[Warhammer] Wewnętrzny Wróg - Strona 142

**Kerm** · 27-03-2019, 14:03

Przeciwnik, jak się okazało po raz kolejny, nie był niewidzialny.
Niestety brak niewidzialności nie oznaczał, że można go było ustrzelić. A przynajmniej Axel nie był na tyle szybki, by to zrobić.

- Uciekł - rzucił mało odkrywcze spostrzeżenie. - Chodźmy dalej. Gonienie za nim jest mało sensowne, a te korytarze kiedyś muszą się skończyć.

hen_cerbin · 27-03-2019, 17:40

- On zna tunele, my nie. Zgadzam się w zupełności. Chodźmy sprawdzić od czego chciał nas odgonić - powiedział Lothar i dał przykład, idąc powoli do przodu z wyciągniętą bronią i obserwując ściany i sufit na wypadek powrotu mutanta.

kymil · 28-03-2019, 08:58

- Z braku laku, każdy plan jest dobry. Chodźmy - rzucił rzeczowo Zingger. Ale kuszy nie odłożył, tylko czujnie skradał się jako trzeci w kompanii.

Hakon · 30-03-2019, 13:13

Wolfgang zastanawiał się czemu akurat tu zostali zaatakowani. Jak twierdzili towarzysze chciał ich odciągnąć od czegoś lub bronić czegoś przed nimi.

- Macie rację. Sprawdźmy o co chodzi. On jest nieuchwytny, ale skoro zaatakować to jak zbliżymy się do miejsca, które chciał chronić może będzie konfrontacja i sprawa się wyjaśni a i bezpieczniej będzie tu chodzić po tych jaskiniach.- Cichym głosem zwrócił się do kompanów.

Mag przygotował się dodatkowo. Zamierzał przed nimi prowadzić bagienne ogniki. Potwór może nie będzie w tedy mógł zrobić zasadzki na jego warunkach.

xeper · 04-04-2019, 13:18

Awanturnicy nie dali się skusić na zmianę kierunku marszu i gdy tajemniczy, potworny mieszkaniec jaskiń zniknął w mroku, kontynuowali swój marsz. Korytarz, jaki tym razem wybrali (a Axel nie omieszkał go oznaczyć na ścianie) nie był zbyt długi, wił się kilkanaście kroków, aby w końcu zakończyć niewielką okrągłą kawerną. Pierwsze, co rzucało się w oczy, to że część ścian została poprawiona ludzką ręką, a po drugie w jednej ze ścian ział otwór, w którym, w świetle magicznego światełka widać było wiodące w górę, wąskie schody. Znaleźli przejście do zamku!

Lokatorowi tuneli nie spodobał się raczej ten fakt. Ciemne korytarze i groty wypełnił przerażający, świdrujący czaszki wrzask.

hen_cerbin · 04-04-2019, 14:29

- Dobry pomysł z ognikami, Wolfgang. Czy znaleźliśmy najlepszą trasę nie wiem, ale wydaje się wystarczająco bezpieczna by przeprowadzić nią ludzi. Ale zanim wejdziemy na górę sprawdzić dokąd nas przejście poprowadzi, może tu się na niego zaczaimy? - zapytał cicho Lothar - Na wypadek gdyby chciał za nami pognać i kogoś zaalarmować - dodał.

**Kerm** · 04-04-2019, 16:51

- Chyba go zdenerwowaliśmy - powiedział (z cieniem zadowolenia w głosie) Axel, gdy podziemne korytarze wypełnił wściekły wrzask mieszkańca tychże podziemi. Wiadomą rzeczą było, że gdy ktoś jest zły, to może popełnić jakiś błąd. - Może ktoś go zatrudnił, przed laty, do pilnowania tych podziemi i jakieś tam jeszcze wspomnienia kołaczą się w zmutowanym czerepie.

- Co prawda do zbadania tego przejścia wystarczyłaby jedna osoba - mówił cicho dalej, gdy padła propozycja Lothara - ale nie powinniśmy się rozdzielać, chociaż on nie jest na tyle głupi, by za nami leźć w takie wąskie miejsce. Poza tym... nie zdoła nas na tych schodach wyprzedzić, więc nikogo nie zaalarmuje.

Hakon · 05-04-2019, 13:52

Wolfgang patrzył w otwór i nasłuchiwał. Przeraźliwy krzyk gospodarza podziemi nie był przyjemny dla maga pod wpływem czaru wyostrzającego zmysły.
- Przeklęty pomiot!- Warknął zaciskając otwarte dłonie na uszach.

Mag podszedł ostrożnie do otworu bacząc na ewentualne pułapki i licząc, że magiczny czar uprzedzający go o zagrożeniu zadziała. Przyjrzał się schodom i sprawdził czy są używane.
- Dziwna sprawa. Jeśli te schody prowadzą na zamek to ciekaw jestem co jest po drugiej stronie tych schodów. Możliwe, że ten krzyk był ostrzeżeniem dla tych na górze.- Zastanowił się na głos mag.

kymil · 06-04-2019, 16:41

- Nic tu nie wymyślimy. Idziemy na górę - zakomenderował Zingger zadzierając głowę w górę.
- Uważajcie, tylko na tych schodach. Wąskie diabelnie. Ja tym razem pójdę jako ostatni. Wchodzimy w odstępach, żeby nas wszystkich nie zaskoczył na schodach parszywy mutant.

xeper · 08-04-2019, 10:43

Schody były od lat nieużywane. Na stopniach zalegał kurz i zwierzęce odchody, na których nie widać było żadnych odcisków stóp lub innych kończyn. Klatka schodowa wiła się w górę, nie pozostawiając miejsca na jakikolwiek manewr. Wyżej i wyżej. Liczyli stopnie. Po pokonaniu dziewięćdziesięciu-czterech natrafili na wieńczącą schody platformę i zakratowane przejście do malutkiego, mającego nie więcej jak dwa na dwa metry pomieszczenia. Pokryta pajęczynami krata nie była zamknięta, a zerodowany mechanizm poddał się z oporem i głośnym jękiem, kiedy wchodzili do pokoiku.

Nie było w nim nic, co sugerowałoby gdzie należy dalej kierować swoje kroki. Pomieszczenie było idealnym sześcianem, o boku równym dwóm metrom. Nie było więc zbyt dużo przeszukiwania. Już po chwili Axel trafił na ślad w suficie sugerujący, że to właśnie w górę wiedzie dalsza droga. Wystarczyło unieść i przesunąć jedną z płyt stanowiących sufit, aby ruszyć dalej. Przez wąską szczelinę wokół płyty czuć było odór nieczystości i zgnilizny.

27-03-2019, 17:40	#1412
hen_cerbin Reputacja: 1	- On zna tunele, my nie. Zgadzam się w zupełności. Chodźmy sprawdzić od czego chciał nas odgonić - powiedział Lothar i dał przykład, idąc powoli do przodu z wyciągniętą bronią i obserwując ściany i sufit na wypadek powrotu mutanta. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

30-03-2019, 13:13	#1414
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang zastanawiał się czemu akurat tu zostali zaatakowani. Jak twierdzili towarzysze chciał ich odciągnąć od czegoś lub bronić czegoś przed nimi. - Macie rację. Sprawdźmy o co chodzi. On jest nieuchwytny, ale skoro zaatakować to jak zbliżymy się do miejsca, które chciał chronić może będzie konfrontacja i sprawa się wyjaśni a i bezpieczniej będzie tu chodzić po tych jaskiniach.- Cichym głosem zwrócił się do kompanów. Mag przygotował się dodatkowo. Zamierzał przed nimi prowadzić bagienne ogniki. Potwór może nie będzie w tedy mógł zrobić zasadzki na jego warunkach.

04-04-2019, 14:29	#1416
hen_cerbin Reputacja: 1	- Dobry pomysł z ognikami, Wolfgang. Czy znaleźliśmy najlepszą trasę nie wiem, ale wydaje się wystarczająco bezpieczna by przeprowadzić nią ludzi. Ale zanim wejdziemy na górę sprawdzić dokąd nas przejście poprowadzi, może tu się na niego zaczaimy? - zapytał cicho Lothar - Na wypadek gdyby chciał za nami pognać i kogoś zaalarmować - dodał. __________________ Ostatni Proszę o odpis: Gob1in, Druidh, Gladin

05-04-2019, 13:52	#1418
Hakon Reputacja: 1	Wolfgang patrzył w otwór i nasłuchiwał. Przeraźliwy krzyk gospodarza podziemi nie był przyjemny dla maga pod wpływem czaru wyostrzającego zmysły. - Przeklęty pomiot!- Warknął zaciskając otwarte dłonie na uszach. Mag podszedł ostrożnie do otworu bacząc na ewentualne pułapki i licząc, że magiczny czar uprzedzający go o zagrożeniu zadziała. Przyjrzał się schodom i sprawdził czy są używane. - Dziwna sprawa. Jeśli te schody prowadzą na zamek to ciekaw jestem co jest po drugiej stronie tych schodów. Możliwe, że ten krzyk był ostrzeżeniem dla tych na górze.- Zastanowił się na głos mag.

27-03-2019, 14:03	#1411
Kerm Administrator Reputacja: 1	Przeciwnik, jak się okazało po raz kolejny, nie był niewidzialny. Niestety brak niewidzialności nie oznaczał, że można go było ustrzelić. A przynajmniej Axel nie był na tyle szybki, by to zrobić. - Uciekł - rzucił mało odkrywcze spostrzeżenie. - Chodźmy dalej. Gonienie za nim jest mało sensowne, a te korytarze kiedyś muszą się skończyć.

28-03-2019, 08:58	#1413
kymil Reputacja: 1	- Z braku laku, każdy plan jest dobry. Chodźmy - rzucił rzeczowo Zingger. Ale kuszy nie odłożył, tylko czujnie skradał się jako trzeci w kompanii.

04-04-2019, 13:18	#1415
xeper Reputacja: 1	Awanturnicy nie dali się skusić na zmianę kierunku marszu i gdy tajemniczy, potworny mieszkaniec jaskiń zniknął w mroku, kontynuowali swój marsz. Korytarz, jaki tym razem wybrali (a Axel nie omieszkał go oznaczyć na ścianie) nie był zbyt długi, wił się kilkanaście kroków, aby w końcu zakończyć niewielką okrągłą kawerną. Pierwsze, co rzucało się w oczy, to że część ścian została poprawiona ludzką ręką, a po drugie w jednej ze ścian ział otwór, w którym, w świetle magicznego światełka widać było wiodące w górę, wąskie schody. Znaleźli przejście do zamku! Lokatorowi tuneli nie spodobał się raczej ten fakt. Ciemne korytarze i groty wypełnił przerażający, świdrujący czaszki wrzask.

04-04-2019, 16:51	#1417
Kerm Administrator Reputacja: 1	- Chyba go zdenerwowaliśmy - powiedział (z cieniem zadowolenia w głosie) Axel, gdy podziemne korytarze wypełnił wściekły wrzask mieszkańca tychże podziemi. Wiadomą rzeczą było, że gdy ktoś jest zły, to może popełnić jakiś błąd. - Może ktoś go zatrudnił, przed laty, do pilnowania tych podziemi i jakieś tam jeszcze wspomnienia kołaczą się w zmutowanym czerepie. - Co prawda do zbadania tego przejścia wystarczyłaby jedna osoba - mówił cicho dalej, gdy padła propozycja Lothara - ale nie powinniśmy się rozdzielać, chociaż on nie jest na tyle głupi, by za nami leźć w takie wąskie miejsce. Poza tym... nie zdoła nas na tych schodach wyprzedzić, więc nikogo nie zaalarmuje.

06-04-2019, 16:41	#1419
kymil Reputacja: 1	- Nic tu nie wymyślimy. Idziemy na górę - zakomenderował Zingger zadzierając głowę w górę. - Uważajcie, tylko na tych schodach. Wąskie diabelnie. Ja tym razem pójdę jako ostatni. Wchodzimy w odstępach, żeby nas wszystkich nie zaskoczył na schodach parszywy mutant.

08-04-2019, 10:43	#1420
xeper Reputacja: 1	Schody były od lat nieużywane. Na stopniach zalegał kurz i zwierzęce odchody, na których nie widać było żadnych odcisków stóp lub innych kończyn. Klatka schodowa wiła się w górę, nie pozostawiając miejsca na jakikolwiek manewr. Wyżej i wyżej. Liczyli stopnie. Po pokonaniu dziewięćdziesięciu-czterech natrafili na wieńczącą schody platformę i zakratowane przejście do malutkiego, mającego nie więcej jak dwa na dwa metry pomieszczenia. Pokryta pajęczynami krata nie była zamknięta, a zerodowany mechanizm poddał się z oporem i głośnym jękiem, kiedy wchodzili do pokoiku. Nie było w nim nic, co sugerowałoby gdzie należy dalej kierować swoje kroki. Pomieszczenie było idealnym sześcianem, o boku równym dwóm metrom. Nie było więc zbyt dużo przeszukiwania. Już po chwili Axel trafił na ślad w suficie sugerujący, że to właśnie w górę wiedzie dalsza droga. Wystarczyło unieść i przesunąć jedną z płyt stanowiących sufit, aby ruszyć dalej. Przez wąską szczelinę wokół płyty czuć było odór nieczystości i zgnilizny.