[Warhammer] Wewnętrzny Wróg - Strona 134

hen_cerbin · 30-01-2019, 16:41

Miło było zjeść posiłek, który nie miał nadprogramowych oczu, uszu, nóg czy innych części ciała, a także był w akceptowalnym kolorze. Przy okazji okazało się, że obecni tu banici mają przychylność Taala i Rhyi, co uprawdopodobniało ich wersję historii oraz pozwalało nawiązać współpracę bez obawy, że za chwilę dostanie się nożem w plecy. Lothar nie był teologiem, ale obstawiał, że bogowie natury i życia nie darzą martwiaków i użytkowników spaczenia sympatią, mieli więc wspólnych wrogów.

- Planujecie atak na zamek? Albo choć zwiad zrobiliście? Z tego co widzę i co mówiła Hilda wygląda na to, że siedzeniem i czekaniem doprowadzicie do swojej zguby, spaczenie sięga coraz bliżej obozu. Jeśli tak, to jestem skłonny Wam pomóc. Jako szlachcic jestem zobowiązany do obrony Imperium przed zagrożeniami, a to co czynią von Wittgensteinowie jest takim zagrożeniem - nie wspominał, że chodzi mu raczej o spaczeń niż o złe traktowanie chłopów - Jednak nawet z towarzyszami nie dam rady pokonać całej potęgi Wittgensteinów. Nie w czterech. Ale w trzydziestu czterech mógłbym się o to pokusić - zaproponował sojusz. Miał nadzieję, że rzeczywiście będzie to trzydziestu czterech, a nie trzydziestu jeden. Na szczęście niedługo wróciła Hilda z kompanami Lothara i beczką wina.
Gdy Axel, Bernhardt i Wolfgang dotarli do obozu przywitał ich, przedstawił i skrótowo opowiedział o swojej drodze do bazy rebeliantów i propozycji, jaką złożył kapłance.

xeper · 31-01-2019, 11:58

- Jesteśmy ludźmi, którzy nie godzą się na okrutne rządy Wittgensteinów i na to, co zrobili z tą ziemią – odparła dziewczyna. – Jesteśmy mieszkańcami Wittgendorfu, skrzywdzonymi przez wypaczone elity! Poniewierani i wyzyskiwani przez tych, którzy mieli szczęście urodzić się na zamku a nie w błocie i brudzie! Walczymy z nimi, ale nie mając poparcia całego społeczeństwa skazani jesteśmy na porażkę…

- Hilda, uspokój się – towarzyszący mutantce mężczyzna złapał ją za ramię i lekko potrząsnął. Podziałało. Dziewczyna straciła zapał. – Pójdziemy do naszego obozu. Jaśnie Pan Lothar – tytuł wymówiła z przekąsem - już tam jest, wraz z naszą przywódczynią omawia bardzo ważne sprawy.

Tak te było i gdy nieco wstrząśnięci przerażającą aurą lasu awanturnicy dotarli do obozowiska banitów, Lothar omawiał szczegóły napaści na zamek Wittgenstein. Sigrid domagała się zwiadu. Uważała, że nie może posłać swoich ludzi w ciemno. Jednak służyła pomocą, bo wiedziała o istnieniu sekretnego wejścia do zamku.

- Niedaleko brzegu Reiku, w zboczu wzgórza na którym stoi zamczysko jest jaskinia. To droga ewakuacyjna na wypadek napaści. Pewnie już dawno zapomniana. Z góry do jaskiń wiodą wysokie schody – wyjaśniała. – Tamtędy można dostać się do zamku zupełnie niepostrzeżenie. Nie wiem gdzie się wychodzi. A poza tym… - zawiesiła głos, który nieco stracił swojej pewności. – W tej jaskini… Ona jest nawiedzona. Coś jej pilnuje. Nie wiem co. Raz tam byłam, bo chciałam wejść do zamku. Coś ukrywa się w tunelach i krąży po nich, szukając ofiar. Nie ośmieliłam się…

**Kerm** · 31-01-2019, 13:33

Zdaniem Axela obóz banitów był znacznie przyjemniejszym miejscem, niż otaczający Wittgendorf las, w niczym nie przypominający normalnych lasów.
Z togo jednak, co słyszał wynikało, że powierzchnia tego azylu zmniejsza się każdego dnia. I rzeczą jasną było, iż dalsze siedzenie na tyłkach nie doprowadzi do niczego dobrego.

- Sekretne wejście do zamku - powiedział - to coś, co by nam się przydało. Gdyby udało się nim przejść, to wszyscy mogliby niepostrzeżenie dostać się do zamku. Ktoś by nas tam musiał zaprowadzić. - Spojrzał na Sigrid. - Wtedy byśmy się też przekonali, na ile to coś, co się wałęsa po jaskiniach, jest szkodliwe dla zdrowia. I czy da się to coś przepłoszyć lub pokonać.

hen_cerbin · 31-01-2019, 13:41

Lothar ucieszył się, gdy Sigrid zaczęła domagać się zwiadu. Raz, ponieważ było to mądre posunięcie, dwa, ponieważ wcześniej sam sugerował, że bez zwiadu nie ruszy.
Nie zamierzał zgłaszać drużyny na ochotnika bez konsultacji z nimi, ale skoro Axel sam to zaproponował...
- raz już po tunelach chodziliśmy. Wątpię by tu spotkało nas coś gorszego niż tam znaleźliśmy.

kymil · 31-01-2019, 20:07

Bernhardt z uwagą przysłuchiwał się manifestowi dziewczyny wychwytując w jej głosie charakterystyczne nutki dla buntu plebsu. Jako że lubił ludzi niezależnych, charakternych i nietuzinkowych uśmiechnął się z sympatią do Hildy i odrzekł.

- Masz rację, kobieto. Możni uciskają słabych i maluczkich. Tak było i obawiam się, że będzie, jeśli ktoś tego nie zmieni. Świat potrzebuje bohaterów. Ludzi dobrej woli. Niech Pan Szczęścia Ci sprzyja - uczynił znak Ranalda nad jej głową. - Mój Pan jest przykładem jak jeden człowiek może przechytrzyć boginię. Dlaczegóż Ty nie miałabyś zmienić życia na lepsze w tej baronii?

***

W leśnym obozie Zingger przywitał się z Sigrid i zebranymi uciekinierami z Wittgendorfu i okolic. Poklepał po plecach Lothara i dopilnował, aby zwrócono mu pierścień.

- Kopę lat, paniczu - skwitował ze śmiechem. - A myślałem, że za męską potrzebą w krzaczory poszedłeś - dodał szeptem, by Hilda nie słyszała. - A Ty tu taką insurekcję organizujesz.

Po rozmowie z Sigrid uznał, że starsza kobieta wiedziała co robi i mówi, co dobrze wróżyło na przyszłość.

- Jeśli uważasz, że tajemnym przejściem można dostać się do zamku to trzeba spróbować. Lepsze to niż pukanie do głównej bramy. Ktoś chętny z nami na wycieczkę? - powiódł wzrokiem po zebranych. - Nikt nie chce podziękować Wittgensteinom pięknym za nadobne? Nie może być. A Ty Hilda? Będziesz czekać aż chaos pożre te piękne lasy?

Hakon · 31-01-2019, 23:37

Wolfgang uśmiechnął się pod nosem na tyradę młodej dziewczyny. Nie skomentował bo Zingger go uprzedził i tylko dodał.
- Będzie czas na rozmowy później. Teraz prowadź nie następnym razem musisz uważać bo na kogoś innego możesz trafić Hildo.- Mag mówił ciepło i przyjacielsko.

Obozowisko i otoczenie wokół uspokoiło Techlera. Tu była enklawa normalności, która niestety ustępowała zmianom chaosu.
- Jeśli to prawda to niech bogowie nas wspierają. Bo chyba jedynie my możemy temu zaradzić.- Wolfgang był poruszony lecz nie okazywał tego. Przedstawił się gospodarzom i podszedł do Lothara.
- Cieszę się, żeś cały i zdrowy przyjacielu.-

- Nie przepadam za podziemiami, ale cóż można zrobić jeśli to jedyne wejście. Zgadzam się co do zwiadu bo zamkowi pewnie kręcą się w okolicy.- Mag był skłonny iść w grupie zwiadowczej. Chciał zobaczyć to wejście i magią sprawdzić rzekome nawiedzenie jaskini by móc się stosownie przygotować.

xeper · 01-02-2019, 09:11

- Hildy nie narażę na wędrowanie po lesie. Zaprowadzi Was Magnus. Zna las i wie, gdzie jest wejście oraz pułapki, jakie pozastawialiśmy na zamkowych – powiedziała przywódczyni banitów. – Nikt więcej nie pójdzie. To zwiad. Im mniej ludzi, tym lepiej. Ja w ogóle nie mam pewności, czy ta jaskinia ma połączenie z zamkiem. To co mówię o drodze ewakuacyjnej, to zasłyszane plotki. Musicie to sprawdzić. A jeśli nie ma, to jest jeszcze jedno wejście. Pod zamkiem znajduje się kawerna, w której niegdyś była prywatna przystań Wittgensteinów. Można do niej wpłynąć z Reiku, ale jest pilnowana i przegrodzona kratą.

Magnus okazał się być jednym z tych dwóch, którzy towarzyszyli już drużynie w drodze z łodzi do obozowiska. Był synem jednego z bogatszych kmieci w Wittgendorfie, ale po katastrofie pozostał z niczym. Matka zmarła, podobnie jak dwoje rodzeństwa, a ojciec zamienił się w miauczącego potwora. Magnus przystał do buntowników, nie mogąc patrzeć na to, co działo się z jego skażoną Chaosem ojcowizną.

Teraz prowadził kompanię przez las, nakazując ciszę i patrzenie pod nogi. Wiedział, gdzie pozakładane są wnyki, wykopane doły i naciągnięte wyrzutnie włóczni. Omijał je szerokim łukiem, zupełnie ignorując okropieństwa lasu. Był do nich przyzwyczajony.

Nagle w niepokojące odgłosy dobiegające spomiędzy drzew, wdarł się głośny krzyk, rżenie konia, jakieś zamieszanie. Magnus natychmiast się zatrzymał, rozglądając naokoło i nasłuchując. W końcu wskazał kierunek. Przeszli kilkadziesiąt kroków i między obrosłymi porostami pniami zobaczyli co było przyczyną hałasu. Wokół drzewa zgromadziło się kilku zbrojnych. Jeden z nich, w czarnej płycie spoglądał w dół z wysokości wierzchowca, na przyszpilonego do pnia strażnika. Z jego przeszytej na wylot nogi wystawało drzewce włóczni. Inny zbrojny trzymał na łańcuchu małego, kwiczącego zwierzoczłeka o głowie świni, z ciągle poruszającym się na wszystkie strony ryjem.

- Zamkowi – syknął Magnus szykując łuk. – Uruchomili jedną z pułapek…

hen_cerbin · 01-02-2019, 21:07

Lothar po raz kolejny żałował, że nie załatwił sobie garłacza albo choć kuszy. Sytuacja-marzenie każdego taktyka. Twoje siły bezpieczne w ukryciu, wróg unieruchomiony i zajęty czymś innym. I w zasięgu broni miotającej. Dwie, trzy salwy, szarża i potyczka wygrana. Przynajmniej tak zwykle bywało. Dlatego ujął miecz i szepnął:
- Musimy zdjąć tego na koniu oraz zwierzoczłeka - zasugerował. Zbrojni bez dowódcy będą skonfudowani i niepewni co robić, a ten świnioczłek może ich wyczuć, bo najwyraźniej robił za gończego psa. Śmierć obu powinna zmusić ich do wycofania się.

**Kerm** · 01-02-2019, 22:25

Najwyraźniej skalne jaskinie owiane były bardzo złą sławą, bowiem jakoś nikt się nie palił, by towarzyszyć śmiałkom w ich penetrowaniu. Całe szczęście, że dostali chociaż przewodnika.
Nie da się ukryć, że tylko dzięki niemu mogli bezpiecznie wędrować przez najeżony pułapkami las.
Przynajmniej do pewnego momentu, bo okazało się, że zamkowi podjęli pewne kroki, skierowane przeciwko banitom. A że mieli pewne przydatne narzędzie, to należało ich powstrzymać.

- Najpierw dowódca - powiedział Axel, unosząc garłacz i celując. - Jak zginie, to pozbędziemy się węszyciela.

A potem strzelił.

Hakon · 02-02-2019, 00:26

Wolfgang podniósł ręce w geście, że nie zamierza oponować na decyzję przywódczyni banitów. Mag sam twierdził, że młoda jest zbyt narwana i może tylko przeszkodzić.
- Może Hilda by wróciła do wsi i miała baczenie co tam się dzieje. Lepiej mieć baczenie na zamkowych.- Dodał i zaczął się szykować do zwiadu.

Gdy obserwowali zbrojnych Techler ocenił szanse. Wyglądały na dość duże by z zaskoczenia zaatakować, ale wolał się upewnić co do sposobu ataku gdyż Magnus i Lothar, oraz Axel już szykowali się do walki.
- Może zaatakujemy od strony skąd przyszli. Wiedzą, że tu wszędzie pułapki i raczej tamtędy będą uciekać co jest pewne jeśli patrząc na ich zachowanie we wiosce.- Zwrócił się do banity zatrzymując go.

Sam mag zamierzał pozbyć się konnego. Czar dźwięki przy koniu tak by zwierze się nagle spłoszyło i pomocny czar niezdarność powinny czarnego sprowadzić na ziemię. Dziwnego zwierzaka tropiącego liczył mag, że kompani odstrzelą a gdy zbrojni ustawią się dość ciasno Wolfgang zamierzał potraktować grupę piorunem.
Jeśli jednak zamierzali uciekać lub atakować solidny podmuch wiatru i poprawiony piorunem powinny unieszkodliwić zamkowych. Walki wręcz mag zamierzał unikać w podobny sposób a jeśli kompanom walka wręcz nie będzie szła po myśli niezdarność na oponenta powinna przechylić szalę zwycięstwa.

30-01-2019, 16:41	#1331
hen_cerbin Reputacja: 1	Miło było zjeść posiłek, który nie miał nadprogramowych oczu, uszu, nóg czy innych części ciała, a także był w akceptowalnym kolorze. Przy okazji okazało się, że obecni tu banici mają przychylność Taala i Rhyi, co uprawdopodobniało ich wersję historii oraz pozwalało nawiązać współpracę bez obawy, że za chwilę dostanie się nożem w plecy. Lothar nie był teologiem, ale obstawiał, że bogowie natury i życia nie darzą martwiaków i użytkowników spaczenia sympatią, mieli więc wspólnych wrogów. - Planujecie atak na zamek? Albo choć zwiad zrobiliście? Z tego co widzę i co mówiła Hilda wygląda na to, że siedzeniem i czekaniem doprowadzicie do swojej zguby, spaczenie sięga coraz bliżej obozu. Jeśli tak, to jestem skłonny Wam pomóc. Jako szlachcic jestem zobowiązany do obrony Imperium przed zagrożeniami, a to co czynią von Wittgensteinowie jest takim zagrożeniem - nie wspominał, że chodzi mu raczej o spaczeń niż o złe traktowanie chłopów - Jednak nawet z towarzyszami nie dam rady pokonać całej potęgi Wittgensteinów. Nie w czterech. Ale w trzydziestu czterech mógłbym się o to pokusić - zaproponował sojusz. Miał nadzieję, że rzeczywiście będzie to trzydziestu czterech, a nie trzydziestu jeden. Na szczęście niedługo wróciła Hilda z kompanami Lothara i beczką wina. Gdy Axel, Bernhardt i Wolfgang dotarli do obozu przywitał ich, przedstawił i skrótowo opowiedział o swojej drodze do bazy rebeliantów i propozycji, jaką złożył kapłance. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

31-01-2019, 13:41	#1334
hen_cerbin Reputacja: 1	Lothar ucieszył się, gdy Sigrid zaczęła domagać się zwiadu. Raz, ponieważ było to mądre posunięcie, dwa, ponieważ wcześniej sam sugerował, że bez zwiadu nie ruszy. Nie zamierzał zgłaszać drużyny na ochotnika bez konsultacji z nimi, ale skoro Axel sam to zaproponował... - raz już po tunelach chodziliśmy. Wątpię by tu spotkało nas coś gorszego niż tam znaleźliśmy. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

31-01-2019, 23:37	#1336
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang uśmiechnął się pod nosem na tyradę młodej dziewczyny. Nie skomentował bo Zingger go uprzedził i tylko dodał. - Będzie czas na rozmowy później. Teraz prowadź nie następnym razem musisz uważać bo na kogoś innego możesz trafić Hildo.- Mag mówił ciepło i przyjacielsko. Obozowisko i otoczenie wokół uspokoiło Techlera. Tu była enklawa normalności, która niestety ustępowała zmianom chaosu. - Jeśli to prawda to niech bogowie nas wspierają. Bo chyba jedynie my możemy temu zaradzić.- Wolfgang był poruszony lecz nie okazywał tego. Przedstawił się gospodarzom i podszedł do Lothara. - Cieszę się, żeś cały i zdrowy przyjacielu.- - Nie przepadam za podziemiami, ale cóż można zrobić jeśli to jedyne wejście. Zgadzam się co do zwiadu bo zamkowi pewnie kręcą się w okolicy.- Mag był skłonny iść w grupie zwiadowczej. Chciał zobaczyć to wejście i magią sprawdzić rzekome nawiedzenie jaskini by móc się stosownie przygotować.

01-02-2019, 21:07	#1338
hen_cerbin Reputacja: 1	Lothar po raz kolejny żałował, że nie załatwił sobie garłacza albo choć kuszy. Sytuacja-marzenie każdego taktyka. Twoje siły bezpieczne w ukryciu, wróg unieruchomiony i zajęty czymś innym. I w zasięgu broni miotającej. Dwie, trzy salwy, szarża i potyczka wygrana. Przynajmniej tak zwykle bywało. Dlatego ujął miecz i szepnął: - Musimy zdjąć tego na koniu oraz zwierzoczłeka - zasugerował. Zbrojni bez dowódcy będą skonfudowani i niepewni co robić, a ten świnioczłek może ich wyczuć, bo najwyraźniej robił za gończego psa. Śmierć obu powinna zmusić ich do wycofania się. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

02-02-2019, 00:26	#1340
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang podniósł ręce w geście, że nie zamierza oponować na decyzję przywódczyni banitów. Mag sam twierdził, że młoda jest zbyt narwana i może tylko przeszkodzić. - Może Hilda by wróciła do wsi i miała baczenie co tam się dzieje. Lepiej mieć baczenie na zamkowych.- Dodał i zaczął się szykować do zwiadu. Gdy obserwowali zbrojnych Techler ocenił szanse. Wyglądały na dość duże by z zaskoczenia zaatakować, ale wolał się upewnić co do sposobu ataku gdyż Magnus i Lothar, oraz Axel już szykowali się do walki. - Może zaatakujemy od strony skąd przyszli. Wiedzą, że tu wszędzie pułapki i raczej tamtędy będą uciekać co jest pewne jeśli patrząc na ich zachowanie we wiosce.- Zwrócił się do banity zatrzymując go. Sam mag zamierzał pozbyć się konnego. Czar dźwięki przy koniu tak by zwierze się nagle spłoszyło i pomocny czar niezdarność powinny czarnego sprowadzić na ziemię. Dziwnego zwierzaka tropiącego liczył mag, że kompani odstrzelą a gdy zbrojni ustawią się dość ciasno Wolfgang zamierzał potraktować grupę piorunem. Jeśli jednak zamierzali uciekać lub atakować solidny podmuch wiatru i poprawiony piorunem powinny unieszkodliwić zamkowych. Walki wręcz mag zamierzał unikać w podobny sposób a jeśli kompanom walka wręcz nie będzie szła po myśli niezdarność na oponenta powinna przechylić szalę zwycięstwa.

31-01-2019, 11:58	#1332
xeper Reputacja: 1	- Jesteśmy ludźmi, którzy nie godzą się na okrutne rządy Wittgensteinów i na to, co zrobili z tą ziemią – odparła dziewczyna. – Jesteśmy mieszkańcami Wittgendorfu, skrzywdzonymi przez wypaczone elity! Poniewierani i wyzyskiwani przez tych, którzy mieli szczęście urodzić się na zamku a nie w błocie i brudzie! Walczymy z nimi, ale nie mając poparcia całego społeczeństwa skazani jesteśmy na porażkę… - Hilda, uspokój się – towarzyszący mutantce mężczyzna złapał ją za ramię i lekko potrząsnął. Podziałało. Dziewczyna straciła zapał. – Pójdziemy do naszego obozu. Jaśnie Pan Lothar – tytuł wymówiła z przekąsem - już tam jest, wraz z naszą przywódczynią omawia bardzo ważne sprawy. Tak te było i gdy nieco wstrząśnięci przerażającą aurą lasu awanturnicy dotarli do obozowiska banitów, Lothar omawiał szczegóły napaści na zamek Wittgenstein. Sigrid domagała się zwiadu. Uważała, że nie może posłać swoich ludzi w ciemno. Jednak służyła pomocą, bo wiedziała o istnieniu sekretnego wejścia do zamku. - Niedaleko brzegu Reiku, w zboczu wzgórza na którym stoi zamczysko jest jaskinia. To droga ewakuacyjna na wypadek napaści. Pewnie już dawno zapomniana. Z góry do jaskiń wiodą wysokie schody – wyjaśniała. – Tamtędy można dostać się do zamku zupełnie niepostrzeżenie. Nie wiem gdzie się wychodzi. A poza tym… - zawiesiła głos, który nieco stracił swojej pewności. – W tej jaskini… Ona jest nawiedzona. Coś jej pilnuje. Nie wiem co. Raz tam byłam, bo chciałam wejść do zamku. Coś ukrywa się w tunelach i krąży po nich, szukając ofiar. Nie ośmieliłam się…

31-01-2019, 13:33	#1333
Kerm Administrator Reputacja: 1	Zdaniem Axela obóz banitów był znacznie przyjemniejszym miejscem, niż otaczający Wittgendorf las, w niczym nie przypominający normalnych lasów. Z togo jednak, co słyszał wynikało, że powierzchnia tego azylu zmniejsza się każdego dnia. I rzeczą jasną było, iż dalsze siedzenie na tyłkach nie doprowadzi do niczego dobrego. - Sekretne wejście do zamku - powiedział - to coś, co by nam się przydało. Gdyby udało się nim przejść, to wszyscy mogliby niepostrzeżenie dostać się do zamku. Ktoś by nas tam musiał zaprowadzić. - Spojrzał na Sigrid. - Wtedy byśmy się też przekonali, na ile to coś, co się wałęsa po jaskiniach, jest szkodliwe dla zdrowia. I czy da się to coś przepłoszyć lub pokonać.

31-01-2019, 20:07	#1335
kymil Reputacja: 1	Bernhardt z uwagą przysłuchiwał się manifestowi dziewczyny wychwytując w jej głosie charakterystyczne nutki dla buntu plebsu. Jako że lubił ludzi niezależnych, charakternych i nietuzinkowych uśmiechnął się z sympatią do Hildy i odrzekł. - Masz rację, kobieto. Możni uciskają słabych i maluczkich. Tak było i obawiam się, że będzie, jeśli ktoś tego nie zmieni. Świat potrzebuje bohaterów. Ludzi dobrej woli. Niech Pan Szczęścia Ci sprzyja - uczynił znak Ranalda nad jej głową. - Mój Pan jest przykładem jak jeden człowiek może przechytrzyć boginię. Dlaczegóż Ty nie miałabyś zmienić życia na lepsze w tej baronii? *** W leśnym obozie Zingger przywitał się z Sigrid i zebranymi uciekinierami z Wittgendorfu i okolic. Poklepał po plecach Lothara i dopilnował, aby zwrócono mu pierścień. - Kopę lat, paniczu - skwitował ze śmiechem. - A myślałem, że za męską potrzebą w krzaczory poszedłeś - dodał szeptem, by Hilda nie słyszała. - A Ty tu taką insurekcję organizujesz. Po rozmowie z Sigrid uznał, że starsza kobieta wiedziała co robi i mówi, co dobrze wróżyło na przyszłość. - Jeśli uważasz, że tajemnym przejściem można dostać się do zamku to trzeba spróbować. Lepsze to niż pukanie do głównej bramy. Ktoś chętny z nami na wycieczkę? - powiódł wzrokiem po zebranych. - Nikt nie chce podziękować Wittgensteinom pięknym za nadobne? Nie może być. A Ty Hilda? Będziesz czekać aż chaos pożre te piękne lasy?

01-02-2019, 09:11	#1337
xeper Reputacja: 1	- Hildy nie narażę na wędrowanie po lesie. Zaprowadzi Was Magnus. Zna las i wie, gdzie jest wejście oraz pułapki, jakie pozastawialiśmy na zamkowych – powiedziała przywódczyni banitów. – Nikt więcej nie pójdzie. To zwiad. Im mniej ludzi, tym lepiej. Ja w ogóle nie mam pewności, czy ta jaskinia ma połączenie z zamkiem. To co mówię o drodze ewakuacyjnej, to zasłyszane plotki. Musicie to sprawdzić. A jeśli nie ma, to jest jeszcze jedno wejście. Pod zamkiem znajduje się kawerna, w której niegdyś była prywatna przystań Wittgensteinów. Można do niej wpłynąć z Reiku, ale jest pilnowana i przegrodzona kratą. Magnus okazał się być jednym z tych dwóch, którzy towarzyszyli już drużynie w drodze z łodzi do obozowiska. Był synem jednego z bogatszych kmieci w Wittgendorfie, ale po katastrofie pozostał z niczym. Matka zmarła, podobnie jak dwoje rodzeństwa, a ojciec zamienił się w miauczącego potwora. Magnus przystał do buntowników, nie mogąc patrzeć na to, co działo się z jego skażoną Chaosem ojcowizną. Teraz prowadził kompanię przez las, nakazując ciszę i patrzenie pod nogi. Wiedział, gdzie pozakładane są wnyki, wykopane doły i naciągnięte wyrzutnie włóczni. Omijał je szerokim łukiem, zupełnie ignorując okropieństwa lasu. Był do nich przyzwyczajony. Nagle w niepokojące odgłosy dobiegające spomiędzy drzew, wdarł się głośny krzyk, rżenie konia, jakieś zamieszanie. Magnus natychmiast się zatrzymał, rozglądając naokoło i nasłuchując. W końcu wskazał kierunek. Przeszli kilkadziesiąt kroków i między obrosłymi porostami pniami zobaczyli co było przyczyną hałasu. Wokół drzewa zgromadziło się kilku zbrojnych. Jeden z nich, w czarnej płycie spoglądał w dół z wysokości wierzchowca, na przyszpilonego do pnia strażnika. Z jego przeszytej na wylot nogi wystawało drzewce włóczni. Inny zbrojny trzymał na łańcuchu małego, kwiczącego zwierzoczłeka o głowie świni, z ciągle poruszającym się na wszystkie strony ryjem. - Zamkowi – syknął Magnus szykując łuk. – Uruchomili jedną z pułapek…

01-02-2019, 22:25	#1339
Kerm Administrator Reputacja: 1	Najwyraźniej skalne jaskinie owiane były bardzo złą sławą, bowiem jakoś nikt się nie palił, by towarzyszyć śmiałkom w ich penetrowaniu. Całe szczęście, że dostali chociaż przewodnika. Nie da się ukryć, że tylko dzięki niemu mogli bezpiecznie wędrować przez najeżony pułapkami las. Przynajmniej do pewnego momentu, bo okazało się, że zamkowi podjęli pewne kroki, skierowane przeciwko banitom. A że mieli pewne przydatne narzędzie, to należało ich powstrzymać. - Najpierw dowódca - powiedział Axel, unosząc garłacz i celując. - Jak zginie, to pozbędziemy się węszyciela. A potem strzelił.