą! A Martineza się może zaciągnie, raz jak zostanie z nami to nic mu się nie stanie! - chłopaki raźno podchwycili pomysł kolejnego spotkania i to tym razem w komplecie z brakującym dzisiaj kolegą. A i od żeńskiej części gości też dało się słyszeć okrzyki radości, zachęty i zachwytu na kolejną powtórkę wcale nie aż tak strasznie daleką w czasie. A akurat by się i stęsknić i sił nabrać przed kolejnym spotkaniem tego kalibru.

- Świetnie! - Lamia zaklaskała w ręce z uciechy - Jesteśmy więc umówieni, kochani! Następny balet w Halloween, w tym składzie, albo i większym! Jeśli macie jakieś propozycje, sugestie albo inne skargi-zażalenia, do końca października masa czasu. Będziemy się łapać. Misiaki przez Tygryska, a foczki - tutaj wyszczerzyła się do żeńskiej części zgromadzenia - Wiecie ślicznotki gdzie mnie szukać, jeśli będę potrzebna. A teraz bądźcie tacy mili jak uroczy i chodźcie, walniemy sobie ostatnią wspólną fotę na pamiątkę!

[MEDIA]http://www.youtube.com/watch?v=_f_ftUn4V0Q[/MEDIA]

Jak pierwszy raz tego poniedziałkowego dnia obie bękarcice znalazły się na świecie zewnętrznym to ten nie okazał się aż tak straszny. Chyba wcześniej padało. Bo wszędzie były kałuże chociaż i spora część asfaltu czy chodników była już podsuszona. I chociaż niebo nadal było zachmurzone no to wiatru prawie nie było no i nie padało. A i odkąd trzy partnerki Mayersa spotkały się razem, przywitały się, pogadały no to i jakby nowe siły i radości rozpływały się po członkach zdominowanych dotąd przez zmęczenie i zakwasy.

Eve dość pewnie chociaż w swoim ostrożnym stylu niedzielnego kierowcy zajechała na całkiem znajomy już parking przed “41”. Zaciągnęła ręczny i cała trójka wystrojonych Kosmicznych Kociaków już wysypała się z niewielkiej osobówki i ruszyła szturmem na lokal.

- Ciekawe czy się nie spóźniłyśmy. - blondynka stukając obcasami odruchowo spojrzała na pusty nadgarstek gdzie powinien być damski zegarek i westchnęła cicho gdy go tam nie znalazła.

- Ciekawe czy ktoś już będzie. - Wilma też wyglądała jakby znów odzyskała równowagę ducha, spokój i radość życia. Weszły we trzy do środka i rozejrzały się po otoczeniu. Lamia bezbłędnie wyłowiła Garry’ego za ladą. On ją też bo pozdrowił ją ruchem głowy. A i chociaż to było trochę przed porą standardowej przerwy obiadowej no to parę głów ta trójka ślicznotek w kusych kreacjach i tak przykuła uwagę.

- Chyba nikogo jeszcze nie ma. Ale jesteśmy trochę przed czasem. - Wilma doszła do podobnych wniosków. Coś na tej głównej sali nie było widać znajomych twarzy, zwłaszcza innych członkiń jej gangu. Ale było trochę przed 14-tą a na świecie bez zegarków to i trudno było oczekiwać, że wszyscy zjawią się punktualnie na spotkanie towarzyskie.

- I zajebiście, damy radę zająć najlepsze miejsca - śmiejąc się saper przygarnęła do boków swoje dziewczyny, zupełnie jakby była jakimś pseudokapitanem w zeszły weekend… i jeszcze poprzedni. Z foczką pod każdym ramieniem, przepłynęła przez salę, kotwicząc przy barze, bo nie wypadało wpaść jak po ogień i nie zacząć od najważniejszego punktu programu.
- Hej Garry, nowa koszula? - zagaiła barmana, pokazując ruchem brody na bordowy, flanelowy ciuch w wyjątkowo zadbanym stanie - Nieźle, naprawdę… pasuje ci. Jak tak na ciebie patrzę, to szkoda że nie jesteś o dziesięć lat młodszy. Tak to zostaje jedynie wzdychać - puściła mu oko - Wpadłyśmy na chwilę, pomyślałam że ci przedstawię moje dziewczyny. To Eve - pocałowała blondynkę w skroń i to samo zrobiła z drugą Bękarcicą - A to Willy, moje słoneczka. Jak tam dzień mija, wrzuciłbyś nam na ruszt jakieś frytki, byle dużo? I po browarze, znaczy na razie trzy - ćwierkała radośnie i nagle zachichotała - O tego palanta nawet nie pytam. Pewnie dopiero się gdzieś zwleka z barłogu… możemy zająć tamten róg? - wskazała na miejsce przy oknach, gdzie stał narożnik i stół - Będziesz miał coś przeciwko jak złączymy w razie czego dwa stoły i dobierzemy krzeseł?

- Bardzo mi miło poznać piękne panie. - gospodarz lokalu skinął obu towarzyszkom Lamii a te uśmiechnęły się wdzięcznie. I każda wręcz pokazowo przytuliła się do jednego z boków Lamii zupełnie jak wcześniej obie z Eve zwykły przyklejać się do Steve’a. Tak teraz ona pełniła rolę kotwicy dla dwóch ślicznotek.

- Nie ma sprawy. Po to one tam stoją by ich używać. I frytki tak? A z czym chcecie? Mamy wołowinę, wieprzowinę i kurczaka. Ale wołowina już trochę ma to po znajomości polecam coś z pozostałych. - Garry pokiwał głową i wskazał na tablice gdzie kolorową kredą były wypisane różne zestawy potraw jakie można sobie było zamówić. I konfidencjonalnym tonem odradził kosztowanie dodatków wołowiny. Za to lista rzeczywiście, nawet bez wołowiny prezentowała się ciekawie. Można było sobie złożyć kompletny obiad. Zwłaszcza jak życie zaczynało wracać do wymęczonych ciał to i po lekkim śniadaniu i żołądki dopominały się o uregulowanie kalorii wytrąconych wczorajszej nocy. Przez chwilę więc trójka klientek ustalała to zamówienie z szefem lokalu dobierając sobie różne dodatki i doradzając lub odradzając sobie nawzajem.

- A Val jest? I Rude Boy? - zapytała Eve gdy już chyba mieli ustalone co zamawiają i szykowały się podejść do wybranego stolika w narożniku.

- Ten gałgan? A skąd. Byłoby go słychać z daleka. Ale taka pora to może żołądek go zmusi przyjechać na śniadanie. - Garry machnął reką na gwiazdę lokalnego punk rocka jakby szkoda było gadać o jego trybie prowadzenia się czy grafiku. Spojrzał jednak na ścienny zegar i mówił jakby największy z palantów w tym mieście o tej porze zwykł zaczynać dzień.

- A Val nie. Ona później zaczyna. - pokręcił głową na znak, że na razie nie mają co za bardzo liczyć na obsługę ze strony blond dredziary.

- Weźmiemy kurczaka, surówki, kompot i po piwie na start. Do tego po kawałku sernika i kawę na deser - saper po przejrzeniu menu szybko doprecyzowała zamówienie, śmiejąc się przy wstawce o palancie - Jak przyjedzie i będzie ci stękał to go podeślij do nas, damy mu frytkę albo dwie… i właśnie. Bierzemy jeszcze szato de jabol, rocznik środa - dorzuciła lekkim tonem - Jak tamten palant się przytoczy to mu dasz, jako przystawkę od fanek i w ogóle. Niech się łach poczuje - parsknęła wesoło, a potem nakierowała foczki w odpowiednim kierunku, choć sama została przy ladzie - Gwizdnij jak będzie gotowe, to sobie przyniesiemy. Duże jesteśmy, rączek nam na Froncie nie urwało, a po cholerę sam masz łazić? - wzruszyła lewym ramieniem, a złotka, krótka i wydekoltowana kiecka którą miała na sobie posłała w eter parę psotnych zajączków.

- Nie ma sprawy. - Garry uśmiechnął się i odprowadził całą, wesołą trójkę przyjaznym spojrzeniem. A trójka klientek zaczęła małe przemeblowanie stołów. I dopiero po czasie gdy już sobie klapnęły Wilma zaczęła się zastanawiać czy aż tyle ich będzie by obsadzić oba stoliki. W końcu przy tym co siedziały na każdej sofie mogło usiąść obok siebie cztery osoby a na razie ich były trzy.

- No to za spotkanie! - Eve korzystając z tego, że na razie na stole było samo piwo i dzbanek kompotu chwyciła za szklankę ze złotym piwem i wzniosła pierwszy toast. - O rany, dziewczyny! Pierwszy raz spotkałyśmy się we trzy w jednym miejscu! - zawołała blondynka i roześmiała się ubawiona tym faktem.

- No chyba tak. - Wilma chyba sama była zdziwiona tym faktem. W Mason spotkały się z Lamią ale też i ze Stevem. Wczoraj niby byli w komplecie no ale przy takiej masowej imprezie trudno było mówić o spotkaniu mniejszej grupy. A dzisiaj rano czyli jak wstały też jakoś nie było chwili spokoju by usiąść i pogadać. Dopiero teraz. Chociaż niedługo powinny się zacząć schodzić i zjeżdżać dziewczyny.

- Musimy uważać… spójrzcie, siedzimy we trzy - saper przepiła toast i znów umoczyła usta w piwie, rozsiadając się wygodnie. Plecy oparła o kanapę, założyła nogę na nogę, parskając w kufel - Niektórym się zaraz karki urwą, albo gały wypadną od tego udawania że wcale się nie gapią. - mruknęła wesoło nachylając się, aby wpierw pocałować Willy, a potem Eve i całość operacji zakończyć łykiem piwa - A skoro jesteśmy w komplecie, co planujemy Tygryskowi na środę? Standardowo bułki od Mario, foty które chciał. Odbitki z Honolulu… wypadałoby też reszcie misiaków rzucić… czymkolwiek - mruknęła ciężko i pokręciła głową. Puszczą ich z torbami te trepowe łby, ale jak inaczej mogły zrobić, niż tylko kochać i dbać. W końcu szła zima - Jutro mamy rajd z Amy na lody i do zoo, podrzucę temat czy by może nie miała ochoty upiec 3 blach ciasta… czterech, bo jedna dla Willy do kołchozu. O Cesie też nie powinnyśmy zapominać, eh - westchnęła dość ironicznie - Myślałam też czy nie skołować Tygryskowi smartfona i po prostu nie nagrać na kartę paru filmików, albo tony zdjęć. Miałby co oglądać po nocach, gdy udaje że pod łóżkiem nie chowa ładnej pani porucznik…mówiłam już, że kocham was obie? - skończyła, dopijając piwo.

- Oh, Lamia, my ciebie też. - fotograf roześmiała się wesoło rozczulona tym wyznaniem i nachyliła się nad Wilmą by z tej czułości pocałować usta swojej pierwszej dziewczyny. Coś więcej niż krótkie cmoknięcie ust na przyjacielskie dzień dobry. A gdy wracała podobnie złożyła pocałunek na ustach Wilmy co teraz Lamia mogła oglądać i na pewno był to całkiem przyjemny dla oka widok. Zaraz potem Wilson nie została dłużna i podobnie potraktowała usta swojej dopiero co odzyskanej frontowej kumpeli z wojska jak przed chwilą Eve. W końcu wszystkie roześmiały się wesoło zdając sobie sprawę, że mimo woli robią niezłe widowisko.

- Ja mam chyba jakiś smartfon… Ale nie jestem pewna czy działa… Jeden ma pękniętą szybkę na pół a drugi ma słabą baterię… Ale poszukam, dawno tam nie zaglądałam. - Eve ożywiła się gdy padł temat smartfona. Ale zaraz wyszła na jaw niepewność jakby nie była pewna aktualnej sytuacji.

- A to zwykle jak to załatwiacie? - Wilma czuła się najmniej wprowadzona w temat to trochę nie wiedziała co zaproponować.

- Zwykle to trochę za dużo powiedziane. Do tej pory tylko raz byłyśmy. W zeszłą środę, rano. Dlatego teraz ze Stevem też się umówiłyśmy na środę rano. I zabrałyśmy mu wtedy te wypieki od Mario bo one są najlepsze w mieście. Jak te… Ooo… A może lody? Te z ratusza? Myślicie, że jak je w jakiś termos wrzucić to by przetrzymały przez noc? Bo tak rano to lodziarnia będzie jeszcze zamknięta. Chyba, żeby coś z Jamie pogadać… - fotograf zaczęła tłumaczyć Wilmie jak to wyglądało to spotkanie w zeszłym tygodniu ale gdy myślała o jakichś udoskonaleniach to się zamyśliła gdy wpadła na pomysł tych lodów.

- Zrobimy inaczej - saper podrapała się po nosie wierzchem dłoni. Patrzyła przy tym w sufit, szukając natchnienia - Kupimy te lody wieczorem, pogadamy z Jamie… weźmiemy trochę tych dodatków, polew i serduszek z cukru. Lody wrzucimy w pudełka, pudełka w osłonki ze styropianu i folii. W domu przepakujemy do zamrażarki żeby przetrwały noc. Rano wszystko spakujemy i zawieziemy do jednostki. Zrobimy Tygryskowi deser na miejscu, tylko pożyczymy jeden z tych wielkich pucharów - spuściła wzrok na towarzyszki, bujając brwiami - Do tego ciastka, kawę… bo poprzednio zapomniałyśmy. Poza tym zdjęcia - wskazała blondynkę palcem - Trzeba je wywołać dla Tygryska i Misiaków. Poza tym i tak trzeba zamówić jutro wieczorem bułki u Mario na środę rano. Albo poprosimy Amy o upieczenie paru blach… bo kurwa się namnożyło tych łbów do opieki - prychnęła wesoło, choć lekko sarkastycznie - Cesowi też trzeba coś podrzucić, jeszcze się sfocha i nici z naszych umówionych kanapek.

- Zdjęcia na środę rano? Te z wczoraj? No nie wiem. Jeszcze ich nawet nie oglądałam, nie wiem ile tego jest ani jak to wyszło. Dzisiaj nie mam do tego głowy a nie wiem czy jutro zdążę. Najwyżej parę fotek ale na masówkę nie liczcie. Za mało czasu. Poza tym mi też ten papier fotograficzny się kończy. A nie jest taki tani ani łatwy do dostania na mieście. Bedę musiała sprawdzić, może fotkę czy dwie na głowę to dam radę ale więcej to będzie ciężko. Zwłaszcza na środę. - fotograf zgłosiła pewne zastrzeżenie co do tematu obróbki i produkcji zdjęć pamiątkowych. Wyglądało na to, że jej studio ma jakieś limity i czasu, i mocy przerobowych, i zasobów do wykorzystania.

- Ty jesteś specem. - Wilma wzruszyła ramionami na znak, że z ekspertem nie będzie dyskutować jak sama nie jest specem w tej dziedzinie. - A to wygląda, że byśmy musiały jutro wieczorem pojechać pod ten ratusz do lodziarni. A macie tutaj lodówkę i zamrażarkę? - brunetka zainteresowała się innym aspektem tego co mówiła jedna z jej dziewczyn.

- Tak, mamy, chyba jak na termos to się zmieści. Te pucharki też dobry pomysł. Mam nadzieję, że Jamie… oj… A ona tam nie pracuje tylko w weekendy? - Eve wskazała na aneks kuchenny gdzie wśród innych kuchennych bambetli była też i lodówka która jeszcze działała. Ale przypomniała sobie, że ich długowłosa kumpela chyba nie pracuje w lodziarni na cały etat. Popatrzyła z konsternację na Wilmę ale ta pokręciła głową na znak, że temat grafiku Jamie jest jej całkowicie obcy. Więc w końcu obie spojrzały na swoją wspólną dziewczynę.

- Powiedz gdzie ten papier można dorwać, a się popytamy - Mazzi uśmiechnęła się półgębkiem. Gdzieś pod kopułą drapały wspomnienia obsługi komputera - Chyba też mogę coś wydrukować w razie czego, pokażesz mi tylko jak. A Jamie… - zadumała się - Tak, tylko w weekendy, ale przecież wiemy gdzie mieszka. Da się zagadać i zobaczyć co się urodzi… właśnie. Do weekendu chcę ogarnąć pokój dla Steve’a. Trochę o tym myślałam, pogadaliśmy z nim też trochę przy powrocie z Mason. Jeżeli wyburzyć ściankę działową, z dwóch biur zrobi się jeden całkiem spory pokój. Lwią część zajmie wyro… tu się skleci coś z palet, albo zbijemy same ramę z drewna. Wtedy pod wyrem zrobi się przestrzeń na pościel i inne manele. Do tego szafa, komoda, jakiś regał i coś do siedzenia. Kanapa? Pewnie narożna, wtedy da się wpieprzyć stolik - sapnęła, przymykając oczy. Czekało ich dużo, bardzo dużo roboty - Wyburzenie ściany działowej, uzupełnienie ubytków gipsem, pociągnięcie ścian gładzią… wykucie paru nowych gniazdek i położenie elektryki zanim się wyrychtuje ściany… i farby - uchyliła powieki - Zrobimy mu na ścianie panoramę plaży, fal i palm, aby miał kawałek Kalifornii żeby się poczuć jak w domu. Prąd i remont to nie problem, ale potrzeba paru rąk do pracy. Pomyślałam o Olim, tym z Domu Weterana. Przydałaby się jego pomoc, a wygląda na ogarniętego. Do wyburzania myślałam czy nie poprosić RB aby pogadał z chłopakami z zespołu. Postawimy im skrzynkę jaboli i nakarmimy… nie będzie chyba tak źle. - sięgnęła po papierosy.

- Ee… Wyburzać? Chcesz coś wyburzać? Znaczy tam? A jak się coś zawali? - Eve zamrugała oczami jakby obawiała się nie wiadomo jakich zniszczeń. Wskazała palcem na drzwi jakie prowadziły do jej studia, magazynów sprzętu i tej całej graciarni jaką mieli w planie przerobić na nowe pokoje mieszkalne.

- Nie bój się nie zawali. Słowo sapera. Widziałam te pokoje to nie są ściany nośne ani nic takiego. Nic się nie stanie jak się jedną wyburzy. - Wilma pokręciła głową uspokajając ich jedynego cywila w ich związku. No i osobę co tutaj mieszkała i pracowała najdłużej.

- Aha. No dobrze. Skoro tak mówicie. - blondynka chyba postanowiła wziąć słowa swoich dziewczyn za dobrą monetę ufając w ich profesjonalizm tak jak one ufały jej z tymi zdjęciami i resztą technicznej obróbki filmów wszelakich.

- Pomoc by się przydała. To będzie kupa roboty. Uprzątnąć to wszystko i zrobić same ściany i resztę. Ja będę do środy potem pewnie będe jechać w trasę. - kapral bękartów pobujała na boki głową jakby obliczała tą robociznę potrzebną na uszykowanie pokoju.

- No można zacząć. I jakoś się to zrobi. Ja co mogę to wam pomogę. Ale jak mam te filmy i jeszcze pracę no to się nie rozdwoję. - blondyna popatrzyła na nie obie przepraszająco gdy chyba miała najmniejsze pojęcie z nich wszystkich o takiej budowlance.

- A ten papier? Wiesz gdzie można zdobyć? - zapytała saper kiwając głową na znak, że rozumie i nie ma żalu ani pretensji.

- Papier… - fotograf przygryzła wargę gdy się zastanawiała nad bliższym tematem. - No różnie. - Ja to dostaję przydział służbowy z ratusza jako ich pracownik. Co się da to oszczędzam na własne potrzeby. Ale niewiele tego. No i mam parę znajomych sklepów co mają z demobilu po wojsku albo dobrych łowców to już mnie znają to mi zawsze coś zostawią. Czasem jak się trafi na targu to zawsze biorę w ciemno co jest. Najwięcej to chyba ma tego papieru wojsko. Tam w rozpoznaniu co zdjęcia robią. No ale to jakoś tak od niech pewnie kombinują ci sprzedawcy co ich znam ale nie dopytywałam się by nie robić problemów. - fotograf zrobiła krótki przegląd miejsc gdzie można dorwać papier fotograficzny do wywoływania zdjęć i nie była to długa lista. Ledwo parę adresów w mieście. Wyglądało na to, że po prostu kupowała go przy każdej okazji.

- Oj Kociaczku… - saper wychyliła się, aby cmoknąć blondynę w skroń, niuniając do tego uspokajająco - Już sobie tym tej swojej ślicznej główki nie zawracaj. Rób swoje, a brudną robotę zostaw czarnuchom od zapierdalania. Zajmiemy się tym… coś wymyślę, jak zwykle. Ty też się Gwiazdko - teraz wychyliła się w drugą stronę, całując rudą w skroń - Odpocznij na wolnym, nie martw się. Ogarnę, od tego jestem. Aktualnie rencistka, emerytka… przynajmniej się przydam. Zorganizuję ekipę, remont. Kociaczku dasz nam kartkę z adresami tych sklepów, a zrobimy po nich rundkę i zobaczymy czy coś mają - popatrzyła na fotograf i za chwilę przeniosła uwagę na łącznościowiec - Napiszę do Chudego, niech nam ogarnie coś spod kamasza. Na pewno kurw ma coś na stanie, albo zakitrane, albo jest w stanie załatwić, przecież jebaniutki by wyciągnął Atlantydę spod dupska, gdyby się okazało, że Góra sobie tego życzy, a my niby gorsze? - rozłożyła łapy szczerząc niewinnie gębę - Tylko na to trochę poczekamy, bo przesyłki i tym podobne, myślę jednak że nam nie odmówi, a jak spróbuje to znowu do niego pojadę i tym razem tą szarlotkę mu wepchnę do gardła łapą.

Obie dziewczyny Lamii roześmiały się wesoło słysząc te zawadiackie pogróżki pod adresem logistyka bękarciej kompanii.

- Masz rację! On nawet jak nie ma to coś skołuje! Jest w tym mistrzem. I jak skołuje to na pewno nam to wyśle. - Wilson klepnęła się w udo na znak pełnego poparcia dla pomysłu kumpeli. Też widocznie podobnie oceniała postawę i możliwości Chudego nie spodziewając się, że im odmówi.

- Dobrze to ja wam to zapiszę. Powiedzcie, że to dla mnie. Zresztą napiszę wam karteczkę. - Eve pokiwała głową nie ingerując w rozgrywki pomiędzy bękartami a sama zajęła się swoją dolą. Sięgnęła do swojej torby, wyjęła notes i pochyliła się nad niskim stołem aby zapisać na kartce potrzebne adresy. *


Długo nie czekały. Zdążyły się rozsiąść, zmoczyć usta i gardła, pogadać ze sobą gdy do ich stolika podeszła kelnerka z zamówieniem. I to ta ich ulubiona z tego lokalu. Postawiła tacę na krawędzi stołu i spojrzała na swoje koleżanki z pogodnym uśmiechem.

- Cześć dziewczyny! Słyszałam, że macie zamówienie to już wam wzięłam. - Val przywitała się i zaczęła z wprawą rozstawiać zamówienie przed klientkami. Sama widocznie też sobie coś wzięła bo miała cztery dania na tacy.

- Zaraz do was wrócę. Tylko zaniosę tacę. Chcecie coś jeszcze domówić? - zapytała wskazując na już pustą tacę.

- Jeszcze po browarze, sobie też weź… i ciasto i kawę - saper zaśmiała się, wychylając aby powitać dredziarę buziakiem w policzek - Hej skarbie, jak się czujesz? Dałaś radę wstać po tym wszystkim? Chłopaki cię odwieźli? Robiliście coś jeszcze po tym jak się zwinęliśmy?

- Coś ty, dopiero co wstałam! - zaśmiała się Val na odchodne zgrabnie przyjmując całusa i oddając go całującej z powrotem. I znów zaliczyły kilka ciekawskich spojrzeń z bliższych i dalszych stolików. A Val za parę chwil, z wprawą zawodowej kelnerki wróciła z czterema szklankami pełnymi piwa i rozstawiła je przed każdą z koleżanek siadając na koniec naprzeciwko trójki partnerek Steve’a Mayersa.

- Jej ale jestem zdechła! Jakbym się z wami nie umówiła to bym chyba dalej gniła w łóżku! - zawołała dredziara śmiejąc się z samej siebie. Zawtórowała jej śmiechy pełne aprobaty i zrozumienia gdy widocznie wszystkie odczuwały podobne skutki wczorajszej zabawy.

- Ale co za impreza! O rany! Taka jak w zeszłym tygodniu! Tylko większa! I mam nadzieję, że nie ostatnia! - zawołała wesoło ponownie gdy zaatakowała widelcem swoje frytki i kawałek kurczaka. Śmiała się tak wesoło i szczerze, że nie można było mieć wątpliwości, że mimo dzisiejszych dolegliwości i skutków ubocznych imprezowania to wcale nie żałuje i chętnie by była gotowa na kolejną. Chociaż pewnie nie dzisiaj.

- Ale ślicznie wyglądacie! Po takiej imprezie?! Jak wy to robicie? - zapytała z pełną buzią wskazując swoim widelcem na trzy ślicznotki w ślicznych kieckach co wcale nie wyglądały jakby je ostatniej nocy magiel przejechał.

- Cóż… - saper rozkłada odrobinę bezradnie ręce nad swoim talerzem. Przewróciła też oczami trochę teatralnie - Wystarczy użyć dobrych kosmetyków i się naćpać. Reszta przychodzi sama - powachlowała rzęsami na dredziarę - Oczywiście, że nie była to ostatnia impreza, następna za miesiąc, na Halloween, pamiętasz? Zresztą… - mruknęła, sięgając po kufel - Znając życie do tej pory będziemy potrzebowały wynająć jakiś cholerny magazyn, aby pomieścić wszystkich znajomych, ale jebać to - powrócił jej dobry humor - Też nie mam pojęcia jakim cudem dziś chodzę. Chyba z godzinę siedziałam w wannie i Willy musiała się zajmować kaleczniakiem - cmoknęła rudzielca w policzek z wdzięcznością.

- To była sama przyjemność moczyć się z taką seksowną, złotą rybką. - druga z bękarcic zrewanżowała się komplementem i posłała tej pierwszej całusa a dziewczyny się roześmiały słysząc te zaloty.

- A Halloween. No tak, do Halloween to jeszcze z parę weekendów. Ale już nie tak daleko. Mam nadzieję, że się będziemy przez ten czas spotykać. A macie już jakieś plany na to Haloween? - Val pokiwała swoimi dredami na znak, że jest jak najbardziej za kolejnymi spotkaniami i w większym i mniejszym gronie. Ale i spojrzała z ciekawością jakby się spodziewała, że takie pomysłowe dziewczyny z jakimi rozmawiała to już mogą mieć jakieś plany na nadchodzące za miesiąc święto.

- Jest jeszcze dużo czasu… - Lamia zaczęła powoli, choć w głowie z automatu zaczęły się jej pojawiać mniej lub bardziej niedorzeczne pomysły, do których wyszczerzyła gębę - Na pewno trzeba się przebrać, może za czarownice? - uniosła pytajaco brew - Zrobić makietę dyni pustą w środku, a z niej wyszłyby kociaki. Gdzieś pod ścianami kotły z suchym lodem, aby sączył się z nich dym. Dziwne drinki, dużo dekoracji z czaszkami i duchami. Tym razem zaczęlibyśmy na głównej sali w Honolulu, najpierw potańczyli i dopiero potem przeszli na prywatny teren… - wzruszyła ramionami - Się ogarnie, jak zawsze. Macie specjalne życzenia i marzenia? Coś, co byście chciały zrealizować, lub zobaczyć?

- Ja bym mogła być coś z voo doo! Mam już swoje dredy! - niespodziewanie Val zawołała pierwsza i złapała za jeden ze swoich blond dredów by udowodnić, że część przebrania już ma na sobie.

- To z takimi kostiumami to by można zrobić jakiś film. O. Nawet przed. To na Halloween można by zrobić premierę. - Eve też z uśmiechem też dodała swój pomysł zerkając na siedzącą obok Wilmy panią reżyser co była głównym źródłem wszelkich inicjatyw a do tego świetną organizatorką.

- Ja to jeszcze nie wiem czy będę miała wolne. Tak naprawdę to znam tylko grafik na kolejny konwój. - Wilma pokręciła głową na znak, że nie odważy się coś planować na tak daleką perspektywę czasową.

- A nie możesz im zgłosić wcześniej że potrzebujesz na Halloween wolnego? - saper spojrzała na Wilmę i uniosła jedną brew. - Powinni to uwzględnić, jesteś chyba wyznania katolickiego. 31 października to Zaduszki, potem jest Wszystkich Świętych - brew wróciła na właściwą pozycję - A ty jesteś frontowym weteranem, masz więcej martwych niż żywych bliskich. Rzuć że chcesz odwiedzić groby, albo coś. A nuż się uda… - poklepała ją delikatnie po dłoni, aby następnie spojrzeć na dredziarę i pokiwać głową z aprobatą - Tak! Voodoo, do tego premiera Nocy Żywych Suk… złoży się idealnie. Chyba że w ogóle zrobimy kompletnie oddzielny film z okazji Halloween - zabujała brwiami - Jakieś wiedźmowe rytuały, czy inne składanie w ofierze. Sztuczna krew i ostry seks na podłodze, w kręgu świec albo czegoś podobnego… do ogarnięcia - machnęła ręką - Trzeba będzie przekonać misiaków żeby też się za coś przebrali… innego niż turysta z Hawajów.

- O! Przy świecach?! Na jakimś pentagramie?! Ale będzie klimat! I jeszcze te kostiumy! Val mogłaby być jakąś złą wiedźmą od voo doo! - Eve błyskawicznie podchwyciła temat i nawet wskazała na siedzącą naprzeciwko niej blondynkę.

- Ona? Złą wiedźmą? No co ty… Spójrz na tego słodziaka… Na ofiarę wiedźmy. Wiecie taką do ostrego wydymania. - Wilma zgłosiła swój sprzeciw i kontrpropozycję wskazując na Val która jakoś nie bardzo miała drapieżnej natury i wyglądu wampa.

- No dredy to by mi pasowały do wiedźmy. Ale taka ofiara do ostrego dymania to też brzmi ciekawie. A mogłabym mieć scenę ze stopami? - Val wydawała się skonsternowana gdy obie propozycje wydawały się się równie atrakcyjne. I oczywiście nie ukrywała swoich preferencji zwłaszcza jak koleżanki ostatnio tak umiejętnie ją zaspokajały pod tym względem.

- A czekaj.. “Noc żywych suk”? Świetny tytuł. Chwytliwy. I pasuje na Halloween. Hmm… A coś nie było o tym wczoraj? - Eve jakby po chwili dopiero przypomniała sobie, że tytuł wymieniony przez Lamię wydaje jej się jakby troszkę znajomy.

- “Noc”... zrobi się jako film oficjalny, a ofiarę dla wiedźmy jako prywatny - Mazzi zaczęła szyć na bieżąco, rozsiadając wygodnie na kanapie - I jasne, że mogą być stopy, co tylko chcesz. Podrzucimy Jamie temat, jej tyłek świetnie wygląda zapinany - tu puściła dziewczynom oko - Pytanie gdzie będziemy kręcić. U nas w magazynach jest trochę miejsca. Da się jeden pokój przerobić na scenę. Rozstawimy światła, nikt nam nie będzie przeszkadzał, a po wszystkim wannę mamy całkiem niedaleko.

- Magazyny? Mamy jakieś magazyny? - Wilma zmrużyła oczy jakby nie do końca wiedziała do czego pije jej Rybka.

- Tak! Tam na dole u nas. My mieszkamy w samym narożniku a cała reszta to jakieś garaże i magazyny. Tu chyba kiedyś była jakaś hurtownia czy coś takiego. Wy tam w ogóle byłyście? Jej… Chyba nawet was tam nie zdążyłam zaprowadzić… Ale tyle się działo! Sama tam rzadko schodzę. Tylko jeden garaż, ten najbliższy, to używam. A teraz i Steve. A reszta wolna. Nawet sama już nie bardzo pamiętam co tam jest. Ale na pewno jest miejsce! I Lamia jest genialna! To idealne miejsce! I blisko! Nawet nie trzeba nigdzie jeździć, same wszystko zniesiemy ze studia. - Eve znów dała się ponieść swojej chaotycznej euforii z jaką Wilma czasem miała kłopoty by się przez nią przebić. Ale fotograf z werwą tłumaczyła co i jak o miejscu które jak na razie znała tylko ona. Chociaż przecież mieli je w domu tuż pod nosem.

- Dla mnie brzmi dobrze. Jakieś magazyny i garaże to chyba da się przerobić na jakąś norę czarownic. - Val widocznie nie wiedziała do końca jak ma wyglądać przyszły plan filmowy ale jak na razie wyrażała zainteresowanie wzięciem udziału w takiej produkcji.

- Wszystko wam pokażę! - obiecała Eve też gotowa do współpracy z każdej strony. - A z tą “Nocą” to o co chodzi? Co to ma być za film? - fotograf zainteresowała się kolejnym tutułem który miał taki chwytliwy tytuł.

Naraz w całą radosną atmosferę jaka panowała przy stole okupowanym przez czwórkę młodych kobiet przeżywających właśnie zakończony weekend wdarł się odgłos motocyklowego silnika.

- O! Patrzcie kto przyjechał! - zawołała Eve co siedziała najbliżej okna. I rzeczywiście za oknem wolno sunął znajomy jednoślad i znajoma skórzana kurtka motocyklistki. A na tylnym siedzeniu siedziała jakaś pasażerka w też skórzanej kurtce ale brązowej i takiej kowbojskiej. Motocykl zaparkował na parkingu obie kobiety zsiadły z siodełek i zdjęły swoje kaski.

- O! To Tasha! - zawołała z zaskoczeniem Val rozpoznając kogo im Diane dzisiaj przywiozła. A Di tymczasem schowała kaski i obie ruszyły w stronę głównego wejścia więc dość szybko znikły im z widoku.

- Ale się wozi. - mruknęła z rozbawieniem Willy widząc jak ich indiańska kumpela rzeczywiście iście po szpanersku wparowała do środka z Tashą. Z Tashą Love. I na pierwszy rzut oka wyglądało jakby to blondwłosa gwiazda estrady była wdzięczną i gorącą fanką dziewczyny w skórzanej kurtce a nie na odwrót. A sądząc po spojrzeniach innych gości ci tego też nie przegapili chociaż może nie wszyscy rozpoznali kim jest ta blondynka w brązowej kurtce.

- Cześć dziewczyny! Usiądź sobie foczko. - Di za pomocą wesołych machnięć do niej skierowanych ze stolika w rogu szybko zlokalizowała resztę swojego gangu. I bez skrupułów nawigowała siebie i swoją blond fankę w ich stronę aż nie zacumowała do ich stolika. Val się przesunęła bliżej okna a Tash posłuszna słowom gangerki wsunęła się obok niej a Di usiadła naprzeciwko Lamii.

- Wiecie, że Tasha mówi, że ma wolne? I może z nami balować do białego rana? - obwieściła im bez skrupułów wskazując na siedzącą obok niej tancerkę. A ta z dyskretnym uśmiechem pokiwała głową potwierdzając jej słowa.

- Naprawdę? Ale tak za darmo? - Val nie ukrywała zdziwienia więc wolała się dopytać i patrzyła pytająca na drugą blondynkę jaka siedziała z nią bok w bok. I jaka zwykle nieźle kasowała za spędzanie z sobą czasu.

- Tak, tak za darmo. Mam dzień wolny. A słyszałam, że z wami można się nieźle zabawić. - Tasha zaśmiała się cicho rozglądając się po twarzach jakie ją otaczały.

- Dobrze cię widzieć, kochana - powiedziała Mazzi, wychylając się przez stół, aby pocałować tancerkę na powitanie. Uśmiechała się też ciepło, patrząc na nią bezpośrednio - Dzięki za kieckę, wyszło obłędnie! Chcesz, to potem ci pokażemy… chyba i tak wpadamy dziś do Honolulu - zaśmiała się cicho, trochę wzruszając ramionami - Nie możemy przecież zawieść oczekiwań, prawda? Zresztą… chyba tam mają najlepsze drinki i jacuzzi.

- O, to znów zrobiłyście jakiś filmik? To chętnie bym obejrzała. - teksańska blondynka bez skrępowania pocałowała się z Lamią na przywitanie. A potem z jej dwoma dziewczynami które też poszły w jej ślady. I teraz już całą szóstką okupowały ten narożny stolik.

- Ale jeszcze nie jest zrobiony. Sama surówka. Jeszcze jej nawet nie widziałam. - Eve szybko wspomniała trochę przepraszającym tonem, że nie miała ani czasu ani sił ani możliwości zająć się tak świeżą sprawą.

- Ale do “Honolulu”? Dzisiaj? A mamy na to siły? - Val pytała jakby nie była do końca pewna czy to Lamia mówi na poważnie. - No to raczej beze mnie. Ja mam jeszcze trochę czasu ale o 18-ej zaczynam tutaj swoją zmianę. - dodała szybko wskazując na ścienny zegar za ladą baru na jakiej było trochę po 14-ej.

- A właśnie jak o tym mówimy. To na kogo my jeszcze czekamy? Ktoś miał jeszcze być czy znów coś mi się pojebało? - Diane nieco zamachała rączką którą po wielkopańsku trzymała na barku Tash obejmując ją jak swoją dziewczynę, fankę i koleżankę. Ta jednak jakoś nie protestowała przeciwko takiemu traktowaniu.

- Jeszcze Kenny, kapral z jednostki Willy. Bardzo pomógł mi w ostatni wtorek, kiedy byłam tam szukać tej ślicznostki - Mazzi wyjaśniła, a na jej twarzy pojawiło się zmieszanie - Trochę z nim pogadałam, miły koleś… sympatyczna gadzina, polubiłam go, więc dostał na dziś zaproszenie. Wiecie że nigdy nie był w Honolulu? Trochę mnie próbował bajerować i spytał gdzie bywam. Przy nazwie klubu wyraźnie się zmieszał, a ja… - wzruszyła trochę nerwowo lewym barkiem - Już to widziałam nie raz, zwykłe trepy tam nie chodzą, to klub oficerski. Źródło wielkiego bólu dupy, tak jak bujanie się z misiakami. Tylko, że Kennemu nie popruły się poślady, po prostu go zmieszało. Jakby ktoś wziął igłę i go przebił. Niech się dziś podpompuje… wkurwia mnie to - warknęła nagle, siorbiąc z kufla dla rozjaśnienia myśli i kontynuowała - Podziały na oficerkę i resztę. W kołchozie podobno to samo: oficerka ma swój blok, nie integruje się z podrzędną hołotą. Hołota im zazdrości… jakby kurwa było czego. Dobrze że mnie stamtąd wyjebali, nie pasowałam tam. Wystarczy spojrzeć na Tygryska, idąc odgórnie utartymi, betonowymi schematami w ogóle nie powinnam do niego zagadywać… a tu taki psikus. Jasne, nie każdy oficer jest jak on, ale co z tego? Człowiek powinien się liczyć, nie co ma nasrane na pagonie - odstawiła szklankę na stół, robiąc dość krzywą minę i puściła Val oko - Bez obaw kociaczku, odbijemy to sobie następnym razem. Słowo skauta… właśnie! RB coś gadał, że Garry ma tu gitarę i mogę ją pożyczyć. Serio coś takiego tu jest, czy w tym jego wywrotowym łbie znowu coś się odpalanciło?

- Nie, nie, jest tutaj ta gitara. Tylko na zapleczu. - Val poczuła się wywołana do odpowiedzi i szybko potwierdziła zasłyszaną przez Lamię wersję.

- Kenny… No tak coś chyba o nim było… A on z kim przyjdzie? Sam? No to nie wiem czy nie ucieknie jak nas zobaczy. - Indianka dla odmiany zmrużyła oczy i próbowała sobie coś uporządkować z tym kapralem z Hormodon Pack z którym wieki temu umówiła się tutaj Lamia

- A z tym podziałem Rybka to się tak nie bulwersuj. Też może raz byłam w tym “Honolulu” wcześniej. Nam, dziewczynom łatwiej, wystarczy, że nie wyglądamy jak pasztety i damy się któremuś zgarnąć czy wyrwać. Facetom jest trudniej. Gdyby nie wy to też bym pewnie nie tam nie jeździła. Nie dziwię się, więc, że ten Kenny się zmieszał jak usłyszał gdzie się bujasz. - Wilma za to wcale nie wydawała się zmieszana taką reakcją wśród wojskowych rozmówców Rybki na to gdzie i z kim się buja. - A Krótki i jego chłopaki to specjalsi. Ich nie ma co porównywać do zwykłych szwejów. Tam szeregowy to jak oficer gdzie indziej, wystarczy, że jest boltem. - zaśmiała się podkreślając ten specjalny status spec jednostki jaki trudno było rozciągać na szarą, żołnierską masę.

- Jego sprawa czy ucieknie - saper rozłożyła bezradnie ręce - Dostał zaproszenie, co z nim zrobi to już jego sprawa, ale jeśli mogę mieć prośbę… najpierw dajmy mu się napić i znieczulić, dopiero wtedy weźmie się chłopaka w obroty. Co się zaś tyczy podziałów w kamaszach - wróciła do Willy uwagą - Wiem, misiaki są wyjątkowe. Nie tylko o to chodzi… - pokręciła głową - Betonu nie skruszysz, szkoda. Serio lepiej gdy się widzi przed sobą człowieka, nie pagon. W obie strony… to co, kolejkę? - koniec dodała wesoło.

- To kolejkę! - Wilma odpowiedziała i sięgnęła po szkło. A wraz z nią reszta dziewczyn zrobiła to samo i przez stół z damskim towarzystwem przeszła fala radosnych śmiechów i szklanych stuknięć.

- Chcecie jeszcze? To zaraz pójdę po nową. - zaproponowała Val widząc, że już niedługo piwko w szklankach się skończy.

- No mnie możesz przynieść. - gangera bez żenady podchwyciła propozycję. - A ten typek dobra, będę dla niego łagodna ale wiecie, że ja nie przepadam za mundurowymi. Mam nadzieję, że będzie bez. - Indianka wydawała się pogodna i łagodna ale przypomniała, że jej własna tożsamość gangerska ma stale na pieńku z mundurowymi.

- A jak bym go dla ciebie wyłuskała z tego munduru? - Tasha niespodziewanie złożyła niemoralną propozycję przykuwając uwagę nie tylko gangerki.

- Oo… Ty? Jego? Noo… - Diane się chyba nie spodziewała takiej oferty i teraz chyba próbowała sobie to wyobrazić jak to może wyglądać.

- A potem do kompletu mogę rozebrać i ciebie. - blond tancerka w brązowej, kurtce kontynuowała swoim aksamitnym głosem niewinnie przesuwając czubkiem palca po dłoni Indianki. Tak hipnotycznie, że nie tylko ona nie mogła oderwać wzroku od tego ruchu.

- A siebie też rozbierzesz? - zapytała Di zerkając wciąż na tą wędrówkę palca jaki przesunął się z jej palców na dłoń.

- Oczywiście. - gwiazda estrady “Neo” odparła miękko i kusząco co już brzmiało jak zapowiedź niezłego show.

- Eemm… Ja to bardzo chętnie na takie coś. Ale to chyba nie jest lokal na takie zabawy. Szkoda aby Garry się na nas wkurzał. - Val z niechęcią ale zgłosiła pewno “ale” co do takiego pomysłu. Chociaż po twarzy dało się poznać, że osobiście bardzo chętnie by zobaczyła taki numer a nawet wzięła w nim udział.

- Poczekamy aż przyjdzie, wlejemy w niego ze dwa kielichy i lecimy do Honolulu - Mazzi dorzuciła swoje bękarcie trzy gamble, obserwując z zainteresowaniem układy na linii teksańsko-indiańskiej - Val ma rację, nie będziemy gorszyły Garry’ego. Poza tym też chętnie popatrzę co z tego wyjdzie - przepiła toast do tancerki - Z tobą zawsze jest na co popatrzeć, a nuż podłapię parę sztuczek?

- No to jesteśmy umówione! - Diane roześmiała się na całego i chyba nie mogła się doczekać aż znów zobaczy Tashę w akcji. I to za darmo! Zwłaszcza jak w tym show miały wziąć udział jej kumpele no i sama gwiazda estrady.

- Dobra to ja idę po nową kolejkę. Przepuścicie mnie? - dredziara wstała i przecisnęła się ponad kolanami Tashy. Ta niespodziewanie złapała ją za chabet bluzki i przyciągnęła do siebie mówiąc coś jej na ucho. Co to dziewczyny po drugiej stronie stołu nie słyszały. Widziały tylko dżinsowy tyłek kelnerki tuż nad krawędzią stołu, jej plecy i blond dredy spadające na bluzkę. I profil twarzy tancerki gdy coś jej szeptała do ucha. Co skończyło sie wesołym, dźwięcznym śmiechem dredziary.

- Oj pewnie, że tak! Wrócę jak najszybciej! - Val wydawała się w siódmym niebie ale w końcu odkleiła się od dziewczyny z Teksasu i przeszła obok Di. Gdy już wyszła z jej kolan dostała na pocieszenie klapsa od gangerki przyjmując to z zawodową wprawą kelnerki. Czyli zachichotała wdzięcznie, że aż się z miejsca miało ochotę na repetę.

- Co jej powiedziałaś? - Eve nie wytrzymała i zadała to pytanie co pewnie nie tylko jej cisnęło się na usta.

- Powiedziałam, że przed przyjazdem tutaj wzięłam prysznic. Więc mam nadzieję, że moje stopy są czyste i pachnące. Ale na wszelki wypadek jak mamy iść w tango to może Val jako ekspert oceniłaby to swoimi metodami. - Tasha wyjaśniła z bezwstydną, rozbrajającą szczerością wywołując falę śmiechów wśród koleżanek.

- Ale jakbyś potrzebowała drugiej opinii… Albo któraś z was… - Eve nieśmiało zgłosiła swoją kandydaturę do podobnych inspekcji co znów wywołało falę radości.

- Albo kogoś do udokumentowania - Mazzi dorzuciła własną propozycję, przez co radość weszła na wyższy stopień, aż do chwili, gdy wreszcie doczekały się powrotu tacy pełnej pełnych szklanic piwa i ich ulubionej kelnerki. Ta szła raźno jakby taca z pół tuzinem smukłych szklanek z białą pianką na czubku nic nie ważyła. Postawiła ją na krawędzi stołu ale zamiast jak poprzednio zacząć rozdawać szklanki to popatrzyła łobuzersko na swoje koleżanki.

- Rude Boy przyjechał. Jest na parkingu. Podobno niezłą hecę odwala. Dziewczyny mi mówiły. Przyjechał jakiś typek i szuka Rude Boya by go pokonać na gitary. I chyba nie wie, że gada właśnie z Rude Boyem! - Val nie bawiła się w podchody bo widać było, że aż ją duma i radość rozpiera z pewną, domieszką złośliwej satysfakcji. Wskazała głową na parking a tam rzeczywiście widać było jakby ten czy tamten kierował się w jednym kierunku. Chociaż z tego miejsca największego palanta w mieście nigdzie nie było widać.

- Co za palant - Mazzi skrzywiła się, chociaż stwierdziła to ciepłym, nawet czułym tonem. Twarz rozjaśnił jej uśmiech, gdy podniosła się płynnie, zgarniając szklankę ze sobą.
- Dobra, chodźmy zobaczyć co za nowa awantura. - rozejrzała się po foczkach bystro - Bierzemy popcorn, okulary 3d. Skoro ten palant się pojawił, będzie wesoło. Cycki do przodu, uśmiechy na pyszczki… przy takiej widowni oba te jełopy zaczną stroszyć piórka.

Jak z całej szóstki większość dziewczyn należała do gorących fanek lidera “The Palantas” i jego swobodnego, bezczelnego stylu to pomysł Lamii padł na bardzo podatny grunt. Dziewczęta szybko piszcząc z przejęcia i uciechy wstały od stołu, ubrały znów kurtki i jak wesołe, radosne stadko ruszyło do wyjścia. Stamtąd na parking i nawet nie trzeba było się nikogo pytać o drogę. Dźwięki gitary jasno zwabiały kolejnych gości. I gdzieś tam, na krańcu parkingu, pomiędzy samochodami zrobiła się improwizowana scena pod ponurą chmurką. A i widzów już trochę tam było a pojedynczo i w grupkach z baru ściągali kolejni.

Najpierw dało się dojrzeć tego nowego. Nie było trudne bo stał na pace zdezelowanego pickupa. I to pickupa Rude Boy’a. Dlatego było go najlepiej widać. Stał i na swój sposób też miał podobny wizerunek do lidera lokalnego punk rocka. Skórzana, wyćwiekowana kurtka, podarty, buntowniczy podkoszulek tylko spodnie miał skórzane. I buty to nie były glany jakie preferował Rude Boy chociaż też nadawały się do pogo. No i gruby, ciężki, metalowy łańcuch na szyi. I włosami się zdecydowanie różnili. Ten nowy miał długie i czarne gdy punkrockowiec miał zdecydowanie krótsze. A poza tym bez wątpienia był świetnym gitarzystą.

Gdy stał na tej pace pickupa to po prostu wymiatał. Wydawało się, że mocny, drapieżny rytm jaki wybijał na swoich strunach i gryfie porywa improwizowaną widownię. Naprawdę był w tym dobry. Grał całkiem znany kawałek a widownia kiwała do rytmu głowami, klaskała, ktoś zaczął nucić i widać było, że ten nowy przypadł im do gustu. Na swój sposób też grał jak Rude Boy i miał podobny, buntowniczy wizerunek. Chociaż jednak z drugiej strony był całkiem inny. Niby nowy i obcy ale przez to też ciekawy.

- Całkiem ładnie gra. - rzuciła Tasha gdy wciąż zbliżały się do centrum tego jeszcze dość rzadkiego tłumu jaki otaczał pickupa.

- Cholera, ten nasz palant to może nie wyrobić. - mruknęła skonsternowana Diane gdy do niej też pewnie dotarło, że Rude Boy może mieć problem pokonać takiego wirtuoza gitary.

- Tamci to chyba są z nim. - Val dorzuciła swoje widząc, że tuż przy pickupie stoi trzech czy czterech podobnych stylistycznie typków do tego gitarzysty. I też dokładali swoje do pieca. Jeden, pewnie perkusista, wybijał rytm pałkami na burcie pickupa i faktycznie ładnie się razem zgrywali. Pozostali też trzymali gitary albo dorzucali swój rytm do tego nie zaplanowanego koncertu. Nawet w takich improwizowanych warunkach dało się poznać, że mogli stanowić ostrą konkurencję dla “The Palantas”.

- A gdzie Rude Boy? - Eve zapytała szykując już aparat do uwiecznienia tej chwili i rozglądając się po tych parunastu osobach. Już były dość blisko ale, że tłumek koncentrował się przy samym pickupie no to nawet jak ich idol tam gdzieś stał to go na razie nie było widać.

- Sprawdźmy… ale nie podoba mi się, że fagas rypie RB na furze jak go nie ma w okolicy… albo znowu nie ogarnia - saper złapała pod jeden bok Eve, a pod drugi Willy, zakładając na gębę ten najbardziej czarujący uśmiech. Cięższe brzmienie wpadało w ucho, kark jakby odruchowo zaczynał bujać się w przód i tył do słyszanej melodii. Ruszyły foczym szpalerem przed siebie - Oddział uwaga, plan jest taki: podchodzimy i wybijamy go z rytmu. - łypnęła wesoło na dziewczyny - Wy już same wiecie najlepiej jak.

Tłumek przy pace półciężarówki nie był aż tak gęsty gdy się w niego weszło. A nawet się rozstąpił przed grupką młodych fanek “The Palantas”. Ich przybycie nie zostało niezauważone. Zwłaszcza jak Eve skorzystała z okazji by unieść aparat i szybko trzasnąć migawką czym zainteresowała gitarzystę. Wcale nie miał oporów aby być w oku kamery. Zresztą cały ten zespół gości zdawał się przejawiać zainteresowanie tą dziewczęcą grupą jaka zajęła pozycję w pierwszym rzędzie. Do tego taką co pod rozpiętymi kurtkami zarzuconymi tylko na grzbiet miały niecodzienne kiecki.

- Tasha. Pomósz! - Di prawie teatralnie poprosiła gwiazdę innej estrady o wsparcie. Zresztą nogi same już zaczynały wystukiwać rytm a głowy bujać się podobnie. Więc niewiele trzeba było aby blondynka zakręciła swoimi zgrabnymi bioderkami zaczynając swoje wizualno - estetyczne czary. Ktoś z widzów może i ją rozpoznał bo mamrotał, że chyba ją zna i widział już gdzieś. Indianka też stanęła na wysokości zadania. Stanęła tuż za plecami blondyny pozwalając by ta się o nią zmysłowo ocierała łapiąc dłońmi za tył jej głowy to osuwając się na dół ocierając się o jej przód swoimi plecami aż wylądowała przy jej nogach. Wilma złapała za biodra Lamii i objęła jej szyję ramionami jakby miały zamiar tańczyć przytulańca. Val zaczęła wybijać rytm klaskaniem a Eve próbowała to wszystko uwiecznić w kadrze.

- Zajebiste, po prostu zajebiste, jesteście zajebiście, te palanty nie mają do was startu! - niespodziewanie dał się słyszeć głos eksperta od wszelkich palantów który bił brawo i wydawał się być zachwycony całym występem jak i nowym, żeńskim zespołem fanek.

- O, Rude Boy! - Eve ucieszyła się, że się wreszcie znalazł i szybko wycelowała w niego aparat. I niespodziewanie nagle zrobiło się cicho. Ten gitarzysta spojrzał najpierw na nią z góry, potem na gwiazdę punk rocka.

- Chwila! Jak to Rude Boy?! To ty jesteś Rude Boy?! - gitarzysta zawołał zaskoczony rzucając oskarżycielski palec w pierś klaszczącego punk rockowca. Ten właściwie nie musiał odpowiadać. Bo gdy sprawa już się sypła to widownia, w większości pewnie goście z “41” wybuchnęła gromkim śmiechem. Co on przyjął z niewinnym uśmiechem rozkładając na boki ramiona. Za to ten długowłosy aż poczerwieniał ze złości.

- Dość tego! To jak jesteś Rude Boy to właź tu i zagraj! - zażądał ten długowłosy domagając się aby ten drugi przyjął wyzwanie do tego gitarowego pojedynku i wreszcie przestał ściemniać jakieś głupoty.

- No nie wiem czy jest sens, wymiatasz chłopie na tej gitarze, nie mam z tobą szans, nie wiem czy ktokolwiek ma. - Rude Boy oddał koledze po fachu wyrazy szacunku które nawet zabrzmiały szczerze. Chociaż uśmiechał się do tego tak, że mogło wyjść nieco ironicznie. Zwłaszcza jak ktoś był na niego wkurzony jak ten gitarzysta co przyjechał tutaj aby się z nim zmierzyć.

- Stawaj! - rzucił rozkazująco wskazując na pakę pickupa gdzie oczekiwał na lokalnego punkrockowca. Ten wzruszył ramionami i podszedł do swojego wozu aby tam wleźć.
Nie zaszedł jednak na wyższe piętro, bo drogę zagrodziły mu sylwetki w złotych, krótkich kieckach i o uśmiechniętych wesoło, umalowanych starannie twarzach.

Wyglądały mało punkowo, oprócz Di, ale gangerka wyglądała punkowo nawet bez ciuchów i śpiąca w wyrze gdzieś w porządnym, pruderyjnym domu.
- Cześć RB… znowu palanta nad palantami zgrywasz… i się nie chcesz z nami przywitać! - saper zaśmiała się kosmato, wyciągając do niego ramiona, aby objąć na powitanie i ucałować, jak na grzecznego fangirla przystało. Pociagnęła też dyskretnie Willy, aby zrobiła to samo. O resztę dziewczyn się nie martwiła, bo każda lubiła RB. Jego nie dało się nie lubić. Jeśli było się samicą.

Zanim sześć dziewczyn obściskało się i ucałowało ze swoim idolem to chwila minęła. Ale jakoś żadna ze stron się nie uskarżała. - No wiesz jak jest, muszę dbać o swoją zaszarganą reputację. - roześmiał się wesoło najpopularniejszy punkowiec w mieście gdy ściskał się z liderką tej dziewczęcej reprezentacji. - O, my się chyba jeszcze nie znamy. - przywitał się z Wilmą gdy przyszła kolej na nią a ona zrewanżowała mu się radośnie, dziewczęcym śmiechem. - Znów wszystko uwieczniasz? Że też ci klisza nie pęknie. - pokręcił głową z udawanym podziwem dla cierpliwości i uporu blond reporterki i też mu udało ją rozbawić. - Ah, moja ulubiona kelnerka w tym lokalu. - powiedział z uznaniem gdy witał się z dredziarą i ta aż się zarumieniła z radości, że tak jej przy wszystkich tych gościach z tego lokalu okazał taką sympatię. - Oh… To było… Mocne! - trochę zabrakło mu tchu bo Di jak się wreszcie doczekała na swoją kolej to nie oszczędzała ani swoich ani jego płuc więc prawie wsiadła na niego gdy oparł się plecami o kufer własnego wozu. - Miło mi poznać, jesteś jeszcze bardziej niesamowita na żywo niż to słyszałem. - na koniec przywitał się z Tashą z którą widocznie spotykał się pierwszy raz ale chyba coś z jej sławy do niego dotarło. Wreszcie był wolny więc rozejrzał się po parkingu i sobie życzliwej publiczności. Pewnie spora część go znała choćby jako częstego klienta Garry’ego albo i jako gwiazdę punk rocka.

- Na czym to ja… Ano tak… - jakby sobie musiał przypomnieć co mu te pół tuzina dziewczyn przerwało. Ale już spieszył aby nadrobić zaległości i władować się na własną pakę wozu. A cały ten show sprawił, że drużyna gości miała troszkę niewyraźne miny. Jakby nie do końca ogarniali co tu się właściwie właśnie stało. No ale ten cholerny palant był właśnie już na pace więc gitarzysta zdjął z siebie gitarę i mu ją podał aby grali na tym samym sprzęcie. Sam zaś zeskoczył na ziemię. Palant zaś stał z tą gitarą i jakoś tak sprawiał tak nieporadne wrażenie jakby pierwszy raz trzymał gitarę w rękach.

- To co mam zagrać? - zapytał ni to siebie, ni to widowni, ni to swojego oponenta któremu jakoś nie okazywał wrogości czy nawet niechęci.

Reszta damskiego wianuszka zgromadziła się przed improwizowaną sceną, uśmiechając się do swojego idola i palanta w jednym. Kątem oka jedna z nich, ta z papierami kaleki, obserwowała towarzystwo drużyny gości.
- Przecież wiesz - saper podpowiedziała, teatralnie przewracając oczami - To co zawsze, coś od serca!

Idol swojej widowni popatrzył na nią z góry, na swojego oponenta i kolegę od gitary, brzdąknął coś parę razy jakby na poważnie nie wiedział jak się używa gitary. Te dźwięki znów uciszyły widownię która wyczekiwała na pierwszy kawałek. No i w końcu popłynął. Brzdęknęły pierwsze struny, nuty i po paru chwilach już widzieli co to za kawałek. Rozległy się okrzyki aprobaty, trochę zamieszania i wreszcie poleciał kawałek. Nie wiadomo czy te mała sesja z szóstką kociaków stojących pod pickupem miało z tym coś wspólnego ale poleciał kawałek o kociakach. A nawet kocicach, tygrysicach i lwicach. O namiętności, o drpaieżności, o zapomnieniu i szale zmysłów. Nie było wątpliwości, że każda dziewczyna jaka była na parkingu chciałaby coś takiego o czym on śpiewał. A właściwiwie darł ryja i rwał struny gitary. Ale pewnie nie jedna chciałby przeżyć to właśnie z nim. A każdy facet pewnie chciał być taki jak on i mieć taką drapieżną kocicę o jakiej śpiewał. A do tego przecież to był ich Rude Boy! Lider “The Palantas”! Ten koleś co przyjeżdżał tutaj do Garry’ego na szamę tak samo jak oni, siadał przy tych samych stołach jak oni i szydził tak z systemu jak i samego siebie i swojej sławy. I za to go uwielbiali. Za to, że niby taki rozpoznawalny a wciąż gdzieś na tym podskórnym poziomie został takim zwyczajnym chłopakiem z gitarą i wcale nie udawał, że umie na niej grać czy śpiewać. A jednak umiał.

Umiał porwać za sobą publiczność. Gdy się nachylał do widowni i skracał dystans, gdy wyciągał do nich rękę by mogli go dotknąć a on mógł dotknąć ich, gdy śpiewał o namiętności tej zachłannej, nienasyconej, nieskrępowanej jaką pewnie każdy chciał przeżyć chociaż raz. Jak rozlewał energię i wydawało się, że maglowane przez cały weekend ciała znów są świeże, młode, dziarskie i nogi same skakały a ręce same klaskały. Nawet jeśli technicznie wiele mu brakowało do swojego oponenta to i tak z miejsca było wiadomo dla kogo bije serce tej pstrokatej widowni pod chmurką. Wreszcie kawałek się skończył a ich gwiazdor skromnie ukłonił się swojej publiczności jakby to nie było nic wielkiego.

Ledwo to zrobił, a pod sceną wybuchł dziki pisk i entuzjazm. Mazzi klaskała i razem z resztą swoich dziewczyn wiernie dawała upust nagromadzonym przez te parę minut emocjom, reagując równie głośno co żywiołowo. Do spółki z Diane praktycznie ściągnęły palanta na poziom podłogi, gdzie znów otoczyły go szczelnym, babskim kordonem, chichocząc i wieszając mu się na szyję, jak na wierne, roztopione wrażeniem fanki przystało.
- Och, RB! Namów tych swoich palantów żebyście znowu zagrali w starym kinie! - ćwierkała, przytulając się wdzięcznie do boku gangera, pieszczotliwie gładząc go po czarnych włosach, a oczy jej lśniły. Z początku bała się podskórnie kolejnego powrotu na Front, wywołanego jego muzyką, lecz tym razem to nie Fargo miała przed oczami, gdy śpiewał. Tym razem widziała drzewo nad jeziorem obok najlepszego klubu w całym cholernym Sioux Falls. Wspomnienie rozlewało się przyjemnym ciepłem po trzewiach, muzyka sprawiała że krew szybciej płynęła, zaś skóra stawała się nadwrażliwa na dotyk i Mazzi miała stuprocentową pewność, że gdyby jeden pseudo oficer oddziału paralityków z Waters był tu teraz, zdarłaby z niego ten przeklęty mundur na samym środku parkingu, mając gdzieś kto widzi i co o tym sądzi.
- Musicie wkrótce znowu zagrać, prawda foczki? - skończyła, patrząc po twarzach przyjaciółek.

Właściwie nie musiała pytać. Dziewczyny podchwyciły pomysł i zaczęły coś piszczeć, śmiać się, łapać go jakby każda coś koniecznie chciała mu coś powiedzieć, pokazać albo dotknąć. Zresztą inni też śmiali się, przekrzykiwali i dorzucali swoje. Zrobiło się całkiem dziko, spontanicznie i punkowo. A ich ulubieniec, nawet jeśli tylko darł ryja na pace swojego pickupa i nie do końca umiał grać na tej gitarze to bezsprzecznie był ich ulubieńcem. Ale był też kolegą.

- Dobra, dobra, już, już! - Rude Boy wreszcie wyzwolił się na tyle by znów wstać na pakę i uniósł ręce na znak, że chce coś powiedzieć. Więc fala pisków, krzyków i radości uciszyła się na tyle, że dali mu dojść do głosu.

- Macie rację, dawno nie było żadnego, punkowego koncertu w tym mieście… - zaczął Rude Boy i zaraz musiał przerwać bo wszyscy zaczęli się drzeć, gwizdać i klaskać z entuzjazmu. I chwilkę to trwało nim znów gestem uciszył widownię.

- Dlatego zapraszam was na koncert! Tam gdzie, zawsze, w starym kinie! Jak nas nie wpuszczą bo za cholerę nie byliśmy umówieni to zagramy przed kinem! - ogłosił swoim fanom pewnie zdając sobie sprawę, że znienacka i bez przygotowań to może być “troszkę trudno” zorganizować koncert.

- To zagracie u nas! My mamy miejsce! Albo tutaj! - niespodziewanie wydarła się krótkowłosa blond reporterka wywołując falę zamieszania ale i radości. Wszyscy byli gotowi pojechać na taki koncert.

- A kiedy?! - krzyknął ktoś kto siedział na bagażniku sąsiedniego samochodu. Inni też podchwycili ten temat.

- Jutro? - Rude Boy zaproponował dość niefrasobliwym tonem. A niewielki tłumek przywitał to z entuzjazmem.

- W każdym razie chciałbym zagrać z chłopakami. Chodźcie ty chłopaki, no, dawajcie, zmieścimy się wszyscy… - niespodziewanie jakby przypomniał sobie i wszystkim o tych długowłosych chłopakach z metalowej kapeli. Wyciągnął do nich rękę i w przenośni i dosłownie gdy pomógł im wejść na swoją pakę. A ci trochę zaskoczeni, trochę się wahali ale ten gitarzysta pierwszy złapał tą wyciągniętą grabę i potem już poszło. Po chwili idol tutejszej publiczności stał wśród tych chłopaków z innej kapeli i dalej przedstawiał swój program na jutro.

- To jest Iron! Słyszeliście jak wymiata na tej gitarze? - przedstawił tego który rzucił mu wyzwanie. I technicznie to pewnie je wygrał. Chociaż Rude Boy miał zbyt mocną pozycję wśród otaczających go ludzi by parę nut mogło go strącić z piedestału. Ale okazało się, że nie był samolubny. Widownię też podchwyciła aplauz doceniając gitarowe wyczyny drugiego z gitarzystów.

- Iron przyjechał z daleka. Razem z “Iron First”. I będą tu parę dni. Dlatego chciałbym abyśmy razem zagrali i mam nadzieję, że przyjdziecie na nasz koncert. - zaprosił te może tuzin czy dwa osób jakie do tej pory się zebrały na parkingu na ten nieplanowany koncert jutro w starym kinie. I posypały się obietnice, że przyjdą, przyjadą i w ogóle będzie to na pewno świetny koncert na takim spontanie.

Mazzi za to łypnęła na Eve, przybierając zamyśloną minę. Koncert u nich? Pewnie w magazynie…
- Jasne, wpadajcie - zwróciła się do muzyków, uśmiechając czarująco gębę - Miejsca starczy, dwa wiaderka prądu i parę kabli też. W zamian nam pomożecie wyburzyć ścianę i wynieść trochę gruzu, uwiniemy się w godzinę. Takie silne, zdolne chłopaki ogarną to od ręki, a przy okazji poratują damy w potrzebie - przyciągnęła fotograf i żołnierkę pod boki, całując każdą czule w skroń - A w ogóle skąd jesteście? Tego palanta kojarzymy, wy w tej chwili przypominacie bandę sfinksów… to co? Dacie się zaprosić na drina? Garry ma świetne wino - wyszczerzyła ząbki - Rocznik środa.

- Jesteśmy z Vegas. - tyle zdążył powiedzieć Iron a raczej krzyknąć bo się zrobiło całkiem głośno. Zwłaszcza po tej propozycji koncertu i drinka. Tego chyba Iron Fist się nie spodziewali i wydawali się wciąż trochę oszołomieni. Ale i szczęśliwi. Hurtowo ruszyli w stronę wejścia do “41” na czele peletonu szli Rude Boy i Iron w otoczeniu Kosmicznych Kociaków jakby od dawna byli kumplami.

Wewnątrz też było zamieszanie no i jakoś tak się ułożyło, że wszyscy albo chociaż znaczna część wylądowała przy dawnym sole szóstki dziewczyn. Teraz te dwa połączone stoły wydawały się w sam raz na ich pół tuzina i prawie pół tuzina muzyków z obu zespołów.

- A o co chodzi z tym graniem u was? - gdy nadarzyła się okazja to punkowiec zapytał Lamię i Evę o ten koncert co to w pierwszej chwili wydawał się jakimś żartem.

- My mamy miejsce! Cały magazyn! No nikt go nie używa i grzyb, pajęczyny i takie tam. No ale jak macie grać na dworzu to już chyba lepiej u nas. To tam gdzie moje studio. Eve Anderson, fotograf. Tak nad wejściem pisze. Zaraz przy starym kinie to po sąsiedzku prawie. - fotograf szybko wyjaśniła najważniejsze rzeczy z tym adresem alternatywnego koncertu. Rude Boy zamyślił się chyba wciąż to trawiąc a kocice już zaczynały się zapoznawać z członkami drugiego zespołu.

- Brud, pajęczyny, gruz i grzyb… czujesz? - saper wychyliła się trochę, aby przez blondynkę na punka, szczerząc się do niego wesoło. Siedzieli on, Eve, Lamia i Iron, z Willy po drugiej stronie. - To zapach taniego wina i podłych fajek… przecież nie będziemy robić koncertu w “Honolulu”, na pohybel systemowi - dorzuciła, opierając się ramieniem o bark siedzącego obok muzyka z Vegas - Skrzykniemy nasze kumpele, załatwimy kapelom zaopatrzenie w płynie, cobyście nie przeschli za mocno. Głośniki pomogę wam podłączyć jak je przywieziecie. Wiesz że umiem w mechanikę - zatrzepotała rzęsami - Ale tym razem nie spodziewaj się ani piżamy, ani stroju królika.

- Stroju królika? - Wilma zmarszczyła brwi chyba nie bardzo wiedząc o co chodzi ale jednak ja to zainteresowało.

- Takie tam. Stare dzieje. - Rude Boy machnął ręką i wrócił do tego o czym mówili. Ale trochę go to wybiło z rytmu więc chwilę to trwało.

- No miejsca u nas jest dużo. Nie ma sceny. No chyba, że rampy. Takie dla ciężarówek. Nie wiem jak ze światłem ale chyba znajdzie się jakiś magazyn co jest. Sprawdzimy to dzisiaj. No i jak macie jakieś głośniki czy coś do podłączenia no to chyba powinno dać radę. Tak jak Lamia mówi. Tylko byście z tym musieli przyjechać trochę prędzej by to ogarnąć. I tam jest… bardzo punkowo… - Eve jako najbardziej zorientowana osoba w temacie szybko starała się nakreślić reszcie jak to wygląda w tych magazynach do jakich nikt zazwyczaj nie zaglądał.

- No ciekawe. No dobrze, że mówicie bo tak z dnia na dzień to rzeczywiście może być trudno ugadać ten koncert w starym kinie. - punkowiec główkował jeszcze i chyba nie był tak całkiem palantem na jakiego się zwykle zgrywał.

- Ja też trochę się znam na kabelkach i innych takich. Jak coś potrzeba to mogę pomóc. - Wilma nie bardzo wiedząc czego się spodziewać po tych magazynach i koncercie dorzuciła swoją ofertę jako pomoc techniczna.

- To możemy pojechać do nas. Wszystko wam pokażę. - zaproponowała blondynka wskazując na parking widoczny za oknem gdzie stały zaparkowane fury.

- Ale teraz to chyba nie. Czekamy na tego Kenny’ego. - Wilma zmrużyła oczy przypominając sobie jaki był oficjalny cel przyjazdu do tego lokalu w to południe.

- Oczywiście. - Eve zgodziła się potulnie przy okazji zbliżając swoje usta do ucha Lamii. ~ Tam jest bardzo brudno. Naprawdę bym tam wam chętnie pokazała wszystko. Naprawdę wszystko. ~ szepnęła do jej ucha podekscytowanym głosem i jakoś tak przy okazji, całkiem przypadkowo, gdzieś tam na dole, skierowała dłoń Lamii na swój podołek.

- Naprawdę? - saper założyła profesjonalną maskę uprzejmego zdziwienia oraz zadumy, tylko jej ręka coś za bardzo chętnie gładziła materiał na podołku fotograf. Pomyśleć, że miały wygrzać kości w jacuzzi…
- Cholera, skoro taki tam syf… musimy wziąć kamerę - dodała szeptem, całując ją w usta krótkim, ciepłym pocałunkiem, zanim nie wyprostowała się, aby rozejrzeć po stole. Zmrużyła jedno oko, podejmując szybko decyzję, w czym pomagało leniwe drapanie Irona po ramieniu.
- Czekamy na jednostki w odwodzie, a potem relokujemy oddział prosto do bazy - pokiwała głową, zatrzymując spojrzenie na Willy - Wsparcie techniczne będzie kluczowe dla powodzenia operacji - przeniosła wzrok na Val - Tak samo jak prężna linia zaopatrzeniowa. Macie tam gdzieś na zapleczu ze trzy skrzynki tego paskudnego, antyburżuazyjnego wina ze środy? A wy co pijacie? - na sam koniec popatrzyła gitarzyście z Vegas prosto w oczy, unosząc pytająco jedną brew.

- Alk. - padła krótka i mało wybredna odpowiedź która solidarnie rozbawiła obsadę obu złączonych stołów.

- Pójdę pogadać z Garrym. - Val zrozumiała w lot o co chodzi i wstała ruszając w stronę baru i swojego szefa.

~ I jeszcze z kamerę? Ojej Lamia, aż nie wiem czy tyle dam radę tu wysiedzieć! ~ Eve skorzystała z zamieszania by jeszcze szepnąć słówko na ucho swojej ukochanej i dodatkowo gorąco ścisnąć jej rączkę. Przy okazji jeszcze mocniej wciskając ją w swój podołek.

- A to gdzieś obok starego kina? Studio foto? No chyba wiem gdzie. To twoje? Nie wiedziałem. - Rude Boy nieświadom tych szeptanych ustaleń zagadnął Eve o ten adres docelowy a ta trochę w roztargnieniu ale pokiwała głową twierdząco.

- O rany ale czad! Będziemy mieć własny koncert! - co prawda Diane była zagorzałą fanką Rude Boy’a bo i wcześniej nawet z Mason zdarzało jej się przyjeżdżać na jego koncerty. A do tego sama zamierzała zostać gwiazdą. Chociaż w innej branży. Pewnie dlatego umościła sobie na kolankach dziewczynę o blond włosach rodem z teksańskiej farmy. A Tasha nawet jako wdzięczna i uległa blondyneczka nadal potrafiła robić show i wrażenie praktycznie niewiele więcej robiąc poza samym siedzeniem na kolankach Indianki. Ale było prawie pewne, że wiele osób zazdrości motocyklistce takiego “ciężaru” na kolankach. A mimo to patrząc jak szybko Di wtopiła się w “Iron Fist” dało się poznać, że chyba ma je za bratnie, rogate dusze i cieszy się, że zagrają razem z ich palantami i to praktycznie na własnym podwórku.

- Wiecie co chłopaki? - Wilma też się włączyła do rozmowy. A, że zawiesiła głos to sporo głów zwróciło się ku niej czekając co powie. - Może darujcie sobie to kino? Co będziecie ludziom biznesu głowy zawracać, nerwy sobie nawzajem szarpać i czas tracić? Macie u nas miejscówkę i zaproszenie. No co? Odrzucicie nas? - zapytała patrząc trochę ironicznie i na RB i na Irona i na resztę jego zespołu.

- Ona ma rację! Chrzanić to kino! Robimy koncert u was! - Iron machnął ręką i zawołał buntowniczo na pohybel systemowi. Co znów spotkało się z aplauzem zapraszających i zapraszanych.

Saper westchnęła w duchu, chociaż twarz rozjaśniał jej uśmiech. Tak oto plany po raz niemożliwie kolejny brały w łeb i szły się gonić, bo następowała nieoczekiwana zmiana. Zamiast w miarę spokojnego wieczora w bardziej damskim niż męskim towarzystwie, szykował się im nalot na chatę wywrotowych elementów w skórzanych kurtkach i z gitarami. W dużej ilości.
- Świetnie, dokładnie to chciałam usłyszeć - wychyliła się w drugą stronę. Tam gdzie ten cały Iron i powolnym ruchem podniosła dłoń, aby poprawić mu kołnierzyk kurtki. Gapiła mu się przy tym głęboko w oczy, wciąż nie przestając się uśmiechać. Jeśli dałoby się dziadów dziś zagonić do roboty, jutro Mazzi mogłaby podjechać pod kołchoz pogadać z Olim. Ach, marzenia.
- Ej RB, a co z moją gitarą? - nagle przypomniała sobie o istotnym detalu, wracając głową do punkowca po drugiej stronie blondyny.

- No jak Garry jej nie wywalił to jest. Na zapleczu. Val jak wróci to zapytam. - punkowiec wzruszył ramionami wydłubując z kieszeni paczkę zmiętolonych fajek. Wyjął z niej jedną, wsadził sobie w usta i gestem zaproponował czarnulce. A brodą wskazał na salę gdzie dredziara rzeczywiście wracała już do ich stolika.

- Tak, mamy parę skrzynek piwa, wino mniej schodzi no to jest tylko jedna. Garry mówi, że, możecie kupić. - kelnerka zreferowała jakie jej lokal ma stany magazynowe do rozdysponowania.

- Dobra to ja wezmę tą skrzynkę wina. Na zeszyt. - RB zgłosił swoje zamówienie i w pierwszej chwili brwi Val nieco uniosły się do góry a po stole przeszedł szmer zaskoczenia i zadowolenia. A potem śmiechu gdy okazało się, że to gest “na zeszyt”.

- To my weźmiemy skrzynkę browara. Albo dwie. Ile to będzie? - Iron może chciał zaimponować towarzystwu, może znał możliwości swojego zespołu a może chciał ulitować się nad towarzystwem by nie siedzieli o suchych pyskach. Kelnerka zastanawiała się chwilę i szybko rzuciła ceną na co ten zgodził się bez wahania. Co znów wywołało falę radości.

- Val! - RB zawołał do pleców odchodzącej już kelnerki. Ta odwróciła się by spojrzeć co jeszcze potrzeba. - I weź przynieś tą zapasową gitarę co? Ta co tam u was na górze leży. - poprosił ją grzecznie na co blond dredy pokiwały się i dziewczyna znów ruszyła w stronę baru.

- My też weźmiemy jedną skrzynkę browarów i dwie… a chuj - Mazzi westchnęła, machając ręką symbolicznie - Skrzynkę browarów i pięć butelek bourbuna. I jakiś rum, obojętne. Może być ten, którym Garry doczyszcza kotły ze spalenizny - odwróciła się od odchodzącej kelnerki i łypnęła na Diane. Łypała tak przez moment, aż się naraz zaśmiała krótko.
- Di, skoro i tak czekamy na Kenny’ego, a ty masz motor - podjęła wesołym tonem - Myślisz że zdążysz podskoczyć do Krakena i zobaczyć czy nasze foczki z Det gdzieś się tam samopas szwendają? My tu poczekamy, a gdy przylezie, zawiniemy do nas, adres znasz - dokończyła, zaczynając się rozglądać po sali. Westchnęła znowu, tym razem na głos - Dooobra… w końcu się wezmę i rozkręcę tę bimbrownię, na razie niestety prowiant na wynos. Na długo przyjechaliście? Vegas tak z deka daleko.

- A na kilka dni. Chcieliśmy złapać tego palanta i mu pokazać jak się wymiata na gitarze. - Iron zaśmiał się rubasznie wskazując brodą na Rude Boy’a.

- No i pokazaliście. Może się wreszcie nauczę jakiegoś podstawowego chwytu. - RB zaśmiał się bez skrępowania nic sobie nie robiąc z takiej uwagi a nawet przyjmując ją za dobrą monetę.

- A mogę zabrać Tashę? Smutno mi będzie tak samej. - Di nie miała nic przeciwko temu by skoczyć do Krakena po ich nowe znajome ale zrobiła proszącą minkę jakby prosiła mamę czy może zabrać ulubioną koleżankę na spacer.

- Mówisz, że wreszcie to twoje szarpanie drutów nabierze sensu i melodii? - Lamia zwróciła się do punka powątpiewającym tonem i delikatnie pokręciła głową - I jeszcze porządny zespół założysz, a nie zbieraninę największych palantów w mieście, co z drzwiami z prób wychodzą, jak się im korona na głowie przekrzywi - powachlowała rzęsami, a oczy jej uciekły do Indianki.
- Jasne Kociaku, bawcie się dobrze - posłała im całusa, a potem zogniskowała wzrok na tym całym Ironie, parskając pod nosem i rozkładając bezradnie ręce - Zapomniałam o czymś, a skoro już się macie nam wbić na kwadrat… to Di, nasz spec od rozrób i gangów - wskazała Indiankę, a potem blondynę na jej kolanach - To Tasha, nasza królowa tańca. Prawdziwa i doceniana artystka. Ten słodziak to Eve, moja dziewczyna - pocałowała blondi zaznaczając prawo własności i podpisując je językiem w jej ustach. Następnie tak samo pocałowała rudzielca - A ta ślicznotka to Willy - patrząc drugiej bękarcicy prosto w oczy dodała z uczuciem - Moja dziewczyna. Ja jestem Księżniczką - puściła vegasczykom oko - Ale możecie mi mówić Lamia.

Dziewczęta reprezentowały się wdzięcznie przy tej prezentacji. W odpowiednich momentach albo machając rączkami, uśmiechając się czy zgodnie i pogodnie kiwając główką. No albo przyjmowały pocałunki Księżniczki tak wdzięcznie, że aż nie chciało się przerywać. Panowie, zwłaszcza ci z Vegas też chętnie kiwali głowami przyjmując to do wiadomości gładko i wesoło.

- No a ja jestem Iron, ten tu to Łysy a tamten to Martin, Indi i Garo. - lider “Fistów” też się zrewanżował i przedstawił swoich kompanów i teraz oni mówili odpowiednio “siema”, “cześć” czy coś podobnego.

- No ale to wy to tak… - Iron wskazał na Lamię i jej dwie partnerki jakby przypuszczał, że ktoś tu się może coś pomylił albo nie tak zrozumiał.

- My jesteśmy we trzy. Taka transakcja łączona. Skomplikowana sprawa. - Wilma machnęła ręką chyba uznając, że nie bardzo chce jej się tłumaczyć ich mało standardowy związek. Iron może by dociekał dalej a może nie no ale motocyklistka się podniosła od stołu przy okazji zmuszając do tego samego Tashę.

- No a ja jestem gwiazdą porno. A dzisiaj będę zapinać Tashę bo się zgodziła no ale z wami mam nadzieję też się poznamy bliżej. Aha bo jako gwiazda to zapinam foczki. Jak jakieś macie to je dawajcie. My teraz lecimy do innej knajpy po nasze dwie kumpele. - Di szybko tłumaczyła powoli wstając i wypakowując się zza stołu na wolną przestrzeń. A ironi mieli miny jakby się zastanawiali czy przypadkiem drużyna tubylców nie robi ich w balona. No ale Diane i Tasha jeszcze im pomachały na pożegnanie i ruszyły do wyjścia.

- A myślałem, że takie rzeczy to tylko w Vegas. - zaśmiał się cicho Garo wciąż chyba będąc pod wrażeniem tego wszystkiego.

- Jak to gwiazdą porno? - Łysy zapytał jakby coś jeszcze mu się nie zgadzało w tym co na wyjście powiedziała gangerka.

- To ta? - znów ich zdekoncentrowała jakaś dziewczyna. Tym razem Val która wróciła do stołu z gitarą. A instrument zainteresował wszystkich.

- Ta. Dzięki Val. - Rude Boy pokiwał głową odbierając instrument i obejrzał ją chwilę. Złapał i brzdąknął kilka nut. Spojrzał na da Lamię i uśmiechnął się niewinnie. - I co? Podoba ci się? Może być? - postukał pudło gitary.

Pieprzony palant nie musiał pytać, on wiedział. Mimo tego nie odmówił sobie przyjemności rzucenia oczywistych słów, zaś saper zostało zareagować tak, jak oboje oczekiwali. Chichocząc z zachwytem pokiwała żarliwie głową, a wzrok jej uciekał dziwnie od gitary, do ust gangera. Zanim pomyślała co robi, wychyliła się, zarzucając mu ręce na szyję i mocno przytuliła.
- Bardzo - wymruczała, śmiejąc się i całując go po twarzy. Parę razy przypadkiem trafiła w usta, aby w pewnej chwili zwinnym ruchem wślizgnąć się na punkowe kolana. Sama ujęła gitarę, powtarzając chwyt muzyka. Zamarła tak, z plecami przyklejonymi do jego piersi.
- Jest idealna… - dodała niskim głosem, ostrożnie trącając struny - Od czego się zaczyna?

- Od chwytu. Załóż pasek… No i już trzymaj jak trzymasz. - uśmiechał się oszczędnie ale dało się wyczuć, że też dzieli tą radość i przyjemność z brania i dawania. Przełożył pasek gitary przez jej głowę a reszta stolikowych gości obserwowała tą instrukcję obsługi gitary dla początkujących.

- I grasz. - powiedział tak po prostu jakby to było oczywiste i najprostsze na świecie. Brzdąknął palcem strunę i instrument wydał pierwszy dźwięk. - A drugą ręką możesz skracać albo wydłużać dźwięk. - powiedział obejmując gryf drugą dłonią i na próbę złapał przy samym końcu a potem coraz bliżej i bliżej. Dźwięk trącanej struny rzeczywiście zmieniał się w zależności gdzie drugą dłoń dawała jej luz. - No i każda struna ma inną grubość więc też wydaje trochę inny dźwięk. Każdą możesz bardziej albo mniej napiąć tym czymś. - wyjaśnił klepiąc coś na końcu gryfu co wyglądało jak mały klucz do regulowania naciągu tych strun.