Okrzyk Wasyla skutecznie odwrócił uwagę zwierzoludzi atakujących grupę rybaków-łuczników. Jednocześnie jednak zwrócił ją na siebie - mutanci zmienili kierunek biegu krzycząc zdartymi gardłami. Przystanęli zdezorientowani dopiero, gdy nagle pojawił się przed nimi konno Leonard i wciągnął rannego Drozdowa na grzbiet wierzchowca. Ostatecznie zdali sobie sprawę z porażki, gdy w ich stronę poleciały kolejne strzały. Wtedy zawrócili do wsi. Troje renegatów chaosu o zwierzęcych łbach podążało między zabudowaniami sapiąc ze wściekłości a ich ostrza łaknęły ludzkiej krwi.

Tymczasem Tankred dopadł łódź wiosłową i byłby odpłynął sam, ale na siłę dołączyła do nich dwójka najmitów - Irina i Gustaw.
- Nie patrz się jak cielę, wiejemy!
- Sam widziałeś, nic tu po nas - przekonywała Irina, podczas gdy jej kompan mącił wodę wiosłem.
Na brzegu zaś rozpętała się panika. Wieśniacy widząc swojego sołtysa, jego syna i najodważniejszych mężczyzn uciekających na bagna zwątpiła we własne bezpieczeństwo. Czarę przelali uciekający milicjanci i najemnicy - tłuszcza wylewała się z budynków i zaczęła kłócić się o miejsca w łodziach. Pojedyncze osoby podążyły za sołtysem, mając nadzieję, że ten się opamięta.

Adelmus i Frederick poruszali się jak część wieśniaków na zachód. Na kopiec skierowali się jednak samotnie. Ludzkie krzyki dookoła mąciły im zmysły a pośród nich pojawiało się także wycie zwierzoludzi świadczące o tym, że bitwa nie dobiegła jeszcze końca.
Colonski na swoje pytanie nie uzyskał odpowiedzi aż do czasu, gdy z oświetleniem weszli do wnętrza kopca. Tam, poza przedmiotami, których obecność nie była zaskoczeniem, znaleźli zniszczone narzędzia: łom i łopatę, a także części ekwipunku podróżnego. Wyposażenie grobowe zmarłych wokół dziwnego znaleziska również było zdewastowane. Najdziwniejszy ze wszystkiego był jednak napis sporządzony krwią na płótnie. Głosił on:

Napis do kupy z wygadanym i całkiem żywym truposzem nurkującym w bagnie był w dalszym ciągu zupełnie niezrozumiały. Wymagał dalszego drążenia. Bo niby jak inaczej wyjaśnić co takiego właśnie się wydarzyło, czy stał za tym demon z piekła oraz dlaczego bogowie pozwolili na to wszystko?

Gdy zamyśleni penetratorzy grobowców wrócili do wsi był świt. Krajobraz byłby niemal sielski, gdyby nie wszechobecne zwłoki. Pod Adelmusem nogi aż się ugięły na widok takiej ilości pracy. Do ogrodów Morra musiał odprowadzić pięć dusz mieszkańców rybackiej wioski.Dwie z nich należały do łuczników, którzy posłuchali rozkazów Leonarda i zablokowali dalszy przemarsz zwierzoludzi a następnie zajęli się uspokajaniem paniki. kolejne dwie to rybacy walczący ramię w ramię z najemnikami Drozdowa. Ostatnia duszyczka to rybak, który tak uciekał za sołtysem, że utopił się w bagnie.
Pozostałych zbiegłych z pola bitwy w dalszym ciągu nie było widać - może poza Tankredem, Iriną i Gustawem, których mimo wysiłków coraz dalej znosił na zachód prąd rzeki. Stara hiena choć sapała i wylewała siódme poty przy wiośle nie była w stanie wyprowadzić łódki poza silne pływy. Południowy brzeg nie był chwilowo daleko, góra dobry rzut kamieniem i możliwe było dotarcie doń, gdyby tylko wpadł na pomysł jak tu zacząć szybciej płynąć.

Na lądzie zaś odwieziony bezpiecznie z dala od zagrożeń Wasyl stał pośród wracających do pełni władz umysłowych wieśniaków. Wyglądał jak siedem nieszczęść i mało kto go zagadywał. Razem z nim przystanął Leonard poszukujący w tłumie znachorki, jednak nie był w stanie jej wypatrzyć. Informacje wśród zgromadzonych rozchodziły się półgębkiem, wciąż towarzyszył im strach i niezrozumienie.

Test cech przywódczych
Leonard (34+10=44): 15 udany

Test ryzyka
Tankred (50): 72 nieudany

Tankred spróbował wyczuć moment i gdy tylko stracił równowagę koślawo skoczył z wyprostowanymi rękoma ku zaskoczonemu Gustawowi. Ten, w pierwszej chwili nie poznawszy się na zamiarach starej hieny złapał go i podtrzymał, chroniąc przed upadkiem w ciemną toń. Najemnik nie mógł się jednak dłużej łudzić, gdy dłonie Tankreda powędrowały ku jego szyi.
- Ty pojebie! - wyrwało się napastowanemu z gardła. Gdy po chwili wysiłku wyplątał się z uścisku i z pomocą Iriny związał hienę, niczym boczek do wędzenia, sapał zarówno z braku tchu jak i stresu.
- Mam dość. To na nic. Wracamy do tej wsi - zakomenderował.

We wsi ustąpił tumult. Zgromadzeni wieśniacy ruszyli do rannych i zmarłych bliskich zaraz po tym jak łucznicy pozbawili życia trzech ostatnich zwierzoludzi grasujących po wsi. Między zabudowania zdążyli natomiast powrócić zbiegli z pola bitwy: sołtys z synem, jeden rybak oraz dwaj milicjanci - Chudy Pioter i Rudy Arni.

Wieś i jej mieszkańcy zostali ocaleni przed napastnikami. Ludność jednak zdawała się tego nie zauważać, całą uwagę poświęcając zmarłym oraz bałaganowi, jakiego narobili zwierzoludzie. Pojedyncze osoby deklarowały otwarcie przeprowadzkę do miasta.

Wasyl odnalazł się z Adelmusem i Frederickiem wśród gawiedzi. Dołączył do nich także sołtys i odezwał się do wojownika.
- Nie mam nic na swoją obronę, zostawiłem cię samego. Mam u ciebie dług.
Nie było im dane usłyszeć z czym jeszcze przyszedł rosły władyka, gdyż podeszli do nich Gustaw z Iriną i bezceremonialnie rzucili związanego Tankreda pod nogi Wasyla.
- Ten pies chciał mnie zabić - oświadczył najemnik. - Rzucił się na mnie na łódce i próbował wypchnąć za burtę.
Na te słowa odezwał się sołtys.
- Mogę wydać szybki wyrok w tej sprawie, ale to chyba twój człowiek? Mam się tym zająć? - Zapytał kapitana.

Tymczasem Leonard błądził pomiędzy ludźmi. Bezmyślnie patrząc w dal znosił drobne poszturchiwania. Gdy spojrzał w dół zauważył, że zgubił swoją sakiewkę.

Test zręczności
Tankred (42-10=32): 98 nieudany

Test siły
Tankred (40): 99 nieudany

Test zręczności
Tankred (42): 98 nieudany