Utyty porucznik podrapał się po brodzie. Nachylił się opierając cielsko o biurko.
- Panowie, co ja wam mogę powiedzieć? To jest cuchnąc spraw.Nikt jej nie chciał. Ciągnęliśmy losy i cóż.. padło na mnie. Tego typu zabójstwa to rzadkość i zawsze zwiastują poważne kłopoty.

McCabe westchnął ciężko, jakby przebiegł właśnie sprintem przynajmniej dwieście metrów.
- Ten wasz szef, to miał chyba sporów wrogów. Począwszy od żony, a skończywszy na kumplach z klubu. Nie znałem gościa, rzec jasna, ale wydaje się, że to był strasznie konfliktowy typ. To, że skończył jak skończył dowodzi, że musiał nadepnąć na odcisk komuś ważnemu. Zastanawia mnie tylko jedno. Skoro zabójcy zabrali jego głowę, to dlaczego nie pozbyli się ciała w bardziej finezyjny sposób. Albo nie mieli czasu, albo to swego rodzaju przesłanie. Taaa...myślę, że to może być znak. W Virtualu ponoć są jakieś sekty, które zwiastują nadejście Mściciela, czy jakoś tak. Ma on ponoć zabijać Matów. Tylko, że ten wasz szef, to Matem nie był. Zatem ten trop jest bezsensu.

Porucznik otarł papierowym ręcznikiem pot z czoła. Wypowiedzenie tylu słów na raz stanowiło dla niego nie lada fizyczne wyzwanie.
- Na razie przesłuchujemy świadków, sprawdzamy monitoring i czekamy na wynik sekcji. Do której wcale może nie dojść. Rodzinka spiera się o to, kto ma przejąć powłokę. Dziwne nie? Po co im ona? Przecież teraz to tylko kawal bezużytecznego mięsa. Nikt tego nawet na części nie kupi. Bezsensu. W każdym razie cała trójka sprzeciwia się przeprowadzeniu sekcji. Do chwili, gdy sprawa nie zostanie rozstrzygnięta, to ten wasz bezgłowy szef będzie się chłodził w lodówie. Tyle na ten moment mogę powiedzieć. Niewiele tego, ale mówiłem, że ta sprawa to śmierdzące jajo. I pech chciał, że trafiło się właśnie mnie.- zakończył porucznik

XIV komisariat przy Union Square.

Miejsca w roboczo-boxie porucznika nie było dużo, toteż Leny oparł się plecami o drzwi, pomagając sobie jeszcze zgiętą w kolanie prawą nogą. Na twarz przywołał profesjonalny uśmiech, okraszając go nutą sztubackiej nonszalancji i szczyptą przyjaznej poufałości. Zdziwiło go, zdawało się nieistotne dla sprawy nawiązanie Adama do paszy z dna, w porę spostrzegł, że to zawiązywanie niewidzialnych nut porozumienia. Jem co pan, to samo lubię. Jesteśmy tacy sami. Nie byli, ale Werner dobrze grał swoją rolę. Odczekawszy pauzę po słowach śledczego, młody się wtrącił.

- Komisarz tak ciągle na urlopie? Fajnie być takim komisarzem. Możemy się uporać z tym pasztetem zanim pański szef wróci. Naturalnie potrzebujemy znacznie więcej niż raport, który prześle pan do naszej centrali. A te kilka dni, wybaczy pan poczytuję za dowcip. Zresztą, Eterna oferuje współpracę obustronną. Znaczy to, że rozwiążemy sprawę - technik celowo nie powiedział, czy chodzi mu o zespół, czy też ma na myśli również porucznika - A to pan odbierze splendor. Naturalnie Eterna zastrzega sobie prawo do treści oświadczenia. Tak czy inaczej jesteśmy tu po to, by odciążyć nieco pańskie spracowane barki McCabe. Tak działa nasza firma. Pomagamy. Opiekujemy się naszymi pracownikami za życia i po śmierci.

- Zacznijmy od tego, - kontynuował Shmitt - że zejdziemy do chłodni, a po drodze wymienimy uwagi. Cóż za zdziwienie? Nie było rozkazu, by nie okazywać resztek powłoki ludziom z rodzimej denatowi korporacji, powinniśmy je zobaczyć. Chciałem zwrócić panów uwagę, że brak głowy nie jest równoznaczny ze zniszczeniem stosu. Może mieć pan rację poruczniku - Leny postanowił dla odmiany połechtać ego gliniarza - porzucenie ciała w ten sposób może być związane z manifestacją ruchu przeciwnemu DHF. Hajime. Słyszał pan?

Nachylił się nad biurkiem, wspierając wyprostowanymi rękami na blacie.

- Będziesz się zamartwiał i grzązł w tym bagnie McCabe wysłuchując żali neochrześcijan za oknem, czy pozwolisz sobie pomóc? - uniósł brew - Ruszmy się, po drodze opowiesz króciutko o tym jak krewni walczą o mięso i kto nie lubił naszego szefa w klubie, a kiedy wyjdziesz dziś ze swojego płaskiego bunkra i spojrzysz w niebo, pomyśl, że ktoś tam jest ci wdzięczny przysługę. - widząc zmieszanie na twarzy porucznika dorzucił - dziwka której zrobiłem dzieciaka w Europie nienawidzi mnie, ale kocha Eternę za socjal jaki dostaje - skłamał. Alicja wciąż miała do niego słabość, ciągle przypominała mu o tym. No i nie była dziwką, ale dzianą dziedziczką nielichej fortuny.

Zgodnie z zaleceniami nieco bardziej ofensywnie. Leny użył kombinacji Etykiety 4, Uroku osobistego 6, wreszcie Wpływ 6. (empatia 8)

Jeśli trzeba możemy jeszcze bardziej ponaciskać szeryfa.
Mistrzu, czy powłoka, którą nosił Grimstad należała do Eterny? Pewnie tak, skoro ostatnio podróżował daleko. Jak możemy ją przesłać ewentualnie do bazy, jeśli by się udało przechwycić resztki?

Zgodnie ze wszelkimi prawidłami i ogólnoświatową tradycją, kostnica mieściła się w podziemiach budynku. Ktoś tam na górze wyraźnie dbał, aby truposze od pierwszych chwil swego pośmiertnego bytowania wiedziały, gdzie jest ich miejsce.

Podziemia komisariatu prezentowały się dość ponuro. Szare ściany opędzlowane na szybko jakąś tanią farbą olejną, kojarzyły się z barowym wychodkiem w jakieś górniczej kolonii.
Świetlówki umieszczone w równych odstępach, migotały, jak wściekłe. Gdyby nie był to budynek użyteczności publicznej można by pomyśleć, że instalacja elektryczna została podpięta na dziko do sieci miejskiej partyzanckimi sposobami.
Cywile, którzy tutaj schodzili, aby zidentyfikować bliskich, zapewne zapamiętywali ten widok na długie lata.

Policja BayCity dba o was. Policja BayCity strzeże was.
#trauma #psychiczne_urazy #psychochirurgia

Porucznik McCabe stanął zdyszany przed drzwiami do kostnicy i odwrócił się w stronę agentów.
- Macie pięć minut. Rzućcie okiem, może wam to w czymś pomoże. Oczywiście, jakby co to się wszystkiego wyprę. Jasne?
Adam i Lany kiwnęli głowami na zgodę i weszli do środka.


←ထ→
Krukov został z tyłu. Oparł się o ścianę w jednym z korytarzy i wywołał na swym ONI menu Virtuala. Nie zamierzał tracić czasu na oglądanie powłoki Grimstada. Dwie pary oczu, to wystarczająco dużo, aby wyłapać najistotniejsze szczegóły.
Rudowłosa C z rękami splecionymi za plecami, kołysała się zalotnie.
- To jak? Ruszamy? - spytała słodkim, kokieteryjnym głosem, jakby chciała zaprosić Kenzo do tańca.
Krukov w odpowiedzi, kiwnął tylko głowę i w następnej sekundzie zanurzył się w cyberprzestrzeni, która dla niemal wszystkich zmysłów była nie do odróżnienia od świata realnego.


←ထ→
- Kilka prostych zasad na początek - rzucił oschle technik medyczny, przykładając dłoń do czytnika linii papilarnych, umieszczonego tuż obok dwurzędowej policyjnej zamrażarki na trupy.
- Żadnego dotykania, żadnego nagrywania, ani zbierania próbek. Możecie rzucić okiem, zapytać o coś, choć ja wcale nie muszę odpowiadać. Jak uznam, że coś kombinujecie wywalę na zbity pysk. To moje królestwo i żadne korposzczurki nie będą mi się tutaj panoszyć. Jasne?
Nie mając innego wyjścia Adam i Lany przytaknęli.

Ze ściany z cichym syknięciem, wysunęły się nosze na których spoczywała powłoka należąca do niedawna do Abeba Grimstada.
Już na pierwszy rzut oka widać było, że umięśnione czarnoskóre ciało, nie było pierwszą lepsza powłoką.
Ślady na przegubie, które niemal natychmiast wyłapał Werner świadczyły, że powłoka niezwykle często była wzmacniana chemicznie. Po samych śladach nakłuć trudno ocenić czym. Wyraźne ślady nakłuć oraz zaczerwienienia wokół nich wręcz namacalnie wskazywały, że było to jakieś cholernie mocny wojskowy staff.

Nadzieja, że Stos Grimstada ocalał prysła, jak bańka mydlana, gdy tylko agenci ujrzeli ranę po odrąbanej głowie. Równiusieńkie, precyzyjne cięcie. Jak od linijki. Zasklepione naczynia krwionośne i nadpalone końcówki mięśni, ścięgien i nerwów. Tylko jedna broń na świecie pozostawiała takie blizny. Monokatana.
Pedantyczne wręcz cięcie wskazywało, że osoba, która je wykonała posługuje się tą bronią w stopniu arcymistrzowskim.

Wzrok agentów prześlizgiwał się po bezgłowym ciele, szukając kolejnych detali.
- Jedno mogę powiedzieć - wtrącił się technik medyczny - Niecały tydzień temu przeszedł zabieg orchidektomii. Muszę powiedzieć, że rzezacz to musiał być fachura pierwszej klasy. W życiu nie widziałem takiej precyzji. Podejrzewam, że narzędzia nie były zbyt profesjonalne. O tym jednak przekonamy się, jak już zezwolą mi na sekcję.

Powłoka Grimstada naznaczona była także licznymi tatuażami. A to logo Eterny na lewym ramieniu, a to symbol nieskończoności opleciony tribalem na przedramieniu, to znowu geometryczny smok na łydce. Większość z nich raczej nie miała nic wspólnego ze śledztwem, czy zabójstwem.
Leny zauważył jednak dwa, które mogły stanowić jakiś trop.
Pierwszy z nich to niewielka czerwona kropka pośrodku wewnętrznej strony dłoni. Drugi znajdował się na klatce piersiowej, tuż pod sercem. Tatuaż miał mikroskopijne rozmiary i bez jakiegoś szkła powiększającego, czy kamery nie dało się sprawdzić, co dokładnie przedstawia.

- Napatrzyli się? - zapytał technik - To zamykamy teatrzyk.

Werner zaczął rzucać paragrafami na poparcie swoich tez o prawie własności do powłoki tragicznie zmarłego Abeba Grimstada, dla korporacji Eterna. Blef miał swoją moc i mocne ugruntowanie w prawie.
Na techniku jednak te słowa nie zrobiły należytego wrażenia.
Spojrzał on tylko kpiąco na Adama, unosząc wysoko brwi.
- No chyba śnisz korposzczurku. To, że przekupiliście grubasa talonami do Maca, to mnie wali. Nie wiem dlaczego ta świnia dostała tak ważne śledztwo, ale mniejsza z tym. Powłoka jest dowodem w sprawie i w dupę sobie możesz wsadzić te swoje paragrafy. Poza tym to krewni denata są przed wami w kolejce, z tego co mi wiadomo. Sędzia nie tylko jeszcze nie podjął decyzji, ale nawet jeszcze nie zapoznał się ze sprawą. Tak, więc szoruj stąd szczurku i wracaj do swojej korponorki i tam czekaj na wieści. Kapiszi?

XIV komisariat przy Union Square. Gabinet porucznika

- Ale my tu o panienkach, a sprawa stygnie, nie wspominając o kebsach i tej piżamie w kostnicy. - Uważnie przyjrzał się policjantowi - Rozumiem pańskie poczucie obowiązku poruczniku, lojalność wobec litery prawa, proszę mi jednak wierzyć, że by usmażyć ten omlet trzeba - podkreślił - rozbić kilka jajek. Pierwsze rozbijam ja, mamy prawo przypuszczać, że powłoka jest skażona rzadkim szczepem bakterii, chcielibyśmy i to zbadać. Na razie musi to pozostać między nami. – odetchnął, jakby zrzucił ciężar – czekam na rewanż.


XIV komisariat przy Union Square. Kostnica.

Przystąpiwszy do oględzin Leny uzbroił się we własną maseczkę z przybornika i jednorazowe natryskowe rękawiczki. Zaproponował Adamowi. Miejscowy się niecierpliwił.

- Mono ostrze wprost w stos, a resztek ani śladu?

Technik Eterny łagodnie podniósł wzrok na policyjnego meddocka. Wyczuł rozdrażnienie i niepewność, choć facet potrafił grać twardziela. Shmitt uznał, że opryskliwość musi wynikać z kompleksów zdolnego z pewnością człowieka na niespełniającej ambicji posadzie. Taki miejscowy Haron.

- Nie - odparł tyle łagodnie co pewnie, uchylając maseczkę i oddalając się od resztek ciała - napatrzyć się mieliśmy, a to moje trzecie oko - pokazał egg, model Crow44, było czego pozazdrościć. - Zna pan fach, wie więc pan, że potrzeba nam jeszcze chwili. A pan oglądał dokładnie powłokę, ktoś jeszcze? Proszę się nie dziwić, pytam poważnie, szczególnie zainteresowała mnie wzmianka o orchidektomii. Sepsa G23, bakteria atakuje głównie układ moczowy i okolice, może dlatego poddał się zabiegowi. Myśli pan, że taki Faraon mógł sobie zmienić powłokę, mógł istotnie, ale powstałyby pytania. Bardzo niewygodne. - w tym czasie egg zeskanowało powłokę i wykonało zdjęcia mikro tatuaży. - Dążę do tego, że bakteria może się rozprzestrzeniać, nawet z lodówy, ale o to może pan sobie sprawdzić oglądając wykład dr Juliusza Morgensteina - oczywiście taka praca dr Juliusza na temat groźnej ukrywającej się sepsy była dostępna w sieci - Eterna jest gotowa zająć się sprawą natychmiast, oferuje oczywiście sterylizację bakteriologiczną dla wszystkich zagrożonych. To poważna oferta - Leny nie miał pewności, czy jest pod NETi, ale należało tak przypuszczać. Uśmiechnął się z napięciem jak doby kuzyn tłumaczący jak zaciągnąć dziewczynę do łóżka - Kto raz wejdzie do wieżyc Eterny, ma większą szansę tam wrócić - roztaczał w wyobraźni Harona wizję pracy tuz pod chmurami.

Wyczekał stosowną chwile, widział, że technik skamieniał.

- Jeśli pan woli możemy to omówić z porucznikiem. Pojazd z sarkofagiem może tu być za kwadrans, a czas gra istotną rolę. Jeśli alarm okaże się nietrafny wszystko biorę na swoje barki, jeśli będzie inaczej, a powłoka tu pozostanie beknie pan z porucznikiem. - już jak zdesperowany kolega tłumaczący, że dziewczyna jego marzeń, czeka na miłość w zasięgu ręki - Proszę zrozumieć, pragnę zapobiec feralnej katastrofie. Obowiązuje nas wciąż przysięga Hipokratesa, by bez względu na cenę i wbrew przeciwnościom ratować życie, a tym jest profilaktyka w tym przypadku.

No nie wiem, czy Lenego nie poniosło. Ale będzie bił w tę nutę do skutku.

Troszkę mnie wyprzedziłeś Mistrzu, bo zacząłem już pisać ciąg dalszy w gabinecie.

Czy my możemy przy innych rozmawiać na prywatnym kanale, żeby nikt nie słyszał. Taka sygnalizacja Kenzo, że chce zostać chwilę sam i żeby mu tą chwilę wydłużyć może być kwestią znajomości i szkolenia jak gra gestów, ale bardziej rozbudowane przekazy, już za pomocą gestów i mimiki nie przejdą.

Technik skrzywił usta w parodii uśmiechu i posłał prowokujące spojrzenie w stronę Shmitta.
Biodrem popchnął nosze na których leżał bezgłowy trup. Pod wpływem dotyku szuflada schowała się z cichym szumem elektrycznych silniczków.

- Myślisz, że jak mnie weźmiesz pod włos to coś wskórasz. Nie tacy, jak ty próbowali mi słodzić, straszyć i co? I chuja! Może nie mieści się to w twoim stosie, ale sram na wasze podniebne pałace i korpo egzystencję. Choćbyś się tu nawet zesrał, to nic nie wskórasz bez prawomocnego wyroku sędziego. Jasne?

Technik wyraźnie się zirytował zachowaniem agentów Eterny. Zaczął gwałtownie gestykulować, a ton jego głosu wzrósł o kilkanaście decybeli.

- Napatrzyli się? No to już zawijać kity i dalej jazda mi stąd.
Przy tych słowach technik zaczął energicznie machać rękami, jakby odganiał natrętne insekty.

Krzyki technika sprawił, że stojący za drzwiami porucznik McCabe zainteresował się ich przyczyną.
Jego okrągła, tłuściutka twarz wolno wsunęła się w uchylone drzwi. Detektyw wyglądał, jakby cała krew odpłynęła mu w pięty.
- Czego się drzecie? - zapytał mocno zirytowany - Mówiłem, że ma być tutaj spokój.
- Spokojnie grubasku -technik uniósł dłoń w pojednawczym geście - Szczurki już wychodzą.