Jednakże wśród partyzantów niewielu dało się określić jako wrażliwych. Każdy, kto chciał jakoś tutaj przetrwać musiał wyrzucić do kosza wszelkie poczucie estetyki bądź zamiłowanie do wygody. Społeczność była przy tym na tyle mała, że każdy znał się przynajmniej z widzenia - zwłaszcza piloci. Nic więc dziwnego, że łuski na głowie Amadeusa nie odstraszyły Kendala. Mężczyzna wmaszerował do sali odpraw pochłonięty własnymi myślami. Superżołnierza dostrzegł dopiero wtedy, gdy zorientował się że Quazar siadł dokładnie tam, gdzie on sam chciał. Były górnik skinął pilotowi głową i udał się gdzieś indziej. Był typem odludka, który lubił trochę wolnej przestrzeni wokół siebie, dlatego też nie siadał w bezpośrednim sąsiedztwie Amadeusa.

Kendal miał opinię lekkiego dziwaka. Zdawał się zupełnie nie dbać o ubiór, któremu daleko było do miana schludnego. Każdy jego strój odznaczał się jednak jedną, podstawową cechą - były wyposażony w wiele kieszeni i pasków. Facet niemal zawsze nosił ze sobą jakieś narzędzia lub części zamienne. Tam gdzie pojawiał się Kendal, zazwyczaj pojawiał się też jakiś młotek, cęgi czy śrubokręt - niczym nieodłączne atrybuty. Nie to jednak uznawano za dziwne - facet ponoć w "poprzednim życiu" pracował w kopalni przy naprawie i obsłudze mechów wydobywczych, toteż nikogo nie dziwiło wyposażenie. W kwaterze partyzantów również często siedział z nosem w maszynach. Za nieco dziwną uznawano jednak jego burkliwość i wieczne zamyślenie. Często gubił też wątki w trakcie rozmowy albo coś notował w trakcie niezobowiązujących konwersacji...

Ogłoszenie o rozpoczynającej się odprawie zostało Brisbane przy jego maszynie. Przed chwilą skończył gawędzić z pracującymi nad mchem technikami, a teraz stał z rękoma skrzyżowanymi na piersi i obserwował jak przeprowadzane są ostatnie testy. Ci ludzie zachowywali się tak jakby krótkie i intensywne szkolenie przygotowało go dobrze do tego zadania i zrobiło z niego prawdziwego pilota. Dla Ronana była to dość dziwaczna sytuacja, bo zdawał sobie doskonale sprawę jak wiele jeszcze musi się nauczyć. Niemniej jednak uczył się szybko, a jeśli było coś z czym potrafił sobie dobrze radzić to właśnie w odnajdywaniu się w podobnych sytuacjach. Rzucił ostatnie spojrzenie na mecha, a potem odwrócił się i ruszył sprężystym krokiem do sali odpraw. O ile pilotowanie wielkiej maszyny bojowej było dla niego novum, o tyle przebywanie pomiędzy żołnierzami, milicją i najemnikami w niesprzyjających i dość, nomen omen, partyzanckich warunkach było czymś co rozumiał bardzo dobrze. Dowodem tego mogło być choćby to, że jego ubiór i ekwipunek były zawsze dobrze utrzymane. To, plus jego sposób poruszania się czy nawet krótko ścięte, ciemne włosy dość jasno wskazywały na przeszłość związaną z jakąś formalną jednostką o charakterze militarnym. Jedyne co wyraźnie odbiegało od "standardu trepa" było to, że pozwolił sobie na zapuszczenie zarostu. Po prostu uznał, że zwyczajnie nie ma ochoty szukać co dzień sposobu na szybkie i bezproblemowe golenie.
Wchodząc do pomieszczenia, zauważył że pozostali piloci już tam są. Spojrzał w ich stronę i skinął im głową. Amadeusa i Kendala widywał już wcześniej, choć nigdy nie było okazji wymienić nic poza zdawkowymi powitaniem. Wyglądało więc na to, że przyjdzie im się naprawdę poznać dopiero w czasie walki. Wprowadzało to co prawda kolejną nieprzewidywalną zmienną do całej sytuacji, ale nie mogli wybrzydzać.
W przeciwieństwie do swoich nowych towarzyszy broni, on nie miał problemu z wyborem miejsca. Usiadł tak żeby mógł wygodnie widzieć wszystko co za chwilę zacznie pokazywać im dowódca operacyjny. Nie chcąc jednak powodować niepotrzebnego napięcia, wybrał taką lokację, która pozwalała zachować dystans od pozostałych.

Zaaferowany notatnikiem, Kendal z opóźnieniem zareagował na wejście major. W pierwszej chwili się poderwał, potem spoczął... Nie był przyzwyczajony jeszcze do tego całego żołnierskiego życia. Dopiero od niedawna został wcielony w jakiekolwiek struktury wojskowe. Pospiesznie uczył się różnych rzeczy, ale do miana profesjonalnego psa wojny jeszcze wiele mu brakowało. Przynajmniej ich kwatera znajdowała się w byłej kopalni - w takim środowisku czuł się jak w domu. Tylko jak czytać te mapy wojskowe? Podrapał się po głowie...
Ronan zdawał się zadawać sensowne pytania. Tak przynajmniej wydawało się amatorowi pokroju Kendala.
- Posiłki od zachodu... Transport od południa... - mruczał pod nosem były górnik, notując co ważniejsze informacje.
Nie miał silnych opinii na temat planu. Była to jego pierwsza misja wojskowa i wolał słuchać innych - wszak w sali znajdowało się wielu profesjonalnych żołnierzy.