Za raz po tym, jak Hector uścisnął łapę Francisa, podeszli obaj bracia:
-My się jeszcze nie znamy, zaczął ten minimalnie wyższy - ja jestem Caden, to mój młodszy brat Aiden.
Wymienili uściski dłoni.
Tyler w tym czasie kończył szklankę wody. Popatrzył na Hectora:
- Wiem tyle ile ci wcześniej powiedziałem, to coś żyje, jest krwiożercze i na szczęście bezmyślne, można spokojnie utłuc. Tylko skurwiele łażą w stadach i samemu trudno przed nimi uciec na piechotę. Nikt z nas nie jest pierdolonym zabijaką, do Nowego Jorku czy Teksasu jest daleko, Pittsburgh to, bądźmy szczerzy, zadupie, tak samo popierdolone jak Detroit, tam samochodowe pojeby, w Pittsburghu potomkowie króla Artura, którzy myślą, że nad czymś mają jakąkolwiek władzę. Nikt się tym cholerstwem za bardzo nie interesuje.
- Problem regionalny - dodał Francis - nie wylazło to poza wschodnie Appalachy, do Nowego Jorku nigdy nie dotarło, więc po cholerę miałby się tym ktoś zająć. I sam nie wiem dlaczego Grzyby jeszcze żyją.
Francis rozejrzał się po zgromadzonych, widać było, że chce iść do swojej żony, ale został w kuchni.
- Na zewnątrz jest jeszcze Tom z Nikki - widząc pytające spojrzenie Hectora dodał: - ich rodzice - wskazał kciukiem na braci - no i oczywiście nasze wiejskie punki - wyraźnie słyszalna pogarda w głosie - ale cała czwórka nie jest w ciemię bita, dom Toma to twierdza taka jak tutaj, Paul z Mirandą mieszkają naprzeciwko, w razie czego zwieją do nich.

Hector czuł, że Francis chce zostać z żoną, nie widział przy nim żadnej broni.

Bracie spojrzeli na siebie, kiwnięcie głowami:
-My pójdziemy tam, zobaczymy co się dzieje.
-Grzyby nie są takie szybkie - dodał Aiden.
Tyler się wahał. Spojrzał na braci, potem na Hectora.
- Siłą was nie zatrzymam, chcecie to idźcie. Hector, chcesz iść z nimi? Frans i ja zostajemy tutaj, nas jeszcze nie zaatakowali, ale próba ataku jest pewna.
Tyler przeszedł do salonu, potem do kolejnego pokoju, zniknął z pola widzenia. Wrócił, trzymając coś dyndającego na sznurku.
- Mam gwizdek - pokazał plastikowy dynks - ale tylko jeden.
-Ja też mam - odezwała się Jackie, widocznie odzyskała słuch, ale nadal gmerała w uszach - ale u siebie w domu, w szufladzie w kuchni.

Powrót do tamtego domu jest ryzykowny, Grzyby może poszył dalej, a może czają się gdzieś w środku. Hector zostawił tam też zapasową amunicję do karabinu.

Post #44
Tyler:
- W skrócie: Pojawiło się to w dwudziestym pierwszym, też tak na wiosnę. Nazwali to zombie i było nawet podobnie, tylko że oni jeszcze żyją, Jak zdołano utłuc kilku to okazało się, że są poryci takim zielonkawym nalotem, dlatego grzyby. Możesz ich utłuc jak normalnego człowieka, tylko że nie czują bólu. I im bardziej ten grzyb wchodzi im do głowy, tym są bardziej dzicy i krwiożerczy. Na szczęście siada im koordynacja i wystarczy ich nie dopuszczać blisko - zrobił głęboki wdech - ostatni raz byli tutaj dwa lata temu, myślałem że się to w końcu skończyło. Aha, tego naboju nie mam, może Davis coś ma, ale tutaj go nie ma. Nie, nie ma tutaj niczego na włócznię, w szopie pewnie jest coś co się nada

.

Hector nie był pewny kto się pierwszy zaśmiał: czy Tyler, czy Francis.
- Dzidą? Na ogrodzeniem? Stary, daj siana! Tyler, ile ma twój płot? 3 jardy? - Francis był pierwszy.
-Coś koło tego, tylko małpa by na to wskoczyła. Nie, nie i jeszcze raz nie - tu Tyler już było do Hectora - Sorry, ale to nie zadziała, tam skąd jesteś wszyscy mają takie pomysły? Grzyby gdzieś się kręcą, zaatakował nas pewnie z tuzin. Zaraz sam obejdę dom dookoła, ale wczoraj parkan był w porządku i nadal taki być powinien.

-Serio chcecie tam iść? - to powiedział do dwóch braci.
Pokiwali głowami.

Bracia z ochotą zerwali się ze swoich miejsc. Hector zauważył jeszcze ciężkie spojrzenia Tylera oraz Francisa. Tyler to zauważył, lekko się uśmiechnął.

Cała grupka była gotowa po chwili, lampę naftową zostawili, wzięli tylko latarkę, nie szli obładowani siekierami jak do domu Davisów. Hector się jeszcze odwrócił, zauważył Tylera ze swoją dwururką i lampą naftową
-Też idziesz? - czyżby Tyler postanowił iść z nimi? Ten tylko pokręcił głową:
- Odprowadzę na ulicę, ktoś musi skutecznie zamknąć bramkę. Robię przy okazji obchód.

Jak tylko wyszli mgła zaatakowała ich całą swoją wilgotną ostrością. Chłopak z latarką wstrząsnął ramionami:
-Paskudna pogoda, od rana to samo, to nie jest normalne.
Przy furtce pierwszy był Tyler, po chwili ten z latarką poświecił w watowatą czeluść ulicy. Nikogo w zasięgu wzroku, nikogo nie słyszeli żadnych strzałów. Tyler zręcznie odblokował furtkę (zakończoną długimi zaostrzonymi prętami) i sam jako pierwszy wyszedł na ulicę a chłopak oświetlał drogę. Chyba czysto, gospodarz dał znak ręką i wszyscy wyszli na ulicę. Tyler wrócił, zatrzasnął bramkę, stał jeszcze przez chwilę”
-Powodzenie, zawsze możecie wrócić. -zniknął z pola widzenia.

Hector dał się prowadzić, nie był pewien czy na pewno trafiłby do domu Jackie. A pod zły adres pukać nie zamierzał. Na razie panował spokój, żadnego „żywego trupa” w zasięgu latarki, bo wzrok do niczego nie był przydatny w tym tumanie.
-Hector, tutaj - bracia się zatrzymali i stanęli na granicy ogrodzonej działki, wcześniej nawet nie zamykali bramki, stojącej teraz otworem. Otworem stały też drzwi do domu, majaczące czarnym prostokątem, który był ledwo co oświetlony promieniem światła.

Po komiksowemu to Grzyby powinny zaatakować właśnie teraz, albo jak wejdą do domu albo jak będą się chcieli z niego wydostać ,a wtedy okaże się pewnie, że „żywych trupów” jest trzydzieści i że otaczają dom szczelnym kordonem.

Czy to tylko jego wyobraźnia... a może przedwojenni mieli rację?

Bracia nic nie powiedzieli, tylko ruszyli dalej, szybciej niż poprzednio. Szli w grupie, ten z latarką co chwila się odwracał i lustrował kręgiem światła mgłę wokół nich. Hector nie wiedział, jak daleko jest ten dom, ale z tego co zdążył zauważyć, to wszyscy tutaj mieszkali na tej samej ulicy.
Minęli palący się dom Davisów. Dach był zawalony, ściany też powoli przestawały istnieć. Pożar nie przeniósł się dalej, tyle dobrego.
Na ulicy oprócz nich nie było nikogo, ale i tak nie zwalniali. Kilka Grzybów na pewno musiało tu jeszcze być, uciekali przecież przed nimi podczas ewakuacji Davisów. Dotarli ze dwa domy dalej, kiedy miejscowy z latarką, oświetlił 5 sylwetek. Grzyby jak na komendę, odwróciły się w ich stronę, nie wypowiadając żadnego słowa, żadnego jęku. Grupka stała mniej niż 10 jardów na prawo od nich.
-Biegiem! - zawołał ten z latarką - jeszcze tylko 2 domy!

Hector nawet nie zaproponował innego planu, biegł za nimi, światło latarki chaotycznie rozpływało się we mgle. Stres, adrenalina. Jakby zszedł do nowojorskich kanałów, na co nigdy nie miał ochoty.

Zaraz pojawiły się kolejne grzyby, tym razem dwóch, też po lewej. Tamtych wcześniejszych chyba udało się odstawić na bezpieczniejszą odległość, ale Hector wolał patrzeć pod nogi, nie za siebie. Zresztą i tak być nic nie zobaczył
-Hector, w lewo i na schody! idziemy przez szopę!

Przekroczyli niską furtkę. Tak chyba nie wyglądała twierdza. Wbiegli na zewnętrzne strome schody wspinające się na poddasze. Były wąskie i śliskie, Hector o mało co nie wywinął orła. Jeden z braci szukał po kieszeni klucza. Cholera.
-Dajcie światło!
Krąg światła omiótł to mini podwórko, dwa grzyby już przekraczały furtkę, do schodów miały ledwie ze trzy jardy.

Zbyt blisko.

Co do siekiery, jasne, możesz ją mieć. Tylko wymyśl ją ją przenosisz. Jak w ręce, to nie złożywszy się do strzału, a o przeładowaniu możesz zapomnieć. Z tego kalibru możesz spróbować trzymając strzelbę w jednej ręce, nic ci się nie powinno stać.

Pierwszy strzał był z przyłożenia, przez ułamek sekundy Hector widział białka oczu tamtego, zanim śrut wbił się w bezmyślną twarz. Głowa nie eksplodowała, zbyt słaby nabój, ale Grzyb padł odrzucony. Chyba martwy. Monter nie miał czasu na zastanowienie się, drugi był zbyt blisko. Przeładował, wypalił, na szczęście z identycznym skutkiem. Tamten padł, zaraz obok swojego kumpla.

A może jednak członka stada?

Przeładowanie, minęło łącznie mniej niż 10 sekund, Hector mógł być dumny ze swojej roboty.
-Jak wam idzie?! - pogonił chłopaków.
-Jeszcze jeden zamek!

Kolejne Grzyby zbliżały się do furtki, na razie jeszcze do niej nie podeszły.
-Dajcie światło!
Hector wycelował, po chwili Grzyby były doskonale widoczne. Mała poprawka i strzał.

Kompletny trup. Bardziej martwy niż wcześniej.

Hector przeładował, wycelował i... puk. Koniec amunicji. To już ten moment.
-Hector, do środka!
Monter nie czekał, wbiegł ślizgając się na górę i do środka. Zrobiło się ciasno. Trzasnęły zamykane drzwi. Szczęk zamykanych zamków. Z tego co widział, byli w czymś obitym blachą, o powierzchni windy.

Windy?

Nie, to nie była winda, widział wyraźnie zardzewiałe gwoździe, którymi ktoś kiedyś przybił blachę. Miejscowy otwierał kolejne drzwi, też na dwa zamki. tym razem na spokojnie. Coś trzasnęło o zewnętrzne drzwi. Grzyby.
-Są stalowe, antywłamaniowe, nie przejdą.

Cała trójka przeszła dalej. Trzasnęły kolejne drzwi.

Znajdowali się na poddaszu budynku, który kiedyś musiał być mieszkalnym, obecnie ktoś wyburzył większość ścian, wszystkie okna były pozabijane dechami. Wszędzie stały kartony i skrzynki różnego rodzaju gambli, ale Hector od razu zauważył, że są to takie same gamble jak u Jackie: małowartościowe śmieci.