Tatuś wrócił na rejon - od razu dało się to poznać. Ledwo w podziemnym korytarzu pojawił się biały, charakterystyczny garniak, a już zgraja kurew i pingwinów dostała jasnego pierdolca… o tak. Tatuś wrócił na rejon i był ostro wkurwiony. Black 2 przypatrywała się jak typ sieje terror i nagania swoich ludzi pięścią i butem przeganiając im rozum do łba, bo coś im chyba w dupach się zagnieździł.
- Traje ruso! - piromanka wyszczerzyła klawiaturę, uśmiechając się szczerze i serdecznie do gada w bieli. Co prawda musiała trochę podnieść głos żeby przebić się przez jęki i szlochy obitych foczy, no ale jakoś się jej udało. Dorzuciła do tego wesoły wyrzut ramion ku górze, zasłaniając sobą Promyczka. W sumie mogli pogadać serdecznie, jak na dwie ofiary ucisku służb mundurowych i więziennych przystało. Oczywiście niesłusznie skazanych i podejrzewanych o cokolwiek zdrożnego.
- Było bien - przyznała odnośnie pobytu w kurwiej dziurze, wzruszając ramionami - Tylko por tu puta madre trzeba podklepać na bajerę. Soy y tu, gdzieś na boku. Promyczek w temacie - przyciągnęła do siebie blondynę - dobrze, że was nic nie opierdoliło po drodze. Jak tam cabórn, ta panda mundurowych lambadziarzy wreszcie się na coś przydała i ochroniła porządnego obywatela w drodze su casa?

- Oni? - uczciwy biznesmen skrzywił się na wspomnienie o policji jakby Diaz mu podstawiła pod nos skierowanie do pracy społecznej w miejskim parku czy innym przytułku dla bezdomnych. Rosjanin pokręcił głową z niesmakiem darując sobie bardziej dosadny komentarz pod adresem służb mundurowych. Potem machnął jeszcze ręką i wrócił do korytarzowej rzeczywistości.
- A więc się podobało? - zapytał z wyczekującym uśmiechem spoglądając na brunetkę, blondynkę i drugą brunetkę. Blondynka energicznie potwierdziła słowa Diaz kiwając głową.

- O tak! Było cudnie! I ten gabinet szefa i dziewczyny i w ogóle! A Gina nas obsłużyła ekstra, zrobiła nam manicure i w ogóle! - Amanda chyba wciąż była bliska momentu paniki bo mówiła szybko jakby czymś koniecznie chciała zalepić przedłużającą się ciszę. Pomachała rączką na której niedawno rzeczywiście buszowały sprytne rączki Giny zostawiając odpowiednie barwy i zdobienia na paznokciach. Blondynka spojrzała szybko na dwie pozostałe uczestniczki zabawy w jacuzzi i Grey 27 po chwili wahania też wystawiła swoją dłoń z pomalowanymi na jaskrawą żółć paznokciami.

- Ooo, jak uroczo… To Gina taka zdolna dziewczyna? - Rosjanin ojcowskim gestem wziął dłoń Amandy w swoją jakby chciał się bliżej przyjrzeć dziełu Giny. Na dłonie pozostałych dwóch kobiet też rzucił okiem a Amanda znów gorąco potwierdziła energicznym kiwaniem głowy. - No to świetnie, świetnie, cudownie, że wszyscy jesteśmy zadowoleni i szczęśliwi. I Gina taka zdolna? No cóż, coś mówiła podobno, że chciałaby fuchę głównej kosmetyczki w naszym skromnym lokalu… Tak, chyba tak, no cóż, etaty się zwolnią, wiele etatów się zwolni i potrzebujemy nowych ludzi na te miejsce… - Rosjanin puścił dłoń swojej pracownicy i uśmiechał się rozbrajającym uśmiechem z nutką słowiańskiej nostalgii w spojrzeniu. Cofnął się o krok i popatrzył na dwie, zapłakane i zaślinione dziewczyny leżące na podłodze pod czujnym spojrzeniem jego ochroniarzy.

- Si, było całkiem prawilnie. - Latynoska popatrzyła na własne pazury i uśmiechnęła się pod nosem, żeby zaraz przenieść uwagę na Kacapa - Zajebisty lokal. Byłoby muy bonito, gdyby tamta para leszczy nie uparła się nam por tu puta madre robić pod kuper - wskazała na stróżówkowe pingwinki i westchnęła cierpiętniczo - Mierda… to nagranie, claró? To z operacji tamtej trójki maricónes. Nic z twojej branży, ani zabierające hajsy. Un… tylko to nagranie i to kurwa nie dla nas. Dla naszej reportereczki, ale to una… hm. Długa historia - skrzywiła się nostalgicznie, prawie że roniąc gorzką łzę nad paskudnym i ciężkim losem niezrozumianego niby kryminalisty, który przecież chce dobrze - Druga rzecz to Pogodynek. Ten polla w kajdanie dla fetyszystów - puknęła Obrożę. - Konował. Pociął tu jakaś dupę. Twoją dupę i pod twoim dachem. Mierda, czaję że to potwarz… ale skurwiel będzie nam potrzebny. To konował - powtórzyła i pokręciła zasmuconą nieludzką głową - Kara mu się należy. Obijcie go i oprawcie jak się wam podoba… tylko żeby potem był na chodzie. Wpierdalają nam chujową fuchę - skrzywiła się i gdzieś na sekundę na jej twarzy pojawiła się powaga - Księżniczek Blondas nie wyrobi z nami wszystkimi jak zacznie chujem zawiewać i padną pierwsze trupy, si? Chyba go poznałeś, ten tam blond gad co się urwał z Bravo Girl. I też konował.

- Pogodynek pociął dupę? Moją dupę? - Rosjanin niby nadal się łagodnie uśmiechała ale jakoś gdy usłyszał o tym “wypadku” o jakim wspomniała Diaz to uśmiech nagle mu zamarł i znowu przypominał szczupaka tuż przed atakiem na krwawiącą płotkę. Spojrzał na swoich ochroniarzy, tych dwóch co zostali w sterówce i ci od razu w lot pojęli do kogo to pytanie jest skierowanie.

- Anatoliju Morvinoviczu, nie zdążyliśmy ci powiedzieć! Ale ten Parch, ten w zielonym, strasznie pociął naszą laskę. Rzeźnia. No znaczy namówił Jess i ona to zrobiła ale no to on, jego wina, to jakiś pojeb, zresztą ona też, nic nie mogliśmy zrobić! - ochroniarz zaczął się szybko tłumaczyć z przebiegu wydarzeń i strach wyzierał z każdego jego spojrzenia i nerwowego ruchu.

- Aha. No dobrze, zajmiemy się tym. Też się tym zajmiemy. - gospodin pokiwał wolno głową myśląc nad czymś i znowu zrobił krok w stronę chlipiących “dziewczynek”. - I film dla reporteczki? Chodzi ci o naszą słodziutką, kochaną Oli? - trochę powiedział a trochę zapytał obchodząc te dwie płaczące pracownice. Te widocznie czuły, że chodzi o nie bo zaczęły coś memłać pod nosem ale ciężko było zrozumieć te błagania albo tłumaczenia o co im chodzi.

- Bo one, znaczy ta i ta druga, ruda, chciały nagranie z sali operacyjnej. Jak ten co pociął laskę, znaczy namówił Fran, i Kozlov, zajmowali się tymi mundurowymi. Hollyardem i jakimiś dwoma żołnierzami. I chcą nagrania z tej operacji. Ale im nic szefie nie daliśmy, ale mamy zgrane. Na wszelki wypadek. - ochroniarz znowu szybko pośpieszył z gorączkowym wyjaśnieniem dla szefa. Pokazywał kolejno na ekrany konsolet, zgrywane materiały na które szef ledwie rzucił okiem i na trzy kobiety stojące obok szefa i jego ochroniarzy.

- Oh, chłopcy… - Rosjanin jowialnie spojrzał na ochroniarzy w sterówce. - Przecież nie mamy nic do ukrycia przed prasą. Prowadzimy przecież porządny, legalny biznes. - facet w wojskowym pancerzu założonym na biały garnitur rozłożył ramiona w geście beztroski jakby mówił o oczywistej oczywistości. Ochroniarze popatrzyli nerwowo na siebie i znowu na niego jeszcze niepewni jaki jest ostateczna decyzja szefa. - No trzeba zgrać naszej kochanej Oli by miała co puszczać u siebie na antenie. Przecież to się stało na terenie prywatnym i na pewno nie możemy dopuścić by władze coś mataczyły przed takimi uczciwymi obywatelami Federacji jak choćby my… - ton biznesmena przybrał barwy łagodnej perswazji i dwójka pracowników prawie na wyścigi pokiwała głowami i rzuciła się do konsolet wykonać polecenie szefa.

- No a teraz, cóż moje panie… - powiedział wracając spojrzeniem do dwóch kobiet. Obszedł je w międzyczasie prawie całkowicie tak, ze teraz stał tam gdzie miały nogi. - Znacie zasady… - powiedział tonem nie wróżącym nic dobrego. Obydwie jakby na jakiś sygnał na nowo wybuchły błagalnym płaczem kierując ku niemu wyciągnięte błagalnie ręce. Amanda na wpół świadomie mocniej złapała za ramię Diaz, zaciskając też usta w wąską linię i wstrzymując oddech. Czwórka uwalanych rozmarzającym syfem strażnikiem poruszyło nieznacznie bronią jakby dawali znać, że są gotowi do jej użycia.

- Hóla, hóla! - nagle Diaz rozkleiła japę, podnosząc łapsko w geście stopowania. Drugie odkleiła od promyczka i sięgnęła do przywieszki po bandaż, sępiąc wzrokiem na drugiego Parcha - Kruszynka, kamery. Na chuja mają w Centrali mieć się do czego przypierdolić? Las reglas son reglas - wyjaśniła poważnym, dobitnym głosem, zatykając czujniki i kamery obroży kawałkami przydługiej gazy. - A ci pendejos tylko szukają okazji żeby się przypierdolić do porządnych biznesów. - dodała uroczyście i skończywszy pracę, znów owinęła sobie Promyczka wokół pancerza, przytulając go uspokajająco.

Gomes spojrzała na Latynoskę i pokiwała głową. Owinęła swoją Obroże jakąś chustą więc przynajmniej wizja nie powinna działać. Efekt nie mógł być zbyt długi bo prawie od razu HUD zaczął obydwu skazańcom wyświetlać komunikat by wyczyścić obraz. Gdy komunikaty nie poskutkują wówczas Obroża stopniowo przejdzie do mocniejszych środków perswazji. Ale “gospodin” jak się okazało okazał się całkiem zorganizowanym człowiekiem i nie zwłóczył z traceniem czasu i śliny.

- No cóż, normalnie byśmy zagrali w moją ulubioną, tradycyjną, rosyjską grę… - powiedział obchodząc obydwie kobiety i kucając na palcach butów przed dwiema, zapłakanymi, kobiecymi twarzami. Wskazał na swój rewolwer po gangstersku wetknięty za pasek spodni. Na ten gest dwie pary oczy powędrowały za ruchem dłoni szefa. Potem coś zaczęły mówić i tłumaczyć ale ten uciszył ich kręcąc głową i przykładając palec do ust. Obydwie pracownice względnie uciszyły się a szef położył dłoń najpierw na jednym policzku troskliwym gestem ocierając kciukiem łzy a potem przeniósł tą samą dłoń na drugi policzek, drugiej kobiety. Obydwie szczekały ze strachu zębami zerkając w panice po sobie to po stojących wokół postaciach. Ale nikt się nie ruszył ani nie wtrącał. Więc próbowały uśmiechnąć się kusząco i przymilnie do szefa ale w ich stanie wyszło to beznadziejnie słabo.

- Ale skoro Amy mówi, że z Giny jest taka świetna kosmetyczka to znaczy, że się marnuję jako zwykła dziewczynka i trzeba jej zwolnić etat. - wyjaśnił szef i w oczach jednej z kobiet moment później pojawił się wyraz czystego przerażenia gdy zrozumiała ten wyrok. Próbowała coś jeszcze krzyknąć czy powiedzieć ale gospodin okazał się zaskakująco szybki. Jednym skokiem poderwał się i stanął nad nią, szarpnął za włosy do góry odsłaniając gardło a drugą ręką jakimś niewielkim, ukrytym dotąd ostrzem przesunął po jej szyi. Ostrze, nie większe od kciuka, zostawiło na bladej szyi czerwoną kreskę. Kreska szybko powiększyła się i zaczęły się z niej tryskać czerwonokrwiste strugi. Dziewczyna zaczęła krztusić się i charczeć a szef ją puścił. Kobieta zaczęła łapać się za gardło próbując zatamować beznadziejny przypadek ale w tych warunkach była to próba skazana na klęskę.

Szef zostawił ją i dał kroka na bok. Stanął na drugą kobietą w identycznej pozycji, też szarpnął ja za włosy obnażając jej gardło i wykonał błyskawiczny ruch ku jej gardłu. Ale tam jego dłoń się zatrzymała.
- I jak? Zapamiętałaś? - zapytał z jowialnym uśmiechem nie zważając na konającą o krok obok kobietę. Złapana dziewczyna desperacko pokiwała głową twierdząco. - No. I zajebiście. Nie ruszać! Nie ruszać co moje! Albo zwolnice etat. - wrzasnął nagle w twarz trzymanej kobiety. Ta znowu pokiwała energicznie głową. Szef wreszcie ją puścił i rozejrzał się po korytarzu i sterówce. Wszyscy albo zdawali się bardzo zajęci albo mniej lub bardziej energicznie kiwali głowami na znak zgody.

- Świetnie. Dajcie Gulę niech to posprząta. Szybko bo psiarnia tu węszy. - powiedział wycierając niewielkie ostrze o sukienkę wciąż charczącej w agonii kobiety. Reszta pracowników ruszyła do roboty by wykonać jego polecenie. - No. A skoro już tak sobie rozmawiamy. - Rosjanin schował gdzieś niewielkie ostrze i otarł twarz i nieco zmierzwione włosy. Przez co rozmazał na sobie kropki czerwieni w krwawe smugi ale chyba nie zdawał sobie z tego sprawy albo niewiele go to obchodziło. Podszedł do Diaz i oparł zgarnął ją pod ramię jak starego druha.

- Wydawało mi się, że zawarliśmy umowę. Tam na lotnisku, zanim ten glina się nie wpieprzył. - powiedział partnerskim tonem jakby przypomniał sobie o kolejnym interesie do ubicia i zrealizowania. - Mieliście coś dla mnie zrobić. Zwłaszcza ty, bo z tobą rozmawiałem. No i zobacz. Sam musiałem to zrobić. - gospodarz mówiąc to trzymał jedną ręką na ramieniu Diaz a drugą odchylił przywieszkę oporządzenia pokazując ustrojstwo na jakim mu tak zależało a które powinno być u Hassela. - Ale lubię cię. Ty lubisz mnie i mój lokal. A mam trochę spraw na głowie jak widzisz. Nie róbmy scen. Ale masz u mnie dług. Miałaś coś dla mnie zrobić i nie zrobiłaś. Więc masz dług. Upomnę się. A do tego czasu pozwolę sobie by Amanda mi towarzyszyła. Muszę się doprowadzić do porządku i takie tam. A jak mówisz, ma świetne referencje w tym jacuzzi. Aż grzech nie skorzystać. - Rosjanin w końcu puścił Latynoskę i uśmiechnął się do niej jak na dobrego kumpla przystało. Przywołał gestem blondynę do siebie i ta szybko podrobiła w jego stronę z nieco niepewną miną.

- Por tu puta madre, ja ci nie kazałam go macać - Diaz przewróciła oczętami, sapiąc przy tym jak stary zwyrol - Miałeś okazję to jebłeś go po kieszeniach, twój zysk. Szkoda, wyjebałabym go jeszcze raz - zrobiła smutną minę, bolejąc nad straconą okazją, ale szybko się ogarnęła, przenosząc wzrok na ujebaną szkarłatem gębę. Zaczęła też odwijać kamery - Więc ty też jesteś mi winny ruchanie, traje ruso - obcięła go od góry do dołu, a mina zrobiła się jej nagle wyjątkowo zębata. Zakończyła skan z którym wcale się nie kryła i rozłożyła bezradnie ręce - Masz swój klucz do szafki z trupami, ale ciągle zostaje kwestia kto tam posprząta. Oboje wiemy kto to będzie… tyle że soy ma do niego bezpośredni kanał pod bajerę - klepnęła metal wokół szyi - No tego… chuj wie czy i kiedy tam wrócimy. Poza tym… ona też jest Parchem, a wypierdalają nas - odpaliła mapę i pokazała punkt daleko poza miejscem gdzie się teraz znajdowali - Tu. Wkrótce. Teraz może być ostatni czas aby jebnąć gumą po zapiskach. Chyba że masz inny plan - zamknęła holo.

- Szczelina Kaufmana. - powiedział gospodarz lokalu patrząc na powiększony obraz wyświetlanej mapy. - Niezła ciekawostka turystyczna dla tych co lubią łazić po takich dziurach. - pokiwał głową nieco szybciej i chyba zbywając temat. - A teraz wybacz ale mam restrukturyzację do przeprowadzenia. - skłonił Diaz lekko głową i wziął blondynkę pod pachę po czym zaczął odchodzić w głąb korytarza. Usyfieni tak samo jak on ochroniarze ruszyli za nim gdy szef ruszył raźno jak na niedzielną wycieczkę. Z bocznego korytarza prawie za to wybiegł Guła i bez wahania podbiegł do dającej jeszcze resztki życia laski z wyfiletowanym gardłem. Złapał ją za nogi i nie czekając aż umrze do końca zaczął ją wlec z powrotem w boczny korytarz z którego wybiegł. - I pamiętaj hot Latina, masz u mnie dług! - powiedział jeszcze Rosjanin odchodząc coraz bardziej w głąb korytarza jakby obiecywał jakieś spotkanie o jakie zabiegał klient. Gomes spojrzała pytająco na Diaz zerkając to na nią to na odchodzącego gospodina wraz z Amy i odstawą to na Gulę który odciągał wciąż krwawiące, kobiece ciało.

- Zawijamy do tego grubasa w pinglach - Latynoska westchnęła ciężko. Nienawidziła mieć długów, no ale los pozwoli to nie starczy jej czasu aby się o to martwić. Co innego widok oddalającego się Promyczka. Chujowo tak nie móc go przykleić do pancerza.
- Ambulatorium, si? - machnęła na Kruszynkę, odwracając się w odpowiednim kierunku - Skoro nie ma perspektyw na jebanie, trzeba się wziąć za legalną pracę - wzdrygnęła się.

Leticia rozłożyła ramiona widocznie nie mając nic do dodania. Gdy odchodziły korytarzem jeden ze strażników pomógł zapłakanej ziewczycznie. Dokładniej szarpnął ją stawiając do pionu a potem bez ceregieli popchnął w głąb korytarza. Ta pewnie by upadła ale trafiła na ścianę o jaką zdołała się jakoś oprzeć i tak ślizgając to ocierając się po niej jakoś zaczęła oddalać się od krytycznego miejsca. Strażnik nie zważał na to tylko poszedł kawałek otwierając jakieś drzwi i wrócił trzymając sprzęt czyszczący do zmazania świeżo powstałej dużej, czerwonej kałuży. Obydwie kobiety w Obrożach zostawiły za sobą widok tego procesu zacierania śladów.

- Ja pierdolę… - Grey 27 mruknęła gdy zostały same na korytarzu i można było odetchnąć z ulgą. - Bałam się, że mu odjebie do reszty i nas też skasuje. Z tym syfem na szyi nic byśmy nie mogły zrobić. - powiedziała brunetka do drugiej brunetki idąc korytarzem.

Parchata piromanka wyszczerzyła się nagle i zarechotała, obejmując drugą kobietę opiekuńczym ramieniem.
- Mierda… ech, Kruszynka. Ty chyba nie jesteś z dzielni, que? - zazezowała na nią i pokręciła głową - Wrócił na rewir i musiał przypomnieć kto jest el jefe, inaczej zaczęliby go zlewać. Poza tym nie dygaj… i pamiętaj o jednym. - nadawała dalej beztroskim tonem, ciągnąć się korytarzem jak smród po gaciach - Jak do ciebie wymierzą i będą chcieli zdjąć, chyba nie poddasz się jak byle frajer, co? Jak już odchodzić to z hukiem… i jak najwięcej maricónes zabrać ze sobą - poklepała przywieszkę z puszkami napalmu - Zresztą do mnie ma wąty, nie do ciebie. Luzuj blachy… będzie trzeba podbić do Latarenki… a się wkurwi - mruknęła na koniec trochę mniej radośnie.

- Wiem. - opowiedziała z zamyśleniem Grey 27. Przeszły tak kilka kroków korytarzem póki znów sie nie odezwała. - Pracowałam z takimi ludźmi i dla takich ludzi. Zanim mnie zamknęli. I wiem, że niektórym tak odwala, że nie wiadomo co zrobią. - dodała po tych paru krokach znowu zerkając zamiast w podłogę kilka kroków przed sobą to na cywilizowaną wysokość. - Dobrze, że temu jednak nie do końca odwaliło. - pokiwała głową. - A z Amy no bo ja wiem. Szkoda, że jej tu nie ma. Fajna jest, pocieszna i w ogóle. Ale tu chyba jest bezpieczniej niż na zewnątrz. A on chyba nic jej nie zrobi. - Parch wydawała się mówić z zastanowieniem gdy wspomniała o tej całej sytuacji w jakiej się znalazły.

- Wolałabym żeby przeniosła dupkę na lotnisko. Tam bliżej całej tej trepiej bandy i większa szansa, że jeżeli zacznie się ruch w interesie, to jej nie zostawią - Dwójka wymamrotała pod nosem bardziej do siebie niż do Kruszynki i splunęła na podłogę - Już ją zostawili. Dwa razy. Po chuja kusić los, que? Że niby do trzech razy sztuka. Kacap jej nie odjebie, lubi ją. Zrobił zastępcą pod swoją nieobecność. Za dobrze na foczy zarabia żeby odpierdalać jej drugi uśmiech jak tamtej lambadziarze - splunęła po raz drugi i dorzuciła dziwnie poważnie - Każdemu w końcu odpierdala Kruszynko. Jednym prędzej, drugim później. Ale zawsze to w końcu nadchodzi. Esta… tak już jest. Nie ma co walczyć z naturą. W każdym z nas siedzi diabeł.

- Zostawili ją? Kto? Gdzie? I co jest na lotnisku? Poza naszymi kapsułami. - Gomes chwilę trawiła w milczeniu to co powiedziała jej rozmówczyni i chyba musiała się zgodzić z jej wnioskami w perspektywie własnych przemyśleń i doświadczeń bo minimalnie pokiwała głową.Więc po tej chwili i kilku miniętych drzwiach zapytała o drugą część tego o czym mówiła Latynoska.

- Najpierw jeden pendejo w jacuzzi, przed bramą. Tam gdzie było gniazdo. - piromanka pokręciła łbem wybitnie nie zgadzając się z tym jak potraktowano Promyczka - Skutą, na żer kurwom w tym takiej czterorękiej. Potem jak się Kacap chciał zawijać z imprezy, zostawił ją w schronie. Polla - splunęła po raz trzeci - Na lotnisku nie ma nic ciekawego. Paru zjebów w mundurach, Jedna taka blond dupa z Seres co założyła punkt medyczny. No ale… jest też Harcereczka. Czeka nińa na wieży i robi… bien trabajo. Poza tym wszędzie kurwy na kurwach i kurwami poganiają. Jedno wielkie kurwowisko. - popatrzyła na Kruszynkę ironicznie - Ostatni bastion ludzkości po tej stronie Zjebowic Górnych. Ogólnie chujnia. Idzie przywyknąć.

- Zauważyłam. Przynajmniej po tej zjebanej stronie tutaj. - Leticia prychnęła nieco kwaśno machając w nieokreślonym kierunku na tą część sytuacji i otoczenia z którą już zdążyła mieć styczność. Znowu przeszła kilka kroków zanim się odezwała. - A o co mu chodziło z tym długiem i w ogóle? - wskazała lekko ruchem głowy gdzieś w tył korytarza skąd przyszły pewnie pytająco o Morvinovicza. Zerknęła z ostrożną ciekawością na idącą obok piromanke.

- Jakby ci to wytłumaczyć, Kruszynko - Black 2 podrapała się po policzku, a to co zdrapała posłała pstryknięciem na podłogę - Ciocia miała małą robotę… - zadumała się nad tym detalem, wracając do jednego zjebanego kundla który coś lubił ostatnimi czasy kręcić się w okolicy ku rozpaczy co poniektórych elementów - Jest taki jeden uczciwy biznesmen do którego dojebały się miejscowe burki. W tym taki kapitan, na marginesie dobra dupa, no ale pies - westchnęła cierpiętniczo jakby ten detal kładł się cieniem na latynoskiej duszy - Zrobili temu biznesmenowi wjazd na chatę, zbierali różne gówna aby go udupić no i prawie im się udało, a co mają jest w kartotekach. Klucz miał Hassel, soy miała go zdobyć, no ale Kacap mnie uprzedził. Taka była umowa za to że nas do was podrzucił latadłem, pod ten zjebany sklep w dżungli - wydęła wargi, prychając wybitnie zirytowanym prychnięciem - Więc umowa nieważna, a ja mam dług. Latarenka się wkurwi, bo coś ją ciągnie w te kamasze i zjebała się na łeb, to jej pykło parę klepek. Lubi go. Condora. Psiarskiego kapitana - wymamrotała, kręcąc głową.

Leticia słuchała co i jak z tym całym dealem i pokiwała głową chwilę się nad tym zastanawiając.
- No wiesz, ale myślę, że póki nie uzna, że go próbujesz wydymać to cię nie wyfiletuje ani nic w ten deseń. Zobacz nawet tamtą kurwę drugą zostawił a myślałam, że zarżnie obydwie. - cekaemistka chyba starała się znaleźć coś pocieszającego w ich sytuacji. - No i wiesz, nie wywalił nas za drzwi ani nic. Nawet na te holo się zgodził co chciałyście. - dopowiedziała jeszcze zerkając na idącą obok piromankę.

- Kacapa to jebać wiertarką udarową - Black 2 machnęła zbywająco ręką, przewracając do kompletu oczętami - Nie jednego takiego chuja do szczania mam w kartotece, poza tym jestem z ulicy. U nas takich było na pęczki. Nad czym innym trzeba załamać wity - westchnęła krótko co bardziej przypominało szczeknięcie. Przeszła w ciszy parę kroków zanim się odezwała - Widziałaś gdzie nas wysyłają. Was też tam pierdolną kolejną stację drogi krzyżowej jak już odjebiecie aportowanie na lotnisko. Będziemy jechać razem z w kurwę wielką bombą gdzieś w pizdu daleko. Będzie… chujem zawieje że czapki pogubimy. A będzie jeszcze gorzej jak ten rudy kurw strzeli focha i wyłoży laskę na okolicę. Albo się wkurwi tak personalnie - czwarte splunięcie trafiło w wyłącznik światłą na ścianie - Co się odjebało w schronie że Blondas wypierodlił siebie i tamtą putę z latadła?

- A to… - teraz dla odmiany Gomes machnęła ręką jakby nie było o czym gadać albo niezbyt miała ochotę o tym gadać. - Zaczęła się ta krioburza czy jak to tam zwą. Padli wszyscy jak dętki. Tylko ja i ta 32 ustałyśmy na nogach bo miałyśmy hermetyki. To pościągałyśmy resztę tych głąbów z obu grup do schronu. Potem wszyscy jakoś doszli do siebie i zaczęli odpierdalać. Blondas zaczął ze mną gadać a ta paniusia ze snajperą coś zaczęła się burzyć. Zrobiło się ostro jak poszła plota, że przylatujecie tylko po niego. Po blondasa. No to zaczęli się burzyć, ta 32 zaczęła się nawet szarpać z blondasem, taki rycerzyk w kapeluszu i ta paniusia zaczęli się szarogęsić i w ogóle jakby szefami bandy byli. To się wkurzyłam, wzięłam wszystkich na celownik a jak widzisz mam czym celować. - cekaemistka poklepała się po broni głównej zdolnej siać ciężki, obszarowy ogień na setki metrów w głąb od własnej pozycji. - I mówię blondasowi, że spadamy. I w końcu spadliśmy, wpakowaliśmy się do latadełka. Potem przybyli Leeman i ta 32 i na dzień dobry rzuciła w twarz workiem w blondasa. No to zresztą już sama chyba widziałaś. No to wkurzył się i rzucił się na nią. Ale, że to było latadełko no to wypadli oboje. Ten cały glina też się wkurzył no to przysmażył “dwójką” tą 32. I jakoś tak to szło w ten deseń. - Leticia pokrótce streściła historyjki z jednej łączonej grupy z oryginalnych 200-ki i 300-ki jakie miały miejsce tuż przed spotkaniem z obsadą “Eagle 1”.

- Por tu puta madre… niezła lambada - Diaz zarechotała z uciechy, susząc klawiaturę kłów - Też mieliśmy paru takich zjebanych maricónes. Tatuśka, Połyka… no się działo - podzieliła się czymś z czarnej grupy - Była też Stokrotka co się woziła i Ciotka, no ale im się zdechło. - wzruszyła ramionami - Stokrotkę rozjebał mech, ciotkę… a chuj wie. Tatusiek z Połykiem… - tutaj się zadumała, przypominając sobie odprawę i splunęła po raz piąty - Wyjebali nam w powietrze Blackpoint. Zanim tam dotarliśmy z Latarenką, Wujaszkiem… no i Romeo i Casanovą, ale oni akurat trepy, nikt od nas. Zawieźli nas pod Seres, Casanova chujowo oberwał - skrzywiła się na wspomnienie kolejnego psa i jeszcze złodzieja z Armii - Spotkaliśmy się potem na lotnisku, Latarenka chciała ich odjebać. Pocięła się chyba o to z Romeo… też taki kurwa pies. No ale, tamci dwaj stracili łby tak czy siak. To żeby po was lecieć też ta lambadziara wymyśliła. Przekonała Condora. Soy chciała tylko konowała… ten jest tutaj w kurwiej dziurze. No ale. Nie soy dowodzi i ogarnia - wzruszyła ramionami - Teraz jest Blondas, trzeba go przypilnować. Żeby nie odwalił maniany i niczego nie spierdolił.

Istniały takie zbiegi okoliczności, które w swym szaleństwie przypominały plan. Otrzymanie pola do popisu w zakresie pirotechnicznym Nash uważała za jeden z nich i albo Hassel upadł na głowę, albo rzeczywiście jej ufał, co było niepokojące. Co innego rzucić pusty frazes bez pokrycia… co innego przydzielić ludzi i pozwolenie na produkcję materiałów wybuchowych wybitnie domowymi metodami. Do tego tekst o “ekspercie” - słysząc go w pierwszej chwili saper skrzywiła się, czujnie obserwując Raptora, lecz ani jednym drgnięciem mięśni nie zdradził że właśnie wycina jej kawał, bądź szydzi. Mówił szczerze, przydzielił zadanie i miał pewność, że zostanie wykonane… nie mylił się. Patrząc na jego szybko oddalające się plecy, Nash złapała się na naiwnej myśli - w pokrętny sposób nie chciała go zawieść, za to odciążyć, aby w nawale nowych obowiązków oraz problemów do załatwienia, przynajmniej tą jedna kwestią nie musiał się przejmować. Nawet, jeśli wymagało to kooperacji z obcymi elementami od których najchętniej trzymałaby się z daleka.

Gliniarz na emeryturze, jąkała, gówniarz, laska bez ręki… cała menażeria wycięta żywcem z bilbordu ogrodu zoologicznego, a wśród nich rudy Parch z czarną ósemką wytrawioną na ciężkim pancerzu, łupiący podejrzliwie na każdą twarz po kolei. Cholerna cywilbanda i stetryczali gliniarze, stado bezmózgich lemingów do tej pory ślepo dające się prowadzić skurwysynom z Federacji, na dokładkę wyciągające języki aby móc lizać ich z wdzięczności po dupach. Mieli współpracować, wolne żarty. Nie bez przyczyny Ósemka wolała pracę solo… kiedyś, gdy miała jeszcze wybór.
Teraz pozostawało skleić dupsko, zakasać rękawy i brać do roboty, wykorzystując dostępne środki. Wszak zgodziła się, podpisała symbolicznie pod zleceniem. Zresztą Sven i tak miał za dużo na głowie…

Z popalonego gardła wydobył się ochrypły, kanciasty skrzek, kobieta splunęła na podłogę. Plwocinę roztarła butem i dopiero podniosła dłoń do konsolety, budząc do życia syntetyczny głos.
- Asbiel - wystukała powoli, wznawiając obserwację mord dookoła. Brakowało tylko karła-luchadora i pary transów przebranych za pawie, trudno. Jakoś ogarną.
- Mamy coś do zrobienia - lektor szczekał, a jego właścicielka odpaliła papierosa, zaciągając się z widoczną przyjemnością. Obróciła twarz na ex-gliniarza, czujnie mu się przypatrując. Niby robili w podobnym fachu, tylko firmy mieli kompletnie inne.
- Najpierw coś prostego. Benzenu nie znajdziemy. Ale. Benzyna i polistyren wystarczą. Na napalm - dostukała aby reszta też załapała. - Paliwo i styropian. Wymieszać. Będzie glut nie do ugaszenia. Pierwsze będzie przy generatorach, drugie wyrwiemy ze ścian albo lodówek. Z pralek. Mają tu pralnię, to dobrze. Tam zawsze jest coś ciekawego - uśmiechnęła się pod nosem, wypuszczając chmurę dymu pod sufit - Zapałki, cukier z automatów. Folia aluminiowa od kanapek, albo czekolady. Tabletki chlorowe ze składzika z mopami. Detergenty, proszki, wybielacze, farby olejne, tabletki na sranie z węglem. Termit: Składniki w stosunku 8 części rdzy do 3 aluminium… to ciężko zapalić domowymi metodami. Ale. Od czego jest magnez. Jak alianci - tym razem uśmiechnęła się pełnoprawnie przez całe trzy sekundy - TNT, nitroceluloza, bomby hukowe, nitrogliceryna, granaty dymne. Trzeba przeszukać ten burdel, znieść wszystko co ma w sobie chemię. Potem wymieszać i popakować w słoiki. Nic trudnego, bombę zrobicie ze wszystkiego - oderwała rękę od klawiatury, zakładając rudy kosmyk za ucho.

Gromadka która wyglądała jak przypadkowa zbieranina ludzi z chodnikowej łapanki pokiwała głowami, słuchając nawet dość uważnie co mówi skazaniec. A właściwie jej lektor w rytm wystukiwania na niematerialnej klawiaturze. Emerytowany glina przedstawił się jako Leslie, jednoręka kaskaderka jako Jackson i niezbyt było wiadomo czy to imię, nazwisko czy ksywa. Młody student historii jak się okazało, miał na imię Raymond ale prosił by mówić mu Ray. Wydawał się najbardziej zaangażowany i rozentuzjazmowany inicjatywą wykazaną przez Lesliego i podchwyconą przez Raptora który przyjął ich ofertę pomocy. Nauczyciel nauk przyrodniczych nazywał się Duszan i poza tym, że się trochę jąkał i maskował to częstym odchrząkiwaniem to jeszcze mówił z jakimś dziwnym akcentem. Coś chyba było na rzeczy z jego wiedzą bo pokiwał głową w rytm wywodu złotookiej saper w Obroży i coś dorzucił twierdząco i wydawało się, że najbardziej jest zorientowany z tego co powinni szukać po tym schronie. Gotka o z trudem wyburczanym imieniu Alex wydawała się czerpać zawziętą satysfakcję z tego, że może burczeć, wyniośle się nie odzywać i obrażać na towarzystwo pokazując jaka jest oryginalna i ponad przeciętność. Jednak poza tym ciężko było powiedzieć coś o jej zapale czy motywacji.

Cała grupka po chwili naradzania się i wymiany uwag z której Black 8 wyłapała, że w tym schronie wszyscy są tu pierwszy raz ale paręnaście godzin spędzonych tutaj jednak pozwoliło im się mniej więcej zorientować co jest co w ogólnej części schronu. Problem mógł być z termitem a raczej z rdzą bo wszystko tutaj wydawało się być względnie nowe. Ale w końcu rozeszli się po korytarzach i salach w poszukiwaniu potrzebnych składników. W składziku została tylko Jackson której z powodu tylko jednej chwytnej ręki operacje pt. “przynieś - złap” było dość mocno utrudnione. Zajęła się więc przygotowywaniem samego składziku do pomontowania pozbieranych składników w wybuchową całość.

Black 8 przeniosła parę śmieci w kat pokoju, przetarła blaty i zastygła przy jednym z nich, opierając dłonie na chłodnej powierzchni. Ludzkie ciało było tworem wybitnie zawodnym i niedoskonałym. Miało nieprzekraczalne granice wytrzymałości, po dobiciu do których odmawiało współpracy. Dało się je rozerwać, uszkodzić… łatwo wyeliminować z dalszego życia, wystarczył raptem jeden celny strzał, albo trzy nieprzespane noce… lub mordercza przeprawa przez pole bitwy, praktycznie bez dłuższej chwili na złapanie oddechu. Korowód ran, łatanych na szybko bojową chemią, dawka po dawce, aż w krwioobiegu zostawała raptem symboliczna ilość krwi, a głowa zmieniała się w worek tłuczonego szkła. Narkotyki oszukiwały receptory bólu, spowalniały zmęczenie i maskowały wycieńczenie, lecz organizm wiedział. Gdzieś pod skórą czuł że dobija do limitu, działając już tylko i wyłącznie dzięki wspomaganiu, a i to zaczynało zawodzić. Black 8 nie musiała patrzeć w lustro, aby wiedzieć, że jest na końcówce, jednak widok własnej gęby w lustrzanej płaszczyźnie stolika zważył jej i tak kiepski humor. Z niechęcią przyglądała się pokancerowanej, trupiobladej skórze przez którą prześwitywały pojedyncze, błękitne nitki żył poutykanych między ciemniejszymi plamami piegów - one też wyglądały mizernie. Tak samo jak złote oczy, podbite podkówkami sino-purpurowych cieni, z pajączkami wylewów na białkach. Tego jak wygląda pod pancerzem wolała nie widzieć, zapomnieć o spalonych plecach i porwanych tkankach, zaklajstrowanych medykamentami na tyle, na ile się dało, aby móc wciąż trzymać się w pionie i iść dalej, przed siebie. Brnąć uparcie długą, pozbawiającą sił drogą przez ciemną dolinę, na końcu której czekała wreszcie upragniona śmierć… niestety jeszcze nie teraz. Wciąż pozostało tyle do zrobienia. Ostatnie zadanie, dopilnowanie całej masy spraw pobocznych. Upewnienie, że po zakończeniu atrakcji na Yellow 14 chłopaków nie czeka szybka i cicha utylizacja gdzieś w zatęchłej piwnicy. Masa roboty i coraz mniej siły…
- Kawa. - syntezator zachrobotał, Parch przetarła twarz dłonią, rozmasowując odrętwiałe mięśnie. Wzięła głęboki wdech i dopisała - Muszę - dorzuciła wzruszenie ramionami, by zakręcić się wokół własnej osi i opuścić pomieszczenie. Potrzebowała też zapalić, a parę minut wolności jeszcze posiadała. Zamknąwszy za sobą drzwi, pozwoliła sobie na parę sekund zastoju, z plecami przyciśniętymi do ściany. Potem przedreptała pod najbliższy automat z kawę i wybrała zwykłą, czarną bez cukru. Dopiero z kubkiem w dłoni zrobiło się jej lepiej. Pochyliła rudy łeb, grzebiąc apatycznie w oporządzeniu. Przydałby się jej koks, albo inne dragi. Amfetamina też powinna dać radę. Nie mogła odpaść, nie teraz. Jakby złego było mało, pieprzony artefakt Jenkinsa nie dawał saper spokoju. Jego działanie zakłócało pracę elektroniki. Obroże działały na zasadzie impulsów przesyłanych między kręgiem żelastwa i Orbitą. Istniała szansa, że w jego bezpośrednim sąsiedztwie dało się… pozbyć smyczy. Zdjąć metalowe okowy, wrócić do roli wolnego człowieka i wywalczyć drogę na powierzchnię… albo schować się, przeczekać zawieruchę, a jeśli misja w kanionie się powiedzie i minie kwarantanna, wydostać z Yellow. Uciec od wyroku, wrócić do normalnego życia - opcja kusząca, gdy miało się po co żyć. Takiej latynoskiej piromance na przykład...
Rozmyślania nad tym gdzie teraz może znaleźć Diaz, przerwało zamieszanie w głębi korytarza. Ósemka podniosła ciężką głowę i mrużąc oczy spojrzała w tamtą stronę. Spodziewała się nowej bandy trepów, albo i kapitana MP… jednak nie reporterki poprzedzającej zgrupowanie zamaskowanych najemników.

Co u licha ciężkiego tu robili? Powinni siedzieć na lotnisku, wraz z resztką obrońców. Pilnować spota na taksówkę, węszyć… coś było nie tak. Niedopalony papieros wylądował na ziemi, ruda saper odbiła się od ściany i szybkim krokiem wyszła naprzeciw wycieczki, po drodze odpalając komunikator. Wypisała na nim odpowiednią wiadomość i zatwierdziła, gdy znalazła się o parę kroków od celu.
- Młoda. Brown 0. Jest z wami? Co z nią? - do przekazu dołożyła ponaglający syk, skacząc wzrokiem od kobiety, do kolejnych najemników.

- Nie, Maya została na lotnisku. Też się cieszę, że cię widzę. I to w jednym kawałku, niezłe osiągniecie jak na okolicę. - reporterka IGN przywitała się z Black 8 gdy się spotkały na korytarzu. W pobliżu stali lub kręcili się ci enigmatyczni najemnicy wyraźnie dla Nash tworząc kordon wokół nich.
- Coś mnie ominęło? Widzę sporo ruchu w porównaniu do poprzedniej wizyty w tym miejscu. Co tak pobudziło ludzi do działania? - zapytała Conti zerkając gdzieś w głąb jednej z sal na którym już jakiś czas temu zniknął bezruch, marazm i panująca cisza.

Pusty banał w jaki Nash za nic nie wierzyła. “Dobrze cię widzieć”, jasne. Już się dała nabrać. Zgrzytnęła zębami, posyłając w eter przeciągłe chrypnięcie. Potrzebowali reporterki, tak samo jak wielu innych czynników.
- Hassel - lektor szczeknął nazwisko gliniarza, parch zacisnęła szczęki, tłukąc po holoklawiaturze - Mówił. Do bydła. Ruszył je. Chcesz posłuchać idź do Ruska. Kamery pewnie złapały jego gadkę. Niezła. Szło. Uwierzyć - na popękanych wargach pojawił się cień uśmiechu - Ruszyli z cyrkiem, to już nasza ostatnia prosta. Mam coś dla ciebie. Ale. Nie tu - pokazała brodą lustrzanych najemników - Twoja nowa obstawa?

- O tak, chłopcy zdecydowali się mną zaopiekować. - reporterka zerknęła wesoło na otaczających ich zbrojnych. Jeden a raczej jedna z nich odchrząknęła znacząco. - A przepraszam i dziewczyny też. - Olimpia dodała szybko wesołym tonem i jakoś potrafiła się w naturalny sposób być nawet w tak napiętej sytuacji swobodna i pełna pogody ducha, że zdawała się roztaczać te emocje wokół siebie jak jakaś aurę. Szło uwierzyć, że dookoła się nic strasznego nie dzieje dopóki ktoś zachowywał się tam swobodnie, że aż ocierało się o nonszalancję. Zwłaszcza jak ktoś był tak sławny i rozpoznawalny jak twarz jednych z najpopularniejszych wiadomości w Federacji.

- I kawę mówisz? No świetny pomysł jak mogłabym odmówić. Wygląda przepysznie. - reporterka złapała pod łokieć skazańca i ruszyła z nią w stronę automatów z kawą. Gdy jednak spojrzała w zawartość kubka trzymanego przez Black 8 nieco skorygowała swoją wypowiedź. - No a przynajmniej znośnie. - dodała nieco ironicznie widząc czarną polewkę z raczej masowej, najtańszej półki cenowej i jakościowej. - Aka, chyba nie będziecie tak całą bandą chodzić za mną cały czas co? Tutaj jest bezpiecznie to może umówimy się jak będziemy mieli stąd wychodzić? - odwróciła się w stronę zamaskowanych żołnierzy.

- Dobra. Dam ci człowieka do obstawy. A my zostaniemy tutaj. Nie wyłaź na zewnątrz bez nas. I ja coś się zacznie dziać to daj nam znać. - jeden z mundurowych odezwał się po chwili zastanowienia. Zgodził się, wskazał ręką na któregoś ze swoich ludzi i ten skinął głową w pełnym hełmie. Został w pobliżu reporterki idąc kilka kroków za nią. Pozostali rozeszli się wracając korytarzem w drugą stronę i zaglądając do mijanych sal.

- Walnęłabym szczura - Nash parsknęła, siorbiąc bez przekonania czarny, parujący płyn. Dla zabicia syntetycznego posmaku odpaliła papierosa, zaciągając się od serca i kręcąc do kompletu głową - Ten pingwin jest potrzebny? - pokazała kubkiem ochroniarza - Płacisz im? Są dyskretni? Zresztą jeden chuj. Chodź. I znajdź coś do przegrywania plików - ruszyła przed siebie, szukając po boku wolnego pokoju bez świadków.

Reporterka też machnęła widocznie ręką na zbędne konwenanse i dała się zaprowadzić do ustronnego pomieszczenia. Czyli jakiejś ubikacji co było najbliższe a puste.
- Poczekasz tutaj? Potrzebowałybyśmy chwilę żeby nam nikt nie przeszkadzał. - zapytała przydzielonego jej osobistego ochroniarza. Ten skinął beztwarzowym hełmem i zamknął za nimi drzwi.
- To co dla mnie masz? - zapytała zaciekawiona brunetka patrząc na czerwonowłosą saper.

Widząc wnętrze pomieszczenia Black 8 naszła dość zabawna konkluzja: ostatnimi czasy wszelkie ustalenia, rozmowy ciężkie i zwykłe chwile przerwy od walki spędzała w toaletach niczym kosmiczna wersja babki klozetowej. Skazana na szambo, kurwa jego mać. Powinni jej dać zamiast karabinu berło i przepychaczkę. Do względnej równowagi doprowadziło ją zasłyszane pytanie, humor momentalnie zleciał saper z powrotem na poziom sześciu stóp pod ziemią.
- Kłopoty - wystukała, przeszukując podfoldery obroży aż znalazła ten właściwy - Kosmoport padł, albo właśnie pada. Gnidy są w mieście, Góra zarządziła kwarantannę, pokazuje tanią propagandę. Skazali nas na śmierć, sprzątają śmieci - skrzywiła się, odpalając holoekran i film z podziemi kościoła, choć bez dźwięku - Z ciebie zrobili MIA, zarządzili kordon kurwa sanitarny. Wmawiają wirusa, infekcję. Gówno prawda. Żaden wirus podnoszący ciśnienie. Gnidy. W klatkach piersiowych. Jest nagranie u Ruska, ty dasz radę je wyciągnąć. Na orbicie jest ten cały papug. Ma polot żeby przepchnąć materiały dalej, w Sieć. Poza cenzurę. Jak się ma Młoda, widziałaś ją? MP jej nie aresztowali? Jak ona się trzyma, jest bezpieczna?

- Nie jestem pewna czy można aresztować skazańca. - reporterka uśmiechnęła się nieco ale z zainteresowaniem w zmrużonych oczach chłonęła nagranie z kamery Obroże przedstawiające nieszczęsną wyprawę do zrujnowanego kościoła.
- Ale tak, ma się dobrze, jak odjeżdżaliśmy miała współpracować z żandarmem, porucznikiem Delgado, całkiem miły chłopak swoją drogą, no i jeszcze pewnie kojarzysz sierżant Johnson, ta blondynka, ona też obsadzała jedno ze stanowisk. I kapral Otten. Więc jak ich zostawialiśmy to wyglądało na niezły team. - Conti streściła pokrótce najświeższe informacje jakie miała o Brown 0.
- A właśnie, wiesz, może gdzie jest kapral Mahler? Obiecałam mu coś przekazać od Mayi. - zapytała patrząc znowu na złotooką saper.
- Gdzie to było? - wskazała brodą na wyświetlane sceny z podziemi kościoła. - A z tym moim MIA weź mnie nie denerwuj. Widziałam jak tutaj jechałam. Ale się grubo przeliczą jeśli sądzą, że już mnie się pozbyli. - wargi brunetki nieco się zacisnęły w węższą, zaciętą linię i choć trudno było powiedzieć, że się nie przejmowała wyświetlanymi w jej rodzimej stacji wiadomościami to też nie brała tego za przeszkodę nie do przejścia.

- Kościół przy lotnisku. Nie wiem jaki. Nie jestem stąd. Ale. Widać go z terminala - lektor przemówił, gdy Nash dopijała kawopodobną lurę. Za cholerę nie pomogła, nie mogło być idealnie. Podrzuciła kubek i gdy opadał kopnęła go, posyłając lotem łukowym na drugą stronę łazienki. Ruda głowa przekręciła na powrót ku reporterce i mierzyła ją wzrokiem dość długo.
- Młoda mówiła że można ci ufać - wystukała powoli, zgrzytając zębami w daremnej próbie pozbycia się aby nie warczeć ani nie jeżyć włosów na całym ciele. Syknęła krótko, przysiadając na zlewie i westchnęła.
- Dobrze. Jak nic jej nie jest to dobrze. Przynajmniej to się nie spierdoliło - przymknęła oczy i ścisnęła ich kąciki kciukiem i palcem wskazującym - Czerwony nakaz. Na Hassela. MP przylecieli po niego i po chłopaków. Mahlera, Patino, Hollyarda. Hassel miał ich odstawić do kosmoportu żeby ich pokroili. Dlaczego: gnidy w klatach. Będzie na filmie od Ruska. Z laba. Kurwa. Potrzebuję - zakrakała pod nosem, by zaraz dopisać z wybitnie zrezygnowaną miną - Pomocy. Hassel dogadał się z ktp MP. Podłoży się w zamian za chłopaków. I Sarę. Tylko mają mu nie latać przed oczami i kamerami. Cholerny idiota - odwróciła głowę gdzieś w bok, zasłaniając twarz włosami - Zabiją go. Dla przykładu. Zrobią kozła ofiarnego. Albo po prostu rozjebią i powiedzą że próbował uciec. Nie chcę żeby tak skończył. Nie zasłużył. Wkurwia, ale jest - znów się zawahał na parę sekund nim dostukała - W porządku. Trzeba go pokazać. Poza Y14. Zrobić bohatera. Jebie mnie czy mu się to spodoba. Szum. Przy szumie wokół niego nie odjebią go ot tak. Jego gadka, do tłumu. Poprosisz ruskich to ci ją wyciągną. - wróciła gębą do rozmówczyni, patrząc przez nią nieobecnym wzrokiem - Mam robotę, czekam aż przyniosą materiały. Nie wiem gdzie Mahler, ale schowaj go. Co z Hollyardem i Patino? Widziałaś ich?

- No tak, to się narobiło. Jak nic sprawa dla reportera. - reporterka skrzywiła usta w ironiczną podkówkę i odkleiła się od zlewu o jak się opierała i sięgnęła do małej, przyczepianej do paska torby. Torba wyglądała jak z jakiegoś wojskowego sortu. Pas zresztą też.Z torebki wyjęła parę drobiazgów. Szminkę grzebień, lusterko i to rozłożyła na zlewie i zaczęła się przyglądać sobie w lustrze łazienki. Wyglądała jak każdy kto przedarł się ostatnio z góry na dół więc było co poprawiać. I chyba była tego świadoma bo w lustrze nie odbijał się zachwycony wyraz twarzy. Ale dłoń mimo to przesunęła po krawędzi zlewu jeden z drobiazgów. Mały nośnik danych na jakim można było przenosić albo zgrywać dane.
- Ciekawy reportaż udało ci się nagrać, przydałby mi się taki. Jeśli oczywiście mi go użyczysz i zgodzisz się na jego wykorzystanie. - Powiedziała swobodnie wciąż zapatrzona w samą siebie w lustrze. Podjęła walkę z rozczochranymi i odmarzającymi włosami za pomocą własnych dłoni i grzebienia.
- A co do robienia szumu ważny jest czas. Ja sama nie wiem kiedy się stąd wydostanę. Więc mogę się wydostać jak już będzie po wszystkim. A to może być za późno by zapobiec czemuś co działo się “w trakcie”. Więc trzeba przesłać co się da i komu się da tutaj może się przydać człowiek na orbicie o jakim mówisz. - reporterka mówiła mimochodem zupełnie jakby była pochłonięta walką z układaniem własnej fryzury. - No nie, to beznadziejne, wyglądam jak jakaś wywłoka. Muszę się ogarnąć, nie mogę się tak pokazać przed kamerą. - oceniła w końcu gdy ręce jej opadły i w przenośni i dosłownie.
- Ale z reporterskiego doświadczenia powiem ci, że jak ktoś jest zdecydowany coś zrobić to żaden szum w mediach go nie powstrzyma. - powiedziała niezbyt wesołym głosem zgarniając nieśpiesznie swoje gadżety z powrotem do torebki i dając czas by Black 8 podała jej nośnik z już zgranym materiałem.

Przenoszenie danych miało ten minus, że przez parę chwil nie dało się kooperować syntezatorem. więc Parch bez słowa słuchała jazgoczącej suki, choć nie czyniła tego w ciszy. Im więcej tamta mówiła, tym głośniejszy warkot wydawała Ósemka. Gdy ostatni bajt znalazł się na nośniku, wylądował on na zlewie obok kosmetyczki. Uderzenie serca później saper szarpnęła ramieniem, posyłając je prostopadle do szklanej tafli w której odbijały się ich sylwetki. Okryta ciężką rękawicą dłoń huknęła o przeszkodę, rozbijając ją przy akompaniamencie dźwięcznego lamentu, rozsyłającego drobne echo po prawie pustym pomieszczeniu.
- To. Kurwa. Nie. Jest. Śmieszne - syknęła do wtóru głosu lektora. Zamiast odpowiedzi co u Patino dostała krzywe uśmieszki które tamta mogła sobie wsadzić w dupę, co pewnie lubiła. Głęboki, uspokajający oddech później opuściła ramię i cofnęła do tyłu, strzepując szklane okruchy z pancerza na ziemię - Nie powstrzyma. Ale. Spowolni. Lub zostawi pytania. Karcer zamiast wyroku. I nie zniknie. Tyle musi starczyć. Na razie. Masz prysznice za salami z wyrami. Po lewo. Łatwo trafić - przymknęła oczy i sapnęła pod nosem.

Rozbicie lustra wywołało dwojaki efekt. Poza tym, że reporterka zaskoczona nieco podskoczyła na tak gwałtowną reakcję to drzwi się otworzyły i do środka wpadł ten strażnik co dotąd pozostał przed drzwiami.
- Nie, nie, wszystko w porządku. Lustro się stłukło. - reporterka go uspokoiła i ten po chwil lustrowania jej, Parcha i pomieszczenia skinął głową i z powrotem zamknął drzwi z tej drugiej strony.

- Nie panikuj. Po prostu nie damy rady wszystkiego zrobić w jednym momencie. Mamy swoje ograniczenia. Ty też. I weź coś na uspokojenie, mam tu coś odpowiedniego. - dodała i bez pytania sięgnęła znowu po coś do kieszeni. Rozległ się charakterystyczny szelest tabletek i Conti wzięła w swoją dłoń, dłoń skazańca. Położyła na niej te drobne krążki chowając resztę z powrotem do kieszeni. - Dzięki za te prysznice, chyba jakoś sama znajdę. Trzymaj się i mam nadzieję, że jeszcze będzie okazja spotkać i porozmawiać. - powiedział na pożegnanie reporterka wychodząc przez drzwi na korytarz i machając jej na pożegnanie dłonią z ciepłym uśmiechem na twarzy. A Black 8 została z dwoma krążkami na wyciągniętej dłoni. Jedną z jakaś typową tabletką na ból zęba i podobne dolegliwości i drugi z krążkiem danych.
Parch została sama, a gdy trzasnęły drzwi, opadła ciężko na podłogę, opierając się o filar przy umywalce. Zdrętwiałymi paluchami wetknęła nośnik w Obrożę, sprawdzając co tym razem się spierdoliło. Patino jeszcze żył? Złapali go? A może wkurwiał okolicę pozostając na wolności? Albo miała przed sobą następny problem do puli chaosu w którym tkwiła na własne życzenie.
Trzy minuty, tyle postanowiła sobie dać na zapoznanie z materiałem i powrót do stanowiska saperskiego. Kawa nic nie pomogła, pozostawiła tylko na języku gorzki posmak... choć równie dobrze mogła to być żółć.

Przebyć kilkaset metrów korytarza, znaleźć lekarza i zapasy, a potem spakować całość żeby przenieść do ambulatorium - zadanie Mahler miał proste jak budowa cepa, ale i to mu nie szło. Wyglądało że się zgubił po drodze… albo dopadli go MP. W końcu zjebany glina mógł wyłgać amnestię dla siebie, o kolegach już nie pamiętając. Sanders chętnie powitałby jego zagubienie i po cichu na nie liczył - że gad się gdzieś zapodzieje. Mogli mu w tym pomóc ludzie Anatolija, jeden syf. Świat Yellow 14 od razu zrobiłby się jakiś taki bardziej znośny, nawet pomimo czekającego Parchy zadania samobójczego. Na nie jeszcze przyjdzie czas. Na razie blondyn z zestawem skalpeli na podorędziu miał inne zmartwienia. Nie lubił odwalać fuszerki i jeśli już się za coś brał, musiało być odwalone perfekcyjnie. Jeden trep poszedł pod nóż, potem drugi. Gdzieś w międzyczasie pojawiło się wsparcie i od razu sytuacja w ambulatorium uległa poprawie.

Może i nie mieli zapasów, ale miały się niedługo pojawić. Jeżeli kapral Floty wreszcie przestanie chować się po kątach, tylko weźmie za uczciwą pracę - w tym mógł brać przykład z ciężko pracującego dla wspólnej sprawy G35, który już wiedział do kogo powędruje statuetka Parcha Roku.
Został jeden pacjent, ten zatruty. Skaner był, zepsuty niestety. Mahler ciągle nieobecny. Sanders podniósł go i obrócił w dłoniach raz i drugi, aż w końcu podszedł z nim do pani kapral.

- Prawie skończone, został ostatni - zaczął rozmowę, opierając się ramieniem o ścianę przy kobiecie i założył na pysk czarujący uśmiech - Myślisz że zimne piwo też da się tu skołować? Dla poprawy morale chociażby… a to - potrząsnął mini-skanerem - Rozjebane na amen, na serwis nie ma co liczyć. Mahlera z jego magicznym pudełkiem wcięło, szukamy drzwi awaryjnych. Są tam - wskazał brodą G32 bezużytecznie zużywającą tlen gdzieś na boku - To też jest technikiem… podobno. Uważaj tylko, bo jest pojebane… i lepiej trzymaj z daleka ode mnie - zmrużył oczy chociaż uśmiechał się ciągle.

- Piwo? Tutaj? No pewnie. Ale parę pięter wyżej. - położna, drobna szatynka o upiętych włosach była trochę chyba zmieszana gadką obcego faceta skazanego na Obrożę. Ale w końcu wzruszyła ramionami i skrzywiła się nieco gdy padł temat piwa. Wskazała na sufit gdzie ileś tam metrów i warstw wyżej był klub z całą porzuconą zawartością. Więc z piwem pewnie też. - A tutaj, tutaj to dziura. - machnęła ręką widocznie wcale nie zadowolona z takiego obrotu sprawy. - Panie doktorze, on mówi, że ona może to umieć naprawić. - zwróciła się do któregoś z cywilnych lekarzy. Albo po prostu do ogółu z nich. Ci spojrzeli na nią, na źródło jej informacji a potem na Grey 32.

- Czy mogłaby to pani naprawić? - zapytał kardiochirurg wskazując na leżący na szafce skaner.

- No chyba nie doczekamy się pomocy. Szkoda. - lekarz po chwili cierpliwego wpatrywania się w Grey 32 popatrzył na innych medyków ale ci też chyba widzieli to samo: brak reakcji. Więc w końcu dał sobie spokój. Zanim zdążyli coś uradzić wrócił paramedyk z pielęgniarką niosąc coś w jakiś skrzynkach. Przedstawiciele zawodu lekarskiego zebrali się wokół pudeł by zobaczyć zdobycze. - No, teraz możemy spróbować coś pomóc temu biedakowi. - powiedział któryś wyjmując i czytając oznaczenia na kolejnych pojemnikach i strzykawkach. W końcu podeszli do zatrutego żołnierza i zaczęli diagnostykę na oko skoro skaner nie działał. Pielęgniarka pobrała krew od żołnierza pewnie w nadziei jakby jednak ten skaner komuś udało się naprawić względnie szybko. Lekarze jednak nie czekali i sądząc z półgłosem przeprowadzanych rozmów przeprowadzali właśnie konsultację lekarską. Zupełnie jakby byli w szpitalu.

- Ta... - odetchnęła otwierając oczy i zbierając się do kupy ze zrelaksowanej pozycji. Odbiwszy się od ściany rozprostowała i rozciągnęła kości. Było jej znacznie lepiej, choć nie mogła się pozbyć wrażenia bólu, który jej ciało powinno odczuwać, a który był tłumiony przez chemię. - Pójdę po narzędzia - zakomunikowała, po czym sprawniejszym krokiem ruszyła w stronę wyjścia. Po dłuższej chwili powróciła ze sprzętem na grzbiecie. Musiała najwidoczniej przyśpieszyć kroku w drodze. Zbliżyła się do szafki, chwyciła całkowicie martwy skaner i sprawdziła go organoleptycznie. Brak uszkodzeń zewnętrznych i sprawne miniaturowe ogniwo sugerowało operację na otwartym organizmie. Miejsce rozbebeszenia trafiło na biurko z lampką. Martwa natura miała to do siebie, że nie trzeba było obchodzić się z nią tak delikatnie jak Grey 35 musiał obchodzić się z pacjentami, a przede wszystkim tymi świadomymi. Rozkręcenie obudowy rozpoczęło procedurę analizowania i poprawiania po błędzie konstrukcyjnym lub jakimś zjebie, który był zbyt szorstki dla urządzenia.

Urządzenie nosiło znamiona zbyt mocnego uderzenia albo upadku ze zbyt dużej wysokości. Dość szybko Grey 32 zdołała przywrócić mu sprawność używając swojego multitoola przyczepionego do pancerza. Przy okazji zorientowała się, że to koniec. Zapas w multitoolu wyczerpał się i teraz dopóki nie zamontuje nowego wkładu przy ewentualnych naprawach musiała liczyć na inne zasoby. Ale ręczny, skaner medyczny w tej chwili znowu rozświetlił się światełkami i ekran rozbłysł dając znak, że jest już sprawny i gotowy do działania.

- No ki chuj... - zagrymasiła pod nosem technik. Może i sprzęt wojskowy Parchów był z wysokiej półki, ale z takimi narzędziami w stoczni można było takim gównem się co najwyżej pochlastać. - Działa - odezwała się głośniej do obsługi, podnosząc głowę i skaner do góry. - Coś jeszcze?

- O to, świetnie, przyda się. I na razie to wszystko, dziękuję - odpowiedział jeden z wciąż ubranych po cywilnemu lekarzy biorąc od skazańca działające już urządzenie. Razem z pozostałymi zaczął skanować pacjenta i dyskutować nad wynikami jakie pokazywał poręczny skaner. Techniczce w Obroży, w przeciwieństwie do lekarza w Obroży nic ten specowy żargon nie mówił. Obecnie medycy jednak wydawali się być skoncentrowani nad próbami odratowania zatrutego żołnierza.

Dla Grey 32 proporcje były całkowicie z dupy. Starannie sklejona do kupy trójka osób, za puszczenie do piachu całej reszty Grey 300. Wręcz zajebiste podejście w wykonaniu jedynego Parchatego medyka w okolicy. Ciekawym było to, kto z wyratowanych polezie ze skazanymi w same gniazdo... Zostało pozostawione to bez żadnego komentarza, Kurson miała to już po prostu w dupie. Jej zadania w ambulatorium zostały zakończone. To, co mogła zrobić to nazbierać zasobników multitoola na najbliższe akcje. Bez narzędzi była równie nieprzydatna jak Grey 33. Zgasiła lampkę, podniosła się z biurka i wyszła z pomieszczenia szukając składu materiałów technicznych.

Wyglądało, że wyjścia pasożyta Sanders nawet nie zarejestrował. Kręcił się między rannymi, wymieniał uwagi z pozostałym medycznym personelem i co parę minut przewracał oczami, gdy po raz kolejny napotykał na braki. Mahlera jak nie było, tak nie dotarł... wciąż. Może rzeczywiście powinęli go MP, byłoby szkoda. Mayi na lotnisku, a na kobiecą krzywdę G35 zawsze był wyczulony.
Wreszcie westchnął cierpiętniczo, ocierając spocone czoło i rozejrzał się po labie.
- Jest tu szansa na kawę? - spytał zebranych, szczerząc się jak na wcielenie dobroci przystało. Wpierw jednak pochylił się nad skanerem i pogryzionym żołnierzem. Ostatni element nim wreszcie będzie miał trochę czasu żeby usiąść i odpocząć.

Kamień. Pierdolony latający kamień, napieprzający światłem po gałach jak stroboskop podrzędnego nocnego klubu. Tutaj niestety oprócz trójki jajogłowych o niewyględnej aparycji, Diaz nie mogła liczyć na nic do przedymania. Trzeba było mieć w końcu jakieś standardy, si? Jakiekolwiek, ale zawsze.

- Mierda… Kruszynka… czy ty, por tu puta madre widzisz to co ja widzę? - mruknęła do drugiej parchatki, wytrzeszczając gały na lewicujący kartofel, buczący złowrogo jak jej stara gdy się za bardzo najebała. Niby nic wielkiego i znaczącego, ale zawsze mogło pierdolnąć i nie wiadomo kiedy i jak i czy przypadkiem nie granatem.
- A mówiłam od początku. Każdego w okularach trzeba topić - splunęła na podłogę, mrużąc oczęta żeby lepiej widzieć w skaczącym świetle pochodni i tych z lightsticków i rac.
Zbiegło się kurew mundurowych, jakby nagle darmowe testy na HIV się w labie odstawiały. Byli i MP, był i Kudłaty z ekipą skautów za złamanego kredyta. Była też oczywiście Black 2 - coraz bardziej wkurwiona i zniechęcona do dalszej współpracy z kimkolwiek kto nosił pingle na oczach. Albo mundur. Albo w ogóle jeszcze oddychał. Wyglądało że ich flociarski trep sam ochoczo wjebał się na minę. Nie żeby go MP szukali, albo co… mierda. Całe życie z debilami.

Co niby miała potem powiedzieć Harcereczce, jakby przypadkiem jej przydupasa powinęli albo odjebali z miejsca? Że sorry, ale typowi się rozpruło i dołączył do statystyki ofiar? Brzmiało chujowo.
Dlatego piromanka wykazała się ogromnym, nieludzkim wręcz jak na swoje możliwości taktem i korzystając z zamieszania ogólnego podbiła do Kudłatego, stając tak aby go osłaniać chociaż trochę przed żandarmami.
- Mów co trzeba ogarnąć i wypierdalaj, putana estupida - wyszeptała, zezując na kręcącego się gdzieś za jej plecami naczelnego wafla MP - Tu chujem zawiewa, sam widzisz.

- No. Świeci. Burczy. I lata. Dobrze, że nie gada. - Kruszynka pokiwała głową patrząc równie krzywo i podejrzliwie na to coś, unoszące się nad stołem w sąsiednim pomieszczeniu. Coś co pewnie było źródłem braku światła, komunikacji i w ogóle tych wszystkich zakłóceń dookoła.

- A może to rozwalić? - Gomes zastanawiała się bo chyba za grosz nie miała zaufania do świecącego, burczącego i lewitującego kamienia. Czyli czegoś co zachowywało się dokładnie na odwrót niż cała kamienista brać. Uwagę na szczęście dla Diaz i Mahlera a mniej szczęśliwie dla Gomes, usłyszał kapitan MP bo natychmiast zareagował ruszając w jej stronę i zgłaszając sprzeciw. Cekaemistka musiała oczywiście posłuchać w konflikcie z mundurowym do tego oficerem i to jeszcze MP. Ale na chwilę to zajęło kapitana.

- Cholera! - kapral też widać w tym migającym świetle dostrzegł kim jest ta druga grupa mundurowych bo złapał za łokieć Black 2 i wszedł do jakiegoś bocznego przejścia. Okazało się jakimś składzikiem na jakieś duperele i oczywiście było ciemno jeśli nie liczyć racy trzymanej przez marine. - W ambulatorium ogólnym pustki. Nie ma czym ludzi zszywać i szprycować. Sven zarządził zbiórkę sprzętu ale nie wiadomo co się tam znajdzie. To Mason mnie poprosiła bym sprowadził Kozlova i co się da z leków stąd. No to wziąłem chłopaków i przyszedłem. - marine wyjaśnił po kiego grzyba przylazł tutaj jak się okazało zaraz za oddziałem żandarmerii polowej.
- Dobra, powiem chłopakom a teraz spadam zanim się MP połapią. I dzięki za ostrzeżenie, wjebałbym się w sam ich środek. - kapral uśmiechnął się na koniec i sięgnął do klamki by nie przedłużać cierpliwości fortuny.

- Dobra, por tu puta madre! - poczekała aż Kudłaty zniknie za winklem i zaczęła jazgotanie... znaczy ekspresyjną formę wypowiedzi o podniesionej częstotliwości i masie gestów. Zwykle po tym lambadziarze się na nią gapili, więc odciągnie niepotrzebną uwagę od dymadełka Harcereczki. - Ej, doctore! Kończymy egzystencjalny ból dupy i zapierdalamy su trabajo, claró polla?! - raźnym krokiem podbiła do pijanego konowała i złapała pod ramię, ciągnąc do góry aby powstał na te krzywe, kacapskie szkity - Condor zatrukał o zapasy do składania cywilbany i reszty skautów w pasiakach. Ty też jesteś w zestawie, więc wyskakuj z fantów i zapierdalamy do laba poza tym burdelem. Tam prąd działa, pierdolniesz drina z lodem. Ale najpierw - wyszczerzyła się szczerym, poczciwym uśmiechem meksykańskiego ulicznika - Gdzie tu masz kibel? Od patrzenia na te krzywe, zakazane mordy srać mi isę zachciało - wyjaśniła wesoło, woląc nie wspominać, że woli poczekać jak MP zajmą się czterookim aby ona mogła pogadać z brodaczem. Miał, jebny coś załatwić.