Podróż nie była przyjemna. Trzęsło cały czas i dyliżans sunął się smętnie co jakiś czas przyspieszając po małej awanturze zrobionej przez Jaśnie Panią Izoldę.
Wypadek z spowodowany odpadnięciem koła także psuł humor Wolfganga. To była jakaś farsa i przyszły mag obiecał sobie nie korzystać więcej z tej sieci dyliżansów. Zastanawiał się czy aby nie złożyć skargi w Altdorfie na woźniców.
Kiedy deszcz zaczął padać Techler nie zważał na konsekwencje i otoczył się czarem, który dawał mu ochronę przed deszczem. Przede wszystkim zależało mu na nie zmoczeniu księgi.
- Jak ktoś chce coś uchronić przed wodą dajcie to mi.- Zaproponował towarzyszom siedzącym obok lub na dachu.

Ponowne zatrzymanie się ich transportu już prawie wyprowadziło z równowagi maga. Miał już z awanturą iść do woźniców gdy zobaczył mutanta, który zmroził jego krew w żyłach.
Widział jak ten z dłonią w ręku podrywa się do ataku na jednego z powożących i wezbrało mu się to bo opanował panikę, która nad nim zapanowała.
Musiał szybko działać i pierwsze co zrobił to sięgnął po jedną strzałkę do sakiewki, splótł magie z okolicy i rzucił w wskakującego już na pojazd mutanta magicznym żądłem.

Wykorzystuję PS na opanowanie się. Splatanie magii 42. Rzucanie czaru "magiczne żądło" +1 za składnik i + 1 za udane splatanie magii.
Wolfgang nie zamierza brać udziału w bezpośredniej walce wręcz. Chce unieszkodliwić napastnika czarami.

Załatwienie pomiotu Chaosu poszło tak szybko, że nawet nie było kiedy zauważyć, że Lothar nie dał rady wziąć w tym udziału. Ledwo wyszedł i się przeraził a cała walka dobiegła końca. Upiorne wycie, o dziwo, zamiast pogłębić stan szlachcica, wyrwało go ze stuporu.

Rozejrzał się, kiwnął głową Wolfgangowi z nową porcją szacunku do niego. Dla prostaczków magowie byli co najmniej podejrzaną zgrają obiboków, albo wręcz czcicielami Chaosu, nie wiedzieć czemu pałętającymi się wśród prawych obywateli Imperium, szlachta jednak była nieco lepiej kształcona. sam Lothar znał głód wiedzy i nie mógł nie czuć sympatii do kogoś, kto poszedł tą drogą dalej.
Odwaga Leopolda nie zdziwiła go, ale ta szybkość reakcji - był pod wrażeniem szybkiego myślenia towarzysza podróży.

Zadowolony z kompanii w jakiej przyszło mu podróżować szybko odzyskał animusz.
- Panie Mayer, znaleźliście coś co powie nam kim był zabity? - zapytał, zastanawiając się, co powinni zrobić dalej. Przyzwyczajony był do myślenia w kategoriach szerszych niż tylko jego osoba.

- Panowie, warto byłoby przejść się w kierunku tego wycia. Lepiej żebyśmy to my znaleźli jego przyczynę, niż żeby ta przyczyna znalazła nas. Kolejnej niespodzianki tego typu dziś mogę już nie znieść.
Sugeruję, żebyśmy udali się wzdłuż drogi w kierunku tych krzyków, rezygnując chwilowo z dumy i idąc tak, by zasłaniały nas krzaki. Szkoda, że nie mamy wśród nas łowcy, ale widzę, że posiadacie talenta, które mogą to zrównoważyć. Kto najciszej się porusza mógłby iść przodem, albo ktoś z czułym słuchem i bystrym wzrokiem, potem ja, osłaniając strzelców z drugiej linii. Sprawię się lepiej niż przed chwilą. - przerwał - Panie Descartes, ktoś powinien zostać z pasażerami i rannymi, czy mogę liczyć na Pana? - zapytał, woląc by ktoś z tak prędką ręką do spustu nie stał mu za plecami w trakcie walki, nie chciał być ofiarą "wypadku", jak o mało co skończyłby woźnica.

Wolfgang dygotał patrząc na leżące zwłoki mutanta. Każdy kto spojrzał na niego widział jak mu żuchwa drga i dłonie, które szybko schował w zakamarki odzienia.

Przyszły mag sięgnął za kij leżący na tyle dyliżansu gdy tylko usłyszał wycie i coś co przedzierało się krzakami ku nim. Wystrzał z pistoletu Descartesa wyrwał Techlera z przerażenia. Momentalnie zaczął splatać magię na szczęście nie potrzebnie. Okazało się, że Hulz którego konie poniosły wracał do obozu.

- Trzeba to sprawdzić.- Z lekką obawą w głosie mówił stojąc nad zwłokami człowieka, którego jeszcze niedawno pożerał plugawy pomiot chaosu.
- Zgadzam się z Tobą Lotharze. Musimy sprawdzić co się tam dzieje i trzeba odnaleźć konie.- Wolfgang nie był przerażony na widok zwłok. Widział u mistrza i medyków do których czasami witali bardziej pogrążone w rozkładzie ciała. Jego mistrz pomagał miejscowej straży czasami w rozwiązywaniu problemów powiązanych z magią. Dzięki temu mógł mieszkać w względnym spokoju w Delberz.
Młodzieniec słyszał wiele plotek o czających się niebezpieczeństwach na traktach i duktach, ale nie spodziewał się, że jego tak spotka. W ciągu jednej drogi pomogli z bandytami szlachcicowi. Teraz mutant i Sigmar wie co jeszcze kryje się pod tymi dźwiękami.