Mostek Aardvarka, 11-08-908, 16:10

Niespodziewany raport chipowy Gausa zawiesił na moment Blake w smakowaniu frazy: dekonstrukcji binarnego determinizmu, czy raczej jej zdaniem binarnej dekonstrukcji determinizmu. Wszystkie możliwe sprowadzone do wykluczających się dwu wersji prawdy, równie prawdopodobnych.

- Masz całkowitą rację foczko, to jest zakłamywanie, wymuszona kreacja przyszłości, jesteś krok od wielkiej teorii paranoi. Posłuchaj, jeśli nie możesz nic poradzić, to nie ma co się tym zamartwiać, bo to nic nie da, a jak możesz to się postaraj. Pozwól mi porozmawiać z Juddem. Tymczasem ty zrób co najlepiej umiesz by przekonać samego siebie.

Z kolei z platformy Maxim już spokojnie, co sprawiło entuzjastyczny skurcz mięśni twarzy pilot, zmrożenie oczków. Chwilę jeszcze nie zawracała koledze głowy, widząc jak podejmuje Virunę. Sama zresztą ledwo ochłonęła po nieoczekiwanej sytuacji. Wróciło pytanie o motywy straceńców, motywy, lub psychiczny stan, psychiczny, a może fizyczny. Wystawiła języczek, co skupiło na niej wzrok Sandriego.

- W porządku pani kapitan?

Może jednak ktoś ją lubił, a może tylko martwił się, by nie rozjebała statku.

- Dzięki w porządku. - w interkom - Judd waruj cywili, Maxim zwiaduje kolejności niespodzianych. Wdrażam tymczasem procedury dokowania, jesteśmy 154'/20'/12' wobec obiektu. - pchnęła drążek nadając frachtowcowi nowy łuczek, wygięty jak nóżka w szpilce. Bibi marzyła, żeby założyć szpile i zabawić się w towarzystwie przy ruletce, przegrać i się nie martwić. Wiele jeszcze czasu dzieliło ja od tej imprezy i wiele niełatwych decyzji.

- Pani kapitan - dobijał się Grubas przez digital - Chciałbym dokończyć przesłuchanie przed lądowaniem.
- A to się jeszcze nie wydarzyło? - westchnęła, jak zawiedziona ciastkiem od chłopca trzpiotka - A kwadrans ci wystarczy? Czy zamierzasz trzymać ich w wodniku*? Nic się nie martw, dam ci dość czasu. Wejdziemy wolniutko, choć norka zdaje się już tęskna naszego wrzeciona.

W gruncie rzeczy Bibionne była wdzięczna Mardaukowi za dodatkowy czas. Maxim dwoił i troił się na platformie, a Bibi ciekawa była raportu Pattersona.

Tymczasem zgrana z Hadrianem, tworzyli dobry zespól to dobrze rokowało, podprowadziła Oblubieńca Fortuny do hangaru B jednostki Onegar Teta AM90125, rozentuzjazmowana odpakowywaniem smakołyku kazała Sandriemu wstać i położyć dłoń na swojej, i wprowadziła w świat pilotowania cebuli. Skorelowane z fizyką korekcje, otwieranie kolejnych manewrówek, intuicyjne dzięki zgrabnemu interfacowi.
Rozprawiczyła go.

Gausowi dała więcej czasu niż potrzebował, wyrównała frachtowiec z hangarem B.

- Reyes, zamknij jedynknę. Znaczy mały hangar. - nie spieszyła się - Dziękuję.

Dokując poczuła słodycz zwycięstwa i gorycz końca imprezy. Jedno odeszło inne przyszło. Czekały ją trudniejsze i mniej porywające decyzje i prace.

- Bardzo wszystkim dziękuję za sprawne i profesjonalne działanie. Jednocześnie przypominam o higienie psychicznej, fizycznej i sprzętowej. Po wylądowaniu Reyes i Olejetti wracają na pokład do doktor Rezi, Mardauk, ma się zająć zabezpieczeniem wybudzonych więźniów i wrócić na mostek, gdzie zostaje Hadrian. Zejdę na na platformę do Judda i Maxima.

Pozostała tylko w bieliźnie i ochronnym napierśniku, który dawał ułudę bo po przerwaniu skafandra nie miałaby szans. Założyła własny dedykowany skafander próżniowy i przez śluzy towarowe wymaszerowała na zewnątrz wprost w objęcia ver Skelara. Objęcia niezdarne, czuciowe przez digital tylko, tak przez chipy w głowach czują siebie nawzajem kosmiczni wędrowcy.

* - rodzaj kary, lub próby na Aqariusie, vel Deftero. Obiekt umieszczany był w skrzyni i przebywał wciąż w wodzie słonej morskiej, zdany na falowanie, a w końcu przypływ, najczęściej ten ostatni śmiertelny.
Trochę się pchnęło do lądowania, ale chciałam nawiązać do postu Ehrana, ufam, że daliśmy Gausowi dość czasu.
Pytania Keth:
Czego dowiedział się Gaus? Jak trzeba dorzucę swoje pytania.
Jaki jest raport uszkodzeń? Od Lestera

Centrum kontroli lotów, 11-08-908, 16:35

Czterystatonowy kosmiczny frachtowiec tkwił w bezruchu pośrodku większego hangaru platformy, ustabilizowany w neutralnej pozycji magnetycznymi wysięgnikami cum postojowych. Wnętrze hangaru wciąż rozświetlała bladą poświata lamp awaryjnych i Oblubieniec Fortuny wydawał się majaczyć w półmroku niczym wielki cień, ale Bibione Blake dostrzegała każdy jego element analizując wzrokiem trójwymiarowy schemat Aardvarka wyświetlany równocześnie na kilku ekranach diagnostycznych centrum kontroli lotów.

- To była świetna robota, moje myszki - oznajmiła zmniejszając jednocześnie intensywność diod wbudowanych w kołnierz swojego hełmu - Bez względu na nieco zaskakujące… komplikacje. Popierdoliło się zdeczka, ale daliśmy radę.

Malcolm Reyes mruknął coś w odpowiedzi pod nosem, kończąc wgrywać do OS-u swojej konsolety oprogramowanie do pracy zdalnej i przygotowując się do zaleconego przez kapitan przejścia na pokład Aardvarka. W przeciwieństwie do samej platformy, na statku już pracowały ponownie włączone generatory punktowego ciążenia, a system filtracji powietrza wewnątrz statku wzbogacał tlenową mieszankę o gazowe stymulatory neutralne zwiększające efektywność ludzkich procesów myślowych.

- Aktywacja klucza mogłaby dziesięciokrotnie przyśpieszyć procesy kontrolne - oznajmił młody programista zerkając na Bibi z ukosa z wyrazem ponaglenia na twarzy - Nie mam dostępu do połowy menu, nie mogę wgrać potrzebnych skryptów.

- Spokojnie, młody narwańcu - powiedziała uspokajającym głosem Blake - W głębokiej przestrzeni pośpiech wskazany jest jedynie podczas wymiany baterii w wibratorze, resztę robi się na spokojnie, mój mały. Co ze szczelnością pokrycia tego poziomu?

- Żadnych niepokojących odczytów - powiedziała kończąca przekazanie konsolety Sadriemu Viruna - Ale całkowitą pewność będziemy mieli dopiero wówczas, kiedy zaczniemy tłoczenie powietrza. Nie da się w stu procentach potwierdzić hermetyczności inaczej niż empirycznie.

- A co z zejściami na niższe piętra? Mamy całkowitą pewność, że żaden szczur się tam nie przedostał?

- Od góry wszystko jest szczelnie pozamykane i zabezpieczone kodami, nic nie wskazuje na ich penetrację - w radiu odezwał się śledzący konwersację z poziomu hangaru major Patterson - Nie możemy wykluczyć, że ktoś zszedł na samą powierzchnię asteroidy i stamtąd przedostał się w jakiś sposób dolnymi szybami serwisowymi do środka, ale tego labiryntu nie da się sprawdzić na już bez aktywacji całego systemu monitoringu. Zajmę się tym natychmiast po uruchomienia klucza Lothraina.

Bibi skinęła odruchowo głową, chociaż przebywający kilka pomieszczeń dalej Judd nie mógł tego gestu zobaczyć.

- Viruna, Malcolm, kończcie wreszcie i zwijajcie się na Oblubieńca, macie cztery godziny odpoczynku, tylko najpierw zgłosicie się do doktor Rezi, standardowy check. Ja i Sadri zajmiemy się oględzinami kadłuba Aardvarka, diagnostyka, materiały i części zapasowe, plan reperacji. Potem odpalimy robotykę serwisową. Gaus, co u was?

- Komandor właśnie się zjawił - w radiu rozległ się dla odmiany głos doktora Mardauka - Obiekty są już wystarczająco zmiękczone termicznie, zaraz zaczniemy zadawać pytania.

- Róbcie co trzeba tak długo jak nie będzie to wymagało lobotomii albo wiwisekcji - mruknęła tonem przestrogi Blake, odbijając się nogami od krawędzi konsolety Olejetti i płynąc w stanie nieważkości ku drzwiom centrum kontroli.



Tymczasowe cele na Aardvarku, 11-08-908, 16:36

Temperatura w kajucie spadła do wyjątkowo mało komfortowych czterech stopni i przypięty do medycznego łóżka mężczyzna szczękał zębami jak szalony, co rusz bezskutecznie napinając pasy w próbie rozruszania odrętwiałych kończyn. Blada skóra i sine wargi dowodziły jawnie tego jak dalece więzień był wyziębiony, co doktor Mardauk Gaus przyjął z nieukrywanym zadowoleniem.

Posykujący i warczący serwomechanizmami swojego egzoszkieletu naukowiec wszedł do kabiny jako drugi, przodem przepuszczając wciąż ubranego w owadzi bojowy skafander komandora ver Skelara. Widząc obu intruzów więzień zdrętwiał do końca, poruszając jedynie desperacko oczami i wypuszczając z ust małe obłoczki pary.

- Basura - hrabia spojrzał poprzez wizjery hełmu na naszywkę znaczącą ciśnięty w kąt kombinezon więźnia - Skup się, mamy coś do omówienia.

Centrum kontroli lotów, 11-08-908

Maxim zniknął w śluzie Aardvarka i przez chwilę została sama w pustce. No może niezupełnie w pustce, bo przestrzeń była ograniczona, zamknięta wokół rdzenia konstrukcji i wypełniały ją maszyny naprawcze, diagnostyczne, oraz niezbędny interface. Tak, że Blake nie była w pustce, a jedynie w nieważkości. Oddzielona od śmierci próżniowym kombinezonem, znów poczuła się nurkującą w oceanie dziewczynką, tyle, że bez niewinności i radości, za to niepewna, wystraszona, ciekawa. Ciekawa co się zdarzy, wystarczy wytężyć umysł, by wybiec chwilę w przyszłość, w chwilę kiedy połączyła twarzosłony z Hadrianem i właśnie nadpłynął Judd.

Chciała nie chciała, poleciała

- Patterson, proszę zaczekać - zaczepiła trepa - Odciągnęła na bok, takie konwenanse, a przecież wszystko i tak przez łącza. - Czy jest coś o czym chciałby pan zaraportować? Jakieś spostrzeżenie, uchybienie? To może być odpowiednia chwila.
- A pani? - wymijająco trep
- Zjebałam pierwsze koordynaty, mamy małe opóźnienie.
- Nalegam - odbiła - Jestem pewna, że powinien pan się ze mną czymś podzielić.
- ...

Spróbowała się wycofać, ale tylko przeniosła umysł w czasie. Do opowieści w tęczowej szkółce. Znów na Atolu. W strachu, przed odkryciem, by nie spuścili jej do głębi z kotwicą.

Nabrała zbyt duży haust powietrza i systemy podtrzymania życia zawyły, dołączył się Nanatar - Bibi wpadasz w panikę - Jaką jebaną panikę, gdyby ta tępa maszyna mogła zrozumieć przez co przechodzi, przemknęło jej przez myśl. Kombinezon wyrównał nosicielkę. Podał odpowiednie mieszanki. Wróciła, ale wizja kotwicy pozostała. Byle nie zakotwiczyć, tak ją to traumatyzowało przez całe dotychczasowe życie, że nie potrafiła się przywiązać. Pokochać.
- Bibi, co jest? Hadrian już był przy niej.
- W porządku, coś sprawdzałam. - zreflektowała się - dzięki.
- przesłała emotę

Tymczasem cztery godziny.

Cztery godziny, mogą zdawać się wiecznością w oczekiwaniu nieuniknionego końca, jak w przypadku śledzików, mogą być też ulotną chwilą w ramionach kochanka, dla Bibi były owej chwili czasem koniecznym i ledwo wystarczającym, by przygotować się do wczytania klucza. To egoistyczne się zalazło jej za myśl, trochę się zawstydziła odprowadzając wzrokiem Malcolma i Virunę. Szczęściem skryta w kompozytowym pancerzu, ukryta pod maską profesjonalnej pewności, nie do przejrzenia (Czy słusznie?). Przybycie Sadriego pobudziło do działania, przesłała mu dane przez intranet. Sparowała osłony twarzowe.

Ledwo zabrali się razem do pracy, a na łączu odezwał się digitalny Mardauk i ver Skelar, włączyła małe okno z podglądem. Miała zamiar się wtrącić, ale prędko zrozumiała zamiar Maxima i zachowała nieco powściągliwości. Już odbiła się za Sandrim , ale wyhamowała na ramieniu robota serwisowego poinstruowana przez czujniki skorupy o powrocie z patrolu Pattersona.

- Patterson, proszę zaczekać - zaczepiła trepa - Czy jest coś o czym chciałby pan zaraportować? Jakieś spostrzeżenie, uchybienie? To może być odpowiednia chwila. - napierała
- A pani? - wymijająco Judd
- Koordynaty... popełniłam błąd, mamy małe opóźnienie. - było, nie było, musiało się zdarzyć - Jestem pewna, że powinien pan się ze mną czymś podzielić. - chwyciła go za ramię.
- ...

***

Niedoczyszczona, zmięta prekognicją, rozdrażniona. Tym bardziej dokładniej przystąpiła do diagnostyki, z pasją, ze złością: Naprzeciw. Przeorała kolegę przy prowizorycznych naprawach, szramy w poszyciu wypełniła żywicą z algów. Miała taką nerwicę, że nie lubiła, by kształt poszycia miał bruzdy, jakby to miało w próżni znaczenie.
Obrzeża silników wysmarowali technicznymi łojami, Oblubieniec Fortuny był jak nowy, a przez radiofon powtarzały się jak mantra pytania Maxima. Bibionne nie dawała wytchnienia Sandriemu, zarządziła przejęcie broni ze zniszczonej jednostki. Tępy, choć uważny Nanatar nieustannie obserwował otoczenie.

- Śmierdziuchy moje do roboty. Judd potrzebujemy twojej pomocy w małym hangarze. Odpocząłeś to wracaj. Piłujemy tę rakietnicę. Panowie śledczy, streszczajcie się z tymi śledziami.

Tak szybko, szybko odnalazła się Bibi w nieważkości w warunkach stresowych. Tak napędzała, napędzana adrenaliną i tym co zaaplikował jej kombinezon. Nurkowała.

Pokład Aardvarka, 11-08-908

Obydwaj mężczyźni byli śmiertelnie przerażeni, chociaż bynajmniej nie złamani. Obserwujący ich przez wizjery hełmu komandor wiedział, że gdyby mieli taką sposobność, natychmiast wykorzystali by każdą sposobność, aby wbić mu nóż w serce, desperacko szukając jakiejkolwiek drogi ucieczki. Byli niczym szczury, skulone w kącie, ale nadal gotowe do stoczenia walki na śmierć i życie.

- Czujniki rejestrują poprawność waszych procesów mózgowych, więc możemy przystąpić do oficjalnego przesłuchania - powiedział hrabia. Ukryci przed wzrokiem obu mężczyzn, doktor Mardauk i kapitan Blake słuchali słów ver Skelara z poziomu mostka i hangaru, śledząc poczynania komandora poprzez czujniki jego hełmu.

- Podajcie wasze imiona i nazwiska, daty i miejsca urodzenia, pochodzenie, stopień i funkcję w załodze.

Obaj więźniowie milczeli jak zaklęci, świdrując swojego prześladowcę wzrokiem i nie przejawiając żadnej chęci do udzielenia odpowiedzi na powtórzone dwukrotnie pytanie.

- Odnotowałem brak współpracy przy próbie identyfikacji - oznajmił komandor - Ciążą na was poważne zarzuty. Piractwo, sabotaż, próba uzbrojonego przejęcia mienia należącego do Lothrain Free Company i Maasu. To przestępstwa pierwszej kategorii, zagrożone karą śmiercią bądź dożywotniego zesłania do kolonii karnej. Biorąc pod uwagę zaistniałe okoliczności, jestem skłonny przyjąć, że czeka was wyrok śmierci przez wyrzucenie za śluzę.

Obaj więźniowie wciąż milczeli, przeszywając komandora spojrzeniami zwężonych oczu. Lęk promieniował wręcz namacalnie z obu ludzkich ciał, toteż hrabia sięgnął po argument mogący złamać opór jeńców.

- Istnieje pewna okoliczność mogąca złagodzić konsekwencje, wolno mi mianowicie przyznać jednemu z was status świadka koronnego. Tylko jednemu z was i nie tylko was dwóch, mam na myśli całą grupę. Kto pójdzie na współpracę, może liczyć na daleko idące złagodzenie wyroku. Radzę poważnie potraktować tę propozycję.

Więźniowie zagryzli do krwi sine wargi, wymienili ze sobą spojrzenia, których znaczenia komandor nie zdołał rozszyfrować.

- Są wyjątkowo zdeterminowani - w słuchawce hrabiego rozległ się słyszalny tylko dla niego i Bibi głos Gausa - Będzie trzeba zwiększyć presję.

- Moja oferta jest ograniczona czasowo - komandor pochylił się nad więźniami uderzając palcami jednej dłoni w swoje udo, ruchem doskonale zaplanowanym i wcześniej przećwiczonym - Jestem pewien, że jest wśród waszych towarzyszy ktoś, kto chętnie z niej skorzysta. Marnujecie mój czas.

- Kim jesteście? - odezwał się jeden z mężczyzn, krępy i ogolony na łyso człowiek o skórze naznaczonej starymi bliznami po chemicznych oparzeniach - Nie jesteście z marynarki ani z Maasu. Prywatna firma? Najemnicy? Jeśli chcesz się czegoś dowiedzieć, pójdźmy na układ. My dwaj opuszczamy tę platformę, z resztą możecie zrobić, co chcecie.

Pokład Aardvarka, 11-08-908

Po czterech godzinach starannie poprowadzonych przesłuchań monitorująca zdalnie ich przebieg Bibione Blake zaczęła układać sobie w myślach kompletne rozwiązanie dramatycznej zagadki.

Kapitan Carl Wildstein nie mógł przewidzieć, że zaplanowany na połowę drugiego cyklu start z oceanicznego kosmoportu Daiharo zaprowadzi jego frachtowiec z Deftero aż do Pasa Schaffera. Subatai Khan, dwustutonowy Perrier dostosowany do przewozu liofilizowanej żywności i należący do gondwańskiego syndykatu handlowego Mansaur Prime, operował wyłącznie na liniach zaopatrzeniowych łączących Deftero i Gondwanę, latając tam i z powrotem od kilku lat. Ani razu wcześniej nie odwiedził Pasa Schaffera i teoretycznie nie powinien się był tam znaleźć.

Monotonne i nużące rejsy transportowe nie niosły ze sobą wysokich zarobków, toteż kapitan Wildstein nie zastanawiał się zbyt długo, kiedy w jednym z barów kosmoportu otrzymał propozycję przewiezienia na Gondwanę ośmiu specjalistów od agroinfrastruktury zwolnionych przez spółkę Saeco po zakończeniu ich krótkoterminowego projektu. Kapitan Wildstein nie wzbraniał się przed dorabianiem na boku do mało imponującej korporacyjnej pensji, toteż ośmiu pasażerów bez trudu weszło na pokład Perriera korzystając z terminala dla członków załóg.

Gdyby Wildstein wiedział, co stanie się niedługo później, nigdy nie przyjąłby dyskretnego przelewu i nie wyrobił swoim niezarejestrowanym pasażerom fikcyjnych przepustek do kosmoportu. Świadomość popełnionego błędu dotarła do niego na sekundę przed tym jak jeden z klientów zastrzelił siedzącego na mostku kapitana z przystawionej do jego głowy wytłumionej broni. Reszta załogi Khana podzieliła los swojego nadto chciwego i zarazem lekkomyślnego dowódcy w tym samym momencie, a miało to miejsce siedem godzin po starcie z Daiharo.

Wtedy to zbiegli z Deftero członkowie przestępczego syndykatu przejęli całkowitą kontrolę nad Perrierem wyznaczając mu zupełnie nową rolę w historii jednostki. Przez następne sześć cykli frachtowiec grasował w głębokiej przestrzeni atakując z podstępu inne statki handlowe i grabiąc ich ładownie po uprzednich egzekucjach załogantów. Nieuniknioną konsekwencją ich poczynań była zaciskająca się pętla wojskowych i policyjnych patroli, która koniec końców zapędziła nową załogę Khana w mało uczęszczane rejony sektora Mhayer. Całkowity przypadek sprawił, że piraci natrafili na opuszczoną platformę Maasu, lecz ich oczekiwania okazały się rozczarowaniem. Zyskali tymczasową kryjówkę bez zapasów żywności i wody, z ograniczonym dostępem do tlenu i funkcji warsztatowych. Udało im się przełamać część elektronicznych blokad najwyższego poziomu, ale nie tych strzegących dostępu do magazynów i kompleksu mieszkalnego poniżej. Wycieńczeni, chorzy i zdesperowani, uznali Oblubieńca za swoją jedyną szansę na przeżycie, więc kiedy po wstępnym skanowaniu platformy Bibi postanowiła dokonać oblotu asteroidy, mężczyźni uznali, że Aardvark zamierza całkowicie się oddalić.

Nie czekając na dwóch towarzyszy, piraci opuścili platformę na pokładzie Perriera zamierzając w akcie skrajnej desperacji dokonać abordażu Oblubieńca Fortuny.

Odseparowani od siebie nawzajem i walczący o rzekomy status świadka koronnego, więźniowie w oczywisty sposób pomniejszali skalę swoich własnych zbrodni przypisując akty piractwa, morderstwa i grabież pozostałym członkom grupy, niemniej kapitan Blake zaczynała odnosić wrażenie, że widzi już wszystkie elementy złamanej przez doktora Gausa i hrabiego ver Skelara łamigłówki.

Zbiegowie z Deftero trafili na platformę przez zupełny przypadek, ścigani przez służby bezpieczeństwa, ciągnący na resztkach zapasów i desperacko szukający drogi ucieczki z matni.

Żaden z nich nie podejrzewał, że pozornie zwyczajna załoga Aardvarka nieoczekiwanie okaże się spektakularnie twardym orzechem do zgryzienia.

Świętej pamięci kapitan Carl Wildstein z pewnością doceniłby ten sardoniczny chichot przeznaczenia.

Centrum kontroli lotów, 11-08-908

Wyciskająca z dużych tub żywicę alkowoą Bibionne formowała ją starannie laserem frezowym, tak by powierzchnia do złudzenia przypominała oryginał, z początku przysłuchiwała się sytuacji na statku z obojętnością, mając już wyrobione zdanie. Wyrobione zdanie się skrystalizowało i utrwaliło, kiedy usłyszała pierwsze zwrotki historii. Mniej emotek zaczęła przesyłać do Sandriego, więcej mu pracy zostawiać, uważnie się wsłuchała w słowa piratów, przetykane nie znającymi sprzeciwu zdaniami Maxima.

Znała Wildsteina, kilka razy przewoził cargo dla rodziców. Dobry człowiek i uczciwy przemytnik. Śmierć jaką mu zadano była i przedwczesna, i haniebna dla zabójców. Podgrzało pilot krew. Doczekała wszakże końca zeznań nad wyraz cierpliwie, ukończywszy lifting własnej jednostki. Co do Perierra, wyznaczyła tylko zakres zadań i zaprogramowała maszyny. Romans z Hadrim porzuciła jak rozjuszona czymś nowym trzpiotka, udała się na pokład Oblubieńca.

Wmaszerowała do osamotnionego chwilowo jednego z więźniów ubrana tylko w bieliznę i skorupkę.

Córka bogów kosmosu: gibka, skupiona i blada. Nowy gatunek: Homo Traveler.
- To ty zlikwidowałeś tego świniaka Wildsteina? Zawsze był ciut naiwny. Szukam spryciuli, takiego węża co się umie zakraść. Może to ty? ..ale chyba nie, bo ci języka w gębie zabrakło. Z Deftero ktoś za wami wyruszył, z ramienia Horusów, mówiłeś kto, czy zapomniałeś?

***

Dołączyła wreszcie do ver Skelara, wciąż w pół negliżu mimo 15 stopni, które zaordynowała. Zimny chów.

- Powinniśmy wysłać sygnał do Lothariana i sprawdzić, czy nie są poszukiwani. - zaczął rzeczowo Maxim.
- Zgadzam się. Poszukiwani są na pewno, ważne przez kogo. Trzeba sprawdzić łowców zarejestrowanych jako ścigających to zlecenie. Tylko dyskretnie, żeby sami się nie zorientowali, bo się zlecą. - w prywatne łącze - Twoja działka Gaus.
- Pani kapitan mam pewne zastrzeżenia do logiki opowieści, którą usłyszeliśmy. Brakuje wciąż zbyt wielu zmiennych.
- Zgadza się Grubasku - puściła tymczasem oko do Maxima - Wszystko po kolei. Wiadomość do Haro jak najprędzej, zapewne zasugeruje utylizację jako element zbędny i niebezpiecznie ryzykowny, z czym osobiście się zgadzam. - zawiesiła, żeby jej ostatnie słowa były dobrze zrozumiane. - Wiem do czego zdolni są tacy ludzie jak oni. A jeśli dziwicie się, że nie chcieli wracać na Deftero i woleli zginąć, to nie znacie tamtejszych wyroków. Powolne pożeranie przez rozgwiazdy i ślimaki to tylko początek. Jak myślicie jak szybko pożera człowieka leżącego w płytkiej sadzawce sto Ultrydzkich Gastropoda?

Już we wspólny komunikator. Głosem matki i kochanki.

- Tu kapitan Bibionne Blake. Odprawa za kwadrans. Mostek.