Kapitan postanowił osobiście zaprowadzić wścibskich gości do sprawczyni morderstwa. Wścibscy - Właśnie tak ich postrzegał, czego mógł domyślać się Smith, wiedział Ramirez, a spostrzegła Opal. Dziennikarz nie pozostawiając nawet chwili nie wypełnionej rozmową, miała wrażenie że Gabriel nie jest w pełni przekonany czy powinien im pomagać. Jego komentarze, język ciała oraz ton głosu zdradzały zdenerwowanie. Z jednej strony nie chciał się sprzeciwiać woli Yukisama, którego korporacja zapewne jak szereg innych finansowała w pewnym stopniu policję. Z drugiej strony chciał coś z tym zrobić, o czym świadczyło przetrzymywanie Celeste. Możliwe że współpraca z zewnętrznymi śledczymi była mu na rękę ale nie chciał otwarcie tego przyznać, odruchowo traktując gości jako wścibskich intruzów. Na pewno jednak nie był w pełni do tego przekonany i czegoś się obawiał. Wirus był dodatkowym argumentem, przez który kapitan chciał pozbyć się problemu, ze świadomością, że nie zostanie on w pełni zamieciony pod dywan.

Pomieszczenie w którym można było przesłuchać Celeste znajdowała się na niższych piętrach. Najprawdopodobniej została tu przyprowadzona na życzenie Gabriela, ponieważ nic nie przemawiało za tym, aby była to jej tymczasowa cela.

Białe ściany były nagie, ale implanty oczne Opal wychwyciły drobne refleksy przymocowanych flat-camer. Pojedynczy, metalowy stół oraz dwa krzesła stojące po obu stronach, stanowiły jedyne umeblowanie. Dwa morfy goryli pod bronią, ubrane w kamizelki kuloodporne pilnowały wejścia. Jedno z siedzisk było zajęte.

Celeste była w sex-podzie o różowych włosach i ponętnym (wedle ogólnych standardów) ciele. Cechą charakterystyczną był pieprzyk tuż nad prawym kącikiem ust. Była ubrana w to, w czym znaleźli ją funkcjonariusze policji - plastikowa, przeźroczysta w odpowiednim miejscu kurtka oraz fluorescencyjne majtki. Mocny makijaż podkreślał jej intensywnie błękitne oczy.

Siedziała trochę zdezorientowana, a trochę otępiała. Nie była skuta kajdankami i nie zdawała się być skora do ucieczki, a obecność dwóch strażników wydawała się być przesadą. Jednakże jej kurtka oraz skóra były w kilku miejscach poplamione brunatną krwią.

Gdy w pomieszczeniu pojawili się nieznajomi, podniosła głowę, a przez jej twarz przebiegł grymas niepokoju. Ramirez był świadom, że jeśli dziewczyna nie była seryjnym mordercą lub psychopatą, to zapewne jest w szoku, lub dopiero co z niego wyszła.

Kapitan niechętnie zgodził się udostępnić punkt medyczny ulokowany na dwunastym piętrze. Nie uśmiechała mu się perspektywa przekazania potencjalnej psychopatki w ręce psychologa i wypuszczenia jej z bezpiecznego więzienia. Najwyraźniej jednak nie miał ochoty na ewentualne przepychanki o prawnym podłożu. Ważną rolę odegrały też siła argumentów Smitha, przekonywujący ton Ramireza oraz urok Opal, która przyciągała wzrok kapitana nazbyt często. Koniec końców złamał się. Celeste miała zostać odprowadzona pod strażą w postaci dwóch policjantek pod bronią. Gabriel Graad również dołączył chcąc trzymać rękę na pulsie, obawiając się o zdrowie gości lub najzwyczajniej nie mając nic lepszego do roboty.

Ambulatorium nie było duże, ale na szczęście było puste. Pomieszczenie mieściło kilkanaście łóżek szpitalnych odgrodzonych parawanami. Przy każdym była szafka rozkładana w stolik. Jedna ze ścian była szklaną taflą za którą rozciągała się panorama miasta. Ktoś umieścił tu dla poprawy humoru pacjentów dwie sztuczne palmy i jeden obraz przedstawiający wybrzeże na jakiejś plaży.

Celeste dała się prowadzić i nie wyrywała się. Nie podejmowała żadnych agresywnych działań, wręcz apatycznie reagując na wszelkie polecenia. Skierowana przez policjanta, położyła się na jednym z łóżek i dała się przypiąć kajdankami do metalowego stelaża. Leżąc, odwróciła od wszystkich spojrzenie, wbijając je w okno i to co rozciągało się poza nim.

Sprzęt, o którym wspomniał Ramirez miał zostać dostarczony na miejsce w przeciągu najbliższej godziny. Jednakże już teraz pielęgniarka w morfie bouncera przyniosła tacę ze strzykawką i buteleczką “głupiego jasia” (jak Graad zasugerował - “na wszelki wypadek”) stawiając wszystko na stoliku przy dziewczynie. Zanim ktokolwiek zdążył zaoponować, Celeste dostrzegła igłę oraz uspokajacz. Zerwała się nagle do góry i zaraz opadła na łóżko gdy kajdanki zablokowały jej ruch. Zaczęła się szarpać i wyć targając łóżkiem na boki. Jej ruchy z apatycznych stały się gwałtowne i agresywne.

- Nie nie nie nie nie nie znowu - dochodziło z jej zaciśniętych konwulsyjnie zębów.

Pielęgniarka zachowując spokój natychmiast złapała za strzykawkę i butelkę.

Smith spojrzał na pielęgniarkę i stanął pomiędzy nią a Celeste zasłaniając pacjentce widok na igłę.
- Doprawdy? Igła. Czy to barbarzyński XXI wiek, że chce pani ją szprycować igłą?- sarknął cicho i potarł czoło dodając. -Proszę to zabrać za drzwi i tam przygotować. I następnym razem wykazać się większą subtelnością.
Opal nie mogła nie spojrzeć na Smitha z uznaniem. Zaimponował jej postawą co ujawniła poprzez uśmiech.
- Spokojnie Celeste. Nikt ci teraz nie chce zrobić krzywdy. Jest w porządku. Jestem przy tobie - dziennikarka przemówiła do kobiety bardzo ciepłym i cierpliwym tonem przywodzącym na myśl najlepszych sanitariuszy.
- Już nie ma igły. Jestem obok i cię nie zostawię - kontynuowała gładząc głowę kobiety.
- Spokojnie...zobacz…
Ramirez wyjął niewielki projektor holograficzny i postawił go na ziemi. Wyświetlana holo projekcja była prostą kombinacją uspokajających obrazów używanych podczas sesji psycho seansów. Miniaturowy głośnik zaczął grać uspokajające tony.
- Porozmawiajmy chwilę o tym co sprawia Ci przyjemność i Cię uspokaja Zapomnij o lęku, zapomnij o strachu. Skup się na przyjemności. .
Celeste zaczęła się uspokajać, choć nie od razu. Wpierw niemal zrobiła sobie krzywdę napinając kajdanki. Dopiero gdy dotarło do niej, że nie uwolni się, opadła na szpitalną poduszkę. Jej policzki szkliły się od łez. Jej spojrzenie straciło ostrość gdy ponownie zaczęła tracić kontakt z rzeczywistością. Tym łatwiej było ją uspokoić.
- Madame Gisele? - wyszeptała. - Ja… ja już nie chcę przyjemności… nie znowu… Niedobrze mi po tym…
Smith przekazał Katonowi polecenie, by prześwietlił wszystkie reklamówki i oficjalne informacje o przybytku w którym pracowała Celeste. I zgromadził informacje na temat jego właścicieli i pracowników. Przypuszczał, że owa Gisele jest albo jakąś kierowniczką w nim, albo menedżerką, albo nawet jego właścicielką.
- Nie wiem co pan o tym myśli, ale ja sądzę że można się zainteresować miejscem pracy Celeste także pod kątem innych potencjalnych przestępstw. I przy okazji zgarnąć zapisy z monitoringu.- zwrócił się cicho do kapitana Graada.
- Wielce niefortunny dobór słów. - Opal spiorunowała wzrokiem Ramireza. - Celeste już nie będzie przyjemności. Odpoczniesz. Odpoczniesz.
- “Innych potencjalnych przestępstw?” - powtórzył szeptem kapitan. - To burdel do diaska. Moje zainteresowanie tematem kończy się na udostępnieniu Celeste. Jak doktorek udowodni że jest wariatką to oddam ją w cholerę pod jego opiekę. Jednak ja się babrać w to śledztwo nie zamierzam. Ktoś uciął temat, a ja i tak ryzykuję wkładając w tą kupę gnoju patyk.

Celeste ziewnęła. Muzyka zaczęła działać. Jej powieki zmrużyły się. Zabiegi Ramireza i Opal przynosiły spodziewany efekt. Dziewczyna uspokojała się.
- Już dobrze madame Gisele… poproszę soczek…
Słowa Celeste zmierźwiły Opal. Właśnie urodził jej się nowy artykuł w głowie. Będzie musiała wcisnąć sobie kolejne zajęcie do i tak swojego napiętego grafiku.
- Panie Santana proszę się pospieszyć. - dziennikarka nie chciała dłużej męczyć tego ewidentnie zszarganego EGO.

Jesteś odważną i otwartą na nowe doznania intymne osobą? Chcesz dodać swojemu życiu pikanterii i urzeczywistnić głęboko skrywane pragnienia? D.R.E.A.M. to miejsce dla Ciebie.
Tutaj poznasz różne smaki namiętności, a wszystko to dzięki naszym pełnym wdzięku hostessom, które spełnią twoje fantazje - zarówno w rzeczywistości jak i VR. Jeśli zaś lubisz mieszać wrażenia oferujemy niezapomniane przeżycia z udziałem AR.

[Katon]
Reklama dość nachalna ale nie obiegająca od poziomu innych przybytków tego typu. Raczej nie pod wyrafinowane gusta, ale dla zamożnych kieszeni. Opinie… większość z nich niemal całkowicie pozytywne. Negatywne wydają się być..

Puścili mnie z torbami!"
"Przez nich moja rodzina się rozpadła"
"Nie pamiętam nic ze spędzonej tam nocy, a obudziłem się bez środków na koncie!”

mało wiarygodne. Zrobiłem zestawienie i wychodzi na to że 87% opinii o tym przybytku jest pozytywny, 3% negatywny i w miarę wiarygodny, a reszta to bezczelny czarny PR konkurencji.
- Te przytłaczająco pozytywne też nie muszą być prawdziwe.- ocenił cicho Smith. -Giselle?

Madame Gisele jest właścicielką. Nie ma zbyt dużo informacji o tej osobie - Poza pseudonimem artystycznym oraz faktem, że stworzyła ten klub od zera kilka lat temu. W meshu pojawiły się także archiwalne i zakurzone notki o kilku zarzutach skierowanych przeciwko Madame Gisele, dotyczących złego traktowania informorfów, a także zarzut neo-niewolnictwa. Nic jednak nie trafiło do sądu.Na temat jej pracowników nie znalazłem nic w meshu. Najwyraźniej nikt sobie nie chwali pracy u niej. Albo ona nie pozwala im się chwalić.
Brzmiało to ciekawie, więc Smith nakazał skomplilować ładnie zebrane informacje i podesłać Kelpie. Opal może zdoła pogrzebać głębiej. Była to jednak sprawa na później, więc Katon miał je posłać dopiero po zakończeniu przesłuchania Celeste.
Zajęty ocenianiem informacji zebranych przez Katona Smith milczał przyglądając się pracy Ramireza i Opal. Nie czuł się tu potrzebny. Wolał negocjować z rekinami niż głaskać króliczki. To były jego wody. Trzymał się więc w cieniu niezbyt przejęty odpowiedzią Graada. Taka wszak była najbardziej prawdopodobna, acz… nie oznaczało to, że nie warto było spróbować.
- Soczek… jak najbardziej. Ten sam co zawsze moje dziecko ?
Ramirez dopasował muzykę, wymuszające spokój rytmy. Jego głos też minimalnie się zmienił dopasowując na tyle na ile to możliwe barwę do muzyki,
Nie chciał tego przyznać przed samym sobą ale powoli zaczynał mieć wątpliwości czy na pewno to wszystko ma sens. Ktokolwiek pracował nad tym EGO zrobił to dobrze. Może będzie potrzebna pełna sesja aby odwrócić efekty, wirus będzie tylko dodatkowym problemem. Szybka myśl zleciła weryfikację Morosowi gdzie jest sprzęt i jakie jest jego ETA. Nawiązał też połączenie z Opal na którym przekazał wiadomość prywatną wiadomość.
- Nie przystąpię do operacji bez stosownego sprzętu. Ryzyko wirusa jest realne więc muszę mieć zabezpieczenia,dla naszego i jej bezpieczeństwa. Pomijając inne imperatywy to EGO potrzebuje terapii, prawdziwej, nie przyspieszonej.
Celeste odprężyła się jeszcze bardziej. Rozchyliła lekko usta i znieruchomiała. Wyglądało to jakby straciła nieprzytomność, ale miała otwarte oczy. Taki stan przedłużał się i nic nie wskazywało na to, że cokolwiek się zmieni.
Sprzęt w końcu przyjechał. Dwa synthmorphy i towarzyszące im roboty rozstawiły go zgodnie z dyrektywami Ramireza. Pozostawało jedynie poświadczysz odbiór e-sygnaturą i psycholog mógł zabierać się do pracy. Zanim jednak podjął pierwsze kroki Celeste znów się uaktywniła…
Wpierw drgnęła jej dłoń. Potem zamrugała kilkukrotnie i usiadła na łóżku znów napinając i szczękając kajdankami. Powiodła nieobecnym spojrzeniem dookoła, jakby w ogóle nie rejestrując otoczenia, aż w końcu jej wzrok spoczął na Smithie. Do jej oczu napłynęły łzy. Poruszyła ustami coś mówiąc i zaraz powtórzyła dodając odrobinę siły do głosu - na tyle, aby wszyscy mogli usłyszeć.
- Ty… musisz umrzeć… musisz… zanim wypełni się przeznaczenie krwawego księżyca…
Opal wytrzeszczyła oczy. Zauważyłą, że Smith niespecjalnie się przejątymi słowami. Dziennikarce zaś słowa o przepowiedni zaraz skojarzyły się z Elektrą i książką Klytemenesa. Może..? Teraz nie dało się tego sprawdzić.
- Czy mogę dołączyć? - zapytała się psychochirurga.
Ramirez nie asystował przy rozstawianiu sprzętu tylko zajmował się konfiguracją własnego softu i kolejnych podpinanych urządzeń. Struktura była prosta ale skuteczna, sesja VR i sczytywanie danych z receptorów odbędzie się na fizycznym sprzęcie zabezpieczonym lokalnie i zewnętrznie ekranowanym. Podłączenie będzie zabezpieczane przez drugą maszynę które zapewni tylko i wyłącznie wirtualny dostęp do środowiska do którego podłączona jest badana. Bezpieczeństwo gwarantuje szyfrujący algorytm, standardowe firewalle i aktywny monitoring mojego EGO na procesie multitask specjalnie dostosowanym do tego typu pracy.
- Jak najbardziej, podłącz się przez filtrowany kabel do tej maszyny, to jest serwer zabezpieczający połączenie. Niestety konieczne będzie odcięcie się maksymalne od meshu, na wszelki wypadek. Jakie masz doświadczenie Mesh i IT security? Powiedz kiedy będziesz gotowa.
- Przy teście na vlogera dla Experii osiągnęłam 80 punktów na infosec. Poradzę sobie. Jestem gotowa.
Opal wzięła jeden z kabli i naszykowała port mesh zręcznie ukryty za chokerem na szyi. Podpięła się jak tylko zrobił to Ramirez.

Smith ujrzał jak zarówno Ramirez, jak i Opal podpinają się do maszynerii, gdy już sama Celeste też została podłączona. Cała trójka przeniosła się do wirtualnego świata pozostawiając swoje ziemskie powłoki z zaledwie szczątkową świadomością.

Ramirez, Opal
---------------------

Świat wokół zaczął się rozpadać, gdy połączenie zostało nawiązane. Rzeczywistość odłamywała się kaflami, które zaraz potem znikały w nicość. Niektóre z nich zostawiały po sobie krótkie, milisekundowe reklamy odciskujące swoje piętno na podświadomości. Wszystko trwało zaledwie chwilę. Kilka uderzeń serca, czy też dwie i pół sekundy, jak informował wewnętrzny zegar. “Efekt przejścia” został zaprojektowany, by ułatwić EGO zrozumienie gdzie jest i pomóc mu odróżnić rzeczywistość od obecnie wysublimowanych i iluzorycznie realnych światów zakodowanych w bitach danych.

Pokój w którym się znaleźliście był wybranym przez Ramireza środowiskiem. Celeste siedziała na tapczanie naprzeciwko was. Miała na sobie baśniową suknię w kolorze niebieskim. Twarz przypudrowaną i okrytą różem. Biżuterię idealnie dopasowaną i gustowną. Szczegółowość jej kreacji była zaskakująca. Niewiele osób potrafiło w wirtualnej rzeczywistości niemal od razu stworzyć tak dokładnego awatara, nie korzystając z wcześniej zakupionych presetów.
Opal miała ten sam avatar co zazwyczaj. Dawno temu stworzony, odwzorowywał jej morfa. Zmieniała się tylko garderoba. Opalizująca kurtka, o bledszych kolorach niż ta na żywo rzucała się pierwsza w oczy, pod spodem krótka czarna bluzeczka odsłaniająca brzuch. Zamiast dopasowanego body była spódniczka do pary z kurtką i sportowe buty z opalizującym paskiem. W uszach dziennikarki tkwiły wielkie kolczyki w kształcie gwiazdki. Jednym słowem kompletna odwrotność...
- Celeste. Wiesz z kim jesteśmy?
Ramirez wyglądał identycznie jak wcześniej. Każdy detal był idealnie odwzorowany łącznie z ubraniem i posiadanym ekwipunkiem. Wszystko było dopracowane do perfekcji. Środowisko było standardowe, ograniczone do minimum aby zapewnić prosty przepływ informacji i stabilną sesję bez szumów i zakłóceń. W razie potrzeby dodatkowe elementy mogła dodać konsola obsługiwana datapadem w rękach Ramireza.
- Zapewne wie. Jak się czujesz w VR moja droga Celeste ?
Celeste zamrugała rozglądając się wokół zdziwiona. Spojrzała na was i uśmiechnęła ciepło.
- Oczywiście że tak głuptasy. Jesteśmy w zamku mego księcia. Wy zaś jesteście wędrownymi bardami, których mi obiecał sprowadzić. Mieliście mi opowiedzieć wspaniałe historie… - urwała i podniosła pouczająco palec do góry. - Lecz mówcie mi lady Celeste.
Dziewczyna albo świetnie udawała, albo w istocie wirus zmieniał nie tylko bodźce jakie docierały do jej ciała, ale również te (lub tylko te), które procesowało samo EGO.
- Ona nie wie z kim ma do czynienia - powiedziała krótko Opal do Ramireza. Nad jej okularami pojawiła się zmarszczka.
- Celeste nie jesteśmy bardami. Kojarzysz takie słowa jak Adinike? Morf, mesh? VSN, Vales New Shanghai? Cokolwiek ci to mówi?
- Nie - odpowiedziała po chwili z wahaniem ale zaraz się rozpromieniła. - Opowiecie mi o tych miejscach, potworach i herosach? Fałesen brzmi jak monstrum… a Adinajk jak jakaś królowa.
Dziennikarka nie odpowiedziała słowom kobiety. Opal przeniosła wzrok na Ramireza, a jej mina była tęga.
- Obawiam się, że będę mogła tylko asystować. Zobacz co się z nią dzieje, bo to jest przerażające.
- Ciekawy przypadek… - mruknął Ramirez - Celeste historia będzie długa usiądź wygodnie i słuchaj.
Ramirez rozpoczął krótką acz bardzo treściwa opowieść której towarzyszyły wyświetlane obrazy w VR za jego plecami. Standardowa kompaktowa historia realnego świata, trzeba sprawdzić reakcję EGO na prawdę. Niewielki ekran wyświetlał mu informacje z odczytów fizycznych. Proces myślowy odpowiedzialny za security generował raport wyświetlany w osobnym sub-oknie. Trzeci dodatkowy proces rozpoczął mało inwazyjny skan receptorów w celu uzyskania obecnych informacji aby następnie przejść do dostępu do rdzenia centralnego w celu odczytania przeszłych informacji. W szczególności tych z naszej rozmowy dziś i z czasu zbrodni i zabójstwa.
Gdy Ramirez zajął się swoją pracą Opal przesłałą przez Kelpie krótką wiadomość do Smitha.

Od: Dark Horse
Do: Smith

Wygląda na to, że nawet we wnętrzu własnego umysłu widzi nas jako inne osoby. Nie jestem pewna czym, bądź kim jest bard, ale zdaje się, że to jakieś fantastyczne odniesienie. Elektra bardzo by się tu przydała. Jej książka zdaje się też była pisana w podobnych klimatach. Obawiam się, że to daleko poza moimi zainteresowaniami.

Odpowiedź nadeszła szybko.
Od: Smith
Do: Dark Horse
Zagraj w jej grę. Widzi magów, rycerzy i potwory. Jej postrzeganie świata zostało cofnięte do mitycznego średniowiecza, więc rozmawiaj z nią tym samym językiem. Nie potrzebujesz Elektry ku temu. Byłaś w jej wyobrażeniu czarodziejką…. więc zagraj tę rolę. Wyczaruj “iluzję” i zbuduj na podstawie jej opisu obraz “potwora”. Potem poszukamy w naszym świecie realnych odpowiedników tego co widziała.

Gdy tylko Ramirez zaczął sesję uświadamiania, wirtualna Celeste zastygła w bezruchu na dłuższy moment. Jej awatar drgnął jakby miał się rozpaść, a fizyczna Celeste zacisnęła dłonie w pięści. Dopiero po kilku sekundach morf rozluźnił się. Wirtualna dziewczyna zaklaskała i pisnęła wpatrując się z fascynacją do przodu (acz niekoniecznie skupiając wzrok na obrazach VR).
- Teatrzyk kukiełkowy… wspaniale!

Jednocześnie Ramirezowi udało się przebić przez naturalną zaporę umysłu jej EGO. Było to jedna z najłatwiejszych intruzji jakie przyszło mu dokonać. Tak podatnego na ingerencje umysłu jeszcze nie widział. Niestety wspomnienia były poszatkowane równie okrutnie co zapora. Te najświeższe przeplatały się z tymi ukrytymi w dalekich zakamarkach oraz z tymi które zwykle odnajdywały swoje miejsce w podświadomości.
Jako doświadczony psycholog wielokrotnie pracował już z abstrakcyjnymi wizjami snutymi świadomie lub nie przez jego klientów. Tutaj jednak miał wrażenie, jakby wszystko czego doświadczała Celeste było ciągiem snu. Nawet to co obecnie rejestrowała nijak się miało do tego co w istocie doświadczała. Obrazy VR w istocie były teatrzykiem kukiełkowym animowanym przez Ramireza i Opal ubranych w dziwne stroje. Jeśli zaś chodzi o wspomnienie z momentu morderstwa, to w istocie było tak jak opowiadała dziewczyna - był książę i był potwór, chociaż ten drugi nie jako fizyczna manifestacja, a raczej jako świadomość tego że jest.

Santana mógł już teraz wywnioskować dwie rzeczy.
Po pierwsze, Celeste była naprawdę ciężkim przypadkiem. Może i najcięższym z którym przyszło mu się mierzyć w karierze zawodowej. Wyrwanie jej ze świata fantazji było prawdziwym wyzwaniem i psychochirurg znał przynajmniej kilka sposobów, jak można by było się za to zabrać.
Po drugie, wyciągnięcie informacji z Celeste co naprawdę się wydarzyło tamtej nocy było możliwe tylko poprzez bezpośrednie wejście w jej wspomnienia i żmudne sklejanie tych obrazów, które były realne.

Tymczasem morf dziewczyny zadrżał i znów się napiął… po czym… Celeste kichnęła i otworzyła oczy. Rozejrzała się po sali medycznej roztargnionym spojrzeniem. Mrugnęła kilkukrotnie i zdziwiona skierowała wzrok na kajdanki.
- Dlaczego jestem przypięta?

Opal drgnęła patrząc na raz pomiędzy simulspacem, a rzeczywistością. Bardziej naturalny głos prostytutki przyciągnął uwagę dziennikarki na drugą stronę.
- Żebyś nie zrobiła sobie krzywdy Celeste. Szarpałaś się kiedy próbowaliśmy ci pomóc. - świadomość Opal na powrót wróciła do simulspacea. Smith miał rację aby spróbować przemówić do Celeste w jej języku. To było nieco poza normalnymi zainteresowaniami dziennikarki, ale wciąż mogła coś na szybko zaimprowizować. Dlatego też zaczęła opowieść o kobiecie mieszkającej w zamku księcia. Tenże władał krainą IndigoArms. Madame Gisele zarządzała czasem młodej Celestyny aby miała go jak najwięcej dla księcia, mimo, że ten był zajętym człowiekiem. Pewnego dnia przybył potwór, który porwał księcia. Tylko młoda Celestyna widziała jak wyglądał potwór i gdzie mógł zabrać księcia. Będąc mądrą kobietą podzieliła się swoją wiedzą z dzielnymi śmiałkami, którzy przyobiecali pokonać potwora i odnaleźć księcia.
Ramirez oddelegował jeden pełen proces zapewniany przez implant multi-task aby stopniowo przechodził przez proces zgrywania wspomnień, a następnie ich filtracji i weryfikacji.
Główny proces będący w simulspace-space monitorował dane bieżące i sprawdzał monity o zabezpieczeniach wysyłane przez proces security. Wszystko było pod kontrolą, opowieść Opal była dobra. Dobry pomysł na terapię, to chyba kwestia jej pracy która wymaga umiejętności adaptacji i szybkiego podejmowania decyzji. Nie wtrącał się w opowieść, asystował generując stosowne obrazy ‘teatrzyku kukiełkowego’.
- Jesteś w trakcie badania i terapii moja droga
Odpowiedział Ramirez w świecie realnym. Ze względu na zabezpieczenia ten proces miał tylko podgląd bez możliwości ingerencji w świat simulspace, poza oczywiście awaryjnym, razem z procesem security, pozwalało to na pełne skupienie na odczycie i działaniu w ‘realium’.
- Staramy się zrozumieć pewne zależności i odnaleźć prawdę. Jak się czujesz co widzisz ? Czy tylko jeden obraz czy dwa które się przeplatają ?

- Jeden - powiedziała niepewnie, jakby nie wiedząc czy jest to prawidłowa odpowiedź. - Nic nie pamiętam… już się nie będę szarpać… jaka terapia? Dlaczego… co się dzieje… apsi!
Dziewczyna kichnęła ponownie i spojrzała błagalnym wzrokiem na Ramireza, jakby w jego rękach leżało jej uwolnienie. Po części tak właśnie było…
- Opisz co w tej chwili widzisz.- rzekł spokojnym głosem Smith dotąd stojący w milczeniu obok towarzyszącego im stróża prawa.

Celeste przełknęła ślinę i pociągnęła nosem. Gdy się odezwała głos jej zadrżał. Nie wiadomo czy z ciężaru całej sytuacji, czy też sam Smith wywarł na niej takie wrażenie.
- Sala… urządzenia… okno… VNS… widzę was… - głos się załamał. - Jesteście lekarzami?
- Jeden z nas jest. Pamiętasz coś ze swej przeszłości?- zapyta Smith.
- Ja… - zawahała się. - Nie pamiętam… nie pamiętam kim jestem - spojrzała w dół na swojego morfa. - Dlaczego jestem tak ubrana… czy ja jestem… - przełknęła ślinę. - Podem?
[i] - Twoje EGO obecnie znajduje się w morfie znanym jako Pod Przyjemności. Jestem Ramirez Santama, psycholog i psychiatra. Jesteśmy w trakcie badania które ma celu odbudowanie Twojej świadomości w celu prowadzenia dalszej pomocy w zakresie prawnym i zdrowotnym. W chwili obecnej znajdujemy się również w sesji VR gdzie wraz z asystującą mi Opal komunikujemy się z drugą częścią twojego EGO…
Ramirez uśmiechnął się a po sali rozszedł się kojący zapach mięty którym towarzyszyły spokojne nuty muzyki relaksacyjnej.
- Sięgnij umysłem wstecz i opowiedz mi wszystko co pamiętasz od tej chwili w przeszłość.
Zamknęła oczy i zacisnęła pięści. Po chwili po pokręciła głową zrezygnowana.
- Nic… nic nie pamiętam. Nie wiem jak się tu znalazłam… Nie wiem dlaczego… - zawahała się. - Prawnym? Czy… czy ja coś zrobiłam? Boże… czy ja coś zrobiłam?
- Wspaniale… - mruknął Gabriel pod nosem, aby Celeste go nie słyszała. - Więc teraz już nie jest świrnięta?
-Nigdy nie była świrnięta. Przez długi czas nie była obecna.- stwierdził Smith cicho.-Nie jest morderczynią. Co najwyżej użyto jej jako narzędzia.

Tymczasem Celeste w VRze klaskała w dłonie i robiła wielkie okrągłe oczy słuchając historii. Gdy Opal dotarła do końca dziewczyna wyrzuciła ręce w górę, a z nieba spadł deszcz złota, który niemal natychmiast zniknął nie czyniąc krzywdy awatarom.
- Wspaniale! Szkoda że nie wiem gdzie potwór zabrał księcia - podsunęła palec do ust w geście zastanowienia. - Może… może Madame Giselle by wiedziała? Może ona zarządza też czasem księcia i potwora? Jeśli tak, to na pewno by wiedziała.

- Opowiedz nam zatem o Madame Giselle. Jaka ona jest ? Gdzie możemy ją znaleźć ?
Gdyby całym procesem zajmował się jeden umysł Ramireza na pewno wariował by w tej chwili. Poszczególne procesy multitaskowe stabilnie zajmowały się przydzieloną pracą… z pełna skutecznością.
Firewall zawiódł, trzeba było ustalić z jakiego powodu, Ramirez zajmują się security przeprowadził skan aby namierzyć punkt złamania i wprowadzić odpowiednią regułę która zablokuje kolejne takie próby.

Opal zniknęła z wizji simulspacea kłaniając się i chowając za jakąś kurtyną. Zamrugała w rzeczywistym świecie uznając, że jej wystarczy fantastycznych wizji.
- Do tego nie jest potrzebna nam odpowiedź od niej - szepnęła do Ramireza. Zaraz potem wysłała wiadomość.

OD: Dark Horse
DO: Smith, Bill Fregusson, Ramirez Santana.

Myślę, że nie musimy tutaj wszyscy czekać na wyniki działań Santany. Proponuję się podzielić. Ja i Smith pojedziemy zobaczyć przybytek, w którym pracowała Celeste. Może trafimy akurat na tę całą Madame Giselle. Może coś się ostało z zapisów kamer. Albo będą świadkowie. Czas jest tutaj istotny.

Smith zareagował od razu.

OD:Smith
DO: Dark Horse,Bill Fregusson, Ramirez Santana.
Ja jestem za tym rozwiązaniem. Samochód akurat mam pod ręką, a tutaj i tak tylko zawadzam.

Bo też i niewiele mógł zrobić w tej sytuacji.

Ramirez odpowiedział chwilę później.

OD: Ramirez
DO: Smith, Darkhorse, Bill Fregusson
Zgadzam się, pacjent i ja nie wymagamy dodatkowej ochrony powyżej tego co sam sobie zapewnię lub zrobi to mój bot ochronny. Moja prawa co najmniej kilka jeśli nie kilkadziesiąt godzin. Dodatkowe informacje od Celeste i tak wam przekażę gdyż zapewnią one odpowiednią wykładnię.

Celeste w virtualnej rzeczywistości pokręciła głową.
- Nie jestem pewna… Madame Giselle po prostu się pojawia. Jest bardzo miła. Zawsze przynosi mi pyszne napoje od których czasem dostaję śmiesznego zawrotu głowy. Zawsze mówi, że dzięki niej nigdy nie opuszczę tej fantastycznej krainy. Och… jaka ona dobra! - dziewczyna znów roześmiała się perliście.
Zabezpieczenia sieci zostały uszczelnione o konkretny wyjątek. Ramirez jednak mógł podejrzewać, że to może nie wystarczyć. To była zwykła prostytutka. Nie powinna posiadać umiejętności pozwalających na złamanie jego zabezpieczeń.

Tymczasem w prawdziwym świecie, Bill chrząknął i kiwnął na dziewczynę.
- Nie jestem pewien, czy ona cokolwiek nam powie skoro ma amnezję - mruknął do Smitha. - Leczyć można ją po wszystkim… o ile wymaga leczenia…

- Hej! - podniosła głos dziewczyna na łóżku. Na zewnątrz trzasnął piorun i grzmotnęło. Światło w pomieszczeniu zamigotało. - Co się dzieje…
Każdy kto patrzył na nią patrzył mógł dostrzec jak jej ciało zapada się w głąb szpitalnego łóżka. Pościel, która do tej pory sprawiała wrażenie cieniutkiej, pochłaniała prostytutkę jakby była puchowatą pierzyną. Sama konstrukcja łóżka - cienki stelaż na grubych nogach - nie wskazywała na to by mogła pomieścić gdzieś zapadającego się w dół morfa. Cała scena wydawała się tak nierealna, że Celeste zdążyła zniknąć do połowy, zanim do wszystkich doszło że to się dzieje naprawdę.
- Pomocy…

Opal wytrzeszczyłą oczy zasłaniając dłońmi usta. Zaraz podbiegłą do dziewczyny chcąc jej pomóc. Zobaczyć co się w ogóle dzieje
Smith również ruszył w jej kierunku. Nie zamierzał się przyglądać, a działać. Próbował pochwycić dłoń dziewczyny i wyciągnąć ją z tej absurdalnej pułapki.

Ramirez w świecie realnym nie wykonał żadnej fizycznej akcji. Sprawdził tylko jedno - jakie informacje zczytują receptory wzrokowe i cyber-mózg jego małego robota typu Creepy.

Sytuacja w VR była gorsza… przesłany update brzmiał zbyt surrealistycznie ale Smith nie był podłączony więc nawet jeśli nastąpił security breach powinien być wyłączony z jego efektów. Ramirez zamyślił się na dłuższą chwilę, rozważał nawet odłączenie się od systemu ale w tej chwili nie miało to najmniejszego sensu. Jeśli był zarażony musiał to rozwikłać tu i teraz.
- Opisz mi jak wyglądała… albo mam nawet lepszy pomysł opisz mi jak wyglądało wasze ostatnie spotkanie. Będzie to zapewne wspaniała historia.

W tym samym czasie proces odpowiedzialny za zabezpieczenia przygotował się na coś zupełnie innego monitorowanie systemów to za mało. Wyjątki będa pomocne ale tutaj potrzebna jest kontra. To co złamało zabezpieczenia zostawiło ślad i będzie możliwe do wyśledzenia, albo w systemie po tej stronie albo w poszatkowanym umysle Celeste. Tym też zajął się w tej chwili - określeniem jak wyglądał atak poza gestem i jakie było jego źródło, musiał zostać jakiś ślad.

Świat wirtualny
-----------------

- Madame Gisele? - zdziwiła się Celeste i już chciała coś powiedzieć, ale zamknęła usta zdezorientowana. Gdy je otworzyła na nowo, w głosie słychać było niepewność. - Ja... nie jestem pewna... po prostu była. Dziwne... jakby była postacią ze snu - zaśmiała się nerwowo. - Nasze ostatnie spotkanie odbyło się tuż przed wizytą księcia. Jak zwykle przyniosła mi karafkę pysznego soku... a potem... a potem zniknęła.

Analiza ataku nie była czymś skomplikowanym. Zainicjowała go Celeste używając brute-force'a. Śladów było mnóstwo i wszystkie prowadziły do dziewczyny. Albo bawiła się z wami... albo... czy istniała alternatywa?

Celeste nagle wstała i skierowała się do okna, którego drewniana framuga była obrośnięta gałęziami.

- Muszę się przewietrzyć, a ty?

Świat rzeczywisty?
-------------------

Opal i Smith złapali za ręce Celeste. To jednak nie pomagało. Dziewczyna dalej zapadała się w łóżko. Coraz bardziej i bardziej. Nie pomagał żelazny uścisk Smitha. Nie pomogły nawet kajdanki, którymi pod był przypięty do metalowych ram. Konstrukcja łóżka w pewnym momencie zaczęłą się wyginać do wewnątrz jakby miała implodować. Wrażenie było surrealistyczne. Niemożliwe do pojęcia, nawet dla umysłów mających na co dzień dostęp do wirtualnej rzeczywistości.

Celeste nagle zaczęła ciągnąć swoich potencjalnych wybawców. Jej palce owinęły się wokół nadgarstków niczym pędy jakiejś rośliny... i w istocie tym były - Gałązkami drzewka banzai. Ich mocne sploty pewnie unierochomiły po jednej dłoni Opal i Smitha. Tymczasem twarz prostytutki zupełnie zginęła pod nadymającą się pościelą.

Tymczasem receptory wzrokowe robota zarejestrowały inny obraz… w chwili gdy Opal i Smith mocowali się z ramą łóżka, Celeste była zupełnie gdzie indziej - kilka metrów dalej otwierając okno. Miała nieobecny wyraz twarzy, gdy skierowała swoje spojrzenie właśnie na robota typu Creep…
Nagle obraz zasmużył się i pokazał tym razem to co widzieli do tej pory wszyscy - Celeste zapadającą się w łóżko i próbujących jej pomóc Opal i Smitha.

Świat wirtualny
-----------------

Ramirez odpowiedzialny za security zareagował natychmiast. Wystrój pokoju zmienił się, a wszystkie osoby w simulspace zostały odcięte od kontroli nad otoczeniem , Ramirez wewnątrz również. Wystrój pokoju zmienił się na surowy, znajdowały się w nim tylko dwa krzesła i stolik, dodatkowo osoby wewnątrz zostały pozbawione wszystkich posiadanych przedmiotów poza ubraniem które również otrzymało wymuszenie standaryzacji - strój pacjenta medycznego.

- Celeste, nie możemy się przewietrzyć ponieważ złamałaś zasady. Dlaczego dokonałaś ataku na zabezpieczenia tej sesji VR ?

W tej samej chwili kiedy Ramirez przepytywał Celeste proces security podjął się kolejnego ataku na jej ego. Tym razem celem było zablokowanie wszystkich operacji, odcięcie umysłu w VR od ciała. Powinno to być zapewnione przez sprzęt ale najwyraźniej coś zawiodło, trzeba potwierdzić poprawność operacji.

Świat rzeczywisty
-------------------

- Ona próbuje uciekać przez okno! Zawiadomcie posterunek, fizycznie!

Ramirez zamknął oczy i wydał serię komend wymuszających reset inputu na receptory. Wysłał też komendę o wysokim priorytecie do Guardian Angela aby śledził podejrzaną i w razie możliwości dokonał próby zatrzymania. W przypadku braku sukcesu operacji naprawy własnej świadomości Ramirez odłączył się od sieci Mesh ciągle pozostając w połączony kablem z do sesji VR. Jednak bez możliwości ingerencji przez zaostrzone protokoły bezpieczeństwa.
- Mamy próbę ucieczki. Proszę powiadomić podwładnych. - Smith rzekł do kapitana Graada i puścił Celeste dając za wygraną.- Nasza percepcja została zakłócona, więc musimy polegać na innych policjantach w tym budynku.
- C-co? - dziennikarka zdziwiła się zaczynając rozumieć, że padła ofiarą VR Illusions lub czegoś bardzo podobnego. Zrozumiała jak to jest być po drugiej stronie swoich własnych ataków. Podniosła spojrzenie aby nie widzieć gałęzi, nie myśleć o nich i znaleźć najbliższe okno. Oby się nie pomyliła. Rozluźniła dłonie i rzuciła się do okna. Może ją złapie zanim… zanim skoczy.

Świat wirtualny
---------------------

Zabezpieczenia były nienaruszone. Operacje wygaszone lub zablokowane. Mechanizmy oddzielające VR od ciała funkcjonowały. Wniosek był przez to niejasny… albo Celeste w jakiś sposób znalazła obejście algorytmów izolacji, albo to nie EGO Celeste sterowało morfem… a przynajmniej nie to EGO, z którym rozmawiał Ramirez.

- Ja? - zapytała zdziwiona.
Chciała powiedzieć coś jeszcze ale dopiero teraz dotarło do jej EGO, że wystrój się zmienił, tak jak i jej odzienie. Otworzyła usta oniemiała przyglądając się tępo tunice pacjenta medycznego.
Dotknęła materiału na brzuchu i zebrała go w garść trąc go w palcach, sprawdzając chyba czy jest realny. W końcu podniosła głowę.
- Dla… - urwała z otwartymi ustami. Jej awatar zastygł jakby się zawiesił. Obraz zerwał się na moment. Pojawił się ponownie i po chwili po prostu zniknął.

Świat rzeczywisty
------------------------

Gabriel Graad chyba wyrwał się z zaskoczenia, bo w pomieszczeniu zawyła syrena i rozbłysło czerwone światło alarmowe. Bill skoczył w stronę łóżka...
Celeste zaś zapadła się w łóżko bezpowrotnie znikając z widoku. Smith jako pierwszy się uwolnił z jej “objęć”. Opal zajęło to kilka uderzeń serca dłużej, ale również oderwała się słysząc trzask łamanych gałęzi. Reporterka rzuciła się do okna, opierając się o framugę…

… za oknem rozciągał się korytarz. Długi i wysoki. Miał architekturę i wystrój, który nie pasował do komisariatu. Obrazy… strzeliste okna… uchwyty na jakieś kije… wyglądał jakby był żywcem wyjęty z wizji Celeste-księżniczki. Na końcu korytarzu był prostokąt światła - drzwi, przez które właśnie ktoś przebiegł.

Tymczasem łóżko Celeste było puste. Dziewczyna całkowicie zniknęła w pościeli? konstrukcji łóżka? Logika nie chciała współpracować z tym co się właśnie zdarzyło.

Zatrzymali się gdzieś w pobliżu ich celu. Budynku w którym popełniono morderstwo. Smith wysiadł i opierając się o drzwi samochodu czekał aż reszta zbierze się dookoła niego.
- Zakładam, że nie możemy tam wejść machając policyjną odznaką?- spytał retorycznie i podrapał się po zaroście do którego jeszcze nie zdążył się przyzwyczaić, a próby zwalczenia okazywały się daremne. Ot, błąd genotypie jego morfa, drobnostka o której nie warto było trzeć kopii z jego wytwórcą (czymkolwiek owe “kopie” były, bo Smith już nie pamiętał dosłownego znaczenia tego powiedzenia).
-Zacznijmy może od tego, co chcemy osiągnąć. Jasno zdefiniowane cele… ułatwiają dobranie drogi do nich.- stwierdził w końcu. Ramirez rozejrzał się po uliczce, nie wyglądała na uczęszczaną, ale ostrożności nigdy za wiele, za nim odezwał się do pozostałych i nawet wysiadł z samochodu wyjął z torby coś co wyglądało jak aplikator w aerozolu albo niewielka maska tlenowa, zbliżył ją ust i wziął dwa głębokie wdechy po czym wrzucił ‘aplikator’ do torby.
- Mogę wam to wyświetlić na holo lub możecie podłączyć się bezpośrednio do projektora, mam zestaw kabli. Z uwagi na miejsce odradzam sesje simulspace. Jako, że mamy do dyspozycji trzy osobne nagrania z moich procesów myślowych oraz nagrania botów mogę je wyświetlić symultanicznie aby skrócić czas, jeśli nie macie nic przeciwko.
Opal nic nie odpowiedziała. Jadąc w to miejsce zaczęła myśleć. To był błąd. Była moralnie skacowana.
- Co..? Masz nagrania? - dziennikarka wyrwała się z zamyślenia. Niemrawo sięgnęła po kable. Po co chciała wiedzieć? Jednak ta myśl nie dawała spokoju. Musi wiedzieć. Podpięła się i czekała aby ujrzeć ten horror.
- Nie jestem pewien czy powinnaś.- stwierdził ostrożnie Smith. Sam zresztą nie był pewien czy on powinien. Wszak domyślał się co się stało, nie musiał tego oglądać.- Coś nowego wnosi do naszej wiedzy to nagranie?
- Nagranie pozwoli nam w pełni pogodzić się z wydarzeniami, zrozumieć i przeanalizować nasze działanie oraz co bardziej istotne dostrzec coś co przeoczyliśmy żyjąc ‘w tej chwili’. Korzystam z rejestratora na co dzień i zawsze używam go do ponownej analizy ciężkich przypadków, wynika to z ułomności mózgu który zapamiętuje niektóre fakty przez pryzmat odczuć… ale w sumie to nie lekcja o mózgu.
Ramirez podłączył się do urządzenia każdy inny kto miał ochotę również otrzymał okablowanie. Interfejs był prosty, sześć wydzielonych ekranów ponumerowanych i opisanych.
1: Ramirez.Real
2: Ramirez.Security
3: Ramirez.Simulspace
4: Bot.Creep.Real
5: Bot.Guardian.Real
6: Simulspace.Overview
Obraz był synchronizowany, każdy z oglądających otrzymał możliwość zatrzymywania i poklatkowego odtwarzania.
- Momentem przełomowym był kiedy EGO Celeste dokonało ataku w Simulspace.

Tymczasem Celeste w VRze klaskała w dłonie i robiła wielkie okrągłe oczy słuchając historii. Gdy Opal dotarła do końca dziewczyna wyrzuciła ręce w górę, a z nieba spadł deszcz złota, który niemal natychmiast zniknął nie czyniąc krzywdy awatarom.

Wiem swoje o IT sec i zjadłem zęby na podobnych atakach ale rozmiar tego przekroczył moje oczekiwania. Co ciekawe nie byłem w stanie namierzyć jego bezpośrednich skutków nawet z odpowiednim softem.
- Oglądajmy po kolei.- zadecydował Smith po połączeniu,starając się zachować spokój. Oddychał głęboko i miarowo by tym prostym ćwiczeniem zachować samokontrolę nad swym morfem i emocjami.
- Tak - Opal zdołała tylko tyle wykrztusić. Jej żołądek zaczynał się zacieśniać sprawiając, że czuła się gorzej z sekundy na sekundę.
Kolejne sceny zmieniały się przed oczami widzów. Ramirez celowo uruchomił implanty mentalnej szybkości oraz wizji nanoskopijnej aby bez problemu widzieć i nadążyć za każdym szczegółem. Jednocześnie używając zestawu innych implantów zwanego ‘wyrocznią’ porównywał obraz z pamięcią mózgu - po takim upływie czasu różnica nie mogła być znaczna ale biologiczna tkanka mózgu mogła odebrać to inaczej niż kamera i nano-zwoje pamięci rejestratora życia.
Drobna cząstka świadomości nie zajęta analizą dziękowała z przezorność - morph był wyposażony wytłumiacze emocji co zdecydowanie pomagało w analizie pozbawionej subiektywności.
Opal w pewnym momencie wyrwała kable z karku i rzuciła się w boczną alejkę. Jej żołądek wywrócił się na lewą stronę wyrzucając swoją zawartość za najbliższy śmietnik. Może gdyby to nie był jej morf, może gdyby zobaczyła kogoś innego. Jednak świadomość że to była ona i Smith przeraził ją. Poza niesmakiem w ustach ego czuło jakby zostało smagnięte egzystencjalnym biczem pozostawiającym spiritualną bliznę.

Dziennikarka wróciła blada i wolałą już nie podpinać kabli niezależnie od tego czy coś jeszcze było na nagraniu czy nie. Spojrzałą w dół na swoje ubranie i ściągnęła brwi. Zamknęła oczy i otworzyła je ponownie. Choć nie dało się tego zauważył, tryb widzenia morfa się zmienił. Psyche ratowała się jedyną niezgodnością jaką kobieta dostrzegła w tym momencie. Opryskała ich krew, a żadne z nich nie miało teraz na sobie nawet jej krzty. Czy tam w ogóle była? Czy może wszystko było wirtualnym kłamstwem? Jej oczy powinny powiedzieć jej prawdę. Gdzieś ona musi być.
Smith...wydawał się z pozoru nie poruszony tym co zobaczył. Stał sztywno powoli odłączając od siebie kable.
-Tak… więc… Zanim ruszymy do miejsca pracy Celeste, może ustalmy nasze cele? Co chcemy osiągnąć? A potem określmy, w jaki sposób chcemy… osiągnąć nasze cele.- spokojnie i powoli wypowiadał słowa. Każde z wyraźnym pietyzmem. Z pozoru wydawało się że widoki nie zrobiły na nim żadnego wrażenia. Jakby takie widoki były niczym nowym dla niego. Morf Opal stworzony do obserwacji, bez problemu zauważył drżenie dłoni, jak drżenie głosu Smitha. Dowody na to jak mocno wstrząsnęło nim to, co zobaczył.
- Oboje jesteście zestresowani i zszokowani. Nie posiadam pod ręką więcej medykamentów na uspokojenie poleciłbym wam ćwiczenia na odstresowanie ale większość z nich wymaga - zacięcie na twarzy wyrażało dezaprobatę dla obecnego otoczenia - lepszych warunków niż boczna uliczką.
Ramirez wziął głęboki oddech, po czym zaczął się rozciągać oddychając miarowo.
- Powtarzajcie ćwiczenia równy oddech. Oddech to potężne narzędzie pozwoli wam szybciej się tego pozbyć powtarzajcie za mną.
Po kilku skłonach i wymachach Ramirez wyprostował ręce wzdłuż ciała, następnie kolejno zatykał lewą i prawą dziurkę nosa i oddychał tylko tą wolną. jest to chyba najprostsze ćwiczenie pobudzające półkule mózgowe, odpowiednio wyciszają umysł i pobudzają organizm nie gorzej niż solidna kawa.
- Daruj sobie te rady.- stwierdził krótko i gniewnie Smith.-Mogłeś od razu powiedzieć, że przeglądanie tych nagrań jest stratą czasu.
Splótł ramiona razem dodając. - Skupmy się może na naszej misji?
- Tak, zdecydowanie. - dziennikarka nie była zadowolona słowami Ramireza tak samo jak Smith. - Potrzebujemy się wywiedzieć w którym pokoju doszło do zajścia, dostać się do niego i przebadać lub puścić tam SMART DUST. Do tego wyciągnąć wszelkie możliwe nagrania z okolicznych kamer i tych z bur… z domu uciech. Wszelkie informacje dodatkowe od pracowników się przydadzą - co było dobre na stres? Praca, dużo pracy i jeszcze więcej. No i może jeszcze jedna albo dwie pastylki od Ramireza.
- Nasz przyjaciel policjant powinien załatwić chyba nagrania z kamer publicznych.- ocenił Smith w zamyśleniu.-Nie sądzę by szefowa tego przybytku była zainteresowana rozgłosem, więc lepiej zachować twoją reporterską tożsamość w tajemnicy. Wiemy w którym to pokoju nastąpiła ta tragedia? Możemy zająć pokoje tuż obok i wykorzystać sytuację do puszczenia SMART DUSTU. Być może jeszcze nie jest używany. Bo jeśli jest, to już pewnie wysprzątano go do czysta. I nawet jednej podejrzanej molekuły nie znajdziemy.
Ramirez wzruszył ramionami,przy takim podejściu Opal i Smith prędzej czy później zgłoszą się na terapię antystresową lub ego-naprawczą bez odpowiednich regulacji i ćwiczeń trauma dopada każde EGO, ignorowanie tego faktu świadczy o impertynencji lwiej części gatunku… z takim podejściem nigdy nie osiągniemy pełnej transcendencji… ale to przyjdzie z czasem.
- Jeśli dalszą analiza nagrań uważacie za zbędną oddelegowuję osobny proces, mam pewne wątpliwości które muszę zweryfikować dodatkowy proces do tego zadania.
Ramirez stworzył wspomniany proces i pozostawił go samemu sobie.
- Mogę podjąć próbę włamania się do sieci lokalnej firmy, sprawdzić pracowników, gości i sąsiadów. Przyda mi się tylko inny punkt zaczepiania niż Celeste, szefowa przybytku i felerny gość. Szukaliście już chyba danych o przybytku ? Mieliście tam coś takiego ?
- Madame Gisele, właścicielka tego przybytku, ma plecy. Mocne plecy i potężne plecy. Twoja próba włamania i grzebania w jej przeszłości z pewnością, prędzej czy później, przyciągnie czyjąś niepożądaną uwagę.- ocenił Smith spoglądając na mężczyznę. - Dlatego proponuję tego typu działania z twej strony zsynchronizować z naszą… znaczy czyli moją i Opal, obecnością w tym przybytku. W ten sposób tamtejsza obsługa będzie musiała podzielić uwagę pomiędzy gości i ciebie.
Smith poprawił krawat.- Wedle tego co znalazł Katon, madame Gisele jest znana tylko pod pseudonimem artystycznym i stworzyła swój przybytek sama od zera, co jest… wierutnym kłamstwem. Z pewnością ktoś mający wpływy i pieniądze pomógł jej w tym. Ktoś kto lubi kryć się w cieniu. Bowiem jeśli taka osoba jak Gisele pojawia się znikąd, to ma za sobą brudną przeszłość i dość potęgi, by tę przeszłość ukryć za grubą kotarą. Panie i panowie… idziemy pływać z rekinami. A to zawsze jest niebezpieczne.
- Pojawia się zatem pytanie czy może Yukisama nie był jedną z tych osób i Gisela nie usunęła go, bo wiedział za dużo… luźna teoria. Ustawiam właśnie odpowiednie ścieżki i serwery pośrednie aby dokonać ataku. Mam pewien plan ale wymaga on subtelności., czy mamy imię innego pracownika przybytku ? Jeśli będę to miał przed atakiem to dostanę się do systemu tak, że nie wzbudzi to ich podejrzeń.
O wiele łatwiej jest złamać zabezpieczenia jednego człowieka niż całej firmy. Miejsce posiadające możliwość schadzek w VR na pewno ma swojego rodzaju dział twórczy i deweloperski. Tacy ludzie potrzebują supportu technicznego na wypadek problemów… wyciągnie więc zatem dane podszywając się pod pracownika. Nawet jeśli miałby stworzyć drabinę od sprzątacza, przez ochronę do takiego dewelopera… wejdzie tam po cichu jak swój. Jeśli to zawiedzie zawsze zostają mniej subtelne ale równie skryte sposoby włamania. Brute force zostawia za dużo śladów.
- Nie. Nie mamy. Musisz je zdobyć sam w miarę swych możliwości. Dyskrecja jest częstą cechą tego typu interesów.- stwierdził krótko Smith, który się za czarodzieja meshu nie uważał. Wszak to on powinien być ich źródłem wiedzy, nie zaś Smith, który w rzeczywistości wirtualnej czuł się niezbyt pewnie.
- Tu się kurwa nic nie zgadza - szepnęła Opal dopiero teraz powracając do rzeczywistości, po głębokim zamyśleniu. - Przepraszam. Wiem, że powinniśmy wejść tam i załatwić sprawę, ale nie zgadza mi się nic. Nie ma na nas nawet śladu po krwi, jeśli ona nas faktycznie ochlapała. Ramirezie czy mógłbyś mi pomóc w przeszukaniu mojego oprogramowania… EGO? Jeśli my… wciąż jesteśmy pod wpływem tego wirusa to możemy nie mieć właściwego poglądu na rzeczywistość. Plus będziemy go rozsyłać dalej na każdym możliwym kontakcie z innymi sieciami. CO tylko wspomoże tych… terrorystów, którzy go wypuścili.
- Jej morf nie był chyba organiczny. Więc po prostu nie było w niej krwi. Żywy organizm ludzki lub humanoidalny, nie potrafi wyrwać sobie rąk z korpusu. W tym celu morf musi być sztuczny. A sztuczny organizm nie ma w sobie krwi.- wyjaśnił tę kwestię Smith.
- Ale to co nagrał robot ewidentnie wskazywało, na to, że krew była i nas wszystkich obryzgała jakbyś zapomniał.- Opal sama potrząsnęła głową odrzucając to wspomnienie.- Więc jego robot jest tak samo mało wiarygodny co nasze zmysły.
- Pody mają w sobie krew… czy też cokolwiek co robi za krew - powiedział sucho Bill po wypuszczeniu z ust gęstej chmury papierosowego dymu. Koło buta miał już kilka wypalonych i zgniecionych resztek, co świadczyło, że to nie była jego pierwsza fajka odkąd się tu znaleźli.
- Jeśli zaś nagranie Ramireza nie kłamie… - urwał i pokręcił głową. - Nieważne. Po tym wszystkim z chęcią skorzystam z twoich usług Santana. Kto wie… może nawet wytnę sobie ten fragment pamięci. Tymczasem… w środku trzeba też będzie wziąć w obroty samą madame Gisele. Nic nie zastąpi klasycznego Q&A… z tym że nie możemy tego zrobić z odznaką, bo zostaniemy wypieprzeni na ulicę
Spojrzał na dziennikarkę, trochę cieplej i zawahał się, ale gdy kontynuował, głos wciąż miał oziębły.
- Weź się w garść dziewczyno i rób ten skan. Byle prędko. Z każdą kolejną chwilą czuję się głupio stojąc w bocznej alejce przy burdelu.
- Bez oznaki też zostaniemy wypieprzeni, bo nie mamy na madame Gisele żadnej dźwigni, którą moglibyśmy ją docisnąć do współpracy. - stwierdził sceptycznie Smith.- Więc może skupimy się na tym co możemy. A jedyne co możemy w tej chwili to dyskretnie spróbować przeskanować miejsce zbrodni.
- Dokładnie. Bill… zdejmij odznakę i zrób… zwiad - Opal uśmiechnęłą się szeroko - Dołączymy niedługo. Ramirezie? Możemy?
- Wolę zostać poza przybytkiem kiedy będę dokonywał włamania. Bezpieczniejsze dla mnie i dla was.
Ramirez udostępnił swoje chronione środowisko i biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności i wnioski wyciągnięte z podwójnego doświadczenia sceny na posterunku przeprowadził dokładne skany oprogramowania używanego przez Opal.
- Dostaniesz to gratis Bill, przy okazji mam niezłe programy poprawiające umiejętności przyswajania wiedzy jeśli chciałbyś skorzystać

Wszyscy przystąpili do wykonywania ustalonych zadań. Bill westchnął ciężko i skierował swoje kroki do burdelu szybko znikając za rogiem uliczki, w której rozmawiali. Ramirez i Opal przenieśli swą uwagę na wirtualną rzeczywistość. Smith natomiast cierpliwie czekał, ponieważ wszyscy wychodzili z założenia że jeśli ktoś mógłby być zarażony, to właśnie ta trójka, która miała bezpośredni kontakt z siecią Celeste.

Uliczka była ciasna i wysoka. Ziało od niej chłodem i mrokiem, który przy dłuższej obecności podsuwał pytania o to, dlaczego i po co w niej przebywać. To wrażenie pełzało gdzieś na dnie świadomości i było odrealnione, bo wszak uliczka sama w sobie niczym nie straszyła. Stłoczone kosze na śmieci, schodki prowadzące do tylnych drzwi, wjazd do jakiegoś magazynu niknący u samego wylotu. Wszędzie walały się ulotki, gazety... wszystko z syntetycznego niezgniatalnego papieru. Gdzieś tam lśniła kałuża, a na ziemi i ścianach walały się kable. W tej scenerii zaś wasza trójka i ani śladu innej żywej duszy.

Żmudne przeczesywanie procesów i usług trwało. Nie było żadnego simulspace'a i awatarów. Były za to graficzne interfejsy skanerów, antymalware'ów i antywirusów oraz ściany kodu zapisanego w plikach i node'ach. Było porównywanie bloków tekstu w oparciu o fragment kodu źródłowego, jaki Opal zdołała zachować ze szczątków muzy domowej Klytemenesa, zanim wirtualna istota została całkowicie pożarta przez pasożyta. To wszystko trwało... i nie przynosiło rezultatów.

W końcu po blisko kwadransie wyczekiwania można było wszystko pozamykać i przyznać, że absolutnie nic nie zostało wykryte - ani w oprogramowaniu Opal, ani na insertach meshowych, ani w jej muzie, ani też nigdzie, gdzie taki szybki skan mógł dotrzeć. Można było oczywiście udać się do kliniki informatycznej, aby dokonać pełnego przeglądu - to jednak mogło potrwać bardzo długo i przede wszystkim kosztowało, a efekt wciąż nie był gwarantowany.*

OD: Ramirez Santana.
DO: Smith, Bill Fregusson, Dark Horse, Ram.Sec1

Nic nie znalazłem nic co wskazywałoby na zakażenie. Przystępujcie do działania, zostawiam wam wejście na szyfrowany kanał głosowy z możliwością wideo-stream. Odcinam go od swoich innych procesów. Ważne komunikaty wysyłacie z uwzględnieniem wszystkich odbiorców załączniku.

W tym samym czasie powinny pojawić się pierwsze wyniki delikatnych testów zabezpieczeń. Proste luki wychodzą zazwyczaj podczas filtrowania adresów, portów i rekordów konfiguracji globalnego dostępu. Sieć wewnętrzna będzie miała pewnie dodatkowe zabezpieczenia dlatego ideą jest znalezienie ofiary Alpha - czyli użytkownika lub pracownika serwisu.

Ramier działający w real-space wyglądał na nieco poirytowanego. Implanty i warunkowanie morpha mogły to zablokować ale tym razem samo EGO wymogło te reakcje aby nawiązać chociaż cień więzi i pokazać ‘ludzką twarz’. Opal zdawała się tego potrzebować.

- Ciągle mam wrażenie, że coś przeoczyłem… popełniłem błąd przeceniając możliwości swoich zabezpieczeń i nie założyłem żadnego planu awaryjnego. Musimy lepiej przygotować tą operacje teraz. Czy znasz kogoś kto może odwiedzać takie przybytki ? Jak wspomniałem potrzebuje dobrego leada i wlotu, a wolałbym nie rozpraszać za bardzo zasobów na te poszukiwania.

- Wirtualnie? Nie mam pojęcia. Fizycznie zaś odwiedzają osoby mające kasę i klasę. Albo tylko kasę.- stwierdził krótko Smith i pocierając brodę dłonią zaczął rozważać.- Nie mogę ci pomóc. Sam musisz poszukać. Nie wiem jakie firmy obsługują sieć energetyczną tego budynku, jakie oprogramowanie, jakie kanalizację i usuwanie odpadów. Nie można takich informacji zdobyć otwarcie i legalnie.
Wzruszył ramionami dodając.- A nielegalnie.. ty tu jesteś specem od nielegalnego szukania w Meshu.
Po czym zwrócił się do Opal.
- Proponuję albo udawanie dwójki oddzielnych klientów, albo paru poszukującej okazji do urozmaicenia sobie życia. Nie należy wspominać o Celeste, bo to od razu zamknie nam wszelkie możliwości działania. Myślę też że mądrze będzie zażądać od obsługi pozostawienia jakiegoś otwartego kanału w symulacji, pod pozorem oczekiwania ważnego połączenia z szefem lub klientem. W zależności od tego za kogo będziemy podawać. Rozpoczniemy poszukiwania, gdy Ramirez da nam znać o tym, że się włamuje. Co wy na to?

- W zasadzie to my dzisiaj odwiedzimy ten przybytek. Może od naszej rejestracji uda się łatwiej wtargnąć. Postaram się dać ci zepienie. I myślę, że powinniśmy raczej być osobnymi klientami. Chodźmy zatem. - Opal uznała plan Smitha za wystarczający na ten moment. W środku i tak wszystko może się zmienić.