30 Martius 816.M41, w drodze na Błysk

Christo Barca wytrzymał w swym opanowaniu do chwili, kiedy Tytus podniósł kanonierkę z płyty lądowiska operując jej silnikami manewrowymi z wprawą mogącą zawstydzić niejednego pilota.

Zaskoczył tym samym prezbitera Ramireza, który uznał w myślach za najbardziej prawdopodobny inny wariant: zakładający, że seneszal zacznie werbalny atak jeszcze w cieniu skrzydeł gotowej do startu maszyny.

Zasypana licznymi pytaniami, Amelia de Vries usiadła w fotelu obok Barcy przekazując mu każdy detal prywatnej rozmowy z Aspyce, o którym pamiętała. Seneszal słuchał z przerażającą wręcz koncentracją, z rzadka tylko prosząc o powtórzenie słów Chordy albo opisanie mowy ciała czy tonu pani Aspyce.

- Wyścig o laur zwycięstwa dla lepszego z pary pretendentów. Wyrachowana, ale całkiem popularna metoda selekcji sprzymierzeńców - powiedział, kiedy relacja Amelii dobiegła już końca - Na tę chwilę nie dostrzegam w jej propozycji niczego, co powinno nas szczególnie martwić. Ważne będzie przeanalizowanie wykazu dóbr do pozyskania oraz prognozy lotu na Grace.

Wzrok Christo pobiegł w stronę siedzącego w swoim fotelu Nawigatora, masującego w zamyśleniu podbródek.

- Czy wytyczenie trasy na podstawie takiej specjalnej mapy przysporzy ci wiele kłopotu, czcigodny Bartholemie?

- Jeśli będzie zaopatrzona we wszystkie niezbędne markery, żadnego kłopotu nie będzie - odparł Visscher - Dom Benetek znajduje się w neutralnych relacjach z moim rodem, więc nie podejrzewam, by dostarczyli nam bezwartościową mapę. Mogliby to uczynić czysto teoretycznie, gdyby zażądała tego sama Aspyce, ale nie dostrzegam w jej propozycji żadnego motywu mogącego stać za wysłaniem nas w czarną dziurę lub serce czerwonego olbrzyma.

- Zajmę się osobiście przyjęciem na pokład kuriera i jego eskortą do twych apartamentów, czcigodny - zdecydował Christo - Moi ludzie wrócą na stację, żeby zdobyć jak najwięcej informacji o systemie Grace oraz aktywności rodu Chorda. I o osobie naszego rywala. Jeśli przebywał w Footfall choćby tydzień, ktoś musiał go widzieć, handlować z nim albo spotykać się towarzysko. Ktoś poza Aspyce, rzecz jasna. Dalia, to od teraz twój priorytet. Liczy się każda cząstka informacji.

Towarzyszka seneszala skinęła niemo głową przyjmując do wiadomości polecenie pryncypała.

- Ile czasu pozostaje do odlotu? - Barca obrzucił pytającym spojrzeniem resztę koterii - Magazyny paliw, amunicji i żywności są pełne, cysterny z wodą również. Okręt znajduje się w gotowości do wylotu w każdej chwili.

30 Martius 816.M41, Błysk Cieni

Czterej niepozorni mężczyźni i jedna nie wyróżniająca się z tłumu kobieta odwiedzili apartamenty seneszala niezależnie od siebie, w odstępach czasu gwarantujących, że nie wpadną na pozostałych w przedpokojach. Wszyscy zadbali o stroje utrudniające ich rozpoznanie i otrzymawszy precyzyjne zestawy instrukcji natychmiast powrócili na właściwe swoim funkcjom podpokłady, gdzie żyli i pracowali na co dzień. Barca pewien był, że w przeciągu kilku godzin cała piątka znajdzie się na stacji szukając wskazanego przez niego tropu.

Kiedy Christo został sam w gabinecie, Dalia dołączyła do niego z butelką amasecu i dwiema kryształowymi karafkami.

- Twoje wrażenia po wizycie w pałacu? - zapytała siadając na krawędzi biurka, krzyżując nogi na podłokietniku fotela seneszala i otwierając butelkę - Aspyce to wyrafinowana intrygantka, ale nie mam dość informacji, żeby dostrzec trybiki ukryte w trybach.

- Oczywistym jest, że coś knuje - skinął głową Christo przyjmując z rąk towarzyszki napełnioną amasecem karafkę - Jej intryga może się ograniczać do poszczucia na siebie Coraxów i Rochy, ale nie wykluczam głębszych motywów. Musimy pozostać czujni.

- Nie wątpię - Dalia uniosła naczynie do ust, ale cofnęła je nie zanurzając warg w alkoholu - Sama bym to zaleciła, gdybyś spytał mnie o radę. Mógłbyś częściej pytać mnie o radę.

Barca bezbłędnie rozpoznał ukryte przesłanie bijące ze słów zauszniczki, ale odczekał chwilę, zanim przeniósł pytające spojrzenie na jej poważną twarz.

- Twoja propozycja sprzęgu mentalnego z Bellittą mnie zaskoczyła - przyznała Dalia - O ile mi wiadomo, nie posiadasz specjalistycznej wiedzy na temat telepatii praktycznej. Nie wiem, czy otwieranie przed nią umysłu było dobrym pomysłem…

- Twoja uroda ewidentnie idzie w parze z zuchwałością - oznajmił z leciutką przyganą Christo - Wiem, że to doświadczona telepatka. I wiem, że przejawia w stosunku do mnie od jakiegoś czasu podejrzliwą nieufność. Nie miałem zamiaru się przed nią odsłonić.

- Twój entuzjazm w kanonierce wydawał się sugerować coś zupełnie innego - powiedziała Dalia krzywiąc kąciki ust w ledwie dostrzegalnym uśmiechu - Zasłona dymna?

- Wszyscy mamy jakieś tajemnice i mało kto chce się nimi dzielić - Christo wzruszył ramionami, po czym upił łyczek koniaku - Szanuję ich respekt dla moich kompetencji, to wyraz poważania. Szanuję też ich przewidywalność, bo ułatwia mi pracę. Okazałem entuzjazm dla propozycji Mistrzyni Chóru licząc na to, że w trosce o swoje tajemnice reszta postara się mnie z tego połączenia natychmiast wykluczyć. Resztę znasz.

- Co zrobimy teraz?

- Czekamy na raporty szpiegów. Realizuj w międzyczasie te wytyczne, które otrzymałaś ode mnie wcześniej.

Postanowiłem wykonać dwa rzuty na cechę Inquiry seneszala (nie na darmo wydałem pedeki na podniesienie Fellowshipu seneszala do 53). Pierwszy rzut na pozyskanie informacji o Grace, drugi na rozpoznanie postaci kapitana Rochy. Cała operacja oparta jest na Inquiry Barcy, ale w praktyce zadanie to realizują wybrani przez jego szpiedzy.

Analiza wyników: trzy sukcesy na pozyskanie informacji o Grace (szczegóły w trakcie odprawy) oraz kompletne fiasko w kwestii Henrique Rochy (pan Dumy Sameteru musi być faktycznie nieznany w Ekspansji).

31 Martius 816.M41, Błysk Cieni

Czterosilnikowy wahadłowiec w barwach rodu Chorda wylądował na centralnej płycie hangaru fregaty opodal Kruczego Pazura. Jego piloci nie wyłączyli turbin, zredukowali jedynie ich ciąg przestawiając napęd promu w tryb postojowy.

Przednia rampa maszyny opadła w dół pośród wizgu hydraulicznych siłowników, uderzyła z trzaskiem w płytę lądowiska. Z ciemnego wnętrza wahadłowca wychynął wysoki mężczyzna w eleganckim stroju o barwie lazuru i złota, noszący na szyi ryngraf z symbolem rodu Benetek. Dwaj idący śladem kuriera przyboczni w białych karapaksach i zamkniętych hełmach eskortowali gąsienicowego serwitora wiozącego w swoich metalowych rękach masywną skrzynkę z chromowanej stali.

Christo Barca i Bartholem Visscher czekali na krawędzi platformy, pośrodku szpaleru utworzonego przez ubranych w paradne czarne uniformy żołnierzy Coraxów.

- Jestem Sergio Thuarge, rzecznik jego czcigodności syna Domu Benetek, dostojnego Adolfina Drususa Beneteka. Przynoszę jego pozdrowienia oraz mapę będącą przedmiotem układu zawartego między rodami Chorda i Corax.

- Imperator strzeże - odparł seneszal kreśląc wpierw na piersi znak Orła, potem zaś wskazując dłonią stojącego obok Nawigatora Błysku - Oto jego czcigodność Bartholem Visscher, syn znamienitego Domu Visscher i gwiezdny przewodnik dynastii Coraxów. Bądź powitany w imieniu jego, a także jej magnificencji pani Winter Corax, dziedziczki Kupieckiego Glejtu.

Wymiana stosownych ukłonów oraz innych przewidzianych protokołem gestów trwała dłuższą chwilę. Biorący w niej udział Barca odnotował kątem oka dyskretną obecność Garlika, stojącego w towarzystwie kilku swoich oficerów za pancernymi szybami zamkniętej platformy obserwacyjnej na ścianie hangaru. Seneszal nie wątpił, że Nadsternik uważnie studiował odczyty instrumentów skanujących wahadłowiec emisariusza, analizując parametry promu oraz jego potencjalne osiągi.

- Pani Aspyce Chorda udzieliła mi bardzo szczegółowych instrukcji, nie pozostawiających pola do żadnych indywidualnych interpretacji - oznajmił Sergio Thuarge, kiedy wymiana uprzejmości dobiegła już końca. Na dźwięk jego słów dwaj przyboczni zdjęli z rąk transportowego serwitora masywną stalową skrzynkę, złożyli ją na płycie lądowiska pomiędzy emisariuszem i witającymi go gospodarzami.

Thuarge pochylił się nad zasobnikiem, przytknął swój kciuk do płytki skanera genowzorca i uruchomił za pośrednictwem Ducha Maszyny mechanizmy zamka. Skrzynka otworzyła się pośród syku przekładni ukazując oczom Bartholema i Christa skrywaną w swoim wnętrzu zrolowaną matę. Rzecznik wyjął ją, po czym złożył z pietyzmem na ręce Visschera.

- Niechaj ten dar będzie gestem przyjaźni łączącej nasze znamienite Domy - powiedział Thuarge - I niechaj ta mapa wiedzie was prosto do celu, opromienionych blaskiem Astronomicanu.

Zaproszony do apartamentów Barcy, emisariusz zdecydowanie odmówił, poprzestając na przekazaniu mapy w rozległych ścianach hangaru. Po trwających dłuższą chwilę kolejnych uprzejmościach delegacja Domu Benetek powróciła na pokład swego wahadłowca.

Christo zaczekał, aż maszyna Chordy opuści lądowisko i zniknie za migotliwą taflą pola atmosferycznego. Żołnierze gwardii honorowej odmaszerowali wkrótce potem, sam Visscher odszedł w kierunku głównej śluzy hangaru w otoczeniu swoich zauszników.

- Mapa dotarła - powiedział seneszal przyciskając palec do modułu szyfrowanej łączności - Nawigator już ją zabrał. Delegacja Benetek odleciała. Przekaż te informacje osobom z grupy zielonej. Tak, wszystkim. I zrób coś jeszcze, jak najszybciej. Zlokalizuj dla mnie aktualne miejsce pobytu Hyperiona.

W hermetycznej skrzynce dostarczonej przez kuriera Domu Benetek znajduje się mapa zawierająca informacje na temat połączenia Footfall-Grace. Dla niewtajemniczonych, mapy nawigatorskie nie mają nic wspólnego z klasycznie pojmowanymi mapami. To ciągi zakodowanych znaków, nasyconych psionicznym podkładem, naniesionych w pozornie chaotyczny sposób na matę aktywnego mentalnie materiału.

Mapa dostarczona przez kuriera zawiera tylko i wyłącznie trasę z Przyczółka na Grace. W normalnych okolicznościach „złamanie” mapy zakodowanej przez inny Dom wymaga udanego testu Zakazana Wiedza (Nawigatorzy) z karą -30, ale ta konkretna mapa została przygotowana specjalnie dla Visschera: jest czytelna i dodatkowo zapewni Waszemu Nawigatorowi bonus +20 do procedury planowania lotu.

31 Martius 816.M41, Błysk Cieni

Lars Hyperios jadał posiłki naprzemiennie z pięćdziesiątką bojowników oddanych do dyspozycji świątobliwego Ahalliona Cane oraz ze starszyzną kontyngentu pielgrzymów rozlokowanych na pokładzie fregaty. Starał się w ten sposób dzielić swe obowiązki pomiędzy świętych ochotników, a resztę wielkiej rodziny, jaką stała się dla niego zbieranina ludzi szukających łaski Boga-Imperatora na nowych światach.

Tego dnia zajął miejsce w jednej z kilkudziesięciu jadłodajni zarezerwowanych dla pasażerów Błysku, pomiędzy dwoma setkami mężczyzn, kobiet i dzieci mówiących dwoma tuzinami różnych dialektów, noszących odmienne stroje i praktykujących liczne warianty religijnych obrzędów, ale bezgranicznie i żarliwie wierzących w dogmaty Imperialnego Credo.

Serwowane pielgrzymom posiłki nie mogły pod żadnym względem uchodzić za smaczne, ale obfitowały w proteiny i były wystarczająco sycące, aby nikt należący do wielkiej rodziny Hyperiosa nie kładł się spać głodny.

Lars zjadł ostatnią łyżkę gęstej proteinowej pasty, odsunął od siebie metalowy talerz i sięgnął po kubek wielokrotnie filtrowanej wody. Siedzący po jego lewej stronie Dani Tarvis wstał z ławy, ale jego miejsce natychmiast zajął ktoś inny należący do pozornie nieskończonej kolejki pielgrzymów wciąż czekających na swoją okazję do zjedzenia posiłku.

- Imperator strzeże, Hyperiosie - powiedział siadający na miejscu Tarvisa mężczyzna kładąc przed sobą metalowy talerz z proteinową breją. Lars odwrócił głowę w jego stronę i stężał zaskoczony widokiem znanej mu już twarzy.

Christo Barca złapał podnoszącego się z ławy Hyperiosa za ramię, przytrzymał go w miejscu.

- To nie czas i okoliczności na konwenanse - rzekł pojednawczym tonem seneszal - Niechaj twoi towarzysze spożyją posiłek w spokoju.

Przywódca pielgrzymów zmarszczył czoło, wciąż głęboko zaskoczony obecnością doradcy lady Corax w zwyczajnej mesie. Seneszal miał na sobie zwyczajne nijakie ubranie, nie nosił żadnej biżuterii ani broni, a jego dłonie były umorusane plamami maszynowego oleju. W niczym nie różnił się od setek przemierzających podpokład ludzi i gdyby Lars go wcześniej nie poznał osobiście, najpewniej nie miałby teraz pojęcia, z kim ramię w ramię przyszło mu zjeść posiłek.

- Jakie postępy czyni osobista gwardia jego ekscelencji Ahalliona? - spytał Barca wkładając łyżkę do talerza - Ćwiczą regularnie?

- Siedem dni w tygodniu, panie - odparł natychmiast Hyperios - Dwanaście godzin dziennie, bez wyjątku. To ludzie z wojskowym doświadczeniem, niektórzy ze stażem liniowym. Uczą się wzajemnie od siebie i prezentują naprawdę wysoki poziom. Niczego nie pragną bardziej jak tylko zademonstrowania swoich umiejętności przed jego ekscelencją. Oraz panią Winter, rzecz jasna.

- Nie wątpię w ich godną podziwu determinację - skinął głową seneszal - Ogromnie mi przykro, że jego świątobliwość Ahallion oraz lady Corax wskutek nawału obowiązków nie mogą obecnie odwiedzić twoich podopiecznych. Nie powinno to jednak osłabiać ich motywacji. Jeszcze nadejdzie ten dzień, kiedy staną przed kapitańskim tronem na mostku Błysku.

Hyperios przytaknął słowom Barcy, wciąż nie mogąc się otrząsnąć z zaskoczenia wywołanego niezapowiedzianą wizytą seneszala.

- Chciałem się z tobą spotkać w kwestii dalszych losów kontyngentu pielgrzymów - powiedział Christo przełknąwszy wpierw łyżkę pasty - Wiem, że planowaliście opuścić nas w Footfall. Nie chcę w jakikolwiek sposób wpływać na wasze decyzje, ale przynoszę pewną propozycję. W ciągu doby okręgowej Błysk opuści Przyczółek w drodze do regionu Nowych Światów. Lady Corax pragnie ujrzeć na własne oczy jeden z tych światów, który został przywrócony na łono Kościoła. Jesteście mile widzianymi gośćmi na pokładzie tego okrętu, więc jeśli zechcecie towarzyszyć nam w dalszej drodze, pani Winter z radością przyjmie waszą decyzję.

Hyperios milczał przez dłuższą chwilę rozważając słowa seneszala. Christo zjadł w tym czasie swoją porcję protein, popił je wodą, po tym przeniósł spojrzenie na przywódcę pielgrzymów.

- Propozycja lady Corax płynie z głębokiej troski o wasz los, Hyperiosie. W Footfall nie ma obecnie żadnego Kupca mogącego zabrać was w dalszą drogę. Co gorsza, to miejsce prawdziwie wyjęte spod imperialnego prawa. Jak pewnie zauważyłeś, na czas pobytu w Przyczółku odmówiliśmy załodze przepustek. Uznaliśmy, że zejście naszych ludzi na stację byłoby zbyt niebezpieczne. Lady Winter żywi ogromną troskę o los pobożnych imperialistów rzuconych pomiędzy żyjące tutaj wilki w owczych skórach. Moja pani ufa, że dostrzeżesz mądrość stojącą za jej propozycją i wejrzysz na nią z przychylnością.

- Jestem niezmiernie wdzięczny jej miłości pani Winter - powiedział Hyperios - Za wszystko, co uczyniła dla nas do tej pory i za dalszą troskę. Omówię jej propozycję ze starszymi kongregacji i czym prędzej przekażę to, co uradziliśmy. Zechcesz przekazać jej te słowa, panie?

- Oczywiście - skinął głową Christo - Co więcej, aby nie trzymać lady Winter w niepewności, pozostanę z tobą, dopóki nie zdecydujecie, co chcecie uczynić.

31 Martius 816.M41, pokład Błysku Cieni

Christo zaczekał, aż wszyscy biorący udział w spotkaniu Coraxowie zajmą swoje miejsca, po czym nacisnął nieoznakowany przycisk na wyciągniętym z kieszeni kurtki czarnym pilocie. Dyskretnie rozmieszczone w pomieszczeniu zagłuszacze podsłuchu natychmiast zaczęły ekranować objętą swym zasięgiem przestrzeń. Widząc pulsującą na obudowie pilota zieloną diodę seneszal przesunął urządzenie po blacie konferencyjnego stołu w stronę prezbitera Błysku prosząc go tym niemym gestem o weryfikację poprawnego funkcjonowania systemu zabezpieczeń.

- Dziękuję wam wszystkim za punktualne przybycie - Barca skinął zdawkowo głową swym towarzyszom, przeciągnął po nich szybkim spojrzeniem - Nim przejdziemy do omówienia spraw bieżących, chciałbym się z wami podzielić wrażeniem, że nasz blef okazał się całkowitym sukcesem. Aspyce Chorda nie przejawiła najmniejszego śladu zwątpienia w autentyczność lady Winter. Pani de Vries, moje wyrazy uznania, doskonale odegrała pani tę rolę. To oznacza, że w najbliższym czasie będziemy mogli nadal korzystać z tego wybiegu w kontaktach ze światem zewnętrznym, jednakże bardzo ostrożnie. Nie wolno nam będzie zapomnieć o tym, że pani de Vries za wszelką cenę będzie musiała się wystrzegać spotkań z ludźmi, których Winter poznała wcześniej w Port Wander.

Christo zawiesił na krótką chwilę głos pozwalając, by jego słowa zapadły głęboko w pamięć słuchaczy.

- Niemniej to wciąż ogromny sukces. Pozostaje nam głęboko wierzyć w łaskę Imperatora i żarliwie modlić się do Złotego Tronu, aby stan zdrowia Winter w końcu uległ poprawie.

Ktoś w gronie siedzących przy stole notabli mruknął z aprobatą dla słów seneszala, ktoś skinął głową.

- Jak wszyscy wiecie, sześć godzin temu emisariusz Domu Benetek przybył na okręt z zapieczętowaną przesyłką dla czcigodnego Bartholema - Barca przeniósł spojrzenie na zajmującego skórzany fotel Visschera, a ten pokiwał głową potwierdzając jego słowa - Bartholem potwierdził już autentyczność otrzymanej mapy. Jak rozumiem, jest to zakodowany opis pojedynczego szlaku tranzytowego wiodącego z Przyczółka do Grace, prawda?

- W rzeczy samej - odrzekł Nawigator - Starannie wyselekcjonowany fragment całości, ograniczony tylko i wyłącznie do tego połączenia. Dom Benetek w oczywisty sposób dba o sekrety swych astrograficznych zasobów danych. Mówimy o mapie wysokiej jakości, zakodowanej w bardzo precyzyjny sposób. Nie znalazłem w niej niczego, co mogłoby rzucić cień zwątpienia w jej autentyczność. Po zakończeniu tego spotkania przystąpię do rytuału przygotowania, ale musicie pamiętać o jednym: ta mapa wskazuje drogę, ale nie chroni przed jej niebezpieczeństwami. Nowe Światy leżą poza Kotłem, silną anomalią, punktowym wirem lokalnego Morza Dusz. Nie bez powodu skoki w ten rejon Koronusa są tak rzadkie i owiane tak złą sławą.

- Jak bardzo będzie to niebezpieczne? - Tytus Garlik pozostał w rozluźnionej pozie, ale jego wzrok był śmiertelnie poważny - W uproszczonej spekulacji, panie Visscher.

- Ryzyko porównywalne z przeprawą przez Paszczę - odpowiedział ze stoickim spokojem Bartholem.

Amelia usiadła blisko seneszala, bacznie obserwując go podczas jego przemowy. Była spokojna i opanowana. Zanim wyszła za Bel ze swojej kwatery, ponownie zamaskowała makijażem ślady zmęczenia, także nikt poza astropatką nie mógł jej zobaczyć w takim stanie. Całkiem przydatny fortel, przyznała w duchu. Teraz uważnie słuchała co ma do powiedzenia Barca i Visscher. Komplement Christo przyjęła z nieodgadnionym wyrazem twarzy, trudno było wyczuć, czy pochwała seneszala sprawiła jej przyjemność czy była jej obojętna. Wciąż biła się z myślami, ale może ta rozmowa pomoże jej podjąć decyzję. Kiedy Bartholem odpowiedział na pytanie Tytusa, przeszedł ją zimny dreszcz. Opanowała się jednak i spokojnym tonem zapytała nawigatora:

- Czy możemy w jakiś sposób zminimalizować ryzyko?

- Przedstawiciele Domu Visscher zawsze dokładają wszelkich starań, aby minimalizować zagrożenia związane z podróżą przez Morze Dusz - odparł śmiertelnie poważnym, być może nawet lekko karcącym tonem Nawigator - To nasz święty obowiązek.

- Nie kwestionuję tego, panie Visscher. Pytałam czy my, reszta oficerów i załoga może jakoś pomóc zminimalizować ryzyko. - Spokojnie wyjaśniła Pierwsza.

Tytus pochylił się na fotelu i obrócił lekko w stronę seneszala. Dłonią przejechał po blacie stołu i patrząc na Christo z uwagą powiedział:

- No dobrze, wiemy jak dotrzeć DO systemu i mamy wszystko czego potrzebujemy do tego transferu. Jak z samym systemem? Co wiemy o jego strukturze? Instalacjach?

Nadsternik odchylił się na oparcie, założył ręce za głową i wprawił fotel w lekki obrót. Ponownie przywdziewając sarkastyczny uśmiech dodał:

- Jeśli mamy wpakować się w studnię grawitacyjną to chociaż chciałbym wyliczyć kogo wciągnie pierwszego… i jak sprawić bym to nie był ja - ostatnie słowa dodał szeptem pod nosem.

Bel zacisnęła dłonie pod stołem. Dla niej mogło to oznaczać utratę kolejnego członka chóru, a jeszcze tak świeża była rana po stracie Lorna. Nie odzywała się jednak, rozglądając się po zgromadzonych na spotkaniu osobach.

Stół w sali odpraw sprawiał wrażenie wykonanego z litego drewna, ale ukrywał w swym masywnym wnętrzu kilka starożytnych technologii. Wywołany do odpowiedzi Barca sięgnął palcami w stronę małego pulpitu kontrolnego w podłokietniku swego fotela, nacisnął jeden z przycisków. Miniaturowe projektory holograficzne wmontowane sprytnie w blat stołu i ukryte pod lustrzanymi płytkami szkła włączyły się z cichutkim buczeniem, utworzyły ponad blatem trójwymiarowy obraz obracającego się wokół swojej osi globu, pozbawionego szczegółów topograficznych i parametrów astrokartograficznych. Ponad projekcją planety pojawił się symbol dynastii Chorda oraz portret lady Aspyce.

- Moje źródła pozyskały zaskakująco dużo informacji w ciągu tak krótkiego czasu, ale wciąż daleki jestem od zadowolenia w kwestii naszej wiedzy o Grace - oznajmił seneszal - Dynastia Chorda posiada prawo wyłączności do tego systemu, nie tyle na mocy jakiegokolwiek prawa, tylko przez wzgląd na ukrywanie wiedzy o jego położeniu. Wszystko wskazuje na to, że do tej pory tylko flotylla Aspyce docierała do tej planety, wszelacy inni podróżnicy byli oficjalnie niemile widziani. Plotki w Footfall wydają się sugerować, że Chorda mogła wręcz zniszczyć jakieś okręty rywali, ale nie ma na to niezbitych dowodów. Faktem jest, że jej jednostki regularnie obsługiwały linię zaopatrzeniową pomiędzy Grace oraz Footfall do około ‘813. Ten sam sztorm Osnowy, który omal nie zagłodził populacji Przyczółka odciął też całkowicie kontakt z Grace. Moje źródła sugerują, że świat ten był co najmniej dwa lata pozbawiony kontaktu pozasystemowego. A teraz, rok po odzyskaniu stabilnego szlaku na Grace Aspyce Chorda sprawia wrażenie takie jakby straciła większe zainteresowanie swoją własnością.

Christo skrzyżował spojrzenie z Visscherem, uniesionymi brwiami zadając nieme pytanie, które Nawigator bezbłędnie odgadł.

- Pan Barca konsultował ze mną ten aspekt - przyznał Bartholem - Prawdą jest, że lady Chorda od początku strzegła zazdrośnie wiedzy na temat położenia Grace. Do tej pory oficjalnie tylko Dom Benetek posiadał te informacje. Fakt udostępnienia nam mapy jest w pewnym sensie… znamienny. To jednoznaczne z zrzeczeniem się wyłączności na kontakt, a więc może sugerować, że lady Aspyce przestała traktować Grace jako istotny element swoich aktywów.

- Wiemy, że krótko po uspokojeniu pływów Kotła Chorda wysłała na Grace kilka własnych jednostek, ale były to bez wyjątku lekkie okręty bojowe, rajdery lub fregaty, ani jednego z dużych statków transportowych kursujących na tym szlaku wcześniej. Wszystko to wskazuje na fiasko inwestycji, którą tam nadzorowała przed odcięciem Grace przez zaburzenia Kotła.

- Wiemy cokolwiek na temat tej inwestycji? - zapytał przysłuchujący się słowom Christo Nadsternik - Eksploatacja złóż minerałów? Rzadkie surowce?

- Nic na to nie wskazuje - pokręcił głową seneszal - Z pozyskanych informacji wynika, że Aspyce przerzucała na Grace ludzi i materiały konstrukcyjne, również dobra luksusowe. Statki powracały do Footfall puste, chociaż nie można wykluczać tego, że miały jakiś ładunek pozostawiany po drodze w innym miejscu. W każdym razie do Port Wander skakały z pustymi ładowniami. To sugeruje zaawansowany proces kolonizacyjny i takie wnioski wyciągnąłem z raportów swoich agentów zanim porównałem je z informacjami otrzymanymi od seneszala Cromwella.

- A zatem Cromwell już przekazał informacje obiecane przez Aspyce? - Amelia wyprostowała się w fotelu, wbiła wzrok w oblicze Barcy - Nie zostałam o tym uprzedzona.

- Dane dotarły do nas dwadzieścia minut temu - seneszal wzruszył ramionami w geście, który mogły od biedy uchodzić za przepraszający - Uznałem, że nie powinno to być powodem do dalszego przesuwania terminu spotkania. Komplet danych otrzymał jego techminencja, ponieważ dzięki pełnemu dostępowi do Manifoldu mógł się zapoznać z zawartością nośnika w tempie nieosiągalnym dla kogokolwiek innego z nas. Ja sam wstępnie je przejrzałem używając odpowiednich filtrów, przygotowanych na bazie raportów agentów. Dokładne kopie plików otrzymanych od Cromwella zostaną przesłane wszystkim zainteresowanym po zakończeniu tego spotkania. Techminencjo, czy te dane możemy uznać za sankcjonowane przez Ducha Maszyny?

Siedzący u szczytu stołu Ramirez skinął niemo głową potwierdzając prawdziwość certyfikatów, którymi opatrzone były pliki Cromwella.

- Czego zatem mamy szukać dla Aspyce? - spytała Amelia - Jak długi jest ten wykaz zasobów do pozyskania?

- Wbrew początkowym obawom nie jest to długa lista - Otrzymaliśmy sześć koordynatów, z nich cztery to lokalizacje na powierzchni Grace, bardzo precyzyjne. To kompleksy mieszkalne, z których mamy zabrać wszelkie niezniszczone dzieła sztuki, głównie obrazy i rzeźby. Piąte współrzędne to kosmoport, gdzie znajdują się terminale kontroli lotów, a dokładniej mówiąc, banki danych, które musimy poddać ekstrakcji. Kapsuly kriogeniczne znajdują się na pokładzie orbitalnej stacji zwanej Okiem Orła. Mamy je zdemontować i dostarczyć Aspyce bez zrywania plomb, to warunek bezwzględny. To zamyka listę, ale musimy pamiętać o jednym: Chorda akceptuje tylko całkowity sukces. Warunkiem ukończenia tej misji jest pozyskanie wszystkich komponentów.

Na holograficznej projekcji Grace zapaliły się zielone sygnatury wskazujące miejsca przedstawione przez seneszala, rozproszone w obrębie północnej hemisfery planety.

31 Martius 816.M41, sala tajnych odpraw Coraxów

Tytus nadal powoli obracał się w fotelu. Przymknął oczy by sprawdzić czy już zapamiętał mapę układu. Gdy był w momencie swojego okrężnego ruchu, który całkowicie odwrócił go od reszty załogi powiedział z typową nonszalancją:

- Z całej tej listy najdziwniejsze są te zapieczętowane kapsuły kriogeniczne. Czy my w czymś takim nie trzymamy przypadkiem naszych śpiochów?

Christo uniósł nieznacznie brwi, demonstrując tym drobnym gestem swą dezaprobatę dla rozluźnionej postawy Nadsternika.

- Nasza aparatura nie należy do kategorii w pełni kriogenicznych kapsuł - wyjaśnił posyłając jednocześnie spojrzenie w stronę Ramireza - To zaawansowane technologicznie systemy podtrzymywania życia, ale nie mają one takich samych możliwości jak sprzęt wzmiankowany przez Aspyce. Takie kapsuły są bardzo drogie i trudne do pozyskania, posiadają wysoko cenione Duchy Maszyny, które niełatwo replikować… jestem pewien, że gdybyśmy mieli więcej czasu, techminencja wprowadziłby nas w liczne szczegóły. Sądzę, że właśnie przez wzgląd na cenę takiej technologii Chorda chce je odzyskać.

Słuchający w milczeniu Nawigator poruszył się nieznacznie, dał dłonią znak zdradzający chęć zabrania głosu.

- Lady Chorda uprzedziła w swoich materiałach, że na Grace wciąż mogą egzystować podlegający jej patronatowi koloniści - powiedział - Jakie mamy przyjąć względem nich zamiary?

- Neutralne, jak mniemam - odparł seneszal - Cromwell uważa, że nie będą nam się przeciwstawiać podczas operacji pozyskiwania obiektów. Zalecał powołanie się na autorytet i plenipotencje rodu Chorda, jeśli to będzie konieczne, ale generalnie mamy unikać niepotrzebnych interakcji.

Bel usiadła przy stole spoglądając na prezentowane mapy. Niezbyt mogła pomóc w planowaniu, nie była też pewna jak działają te wszystkie formalne części ich misji, więc z półprzymkniętymi powiekami, nasłuchiwała czy nie nawołuje jej, któryś z członków chóru.

Ramirez siedział u szczytu stołu z dłońmi położonymi na blacie. Jego oczy wodziły uważnie po każdym zabierającym głos oficerze. Tym razem nie był podłączony ani do Manifoldu, ani do nusfery. Ten pierwszy kompletnie zniknął po uruchomieniu zagłuszaczy. Ten drugi działał jednostronnie przesyłajac pojedyncze informacje do implantu Ramireza. Jednak sam techprezbiter nie mógł wywołać zapytania, które mogłoby wyjść poza pomieszczenie, co praktycznie niwelowało przydatność sieci.

- Jeżeli mogę - przemówił swym metalicznym głosem - wracając do tematu kapsuł kriogenicznych, floty eksploratorów Mechanicusa korzystały z nich na kilku okrętach. W czasach krucjaty Avganiańskiej, gdy Imperium kolonizowało sektor Calixis. Statek wyposażony w serwitory z kilkoma tylko kapłanami mógł pokonywać odległości niedostępne dla ludzi. Nie musiał ze sobą zabierać ogromnych ilości żywności, ani wody. Jak wiecie serwitory nie potrzebują tych rzeczy. Podobnie jak powietrza. Celem użycia takich komór jest zachowanie organicznej formy życia w niezmienionym stanie w przypadku braku możliwości jej podtrzymywania tak trywialnymi środkami jak powietrze czy jedzenie.

Ramirez popatrzył po zebranych jakby sprawdzając czy do wszystkich dotarło.

- Oko Orła powinno być naszym priorytetem. Jeżeli jest to jedyna stacja orbitalna wokół Grace to jej zajęcie da nam dostęp do informacji satelitarnej. Pozwoli nam na szczegółowe rozpoznanie z poziomu orbity. Co do interakcji z ludnością cywilną i ich ewentualnemu oporowi przed wydaniem stosownych przedmiotów to przypomnę, że posiadamy na pokładzie ponad dwieście sprawnych morderczych serwitorów zgodnych ze wzorcem Lathe. Będę musiał im jedynie wyśpiewać psalm binarnego ograniczenia materii nieorganicznej. Żeby uniknąć ewentualnego zniszczenia rzeźb i obrazów po które ruszamy.

Seneszal wysłuchał słów Ramireza, przytaknął mu ze stonowaną akceptacją.

- Aczkolwiek z wysokiej orbity powinniśmy zapewnić sobie dobrej jakości odczyty również na sensorach samego Błysku, nie ukrywam, że zbadanie tej stacji może nam przynieść znacznie więcej informacji na temat działalności Aspyce Chorda na Grace. Z udostępnionych nam materiałów wynika, że na planecie nie prowadzono żadnych prac wydobywczych ani żadnych innych form eksploatacji. Mógłbym odnieść wrażenie, że Chorda stworzyła tam jakieś azylium, jakiś świat hedonistycznej przyjemności, gdyby nie dodatkowe dane na temat Grace. Atmosfera jest zdatna do podtrzymania ludzkiej egzystencji, aczkolwiek w dłuższych odstępach czasu obecne w niej związki chemiczne mogą doprowadzić do silnego zatrucia. Podobnie jest z wodą. Klimat bardzo gwałtowny, niemal ustawiczne burze. Tak skrajnie niegościnnie warunki powinny zniechęcać do osiedlania się w takim miejscu.

- Informacje na temat fauny i flory? - zatrzeszczał wokoder Ramireza.

- Fauna na poziomie bakteryjnym, szczątkowa flora. Raporty Chordy sugerują, że na Grace nie występują żadne zwierzęta ani większe skupiska endemicznej roślinności.

Nadsternik oderwał wzrok od wizualizacji systemu i odparł rozbawionym głosem:

- Brzmi jak raj na ziemi. Szkoda, że będziemy tam tak krótko. - Tytus chrząknął i dodał już normalnie - Powinniśmy zacząć od stacji, w pełni popieram. Co wiemy o drugim szczurze w tym wyścigu? I co chcemy zrobić jeśli go spotkamy?

Rozejrzał się badawczo po członkach koterii i dodał już cicho:

- Oraz co zamierzamy jeśli nas wyprzedzi?

Christo rozłożył ramiona gestem zdradzającym pewne zakłopotanie, a przez jego oblicze przemknął cień irytacji.

- Pozyskanie informacji na temat kapitana Roche okazało się w praktyce niemożliwe - oświadczył seneszal z nutą przekąsu w głosie - Ogromnie tajemnicza persona, na dodatek przebywająca w Przyczółku przez bardzo krótki okres czasu. Podobnie jak w naszym przypadku, z Dumy Sameteru nikt poza grupką oficerów i oficjeli nie schodził na stację. Rocha istnieje, spotkał się z lady Aspyce, po czym natychmiast gdzieś odleciał, cztery dni temu. Nie mam żadnych podstaw, by nie wierzyć Chordzie, że to ona go wynajęła.

- Co się zaś tyczy naszej interakcji z kapitanem Rochą, być może właśnie zaczęliśmy wybiegać zbyt daleko w przyszłość? - Barca powiódł pytającym spojrzeniem po twarzach swych rozmówców - Wszystko będzie zależało od pierwszego kontaktu. Zachowajmy daleko posuniętą ostrożność czekając na rozwój wydarzeń… lub zasięgnijmy rady wyższej instancji - wzrok seneszala zatrzymał się na nieruchomym obliczu Mistrzyni Chóru - Pani Bellitto, czy twe karty przekażą nam wolę Złotego Tronu?

Myślę, że to doskonała okazja, aby przetestować w praktyce drugi układ kart w podręczniku Tarota; ten pozwalający na ocenę pomyślności dwóch różnych opcji. Jeśli Bell zdecyduje się wieszczyć na prośbę seneszala, w związku z ostatnim pechem na kostkach będzie musiała uwzględnić modyfikator -20 do testu.