Data Pool w Jersey Downside

Wolna przestrzeń wokół masywnej bryły Data Poola zajęta była na co dzień przez grupki sprzężonych bezprzewodowo sieciarzy, którzy godzinami tkwili w wirtualnym transie doglądani przez swoich ziomków bądź opłaconych lokalsów, podpięci do dożylnych aplikatorów płynów elektrolitycznych oraz diagnostycznych biomonitorów. Pojęcie czasu w cyberprzestrzeni miało charakter wyłącznie teoretyczny, nie podlegało tam żadnym stałym prawom - nic więc dziwnego, że użytkownicy często przeciągali swoje sesje w nieskończoność.

Teraz zaś przestrzeń zagęściła się jeszcze bardziej ze względu na grupowe sprzęgi neobuddyjskich cybergothów. Hwang westchnął na widok poruszających się w amoku ciał, bo niespecjalnie przepadał za sekciarzami Chada. Nie, żeby mu się nie podobały bladoskóre netrunnerki z wbijanymi gdzie popadnie ćwiekami, uczernionymi oczami i wampirycznym wyglądem, ale ci ludzie byli zdecydowanie zbyt dziwni jak na upodobania pragmatycznego z natury Koreańczyka, a poza tym sprzęgając się w swoich grupach często przeciążali łącza.

Hwang przysiadł na jednej z nielicznych wolnych ławeczek pod blaszanym zadaszeniem, jakie wyrastało ze ściany pobliskiego salonu cybermodyfikacji. Sięgając do torby po cyberdeka zaktywował myślowym impulsem swój przymocowany do kręgosłupa neuralny koprocesor. Przez układ nerwowy chłopaka przebiegł nadnaturalny dreszcz, który wyostrzył jego zmysły, a także wywołał spontaniczną erekcję. Hwang nie poczuł z tytułu tego ubocznego efektu żadnego zawstydzenia, co najwyżej ukłucie żalu, że Anna nie mogła go ujrzeć w tak dobitnie podkreślającej męskość chwili.

Sieciarz pamiętał jej reakcję - a raczej jej brak - w samochodzie, kiedy przypadkiem skompromitował się na całej linii wypuszczając z broni magazynek. Wiedział, że każdego innego gamonia najpewniej zniszczyłaby okrutnym komentarzem, ale wtedy nawet się nie zająknęła, w oczywisty sposób nie chcąc przysparzać Hwangowi przykrości.

Ewidentnie na niego leciała!

Cyberdek złapał sygnał Data Poola, połączył się z bramą dostępową uruchamiając jednocześnie sprzęg z interfejsem neuralnym Hwanga.

Wirtualne gogle sieciarza zapłonęły od wewnętrznej strony, kiedy umysł chłopaka wszedł w wykreowany przez twórców METY świat.

Bar "JoyStick"
Jersey Downside

- A na chuj mi jakieś kody sprzed Szkarłatu?

Aidan był naprawdę uprzejmy w rozmowie z pijusem. Wysłuchał jego słów z podziwu godną cierpliwością, opierając podbródek o dłoń i kiwając głową w rytm bełkotanych słów. Wysilił się przy tym nawet na uprzejmy uśmiech, był wszak dobrze wychowanym młodzieńcem! Jeden palec u lewej dłoni co prawda skrobał blat stołu w nerwowym tiku, ale w ostatecznym rozrachunku Kallister był przykładnym rozmówcą. A przynajmniej do momentu, w którym okazało się, że tępy choomba wychlapał co miał do wychlapania za jednego drinka i spróbował opchnąć mu nic niewarte kody.

- Dzięki za info, choom. Następna kolejka na mój koszt - Kallister pańskim gestem rzucił pięć dolarów na stół, wygrzebując się z budki.

Robo-barman pracował na pełnych obrotach, skacząc między jedną kolorową osobowością, a drugą i Aidan postanowił ominąć bar szerokim łukiem, w razie gdyby temu brytyjskiemu podprogramowi zamarzył się powrót do chlubnych tradycji purytańskich kolonizatorów Ameryki i obrał Kallistera, było-nie było przedstawiciela wymierających Navajo, za pierwszy cel radosnego, ludobójczego szału. Towarzyszki, które zerknęły w jego stronę, wstrzymał gestem, unosząc znacząco Agenta i papierosa w dłoni.

Aidan odpalił papierosa dopiero na zewnątrz, gdy już odszedł paręnaście kroków od baru. Oparty o ścianę, zaciągnął się głęboko dymem i przeciągnął palcem po ekranie, wybierając info kontaktowe Madrigala (którego profil w systemie ochrzcił jako "Papito Miguelito"). O ironio, Kallister nie przepadał za głosowymi rozmowami - głównie z racji srogiego lagu, który zdarzał się częściej niż rzadziej - ale do wiadomości głosowych nie miał żadnej silnej awersji. Uniósł Agenta bliżej ust, wydychając dym.

- ¡Hola, papito! - W ramach powitania Kallister wysilił się na najbardziej stereotypowy latynoski akcent, jaki tylko potrafił. Zrezygnował jednak z niego ekspresowo, przybierając swój normalny ton. - Jakby Park dalej siedział w wirtualu i zabawiał się z pornobotami, to niech wyciągnie łapę z gaci i wyszuka "Sen Oni". Podobno dawny hotel Arasaki, więc jakby chciał hakować poufne bazy, to niech uważa, bo nie będę go karmić kimchi, jak jakiś Demon zrobi z niego warzywo.

Aidan cisnął wypalonego papierosa gdzieś w bok.

- Mieli też SI, Amaterasu. Zabezpieczenia, systemy obronne, full automat. Jakby udało mu się dorwać jakieś stare plany lub coś w ten deseń, to byłoby nova. Większość pewnie wypalił im atom, ale chuj wie z SI. Stare mapy miejskie też by się przydały. Wrócimy niedługo, nie uschnijcie z tęsknoty. Ciao, Miguelito.

Kallister skończył nagrywać wiadomość i wysłał ją od ręki. Odetchnął głęboko, delektując się chwilą ciszy i spokoju, pozwalając sobie nawet na przymknięcie oczu na parę chwil. Korzyść ulepszonych cybernetycznie kanałów słuchowych - potencjalnego intruza lub natręta powinien usłyszeć z daleka.

Wsłuchał się w odległe, dysonansowe melodie dźwięków, jakimi tylko Night City mogło się poszczycić.

Data Pool w Jersey Downside

META miała ograniczenia graficzne, które denerwowały Hwanga za każdym razem, gdy wchodził w wirtuala po sesji statycznego „League of Cyborgs”. Toporny interfejs nie miał w sobie niczego z oszałamiających grafiką wirtuali sprzed czasu Zemsty Bartmossa. Świadomy tego jak wyglądała wówczas globalna cyberprzestrzeń, Hwang nie potrafił odżałować transformacji wirtualnego świata w średnio udanego pod względem grafiki i funkcjonalności klona „Minecrafta”.

Mimo to sieć wciąż spełniała swoją podstawową misję, czyli magazynowała i udostępniała dane. Zatopiony w wirtualu Hwang korzystał w stu procentach z możliwości transferu danych neuralnego procesora zalewając swój mózg informacjami w tempie niemożliwym do uzyskania za pośrednictwem wzroku czy słuchu. Ken Smithson, Paczka z Northside, brzydki pies zwany Wieprzem, wreszcie fenomen australijskiego kefiru, którym od niedawna zachwycały się całe subkultury Night City i który podbijał czarne rynki metropolii równie szybko jak grawerowane w stylizowane fallusy gangsterskie spluwy. Wszystko to mogło z początku budzić mętlik w głowie, ale Park nawykły był do systematycznego analizowania płynących przez szynę procesora danych i miał w tym sporą wprawę.

I przez cały czas wciąż odnotowywał tradycyjnymi zmysłami istnienie rzeczywistego świata w swoim bezpośrednim otoczeniu - kiedy zatem Miguel przekazał mu prosto w ucho wiadomość od Aidana, Hwang natychmiast puścił w ruch metawyszukiwarki koncentrując swoje nowe wysiłki na słowach kluczowych „Hotel Sen Oni”.