Strefa Walki NC (7 listopada 2021, godz. 06:20)

Trzej mężczyźni odłożyli pożyczony z pokładowej zbrojowni sprzęt z powrotem na odpowiednie miejsca, zatrzaskując broń w magnetycznych uchwytach, hełmy i kamizelki chowając zaś pod swoje siedzenia. Piloci odczekali, aż pasażerowie uprzątną ekwipunek i zapną pasy. Turbiny avki ryknęły donośnie zmieniając skalę obrotów i maszyna poderwała się w powietrze pośród kłębów ciskanego na wszystkie strony kurzu. Opuszczona rudera i zaparkowane przy niej policyjne wozy zniknęły detektywom w mgnieniu oka z pola widzenia, przeciążenie wcisnęło ich w fotele, kiedy aerodyna przyśpieszyła jeszcze bardziej zmierzając ponad dzielnicami nędzy w stronę granicy Strefy i rozciągających się za nią drapaczy chmur Night City.

- Dokąd teraz, z powrotem do komisariatu więziennego?! - krzyknął poprzez kabinę jeden z pilotów wychylając się z fotela. Richard potrząsnął w odpowiedzi przecząco głową.

- Nie, do komendy w Chinatown!

Pod kanciastym brzuchem AV-4 przesuwały się plamy czerni przedzielone niewielkimi punktami światła tam, gdzie w pogranicznych rejonach Strefy wciąż dostarczany był prąd elektryczny. Stones poczuł zimny dreszcz na myśl o ludziach, którzy z powodu zbyt niskich dochodów zmuszeni byli do mieszkania w tym odstręczającym miejscu, pełnym zcyborgizowanych psychopatów gotowych zabić przechodnia za garść centów lub tylko dla zabawy. Chociaż w samym Night City roiło się od bezdomnych, a Sam Tucker nie żartował na temat liczby nędzarzy przypadającej statystycznie na jeden kontener na śmieci, nie było tam miejsca dla wszystkich chętnych do koczowania pod odkrytym niebem i żerowania na odpadkach bogaczy. Richie czytał o zorganizowanych grupach bezdomnych dzierżących nieformalną władzę na metropolitalnych wysypiskach śmieci, liczących setki społecznych wyrzutków przetrząsających hałdy odpadów i walczących o każdy kawałek jedzenia z równie głodnymi mewami. Tony złomu były wywożone zdezelowanymi, ledwie trzymającymi się kupy pikapami do punktów utylizacji, utrzymując gromady bezdomnych przy życiu dzięki wymianie towaru na pasty odżywcze i tanie lekarstwa.

Napływ bezdomnych i nielegalnych imigrantów zwalczany był na dwa sposoby: poprzez deportację i przymusowe wysiedlenia z dziko zajętych nieruchomości w przypadku władz miejskich i policji stanowej oraz za pomocą broni palnej i pałek przez korporacyjne siły porządkowe. Liberalne przepisy dotyczące uprawnień policji korporacyjnych dawały ich funkcjonariuszom kompetencje wykraczające nader często ponad uprawnienia normalnych policjantów, budząc świadomością owego faktu niegasnącą frustrację i złość funkcjonariuszy NCPD. Przypadek strzelaniny przed salonem samochodowym Walkera w Northside był tego doskonałym przypadkiem i Stones wiedział, że podobne incydenty z ofiarami śmiertelnymi szły w skali miesiąca w setki.

- Lądowanie za pięć minut! - uprzedził drugi pilot wyświetlając na przedniej szybie kokpitu schematyczną mapę Chinatown i planowaną trasę przelotu. Richard przechylił się w bok, wyjrzał przez okno po swojej stronie na zewnątrz dostrzegając pierwsze normalnie oświetlone kwartały i uliczne blokady policyjne obstawione bateriami reflektorów, wyznaczające bieżącą linię graniczną Strefy. Przenosząc spojrzenie na bliskie już dzielnice wieżowców detektyw uświadomił sobie z pewnym zaskoczeniem jak faktycznie blisko metropolii położona była północna granica Strefy i jak niedaleką drogę mieli do pokonania każdej nocy obłąkani od narkotyków boosterzy szukający w Night City łatwych ofiar.

Avka przemknęła nad czystymi, równo zabudowanymi kwartałami dzielnicy japońskiej, jaskrawo oświetlonymi i patrolowanymi przez wozy służb ochroniarskich. Richard przymknął na chwilę piekące oczy dając im moment wytchnienia od migotliwej poświaty miejskiego centrum. Wszędzie wokół strzelały w nocne niebo bryły kilkudziesięciopiętrowych wieżowców, błyskające światłami ostrzegawczymi dla lotników, pyszniące się ogromnymi neonami i holograficznymi obrazami czerpiącymi co noc energię wystarczającą do zapewnienia przez miesiąc dostaw prądu do jednej dzielnicy w Strefie Walki. Kontrast między światem bogaczy i nędzarzy nigdy jeszcze nie był dla Stonesa tak wyrazisty jak tej właśnie nocy, podczas powrotu z otchłani Strefy.

- Lądowanie za półtorej minuty! - uaktualnił prognozę pilot. Richard otworzył ponownie oczy, spojrzał w dół wyczuwając spadającą szybkość maszyny. W oddali wyłaniał się już spomiędzy innych budowli masywny gmach Komendy Głównej, pulsujący światłami wyznaczającymi strefy lądowisk dachowych i lśniący blaskiem elektrycznych lamp bijącym zza rzędów przyciemnianych okien. Stones dostrzegł kilka startujących właśnie lub podchodzących do lądowania policyjnych avek, migających niebieskoczerwonymi kogutami.

Bez przeszkód dotarliście do celu. Podróży z dachu na piętro wydziału opisywał nie będę, szkoda czasu, bo tropy stygną. W wydziale jeszcze nikogo nie ma, zbyt wczesna pora, jesteście pierwszymi, którzy włączyli tu dzisiaj światło (nieliczna obsada nocnej zmiany śledczej jest w terenie). Ekspresy do kawy działają całą dobę, za parę euro możecie też kupić z automatu średniej jakości prepak, podgrzany i gotowy do spożycia, więc śniadanie nie będzie problemem. Oczywiście policyjna SI nie sypia, więc mimo piątej rano możecie się spokojnie brać do roboty.

Komendant de Soto przychodzi na 8.00. Zakładam, że chcecie z nim pogadać przez wzgląd na jego wezwanie: złożyć raport oraz poskarżyć się na Harpera, poprosić o pomoc z holownikiem do Strefy Walki.

Inna kwestia to analiza zgromadzonych dotąd materiałów. Macie w swoich stacjach roboczych i na biurkach: dossier dyrektora Augusta Zelmera, Gorana Hully'ego oraz Stevena White'a i pozostałych pracowników SSI. Do tego wyniki sekcji zwłok White'a i Hully'ego, nagrania monitoringu z Pacifica Bank i galerii Donovana. Bezdomny zastrzelony przy Chargerze jest w drodze do komendy, na wyniki sekcji jego zwłok trzeba będzie poczekać około trzech godzin.

Macie zatem około półtorej godziny, zanim przyjdzie de Soto. Co robicie?

P.S. I jeszcze odpowiedź na pytanie kadeta - świadek potwierdzi, że chodziło mu o ciemne ubrania sprawców, a nie kolor ich skóry.

Po dwóch lotach AVką i wizytą w strefie walki Ryan był wystarczająco rozbudzony, na razie nie potrzebował kolejnej kawy, więc tylko pokręcił głową:
- Nie, dziękuję, już rano piłem. Prepak? Może później? Muszę iść do technicznego odebrać służbowy smarfon. A co do manifestu... może już się pojawił?

Wyjął z kieszeni prywatny smarfon i zaczął przeszukiwać sieć. Po dacie, słowach kluczowych i tak dalej. Potem pójdzie po nowy sprzęt.

Komenda Metropolitalna, 7 listopada 2021, 7:20

Pumba zajął się pracą przy własnym komputerze, a młody zmył się do działu administracyjnego, toteż Richardowi nie pozostało nic innego jak tylko skupić się na swojej części papierkowej roboty. Ubolewając nad brakiem łącza bezpośredniego sprzęgu z terminalem, policjant wypełnił za pomocą tradycyjnej klawiatury raport związany z wizytą w Strefie Walki, wniosek o autoryzowanie akcji z holownikiem oraz prośbę o wypłatę wszystkich zgromadzonych dotąd na koncie nadgodzin - potem zaś zabrał się za przeglądanie zapisów monitoringu z japońskiej galerii oraz samego banku. Wchodzący w skład przestępczej grupy hakerzy wyłączyli co prawda proces rejestracji w chwili napadu, ale detektyw miał nadzieję, że cofając się wstecz w zapisach znajdzie cokolwiek, co mogłoby dostarczyć mu dodatkowych tropów.

Istniało prawdopodobieństwo, że sprawcy zrobili wcześniej rozpoznanie terenu, zjawiając się w filii bądź w jej pobliżu pod pretekstem załatwiania interesów lub zwyczajnego spaceru.

Wydział wciąż świecił pustkami, chociaż dzienna zmiana zaczynała się o szóstej. Spora część detektywów odsypiała nocne poszukiwania zbiegłego w spektakularny sposób Kordiana Bleinerta, inni zaś przeczesywali podmiejskie dzielnice Night City w coraz bardziej desperackiej akcji pościgowej. Stones szczerze wątpił, aby operacja zakończyła się powodzeniem. Ogromnie popularny influencer i ekscentryczny artysta, a zarazem szalony wizjoner oskarżany o szereg rytualnych morderstw miał zbyt wielu fanatycznych fanów i zbyt duże zasoby finansowe, by dać się złapać po budzącej zdumienie ucieczce z pilnie strzeżonego więziennego konwoju. Kilku kręcących się po budynku komendy gości w ciemnych garniturach - ewidentnie agentów FBI - również nie miało wesołych min, chociaż ich obecność w budynku mniej miała wspólnego z samym Bleinertem, a więcej z równie zuchwałym atakiem na inny konwój, którym Agencja przewoziła dwa dni wcześniej z Sądu Miejskiego grupę przestępców oskarżonych o działalność terrorystyczną.

Ulice Night City nie bez powodu uchodziły za równie kosmopolityczne, co niebezpieczne.

Podpierając głowę jedną ręką i maskując dłonią powtarzające się ziewanie, Stones przeglądał zgromadzone w bazie danych materiały zerkając jednocześnie co chwila w stronę pustego gabinetu komendanta de Soto. Szykowała się rozmowa, w której trzeba było uważać na każde słowo, aby nie zebrać od surowego przełożonego krytycznych uwag za rzekome niedopatrzenia…

- O kurwa… - Richard odsunął dłoń od ust i pochylił się nad ekranem komputera klikając pośpiesznie myszką. Przez krótką chwilę przyglądał się czemuś w napięciu, zupełnie ignorując pytające spojrzenie swojego zaalarmowanego przekleństwem partnera.

- Leo, popatrz na to! To nie było pierwsze podejście tych skurwysynów! - wyrzucił z siebie podekscytowanym głosem Richie, odwracając jednocześnie monitor w stronę Voronina - Zapis z przedwczoraj, z piątego o szóstej wieczorem. Patrz tutaj!

Leopold wbił oczy w zapis narożnej kamery banku. Znajoma już furgonetka wjechała w pole obiektywu na skraju parkingu, zatrzymała się z włączonym silnikiem. Ktoś wysiadł z niej nieśpiesznie, ubrany w żółty przeciwdeszczowy płaszcz z kapturem i maskę na twarzy.

- Co to, aparat tlenowy? - zapytał Pumba próbując rozpoznać jakieś cechy charakterystyczne zamaskowanego w niezwracający uwagi sposób człowieka - Respirator dla astmatyka?

- Patrz, gdzie idzie. W stronę drzwi banku, ale teraz skręca w bok, w stronę przejścia do Marshalla. Ale przez chwilę patrzy w drzwi filii. Zanim skręcił. Widzisz, co zobaczył?

Leopold kiwnął głową widząc na krawędzi obrazu przeszklone wejście do banku i stojącego przy nich umundurowanego strażnika SSI, z ledwie maskowanym znudzeniem przyglądającego się klientom. Detektyw nie rozpoznał jego twarzy, ale domyślił się, że był to zmiennik Stevena White przysłany do banku na zastępstwo za chorego kolegę.

- A teraz odjadą, widzisz? - wtrącił Richie klikając myszką i zatrzymując video, na którym furgonetka zaczęła opuszczać parking - Byli pod bankiem dzień wcześniej, najpewniej zaraz po zabiciu Gorana Hully’ego i kradzieży jego furgonu. Ale zrezygnowali z napadu. Dlaczego?

Stones rozłożył w pytającym geście ramiona i zmienił pozycję w fotelu przenosząc wzrok na kadeta MacMillana, który powrócił w międzyczasie do biura i słuchał w milczącym skupieniu słów starszym rangą kolegów.

Jak w fabularce, znaleźliście nagranie video z tą samą furgonetką, która pojawiła się pod bankiem dzień wcześniej. Sprawcy nie zdecydowali się wówczas na napad i odjechali, aby powrócić na następny dzień. Wciąż nie macie ich twarzy, ten w płaszczu przeciwdeszczowym o to zadbał, żeby mieć zakryte oblicze.

De Soto właśnie przyszedł, zaraz trzeba będzie iść do jego gabinetu. Gotowi na odprawę?

Ryan długo się namyślał, zanim wyraził swoje zdanie o nagranej sytuacji:
- Tego dnia nie planowali napadu, chcieli się tylko nagrać na kamery. Do banku wparowali jak dobrze wyćwiczony oddział, bez udawania niewinnych. To nie ma sensu, ale spalenie forsy też nie. Samochodem nie musieli się kryć, bo właściciel nie żył i nie mógł zgłosić kradzieży. - Ryan wiedział, że tamten wczoraj nadal leżał w pozycji w jakiej go zastrzelono - A w Night City to w każdej chwili można spodziewać się podejrzanego zachowania, więc ochroniarz nawet nie zareagował widząc tego w płaszczu. Tamten nie wszedł do banku, a ochroniarz miał być w środku. Jak po parkingu co chwila będzie się kręcić jakiś podejrzany, albo żebrak, ale nic się nie wydarzy, to ochrona przestaje się na tym koncentrować, inaczej nie wytrzymaliby nerwowo. Musieliby być gotowi otworzyć ogień do każdego, kto chociażby przeszedł obok drzwi.

MacMillan wahał się jeszcze czy nie przemilczeć swojej teorii, ale ostatecznie chciał mieć to z głowy:
- Może to zabrzmi śmiesznie, ale mam hipotezę: ten cały napad to jest jakby wędka, ten w żółtym to jest robak. Wędkarz nęci. A rybami jesteśmy my. Ale nie wiem dlaczego.

Komenda Metropolitalna, 7 listopada 2021, 7:45

Gryzący ustnik e-papierosa Richard spojrzał na młodego kadeta z ukosa, rozważając coś w myślach i wyłamując sobie przy tym zapamiętale kostki złożonych palcami dłoni.

- Mam wrażenie, że patrzę na coś, ale tego nie widzę - powiedział po chwili namysłu przenosząc wzrok w stronę Voronina - Mogli dokonać skoku dzień wcześniej, ale się z tego w ostatniej chwili wycofali. Powtórzyli podejście następnego dnia, zwinęli łup jak prawdziwi zawodowcy nie licząc tego bezsensownego zabójstwa strażnika, a potem wszystko spalili w Strefie. To się kompletnie nie trzyma kupy. Jakie motywy nimi kierują, Leo? To chyba nie ma nic wspólnego z rabunkiem… chyba, że to była akcja popisowa, taka autoreklama. Może są nowi w Night City i chcieli się zaprezentować poważnym zleceniodawcom? Ale palenie takiej kupy forsy nadal tu nie pasuje. Albo dostali zlecenie na coś konkretnego i już zostali wcześniej opłaceni, a to była operacja odwracająca uwagę? Tylko od czego mogli odwrócić naszą uwagę, od poszukiwań Bleinerta?

Stones pochylił się nad komputerem, przewinął coś na jego ekranie potrząsając sceptycznie głową.

- Wszystkie odnotowane w przeciągu ostatniej doby przestępstwa wyglądają na zwyczajne dla tej pory roku - powiedział po chwili poświęconej na studiowanie akt i wyciągnął z kieszeni telefon wybierając na jego klawiaturce jakiś numer.

- Dyrektor Donelly? Z tej strony ponownie detektyw Stones. Mam nadzieję, że będzie nam pan mógł pomóc. Jak nazywał się ten ochroniarz, który z powodu grypy Stevena zastąpił go na parę dni na zmianie? Jake Harding, dokładnie! Czy pan Harding posiada cybernetyczną optykę, rejestrator obrazu? Tak, poczekam…

Richie zmienił pozycję w fotelu, kątem oka zerkając dla odmiany na rozkładającego jakieś papiery komendanta de Soto, rysującego się ciemnym konturem za częściowo uchylonymi roletami gabinetu.

- Cóż, wielka szkoda - skrzywił się słysząc odpowiedź dyrektora SSI - Mimo wszystko bardzo chcielibyśmy się z nim spotkać, jak najszybciej. Mamy do niego kilka ważnych pytań. Nie, to kwestia osobistej rozmowy. Niech do nas podjedzie, do Komendy Metropolitalnej. Tak, dziękuję, to wszystko.

- Kurwa, Harding nie miał rejestratora cyberoptyki - wycedził przez zęby rozczarowany Stones - To starszy gość, członek Kościoła Bożej Perfekcji. Jest zajadłym przeciwnikiem cybernetyki. To powtórzymy to jeszcze raz. Czterech gości, co najmniej pięciu z sieciarzem. Mają dobrą broń i wyszkolenie, nie mają skrupułów. Porywają furgon i zabijają właściciela. Zaraz potem podjeżdżają pod bank i prawie do niego wchodzą, ale się nagle wycofują. Może ich sieciarz spierdolił robotę i nie dał rady włamać się za pierwszym razem? Tak, to może być wytłumaczeniem. Wycofali się, bo monitoring ciągle działał, a potem wrócili następnego dnia i zaliczyli skok z sukcesem. Zabili ochroniarza, żeby sterroryzować personel, wyjechali z gotówką… no i puścili ją z dymem co do dolca. Tego ostatniego nadal nie pojmuję. Może to jacyś ideowcy?

- Do tej pory nikt nie ogłosił antykapitalistycznego manifestu i nie przyznał się do tego skoku - odparł przygryzający w zadumie wargi Leopold - Jaki sens ma taka akcja, jeśli nikt nawet nie próbuje jej rozdmuchać? Nie, to mi raczej nie wygląda na terroryzm ideologiczny. Młody, co ci jeszcze chodzi po głowie?

Obaj detektywi obejrzeli się w stronę MacMillana.

Panowie, dajcie mi znać, czy chcecie sami rozegrać scenę u komendanta czy mam to rozpisać za Was? Nie ukrywam, że byłoby miło, gdybyście przejęli w tym temacie pałeczkę, zwłaszcza Leo. Jeśli macie ochotę, Pumba może jako pierwszy przedstawić w formie fabularnej streszczenie wydarzeń i swoje hipotezy, a potem kadet doda coś od siebie. Dajcie znać w technicznym, czy Wam to pasuje.

- Jak dla mnie odwołanie napadu nie pasuje. - Ryan pokręcił głową: - Gdyby odwołali, to by w ogóle się przy banku nie pojawili. Ten w żółtym miał zostać zauważony. W czasie napadu żaden z napastników był na czarno. Może chcieli sprawdzić, czy mają dostęp do systemu i kamer? Czy przypadkiem teoretyczny sieciarz banku nie robi ich w konia i nie podstawia obrazu z kamer? Ten w żółtym miał się chyba złapać w kamerę. - coś sobie układał w głowie, onieśmielony że obaj detektywi go słuchają. - ale wtedy chyba nawet by nie musiał odwracać głowy w stronę kamery. Może chciał coś zobaczyć w banku? Nie wiem.

MacMillan czuł, że trochę się powtarza.

- Może uzyskamy dostęp do kamer miejskich? W tym dniu nic nie zagłuszali, więc może uda nam się zobaczyć ich twarze w kabinie samochodu i tego w żółtym.

Komenda Metropolitalna NC (7 listopada 2021, godz. 07:50)

Kapitan de Soto splótł razem palce obu dłoni spoglądając na swych podkomendnych, rozparł się wygodniej w fotelu. Kiedy Voronin skończył referować sprawozdanie, zapadła krótka chwila niezręcznej ciszy.

- Dawno już nikt nie przedstawił mi tak szczegółowo biegu spraw, detektywie Voronin - powiedział w końcu komendant tonem tak doskonale neutralnym, że jego uwaga mogła być równie dobrze komplementem jak i przytykiem. Różnokolorowe diody na obłej powierzchni chromowanego banku danych wszczepionego w bok czaszki mężczyzny migotały rytmicznie zdradzając pełny sprzęg mózgu z oprogramowaniem PolNetu.

- Co do wraku furgonu, wpłynęła już w tej sprawie opinia kapitana Franklina z wydziału prewencji Strefy - ciągnął dalej de Soto - Laboratorium twierdzi, że pobrali w nocy wszelkie możliwe materiały dowodowe. Nie widzę uzasadnienia dla akcji przewozowej wraku.

- Ale sir... - milczący dotąd Richard podniósł się na dźwięk słów kapitana z krzesła - Furgon sam w sobie jest dowodem.

- Nie zaprzeczam, panie Stones - kiwnął głową de Soto ogniskując swe spojrzenie na drugim śledczym - Nic jednak nie wskazuje na to, by do czegokolwiek jeszcze mógł nam się przydać. Odrzucam wniosek o jego przewiezienie do komendy, rachunek korzyści i strat dowodzi jednoznacznie braku zasadności takiej operacji w Strefie.

Richie zasępił się słysząc decyzję przełożonego, ugryzł się jednak na czas w język nie chcąc prowokować niepotrzebnego zatargu.

- Sprawa wygląda na dość nietypową, zwłaszcza potencjalny motyw sprawców oraz zniszczenie przez nich łupów - oświadczył de Soto - Czy dokonali już panowie oględzin mieszkania ofiary? Chociaż to jedynie delikatnie zarysowana hipoteza, być może jest on w jakiś sposób mocniej powiązany z całą sprawą?

Pumba otworzył usta chcąc skomentować uwagę komendanta i wspomnieć o własnych odczuciach względem osoby zabitego ochroniarza, ale Stones ubiegł go również tym razem.

- Zaplanowaliśmy to na dzisiaj, panie kapitanie - oznajmił Tygrys - Właściwie mieliśmy tam pojechać prosto ze Strefy, ale nie chcieliśmy, żeby pan zbyt długo czekał na nasze sprawozdanie.

De Soto obdarzył Richarda przeciągłym wieloznacznym spojrzeniem, skinął po chwili głową z aprobatą i uniósł uprzejmym gestem dłoń wskazując nią na drzwi swojego gabinetu. Pojmując, że spotkanie właśnie dobiegło końca, trzej policjanci podnieśli się z wygodnych krzeseł.

A potem zastygli w bezruchu widząc zmieniający się wyraz twarzy przełożonego. Komendant przechylił w bok głowę, przymknął oczy zmieniając jednocześnie ułożenie palców dłoni w sposób nakazujący gościom pozostanie w miejscu. Jego mina oraz leciutko zamglone oczy zdradzały intensywną pracę koprocesorów neuralnych przesyłających przez mózg duże ilości danych.

- Jedźcie natychmiast do mieszkania ofiary - powiedział nieco zachrypniętym głosem de Soto, odzyskując trzeźwość spojrzenia i wbijając wzrok w twarze podkomendnych - Macie ograniczone protokoły dostępowe, dlatego nie otrzymaliście pełnej informacji na temat Stevena White. W naszej sieci znajdują się okrojone dane. Pełna wersja została utajniona na progu federalnym.

- Federalne Biuro Śledcze czy jakaś agencja bezpieczeństwa? - zapytał z nutą nagłej ekscytacji Stones - Jakaś klauzula pozwalająca rozpoznać powód utajnienia?

- FBI - potwierdził z niezadowoloną miną de Soto - Muszę się z nimi skontaktować. To na razie wszystko, panowie. Skoncentrujcie dochodzenie na osobie Stevena, to nie może być zbieg okoliczności. Sprawdźcie jego mieszkanie, przesłuchajcie znajomych. Raportujcie o wszystkim na bieżąco. Chcę znać każdy, nawet pozornie błahy szczegół. Możecie odejść!