W klubie o tej porze było niewiele osób, przed dwudziestą w Sin(d)Badzie przesiadywali jedynie pojedynczy klienci. Dopiero późniejszym wieczorem stary kościółek zapełniał się i przez niewielką ilość miejsca zdawał się pękać w szwach. Prócz motocyklistów “Czerwonej Pięści”, przesiadujących tu notorycznie w sali bilardowej i traktujących klubik jako swój, najczęściej bywali tu lokalsi, ale Lex robił wszystko aby rozszerzyć grono klientów.
Pub potrzebował, jak mawiał, “świeżej krwi”.

Trochę pomogła tu Taj rozsławiając o miejsce wśród studentów mieszakających w jej akademiku kilka przystanków stąd. Trochę działało częste bywanie Dejana Damjanović’a, członka niszowego rockbandu. Zdecydowanie najwięcej różnorodność klienteli wynikała jednak z działań Mileny, “Fretki”, managerki Sin(d)Bada. W efekcie klub może nie był miejską atrakcją, ani nie miał warunków by zostać słynną mekką belgradzkich imprezowiczów, ale nie brak tu było gości z zewnątrz.
Lex starał się pijać głównie z takich, ale nie wybrzydzał jak wystawiał mu się na ząb ktoś ze stałych bywalców.

W dolnej sali z barem, przy jednym ze stolików, siedziało dwóch chłopaków rozmawiających cicho, sączących Jelena w kuflach i ciekawie zerkających ku sali bilardowej. Tacy wręcz rozczulali… “Jestem twardziel, bo poszedłem na piwo do knajpy motocyklowego gangu”. Lex pokręcił głową przechodząc przez otwartą boczną salkę z dwoma stołami i niewielkim podestem wykorzystywanym dla grania na żywo. Minął boczne drzwi na zewnątrz i stanął przy barze, gdzie za kontuarem stał młody, chudy rudzielec z nudów czytający gazetę, a dokładniej dział sportowy.
- Hej Lex - odezwał się gdy zauważył zbliżającego się wampira. - Partizan zremisował. Frajerzy mają już dziewięć punktów straty. - Wyszczerzył się jak na fana Crvenej Zvezdy przystało.
- Jebie mnie to - mruknął nieumarły podnosząc kawałek blatu by wejść za bar. Mimo to odruchowo uciekł wzrokiem ku proporczykowi Feyenoordu zawieszonemu na honorowym miejscu między półkami z whiskey i wódką. Tu za barem dominował klub z Rotterdamu.
Rudzielec wzruszył ramionami spoglądając jak Lex odkłada kij bejsbolowy w widocznym miejscu i złożył gazetę.

- Będę potrzebny dziś? - spytał opierając się o kontuar.
- Tak Młody - wampir odpowiedział nie patrząc na chłopaka. - Nikola ma dziś wolne, nie dawałem mu znać, że może być potrzebny - rzekł o drugim barmanie pracującym gdy Lex miał coś do załatwienia na mieście - a ja będę miał dziś pewnie potrzebę posiedzenia trochę na górze. - Kiwnął głową ku piętru, gdzie mieścił się niewielki parkiet do tańczenia i trzy VIP-roomy, w tym jeden zajęty zawsze dla niego, Lwa i Adama.
- Okey - “Młody”, faktycznie nazywający się Luka Brdić, nie wydawał się mieć z tym problemów. Pracował jako pomoc przy barze i w kuchni, wciągnięty w to przez siostrę bliźniaczkę, która zaczepiła się tu jako szatniarka. Dla obojga każdy zarobiony tu dinar był na wagę złota.

- Młody daj dwa Jeleny - odezwał się podchodząc Timur, jeden z bikerów odziany w czarną skórzaną kamizelkę z logiem czerwonej pięści na plecach, z racji sporego brzuszyska nie dopinał jej nigdy. Nie dawało rady. Ogolona na łyso czaszka pokryta tribalami kontrastowała z wielkimi wąsiskami, a tanie imitacje przeciwsłonecznych Ray-Banów sprawiały trochę festyniarskie wrażenie.
- Słuchaj Timur… - Lex pochylił się lekko przez bar gdy Luka zaczął nalewać piwo. - Podzwoń po chłopakach, niech was dziś tu będzie trochę więcej. Zamykam dla was ogródek, ale i na parkingu. Niech ktoś się też kręci w okolicy i kto może niech weźmie ze sobą klamkę.
- No dobra, spoko luz - zgodził się mężczyzna. - Trochę mogą smerfy się przyjebywać bo szukają tego pojeba i ich tu teraz sporo się buja, ale chuj.
- Pojeba? - Wampir ni to powtórzył ni to spytał lekko zamyślony.
- No - kiwnął głową Timur. - To co w telewizji mówią, “wampir”, zboczeniec czy coś.
- Ach… - Lex kiwnął głową w sposób mogący być odczytanym jako “chyba coś tam słyszałem”, choć bez przekonania. - Tym lepiej. Mówcie policji, że taka mobilizacja to właśnie przez niego. Tylko Timur… to wszystko raczej na wszelki wypadek. Żadnych burd dzisiaj czy schlewania się.
- No mecz był… Znaczy, no dobra jasne.
Holender tylko kiwnął głową, a “Młody” podsunął piwa bikerowi. Łysy wąsacz wziął pełne szklanki i zwrócił się na powrót ku sali bilardowej, odprowadzany spojrzeniami przez dwóch młodych ‘śmiałków’ siedzących przy stoliku.

- No dobra, ja już jestem - wampir odezwał się do chudzielca i przerzucił sobie białą szmatkę przez bark. - Masz misję “Młody”. Idź do managerki i przekonaj ją jakoś by zgodziła się zamknąć na dziś ogródek piwny dla chłopaków - dodał uśmiechając się lekko.
Dla wszystkich poza samą “Fretką” oraz Lwem i Adamem, właścicielem był tu niejaki Jovan Jevtić, który po wygraniu sporego szmalu na loterii wyjechał na stałe do Bangkoku. Lex był tu oficjalnie tylko barmanem zarówno dla Luki, jak i dla innych pracowników. Inna sprawa, że przez to nikt tu nie traktował wampira jako kogoś godnego wydawania jakichkolwiek poleceń.
- Bądź kreatywny. Jak się zgodzi to odpalę ci 20% dzisiejszych napiwków.
- Bez ogródka to te dwadzieścia procent to trochę bieda… - kombinował “Młody”.
- A z ogródkiem zero procent. - Lex rozłożył ręce. - Czysta matematyka… - dodał gdy nagle rozdzwoniła się komórka, całkiem rozpoznawalną muzyczką.
Wampir odebrał i chwilę słuchał.

- Dziennikarka… - powtórzył za Adamem. - Tego nam kurwa brakowało. Zajmiemy się nią.

Lex schował telefon i wobec chwilowego braku klientów sięgnął po pozostawioną przez Lukę gazetę.

Z opla wyszedł nie tylko ścigany przez Adama dres, ale i kierowca oraz jeszcze jeden wielbiciel sportowego stroju. Ten ostatni trzymał w dłoni pałkę obwiniętą w jakiś materiał.
- Problem? - rzucił pytanie w stronę wampira.

Na czwartej stronie lokalnej gazety Lex wyczytał nius o "kolejnej ofierze" mordercy z Belgradu. Młoda kobieta, została znaleziona przez sąsiadów na tyłach jednej z kamienic w Zemun, czyli niedaleko Sin'd'Bada.

- Krwawą Mery. - Z lektóry wyrwał wampira głos klinenta. Mężczyzna, po trzydziestce, szczupły, w skórzanej kórtce, czekał aż Lex zwróci na niego uwagę.

Nienatarczywe spoglądanie na zamawiającego oraz natychmiastowe sięgnięcie po wódkę, sok pomidorowy i shaker, świadczyły o pełnym zorientowaniu Lexa na klienta. Nie było tu śladu gburowatej pozy rezerwy obecnej wśród niektórych barmanów względem osób nie będących stałymi bywalcami, co nieraz można było zauważyć w niektórych pubach. “Jasne, siadaj, już robię. Wszak jestem tu dla ciebie” wynikało wprost z zachowania i mowy ciała wampira. Jednocześnie niespieszne i naznaczone leniwą rutyną ruchy, oraz brak chęci skrócenia kontaktu na samym wstępie poprzez choćby i niezobowiązujące zagadnięcie, sprzyjały utrzymaniu dystansu. Pomagały utrzymać ślady respektu.
Lex długo już pracował za barem.

Mieszając wódkę z sokiem pomidorowym w shakerze, przysunął sobie pozostałe składniki.
Mężczyzna wyglądał na zadowolonego, przyglądając się procesowi tworzenia koktajlu.
- Ee no widzę, normalnie bez mrugnięcia okiem - pochwalił.
- Mary to nic skomplikowanego. - Lex wycisnął trochę cytryny i dodał resztę aby za chwilę znowu zacząć mieszać w shakerze. - Jest dobra raczej na kaca, nie na starter.
Mężczyzna wzruszył ramionami, rozpiął kurtkę i wyciągnął paczkę papierosów z wewnętrznej kieszeni.
- Mruganie też nie jest skomplikowane - wymamrotał trzymając peta w ustach i szukając czegoś w tylnej kieszeni, najprawdopodobniej zapalniczki.

Faktycznie, nie było. Wystarczyło pamiętać aby robić to od czasu do czasu gdy nie żyjące już ciało nie robiło tego odruchowo. Lex nie skomentował sięgając w bok po popielniczkę. Postawił ją przed gościem razem z paczką zapałek z logiem baru.
Mężczyzna kiwnął z wdzięcznością i sięgnął po zapałki. Uniósł paczkę jednak zatrzymał się w pół drogi.
- W sumie, nie powinienem, można od tego umrzeć. - Uśmiechnął się i odłożył zapałki, po czym wsadził nieodpalonego papierosa do popielniczki.
- No one lives forever - odparł wampir sentencjonalnie i przelał zawartość shakera do wysokiej szklanki. - Czterysta za Marysię - dodał.

Mężczyzna wyciągnął z tylnej kieszeni portfel po czym wręczył Leksowi kilka banknotów. Na jednym z nich, widniał napis “wzór” i zaraz wyłuskany przez nieumarłego z pośród pozostałych wylądował na kontuarze przed klientem.
- Jeszcze ten mi wymień i styknie.
Mężczyzna uśmiechnął się, po prawdzie cały czas trzymał jeszcze portfel w dłoniach.
- Słusznie, o interes trzeba dbać. O to co dzieje się w jego okolicy też. - To powiedziawszy położył na ladzie inny banknot, na którym tym razem nic nie było napisane.
- Mi wystarczy dbanie o to co za barem - Lex odparł leniwie jedynie pobieżnie i pro forma sprawdzając, czy dowcipniś nie przygotował mu innych niespodzianek. Tak niskich nominałów fałszować nie było sensu. - Interes to sprawa managera, a spokój w okolicy naszej dzielnej policji.
Mężczyzna wreszcie wziął do ręki drinka.
- Ale mi nie wystarcza - mówiąc to przestał się uśmiechać - musicie się lepiej postarać. - Facet rozejrzał się po barze opierając łokieć o ladę.
- Musimy? - Lex próbował jeszcze grać niezorientowanie względem tego z kim rozmawia. Pewności może i wciąż nie miał, ale ostatnie słowa gościa baru, oraz ich wymowa, wraz z rewelacjami jakie przekazał wcześniej Adam zaczęły nieprzyjemnie się zazębiać.

Mężczyzna pokiwał głową wciąż patrząc na salę. Leniwie sięgnął po gazetę którą wcześniej przeglądał Lex.
- Nie trzeba takich, smutnych historii - mówił między przekładaniem kolejnych stron. - Biznes trzeba robić dyskretnie, nie zwracać na siebie uwagi. Takie rzeczy… - palec mężczyzny zatrzymał się na artykule o morderstwie - to ma się skończyć w ciągu tygodnia.
- Nie do końca rozumiem. - Lex zaczął myć shaker w zlewie pod blatem. - To tak jakby na dzikim zachodzie, w miasteczku jakiś wariat mordował ludzi i jednego akurat zaszlachtował na tyłach Saloonu. Do tegoż Saloonu przychodzi wstrząśnięty obywatel, albo dajmy na to szeryf i każe barmanowi skończyć z mordami. - Wampir odstawił shaker i wyciągnął komórkę klikając po wyświetlaczu. - Możliwe są dwie opcje, albo barman z saloonu jest podejrzany, albo...

- …albo też ktoś chce zwalić na biednego barmana rozwiązanie ogólnomiasteczkowego problemu - dokończył chowając smartfona.
Mężczyzna uśmiechnął się.
- Lubie westerny, tyle tam zawsze słonecznych widoczków. Wszystko wygląda tak prosto. Zbir jest zbirem, indianin indianinem, a barman tylko barmanem, nawet nikt do niego nie strzela. - Mężczyzna przejechał palcem po brzegu swojego szkła. - W biały dzień to się zawsze tak ładnie układa. Może dlatego nie kręcą westernów nocami?
- Aye, noce są od noir - Lex brnął w tematy filmowe. - Mam z westernami inny problem. Poker w sali głównej, nieodłączny dla tego gatunku. Zwykle takowy kończy się mordobiciem albo strzelaniną… Nie to co brydż. Gra dżentelmenów. Taki barman wiedząc co może wyniknąć z pokera, zaproponowałby takowemu obywatelowi, bądź szeryfowi, żeby poczekał na zapleczu, a on załatwi aby było czterech do brydża, gdzie sie na spokojnie o tym pogada. W słonecznych, pokerowych, jankeskich westernach na to miejsca nie ma. - Nieumarły bezradnie rozłożył ręce. - Dlatego wolę noir, tam coś takiego to i owszem. Więcej w tym sensu.

Mężczyzna wzniósł szkło do toastu, po czym znów odstawił na blat.
- Lubię brydża.
- Schodami w wieżyczce na górę - Lex rzekł ciszej machając lekko ręką, aby zwrócić uwagę jednego z ochroniarzy zatrudnionych przez Adama, który akurat pilnował wejścia do ich prywatnego VIP-room. Lekkim ruchem głowy wskazał klienta i drzwi pointując to kciukiem w górę. - Reszta mam nadzieję zaraz dotrze. - Zgrabnym ruchem zgarnął szklankę z krwawą mary, wylewając ją do zlewu i na powrót odstawiając na blat. Jakby gość zostawiał pustą szklankę.
Mężczyzna wstał od blatu i ruszył ale w stronę kibla. Jednak po trzech minutach wyszedł z toalety i ruszył we wczesniej wskazanym kierunku.

Jestem w klubie, zaraz będę na górze.

- To on! - odkrywczo poinformował towarzyszy dres pomówiony właśnie przez Adama o sodomiczne myśli. Na te słowa dres z pałką sięgnął do kieszeni, wydobył z niej zapalniczkę, którą natychmiast podpalił materiał, który owijał broń, czy raczej pochodnię. Pierwszy dres szybko zaopatrzył się w podobną, którą zabrał z siedzenia w samochodzie i natychmiast ją podpalił. Dwóch mężczyzm ruszyło w stronę Adama, kerowca zaś wyszedł z samochodu i podbiegł do bagażnika.

Adam

Adam chce doskoczyć do opla przeskakując dwóch dorosłych mężczyzn trzymających w rękach pochodnie…
Podręcznik sugeruje trudność Moderate przy walking a tightrope. Oznacza to, że Adam potrzebuje trzech sukcesów: trzech rzutów równych lub wyższych sześć.
Za te pochodnie i ogień, którego wąpierze się boją, podwyższam trudność o jeszcze jeden sukces, czyli w sumie Adam potrzebuje czterech.
Pula Adama to 4 ze strength + 2 z athletic + 2 z potence (dzięki mocy prowess, którą Adam aktywował wcześniej). Mi Raaz ma osiem kości:
Kostnica
6 sukcsów

Uzbrojeni w pochodnie łowcy z opuszczonymi szczękami obserwowali jak Adam przeskakuje nad ich głowami i ląduje za nimi, tuż przy mężczyźnie, który właśnie wyciągnął z bagażnika palnik podłączony do małej butli z gazem. Na szczęście, dres nie zdążył jeszcze włączyć urządzenia.

Teraz rozpoczyna się walka, wykorzystamy w niej podstawowe zasady, które zakładają znaczne uproszczenie. Jeśli przeciwnicy nie mają z jakiś powodów np elementu zaskoczenia, postacie graczy wykonują swój ruch jako pierwsi.
Adam chce nie tylko ogłuszyć ale i złapać mężczyznę przy bagażniku. Będzie więc contest strength + brawl. Adam ma strength 4 + 2 za prowess + brawl 3 + 1 za speciality grappling. Pula Adama to 10. Mężczyzna to average mortal, ma siłę dwa. Nie jest ciemię bity jeśli chodzi o bójkę więc ma także brawl 2. Tym sposobem jego pula to 4. Korzystam z opcji “take half” w przypadku rzutów npc, dla przyspieszenia rozgrywki toteż zamiast rzucać za mortala 4 kości, po prostu przyznaję mu dwa sukcesy. Teraz wystarczy rzucić przeciw temu 10 kości Adama:
Kostnica
8 sukcesów, trzy pierwsze dla przypomnienia na kościach głodu, bo tyle ma go teraz Adam.
8vs2 - Adam wygrał contest z różnicą 6 sukcesów, tą różnice nazywa się margin. Margin jest równe ilości obrażeń, jakie Adam zadaj swojej ofierze. Mężczyzna ma health 4, wychodzi więc na to, że Adam mężczyznę zabił aż za bardzo Zapewne z powodu bestii, po prostu pacnął faceta na śmierć.
Jeśli Mi Raaz nie chce by mężczyzna umierał, może spróbować użyć willpower by przerzucić do trzech kości czyli np swoje trzy z pięciu nie głodowych sukcesów w nadziei, że będzie ich mniej :
Kostnica
Niestety nie jest, znów trzy sukcesy
Pozostajemy więc przy pierwszej wersji bez strat w willpowerze

Ten facet po prostu ni mógł przerzyć.

Adam chwycił mężczyznę i dosłownie jednym szarpnięciem zerwał go z nóg! zupełnie jakby robił to z zasłoną. Oczywiście w tym przypadku karnisz na pewno poszedłby w drzazgi. Wampir niemal nonszalancko zarzucił sobie mężczyznę na ramie niczym płaszcz. Siła Adama całkowicie straumatyzowała ciało mężczyzny, jeśli wamir nie złamał czy mu jeszcze kręgosłupa, to na pewno przyprawił o co najmniej wstrząs mózgu. Dres się nie ruszał.

Teraz znów mamy contest, dresy mają takie same staty co martwy kolega, atakują pochodniami czyli pula 4 + jeden za pochodnię = 5. Znów biorę “taking half” to się równa w dół czyli każdy z dresów ma po dwa sukcesy. Jednak za tą pochodnie dodam im jeszcze jeden, w sumie są 3.
Adam musi dodge czyli dex + athletic = 5:
Pierwszy unik:
Kostnica - tylko dwa sukcesy i do tego porażki na kościach głodu, mamy bestial failure. Adam mogłby spróbować urzyć willpower by przerzucić jedną porażkę na normalnej kości, potrzebuje tylko jednego więcej sukcesu:
Kostnica - porażka
ale niestety i tak by go nie miał

3v2 - dres wygrał contest z margin 1 czyli zadaje Adamowi jeden poziom aggravated damage od ognia. Do tego z uwagi na bestial failure, Adam musi do końca sceny odgrywać compulsion. Pójdziemy na łatwiznę i będzie to po prostu wada klanowa nosferatu.

Drugi unik:
Kostnica - dwa sukcesy.
3v2 - drugi dres też wygrał contest z margin 1 czyli zadaje Adamowi jeden poziom aggravated damage od ognia.

Wu sumie po pierwszej rundzie Adam dostał dwa poziomy aggravated damage i compulsion

Tego nie można było powiedzieć o jego kumplach. Pierwszy z nich zdzielił Adama płonącą pochodnią prosto w tył głowy. Płomienie natychmiast strawiły kaptur i nieco skóry odsłaniając czaszkę nieumarłego.
- Jebane zombie! Wrzasnął dres najwyraźniej zauważając w blasku pochodni specyfikę urody nosferata.
- Płoń kurwo! - drugi dres pchnął swoją pochodnię niczym sztylet, celując prosto w usta wampira, który odwrócił głowę w stronę mężczyzny starając się uniknąć ciosów. Adam szybko odskoczył, jednak na moment, ogień wdarł się w jego szczękę i niemal zwęglił mu język.

compulsion taki, że dresy widzą jak wyglądasz, a z poparzonymi ustami nawet nie mówisz normalnie tylko jak jakiś potwór