[Warhammer] Wewnętrzny Wróg - Strona 108

**Kerm** · 21-08-2018, 11:40

Gość nie w porę, gorszy od bandy goblinów.
Tak powiadano, przesadzając zresztą trochę, lecz pojawienie się tego "gościa" nie było na rękę Axelowi i jego kompanom.
Czy ów "ktoś" był towarzyszem Estelki, czy tylko niewinnym przechodniem, tego Axel nie wiedział. Ale wolał założyć gorszą wersję. A w takim przypadku trzeba było za wszelką cenę pozbyć się kogoś, kto mógł zaatakować od tyłu i uniemożliwić rozprawienie się z wiedźmą.
Wzięcie tego kogoś żywcem byłoby mile widziane, ale Axel nie zamierzał ryzykować. Lepszy trup w garści niż potencjalny informator na wolności.

Z bronią gotową do strzału, po cichu, kryjąc się za krzewami, ruszył w stronę, skąd przed chwilą słychać było kroki.

hen_cerbin · 23-08-2018, 16:00

- Isembard, gdzie jesteś? Wyłaź z krzaków. Umawialiśmy się, cholera. Przywiozłem te narzędzia do wiercenia, załatwiłem nawet spirytus, dziewięćdziesiąt osiem procent czystości, co mam teraz z tym zrobić? Niech będzie, spuszczę osiem procent z ceny, ale ani miedziaka więcej... - zagadywał Lothar, na tyle głośno by zagłuszyć kroki Axela i Bernhardta. Skoro mag tak wymyślił, musiał coś zobaczyć. Pewnie później im powie o co chodzi.
Sam szedł powoli, wymachując mieczem tak by wyglądało to na próby odsuwania czy odcinania gałęzi.

kymil · 23-08-2018, 19:29

Bernhardt z uznaniem spojrzał na Lothara, gdy ten ze swadą wcielał swój iście szatański fortel. Zingger niczym myszka sięgnął po nóż. Miecz po namyśle zdał mu się nieporęczny do ewentualnej szarpaniny w krzaczorach. Skierował swe kroki za Axelem, czujnie wypatrując adwersarza. Lothar wymachiwał swym orężem dźgając krzewy, toteż Berni zszedł mu z drogi.

"Ranaldzie, Panie mój, Ty zawsze przy mnie stój..." uronił parę słów modlitwy. Miał nadzieję, że nieznajomy będzie jeden i szybko uporają się z Mayerem z jego niechcianą obecnością.

xeper · 23-08-2018, 23:17

Wszyscy zagłębili się w krzaki, w których musiał znajdować się nieznajomy. Jednak jego lokalizacja, chociażby przybliżona nie była wiadoma. Hałas czyniony przez Lothara, który krzyczał i ciachał krzaki więcej szkodził niż pomagał. Był w stanie nieco zagłuszyć obecność kompanów, ale równocześnie uniemożliwiał zorientowanie się, gdzie ów „ktoś“ się kryje.

Gdy w końcu tamten się poruszył, okazało się, że znajduje się już za plecami awanturników. Najwidoczniej jednak nie miał złych zamiarów, bo zamiast wykorzystać element zaskoczenia i zaatakować plecy któregoś ze śmiałków, sądząc po tempie kroków, popędził w kierunku wieży sygnalizacyjnej. Minął przywiązane konie i wtedy go zobaczyli, jak pędzi po rampie w górę, przytrzymując ręką czapkę, żeby mu nie spadła. Bernhardt miał wrażenie, że już go kiedyś widział...

**Kerm** · 24-08-2018, 10:12

O jeden krok za daleko. Albo i dwa.
Jakimś dziwnym trafem poszukiwany osobnik minął ich... a może oni minęli jego, co w hałasie robionym przez Lothara było całkiem możliwe.
A potem okazało się, że jedyne, co można było zrobić, to spróbować zatrzymać za wszelką cenę człeka w czapce, nim tamten schowa się w wieży.

Axel uniósł pistolet i strzelił, po czym popędził w stronę semafora.

Hakon · 24-08-2018, 11:53

Wolfgang uśmiechnął się pod nosem gdy Lothar zaczął przedstawienie. Po chwili jednak okazało się, że tylko nabroili i pozwolili ich ominąć a teraz człowiek wspinał się po drabinie.
Mag od razu chciał pochwycić wiatry magii by rzucić czar niezdarności. Ostatnio to zadziałało i skutecznie przeszkadzało w wspinaczce, jednak Axel wypalił z pistoletu a niebiański czarodziej pokiwał głową patrząc na efekt strzału.
- Teraz już wszyscy wiedzą, że w dobrych zamiarach tu nie przyszliśmy.- Rzucił do szlachcica.

Techler przed wejściem zatrzymał jeszcze kompanów.
- Czekajcie. Po drugiej stronie jest jakaś czaszka. Magiczna. Sprawdzę czy bezpiecznie jest tędy wchodzić czy wybrać inną drogę.- Tu skinął w kierunku ukrytego przejścia.
Mag zamierzał poinformować kompanów o efekcie i podjąć decyzję o wyborze drogi.

hen_cerbin · 24-08-2018, 22:12

Szlachcic zamarudził chwilę z tyłu. Rozejrzał się po krzakach na wypadek, gdyby kryła się w nich więcej niż jedna osoba, a ten "biegacz" miał od niej/nich odwrócić uwagę. Dwa konie juczne to za dużo jak na jednoosobową wyprawę. A nie wszyscy pozostali musieli kryć się w wieży.

xeper · 28-08-2018, 10:11

Pędzący nieznajomy zatrzymał się na chwilę przed drzwiami wejściowymi. To pozwoliło Axelowi lepiej wycelować, ale i tak kula z pistoletu tylko drasnęła mężczyznę w ramię. Ranny otworzył drzwi i wbiegł do środka, zamykając je ponownie.

Axel z Wolfgangiem dobiegli do wejścia chwilę potem i Wolfgang przystąpił do dokładniejszych oględzin źródła magii znajdującego się po drugiej stronie drzwi.
Lothar i Bernhardt zostali z tyłu i przetrząsali krzaki w poszukiwaniu kogoś, kto jeszcze mógłby się w nich ukrywać. Wystraszyli tylko kilka żab i jaszczurek, po czym skierowali się do semafora.

Magister długo wpatrywał się w tajemniczą emanację Eteru, analizując wzorzec i doszukując się w niej jakiegoś sensu i celu. Na początku nie wiedział zupełnie co ma przed sobą, ale później trafił na wskazówkę i w końcu odgadł przeznaczenie czaru. Drzwi zabezpieczono pułapką. Lewitująca czaszka była materialnym składnikiem, kondensującym Dhar. Naruszenie wzorca poprzez otwarcie drzwi miało doprowadzić do uwolnienia skondensowanej energii magicznej i w rezultacie eksplozji. Wybuchowa pieczęć miała wbudowane hasło i to wyjaśniało w jaki sposób chwilę wcześniej mężczyzna zdołał wejść do wnętrza wieży sygnalizacyjnej.

Hakon · 28-08-2018, 13:01

Astromanta skrzywił się odstępując od drzwi i popatrzył na towarzyszy.
- Założona jest tu pułapka. Odblokowywana na hasło.- Zwrócił się szeptem do stojących i czekających kompanów.
- Musimy wejść inną drogą bo nie jestem w stanie zneutralizować tej przeszkody.- Kiwnął głową na dół dając do zrozumienia, że proponuje przejście tajnym przejściem.

Gdy stanęli pod wieżą Wolfgang przystanął i spojrzał na budowle szukając jakiejś twarzy w którejś szczelinie czy oknie.
- Musimy działać szybko. Zajdziemy ich tak jak ghul nas zaszedł tamtej nocy. Bądźcie ostrożni. Ta pułapka była stworzona z wiatrów Dhar. Czyli tych używanych przez czarnoksiężników i wiedźmy. Musi tam być Etelka i musi być dość potężna. Trzeba ją unieszkodliwić jak najszybciej. Nie pozwólcie jej zrobić czegokolwiek.- Uprzedził kompanów i sprawdził magiczne klucze.
- Ruszajmy i bądźcie cicho. Można by poudawać, że kryjemy się wokół wieży bo nienaturalnym jest strzelać a nie gonić.- Dodał i poczekał na małą grę po czym skinął głową i udał się do przejścia przygotowany na czarowanie.

**Kerm** · 28-08-2018, 13:28

Pudło.
Zdecydowanie nie taki efekt chciał osiągnąć Axel, ale nic na to nie mógł poradzić. A że kula jest szybsza od człowieka, to trudno było się dziwić, że uciekinier zdążył się schować w wieży.

- Z pewnoscią nie jest to robota krasnoludów, ten zamek - powiedział Axel, gdy Wolfgang podzielił się swoimi odkryciami. - Może warto by zablokować te drzwi, by nam nie uciekli, gdy wejdziemy tajnym wejściem? - zaproponował. - Jeszcze tego nam brak, by nam ukradli naszą barkę.

23-08-2018, 16:00	#1072
hen_cerbin Reputacja: 1	- Isembard, gdzie jesteś? Wyłaź z krzaków. Umawialiśmy się, cholera. Przywiozłem te narzędzia do wiercenia, załatwiłem nawet spirytus, dziewięćdziesiąt osiem procent czystości, co mam teraz z tym zrobić? Niech będzie, spuszczę osiem procent z ceny, ale ani miedziaka więcej... - zagadywał Lothar, na tyle głośno by zagłuszyć kroki Axela i Bernhardta. Skoro mag tak wymyślił, musiał coś zobaczyć. Pewnie później im powie o co chodzi. Sam szedł powoli, wymachując mieczem tak by wyglądało to na próby odsuwania czy odcinania gałęzi. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

24-08-2018, 11:53	#1076
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang uśmiechnął się pod nosem gdy Lothar zaczął przedstawienie. Po chwili jednak okazało się, że tylko nabroili i pozwolili ich ominąć a teraz człowiek wspinał się po drabinie. Mag od razu chciał pochwycić wiatry magii by rzucić czar niezdarności. Ostatnio to zadziałało i skutecznie przeszkadzało w wspinaczce, jednak Axel wypalił z pistoletu a niebiański czarodziej pokiwał głową patrząc na efekt strzału. - Teraz już wszyscy wiedzą, że w dobrych zamiarach tu nie przyszliśmy.- Rzucił do szlachcica. Techler przed wejściem zatrzymał jeszcze kompanów. - Czekajcie. Po drugiej stronie jest jakaś czaszka. Magiczna. Sprawdzę czy bezpiecznie jest tędy wchodzić czy wybrać inną drogę.- Tu skinął w kierunku ukrytego przejścia. Mag zamierzał poinformować kompanów o efekcie i podjąć decyzję o wyborze drogi. Ostatnio edytowane przez Hakon : 24-08-2018 o 12:26.

24-08-2018, 22:12	#1077
hen_cerbin Reputacja: 1	Szlachcic zamarudził chwilę z tyłu. Rozejrzał się po krzakach na wypadek, gdyby kryła się w nich więcej niż jedna osoba, a ten "biegacz" miał od niej/nich odwrócić uwagę. Dwa konie juczne to za dużo jak na jednoosobową wyprawę. A nie wszyscy pozostali musieli kryć się w wieży. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

28-08-2018, 13:01	#1079
Hakon Reputacja: 1	Astromanta skrzywił się odstępując od drzwi i popatrzył na towarzyszy. - Założona jest tu pułapka. Odblokowywana na hasło.- Zwrócił się szeptem do stojących i czekających kompanów. - Musimy wejść inną drogą bo nie jestem w stanie zneutralizować tej przeszkody.- Kiwnął głową na dół dając do zrozumienia, że proponuje przejście tajnym przejściem. Gdy stanęli pod wieżą Wolfgang przystanął i spojrzał na budowle szukając jakiejś twarzy w którejś szczelinie czy oknie. - Musimy działać szybko. Zajdziemy ich tak jak ghul nas zaszedł tamtej nocy. Bądźcie ostrożni. Ta pułapka była stworzona z wiatrów Dhar. Czyli tych używanych przez czarnoksiężników i wiedźmy. Musi tam być Etelka i musi być dość potężna. Trzeba ją unieszkodliwić jak najszybciej. Nie pozwólcie jej zrobić czegokolwiek.- Uprzedził kompanów i sprawdził magiczne klucze. - Ruszajmy i bądźcie cicho. Można by poudawać, że kryjemy się wokół wieży bo nienaturalnym jest strzelać a nie gonić.- Dodał i poczekał na małą grę po czym skinął głową i udał się do przejścia przygotowany na czarowanie.

21-08-2018, 11:40	#1071
Kerm Administrator Reputacja: 1	Gość nie w porę, gorszy od bandy goblinów. Tak powiadano, przesadzając zresztą trochę, lecz pojawienie się tego "gościa" nie było na rękę Axelowi i jego kompanom. Czy ów "ktoś" był towarzyszem Estelki, czy tylko niewinnym przechodniem, tego Axel nie wiedział. Ale wolał założyć gorszą wersję. A w takim przypadku trzeba było za wszelką cenę pozbyć się kogoś, kto mógł zaatakować od tyłu i uniemożliwić rozprawienie się z wiedźmą. Wzięcie tego kogoś żywcem byłoby mile widziane, ale Axel nie zamierzał ryzykować. Lepszy trup w garści niż potencjalny informator na wolności. Z bronią gotową do strzału, po cichu, kryjąc się za krzewami, ruszył w stronę, skąd przed chwilą słychać było kroki.

23-08-2018, 19:29	#1073
kymil Reputacja: 1	Bernhardt z uznaniem spojrzał na Lothara, gdy ten ze swadą wcielał swój iście szatański fortel. Zingger niczym myszka sięgnął po nóż. Miecz po namyśle zdał mu się nieporęczny do ewentualnej szarpaniny w krzaczorach. Skierował swe kroki za Axelem, czujnie wypatrując adwersarza. Lothar wymachiwał swym orężem dźgając krzewy, toteż Berni zszedł mu z drogi. "Ranaldzie, Panie mój, Ty zawsze przy mnie stój..." uronił parę słów modlitwy. Miał nadzieję, że nieznajomy będzie jeden i szybko uporają się z Mayerem z jego niechcianą obecnością.

23-08-2018, 23:17	#1074
xeper Reputacja: 1	Wszyscy zagłębili się w krzaki, w których musiał znajdować się nieznajomy. Jednak jego lokalizacja, chociażby przybliżona nie była wiadoma. Hałas czyniony przez Lothara, który krzyczał i ciachał krzaki więcej szkodził niż pomagał. Był w stanie nieco zagłuszyć obecność kompanów, ale równocześnie uniemożliwiał zorientowanie się, gdzie ów „ktoś“ się kryje. Gdy w końcu tamten się poruszył, okazało się, że znajduje się już za plecami awanturników. Najwidoczniej jednak nie miał złych zamiarów, bo zamiast wykorzystać element zaskoczenia i zaatakować plecy któregoś ze śmiałków, sądząc po tempie kroków, popędził w kierunku wieży sygnalizacyjnej. Minął przywiązane konie i wtedy go zobaczyli, jak pędzi po rampie w górę, przytrzymując ręką czapkę, żeby mu nie spadła. Bernhardt miał wrażenie, że już go kiedyś widział...

24-08-2018, 10:12	#1075
Kerm Administrator Reputacja: 1	O jeden krok za daleko. Albo i dwa. Jakimś dziwnym trafem poszukiwany osobnik minął ich... a może oni minęli jego, co w hałasie robionym przez Lothara było całkiem możliwe. A potem okazało się, że jedyne, co można było zrobić, to spróbować zatrzymać za wszelką cenę człeka w czapce, nim tamten schowa się w wieży. Axel uniósł pistolet i strzelił, po czym popędził w stronę semafora.

28-08-2018, 10:11	#1078
xeper Reputacja: 1	Pędzący nieznajomy zatrzymał się na chwilę przed drzwiami wejściowymi. To pozwoliło Axelowi lepiej wycelować, ale i tak kula z pistoletu tylko drasnęła mężczyznę w ramię. Ranny otworzył drzwi i wbiegł do środka, zamykając je ponownie. Axel z Wolfgangiem dobiegli do wejścia chwilę potem i Wolfgang przystąpił do dokładniejszych oględzin źródła magii znajdującego się po drugiej stronie drzwi. Lothar i Bernhardt zostali z tyłu i przetrząsali krzaki w poszukiwaniu kogoś, kto jeszcze mógłby się w nich ukrywać. Wystraszyli tylko kilka żab i jaszczurek, po czym skierowali się do semafora. Magister długo wpatrywał się w tajemniczą emanację Eteru, analizując wzorzec i doszukując się w niej jakiegoś sensu i celu. Na początku nie wiedział zupełnie co ma przed sobą, ale później trafił na wskazówkę i w końcu odgadł przeznaczenie czaru. Drzwi zabezpieczono pułapką. Lewitująca czaszka była materialnym składnikiem, kondensującym Dhar. Naruszenie wzorca poprzez otwarcie drzwi miało doprowadzić do uwolnienia skondensowanej energii magicznej i w rezultacie eksplozji. Wybuchowa pieczęć miała wbudowane hasło i to wyjaśniało w jaki sposób chwilę wcześniej mężczyzna zdołał wejść do wnętrza wieży sygnalizacyjnej.

28-08-2018, 13:28	#1080
Kerm Administrator Reputacja: 1	Pudło. Zdecydowanie nie taki efekt chciał osiągnąć Axel, ale nic na to nie mógł poradzić. A że kula jest szybsza od człowieka, to trudno było się dziwić, że uciekinier zdążył się schować w wieży. - Z pewnoscią nie jest to robota krasnoludów, ten zamek - powiedział Axel, gdy Wolfgang podzielił się swoimi odkryciami. - Może warto by zablokować te drzwi, by nam nie uciekli, gdy wejdziemy tajnym wejściem? - zaproponował. - Jeszcze tego nam brak, by nam ukradli naszą barkę.