Szósty zmysł, który Lothar zaczął w sobie rozwijać odkąd zaczął prowadzić mroczniejsze życie nie okazał się rozwinięty wystarczająco, skórzany czepiec, który miał chronić głowę okazał się chronić za słabo, a choć wzrok wędrował także w górę, szlachcic okazał się nie dość spostrzegawczy. Jednym słowem - wtopa. Najbardziej zaskakujące okazało się jednak uszkodzenie kapelusza, który, szlachcic dałby głowę (i niemalże dał), spoczywał bezpiecznie w plecaku już od kilku dni, odkąd szlachcic zdecydował się wyglądać bardziej jak najemnik i ubrał skórznię i kolczugę na zwykłe, zapasowe ubranie, jeszcze przed zejściem z barki.
- Nie przeprowadzimy ludzi przez tę jaskinię, jeśli one tu będą. Damy radę wytłuc, czy szukamy innej drogi? - zapytał Lothar zajmując pozycję, z której mógł najlepiej chronić czarodzieja. Nietoperze były zbyt małe i zbyt szybkie by walczyć z nimi ostrzem. A przede wszystkim, było ich zbyt wiele. Ale magia to co innego.

Wolfgang otarł krew z twarzy. Popatrzył na dłoń i pokręcił głową.
- Najpierw znajdźmy drogę i może uda się ustalić trasę nie przechodzącą przez to pomieszczenie.- Oznajmił prostując się.
- Musimy być ostrożni i jak to znowu się pojawi to proponuje pad na ziemię.- Mag popatrzył na wyloty z komnaty i po głębszym oddechu rzucił ponownie wróżbę. Gdy już wybrali korytarz. Mag miał nadzieję, że jego wybór nad lewym korytarzem będzie poparty czarem a następnie czary wyostrzenie zmysłów i wyczucie niebezpieczeństwa powinny uchronić ich przed podobnymi niebezpieczeństwami co przed chwilą.

- Mam nadzieję, że macie rację. I że nikt nie spanikuje. Bo wtedy połowa ludzi nam się zadepta w tych korytarzach.

***

- Myślisz że spadł? - domyślił się Lothar po słowach o przejściu w suficie. Zaczął uważnie studiować pomieszczenie. Na razie wzrokiem. Skoro nie widzieli schodów ani drabiny, to musiał być gdzieś przy ścianie. O ile tu były. Ale póki co, nie wchodził głębiej...
- Nie podoba mi się to truchło na środku jaskini. Lisy czy borsuki zwykle nie są tak głupie by spadać ze schodów, a i zbyt ostrożne by wpadać do dołów - mruknął. Oczywiście jako szlachcic wiedział o zwierzętach tyle, ile się dowiedział od chłopów, ale ci zawsze wychwalali pod niebiosa spryt lisów, kun i borsuków kradnących kury i przenikających przez najbardziej wymyślne pułapki jakie zastawiali. Może to była tylko gadka mająca na celu zmiękczenie serca szlachcica, by podatki obniżył. Ale może i nie. A wtedy warto było zachować ostrożność.

Wolfgang wszedł do pomieszczenia gdzie jak ślady wskazywały musi znajdować się legowisko mutanta, którego już spotkali. Trup zwierzęcia wskazywał iż był konsumowany i mag chciał to potwierdzić sprawdzając to osobiście. Jeśli jednak okaże się, że nie to warto byłoby się rozejrzeć.

- Nie wydaje mi się by tu było wejście do zamku. Jak mówiła przywódczyni to była droga ucieczki a spadając z góry więcej krzywdy można sobie zrobić niż można przypuszczać. Jeśli te zwierzęta spadły to tym bardziej nie ma tu wyjścia na zamek. Chyba, że hodują te zwierzęta w nim.- Mag był niepocieszony, że magia ponownie go zawiodła.

- Jeśli nic nie znajdziemy to proponuję lewy-prawy korytarz.- Oznajmił gdy zamierzali iść dalej.
- No i mam nadzieję, że ten stwór nie pokusi się o atak w odwecie za wtargnięcie do jego nory.- Przebąkiwał pod nosem czujny dzięki magii i skupieniu.