Kandydat na przyszłego maga odezwał się.
- No skoro nie chcecie łodzią podpłynąć to zostaje nam frontalny atak. Myślę, że będą się szykować na taką ewentualność widząc nas zbliżających się.- Mówił ze smutkiem.
- Ja nie chcę się rzucać się w oczy więc będę z tyłu was ubezpieczał.- Dodał i popatrzył na kompanów.
Martwił się, że popełniają błąd otwarcie atakując. Ktoś ich przyuważy i w tej mieścinie już raczej nie będą się mogli pokazać.
- Eh. No to ruszajmy. Chce mieć to już za sobą.- Wstał i przygotował się na niewygodną akcję.

Norinowi nie podobał się pomysł na tą akcję. Pomijając jego ogólny brak chęci do przyjęcia tej robotym to wolał to zrobić jakos pocichu i bez zbędnego zabijania. Po co zabijać biednych flisaków? Nawet nie wiedzieli czy to że byli złodziejami jest prawdą.

Widząc najpierw biegnącego Kislewczyka na łódź a potem przyszłego maga, który również chętnie chciał "na szybko i hura" pozbyć się problemu.
Sam wstał i rzekł:
- Poczekaj, poczekaj. Według mnie taki plan to nie plan. To znaczy możemy tak zrobić ale jak podejdziemy takim tłumem to na pewno jeden z drugim zacznie cos podejrzewać. Na Grungiego to nie ma szans powodzenia. Poczekajcie niech pomyślę - rzekł wycierając swoją fajkę a następnie dekilatnie chowając ją do plecaka.

- Pomysł któregoś z Was by podpłynąć to dobry pomysł. Możemy ich zajśc z kilku stron na raz. Proponuję by jeden lub dwóch podpłynęło z tyłu łódki i gdy reszta bedzie mocować się ze strażnikamie na brzegu szybko go uciszyć. Tylko bez zbędnych trupów bo wtedy na pewno nie mamy co się pojawiać w okolicy w pobliżu stróżów prawa.
Możemy tak zrobić że ja ze szlachcicem podejdziemy by trochę pogaworzyć następnie podejdź Ty magu i przy pomocy jakiś magicznych sztuczek uśpij jego czujność. Myślę że Michaił świetnie się nada by uciszyć tego na łodzi. Wybierz sobie kogoś do pomocy, pomoże Ci wejść na tą cholerną łódkę. Jak się zgadzacie to rzeczywiscie możemy już iść - zakończyl krasnolud.

Sandrus nie zastanawiał się to była dobra rola dla niego, szybko wziął cały bagaż. Po drodze sprawdził cięciwę swojego łuku i rozmyślał jak by tu podejść, co by ich nie zauważono.

- Nieco boli mnie to zadanko, ale wyjść z tego inaczej nie zdołamy.
Spojrzał na swojego kompana i mówił dalej.

- Dobrze, że to noc łatwi podchut zrobim. Jak by co spróbuje łupnąć trzymadłem to może pośnie który. Nigdy tego nie robił ale spróbować można.
~Bogowie obyśmy mogli zostawić przy życiu tych kmiotków bo me sumienie gryźć do końca życia będzie. Chciał bym móc tu wrócić gospodarz zacny podziękować by mu się przydało. W dzisiejszych czasach nikt by takich darmozjadów nie trzymał. Trudno niech będzie co ma być.~

Dalszą drogę podążał w milczeniu, z lekkim zdenerwowaniem wiedział, że opryszki szans nie mają ale bał się, że im krzywd zbyt dużo wyrządzi. Raczej nie lubił szkodzić innym ludziom, choć nie ufał im nazbyt.

Sandrusa nie ukrywał swojego uśmiechu po słowach Michała.

- Dobry pomysł na lepszy wpaść bym nie wpadł. Przy okazji można by jaką line znaleźć w przystani do obwiązania w razie postoju. Można by też kamień przytwierdzić do niej i kotwica jak znaszli.

Po pocieszających słowach towarzysz ruszył bardziej ochoczo w stronę przystani.

~Dobrze kompanie dobrałem. Czas nagli nie ma co się zastanawiać dobrze być musi, wykonamy to zadanie to może los nam się odwróci.~
Po dotarciu do przystani i zebraniu czego potrzeba Greenstone zmienił swoje nastawienie i skupił się dokładnie na podejściu do łodzi skrupulatnie rozglądając się tak co by ich nikt nie zauważył. Starając się robić jak najmniej hałasu i nie wzbudzając podejrzeń podpływał w stronę celu.

- Nie bój się o nic Oskarze. Może i plan trudniejszy ale mamy większe zabezpieczenie gdy coś nie wyjdzie. Poza tym wszystko wyłożyłem tutaj prosto jak kowal na imadle. Nie widzę wśród nas kogoś z takimi ubytkami umysłowymi by nie podołał zadaniu.
Dobrze nie ma co przedłużać nasi dwaj "rybacy" juz powinni być na miejscu. Chodźmy przodem - rzekł do szlachcica Nurin biorąc plecak na plecy a wczesniej wyciągając z niego jego prawdziwy skarb.





Młot na którym stworzył swoją pierwszą i jedyną runę. Ostroznie wyjął z plecaka i odwinął ze szmatki w którą zawiniętą była broń. Przyjrzał się czy na pewno jest czysta i lśniąca. Zadowolony przytwierdził sobie go do paska. Nie chcaił go zbytnio używać bo miał nadzieje że obedzie się bez trupów ale czasami nie ma wyjścia. Dlatego wolał go mieć przy pasie a nie w plecaku. Poza tym podczas podróży łódką może gdzieś rzucić plecak w ferworze walki z żywiołem i będzie tego żałował do końca życia.