[Warhammer] Wewnętrzny Wróg - Strona 104

**Kerm** · 09-07-2018, 20:53

Axel zaklął, gdy poczuł, że obłazi go jakieś robactwo.
Ledwo ostatni szkielet legł na ziemi bez ruchu, Axel obrócił się na pięcie i wnet znalazł się w pobliżu wyjścia z jaskini.

- Masz może jakiś cudowny środek na robactwo? - spytał szamana.

Poczekał chwilę na odpowiedź, po czym - nie czekając na efekty przeszukania jaskini - ruszył w stronę rzeki, którą przybyli do tego przeklętego miejsca.
Co prawda ilość wody potrzebnej do kąpieli miał pod ręką, ale włażenie do czarnej wody jakoś mu się nie uśmiechało. Wolał przez jakiś czas cierpieć, niż narażać się na kontakt z wodą, w której przez setkę ponad lat kąpał się przeklęty kawałek przeklętego księżyca.

hen_cerbin · 09-07-2018, 22:39

Wiek monety podobnie jak wybita na niej podobizna nie miała większego znaczenia. Zawartość kruszcu w owej monecie - wręcz przeciwnie.
Choć zbieractwo Lothar zaczął od największego skarbu - w przedmiocie leżącym wśród szczątków rozpoznał bowiem brata bliźniaka (a właściwie sześcioraczka) "klucza" do tajnej komnaty pod wieżą sygnalizacyjną krasnoludów, który miał przy sobie.

Wcześniej Lothar dziwił się Wolfgangowi, który najpierw nalegał na wyprawę by dorwać Etelkę, a gdy tylko zobaczył kilka szczurów chciał wracać, ale teraz też nie czuł potrzeby pozostania tu dłużej - kto wie jakie skarby znajdą gdy użyją kluczy! Ale dla spokoju ducha zapytał:
- A co z Etelką? Nie szukamy jej?

Hakon · 10-07-2018, 10:26

Wolfgang przestępował z nogi na nogę gdy kompani sprawdzali jaskinię, lecz gdy w ręku Lothara znalazł się jeden z kluczy do laboratorium znieruchomiał.
- O i znalazła się zguba.- Uśmiechnął się pod nosem wyobrażając sobie co może się znajdować dalej w pracowniach pod wieżą sygnałową.

Techler zastanowił się moment po usłyszeniu celnego pytania od szlachcica, które odwróciło jego uwagę od marzeń.
- Trzeba ruszać czym prędzej. Może uda nam się dogonić ją, a po drodze pomyślimy nad kluczem i zamkiem. Wydaje mi się, że w pod wieżą sygnalizacyjną nie znajdziemy tego co szukają szczuroludzie i Etelka, ale czy ona to wie? Nie wiemy także jaki jest jej cel obrany obecnie. Musimy się spieszyć.-odpowiedział zawile Lotharowi po czym pokręcił głową.
- Reasumując. Do Kemperbadu podążajmy i liczmy, że ją złapiemy po drodze. Jak nie to w mieście ustalimy co dalej.- Dodał i upewniając się, że wszyscy gotowi zamierzał ruszyć.
Mag liczył także, że druid przed morderczą pogonią zbada jego ranę i umiejętnie mu pomoże.

xeper · 12-07-2018, 18:24

Podczas drogi powrotnej nad rzekę, która miała powieźć bohaterów z powrotem do Unterbaum, druid nazbierał jakichś ziół, które ubił na papkę. Tym specyfikiem opatrzył rany awanturników, tak aby nie wdało się w nie zakażenie. Na przypadłość Axela nie miał natomiast lekarstwa - zalecał jedynie dokładne mycie, usunięcie włosów i spalenie ubrania. Takie kroki jednak musiały poczekać...

Gdy dotarli już nad rzekę, do czekających czółen pojawił się pewien problem. Otóż nikt z obecnych nie miał ochoty na podróżowanie z zawszonym członkiem kompanii. Mimo, że Axel umył się i uprał ubranie, to wszy i inne robactwo nie ustąpiły zupełnie. Człowiek przegrywał tą wojnę i niezbędne były jakieś drastyczne środki. Corrobreth zapewnił jednak, że we wsi ma specjalny środek, który skutecznie trzebi tego typu robactwo. A ostatecznie łaskawie zgodził się podróżować z Axelem.

Już w Unterbaum, kilka dni później druid zdołał nieco poprawić stan zdrowia rannych w potyczce ze skavenami i wyplenić plagę pcheł i wszy u Axela. Dorotka Knedlikova zadomowiła się w osadzie i ze smutkiem oznajmiła, że zdecydowała się na pozostanie w towarzystwie przyjaznych unterbaumczyków w cieniu wielkiego dębu.

We czwórkę wyruszyli więc w drogę powrotną do Kemperbadu, aby tam powziąć dalsze plany na przyszłość. Musieli zdecydować co robić dalej - mieli już klucz do tajnej komnaty, ale wiedzieli też o niecnych poczynaniach przed dwustu laty pana na zamku Wittgenstein i wciąż mogli złapać w miarę świeży trop Etelki Herzen.

**Kerm** · 12-07-2018, 19:14

Sympatia kompanów do Axela zdecydowanie się zmniejszyła, ale Axel musiał przyznać, że - w zasadzie - nawet ich rozumie.
Na szczęście męczarnie skończyły się dzięki pomocy Corrobretha i Axel mógł odetchnąć z ulgą.
"Nigdy więcej żadnych skawenów", obiecał sobie.

Niestety okazało się, że wyprawa prócz pewnych zysków (szósty klucz i spora garść złota) przyniosła i straty, bowiem Axel nie mógł odżałować, że panna Dorotka postanowiła zostać w wiosce.
- Panno Dorotko, jest pani prawdziwym skarbem - powiedział. - To dla nas nieodżałowana strata.

A potem trzeba było zakupić jakiś prowiant i pożegnaniach trzeba było jak najszybciej odbić od brzegu i ruszyć w stronę Wittgenstein.

hen_cerbin · 16-07-2018, 21:18

Wymiana panny Dorotki na szósty klucz mogła przynieść wymierne zyski, ale żołądek i podniebienie Lothara miały na ten temat swoje zdanie.
Złożył propozycję podwojenia, a nawet potrojenia pensji, ale nie wierzył, by zadziałała. Kobieta wyglądała na pewną swojej decyzji. I rzeczywiście, niewiele z tego wyszło. Cóż było robić. Pożegnał się i ruszył do Kemperbadu.

- Może zanim wybierzemy się do Wittigenstein zajrzymy pod pewną wieżę? Zanim pan zamku rozpozna w kluczach własność przodka sprzed dwustu lat i zdecyduje się je zarekwirować? - zapytał po propozycji Axela szlachcic.

Hakon · 18-07-2018, 12:55

Wolfgang podziękował za pomoc druida. Starał się zapamiętać zioła jakie zbierał i jakich użył i poprosił czy mógłby przygotować kilka takich porcji na przyszłość.
- Jeśli spotkamy tą wiedźmę lub szczuroludzi, co myślę jest nieuniknione może będzie nam potrzebna taka mikstura. Dałoby radę Panie Corrobreth przygotować kilka porcji dla nas i poinstruować jak stosować?-

***

Techler wiedział, że prędzej czy później halfliga odejdzie i w cale się nie zdziwił.
- Myślę, że Panna dobrze wybrała. Tu spokój i sąsiedzka przyjaźń. Nie to co w wielkich miastach czy na usługach możnych. Życzę Panience powodzenia i wiele zdrowia. Niech spokój ducha będzie z Tobą. Mam także nadzieję, że kiedyś uda nam się jeszcze spotkać i skosztujemy ponownie panienki kuchni.- Uśmiechnął się i skłonił lekko.

***

- Też tak myślę. Wieżę znamy dość a tam może być coś przydatnego ukrytego. Pamiętajmy, że ruszymy do zamku Wittgenstein. To zamek i łatwo wejść nie będzie można. Może stary astronom zostawił jakieś plany i będzie można się dostać niepostrzeżenie do środka lub jakieś cenne informacje.- Wolfgang przychylał się do pomysłu Lothara.
- Wieża była jego samotnią i mógł tam ukryć jakieś informacje do których nie chciał dopuścić rodzinę czy innych mieszkańców.- Dodał następny argument.
- A jeśli dogonimy Etelkę przed Kemperbadem to nie będziemy musieli już się spieszyć. Dwieście lat czekało na nas to coś to i kilka dni poczeka.- Dodał kiwając głową, że już postanowił.

kymil · 22-07-2018, 19:03

Zingger zgodził się z propozycją Wolfganga.

- Toż jasne jak słońce, że okazja sama pcha się nam w ręce. Musimy zmierzać ku wieży. Czuję, że tam może być coś cennego. Ale - zastrzegł od razu - Gdyby okazało się jednak, że znajdziemy tam same heretyckie księgi, to rozpalimy stos.

Gdy pożegnali Pannę Knedlikovą i zmierzali ku Kemperbadowi mruczał raz po raz do siebie.

- Zamek Wittgenstein. Mam złe przeczucia. Z czymś mi się kojarzy ta nazwa. Z jakąś krwawą opowieścią z dzieciństwa. Mam złe przeczucia...

xeper · 02-08-2018, 22:01

- Jaśnie Panie - zwrócił się do Berniego młody chłopak, mnąc ze zdenerwowania czapkę. Wraz z czapką miął trzymaną w ręku papierową kopertę. Gdy kapłan zwrócił na niego uwagę, podał mu wymiętoszony list, jednak nie odszedł czekając na napiwek za dostarczenie wiadomości.

Minęło kilka dni odkąd opuścili Jałowe Wzgórza. Dopłynęli z powrotem do Kemperbadu, gdzie właśnie spożywali wieczerzę w karczmie. Lothar już wcześniej podjął próbę sprzedaży znajdującej się w ładowni barki soli, rozpuszczając wici, że cena jest wyjątkowo niska a towar doskonałej jakości. Spotkał się z kilkoma zainteresowanymi kupcami i szybko dobił interesu z jednym z nich, sprzedając wszystkie beczułki za nieco ponad trzysta koron. Zadowolony rozpoczął poszukiwanie czegoś, co mógłby kupić i sprzedać w dole rzeki.

Koperta była starannie zalakowana okrągłą pieczęcią o purpurowym kolorze, na której odciśnięty był znak rozpostartej dłoni. Wewnątrz ktoś schludnie napisał wiadomość do Kastora Lieberunga:

Drogi Przyjacielu,
Sprawy nie mogą podążać w tym kierunku. Wewnętrzny Krąg ma zbyt dużo ważnych spraw na głowie, aby jeszcze przejmować się zbiegłym Magistrem Impedimentae. To OSTATECZNE ostrzeżenie. Przygotuj 20 000 koron do przekazania w ciągu tygodnia, chyba że osobiście stawisz się w Middenheim. Nie próbuj uciekać, jeśli nie chcesz abyśmy doprowadzili Cię do stanu, w którym będziesz widział śmierć jako wybawienie.

Pozostajemy w kontakcie...

Zapytany o to, od kogo ów list pochodzi, chłopak z wyraźnym zdenerwowaniem wskazał na przeciwną stronę sali, gdzie w otoczeniu kilku brysiów siedział zakapturzony mężczyzna. W momencie, w którym oczy nieznajomego i Bernhardta się spotkały, tamten podniósł dłoń i wykonał dziwaczny gest. Wolfgang zobaczył wielobarwną, rozmytą smugę, która wyfrunęła z dłoni mężczyzny i zawijasami, falując opłynęła ręce Zinggera. Kapłan poczuł tylko lekkie swędzenie, ale gdy popatrzył na swoje dłonie zauważył, że zmieniły kolor, stając się jasno-purpurowe.

Nieznajomy czarownik wstał z miejsca i w otoczeniu swojej eskorty skierował się do znajdujących się nieopodal drzwi.

Hakon · 03-08-2018, 09:27

Siedzieli w gospodzie. Zajadali się posiłkami przygotowanymi jak kiedyś by pomyślał starannie i smacznie, ale po okresie kuchni Panny Dorotki teraz prawie wszystko wydawało się mdłe i bez smaku.
- Nie żeby jadło było złe, ale już brakuje mi posiłków Panny Dorotki.- Rzucił do kompanów Wolfgang.

Nie dokończył gdy pojawił się przy nich młodzik z jakowymś listem. Techler przyjrzał się chłopakowi i wsłuchał się w rozmowę Zinggera z młodym po czym spojrzał w kierunku wskazanym przez tego drugiego.
Mag niebios aż się zachłysnął właśnie popijanym winem z kielicha gdy zobaczył wiatry magi przepływające w kierunku kapłana i otaczające dłonie. Kaszlał przez chwilę, ale nic nie mówił.

09-07-2018, 22:39	#1032
hen_cerbin Reputacja: 1	Wiek monety podobnie jak wybita na niej podobizna nie miała większego znaczenia. Zawartość kruszcu w owej monecie - wręcz przeciwnie. Choć zbieractwo Lothar zaczął od największego skarbu - w przedmiocie leżącym wśród szczątków rozpoznał bowiem brata bliźniaka (a właściwie sześcioraczka) "klucza" do tajnej komnaty pod wieżą sygnalizacyjną krasnoludów, który miał przy sobie. Wcześniej Lothar dziwił się Wolfgangowi, który najpierw nalegał na wyprawę by dorwać Etelkę, a gdy tylko zobaczył kilka szczurów chciał wracać, ale teraz też nie czuł potrzeby pozostania tu dłużej - kto wie jakie skarby znajdą gdy użyją kluczy! Ale dla spokoju ducha zapytał: - A co z Etelką? Nie szukamy jej? __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

10-07-2018, 10:26	#1033
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang przestępował z nogi na nogę gdy kompani sprawdzali jaskinię, lecz gdy w ręku Lothara znalazł się jeden z kluczy do laboratorium znieruchomiał. - O i znalazła się zguba.- Uśmiechnął się pod nosem wyobrażając sobie co może się znajdować dalej w pracowniach pod wieżą sygnałową. Techler zastanowił się moment po usłyszeniu celnego pytania od szlachcica, które odwróciło jego uwagę od marzeń. - Trzeba ruszać czym prędzej. Może uda nam się dogonić ją, a po drodze pomyślimy nad kluczem i zamkiem. Wydaje mi się, że w pod wieżą sygnalizacyjną nie znajdziemy tego co szukają szczuroludzie i Etelka, ale czy ona to wie? Nie wiemy także jaki jest jej cel obrany obecnie. Musimy się spieszyć.-odpowiedział zawile Lotharowi po czym pokręcił głową. - Reasumując. Do Kemperbadu podążajmy i liczmy, że ją złapiemy po drodze. Jak nie to w mieście ustalimy co dalej.- Dodał i upewniając się, że wszyscy gotowi zamierzał ruszyć. Mag liczył także, że druid przed morderczą pogonią zbada jego ranę i umiejętnie mu pomoże.

12-07-2018, 18:24	#1034
xeper Reputacja: 1	13 Sommerzeit 2513 Podczas drogi powrotnej nad rzekę, która miała powieźć bohaterów z powrotem do Unterbaum, druid nazbierał jakichś ziół, które ubił na papkę. Tym specyfikiem opatrzył rany awanturników, tak aby nie wdało się w nie zakażenie. Na przypadłość Axela nie miał natomiast lekarstwa - zalecał jedynie dokładne mycie, usunięcie włosów i spalenie ubrania. Takie kroki jednak musiały poczekać... Gdy dotarli już nad rzekę, do czekających czółen pojawił się pewien problem. Otóż nikt z obecnych nie miał ochoty na podróżowanie z zawszonym członkiem kompanii. Mimo, że Axel umył się i uprał ubranie, to wszy i inne robactwo nie ustąpiły zupełnie. Człowiek przegrywał tą wojnę i niezbędne były jakieś drastyczne środki. Corrobreth zapewnił jednak, że we wsi ma specjalny środek, który skutecznie trzebi tego typu robactwo. A ostatecznie łaskawie zgodził się podróżować z Axelem. Już w Unterbaum, kilka dni później druid zdołał nieco poprawić stan zdrowia rannych w potyczce ze skavenami i wyplenić plagę pcheł i wszy u Axela. Dorotka Knedlikova zadomowiła się w osadzie i ze smutkiem oznajmiła, że zdecydowała się na pozostanie w towarzystwie przyjaznych unterbaumczyków w cieniu wielkiego dębu. We czwórkę wyruszyli więc w drogę powrotną do Kemperbadu, aby tam powziąć dalsze plany na przyszłość. Musieli zdecydować co robić dalej - mieli już klucz do tajnej komnaty, ale wiedzieli też o niecnych poczynaniach przed dwustu laty pana na zamku Wittgenstein i wciąż mogli złapać w miarę świeży trop Etelki Herzen.

16-07-2018, 21:18	#1036
hen_cerbin Reputacja: 1	Wymiana panny Dorotki na szósty klucz mogła przynieść wymierne zyski, ale żołądek i podniebienie Lothara miały na ten temat swoje zdanie. Złożył propozycję podwojenia, a nawet potrojenia pensji, ale nie wierzył, by zadziałała. Kobieta wyglądała na pewną swojej decyzji. I rzeczywiście, niewiele z tego wyszło. Cóż było robić. Pożegnał się i ruszył do Kemperbadu. - Może zanim wybierzemy się do Wittigenstein zajrzymy pod pewną wieżę? Zanim pan zamku rozpozna w kluczach własność przodka sprzed dwustu lat i zdecyduje się je zarekwirować? - zapytał po propozycji Axela szlachcic. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

18-07-2018, 12:55	#1037
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang podziękował za pomoc druida. Starał się zapamiętać zioła jakie zbierał i jakich użył i poprosił czy mógłby przygotować kilka takich porcji na przyszłość. - Jeśli spotkamy tą wiedźmę lub szczuroludzi, co myślę jest nieuniknione może będzie nam potrzebna taka mikstura. Dałoby radę Panie Corrobreth przygotować kilka porcji dla nas i poinstruować jak stosować?- * Techler wiedział, że prędzej czy później halfliga odejdzie i w cale się nie zdziwił. - Myślę, że Panna dobrze wybrała. Tu spokój i sąsiedzka przyjaźń. Nie to co w wielkich miastach czy na usługach możnych. Życzę Panience powodzenia i wiele zdrowia. Niech spokój ducha będzie z Tobą. Mam także nadzieję, że kiedyś uda nam się jeszcze spotkać i skosztujemy ponownie panienki kuchni.- Uśmiechnął się i skłonił lekko. * - Też tak myślę. Wieżę znamy dość a tam może być coś przydatnego ukrytego. Pamiętajmy, że ruszymy do zamku Wittgenstein. To zamek i łatwo wejść nie będzie można. Może stary astronom zostawił jakieś plany i będzie można się dostać niepostrzeżenie do środka lub jakieś cenne informacje.- Wolfgang przychylał się do pomysłu Lothara. - Wieża była jego samotnią i mógł tam ukryć jakieś informacje do których nie chciał dopuścić rodzinę czy innych mieszkańców.- Dodał następny argument. - A jeśli dogonimy Etelkę przed Kemperbadem to nie będziemy musieli już się spieszyć. Dwieście lat czekało na nas to coś to i kilka dni poczeka.- Dodał kiwając głową, że już postanowił.

09-07-2018, 20:53	#1031
Kerm Administrator Reputacja: 1	Axel zaklął, gdy poczuł, że obłazi go jakieś robactwo. Ledwo ostatni szkielet legł na ziemi bez ruchu, Axel obrócił się na pięcie i wnet znalazł się w pobliżu wyjścia z jaskini. - Masz może jakiś cudowny środek na robactwo? - spytał szamana. Poczekał chwilę na odpowiedź, po czym - nie czekając na efekty przeszukania jaskini - ruszył w stronę rzeki, którą przybyli do tego przeklętego miejsca. Co prawda ilość wody potrzebnej do kąpieli miał pod ręką, ale włażenie do czarnej wody jakoś mu się nie uśmiechało. Wolał przez jakiś czas cierpieć, niż narażać się na kontakt z wodą, w której przez setkę ponad lat kąpał się przeklęty kawałek przeklętego księżyca.

12-07-2018, 19:14	#1035
Kerm Administrator Reputacja: 1	Sympatia kompanów do Axela zdecydowanie się zmniejszyła, ale Axel musiał przyznać, że - w zasadzie - nawet ich rozumie. Na szczęście męczarnie skończyły się dzięki pomocy Corrobretha i Axel mógł odetchnąć z ulgą. "Nigdy więcej żadnych skawenów", obiecał sobie. Niestety okazało się, że wyprawa prócz pewnych zysków (szósty klucz i spora garść złota) przyniosła i straty, bowiem Axel nie mógł odżałować, że panna Dorotka postanowiła zostać w wiosce. - Panno Dorotko, jest pani prawdziwym skarbem - powiedział. - To dla nas nieodżałowana strata. A potem trzeba było zakupić jakiś prowiant i pożegnaniach trzeba było jak najszybciej odbić od brzegu i ruszyć w stronę Wittgenstein.

22-07-2018, 19:03	#1038
kymil Reputacja: 1	Zingger zgodził się z propozycją Wolfganga. - Toż jasne jak słońce, że okazja sama pcha się nam w ręce. Musimy zmierzać ku wieży. Czuję, że tam może być coś cennego. Ale - zastrzegł od razu - Gdyby okazało się jednak, że znajdziemy tam same heretyckie księgi, to rozpalimy stos. Gdy pożegnali Pannę Knedlikovą i zmierzali ku Kemperbadowi mruczał raz po raz do siebie. - Zamek Wittgenstein. Mam złe przeczucia. Z czymś mi się kojarzy ta nazwa. Z jakąś krwawą opowieścią z dzieciństwa. Mam złe przeczucia...

03-08-2018, 09:27	#1040
Hakon Reputacja: 1	Siedzieli w gospodzie. Zajadali się posiłkami przygotowanymi jak kiedyś by pomyślał starannie i smacznie, ale po okresie kuchni Panny Dorotki teraz prawie wszystko wydawało się mdłe i bez smaku. - Nie żeby jadło było złe, ale już brakuje mi posiłków Panny Dorotki.- Rzucił do kompanów Wolfgang. Nie dokończył gdy pojawił się przy nich młodzik z jakowymś listem. Techler przyjrzał się chłopakowi i wsłuchał się w rozmowę Zinggera z młodym po czym spojrzał w kierunku wskazanym przez tego drugiego. Mag niebios aż się zachłysnął właśnie popijanym winem z kielicha gdy zobaczył wiatry magi przepływające w kierunku kapłana i otaczające dłonie. Kaszlał przez chwilę, ale nic nie mówił. Ostatnio edytowane przez Hakon : 06-08-2018 o 07:15.